Ελλάδα 2015
- Thread starter nickel
- Start date
Η επιλογή Παυλόπουλου περιέχει κτγμ πολλούς συμβολισμούς, όπως:
Είναι, όπως και να το κάνουμε, συνταγματολόγος καθηγητής, μέσα σε διάφορες γνωματεύσεις και νομικές εισηγήσεις και αποφάσεις κλπ. και θεωρείται ισορροπιστής.
Είναι ο εμπνευστής του μπόνους των 50 εδρών, άρα δυσκολεύει η αναλογικοποίηση του εκλογικού συστήματος («ασέβεια στον ΠτΔ»).
Είναι ο άνθρωπος που δεν ακολούθησε σκληρή πολιτική καταστολής αλλά ακολούθησε γραμμή καταλλαγής στα Δεκεμβριανά του 2008.
Είναι/θεωρείται άνθρωπος του στενού καραμανλικού κύκλου.
Είναι δεξιός και επομένως ο Τσίπρας δείχνει ότι δεν διεκδικεί κάποιας μορφής πολιτική παντοκρατορία για την κοινοβουλευτική τετραετία του (που, θυμίζω, δεν «σκιάζεται» από άλλες εκλογικές αναμετρήσεις) και καθησυχάζει ενδεχόμενες φοβίες για έξοδο από το ευρώ/την ΕΕ με κοινοβουλευτική πλειοψηφία (ο ΠτΔ μπορεί να αναπέμψει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και, αν διαφωνεί, να παραιτηθεί και να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές).
Είναι επιλογή που δεν προκαλεί πρόσθετα ευρωπαϊκά προβλήματα με την επιτροπή του Γιουνκέρ (διάδοχος, έγκριση από την Ευρωβουλή κλπ).
Είναι, όπως και να το κάνουμε, συνταγματολόγος καθηγητής, μέσα σε διάφορες γνωματεύσεις και νομικές εισηγήσεις και αποφάσεις κλπ. και θεωρείται ισορροπιστής.
Είναι ο εμπνευστής του μπόνους των 50 εδρών, άρα δυσκολεύει η αναλογικοποίηση του εκλογικού συστήματος («ασέβεια στον ΠτΔ»).
Είναι ο άνθρωπος που δεν ακολούθησε σκληρή πολιτική καταστολής αλλά ακολούθησε γραμμή καταλλαγής στα Δεκεμβριανά του 2008.
Είναι/θεωρείται άνθρωπος του στενού καραμανλικού κύκλου.
Είναι δεξιός και επομένως ο Τσίπρας δείχνει ότι δεν διεκδικεί κάποιας μορφής πολιτική παντοκρατορία για την κοινοβουλευτική τετραετία του (που, θυμίζω, δεν «σκιάζεται» από άλλες εκλογικές αναμετρήσεις) και καθησυχάζει ενδεχόμενες φοβίες για έξοδο από το ευρώ/την ΕΕ με κοινοβουλευτική πλειοψηφία (ο ΠτΔ μπορεί να αναπέμψει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και, αν διαφωνεί, να παραιτηθεί και να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές).
Είναι επιλογή που δεν προκαλεί πρόσθετα ευρωπαϊκά προβλήματα με την επιτροπή του Γιουνκέρ (διάδοχος, έγκριση από την Ευρωβουλή κλπ).
Marinos
¥
Εγώ πάλι που όπως ξέρετε δεν είμαι Συριζαίος ομολογώ ότι είχα εκτιμήσει τη συνετή στάση του Πάκη το '08, αλλά και την προσπάθεια στοιχειώδους θωράκισης του κράτους (θου κύριε) με το νομοσχέδιο για τον βασικό μέτοχο, η απόρριψη του οποίου από την ΕΕ ήταν κτγμ απλώς μια ακόμα ένδειξη του τι καπνό φουμάρει η εν λόγω.
Αν ο Τσίπρας κάνει τους ακολούθους του να αποδέχονται (για τον οποιονδήποτε λόγο και με την οποιανδήποτε καρατραβηγμένη απ' τα μαλλιά αιτιολογία) τον Παυλόπουλο για ΠτΔ, σημαίνει ότι ουσιαστικά τους έχει φέρει σε σημείο να δέχονται/πιστεύουν/ακολουθούν κυριολεκτικά ό,τι και να τους πει, όσο τρελό κι αν είναι.
Να, βρε παιδί μου, αλλά δεν υπήρχε κανένας άλλος μέχρι να φτάσουμε στον Πάκη; Είναι δυνατόν;
Costas
¥
Ο κ. Σόιμπλε πρόσθεσε επίσης ότι ο κ. Βαρουφάκης δήλωσε "ντροπιασμένος" για την γελοιογραφία της Αυγής που παρουσίαζε τον γερμανό ομόλογό του σαν Ναζί. (Καθημερινή)
SBE
¥
Για τους αριθμούς: όπως πολύ σωστά επεσήμανε γνωστός μου συριζαίος (για να μη λέει η Παλ ότι του θίξανε τα παιδιά της ΝΔ), αν είχε προσλάβει το κράτος 850.000 νέους δεν θα υπήρχε ανεργία στους νέους. Απλά με συμβάσεις μικρής διάρκειας μπορείς να κάνεις εκατό προσλήψεις για κάθε θέση.
Περί Παυλόπουλου: επειδή εγώ είμαι από άλλο χωριό, τον Παυλόπουλο δεν τον ήξερα ούτε με τί μοιάζει, μέχρι τις εκλογές του 2012 που έτυχε να είμαι Ελλάδα και πήγα να ψηφίσω (στο εκλογικό τμήμα απέναντι από τον Αγ. Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη περιέργως, αντί για το τμήμα της γειτονιάς μου). Φτάνοντας λοιπόν στο εκλογικό τμήμα είδα κάποιον που τον χαιρετάγανε με χειραψίες, του φίλαγε το χέρι μια γιαγιά κλπ, σημασία δεν έδωσα μεγάλη γιατί έψαχνα να βρω πού να πάω, και τελικά αφού το βρήκα είπα ένα μελιστάλαχτο συγγνώμη στον τύπο με τις χειραψίες για να κάνει πέρα να περάσω. Νομίζω ότι σοκαρίστηκε σφόδρα. Οπότε μετά που γύρισα σπίτι έκανα μια περιγραφή στη μητέρα μου μπας και μου πει ποιός ήταν και καταλάβω γιατί το σοκ (ένας κοντός, με άσπρο μαλλί, λίγο ηλιοκαμένος κλπ.) Πεζή ιστορία, το ξέρω, όχι σαν την ιστορία με τον Ζουράρι.
Από κει και πέρα, αν κρίνω από την αντίδραση των γνωστών και φίλων συριζοπαδών, αγιοκατατάχτηκε κι αυτός και κάπου εμένα αυτά δε μου αρέσουν, όχι γιατί έχω καμιά ιδιαίτερη άποψη για τον Παυλόπουλο, αλλά γιατί δεν καταλαβαίνω γιατί είναι υποχρεωτικό όχι μόνο να μην κάνουν κριτική στο κόμμα τους οι οπαδοί, αλλά να κάνουν και τη νύχτα μέρα λες και έπαθαν ομαδική αμνησία. Και μάλιστα να παρατηρώ τέτοια στο χώρο που μέχρι πρόσφατα φημιζόταν για την αντικειμενική και σοβαρή κριτική του (σε σχέση με άλλους χώρους, μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ιδιαίτερη αντικειμενικότητα και σοβαρότητα).
Βέβαια αυτό είναι χαρακτηριστικό του Έλληνα οπαδού, και μάλλον εγώ είμαι από άλλο ανέκδοτο γιατί ουκ ολίγες φορές έχω ψηφίσει τον Χ και την επόμενη των εκλογών τον έχω θάψει για κάποια απόφασή του (συνήθως για την αθέτηση υποσχέσεων περί μείωσης των υπουργείων, πρώτα και καλύτερα). Και δεν βλέπω τίποτα περίεργο σε αυτό, δεν είναι δυνατόν να συμφωνούμε όλοι σε όλα, ούτε να φοράμε παρωπίδες. Μάλιστα ένα πράγμα που μου την έσπαγε φοβερά στην Ελλάδα ήταν που μέχρι το 2010 ήταν σχεδόν αδύνατο να κάνεις κριτική στις κυβερνήσεις του ΑΓΠ χωρίς να κινδυνεύει- ανάλογα με το ακροατήριο- η ευχάριστη ατμόσφαιρα ή η σωματική σου ακεραιότητα, και χρειάστηκε να καταρρεύσει η Ελλάδα για να αρχίσει να λέει ο κόσμος ότι δεν ήταν όλα ρόδινα τότε (που βεβαίως γεννάει το ερώτημα αφού το ξέρατε ότι δεν ήταν ρόδινα τότε γιατί δε λέγατε τίποτα και - το χειρότερο- γιατί προγκάγατε όποιον τα έλεγε; ) Τώρα βλέπω ότι η νοοτροπία αυτή έχει καταλάβει και τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ και σκέφτομαι ότι άμα είναι να περιμένω μέχρι το 2035 για να πούνε καμιά αντικειμενική γνώμη σώθηκα, εγώ τότε θα ενδιαφέρομαι όχι να κουβεντιάζω πολιτικά αλλά να ροκανίζω την (εννοείται πρόωρη) σύνταξή μου με κανένα τεκνό, όσο πιο μακριά από την Ελλάδα γίνεται.:up:
Περί Παυλόπουλου: επειδή εγώ είμαι από άλλο χωριό, τον Παυλόπουλο δεν τον ήξερα ούτε με τί μοιάζει, μέχρι τις εκλογές του 2012 που έτυχε να είμαι Ελλάδα και πήγα να ψηφίσω (στο εκλογικό τμήμα απέναντι από τον Αγ. Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη περιέργως, αντί για το τμήμα της γειτονιάς μου). Φτάνοντας λοιπόν στο εκλογικό τμήμα είδα κάποιον που τον χαιρετάγανε με χειραψίες, του φίλαγε το χέρι μια γιαγιά κλπ, σημασία δεν έδωσα μεγάλη γιατί έψαχνα να βρω πού να πάω, και τελικά αφού το βρήκα είπα ένα μελιστάλαχτο συγγνώμη στον τύπο με τις χειραψίες για να κάνει πέρα να περάσω. Νομίζω ότι σοκαρίστηκε σφόδρα. Οπότε μετά που γύρισα σπίτι έκανα μια περιγραφή στη μητέρα μου μπας και μου πει ποιός ήταν και καταλάβω γιατί το σοκ (ένας κοντός, με άσπρο μαλλί, λίγο ηλιοκαμένος κλπ.) Πεζή ιστορία, το ξέρω, όχι σαν την ιστορία με τον Ζουράρι.
Από κει και πέρα, αν κρίνω από την αντίδραση των γνωστών και φίλων συριζοπαδών, αγιοκατατάχτηκε κι αυτός και κάπου εμένα αυτά δε μου αρέσουν, όχι γιατί έχω καμιά ιδιαίτερη άποψη για τον Παυλόπουλο, αλλά γιατί δεν καταλαβαίνω γιατί είναι υποχρεωτικό όχι μόνο να μην κάνουν κριτική στο κόμμα τους οι οπαδοί, αλλά να κάνουν και τη νύχτα μέρα λες και έπαθαν ομαδική αμνησία. Και μάλιστα να παρατηρώ τέτοια στο χώρο που μέχρι πρόσφατα φημιζόταν για την αντικειμενική και σοβαρή κριτική του (σε σχέση με άλλους χώρους, μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ιδιαίτερη αντικειμενικότητα και σοβαρότητα).
Βέβαια αυτό είναι χαρακτηριστικό του Έλληνα οπαδού, και μάλλον εγώ είμαι από άλλο ανέκδοτο γιατί ουκ ολίγες φορές έχω ψηφίσει τον Χ και την επόμενη των εκλογών τον έχω θάψει για κάποια απόφασή του (συνήθως για την αθέτηση υποσχέσεων περί μείωσης των υπουργείων, πρώτα και καλύτερα). Και δεν βλέπω τίποτα περίεργο σε αυτό, δεν είναι δυνατόν να συμφωνούμε όλοι σε όλα, ούτε να φοράμε παρωπίδες. Μάλιστα ένα πράγμα που μου την έσπαγε φοβερά στην Ελλάδα ήταν που μέχρι το 2010 ήταν σχεδόν αδύνατο να κάνεις κριτική στις κυβερνήσεις του ΑΓΠ χωρίς να κινδυνεύει- ανάλογα με το ακροατήριο- η ευχάριστη ατμόσφαιρα ή η σωματική σου ακεραιότητα, και χρειάστηκε να καταρρεύσει η Ελλάδα για να αρχίσει να λέει ο κόσμος ότι δεν ήταν όλα ρόδινα τότε (που βεβαίως γεννάει το ερώτημα αφού το ξέρατε ότι δεν ήταν ρόδινα τότε γιατί δε λέγατε τίποτα και - το χειρότερο- γιατί προγκάγατε όποιον τα έλεγε; ) Τώρα βλέπω ότι η νοοτροπία αυτή έχει καταλάβει και τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ και σκέφτομαι ότι άμα είναι να περιμένω μέχρι το 2035 για να πούνε καμιά αντικειμενική γνώμη σώθηκα, εγώ τότε θα ενδιαφέρομαι όχι να κουβεντιάζω πολιτικά αλλά να ροκανίζω την (εννοείται πρόωρη) σύνταξή μου με κανένα τεκνό, όσο πιο μακριά από την Ελλάδα γίνεται.:up:
SBE
¥
@!$^^%$&^@$ δηλαδή του είπε ότι είναι embarrassed ή ashamed, το οποίο ο κάτοχος λόουερ ξέρει ότι μεταφράζεται μόνο "ντροπιασμένος", δεν υπάρχει καμία μα καμία περίπτωση να δήλωσε ότι αισθάνεται ντροπή, ότι βρίσκεται σε αμηχανία ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να έχει σχέση με τα ελληνικά που μιλάμε.
Αν βέβαια μετάφραζαν από τα γερμανικά θα έβλεπαν er hat ihm gesagt, dass er sich schrecklich schäme και θα'βγαινε λιγο πιο στρωτό αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση (τη φράση την αντέγραψα από γερμανικό ιστότοπο που μετέφερε την είδηση).
Είναι πάγια τακτική της εκάστοτε κυβέρνησης να αγιοκατατάσσει τον υποψήφιο ΠτΔ, που κατά παράδοση είναι από τον αντίπαλο πολιτικό χώρο. Για τον Καμμένο, βέβαια, είναι άλλη φάση.
Γιατί το πιστεύεις αυτό, Κώστα; Ποια προεδρική δημοκρατία έχεις ως πρότυπο στο μυαλό σου; Έτσι κι αλλιώς, ουσιαστικά πρωθυπουργική δημοκρατία έχουμε, με συμβολικό ανώτατο άρχοντα. Τι θα άλλαζε;
Και είναι εφικτό να πιστεύουμε ότι θα μπορούσε η ελληνική διοίκηση να αντέξει μια αντιπαράθεση εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας όπως τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ, π.χ.; Το πιθανότερο είναι ότι θα μεταπίπταμε ταχύτατα σε προεδρική δημοκρατία λατινοαμερικανικού τύπου.
rogne
¥
Ούτε στη Γαλλία μοιάζουν να την πολυαντέχουν τελευταία αυτή την αντιπαράθεση: http://www.thetoc.gr/diethni/articl...a-me-proedriko-diatagma-xwris-psifo-sti-bouli
Τελευταίες δηλώσεις: «μπορεί να μην έχουν ανατιναχτεί κάποια κανάλια, ιδίως στον Πειραιά κοντά, αλλά έχει ανατιναχτεί η ελληνική οικογένεια».
Για τον Σκάι πήγαινε αυτό, προφανώς. Δηλαδή φανταστείτε να έβγαινε ένας βουλευτής της ΝΔ στην προηγούμενη κυβέρνηση και να μιλούσε για ανατίναξη ΜΕΕ τι θα είχαμε ακούσει. Αλλά ξέχασα, τώρα δεν έχουμε χούντα, έχουμε δημοκρατία.
Για τον Σκάι πήγαινε αυτό, προφανώς. Δηλαδή φανταστείτε να έβγαινε ένας βουλευτής της ΝΔ στην προηγούμενη κυβέρνηση και να μιλούσε για ανατίναξη ΜΕΕ τι θα είχαμε ακούσει. Αλλά ξέχασα, τώρα δεν έχουμε χούντα, έχουμε δημοκρατία.
Είπε χτες ο κ. Βαρουφάκης βγαίνοντας από την ψηφοφορία με την οποία αποκτήσαμε νέο πρόεδρο της Δημοκρατίας:
«Θέλω να πιστεύω ότι [η εθνική διαπραγμάτευση] θα κλείσει καλά, αύριο-μεθαύριο. Είμαστε σε καλό δρόμο. Οι διαβουλεύσεις δείχνουν όλα τα σημάδια της σύγκλισης. Βέβαια, μέχρι να φτάσουμε στο αποτέλεσμα, κανείς δεν μπορεί να το προϊδεάζει [sic]. Απλώς εγώ θέλω να σας μεταφέρω αυτό το κλίμα της αισιοδοξίας και της καλής σχέσης η οποία σμιλεύεται μέρα-μέρα, ώρα-ώρα, ίμεϊλ-ίμεϊλ». [Ιμέλι ιμέλι γίνεται η αγουρίδα μέλι, σκέφτηκα εγώ.]
— Θα καταθέσετε αύριο τελικά αίτημα για επέκταση της δανειακής σύμβασης;
«Δεν πρόκειται να επικεντρωθώ αυτή τη στιγμή στη διαδικασία γιατί, ξέρετε, η διαδικασία αλλάζει κάθε στιγμή. Θα κατατεθεί η αίτηση, θα είναι γραμμένη μ’ έναν τρόπο που να καλύπτει και την ελληνική πλευρά και τον πρόεδρο του Eurogroup, και νομίζω ότι, αν συνεχίσουμε σ' αυτό το κλίμα, την Πέμπτη στο EuroWorking Group θα υπάρξει μια καλή κατάληξη σε τεχνικό επίπεδο, τεχνικής ανάλυσης του κειμένου το οποίο θα έχει συμφωνηθεί, και την Παρασκευή μέσα από teleconferencing θα υπάρξει μια τυπική έγκριση της ελληνικής θέσης».
http://news.in.gr/economy/article/?aid=1231386785
Δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία του κ. Βαρουφάκη, αν και πολύ θα το ήθελα. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει πιθανότητα να γεφυρωθούν οι απόλυτες σχεδόν απαιτήσεις των δανειστών για δημοσιονομική πειθαρχία από τη μια με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης πριν και μετά τις εκλογές από την άλλη. Η ρήξη είναι μπροστά μας και, για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, καμιά από τις δύο πλευρές δεν θα ήθελε να παραταθεί το αδιέξοδο επί έξι μήνες.
Δύο δρόμοι ανοίγονται: (1) χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ, επιστροφή σε εθνικό νόμισμα που θα επιτρέψει εθνική οικονομική πολιτική. Όχι ακριβώς το Κούγκι, αλλά για μας δεν θα απέχει και πολύ.
Από την άλλη, δεν πιστεύω ότι υπάρχει πιθανότητα να σηκώσει η κυβέρνηση τα χέρια ψηλά και να υπαναχωρήσει σε όλες της τις θέσεις. Δεν αποκλείεται λοιπόν το σενάριο (2), μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, η οποία θα επιστρέψει εκεί που είχαν μείνει τα πράγματα το φθινόπωρο. Είναι πιθανό αυτό ακριβώς να επιδίωκαν οι εταίροι: όχι μια «αριστερή παρένθεση», αλλά μια «εθνική παρένθεση». Θα μπορεί ο Σύριζα να βρει μια θέση που να του ταιριάζει μέσα σ’ αυτό το σχήμα, να επιμείνει για τα σημεία του προγράμματός του που αφορούν την ανθρωπιστική κρίση; Κάπως πρέπει να πείσουμε ότι μια τόσο μεγάλη περίοδος ύφεσης χρειάζεται και μια ανάσα (αξιοπρέπειας ή όπως αλλιώς θέλετε να την πείτε).
Αυτή την ανάγνωση μπορώ να κάνω αυτή τη στιγμή.
«Θέλω να πιστεύω ότι [η εθνική διαπραγμάτευση] θα κλείσει καλά, αύριο-μεθαύριο. Είμαστε σε καλό δρόμο. Οι διαβουλεύσεις δείχνουν όλα τα σημάδια της σύγκλισης. Βέβαια, μέχρι να φτάσουμε στο αποτέλεσμα, κανείς δεν μπορεί να το προϊδεάζει [sic]. Απλώς εγώ θέλω να σας μεταφέρω αυτό το κλίμα της αισιοδοξίας και της καλής σχέσης η οποία σμιλεύεται μέρα-μέρα, ώρα-ώρα, ίμεϊλ-ίμεϊλ». [Ιμέλι ιμέλι γίνεται η αγουρίδα μέλι, σκέφτηκα εγώ.]
— Θα καταθέσετε αύριο τελικά αίτημα για επέκταση της δανειακής σύμβασης;
«Δεν πρόκειται να επικεντρωθώ αυτή τη στιγμή στη διαδικασία γιατί, ξέρετε, η διαδικασία αλλάζει κάθε στιγμή. Θα κατατεθεί η αίτηση, θα είναι γραμμένη μ’ έναν τρόπο που να καλύπτει και την ελληνική πλευρά και τον πρόεδρο του Eurogroup, και νομίζω ότι, αν συνεχίσουμε σ' αυτό το κλίμα, την Πέμπτη στο EuroWorking Group θα υπάρξει μια καλή κατάληξη σε τεχνικό επίπεδο, τεχνικής ανάλυσης του κειμένου το οποίο θα έχει συμφωνηθεί, και την Παρασκευή μέσα από teleconferencing θα υπάρξει μια τυπική έγκριση της ελληνικής θέσης».
http://news.in.gr/economy/article/?aid=1231386785
Δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία του κ. Βαρουφάκη, αν και πολύ θα το ήθελα. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει πιθανότητα να γεφυρωθούν οι απόλυτες σχεδόν απαιτήσεις των δανειστών για δημοσιονομική πειθαρχία από τη μια με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης πριν και μετά τις εκλογές από την άλλη. Η ρήξη είναι μπροστά μας και, για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, καμιά από τις δύο πλευρές δεν θα ήθελε να παραταθεί το αδιέξοδο επί έξι μήνες.
Δύο δρόμοι ανοίγονται: (1) χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ, επιστροφή σε εθνικό νόμισμα που θα επιτρέψει εθνική οικονομική πολιτική. Όχι ακριβώς το Κούγκι, αλλά για μας δεν θα απέχει και πολύ.
Από την άλλη, δεν πιστεύω ότι υπάρχει πιθανότητα να σηκώσει η κυβέρνηση τα χέρια ψηλά και να υπαναχωρήσει σε όλες της τις θέσεις. Δεν αποκλείεται λοιπόν το σενάριο (2), μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, η οποία θα επιστρέψει εκεί που είχαν μείνει τα πράγματα το φθινόπωρο. Είναι πιθανό αυτό ακριβώς να επιδίωκαν οι εταίροι: όχι μια «αριστερή παρένθεση», αλλά μια «εθνική παρένθεση». Θα μπορεί ο Σύριζα να βρει μια θέση που να του ταιριάζει μέσα σ’ αυτό το σχήμα, να επιμείνει για τα σημεία του προγράμματός του που αφορούν την ανθρωπιστική κρίση; Κάπως πρέπει να πείσουμε ότι μια τόσο μεγάλη περίοδος ύφεσης χρειάζεται και μια ανάσα (αξιοπρέπειας ή όπως αλλιώς θέλετε να την πείτε).
Αυτή την ανάγνωση μπορώ να κάνω αυτή τη στιγμή.