Διαδίκτυο και μοναξιά

[nickel]

Εξοστρακισμός ή φυσιολογικό "χαθήκαμε βρε παιδιά";

Όχι 100% φυσιολογικό. Μετά την εκτόνωση στο διαδίκτυο, την όποια επένδυση χρόνου, δεν σηκώνεις εύκολα το τηλέφωνο να μιλήσεις (και) με τον φίλο ή τον συγγενή που δεν επικοινωνεί μέσω διαδικτύου.

 

[Alexandra]

Όχι 100% φυσιολογικό. Μετά την εκτόνωση στο διαδίκτυο, την όποια επένδυση χρόνου, δεν σηκώνεις εύκολα το τηλέφωνο να μιλήσεις με τον φίλο ή τον συγγενή που δεν επικοινωνεί μέσω διαδικτύου.

Ναι, αλλά ο φίλος που δεν επικοινωνεί σήμερα μέσω Διαδικτύου μοιάζει με τον φίλο που το 1980 δεν ήθελε να επικοινωνεί μέσω τηλεφώνου και με τον φίλο που όταν πρωτοβγήκαν τα κινητά τηλέφωνα είπε ότι αυτός δεν θα τα χρησιμοποιήσει ποτέ.

 

[bernardina]

Όχι 100% φυσιολογικό. Μετά την εκτόνωση στο διαδίκτυο, την όποια επένδυση χρόνου, δεν σηκώνεις εύκολα το τηλέφωνο να μιλήσεις (και) με τον φίλο ή τον συγγενή που δεν επικοινωνεί μέσω διαδικτύου.

Νίκελ, και προ χρήσης διαδικτύου γενικώς απέφευγα τις στανικές επικοινωνίες. Θα φανεί οξύμωρο (γιατί έχω φίλους από τότε που άρχισα να μιλάω) αλλά το νέτι με έκανε πιο κοινωνική, όχι πιο μοναχική. Για την ώρα θα προτιμούσα να μη μπω σε λεπτομέρειες για το πόσο --προς το πολύ καλύτερο-- άλλαξε τη ζωή μου. Και επαναλαμβάνω: ανέκαθεν ήμουν κοινωνική και άνθρωπος των συναναστροφών. Αν με έσφαζαν με τους μονόχνοτους θα πήγαινα τζάμπα.

Σόρι για τα αυτοαναφορικά. Το κόβω.:blush:

 

[drsiebenmal]

Ορίστε το παραπάνω «υποδειγματικό» κείμενο, που βρήκε ο Νικ-Ελ, με ελάχιστες αλλαγές που πιστεύω ότι το αλλάζουν τόσο ώστε να μπορώ να το προσυπογράψω άνετα:

Να αναπτύξετε σε μία παράγραφο 100 έως 120 λέξεων το περιεχόμενο του αποσπάσματος που ακολουθεί: «…όσο η επικοινωνία […] πυκνώνει με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, το διαδίκτυο και τα κινητά τηλέφωνα, τόσο η μοναξιά μας, η ανθρώπινη, μεγαλώνει και η αποξένωση κυριαρχεί».

Καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται ραγδαία, ο σύγχρονος άνθρωπος δεν δεσμεύεται πια από φυσικούς περιορισμούς στην επικοινωνία με απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τον συνάνθρωπό του. Ειδικότερα, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που παρέχουν, επιτρέπουν για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας στον καταδικάζουν τον σύγχρονο «κοινωνό» τους σε μία πλαστή και εικονική επικοινωνία νέου τύπου, με αποτέλεσμα να μη χρειάζεται να περιορίζεται μόνο στον άμεσα αποξενώνεται από τον πλησίον του. Ακόμη, τα κινητά τηλέφωνα, ενόψει της εξοικονόμησης χρόνου, έχουν επεκτείνει αντικαταστήσει την ουσιαστική ανθρώπινη επικοινωνία και επαφή. Όσο, λοιπόν, ο άνθρωπος σήμερα εφευρίσκει τρόπους για να βελτιώνει την επικοινωνία «βελτιώνει» τη ζωή του, τόσο περισσότερο μπορεί να ελπίζει ότι δεν θα καθίσταται έρμαιό τους, ιδιαίτερα αν εφόσον υποφέρει από μοναξιά και κοινωνική απομόνωση. Συνεπώς, αίτημα των καιρών μας συνιστά η ακόμη καλύτερη επικοινωνία και αποκατάσταση των σχέσεων του ανθρώπου με τον συνάνθρωπό του, καθώς δεν πρέπει να λησμονούμε ότι, πρωτίστως, ο άνθρωπος αποτελεί ένα κοινωνικό ον το οποίο μόνο στο πλαίσιο της κοινωνικής συμβίωσης και επικοινωνίας δύναται να αυτοπραγματωθεί.

ΥΓ: Το ξέρω ότι θα είχα κοπεί με ένα τέτοιο κείμενο, αφού το ερώτημα περιέχει και την υπόδειξη προς τα πού θα πρέπει να κινηθεί ο μαθητής.

ΥΓ2: Την ελληνικούρα «τα κινητά τηλέφωνα, ενόψει της εξοικονόμησης χρόνου...» την άφησα ασχολίαστη, για να την περιλάβετε εσείς, αν θέλετε.

 

[nickel]

Μπέρνι, δεν διαφώνησα, δεν πιστεύω στη μοναξιά του διαδικτύου. Είπα ότι μας κάνει να γέρνουμε προς τους εξοικειωμένους με την τεχνολογία — που κι αυτό ένα είδος ομαδοποίησης είναι.

Δεν θα συμφωνήσω 100% με την Αλεξάνδρα: δεν είναι η επικοινωνία με το διαδίκτυο εξίσου απλή με την επικοινωνία μέσω τηλεφώνου. Εκτός από ζητήματα τεχνογνωσίας και επένδυσης, μια βασική διαφορά είναι ανάμεσα σε προφορικό και γραπτό λόγο. Συχνά λέμε σε κάποιον: «Δεν τα λέμε καλύτερα στο τηλέφωνο; Βαριέμαι να γράφω».

 

[drsiebenmal]

Συχνά λέμε σε κάποιον: «Δεν τα λέμε καλύτερα στο τηλέφωνο; Βαριέμαι να γράφω».

Ενδιαφέρουσα διατύπωση. Χάρη στο τηλέφωνο (το «κεντρικό πρόσωπο» της πρώτης τηλεπικοινωνιακής επανάστασης) αντιστράφηκε κάτι που ίσχυε σε όλη την προηγούμενη ιστορία της ανθρωπότητας (η επικοινωνία ήταν προφορική με τους πλησίον και γραπτή, αν και εφόσον, με όλον τον υπόλοιπο κόσμο).

 

[Earion]

Από τη μια με πιάνει σύγκρυο κάθε που βλέπω τα ίδια νοητικά ανόητα σχήματα να επαναλαμβάνονται. Μου αρέσει το πώς το διατύπωσε εύστοχα ο Georgios Archontas. Λουδιτισμό, φορμόλη, αρρωστημένη νοσταλγία, άρνηση του παρόντος, τα έχουμε όλοι υποστεί και βλαστημάω την ώρα και τη στιγμή που ανάλωνα κι εγώ τα φαιά μου κύτταρα επειδή έπρεπε να ακολουθήσω την πεπατημένη σε αυτά τα μονοπάτια του δακρυστάλαχτου κομφορμισμού. Από την άλλη σκέφτομαι πως αυτή η ακινησία έχει και κάτι το παρηγορητικό. Είναι μια σταθερά του κόσμου. Όλοι γνωρίζουν από πριν τι πρέπει να ειπωθεί, με ποιο τρόπο και σε ποιο βαθμό. Χαρτογραφημένα νερά. Λίγο το έχετε στη σημερινή εποχή που φεύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια μας; Γιά φανταστείτε να έμπαιναν άλλου είδους θέματα, άλλης νοοτροπίας. Ας πούμε: «Είστε σε μια παρέα φίλων και συζητάτε για το αν θα πάτε σινεμά και ποια ταινία θα δείτε. Πείστε τους ότι η ταινία που προτιμάτε εσείς είναι ωραία, ότι το θέμα είναι ενδιαφέρον και ο σκηνοθέτης έχει να πει κάτι σπουδαίο». Ή «Βρίσκεστε στη δουλειά και σας ζητούν να μεσολαβήσετε σε μια διένεξη μεταξύ συναδέλφων, συντάσσοντας ένα γραπτό υπόμνημα, στο οποίο πρέπει να πάρετε θέση, περιγράφοντας τα προτερήματα και τα ελαττώματα της κάθε πλευράς». Ή «Μπείτε στη θέση ενός παιδιού που ο πατέρας του έχασε πρόσφατα τη δουλειά του. Περιγράψτε τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις σας». Τι πανικός θα κυριαρχούσε! Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία.

 

[drsiebenmal]

Ας πούμε: «Είστε σε μια παρέα φίλων και συζητάτε για το αν θα πάτε σινεμά και ποια ταινία θα δείτε. Πείστε τους ότι η ταινία που προτιμάτε εσείς είναι ωραία, ότι το θέμα είναι ενδιαφέρον και ο σκηνοθέτης έχει να πει κάτι σπουδαίο». Ή «Βρίσκεστε στη δουλειά και σας ζητούν να μεσολαβήσετε σε μια διένεξη μεταξύ συναδέλφων, συντάσσοντας ένα γραπτό υπόμνημα, στο οποίο πρέπει να πάρετε θέση, περιγράφοντας τα προτερήματα και τα ελαττώματα της κάθε πλευράς». Ή «Μπείτε στη θέση ενός παιδιού που ο πατέρας του έχασε πρόσφατα τη δουλειά του. Περιγράψτε τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις σας». Τι πανικός θα κυριαρχούσε! Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία.

+1000! Μα τι εξαιρετικές ιδέες! Και μάλιστα, αφού θα έχει προηγηθεί η ανάγνωση μίας σελίδας συναφούς κειμένου (για να προκύψουν και οι υπόλοιπες γλωσσικές ασκήσεις).

Τι πράγμα; Ποιας σελίδας; :)

 

[Alexandra]

Δεν θα συμφωνήσω 100% με την Αλεξάνδρα: δεν είναι η επικοινωνία με το διαδίκτυο εξίσου απλή με την επικοινωνία μέσω τηλεφώνου. Εκτός από ζητήματα τεχνογνωσίας και επένδυσης, μια βασική διαφορά είναι ανάμεσα σε προφορικό και γραπτό λόγο. Συχνά λέμε σε κάποιον: «Δεν τα λέμε καλύτερα στο τηλέφωνο; Βαριέμαι να γράφω».

Δεν διαφωνούμε σε τίποτα. Εσύ μιλάς για ανθρώπους που επικοινωνούν ήδη μέσω Διαδικτύου και συμπληρώνουν την επικοινωνία με τηλεφωνήματα επειδή κάποια στιγμή βαριούνται να γράφουν. Εγώ μιλάω για ανθρώπους που δεν επικοινωνούν μέσω Διαδικτύου, άρα πρέπει η επικοινωνία να γίνει αποκλειστικά και μόνο μέσω τηλεφώνου. Ε, μπορεί να μην έχουμε διάθεση να μιλάμε κάθε μέρα ή κάθε βδομάδα με κάποιον στο τηλέφωνο.

 

[SBE]

Νίκελ, και προ χρήσης διαδικτύου γενικώς απέφευγα τις στανικές επικοινωνίες.

Αν πω ότι στην αρχή διάβασα σατανικές επικοινωνίες, τι λέει αυτό για μένα;

Σχετικά με τις εκθέσεις, το δεύτερο θέμα που αναφέρει ο Εάριος είναι μια χαρά θέμα με χρησιμότητα. ΟΚ, τα άλλα δύο αγγίζουν προσωπικά ζητήματα. Από την άλλη, δεν καταλαβαίνω αυτό το "διδάσκονται εκθέσεις". Ίσως γιατι εγώ που έκανα ιδιαίτερα έκθεση δεν διδασκόμουν με παπαγαλία θεμάτων. Διάβαζα, συζητάγαμε, κάναμε λίστες με επιχειρήματα και έγραφα εκθέσεις και μου τις διόρθωνε για το ύφος. Αυτό δεν κάνουν όλοι;

ΥΓ Φτουφτουφτο πιδάκιμ' κινητα τηλέφουνα, ιντερνέτια, πράματα του σατανά

 

[bernardina]

Καλέ μου Εαρίωνα, μού θύμισες τις ένδοξες εποχές που δίδασκα αγγλικά. Κάτι τέτοια θέματα τους έβαζα, είτε γραπτά είτε προφορικά, να αναπτύξουν. Άραγε σημαίνει κάτι αυτό; :laugh:

 

[panadeli]

Δεν είναι ντροπή να σου ζητούν να αναπτύξεις το περιεχόμενο μιας πρότασης με την οποία μπορεί να μην συμφωνείς; Δηλαδή αν διαφωνείς τι ακριβώς θα πρέπει να κάνεις; Να επιχειρηματολογήσεις για λογαριασμό του συγγραφέα; Να ψυχανεμιστείς πού στηρίζει την άποψή του; Εγώ, για παράδειγμα, με τη συγκεκριμένη πρόταση του Γραμματικάκη διαφωνώ 100%. Πώς διάολε θα αναπτύξω το περιεχόμενο της;

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή τσαντίζομαι όσο δεν παίρνει με τα θέματα της έκθεσης. Και κάθε χρόνο για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

 

[Hellegennes]

Που σημαίνει ότι διαφωνείς με τον τίτλο και στην έκθεσή σου οι διαπιστώσεις σου θα κατέληγαν σε αντίθετο συμπέρασμα;

Γκαραντί. Εγώ θα μηδενιζόμουν. Γενικά το Υπουργείο έχει μια τάση τα τελευταία 20 χρόνια να δίνει τεχνοφοβικά θέματα για ανάπτυξη.

 

[drsiebenmal]

Έχω απλώς την απορία, αν μπορείς/επιτρέπεται να ξεκινήσεις την ανάπτυξη με ένα «Σύμφωνα με τον συγγραφέα/Ο συγγραφέας μάς λέει ότι.» Αν ναι, κανένα πρόβλημα, να παρουσιάσω οποιαδήποτε άποψη. Δεν είναι η δουλειά μόνο του δικηγόρου· και ο θετικός επιστήμονας πρέπει να μπορεί να συνοψίσει την αντίθετη άποψη πριν την τσακίσει.

 

[daeman]

...
Σχετικά νήματα:

10 ή 50 πράγματα που "σκότωσε" το Ίντερνετ

Τι κάναμε πριν το ίντερνετ;

... Από την άλλη σκέφτομαι πως αυτή η ακινησία έχει και κάτι το παρηγορητικό. Είναι μια σταθερά του κόσμου. Όλοι γνωρίζουν από πριν τι πρέπει να ειπωθεί, με ποιο τρόπο και σε ποιο βαθμό. Χαρτογραφημένα νερά.
...

Όχι εντελώς. Hic sunt dracones. :scared:

... Γιά φανταστείτε να έμπαιναν άλλου είδους θέματα, άλλης νοοτροπίας. Ας πούμε: «Είστε σε μια παρέα φίλων και συζητάτε για το αν θα πάτε σινεμά και ποια ταινία θα δείτε. Πείστε τους ότι η ταινία που προτιμάτε εσείς είναι ωραία, ότι το θέμα είναι ενδιαφέρον και ο σκηνοθέτης έχει να πει κάτι σπουδαίο». Ή «Βρίσκεστε στη δουλειά και σας ζητούν να μεσολαβήσετε σε μια διένεξη μεταξύ συναδέλφων, συντάσσοντας ένα γραπτό υπόμνημα, στο οποίο πρέπει να πάρετε θέση, περιγράφοντας τα προτερήματα και τα ελαττώματα της κάθε πλευράς». Ή «Μπείτε στη θέση ενός παιδιού που ο πατέρας του έχασε πρόσφατα τη δουλειά του. Περιγράψτε τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις σας». Τι πανικός θα κυριαρχούσε! Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία.

Terra cognita, terror familiaris in mare incognitum. Κάτω απ' το χαλί, μη μάθουμε να σκεφτόμαστε κιόλας και χαλάσει φτιάξει χαλάσει η πιάτσα.

Αν πω ότι στην αρχή διάβασα σατανικές επικοινωνίες, τι λέει αυτό για μένα;
...

Ότι είσαι μ' εμάς τους δαεμανιστές. Μην ανησυχείς, θα σου κρατήσω καλή θέση, πρώτο καζάνι πίστα. :devil:

...
ΥΓ Φτουφτουφτο πιδάκιμ' κινητα τηλέφουνα, ιντερνέτια, πράματα του σατανά

Να σι δώκου κι ένα μπουκλιτάκ' για την παρουσίασ':

Κανονικά, τώρα πρέπει να παίξω το ρόλο μου, να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου εαυτού μου...
Περίμενε λιγάκι μόνο, γιατί τουιτάρει ο Πέτρος και πρέπει να του απαντήσω καταπώς του αξίζει, του έχω άχτι. Τι μπούρδες έγραφε τις προάλλες στο φατσομπούκι, δεν περιγράφεται...

It's easier to be an asshole to words than to people.

Λοιπόν, το θέμα που θίγεις είναι πολύ σοβαρό και...
Με συγχωρείς, κουδουνάει η τσέπη μου χτυπάει το κινητό, μη χάσω καμιά κλήση...
Πού είχα μείνει; Α, ναι, το θέμα είναι σοβαρό και χρειάζεται περίσκεψη και απερίσπαστο στοχασμό...
Ντιν! Σόρι μια στιγμή, ήρθε ειδοποίηση για ηλεμήνυμα. Να, να, κοίτα τι γράφει η άλλη στο φόρουμ. Μα να την αφήσω στις αυταπάτες της;

Που λες, μια γενική αρχή στα θέματα που σχετίζονται με τις τεχνολογικές εξελίξεις είναι ότι η επίδρασή τους πάνω μας δεν καθορίζεται κυρίως από το ίδιο το εργαλείο, αλλά από τον τρόπο που το χρησιμοποιούμε. Πρέπει δηλαδή...
Αχ, κοίτα τον άλλο που τρολάρει πάλι στο κανάλι μου στο γιουτιούμπ. Μα τι γελοίος ο τύπος...

Α, μα έτσι δεν γίνεται δουλειά, δεν μπορούμε να συζητήσουμε σωστά ενώ μας διακόπτουν συνεχώς.
Πάμε μια βόλτα να τα πούμε με την ησυχία μας;

Ακόμα πιο σχετικό, από τον ίδιο τόπο:

Κύριε επιτηρητή, μα γιατί μου παίρνετε το γραπτό μέσα απ' τα χέρια; Δεν πρόλαβα να γράψω τίποτα ακόμα. Σας παρακαλώ, θέλω λίγο περιθώριο επιπλέον για να το αναπτύξω όπως πρέπει. Δεν ζητώ πολλά· μερικά χρόνια ακόμα και λίγες χιλιάδες λέξεις παραπάνω. Να βρω και μερικές έγκυρες μελέτες, μη με κόψει ο Ελληγεννής στο μάθημα λόγω αναξιοπιστίας των πηγών μου. :twit:

 

[bernardina]

Ότι είσαι μ' εμάς τους δαεμανιστές. Μην ανησυχείς, θα σου κρατήσω καλή θέση, πρώτο καζάνι πίστα. :devil:

Πρώτο καζάνι πίσσα λέμεεεε

 

[daeman]

Πρώτο καζάνι πίσσα λέμεεεε

Sonuvabitch, I missed the pitch. Δε φταίω εγώ, το ελεβατόρι φταίει που πάει γρήγορα. Ενώ παλιά με τις σκάλες, είχες χρόνο και να σκεφτείς, βρε παιδάκι μου.

Άξια, λέμεεε! :up:

 

[bernardina]

Δε φταίω εγώ, το ελεβατόρι φταίει που πάει γρήγορα. Ενώ παλιά με τις σκάλες, είχες χρόνο και να σκεφτείς, βρε παιδάκι μου.

Καλά, μην παίρνεις κι όρκο. ;)

 

[daeman]

...
Χρόνο είχες κι εκεί. Δεύτερο, αφού δεν εκμεταλλεύτηκες έγκαιρα την πάσα για να καρφώσεις σε πρώτο χρόνο.
Εδώ που τα λέμε, l'esprit de l'escalier: ετεροχρονισμένη (πνευματώδης) απάντηση, μεταχρονολογημένη ατάκα, υστερόκαρφο, μεταποσπόντα. ;)

 

[daeman]

Έχω απλώς την απορία, αν μπορείς/επιτρέπεται να ξεκινήσεις την ανάπτυξη με ένα «Σύμφωνα με τον συγγραφέα/Ο συγγραφέας μάς λέει ότι.» Αν ναι, κανένα πρόβλημα, να παρουσιάσω οποιαδήποτε άποψη. Δεν είναι η δουλειά μόνο του δικηγόρου· και ο θετικός επιστήμονας πρέπει να μπορεί να συνοψίσει την αντίθετη άποψη πριν την τσακίσει.

Δεν χρειάζεται να ξεκινήσεις έτσι. Απλώς κάνεις τον Αλέκο, σφυράς κλέφτικα και παριστάνεις ότι συμφωνείς κι εσύ. Κόβεις δηλαδή αυτή την εισαγωγή και σταματάς αμέσως μετά το «πριν την τσακίσει». Εγώ πάντως στις δύο εκθέσεις που έδωσα τότε στις πανελλήνιες (Β' και Γ' Λυκείου, '80 και '81), ακολούθησα τη συμβουλή που μας έδινε μόλις μας παρέδιδε κάθε θέμα ένας πανέξυπνος, πανάξιος, ρεαλιστής και απολαυστικός φιλόλογος στο φροντιστήριο: «Αν δείτε ότι η θέση που πρέπει να αναπτύξετε προδιαγράφεται και θέλετε να πάρετε σίγουρα καλό βαθμό, να γράψετε δήλωση μετάνοιας, όχι μανιφέστο φρονημάτων. Αφήστε την αλήθεια σας και τις όποιες διαφωνίες έξω από τον ιδεατό κόσμο της έκθεσης, για την πραγματική ζωή». 19 στην πρώτη, 20 στη δεύτερη.

Αν η διδασκαλία είναι επιτελεστική πράξη, παράσταση, ερμηνεία, ηθοποιία - που (πρέπει να) είναι, κι έχω δώσει μερικές χιλιάδες τέτοιες - η έκθεση όπως γίνεται στα σχολεία μας είναι εξέταση υποκριτικής, οντισιόν.