Για 10 πράγματα που «σκότωσε» το Ίντερνετ γράφει σήμερα ο Μιχαηλίδης. Και αξίζει να διαβαστούν και τα δέκα.
Στην Telegraph τα σκοτωμένα είναι τουλάχιστον 50. Ακολουθούν και σχόλια. Και, επειδή μόλις έφαγα καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή, να το πεντηκοστό θύμα του Ίντερνετ:
Your lunchbreak
Did you leave your desk today? Or snaffle a sandwich while sending a few personal emails and checking the price of a week in Istanbul?
Η ΙΔΕΑ, εξαιρετική και ενδιαφέρουσα, ανήκει στην αγγλική εφημερίδα Ντέιλι Τέλεγκραφ.
Δεν υποτιμά (κάθε άλλο μάλιστα) τα «άπειρα θετικά» που μας έχει προσφέρει το Διαδίκτυο, ιδίως τα τελευταία 15 χρόνια που η χρήση του έχει απλωθεί σχεδόν παντού στον κόσμο. Όμως (και εδώ αρχίζουν, και μάλλον δεν τελειώνουν, τα «πλην»), το Ίντερνετ:
1. Κατήργησε την τέχνη της ευγενικής διαφωνίας. Μπείτε σε οποιοδήποτε μπλογκ ή πόρταλ και διαβάστε απόψεις αναγνωστών-επισκεπτών. Η επιθετικότης και η αγένεια περισσεύουν.
2. «Έσβησε» τον σεβασμό για τον θάνατο κάθε διασήμου προσώπου. Η περίπτωση του Μάικλ Τζάκσον είναι χαρακτηριστική. Στο Twitter κυκλοφορούν μερικά από πιο κρύα και αισχρά ανέκδοτα που έχετε «ακούσει» ποτέ.
3. «Σκότωσε» τα ολόκληρα άλμπουμ μουσικής. Κάποτε, ακούγαμε όλον τον δίσκο. Τώρα, θριαμβεύει το «σιγκλάκι». Μπαίνεις σε κάποιο μουσικό site, επιλέγεις μόνο το «χιτ», το αγοράζεις με πολύ λίγα χρήματα, και αυτό ήταν! Νομίζεις πως άκουσες την τελευταία δουλειά της Εϊμι Ουάινχαους, ας πούμε...
4. Έδιωξε την «ωραία αγωνία» που είχε ένας έφηβος, καθώς έστεκε δίπλα σε ένα περίπτερο ή μπροστά στα ράφια με τα «πονηρά περιοδικά» ενός βιβλιοπωλείου, με τη φύση του σε έναν ασυγκράτητο πανηγυρισμό, να αγοράσει ένα στα μουλωχτά και σαν τον κλέφτη, τοίχο τοίχο, να απομακρυνθεί για να βρεθεί όσο πιο γρήγορα μπορούσε στην... ευλογημένη του μοναξιά. Τώρα, με ένα κλικ τα έχεις όλα μπροστά σου, εύκολα. Χάθηκε το σασπένς.
5. Εξαφάνισε τη διά χειρός αλληλογραφία. Τη σκότωσε το e-mail. Μαγικό και γρήγορο, το δίχως άλλο. Όμως, δύσκολο να πιστέψεις πως θα 'ρθει η μέρα που θα δημοσιευτούν κάποτε τα e-mails του «χι» σπουδαίου λογοτέχνη προς έναν εξίσου σπουδαίο συνάδελφό του, ερωμένη ή γυναίκα του, κ.λπ. Τα «γράμματα στον τάδε...» δεν θα υπάρξουν ποτέ ξανά. Δεν ταιριάζει το άπλωμα των συναισθημάτων σε ένα μέιλ.
6. Χάθηκε η μνήμη. Καλό, από τη μία, γιατί πού να θυμάσαι «όλες αυτές τις πληροφορίες». Κακό, από την άλλη, γιατί με τα Wikipedia, τα Google και τα συναφή δεν χρειάζεται πια να θυμάσαι τίποτα.
7. Έκλεψε τον ελεύθερο, δημιουργικό χρόνο. Πότε ήταν η τελευταία φορά που γέμισες κάποιες άδειες ώρες σου διαβάζοντας ένα βιβλίο, κάνοντας κάποιο μερεμέτι, φτιάχνοντας τις γλάστρες στη βεράντα, ζωγραφίζοντας ένα τοπίο με τις ακουαρέλες σου; Οι ώρες που «σκοτώνουμε» πια στο Ιντερνετ, με χρήσιμο ή και άχρηστο σερφάρισμα, μας άφησαν υπόλοιπο «μηδέν».
8. Πάνε και τα φωτογραφικά μας άλμπουμ. Τώρα όλες οι φωτογραφίες είναι φορτωμένες στο PC, στο laptop και, αν είσαι προνοητικός, σε CD-Rom ή και σε σκληρό δίσκο. Πόσοι φίλοι να μαζευτούν γύρω από μια μικρή οθόνη για να δουν τις φωτογραφίες «από το νησί το καλοκαίρι» ή «από την εκδρομή μας στην Ντίσνεϊλαντ»; Στιγμές, που κάποτε τις μοιραζόμασταν...
9. Πρόσβαση σε αξιόπιστες πηγές αναφοράς. Προσφέρει πολλές πληροφορίες το Ίντερνετ. Οι αξιόπιστες θέλουν ψάξιμο, γνώσεις και λογική. Οι περισσότερες από αυτές κοστίζουν, μάλιστα. Σου ζητάνε συνδρομή για να έχεις πρόσβαση. Λίγοι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν. Θέλουν τσάμπα πληροφορίες. Που δεν είναι πάντα σωστές...
10. Σεβασμός στον προσωπικό μας χώρο. Όλα είναι προσβάσιμα. Όπου και να είσαι, μπορούν να σε βρουν. Ακόμη κι όταν κοιμάσαι, δεν είσαι μόνος. Κάποιος σου στέλνει μέιλ. Κάποιος διαβάζει το βιογραφικό σου. Κάποιος βλέπει στη φωτογραφία σου πόσο πάχυνες. Κάποιος, στα σάιτς με τις fake (δηλαδή τις μονταρισμένες) φωτογραφίες, σε έχει κάνει σέξι, αποκρουστικό, μίστερ Κόσμο και ανάσκελα σε φέρετρο.
Δεν υποτιμά (κάθε άλλο μάλιστα) τα «άπειρα θετικά» που μας έχει προσφέρει το Διαδίκτυο, ιδίως τα τελευταία 15 χρόνια που η χρήση του έχει απλωθεί σχεδόν παντού στον κόσμο. Όμως (και εδώ αρχίζουν, και μάλλον δεν τελειώνουν, τα «πλην»), το Ίντερνετ:
1. Κατήργησε την τέχνη της ευγενικής διαφωνίας. Μπείτε σε οποιοδήποτε μπλογκ ή πόρταλ και διαβάστε απόψεις αναγνωστών-επισκεπτών. Η επιθετικότης και η αγένεια περισσεύουν.
2. «Έσβησε» τον σεβασμό για τον θάνατο κάθε διασήμου προσώπου. Η περίπτωση του Μάικλ Τζάκσον είναι χαρακτηριστική. Στο Twitter κυκλοφορούν μερικά από πιο κρύα και αισχρά ανέκδοτα που έχετε «ακούσει» ποτέ.
3. «Σκότωσε» τα ολόκληρα άλμπουμ μουσικής. Κάποτε, ακούγαμε όλον τον δίσκο. Τώρα, θριαμβεύει το «σιγκλάκι». Μπαίνεις σε κάποιο μουσικό site, επιλέγεις μόνο το «χιτ», το αγοράζεις με πολύ λίγα χρήματα, και αυτό ήταν! Νομίζεις πως άκουσες την τελευταία δουλειά της Εϊμι Ουάινχαους, ας πούμε...
4. Έδιωξε την «ωραία αγωνία» που είχε ένας έφηβος, καθώς έστεκε δίπλα σε ένα περίπτερο ή μπροστά στα ράφια με τα «πονηρά περιοδικά» ενός βιβλιοπωλείου, με τη φύση του σε έναν ασυγκράτητο πανηγυρισμό, να αγοράσει ένα στα μουλωχτά και σαν τον κλέφτη, τοίχο τοίχο, να απομακρυνθεί για να βρεθεί όσο πιο γρήγορα μπορούσε στην... ευλογημένη του μοναξιά. Τώρα, με ένα κλικ τα έχεις όλα μπροστά σου, εύκολα. Χάθηκε το σασπένς.
5. Εξαφάνισε τη διά χειρός αλληλογραφία. Τη σκότωσε το e-mail. Μαγικό και γρήγορο, το δίχως άλλο. Όμως, δύσκολο να πιστέψεις πως θα 'ρθει η μέρα που θα δημοσιευτούν κάποτε τα e-mails του «χι» σπουδαίου λογοτέχνη προς έναν εξίσου σπουδαίο συνάδελφό του, ερωμένη ή γυναίκα του, κ.λπ. Τα «γράμματα στον τάδε...» δεν θα υπάρξουν ποτέ ξανά. Δεν ταιριάζει το άπλωμα των συναισθημάτων σε ένα μέιλ.
6. Χάθηκε η μνήμη. Καλό, από τη μία, γιατί πού να θυμάσαι «όλες αυτές τις πληροφορίες». Κακό, από την άλλη, γιατί με τα Wikipedia, τα Google και τα συναφή δεν χρειάζεται πια να θυμάσαι τίποτα.
7. Έκλεψε τον ελεύθερο, δημιουργικό χρόνο. Πότε ήταν η τελευταία φορά που γέμισες κάποιες άδειες ώρες σου διαβάζοντας ένα βιβλίο, κάνοντας κάποιο μερεμέτι, φτιάχνοντας τις γλάστρες στη βεράντα, ζωγραφίζοντας ένα τοπίο με τις ακουαρέλες σου; Οι ώρες που «σκοτώνουμε» πια στο Ιντερνετ, με χρήσιμο ή και άχρηστο σερφάρισμα, μας άφησαν υπόλοιπο «μηδέν».
8. Πάνε και τα φωτογραφικά μας άλμπουμ. Τώρα όλες οι φωτογραφίες είναι φορτωμένες στο PC, στο laptop και, αν είσαι προνοητικός, σε CD-Rom ή και σε σκληρό δίσκο. Πόσοι φίλοι να μαζευτούν γύρω από μια μικρή οθόνη για να δουν τις φωτογραφίες «από το νησί το καλοκαίρι» ή «από την εκδρομή μας στην Ντίσνεϊλαντ»; Στιγμές, που κάποτε τις μοιραζόμασταν...
9. Πρόσβαση σε αξιόπιστες πηγές αναφοράς. Προσφέρει πολλές πληροφορίες το Ίντερνετ. Οι αξιόπιστες θέλουν ψάξιμο, γνώσεις και λογική. Οι περισσότερες από αυτές κοστίζουν, μάλιστα. Σου ζητάνε συνδρομή για να έχεις πρόσβαση. Λίγοι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν. Θέλουν τσάμπα πληροφορίες. Που δεν είναι πάντα σωστές...
10. Σεβασμός στον προσωπικό μας χώρο. Όλα είναι προσβάσιμα. Όπου και να είσαι, μπορούν να σε βρουν. Ακόμη κι όταν κοιμάσαι, δεν είσαι μόνος. Κάποιος σου στέλνει μέιλ. Κάποιος διαβάζει το βιογραφικό σου. Κάποιος βλέπει στη φωτογραφία σου πόσο πάχυνες. Κάποιος, στα σάιτς με τις fake (δηλαδή τις μονταρισμένες) φωτογραφίες, σε έχει κάνει σέξι, αποκρουστικό, μίστερ Κόσμο και ανάσκελα σε φέρετρο.
Στην Telegraph τα σκοτωμένα είναι τουλάχιστον 50. Ακολουθούν και σχόλια. Και, επειδή μόλις έφαγα καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή, να το πεντηκοστό θύμα του Ίντερνετ:
Your lunchbreak
Did you leave your desk today? Or snaffle a sandwich while sending a few personal emails and checking the price of a week in Istanbul?
