Την ώρα που παρακολουθείς το αγχωτικό θέαμα, θέλεις όχι μόνο να μην πέσει ο καλλιτέχνης, αλλά να μην κάνει ούτε το παραμικρό λάθος. Για το μοίρασμα του άγχους και για την τέλεια εκτέλεση το παρακολουθείς το θέαμα.
Όταν όμως έρθει το πλήρωμα του χρόνου και το συμπίλημα των μπαγιάτικων κωμικών σκηνών, όπου ξέρεις ότι ακόμα κι ο αθλητής ή ο καλλιτέχνης το έχει ξεχάσει ή το παρακολουθεί και γελάει κι ο ίδιος (γιατί δεν θα ήμασταν υγιείς άνθρωποι αν δεν μπορούσαμε να γελάσουμε με τις τούμπες του παρελθόντος μας), τότε μπορώ να παρακολουθήσω κι εγώ την τούμπα και να γελάσω απενοχοποιημένος. Η αλήθεια είναι ότι δεν γελάω τόσο με τις τούμπες, όπως αλήθεια είναι και ότι (το ομολογώ πρώτη φορά εδώ απόψε) έχω σταθεί έξω από τον σταθμό του Χόλμπορν στο χιονισμένο Λονδίνο να παρακολουθήσω τις τούμπες που κατά κανόνα έπαιρναν οι περαστικοί στη διαγωνίως απέναντι γωνιά, όπου προφανώς είχε παγώσει ο πάγος. Το είπα...
Όταν όμως έρθει το πλήρωμα του χρόνου και το συμπίλημα των μπαγιάτικων κωμικών σκηνών, όπου ξέρεις ότι ακόμα κι ο αθλητής ή ο καλλιτέχνης το έχει ξεχάσει ή το παρακολουθεί και γελάει κι ο ίδιος (γιατί δεν θα ήμασταν υγιείς άνθρωποι αν δεν μπορούσαμε να γελάσουμε με τις τούμπες του παρελθόντος μας), τότε μπορώ να παρακολουθήσω κι εγώ την τούμπα και να γελάσω απενοχοποιημένος. Η αλήθεια είναι ότι δεν γελάω τόσο με τις τούμπες, όπως αλήθεια είναι και ότι (το ομολογώ πρώτη φορά εδώ απόψε) έχω σταθεί έξω από τον σταθμό του Χόλμπορν στο χιονισμένο Λονδίνο να παρακολουθήσω τις τούμπες που κατά κανόνα έπαιρναν οι περαστικοί στη διαγωνίως απέναντι γωνιά, όπου προφανώς είχε παγώσει ο πάγος. Το είπα...
). Στο πατινάζ παθαίνω κλακάζ! :laugh:
