SBE
¥
Το δικό μου παράπονο με τους χορτοφάγους (ούτε καν τους αυστηρούς τύπου βέγκαν) είναι ότι συχνά δίνουν την εντύπωση ότι το κάνουν όχι για λόγους υγείας/ ιδεολογίας κλπ αλλά για να τραβήξουν την προσοχή επάνω τους και να ποζάρουν με φωτοστέφανο. Δηλαδή δεν βλέπω να διαφέρουν από αυτούς που δηλώνουν ότι κάνουν μακροβιοτική διατροφή ή ότι δεν τρώνε σιτηρά (γιατί πείστηκαν ότι τους πειράζουν). Προσοχή: δεν αμφισβητώ τις πραγματικές αλλεργίες, δυσανεξίες ή προτιμήσεις. Το φωτοστέφανο αμφισβητώ.
Και απόδειξη των περί φωτοστέφανου, μια γνωστή μου που ζει ΗΠΑ και είχε έρθει περαστική από Λονδίνο για δυο βράδια μας μάζεψε όλους τους ταλαίπωρους γνωστούς της για να πάμε έξω για φαγητό (δυο- τρεις δεν μπορούσαν, οι τυχεροί, όπως φάνηκε μετά). Είναι χορτοφάγος και επέλεξε για φαγητό εστιατόριο με πολύ καλές κριτικές για την ποιότητα των υλικών του κλπ ονόματι ΜΕΑΤ. Όταν φτάσαμε εκεί είδε το μενού και διαπίστωσε ότι δεν είχε παρά μόνο ένα σαλατοπιάτο χωρίς κρέας και άρχισε να γκρινιάζει. Εγώ σε εκείνη τη φάση άρχισα να σφυρίζω ανέμελα στον αέρα κι άφησα τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Της προτείνανε λοιπόν να αφήσουμε το ΜΕΑΤ και να πάμε στο απέναντι εστιατόριο που ήταν τούρκικο και όλο και κανένα λαδερό θα είχε. Η χορτοφάγος μας άρχισε τη γκρίνια ότι όλο σε τούρκικα εστιατόρια πάει κι όλο λαδερά τρώει, δεν έχει διάθεση. Της προτείνανε να πάμε στην παραδίπλα πιτσαρία που θα είχε μακαρονοπιάτα. Αρνήθηκε λέγοντας ότι δεν της αρέσει η συγκεκριμένη αλυσίδα. Τέλος πάντων, κάποια στιγμή καθίσαμε στο ΜΕΑΤ, όπου ήταν αγενέστατη προς τον σερβιτόρο σχετικά με το μενού, όσο τρώγαμε τα ομολογουμένως εξαιρετικά κοψίδια μας γκρίνιαζε γιατί η ίδια έτρωγε σαλάτα και γενικώς ήταν μία ευχάριστη ατ(ι)μόσφαιρα. Την επόμενη φορά που πέρασε από Λονδίνο εγώ δήλωσα ότι είχα φοβερή ημικρανία και δεν μπορούσα να ξεμυτίσω. Και ναι, ξέρω ότι τέτοια άτομα είναι προβληματικά γενικότερα, ακόμα κι όταν τρώνε κρέας, αλλά η χορτοφαγία είναι μια πολύ καλή δικαιολογία για να αισθάνονται ότι έχουν πάντα δίκιο.
Και απόδειξη των περί φωτοστέφανου, μια γνωστή μου που ζει ΗΠΑ και είχε έρθει περαστική από Λονδίνο για δυο βράδια μας μάζεψε όλους τους ταλαίπωρους γνωστούς της για να πάμε έξω για φαγητό (δυο- τρεις δεν μπορούσαν, οι τυχεροί, όπως φάνηκε μετά). Είναι χορτοφάγος και επέλεξε για φαγητό εστιατόριο με πολύ καλές κριτικές για την ποιότητα των υλικών του κλπ ονόματι ΜΕΑΤ. Όταν φτάσαμε εκεί είδε το μενού και διαπίστωσε ότι δεν είχε παρά μόνο ένα σαλατοπιάτο χωρίς κρέας και άρχισε να γκρινιάζει. Εγώ σε εκείνη τη φάση άρχισα να σφυρίζω ανέμελα στον αέρα κι άφησα τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Της προτείνανε λοιπόν να αφήσουμε το ΜΕΑΤ και να πάμε στο απέναντι εστιατόριο που ήταν τούρκικο και όλο και κανένα λαδερό θα είχε. Η χορτοφάγος μας άρχισε τη γκρίνια ότι όλο σε τούρκικα εστιατόρια πάει κι όλο λαδερά τρώει, δεν έχει διάθεση. Της προτείνανε να πάμε στην παραδίπλα πιτσαρία που θα είχε μακαρονοπιάτα. Αρνήθηκε λέγοντας ότι δεν της αρέσει η συγκεκριμένη αλυσίδα. Τέλος πάντων, κάποια στιγμή καθίσαμε στο ΜΕΑΤ, όπου ήταν αγενέστατη προς τον σερβιτόρο σχετικά με το μενού, όσο τρώγαμε τα ομολογουμένως εξαιρετικά κοψίδια μας γκρίνιαζε γιατί η ίδια έτρωγε σαλάτα και γενικώς ήταν μία ευχάριστη ατ(ι)μόσφαιρα. Την επόμενη φορά που πέρασε από Λονδίνο εγώ δήλωσα ότι είχα φοβερή ημικρανία και δεν μπορούσα να ξεμυτίσω. Και ναι, ξέρω ότι τέτοια άτομα είναι προβληματικά γενικότερα, ακόμα κι όταν τρώνε κρέας, αλλά η χορτοφαγία είναι μια πολύ καλή δικαιολογία για να αισθάνονται ότι έχουν πάντα δίκιο.