Αρνητές του Δαρβίνου οι μισοί Έλληνες

[agezerlis]

Μια μικρή συμβουλή όμως προς αλεξιπτωτιστές: υπάρχει πιθανότητα οι σοφιστείες του Χάιντεγκερ να μην σας φανούν χρήσιμες όταν πέφτετε από αεροπλάνο. Καλού κακού, δεν βλάπτει να πάρετε μαζί σας ένα αλεξίπτωτο, μπας και οι κλασικοί μηχανικοί περιγράφουν με αξιόλογη ακρίβεια τους νόμους της κίνησης με τις ξεπερασμένες και αραχνιασμένες θεωρίες τους (αν και ομολογουμένως με μικρότερη ακρίβεια απ' ό,τι η θεωρία της σχετικότητας).

Panadeli, αυτό που έγραψες μου θυμίζει (έτσι, για να μην παραπονιέται ο somnambulist ότι μόνο αυτός μου θυμίζει... :)) το περίφημο περιστατικό που περιγράφει ο Μπόσγουελ:

"After we came out of the church, we stood talking for some time together of Bishop Berkeley's ingenious sophistry to prove the nonexistence of matter, and that every thing in the universe is merely ideal. I observed, that though we are satisfied his doctrine is not true, it is impossible to refute it. I never shall forget the alacrity with which Johnson answered, striking his foot with mighty force against a large stone, till he rebounded from it - 'I refute it thus.'"

Βέβαια κι εδώ χωράει συζήτηση. Το σημερινό πρόβλημα είναι απλώς ότι όσο πιο περίπλοκη γίνεται η επιστήμη, τόσο πιο μορφωμένος πρέπει να είναι ο άνθρωπος που ασχολείται με τη φιλοσοφία της επιστήμης (και υπάρχουν τέτοιοι). Στο κάτω-κάτω, και ένα παιδί του δημοτικού μπορεί να διαβάσει ένα βιβλίο εκλαϊκευμένου μεταμοντερνισμού και να αρχίσει να μιλάει για δίκτυα και για υβρίδια. Όταν όμως τις πάρει αυτές τις έννοιες και τις εφαρμόσει στην επιστήμη κάνει αυτό που στη φιλοσοφία λέγεται μετάβαση σε άλλο γένος.

 

[Ambrose]

Ότι χρειάζεται μόρφωση, χρειάζεται. Και όχι μόνο μόρφωση (γιατί τα πτυχία και οι τίτλοι δεν λένε και πολλά), αλλά κυρίως καλιέργεια και πνεύμα. Γιατί στα πιο βασικά ερωτήματα που τίθενται και αμφισβητούν την περσόνα της αντικειμενικότητας που φοράνε μερικοί εκπρόσωποι της επιστήμης, απάντηση μέχρι στιγμής δεν έχει δοθεί, πέρα από το "πιστεύω".

Το πιο τραγικό συμπέρασμα όμως που τουλάχιστον εγώ έχω βγάλει όλα αυτά τα χρόνια παρακολουθώντας με το μη εξειδικευμένο μυαλό μου τις εξελίξεις στις επιστήμες, είναι πώς σήμερα τα επιστημονικά ιδρύματα και το επιστημονικό κατεστημένο έχουν καταλήξει να είναι η νέα ιερά εξέταση. Ή μάλλον η νέα καθολική εκκλησία που σκοτώνει αυτοστιγμεί και δίχως πολλή πολλή σκέψη, οτιδήποτε τολμάει να την αμφισβητήσει.

Το ένστικτο της επιβίωσης ή αλλιώς αμ' έπος, αμ' έργον.

 

[agezerlis]

Προφανώς διαφωνώ. Δεν γράφω γι' αυτό όμως.

Θέλω να σημειώσω ότι αποτελεί σφάλμα να βάζουμε την ιατρική στο ίδιο τσουβάλι με τη βασική έρευνα. Το 2007, για παράδειγμα, το NIH (National Institutes of Health - ναι, στον ενικό) είχε προϋπολογισμό 30 δις δολάρια, ενώ το NSF (National Science Foundation) μόλις 6.

 

[Ambrose]

Προφανώς διαφωνώ. Δεν γράφω γι' αυτό όμως.

Θέλω να σημειώσω ότι αποτελεί σφάλμα να βάζουμε την ιατρική στο ίδιο τσουβάλι με τη βασική έρευνα. Το 2007, για παράδειγμα, το NIH (National Institutes of Health - ναι, στον ενικό) είχε προϋπολογισμό 30 δις δολάρια, ενώ το NSF (National Science Foundation) μόλις 6.

Δεν την βάζω στο ίδιο τσουβάλι, ένα παράδειγμα έφερα το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό.

 

[tsioutsiou]

Μια μικρή συμβουλή όμως προς αλεξιπτωτιστές: υπάρχει πιθανότητα οι σοφιστείες του Χάιντεγκερ να μην σας φανούν χρήσιμες όταν πέφτετε από αεροπλάνο. Καλού κακού, δεν βλάπτει να πάρετε μαζί σας ένα αλεξίπτωτο, μπας και οι κλασικοί μηχανικοί περιγράφουν με αξιόλογη ακρίβεια τους νόμους της κίνησης με τις ξεπερασμένες και αραχνιασμένες θεωρίες τους (αν και ομολογουμένως με μικρότερη ακρίβεια απ' ό,τι η θεωρία της σχετικότητας).

Οι γάτες πάντως είναι δισυπόστατες και επτάψυχες, όπως μας λέει η συνάρτηση ψ της κβαντομηχανικής ή ...της ψιψίνας, σε επίπεδο Γάτας του Σρέντιγκερ

Schrödinger's famous thought experiment poses the question: when does a quantum system stop existing as a mixture of states and become one or the other? (More technically, when does the actual quantum state stop being a linear combination of states, each of which resembles different classical states, and instead begins to have a unique classical description?) If the cat survives, it remembers only being alive. But explanations of the EPR experiments that are consistent with standard microscopic quantum mechanics require that macroscopic objects, such as cats and notebooks, do not always have unique classical descriptions. The purpose of the thought experiment is to illustrate this apparent paradox: our intuition says that no observer can be in a mixture of states, yet the cat, it seems from the thought experiment, can be such a mixture. Is the cat required to be an observer, or does its existence in a single well-defined classical state require another external observer?

 

[Elena]

Τρεις παρατηρήσεις στα γρήγορα:
α. η φυσική επιλογή δεν είναι συνώνυμη του δαρβινισμού, άσε που ο Δαρβίνος είχε (ήδη) διαβάσει Ed Blythe (προς Νίκο: δεν βάζω Μπλάιθ για ευνόητους λόγους :))...

β. Ο Dawkins σαφώς και δεν δηλώνει δαρβινιστής:

"Contrary to my rather ludicrous reputation as an 'ultra-Darwinist' (a slander I would protest more vigorously if the name sounded less of a compliment than it does), I do not think that the majority of evolutionary change at the molecular level is favoured by natural selection. On the contrary, I have always had a lot of time for the so-called neutral theory associated with the great Japanese geneticist Motoo Kimura, or it extension, the 'nearly neutral theory' of his collaborator Tomoko Ohta."
http://issuu.com/robdonn/docs/richard_dawkins__the_ancestor_s_tale/355

(Εντύπωση μου κάνει που δεν αναφέρθηκε (μέχρι στιγμής) ο Kimura από τον panadeli.)

Μια μικρή συμβουλή όμως προς αλεξιπτωτιστές: υπάρχει πιθανότητα οι σοφιστείες του Χάιντεγκερ να μην σας φανούν χρήσιμες όταν πέφτετε από αεροπλάνο. Καλού κακού, δεν βλάπτει να πάρετε μαζί σας ένα αλεξίπτωτο, μπας και οι κλασικοί μηχανικοί περιγράφουν με αξιόλογη ακρίβεια τους νόμους της κίνησης με τις ξεπερασμένες και αραχνιασμένες θεωρίες τους (αν και ομολογουμένως με μικρότερη ακρίβεια απ' ό,τι η θεωρία της σχετικότητας).

Για πιο ανάλαφρο κλίμα... :)

Η παραπάνω παράγραφος, δεν ξέρω αν το αντιληφθήκατε όταν γράφατε, μπορεί να παρερμηνευθεί, μια και:

αλεξιπτωτιστής
2. (μτφ.) ειρωνικά και μειωτικά, για άτομο που, χωρίς να έχει τα απαιτούμενα προσόντα ή την πείρα, εμφανίζεται ξαφνικά σαν ουρανοκατέβατος και παίρνει κάποια θέση, παραγκωνίζοντας άλλους καταλληλότερους: Έπεσε σαν ~ κι έγινε διευθυντής. Διάφοροι αλεξιπτωτιστές που παριστάνουν τους δημοσιογράφους. [λόγ. αλεξίπτωτ(ον) -ιστής μτφρδ. γαλλ. parachutiste· λόγ. αλεξιπτωτισ(τής) -τρια

 

[panadeli]

Θα απαντήσω κι εγώ, στα όχι και τόσο γρήγορα, γιατί τα παραπάνω δεν είναι εντελώς ακριβή:

α. Η φυσική επιλογή είναι ο όρος που εισήγαγε ο Δαρβίνος για τον μηχανισμό με τον οποίον λαμβάνει χώρα η εξέλιξη, οπότε όταν κανείς μιλάει για δαρβινική εξέλιξη εννοεί "εξέλιξη μέσω φυσικής επιλογής". Εναλλακτικές εξελικτικές θεωρίες υπήρξαν πολλές στην ιστορία, με πιο γνωστή ίσως εκείνη του Λαμάρκ. Ο Δαρβίνος δεν ήταν επ' ουδενί ο πρώτος που μίλησε για εξέλιξη, ήταν όμως ο πρώτος που παρείχε μια ικανοποιητική εξήγηση για τον τρόπο με τον οποίον αυτή συμβαίνει. Το διάσημο βιβλίο του Δαρβίνου είναι γνωστό ως On the origin of species, όμως ο τίτλος είχε και συνέχεια: On the origin of species by means of natural selection, or the preservation of favoured races in the struggle for life. (Ναι, ο μινιμαλισμός έπρεπε να περιμένει τον 20ο αιώνα).
Η "φυσική επιλογή" του Edward Blyth είναι αρκετά διαφορετική από εκείνη του Δαρβίνου, γιατί ο Blyth μιλούσε για σχεδιασμό και δημιουργία. Η φυσική επιλογή του ήταν μια θεωρία εξάλειψης των ατελών μορφών και διατήρησης της τελειότητας του τύπου, όπως σχεδιάστηκε από τον θείο δημιουργό -πρόκειται δηλαδή για μια αντιεξελικτική θεωρία, η οποία δεν αποδέχεται τις αλλαγές στη μορφή των ειδών με την πάροδο του χρόνου, παρά μόνο την εξάλειψη των αποκλίσεων από τον αρχικό τέλειο τύπο. Ο Δαρβίνος πολύ πιθανόν να διάβασε τα κείμενα του Blyth και ίσως εμπνεύστηκε και τον όρο φυσική επιλογή από αυτά, αλλά τον χρησιμοποίησε στο πλαίσιο μιας εντελώς διαφορετικής θεωρίας. Για όσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν περισσότερα, και διαθέτουν και τις απαιτούμενες αντοχές, προτείνω το βιβλίο του Ernst Mayr Η ανάπτυξη της βιολογικής σκέψης, που κυκλοφόρησε πρόσφατα και στα ελληνικά.

β. Η σύγχρονη εξελικτική θεωρία έχει αποκλίσεις στις λεπτομέρειές της από τη θεωρία του Δαρβίνου, κάτι απόλυτα φυσικό (ο Δαρβίνος για παράδειγμα δεν μίλησε για γονίδια, γιατί πολύ απλά τότε δεν είχαν ακόμη ανακαλυφθεί), όμως τα θεμέλια της εξελικτικής θεωρίας παραμένουν αυτά που έθεσε ο Δαρβίνος: η φυσική επιλογή. Υπό αυτή την έννοια, κάθε "ορθόδοξος" εξελικτικός βιολόγος, του Ντόκινς συμπεριλαμβανομένου, είναι και δαρβινιστής. (Παρένθεση εδώ: απεχθάνομαι και αποφεύγω σκόπιμα τον όρο "δαρβινιστής/δαρβινισμός", γιατί προσδίδει φιλοσοφική/ιδεολογική χροιά σε μια αμιγώς επιστημονική θεωρία. Στη φυσική λόγου χάρη κανείς δεν μιλάει για πλανκιστές και αϊνσταϊνιστές.)
Το απόσπασμα που παραθέτεις είναι από το βιβλίο The Ancestor's Tale και αναφέρεται στις λεγόμενες "σιωπηρές" ή "ουδέτερες" αλλαγές που υφίσταται το DNA και οι οποίες περνάνε απαρατήρητες από τη φυσική επιλογή, επειδή δεν εκδηλώνουν κάποιο αποτέλεσμα στον φαινότυπο. Στην αμέσως επόμενη παράγραφο, θέλοντας να προλάβει το συμπέρασμα που έβγαλες, ο Ντόκινς συνεχίζει:

Just in case the point is misunderstood, I must emphasise that the neutral theory does not in any way denigrate the importance of selection in nature. Natural selection is all-powerful with respect to those visible changes that affect survival and reproduction. Natural selection is the only explanation we know for the functional beauty and apparently "designed" complexity of living things. But if there are any changes that have no visible effect -changes that pass right under natural selection's radar- they can accumulate in the gene pool with impunity and may supply just what we need for an evolutionary clock.
As ever, Charles Darwin was way ahead of his time with respect to neutral changes. In the first edition of The origin of species, near the beginning of Chapter 4, he wrote:
This preservation of favourable variations and the rejection of injurious variations, I call natural selection. Variations neither useful nor injurious would not be affected by natural selection, and would be left a fluctuating element, as perhaps we see in the species called polymorphic.

γ. Έχεις δίκιο για τη μεταφορική σημασία της λέξης "αλεξιπτωτιστής", και πρέπει να σημειώσω ότι δεν μου είχε περάσει καθόλου από το μυαλό όταν έγραφα αυτό το απόσπασμα.
Πέρα όμως από το χιούμορ και την ειρωνεία, με αυτό το απόσπασμα ήθελα να πω κάτι σημαντικό. Η επιστήμη πολύ συχνά κακολογείται ως δόγμα και οι επιστήμονες ως φαντασμένοι τεχνοκράτες που φοράνε παρωπίδες και δεν δέχονται μύγα στο σπαθί τους. Παρότι μπορεί αυτό όντως να χαρακτηρίζει μεμονωμένες περιπτώσεις επιστημόνων, δεν μπορώ με τίποτα να το αποδεχτώ ως θέση για την επιστήμη γενικά.

Για μένα η επιστήμη είναι κάτι θαυμαστό: η προσπάθεια του ανθρώπινου πνεύματος να εξηγήσει με ικανοποιητικό τρόπο τον κόσμο που τον περιβάλλει. Η αμφισβήτηση είναι εγγενές στοιχείο της επιστημονικής μεθόδου. Κάθε επιστημονική θεωρία τίθεται σε διαρκή κρίση από τους ίδιους τους επιστήμονες, και όταν αυτοί διαπιστώνουν ότι αδυνατεί να εξηγήσει κάποια φαινόμενα, την εγκαταλείπουν για χάρη κάποιας άλλης που τα εξηγεί καλύτερα.

Υπό αυτό το πρίσμα, ενοχλούμαι πραγματικά όταν σοβαρές επιστημονικές θεωρίες, λαμπρά προϊόντα του ανθρώπινου πνεύματος, εξισώνονται με δογματικές πεποιηθήσεις ή ευτελίζονται ως απλές σοφιστείες. Αυτά όμως τα κάνουμε όταν συζητάμε με την άνεσή μας στο σαλόνι μας, και όχι όταν κινδυνεύει η ζωή μας. Αν πρέπει να κάνεις εγχείρηση ειδάλλως θα πεθάνεις, τότε αφήνεσαι στα χέρια του επιστήμονα γιατρού (και πολύ καλά κάνεις). Και όταν πέφτεις από αλεξίπτωτο, τότε λαμβάνεις υπόψη σου τους νόμους της ξεπερασμένης νευτώνειας μηχανικής, και αδιαφορείς για τα φιλοσοφικά ερωτήματα σχετικά με την ύπαρξη ή την ανυπαρξίας της ύλης και του χρόνου.

 

[tsioutsiou]

Αυτά όμως τα κάνουμε όταν συζητάμε με την άνεσή μας στο σαλόνι μας, και όχι όταν κινδυνεύει η ζωή μας. Αν πρέπει να κάνεις εγχείρηση ειδάλλως θα πεθάνεις, τότε αφήνεσαι στα χέρια του επιστήμονα γιατρού

Και όταν λιμοκτονείς, τρώς και σκουπίδια. Πραγματική από-γνωση :)

 

[agezerlis]

Δεν είναι παράλογο το σχόλιο/αντεπιχείρημα του tsioutsiou. Όμως ο panadeli θα μπορούσε το ίδιο εύκολα να είχε αναφέρει πράγματα τα οποία πηγάζουν από την επιστήμη, και τα χρησιμοποιούμε όταν καθόμαστε άνετα στο σαλόνι μας, όπως το ραδιόφωνο, η τηλεόραση κ.ο.κ.

(Αν και πιστεύω ότι η επιστήμη σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περιστέλλεται στις τεχνολογικές της συνέπειες.)

 

[Zazula]

Χθες, όπως κάθε Σάββατο, πήγα στη Βιβλιοθήκη τού Ευγενιδείου για τη σαββατιάτικη μελέτη μου. Όπου εντελώς τυχαία διαπίστωσα ότι διεξαγόταν αυτό το Σαββατοκύριακο, 7 & 8 Νοεμβρίου, ένα εξόχως ενδιαφέρον συνέδριο για το οποίο δεν είχα ακούσει τίποτα (σεις το γνωρίζατε;) με θέμα «Η διδασκαλία της Θεωρίας της Εξέλιξης: θεωρητικά και παιδαγωγικά ζητήματα». Το πρόγραμμα του Συνεδρίου είναι αναρτημένο εδώ: http://geitonas.edu.gr/default.asp?pid=93&la=1. Κρίμα που δεν το είχα μάθει νωρίτερα, καθώς είδα ότι υπήρχαν πολλές ενδιαφέρουσες ανακοινώσεις.


ΥΓ Ίσως σας ενδιαφέρει κι αυτό το νήμα: «Η δίκη του πιθήκου» και του Δαρβίνου.

 

[Aurelia]

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου


ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΟΥ SEBASTIEN FARNAUD : Ο LAMARCK ΚΑΙ Ο ΛΑΜΑΡΚΙΣΜΟΣ : Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΔΑΡΒΙΝΙΣΜΟΥ ;
Αμφιθέατρο Άγγελος Γουλανδρής, 19.30’
200 χρόνια συμπληρώνονται το 2009 όχι μόνο από τη γέννηση του Charles Darwin, αλλά και από τη δημοσίευση ενός άλλου πολύ σημαντικού έργου, της Ζωολογικής Φιλοσοφίας του Jean-Baptiste Lamarck που αποτελεί την πρώτη συνεκτική θεωρία για την εξέλιξη των ειδών. Παρ’όλα αυτά, ο Lamarck δεν καταλαμβάνει τη θέση που του αξίζει στην έννοια της εξέλιξης. Ποιες είναι οι αιτίες που οδήγησαν σε αυτή την παράλειψη, σε αυτή την αδικία;
Ο Sébastien Farnaud είναι επιστημονικός διευθυντής του Dr Hadwen Trust for Humane Research και αναπληρωτής καθηγητής βιοϊατρικών επιστημών στο πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου
Είσοδος ελεύθερη, ταυτόχρονη μετάφραση
Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας – Κέντρο Γαία – Όθωνος 100, Κηφισιά

 

[nickel]

Καθώς διάβαζα προχτές την είδηση στο BBC, ξεπηδούσαν μέσα μου τα αντεπιχειρήματα που είδα να αναπτύσσονται στο τέλος της είδησης, εύλογα και αναμενόμενα αντεπιχειρήματα, από αρμόδια χείλη.

Charles Darwin may have been wrong when he argued that competition was the major driving force of evolution.

He imagined a world in which organisms battled for supremacy and only the fittest survived.

But new research identifies the availability of "living space", rather than competition, as being of key importance for evolution.

Findings question the old adage of "nature red in tooth and claw".

The study conducted by PhD student Sarda Sahney and colleagues at the University of Bristol is published in Biology Letters.

The research team used fossils to study evolutionary patterns over 400 million years of history.

Focusing on land animals - amphibians, reptiles, mammals and birds - the scientists showed that the amount of biodiversity closely matched the availability of "living space" through time.

Living space - more formally known as the "ecological niche concept" by biologists - refers to the particular requirements of an organism to thrive. It includes factors like the availability of food and a favourable habitat.

'Lucky break'

The new study proposes that really big evolutionary changes happen when animals move into empty areas of living space, not occupied by other animals.

For example, when birds evolved the ability to fly, that opened up a vast range of new possibilities not available to other animals. Suddenly the skies were quite literally the limit, triggering a new evolutionary burst.

Similarly, the extinction of the dinosaurs left areas of living space wide open, giving mammals their lucky break.

This concept challenges the idea that intense competition for resources in overcrowded habitats is the major driving force of evolution.

Professor Mike Benton, a co-author on the study, explained that "competition did not play a big role in the overall pattern of evolution".

"For example, even though mammals lived beside dinosaurs for 60 million years, they were not able to out-compete the dominant reptiles. But when the dinosaurs went extinct, mammals quickly filled the empty niches they left and today mammals dominate the land," he told BBC News.

Alternative view

However, Professor Stephen Stearns, an evolutionary biologist at Yale University, US, told BBC News he "found the patterns interesting, but the interpretation problematic".

He explained: "To give one example, if the reptiles had not been competitively superior to the mammals during the Mesozoic (era), then why did the mammals only expand after the large reptiles went extinct at the end of the Mesozoic?"

"And in general, what is the impetus to occupy new portions of ecological space if not to avoid competition with the species in the space already occupied?"​

Αυτή είναι η πλήρης είδηση, με το επιχείρημα και το αντεπιχείρημα. Στην Καθημερινή (ίσως όμως κι αλλού) με πηγή το BBC, διαβάζω τη μισή είδηση, με τίτλο «Έρευνα ανατρέπει τις βασικές αρχές του Δαρβίνου». Αυτές είναι μεταφραστικές πατάτες, του μεταφραστή που αποφασίζει να μικρύνει την είδηση κουτσουρεύοντάς την, χωρίς να καταλαβαίνει ότι έχει και το ρόλο του δημοσιογράφου — που δεν κόβει εκεί που δεν πρέπει.

 

[Ambrose]

Στην Καθημερινή (ίσως όμως κι αλλού) με πηγή το BBC, διαβάζω τη μισή είδηση, με τίτλο «Έρευνα ανατρέπει τις βασικές αρχές του Δαρβίνου». Αυτές είναι μεταφραστικές πατάτες, του μεταφραστή που αποφασίζει να μικρύνει την είδηση κουτσουρεύοντάς την, χωρίς να καταλαβαίνει ότι έχει και το ρόλο του δημοσιογράφου — που δεν κόβει εκεί που δεν πρέπει.

Ίσως γιατί αυτό που έχει εντυπωθεί στη λαϊκή συνείδηση από αυτή τη θεωρία πιο έντονα, είναι το δίκαιο του ισχυρότερου. Άλλωστε δεν είναι και λίγο πράγμα να καταρρίπτεται ή έστω να αμφισβητείται αυτό.

 

[daeman]

 

[Zazula]

http://www.pare-dose.net/4751

 

[Hellegennes]

Πολύ καλό το κομμάτι με τα επιστημονικά σημεία. Συνοψίζει σχεδόν όλα όσα έχουν λεχθεί κατά της πλημμύρας του Νώε. Το κυριότερο είναι για μένα ότι, ακόμη κι αν κάποιος ισχυριστεί διάφορες μαγείες του Θεού για την συμβίωση των ειδών, για την ανυπαρξία οικοσυστημάτων στην κιβωτό και για την απαιτούμενη τροφή, η πλημμύρα θα εξαφάνιζε όλην την πανίδα. Αν κάποιος εκεί ισχυριστεί ότι ο Θεός την ξαναδημιούργησε, μετά τον κατακλυσμό, τότε γιατί δεν έκανε το ίδιο και με τα ζώα; Επίσης μετά τα ζώα πρέπει να τηλεμεταφέρθηκαν, αλλιώς δεν εξηγείται πώς βρέθηκαν π.χ. τα καγκουρό στη Αυστραλία.

 

[SBE]

Υποθέτω μεταφρασμένα από κάπου χωρίς παραπομπή της πηγής, γιατί το ΕΠΙΚΟ του Γιλγαμές είναι αυτό που στα ελλήνικoς το λέμε έπος.

Σχετικά με το βιβλίο βιολογίας της Κύπρου, εδώ είναι όλο το σχετικό υλικό. Απ' όπου φαίνεται ότι μάλλον έχει κάνει λάθος και το απόσπασμα είναι από το βιβλίο της Α' γυμνασίου, από το κεφάλαιο περί ταξινόμησης των ειδών, που μπορείτε να το δείτε εδώ.
Το βιβλίο του διδάσκοντα βρίσκεται εδώ.

Το μάθημα της βιολογίας, κρίνοντας από το πιο πάνω βλέπω περιλαμβάνει βιολογία, ανθρωπολογία και σεξουαλική αγωγή και δίνει αρκετή έμφαση στην επιστημονική μεθοδολογία για την καταγραφή και τη μελέτη των ζωντανών οργανισμών (που δε νομίζω ότι εγώ διδάχτηκα στο σχολείο και είναι σίγουρα πλεονέκτημα για το σημερινό μαθητή).

Τώρα, αυτά τα βιβλία δεν περιλαμβάνουν αυτό που μας δείχνει το άρθρο. Μήπως πρόκειται για άλλο βιβλίο ή για παλιότερη έκδοση; Αλλά, ακόμα κι αν είναι η τρέχουσα έκδοση, δεν βλέπω πού είναι το πρόβλημα. Η ερώτηση δεν λέει ότι η ΠΔ είναι αλήθεια. Ένας δάσκαλος μπορεί να προσπεράσει το παράδειγμα άμα θέλει.
Αν το παράδειγμα ήταν από άλλη θρησκεία θα είχαμε την ίδια αντίδραση; Π.χ.: σύμφωνα με τη θρησκεία Τάδε της Πολυνησίας, ο θεός Δείνα έδωσε στον πρώτο άνθρωπο τη δυνατότητα να ονομάσει όλα τα είδη. Γιατί είναι σημαντικό να έχουν όλα τα είδη όνομα;

Και κάτι ακόμα: από το ίδιο σάιτ του Yπουργείου Pαιδείας της Κύπρου έκανα ένα screen capture από την παρουσίαση του μαθήματος της βιολογίας στο γυμνάσιο και το λύκειο στην Κύπρο. Ιδού τι λέει για την Α' Λυκείου.

 

[SBE]

Και κάτι ακόμα, που μάλλον πιο πολύ ταιριάζει στα περί εκπαίδευσης: δεν ξέρω τί γίνεται στην Ελλάδα, πάντως κοιτάζοντας το βιβλίο του δασκάλου και το γενικό βιβλίο με το αναλυτικό πρόγραμμα για την Κύπρο βλέπω οργάνωση με βάση τις τρέχουσες μεθόδους και όλα τα διεθνή τυπικά, όπως τα έχω διδαχτεί στο ΗΒ (είδα και πρώτη φορά την ορολογία μεταφρασμένη). Όσο για τους στόχους, φαίνεται να είναι μεγάλο μέρος τους η ανάπτυξη της επιστημονικής σκέψης στο μαθητή.

 

[Zazula]

Ακόμα κι αν είναι η τρέχουσα έκδοση, δεν βλέπω πού είναι το πρόβλημα. Η ερώτηση δεν λέει ότι η ΠΔ είναι αλήθεια.

Έστω ότι το σχολικά βιβλίο των Οικονομικών είχε ένα παράδειγμα που έλεγε: «Ο επιχειρηματίας Αντώνης Ατολίτης ηγείται μίας επιτυχημένης τεχνικής εταιρίας η οποία αναπτύσσεται και χρειάζεται νέο στελεχιακό δυναμικό. Ο κος Αν. Ατολίτης αναζητά άντρες μηχανικούς, διότι πιστεύει πως η δουλειά αυτή ταιριάζει απόλυτα στο αντρικό φύλο. Γιατί είναι σημαντικό το να έχουν όλοι οι άνθρωποι μια δουλειά που να τους ταιριάζει;» Το βιβλίο δεν γράφει ότι η πεποίθηση του κου Αν. Ατολίτη είναι σωστή. Το δεχόμαστε όμως το παράδειγμα αυτό — ή μήπως είναι απαράδεκτο;

 

[SBE]

Δεν βλέπω τη σχεση.
Για τη φωτογραφία που παραθέτω με το πρόγραμμα της Α' Λυκείου έχεις να σχολιάσεις;