Δεν συζητάμε τώρα τη στάση της ΧΑ - η ΧΑ είναι νεοναζιστική οργάνωση, αυτά που λες είναι αναμενόμενα. Το αυτόν και για τα χαστούκια, δεν θα συζητάμε τα αυτονόητα τώρα.
Αυτή τη στάση τη βρίσκω τελείως λάθος, palavra. Τη ΧΑ και τη στάση της (όπως και τον Αλαφούζο και το χαβουζοκάναλό του, για να μην ξεχνιόμαστε) πρέπει να την αναλύουμε εξονυχιστικά, να καταλαβαίνουμε τι κάνει και γιατί, να προβλέπουμε ποια θα είναι τα επόμενα βήματά της. Δεν αρκεί η γενική και αόριστη καταδίκη, επειδή η ΧΑ είναι κακό πράμα. Αντί γι' αυτό, έχουμε αναλύσεις επί αναλύσεων για το τι έκανε το θύμα της επίθεσης στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Αυτό που εμένα δεν μου αρέσει είναι ότι μια βουλευτίνα που εκλέγεται με δημοκρατικές διαδικασίες θεωρεί ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες μπορεί να είναι μεν το μέσο με το οποίο η ίδια εξασφαλίζει τα προς το ζην και έχει τη δυνατότητα να εκπροσωπεί τους ψηφοφόρους της, όμως δεν είναι το μέσο με το οποίο οφείλει να αντιμετωπίσει τους γκεμπελίσκους της ΧΑ. Και ποιο είναι; Εννοώ ποιο είναι σήμερα - όχι όταν εκπληρωθούν οι μεσσιανικές προσδοκίες του ΚΚΕ και αλλάξει παγκοσμίως το σύστημα.
Γιατί, έχεις δει να χρησιμοποιεί κάποιο μη δημοκρατικό μέσο για να αντιμετωπίσει τη ΧΑ; Το ότι δεν κατέθεσε μήνυση ισοδυναμεί με την άποψη ότι «οι δημοκρατικές διαδικασίες ...δεν είναι το μέσο με το οποίο οφείλει να αντιμετωπίσει» τη ΧΑ; Το μέσο με το οποίο το ΚΚΕ έχει επιλέξει να αντιμετωπίσει τη ΧΑ είναι δημοκρατικό, δημοκρατικότατο. Λέγεται εργατικό και λαϊκό κίνημα και περιλαμβάνει συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες, διαδικασίες αφύπνισης και σκέψης, διαδικασίες αγώνα. Σε διαβεβαιώ ότι πρόκειται για έναν πολύ δύσκολο και επίπονο δρόμο για την επιβίωση των εργατών και των εργαζόμενων στο εδώ και στο τώρα, και για την ανάσχεση του φασισμού ακριβώς στα στρώματα που πλήττονται περισσότερο από την κρίση. Έχεις παρακολουθήσει από κοντά κανέναν τέτοιο αγώνα; Έχεις δει τις επιθέσεις, τους εξευτελισμούς, τις απειλές που δέχονται όλοι αυτοί που αγωνίζονται; Εγώ έχω παρακολουθήσει κι έχω τρομάξει. Μαζεύω κουράγιο για να κάνω ακόμα και το πιο μικρό βήμα. Από την άλλη, το να χτυπιέμαι σαν χταπόδι στα φόρουμ και στα μπλογκ για το πόσο αντιφασίστρια είμαι, και να πιστεύω πως έτσι θα ξορκιστεί ο φασισμός, αν χτυπιόμαστε πολλοί μαζί απ' την καρέκλα μας,
αυτό για μένα είναι μεσσιανισμός με μια έννοια. Είναι εναπόθεση της ελπίδας σε κάτι πέρα από το υλικό εδώ και τώρα, πέρα από το πεδίο όπου πραγματικά δίνεται η μάχη και γίνεται η σφαγή.
Γιατί το να λες ότι τη ΧΑ δεν την ενδιαφέρει η δικαστική διαδικασία αλλά η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω και γι' αυτό η Κανέλλη δεν υποβάλλει έγκληση, σημαίνει ότι και την Κανέλλη την ενδιαφέρει αποκλειστικά και μόνο η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω, και όχι να πάει ο Κασιδιάρης φυλακή, όπως πρέπει.
Λες δηλαδή χωρίς περιστροφές ότι μια γυναίκα που τη δέρνει ένας άντρας δεν υποβάλλει έγκληση επειδή την ενδιαφέρει πώς θα τη δει η κοινωνία (ως γυναίκα, ως κομμουνίστρια, ως φραγκάτη τηλεστάρ), την ενδιαφέρει δηλαδή η εικόνα της, όχι να εφαρμοστεί ο νόμος και η δικαιοσύνη.
Δεν ξέρω γιατί η Κανέλλη αποφάσισε να μην κινηθεί κατά του Κασιδιάρη. Ξέρω ότι αν τα κίνητρά της ήταν πολιτικά, συμφωνώ με τη στάση της. Αν απ' αυτά που είπα κατάλαβες ότι μιλάω για την «εικόνα» της Κανέλλη κατάλαβες λάθος. Μου είναι εντελώς αδιάφορη η εικόνα της ίδιας ως προσώπου. Είπα ότι για πολύ συγκεκριμένους λόγους μια τέτοια κίνηση θα ήταν βούτυρο στο ψωμί της ΧΑ. Ο νόμος και η δικαιοσύνη δε, εφαρμόζονται καθημερινά, δεν περιμένουν σωτηρία απ' την Κανέλλη. Η σφαγή που γίνεται γύρω μας με νόμους γίνεται, η ΧΑ νομίμως έφτασε στη βουλή, οι μετανάστες με
φασιστικούς νόμους μαζεύονται σε στρατόπεδα. Όλα αυτά δεν γίνονται λόγω ανομίας ή μη εφαρμογής των νόμων, γίνονται ακριβώς
μέσω της επιβολής νόμων.
