Ακόμα και για τη φάρσα στην Κανέλλη μπορούμε να γίνουμε από δυο χωριά
- Thread starter drsiebenmal
- Start date
Ούτε σ' αυτό διαφωνώ. Απλά λέω ότι άλλο το κατάβρεγμα κι άλλο το ξύλο. Δεν μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι, πώς να το κάνουμε. Και για να μην ξαναλέω τα ίδια, την άποψή μου για το συμβάν* την έχω ξαναπεί -αλλού: "Αν πολιτικός αντιδράει βίαια σε κάθε ένταση, τότε είναι για τα σκουπίδια. Είναι απαράδεκτοι οι χαρακτηρισμοί και η προσωπική επίθεση και ο πολιτικός που το κάνει αυτό θα κριθεί γι' αυτό. Αλλά ο Κασιδιάρης κρίνεται για το ότι χειροδίκησε και πέταξε νερό. Επίσης ξεκίνησε πρώτος την λεκτική επίθεση. Σε καμμιά περίπτωση μια επίθεση δεν δικαιολογεί μια αντεπίθεση, οπότε αδικαιολόγητες οι δυο κυρίες, αλλά για τα σίδερα ο κύριος". Το μόνο που θέλω να διορθώσω στην τότε δήλωσή μου, είναι το τελευταίο "κύριος" και να το αντικαταστήσω με το "ναζουλίσκος". Δεν νομίζω ότι αφήνονται περιθώρια παρεξήγησης για το πού είναι η θέση του Κασιδιάρη και τι πιστεύω για το ποιόν του.
* την λεκτική πρόκληση των Δούρου και Κανέλλης και την αντίδραση του Κασιδιάρη.
* την λεκτική πρόκληση των Δούρου και Κανέλλης και την αντίδραση του Κασιδιάρη.
Εγώ πραγματικά έπαθα πλάκα και ταυτόχρονα απογοητεύτηκα με το γεγονός ότι το περιστατικό φαίνεται να αύξησε την δημοτικότητα της ΧΑ. Εγώ περίμενα ότι θα τους εξαφάνιζε απ' τον χάρτη.
Η Συντέλεια πάντως υποστηρίζει ότι δεν απολύθηκε ο Φάνης: https://twitter.com/Synteleia/status/261537922493341697.
Άλεξ, η Συντέλεια το ίδιο λέει (ότι δλδ δεν απολύθηκε ο Φάνης) και στο ΦΒ: http://www.facebook.com/synteleiagr/posts/360389774052038.
Διάβασα κι αυτό: Λιάνα Κανέλλη VS Συντέλεια
Πάντως η Κανέλλη, στον λόγο της, ζήτησε να μην απολυθεί κανείς. Αν και θα ήταν πιο εύκολο να επιτευχθεί αυτό αν δεν το έκανε θέμα.
Costas
¥
Είχα δει παλιά στο YouTube (δεν το βρήκα τώρα) ένα επεισόδιο του ιταλικού αντίστοιχου προγράμματος Scherzi a parte, με θύμα μια γνωστή σουπερμοντέλα –τη Valeria Mazza, νομίζω, αλλά αφού δεν το βρήκα δεν μπορώ να είμαι σίγουρος–, που την παραλαμβάνει και καλά ένα αμάξι άρτι αφιχθείσα στο αεροδρόμιο για μια χαϊκλασάτη φωτογράφιση, και αντ' αυτού έπεφτε στα χέρια της αστυνομίας, που της φερόταν όπως φέρεται εδώ η δική μας αστυνομία στους εχθρούς της, δηλ. στους αντιδρώντες πολίτες (εκτός κι αν είναι φασίστες). Η μοντέλα είχε αντιδράσει πάρα πολύ παλικαρίσια και τσαμπουκαλίδικα. Στη συνέχεια η ίδια ήταν καλεσμένη στην εκπομπή όπου προβλήθηκε και το επεισόδιο. Είχα ανατριχιάσει και τότε. Αλλά τι να πεις; Η Candid Camera ξεκίνησε ραδιοφωνική τη δεκαετία του '40, κι έχουν συμμετάσχει σ' αυτού του είδους τις εκπομπές εκατομμύρια άνθρωποι ως κοινό και χιλιάδες διασημότητες του θεάματος. Οπότε εμένα αυτό που μου φέρνουν στο μυαλό αυτές οι "ψυχαγωγικές εκπομπές" (από το 'αγωγή της ψυχής'....) είναι το The Crowd, του King Vidor (1928). Για να μην πάμε στις δημόσιες εκτελέσεις με βασανισμό που 'ψυχαγωγούσαν' τα πλήθη τους παλιότερους αιώνες. Τελικά η μόνη λύση είναι μια απόδραση σε άλλο πλανήτη...
Κλασική φανφαρόνικη, ψευτοδιανοουμενίστικη, κουτοπόνηρη και κυνική χλαπάτσα υπό τον μανδύα των «ίσων αποστάσεων». Ο κ. Άρης Αλεξανδρής διατείνεται ότι βρίσκεται κάπου στη «μέση των αντιδράσεων», είναι όμως πασιφανές ότι στο δικό του λεξιλόγιο «μέση» ονομάζεται η μία πλευρά.
Αφού πρώτα μας παραθέτει τις εμβριθείς απόψεις του περί χιούμορ -το οποίο μαθαίνουμε πως αρχικά, σε μια «πρωτογενή φάση», κρύβεται κάπου μέσα μας ως «ατομικό προϊόν διανοίας», ενώ αργότερα (όταν βαριέται, υποθέτω, μέσα στα άδολα αλλά, φευ, ασφυκτικά όρια της ατομικότητας) ξεπηδάει αυθόρμητα για να συναντήσει «το νοητικό» (sic) και «τον ψυχισμό συγκεκριμένων πια προσώπων»- έρχεται και στο συγκεκριμένο περιστατικό με την Κανέλλη και τη Συντέλεια.
Πώς, λοιπόν, μεταφράζεται το «κάπου στη μέση των αντιδράσεων» για τον κ. Αλεξανδρή; Απ' τη μια μεριά, είναι το «αστείο των παιδιών», το οποίο απλώς είναι «ατυχές». Δηλαδή, όπως είπε και η oliver παραπάνω, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αστείο και το να εμφανιστεί κανείς ως χρυσαυγίτης μπροστά σε έναν μετανάστη που έχει φάει ξύλο, ή, όπως διάβασα αλλού, με λίγο βιτριόλι μπροστά στην Κούνεβα, με διαθέσεις βιασμού μπροστά σε κάποια βιασμένη κλπ. Αστεία είναι όλα αυτά, απλώς «ατυχή».
Γιατί όμως είναι ατυχή; Ο πρώτος λόγος είναι ότι η βία, και δη η φασιστική, δεν είναι «συνετό» να διακωμωδείται, γιατί το κοινό είναι απαίδευτο, «αφομοιώνει άκριτα ό,τι το εκτονώνει», άγεται και φέρεται από το mainstream, και δεν μπορεί να ξεχωρίσει τον σουρεαλισμό (τη βία του Κασιδιάρη και της Συντέλειας με emoticon γελάκι) από την κυριολεξία (τη βία του Κασιδιάρη και της Συντέλειας χωρίς emoticon γελάκι). Υποθέτουμε, φυσικά, ότι ο κ. Αλεξανδρής προάγει με όποιον τρόπο μπορεί τη σκέψη, καλλιεργεί το κοινό μέσα από τη στήλη του, αγωνιά για τις κριτικές ικανότητες των αναγνωστών του κλπ. Ακριβώς. Σωστά υποθέσαμε.
Ο άλλος λόγος συνάγεται από τον τίτλο και το καταληκτικό σχόλιο, αλλά και από την εισαγωγική έκθεση ιδεών: το αστείο ήταν ατυχές γιατί δεν ήταν σωστό το τάιμινγκ. Θα μπορούσαν οι Συντελεστές να κάνουν την πλακίτσα αργότερα, όταν η Κανέλλη θα ήταν πια γιαγιά, λιγότερο επιρρεπής στους θεατρινισμούς, ή, έστω, μια άλλη ώρα της μέρας, μετά από ένα γλέντι με φίλους της, για παράδειγμα, αφού θα είχε πιει αρκετά και θα είχε την κατάλληλη «πνευματική και ψυχική ικανότητα [...] να το εκτιμήσει». Εξάλλου, όπως μας διαβεβαιώνει ο εν λόγω εκπρόσωπος της Lifoδιανόησης, «Δεν είναι τα πάντα για όλους και δεν είναι όλες οι ώρες πρόσφορες, όταν έχουμε να κάνουμε με αμφοτεροβαρείς δοσοληψίες και αμφίδρομα ερεθίσματα». Αυτό είναι. Ήταν αμφοτεροβαρείς οι δοσοληψίες και αμφίδρομα τα ερεθίσματα. Σκόνη την έκανε τη Συντέλεια.
Και πάμε στην άλλη πλευρά (συνεχίζοντας να διασχίζουμε την ίδια). Η Λιάνα Κανέλλη κατέφυγε σε θεατρινισμούς, η αντίδρασή της ήταν «άκαιρη, υπερβολική και ετεροχρονισμένη», ουσιαστικά κάλπικη, «σαφέστατα ανεξάρτητη από το αισχρό περιστατικό φασιστικής βίας» το οποίο η κα. Κανέλλη παρέλειψε να καταγγείλει εγκαίρως όσο έντονα και όσο κατηγορηματικά ήθελε ο κ. Αλεξανδρής (γιατί τύποι σαν τον Αλεξανδρή δεν έχουν κανένα πρόβλημα να προωθούν τις ακροδεξιές αντιλήψεις ή το ακροδεξιό υπόβαθρο, αλλά με την ακροδεξιά βία είναι αμείλικτοι, δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους). Προφανώς, λοιπόν, το θύμα τα 'θελε, δεν είχε κανένα πρόβλημα με την ίδια την επίθεση (σε αντίθεση με τον Αλεξανδρή που από τότε είναι έξαλλος ο άνθρωπος), γιατί διαφορετικά θα είχε καταθέσει μήνυση, και βρήκε την ευκαιρία να κλαφτεί μπροστά στις κάμερες μπας και κερδίσει κάναν «απαίδευτο». Έμμεση επίθεση στο θύμα της βίας από τη μια πλευρά, άμεση επίθεση στο θύμα της βίας από την άλλη. Αυτό είναι το «κάπου στη μέση». Ευχαριστώ, δε θα πάρω.
SBE
¥
Δεν ξέρω γιατί γίνεται τόσο μεγάλο θέμα με τις πλακίτσες στην Κανέλλη. Εγώ αν ήμουνα Κανέλλη μάλλον θα αντιδρούσα διαφορετικά, κι εδώ που τα λέμε, αν η Κανέλλη παθαίνει σοκ κάθε φορά που βλέπει γάντια του μποξ ή ελληνική σημαία, τότε μάλλον θα πρέπει να κλειστεί στο σπίτι της, ειδικά τώρα με την εθνική εορτή. Είμαι σίγουρη ότι αυτοί που το σκέφτηκαν δεν σκέφτηκαν ότι θα ήταν τόσο πειστικός ο τύπος (δεδομένου ότι πρόκειται για στούντιο, άνθρωπος με γάντια του μποξ το πιο πιθανό είναι να πείθει ότι κάνει οντισιόν για το Μητσορόκυ Νο 13).
Τώρα, πέρα από αυτό, πλάκες τέτοιου είδους έχουμε υποστεί λίγο-πολύ όλοι μας. Ορισμένες μπορεί να ήταν πολύ χοντροκομμένες. Μπορεί αυτοί που τις σκέφτηκαν να ήταν αναίσθητοι και χαζοί. Σπανιότερα, μπορεί να ήταν κακοήθεις. Δε νομίζω όμως ότι λύνεται το πρόβλημα με την απόλυση ΕΝΟΣ, γιατί σπάνια αυτές οι πλάκες είναι δημιουργήματα ενός. Αντιθέτως, το περιστατικό περισσότερο δείχνει συγκεκριμένη νοοτροπία, που δεν αλλάζει έτσι εύκολα.
Από την άλλη δεν καταλαβαίνω Άνεφ, γιατί λες ότι το κοινό είναι απαίδευτο κι έτσι δε γίνεται να διακωμωδείται η βία. Ποιός αποφασίζει ποιός είναι απαίδευτος και ποιός παιδεμένος;
Τώρα, πέρα από αυτό, πλάκες τέτοιου είδους έχουμε υποστεί λίγο-πολύ όλοι μας. Ορισμένες μπορεί να ήταν πολύ χοντροκομμένες. Μπορεί αυτοί που τις σκέφτηκαν να ήταν αναίσθητοι και χαζοί. Σπανιότερα, μπορεί να ήταν κακοήθεις. Δε νομίζω όμως ότι λύνεται το πρόβλημα με την απόλυση ΕΝΟΣ, γιατί σπάνια αυτές οι πλάκες είναι δημιουργήματα ενός. Αντιθέτως, το περιστατικό περισσότερο δείχνει συγκεκριμένη νοοτροπία, που δεν αλλάζει έτσι εύκολα.
Από την άλλη δεν καταλαβαίνω Άνεφ, γιατί λες ότι το κοινό είναι απαίδευτο κι έτσι δε γίνεται να διακωμωδείται η βία. Ποιός αποφασίζει ποιός είναι απαίδευτος και ποιός παιδεμένος;
Εγώ θα πω για άλλη μια φορά ότι διαφωνώ με την αστυνόμευση της σάτιρας και της τέχνης. Μπορεί ο καθένας να έχει την άποψή του για το τι είναι χιούμορ, χοντροκοπιά, ανωριμότητα, σαρκασμός, αισθητικά ωραίο, κτλ, αλλά δεν θέλω όρια και δεσμεύσεις. Τώρα, την αντίδραση της Κανέλλη θα την καταλάβαινα εξ ολοκλήρου αν δεν είχε αντιδράσει τόσο διαφορετικά στην ίδια την επίθεση, όπου έλεγε ότι δεν είναι ταραγμένη, αλλά αντιθέτως χαρούμενη, κτλ. Θα μου πεις, είναι μεγάλη γυναίκα, αλλά δεν κατανοώ πώς πήρε τόσο ψύχραιμα την ίδια την επίθεση και την τάραξε τόσο η φάρσα.
Εγώ ομολογώ ότι γέλασα με την διακωμώδηση του περιστατικού από βιντεάκια σαν αυτό, άσχετα με το ότι εξοργίστηκα με το ίδιο το περιστατικό, για το οποίο την γνώμη μου την έγραψα. Νομίζω κάθε υγιής, πολιτισμένος άνθρωπος μπορεί να διαχωρίσει την σάτιρα από το γεγονός, στο μυαλό του, ώστε το ένα να μην επηρεάζει το άλλο. Το ότι υπάρχει μακάβριο χιούμορ, φέρ' ειπείν, δεν σημαίνει ότι ο εμπνευστής του είναι αναίσθητος και χαίρεται όταν βρίσκεται σε κηδείες.
Εγώ ομολογώ ότι γέλασα με την διακωμώδηση του περιστατικού από βιντεάκια σαν αυτό, άσχετα με το ότι εξοργίστηκα με το ίδιο το περιστατικό, για το οποίο την γνώμη μου την έγραψα. Νομίζω κάθε υγιής, πολιτισμένος άνθρωπος μπορεί να διαχωρίσει την σάτιρα από το γεγονός, στο μυαλό του, ώστε το ένα να μην επηρεάζει το άλλο. Το ότι υπάρχει μακάβριο χιούμορ, φέρ' ειπείν, δεν σημαίνει ότι ο εμπνευστής του είναι αναίσθητος και χαίρεται όταν βρίσκεται σε κηδείες.
«Εγώ αν ήμουνα Κανέλλη...» η μία. «Την αντίδραση της Κανέλλη θα την καταλάβαινα εξ ολοκλήρου» ο άλλος. Στην περίπτωση μιας φάρσας δεν είναι θέμα άποψης και γνώμης για τη σάτιρα. Ούτε προσωπικής μας αντίδρασης. Δεν είμαστε πολιτικοί, δεν είμαστε η Κανέλλη. Έχει δικαίωμα να αντιδρά όπως θέλει στις φάρσες. Ακόμα και από το φόβο της θα το θεωρούσα φυσικό να του ρίξει μια μπουνιά εκείνη τη στιγμή να του σπάσει τη μύτη. Δεν καταλαβαίνετε ότι η φάρσα είναι κάτι διαφορετικό; Πέρα από όσα αναφέρει η anef. Και πρέπει να ομολογήσω ότι δεν έχω ακόμα εξοικειωθεί με τις πιο χυδαίες πλευρές της σάτιρας. Θέλω να πω ότι καλή η ελευθερία του λόγου, καλή και η σάτιρα, αλλά όταν αυτά γίνονται χυδαιότητα, συκοφαντία, ισοπέδωση και άλλα τέτοια, προτιμώ να κρατάω τις αποστάσεις μου. Ας κυκλοφορούν ελεύθερα και μακριά από μένα.
Zbeebz
Member
Όλοι έχουμε γελάσει με μπλακ χιούμορ για καρκινοπαθή κοριτσάκια ή για νεκρούς τροχαίων ("στου χαντάκ'!"). Όμως δεν πάμε να πούμε τέτοια ανέκδοτα στη γειτόνισσα που το παιδί της έχει λευχαιμία ή στον ξάδερφό μας που έχασε τον καλύτερό του φίλο σε πλαγιομετωπική, ιδιαίτερα μάλιστα όταν το γεγονός είναι πρόσφατο.
Μία γυναίκα (που έτυχε να τη λένε Κανέλλη, αλλά θα μπορούσε να λέγεται και Zbeebz) κακοποιήθηκε δημόσια από έναν τραμπούκο που την κακοποίηση τη θεωρεί πολιτική. Κάποιος άξεστος την έφερε αντιμέτωπη με τον εφιάλτη που έζησε κι έπειτα αυτό το βάφτισε αστείο, σάτιρα, ατόπημα.
Ε, απλά δεν στέκει!
Μία γυναίκα (που έτυχε να τη λένε Κανέλλη, αλλά θα μπορούσε να λέγεται και Zbeebz) κακοποιήθηκε δημόσια από έναν τραμπούκο που την κακοποίηση τη θεωρεί πολιτική. Κάποιος άξεστος την έφερε αντιμέτωπη με τον εφιάλτη που έζησε κι έπειτα αυτό το βάφτισε αστείο, σάτιρα, ατόπημα.
Ε, απλά δεν στέκει!
Costas
¥
Το "τι θα έκανα εγώ στην ίδια θέση" είναι ο οδηγός μου συνήθως. Απ' όσο μπορώ να φανταστώ, λοιπόν, αν ήμουν Κανέλλη θα έκανα μήνυση στον Κασιδιάρη και επίσης μήνυση στους φαρσέρ. Και σ' αυτό δίνω ένα δίκιο στον πωςτονλένε της Lifo.
Με προβλημάτισε η μη μήνυση στον Κασιδιάρη. Δηλαδή, αν δεν πολεμήσεις εσύ η βουλευτίνα, το δημόσιο πρόσωπο, η φραγκάτη, τους φασίστες με όπλο το νόμο, τότε τι περιμένεις να συμβεί πιο χαμηλά στην κοινωνική κλίμακα; και πώς θα δείξεις στον κόσμο, στην κοινή γνώμη, ότι η θωράκιση απέναντι στον εκτραχηλισμό και τη βία είναι η τήρηση των νόμων; Τι μήνυμα περνάει η μη μήνυση; Ας μου εξηγήσει κάποιος/α, γιατί δεν μπορώ να καταλάβω. Ελπίζω όχι το μήνυμα ότι "θα τα πούμε πολιτικά στους δρόμους και/ή στις κάλπες", όχι δηλ. μήνυμα αυτοδικίας και εμφυλίου πολέμου. Αλλά τότε ποιο άλλο μήνυμα μένει, πέρα από το της ατιμωρησίας του φασίστα;
Με προβλημάτισε η μη μήνυση στον Κασιδιάρη. Δηλαδή, αν δεν πολεμήσεις εσύ η βουλευτίνα, το δημόσιο πρόσωπο, η φραγκάτη, τους φασίστες με όπλο το νόμο, τότε τι περιμένεις να συμβεί πιο χαμηλά στην κοινωνική κλίμακα; και πώς θα δείξεις στον κόσμο, στην κοινή γνώμη, ότι η θωράκιση απέναντι στον εκτραχηλισμό και τη βία είναι η τήρηση των νόμων; Τι μήνυμα περνάει η μη μήνυση; Ας μου εξηγήσει κάποιος/α, γιατί δεν μπορώ να καταλάβω. Ελπίζω όχι το μήνυμα ότι "θα τα πούμε πολιτικά στους δρόμους και/ή στις κάλπες", όχι δηλ. μήνυμα αυτοδικίας και εμφυλίου πολέμου. Αλλά τότε ποιο άλλο μήνυμα μένει, πέρα από το της ατιμωρησίας του φασίστα;
Zbeebz
Member
Σ' αυτό συμφωνώ απόλυτα, Costas.
Δεν λέμε κάτι διαφορετικό.
Όχι συμψηφισμοί. Δεν είναι το ίδιο ο θάνατος του παιδιού σου με τις σφαλιάρες στην Κανέλλη. Και σαφώς δεν της αρνείται κανείς το δικαίωμα στο να θεωρεί μια τέτοια φάρσα κακόγουστη, χοντροκομμένη, άστοχη και προσβλητική, αλλά η προσωπική της θέαση δεν μπορεί να είναι καθολικό κριτήριο.