Search results

Μαζί τα φάγαμε.

Αν τα πολιτικά κίνητρα είναι κυρίαρχα στην «ψύχωση με τα βιβλία ιστορίας», αυτά υποχρεωτικά επηρεάζουν και τη συγγραφή των βιβλίων ιστορίας, κάτι που με τη σειρά του εξηγεί την ενασχόληση με τα βιβλία ιστορίας, ανεξαρτήτως κινήτρων. Σε επίπεδο ορολογίας, ο όρος επίσημη ιστορία δεν σημαίνει...

... η οποία ασφαλώς είναι ψυχολογική προβολή: αδυνατώ να φανταστώ σοβαρό πωλητή πειρατικών σιντί να έχει Γαϊτάνο στην πραμάτεια του.

Από την ομιλία του Σπινέλλη, κρατάω, μεταξύ άλλων, αυτήν την ξεκαρδιστική λεξιλογική παρατήρηση: - Έχετε προσέξει πως οι μόνοι που αποκαλούν τους πελάτες τους χρήστες είναι οι έμποροι ναρκωτικών και οι προγραμματιστές;

Α, λικμός είναι καλή ιδέα, δεν πήγε το μυαλό μου και το κάππα είναι από τα γράμματα που συνήθως κακοπαθαίνουν στη μεταφορά από τον έναν τρόπο γραφής στον άλλο. Και προφανώς ταιριάζει με το διονυσιακό context.

Να γελάσει μαζί σου ο π2 αποκλείεται, γιατί ούτε αυτός βγάζει νόημα εκ πρώτης όψεως (προσέχεις illeism, ε;) και θα έπρεπε να ντρέπεται. Αν η εικόνα δεν είναι πειραγμένη, πρόκειται προφανώς για μεταλλικό έλασμα, χρυσό ή επιχρυσωμένο, κάτι που εξηγεί την άτσαλη γραφή που αντλεί από την...

Είμαι ο μόνος στον οποίο χτυπάει άσχημα ο «σωστός» πληθυντικός εύζωνες; Ξέρω πως ο ενικός υποτίθεται πως είναι εύζωνας, αλλά τόσο ο λαϊκός πληθυντικός ευζώνοι, όσο και το τοπωνύμιο Εύζωνοι δείχνει πως η αρχική μορφή της λέξης σε -ος παρέμεινε ζωντανή (ή ξαναγεννήθηκε), τουλάχιστον στον πληθυντικό.

Ε, όχι και νεκρή γλώσσα τα αραμαϊκά. Η one and only Μόνικα τα μιλάει φαρσί: (Ήταν τόσο χαριτωμένη και ακατανόητη η ασυνταξία, και είναι τόσο διαχρονικά χαριτωμένη η Μόνικα, που δεν ήθελα να χαθεί η φράση στο νήμα με τα μαργαριτάρια.)

Ίσως αντί να σκεφτόμαστε αποδόσεις με βάση το στοιχείο της ταύτισης (αυτο-, ταυτο- κλπ.) πρέπει να κάνουμε το ακριβώς αντίθετο. Όταν μιλάει κανείς για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο, αναφέρεται στον εαυτό του ως άλλον. Με πρώτο συνθετικό αλλο- το πεδίο γίνεται ευρύτερο και λιγότερο δύσβατο...

illeism: έξι γράμματα τριτοπρόσωπη αυτοαναφορά: 23 γράμματα.

Ο Λευτέρης Πανταζής δεν ήταν που είχε φτιάξει ένα βιογραφικό βιντεάκι για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο (δεν ξέρω ποιος το έφτιαξε δηλαδή αλλά είχε αφήγηση από τον ίδιο), κι όταν το έδειξαν παρουσία του σε τηλεοπτική εκπομπή είπε ότι συγκινήθηκε; Ε, αν δεν θυμάμαι λάθος να τον πούμε...

(Μ' αρέσει που είπα ότι δεν προλαβαίνω να εμπλακώ στη συζήτηση). Περάσαμε ήδη από τον νεοφιλελευθερισμό στον φιλελευθερισμό. Επέμεινα πριν ότι πρέπει να σκεφτόμαστε τη σχέση θεωρίας και πράξης. Θα είχε για παράδειγμα ενδιαφέρον (και λεξιλογικό), να σκεφτούμε τι ακριβώς εννοούμε...

Αυτό είναι κάτι που δικαιούται να ισχυριστεί ένας θεωρητικός υπερασπιστής του νεοφιλελευθερισμού, ακριβώς όπως δικαιούται ένας θεωρητικός υποστηρικτής του σοσιαλισμού να υποστηρίξει ότι το ίδιο ακριβώς ισχύει και με τον υπαρκτό σοσιαλισμό.

Πεντακοσάρικο τα χρεώνουν ακόμη πάντως στην Ελλάδα. Edit: Ψέματα, προ διετίας τα χρέωναν τόσο, δεν ξέρω τώρα.

Είπες ότι είναι συνώνυμα (που δεν είναι το ίδιο), γι' αυτό δεν καταλάβαινα.

Δεν καταλαβαίνω τι λες. Σε μια ταινία μπορείς κάλλιστα να έχεις (στατικό) CGI χωρίς animation (π.χ. ψηφιακή επεξεργασία ή και δημιουργία του φόντου) ακόμη και όταν το κάδρο σου έχει κίνηση.

Παρεμπιπτόντως το "walk-through" που λέει το λήμμα της wikipedia («Architectural modelling tools allow an architect to visualize a space and perform "walk-throughs" in an interactive manner») λέγεται φωτορεαλιστικό (και είναι πανάκριβο).

Μπορεί να έχει κατά νου την απαίσια συνήθεια των καθολικών με τα ηλεκτρικά λαμπιόνια αντί για κεράκια. :p

Στις κρίσιμες ερωτήσεις 2 και 3 δεν έχω απάντηση, αλλά στην πρώτη θα έλεγα πως το ανάποδο ισχύει: το computer animation είναι υποσύνολο του CGI, που μπορεί να είναι και στατική εικόνα.

Σε ένα από το σχόλια κάτω από το βιντεάκι μαρτυρείται και ο τύπος «βλάσθημος», που έχει ενδιαφέρον γιατί προφανώς πρόκειται για καθωσπρεπισμό του *βλάστημος (<βλαστήμια). Παρεμπιπτόντως, βλασθημώ είναι υπαρκτός μεσαιωνικός τύπος.