Search results

Ε, τότε: ΦΑΣΜΑ = Φρικτά Απάνθρωπη Συμμορία Μαχαιροβγαλτών Απατεώνων ή ΦΑΣΜΑ = Φονικό Αρχηγείο Συνδικάτου Μεγάλων Αρχικακοποιών :lol::lol:

ΟΚ Ζαζ, ας συγκεντρώσουμε περιπτώσεις όπου χρησιμοποιείται για χαρακτηρισμό το θετικός/αρνητικός (όχι το καλός/κακός, όπως στη χοληστερίνη) για να δούμε τι συμβαίνει με τον μη χαρακτηρισμένο όρο. Π.χ. συμπεριφορά: θετική συμπεριφορά/αρνητική συμπεριφορά. Τι καταλαβαίνουμε για τη σκέτη...

Ευχ, cougr! There are three different kinds of stress: eustress, neustress, and distress (Seaward, 2004). Eustress is the positive, motivating, and inspiring stress a person may experience. For example, meeting your hero may involve eustress. Another type of stress is ...

Το μηδέν δεν ισαπέχει από θετικά και αρνητικά; Χμμμμ..... :)

Στην Kurrent δεν αρκούσε το μπλέξιμο με τα i, n, m, u. Υπήρχε και ένα στενό n, όπως π.χ. στην πρώτη λέξη, που είναι to e (Unter). Η οπτικά πιο ενδιαφέρουσα λέξη του δείγματος είναι σίγουρα η δεύτερη της 5ης αράδας: gemeinnützige = κοινωφελή, μη κερδοσκοπικά (για σωματεία, όπως εδώ). Ενδιαφέρουσα...

ΦΑΣΜΑ: Φοβεροί Αντικατάσκοποι Σκοτώνουμε Μαχαιρώνουμε Απάγουμε ΣΠΕΚΤΡΕ: Σύνδεσμος Παγκόσμιων Εκβιαστών Κατασκόπων ΤΡομοκρατών Εκδικητών

Μα είπα το γιατί. Επειδή ανάμεσα στο θετικό και αρνητικό βρίσκεται εξ ορισμού το μηδέν, το ουδέτερο.

Μπρε δεν έχω σκαλώσει στο καλό/κακό/πάγκακο, δημιουργικό/βλαπτικό, δυσφορικό/ευφορικό, υπέρμετρο/ευεργετικό. Όλα αυτά, τα συζητάω. Με το θετικό/αρνητικό προβληματίζομαι.

Ναι, επειδή είναι ποιοτικοί χαρακτηρισμοί διαφορετικών (συγγενικών) πραγμάτων. Η χρήση του θετικός/αρνητικός παραπέμπει (εμένα τουλάχιστον) σε μια γραμμική κλίμακα του ίδιου μεγέθους.

Καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται ότι δεν είναι ποιοτικά αντίστοιχες οι τριάδες, ίσως και λόγω της χρήσης των επιθέτων θετικός/αρνητικός, οπότε τι περισσεύει; Δαίμανε, :)

Από εδώ καταλαβαίνω ότι το αρχαίο έναγχος έχει άλλη σημασία πάντως.

Τρεις φορές, τις δύο σε ρήμα. Και τις τρεις, ο Φίλων ο Ιουδαίος που μάλλον δεν ήταν αυτό που θα λέγαμε σήμερα native speaker. Επανέρχομαι λοιπόν στην αρχική μου άποψη: ότι πρόκειται για μάλλον άστοχη αρχαία λεξιπλασία και ότι εξίσου άστοχη είναι η «αναβίωσή» της που δεν προσφέρει κάτι σημαντικό...

Αυτό δεν το είχα δει πιο πριν... ;) :D Το θέμα είναι αν πρόκειται για κάτι λιγότερο ή περισσότερο παροδικό όπως η ευφορία και η δυσφορία. Πιθανόν. Η Μελάνη θα μας πει.

Όχι...

Καλή η ιδέα με το υπέρμετρο, οπότε ίσως χρειάζεται κάτι και από την άλλη πλευρά για να εξαφανιστεί πλήρως το δίπολο θετικό-αρνητικό. Ίσως eustress = ευεργετικό στρες (άγχος);

Αν έγραφα για πάρτη μου, θα είχα ήδη καπαρώσει το στρες/ευστρές/δυστρές, αλλά επειδή εδώ συζητάμε με λιγότερη φαντασία, ίσως τελικά πρέπει να καταλήξεις στο τρίο στρες/ θετικό στρες/αρνητικό στρες (που δεν μου αρέσει καθόλου επειδή ανασηματοδοτεί το σκέτο στρες σε μια έννοια οιονεί ουδέτερη).

Χρειάζεσαι και τα τρία μαζί; Και τη σύνδεση stress/distress (που είναι λίγο περίεργη);

Για ποιον λόγο σκέφτεσαι να μην το πεις ευστρές; («Για να μην αρχίσει να κλίνεται σαν το εκκρεμές», θα μπορούσε να είναι ένας, π.χ.).

Σκόπιμα ρώτησα για την ετυμολογία επειδή η αίσθησή μου είναι ότι η λέξη είναι κακοκατασκευασμένη (όπως έδειξε έμμεσα ο Θέμης) ή απλώς άκυρη ή, το πολύ πολύ, άλλη μια λέξη για φιγούρα και για τρικλοποδιές. Όπως την ερμηνεύει ο Νίκελ στο #3 είναι κάτι σαν υπερθετικός βαθμός της φιλοδοξίας· η...

Κάτι σαν το #3 το δικό μου, δηλαδή. Της είπες ότι μετά άλλαξα γνώμη; :)