Πώς θα ονομάσουμε το χιούμορ των καταπιεσμένων, των έξω από την κοινωνική ιεραρχία, των μη προνομιούχων, αυτών που σηκώνουν το μεσαίο δάχτυλο ενάντια στους κυρίαρχους και τους καθωσπρέπει; Όχι τόσο χοντροκομμένο όσο ασεβές, αναιδές, ξεδιάντροπο. Θα έλεγα μέχρι και βλάσφημο, αν δεν υπήρχε...