Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)

[Alexandra]

Επειδή πολύ χαίρονται στην Αγγλία που δεν έχουν μπει στη ζώνη του Ευρώ, βλέπουμε αυτό το βιντεάκι στην Guardian:

http://www.guardian.co.uk/commentisfree/video/2010/feb/12/greece-euro

Διαβάστε και τα σχόλια.

 

[Ambrose]

Διαβάστε και τα σχόλια.

O γνωστός ρατσισμός των Άγγλων (εμείς είμαστε οι καλύτεροι). Δεν βαρέθηκαν ακόμα να το πιστεύουν αυτό;

Όσο για τα επεισόδια με τους 3 νεκρούς στη Μαρφίν της Σταδίου, τι να πει κανείς;

 

[Ambrose]

Και μια διευκρίνηση: επειδή έχει εννοηθεί από μερικούς ότι η στάση πληρωμών ή αναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι η "εύκολη λύση". Όχι η εύκολη λύση δεν είναι. Θα σημάνει περίοδο βαθειάς ύφεσης, μαζικής φτώχιας και πείνας. Τα ίδια όμως θα σημάνει και η άλλη λύση, του ΔΝΤ. Και υποδούλωση. Άσε που δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι σε 3 χρόνια δεν θα αναγκαστούμε να κηρύξουμε το μορατόριουμ ούτως ή άλλως. Which one is the lesser of two evils? Όχι ότι έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία η γνώμη μας, γιατί αυτός ο θάνατος έχει προαναγγελθεί ούτως ή άλλως.

 

[Costas]

Άσε που δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι σε 3 χρόνια δεν θα αναγκαστούμε να κηρύξουμε το μορατόριουμ ούτως ή άλλως.

Αν το πάω στατιστικά, οι περισσότεροι που μου έχει τύχει να διαβάσω το προεξοφλούν από τώρα.

 

[nickel]

Ελπίζω να γίνεται κατανοητό ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να κηρύξεις πτώχευση / αναστολή πληρωμών όταν θα έχεις δείξει ότι προσπαθείς να διορθώσεις την κατάσταση, αλλά τα μέτρα δεν είναι αποτελεσματικά, και άλλο να το κάνεις όταν έχεις πήξει τον κόσμο στα ψέματα και στην επίδειξη μιας αφασικής κοινωνίας. Θα ήλπιζε κανείς ανάμεσα σ' αυτό που βρήκαν οι άνθρωποι του ΔΝΤ και την κήρυξη μορατόριουμ, να μεσολαβήσει ένα διάλειμμα σοβαρότητας. Βεβαίως, τη σοβαρότητα αλλιώς την αντιλαμβάνεται ο καθένας.

 

[Costas]

Αυτό που έλεγα για τη συμμετοχή των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα στις απεργίες το διαπίστωσα πάλι σήμερα. Πήγα σε τρία τουριστικά γραφεία, ανοιχτά και τα τρία. Πήγα σε μια τράπεζα, ανοιχτή. Πήγα σ' ένα μαγαζί του κέντρου εκτός οδών Σταδίου-Πανεπιστημίου, ανοιχτό (άσχετο αν είχαν φορέσει πλερέζες για το πώς παν οι δουλειές και αν δεν μπήκε κανείς όση ώρα έμεινα εκεί). Αλλά αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση, ήταν ότι το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης ήταν ανοιχτό, σε αντίθεση με π.χ. την Ακρόπολη. Το ΝΜΑ έχει διοικητική αυτοτέλεια, κι έτσι μπόρεσε να μείνει ανοιχτό, να υποθέσω. Από την άλλη, στην προηγούμενη απεργία είχε κλείσει, γιατί οι υπάλληλοι επικαλέστηκαν ότι, λόγω της απεργίας των ΜΜΜ, δεν μπορούσαν να πάνε στη δουλειά τους. Τι έγινε αυτή τη φορά και πήγαν, δεν ξέρω. Πάντως, ήταν ανοιχτό (με ελάχιστο όμως κόσμο).
Όσο για την Ακρόπολη, χτες το πρωί άνοιξε, ο κόσμος μπήκε κανονικά, το ΠΑΜΕ έκανε τη δουλειά του με τις γιγαντοαφίσες χωρίς να εμποδίσει την προσέλευσή του, αλλά το μεσημέρι ο χώρος έκλεισε και η απογευματινή κρουαζιέρα έμεινε σύξυλη, ενώ το ωράριό της Ακρόπολης είναι ως τις 19.30.
Όσο για τα μαγαζιά των κεντρικών οδών που κλείνουν στις απεργίες, κλείνουν γιατί ποιος θα πάει εκείνη την ημέρα να ψωνίσει; Και κλείνουν και για το φόβο λεηλασιών, να υποθέσω, ου μην αλλά και για το φόβο θανάτων όπως οι σημερινοί. Πάντως δεν νομίζω να κλείνουν επειδή οι υπάλληλοί τους απεργούν. Ας με διορθώσει κανείς, αν γνωρίζει καλύτερα.

 

[Alexandra]

Δεν κάνεις λάθος. Η εικόνα που είδα το πρωί στη Μεσογείων, με το απόλυτο μποτιλιάρισμα, έδειχνε ότι οι άνθρωποι του ιδιωτικού τομέα πήγαιναν στις δουλειές τους. Απλώς δεν υπήρχαν συγκοινωνίες μέχρι τις 10.

 

[anef]

Κώστα, στο Μέγκα άκουσα ότι στην τράπεζα όπου έχασαν τη ζωή τους οι τρεις άνθρωποι, κάποιοι άλλοι εργαζόμενοι απεργούσαν και ήταν στην πορεία.

Σε μικρές επιχειρήσεις κάποιοι εργαζόμενοι συνεννοούνται μεταξύ τους και την κρατάνε ανοιχτή με βάρδιες, τουλάχιστον για να μπορούν να συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις. Αυτό είχαμε κάνει οι υπάλληλοι ενός μεταφραστικού γραφείου όταν συμμετείχαμε στην απεργία επί Γιαννίτση.

Φυσικά οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα που δεν συμμετέχουν δεν σημαίνει πως δεν θέλουν να συμμετέχουν. Φυσικό είναι να φοβούνται για τη δουλειά τους (σε κάποιους χώρους και για τη ζωή τους -μην ξεχνάμε την Κούνεβα κι άλλο ένα παρόμοιο κρούσμα που υπήρξε πριν από ένα-δυο μήνες).

 

[Alexandra]

Φυσικά οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα που δεν συμμετέχουν δεν σημαίνει πως δεν θέλουν να συμμετέχουν. Φυσικό είναι να φοβούνται για τη δουλειά τους (σε κάποιους χώρους και για τη ζωή τους -μην ξεχνάμε την Κούνεβα κι άλλο ένα παρόμοιο κρούσμα που υπήρξε πριν από ένα-δυο μήνες).

Μα ακριβώς αυτό λέει ο Κώστας: ότι η διόγκωση των απεργιών οφείλεται σ' αυτούς που ΔΕΝ φοβούνται να χάσουν τη δουλειά τους.

 

[anef]

Οπότε θα έπρεπε να φοβούνται κι αυτοί ώστε να μην υπάρχει αυτή η αδικαιολόγητη «διόγκωση»; Ο φόβος είναι η συνταγή; Στον φόβο όμως οι άνθρωποι κάποια στιγμή αντιδρούν.

 

[Alexandra]

Πάλι με παρεξήγησες. Δεν είπα αυτό. Απλώς τόνισα αυτό που έχει λεχθεί πιο πάνω, ότι οι απεργίες στον δημόσιο τομέα είναι "τζάμπα μαγκιά".

 

[Ambrose]

Ελπίζω να γίνεται κατανοητό ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να κηρύξεις πτώχευση / αναστολή πληρωμών όταν θα έχεις δείξει ότι προσπαθείς να διορθώσεις την κατάσταση, αλλά τα μέτρα δεν είναι αποτελεσματικά, και άλλο να το κάνεις όταν έχεις πήξει τον κόσμο στα ψέματα και στην επίδειξη μιας αφασικής κοινωνίας. Θα ήλπιζε κανείς ανάμεσα σ' αυτό που βρήκαν οι άνθρωποι του ΔΝΤ και την κήρυξη μορατόριουμ, να μεσολαβήσει ένα διάλειμμα σοβαρότητας. Βεβαίως, τη σοβαρότητα αλλιώς την αντιλαμβάνεται ο καθένας.

Ναι, αλλά μαζί με αυτό πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να κηρύξεις στάση πληρωμών (και όχι πτώχευση) τώρα χωρίς να έχουν γίνει τα deals με το ΔΝΤ και τη Μέρκελ και άλλο όταν αυτά έχουν ήδη γίνει.

Όσο για τα μέτρα πυροπροστασίας, αυτό συζητούσαμε σήμερα. Σε ποιες εταιρείες του ιδιωτικού ή υπηρεσίες του δημοσίου τομέα υπάρχουν έξοδοι διαφυγής ή εκπαίδευση του προσωπικού;

 

[drsiebenmal]

Μια και μετά τη χτεσινή θλίψη και οργή, μου είναι πολύ δύσκολο σήμερα να γράψω πολλά πολλά επί της ουσίας, να συνεισφέρω τουλάχιστον στην απορία του Κώστα για τους Γερμανούς δημόσιους υπαλλήλους. Χωρίς να είμαι ειδικός στο θέμα, από όσα βρήκα και κατάλαβα.

Συνταγματικά (και με πολλες αποφάσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου, που θεωρούνται πια νομολογία) οι Γερμανοί ΔΥ δεν έχουν το δικαίωμα της απεργίας. Σύμφωνα με το σκεπτικό, η λειτουργία του κράτους υπέρ του συνόλου είναι «ανώτερης κλίμακας» αγαθό και γι' αυτό οι ΔΥ έχουν «σε αντάλλαγμα» διάφορες υποχρεώσεις και δικαιώματα, διαφορετικά από άλλους εργαζόμενους. Παράλληλα όμως, έχουν το θεμελιώδες δικαίωμα να συνδικαλίζονται, και η Γενική Συνομοσπονδία διαπραγματεύεται κάθε χρόνο με τους εργοδότες τις μισθολογικές αυξήσεις κλπ παροχές τους.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν δικαίωμα να διαδηλώνουν (στον ελεύθερο χρόνο τους, από όσο τουλάχιστον κατάλαβα). Δεν μπόρεσα να καταλάβω επίσης αν απαγορεύεται η λευκή απεργία (το work-to-rule, Bummelstreik) που είναι πιθανότατα η μοναδική απεργιακή μέθοδος που δύσκολα αντιμετωπίζεται, ιδιαίτερα σε ευαίσθητους τομείς.

Για περισσότερα (στα γερμανικά) ξεκινήστε από τον ιστότοπο της γερμανικής Γεν. Συνομοσπονδίας, π.χ. εδώ.

Φωτογραφία από διαδήλωση Γερμανών ΔΥ το 2007

 

[Costas]

Αλλά ας γυρίσουμε στο χρέος, και στις λαμπρές προοπτικές της χώρας μας. Paul Krugman από τη NYT (τα πλάγια δικά μου):

Greek End Game

Many commentators now believe that Greece will end up restructuring its debt — a euphemism for partial repudiation. I agree. But the reasoning seems to stop there, which is wrong. In effect, the consensus that Greece will end up defaulting is probably too optimistic. I’m growing increasingly convinced that Greece will end up leaving the euro, too.

I’ve basically laid out the logic already: even with a debt restructuring, Greece will be in deep trouble, forced to engage in severe austerity — and provoke a deep slump — just to close the primary, non-interest deficit.

The only thing that could reduce that need for austerity would be something that helped the economy expand, or at least not contract as much. This would reduce the economic pain; it would also increase revenues, reducing the needed amount of fiscal austerity.

But the only route to economic expansion is higher exports — which can only be achieved if Greek costs and prices fall sharply relative to the rest of Europe.

If Greece were a highly cohesive society with collective wage-setting, a sort of Aegean Austria, it might be possible to do this via a collectively agreed reduction in wages across the board –an “internal devaluation.” But as today’s grim events show, it isn’t.

The alternative is a devaluation — which means leaving the euro.

Any announcement of plans to leave the euro would, as Eichengreen points out, trigger disastrous bank runs. By the same token, any suggestion by outside players, like the ECB, that the option exists would amount to invoking a speculative attack on Greek banks, and therefore can’t be made. The whole thing is effectively undiscussable.

But that doesn’t mean it can’t happen. Greece is already starting to look like Argentina 2001.

Again, this isn’t an alternative to debt restructuring; it’s what might be needed in addition to debt restructuring to make the fiscal adjustment possible.

I hope that somewhere, deep in the bowels of the ECB and the Greek Ministry of Finance, people are thinking about the unthinkable. Because this awful outcome is starting to look better than the alternatives.

 

[Costas]

Τα ανυπόγραφα έγιναν ενυπόγραφα (από την Καθημερινή)

ΟΤΟΕ: Xωρίς πυρασφάλεια το κατάστημα στη Σταδίου

Με ανακοίνωσή της η ΟΤΟΕ ζητά συνάντηση με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη για να ζητήσει τιμωρία των υπευθύνων και τήρηση όλων των μέτρων ασφαλείας στα τραπεζικά καταστήματα. Ντροπή χαρακτηρίζει τη σχετική δήλωση η Marfin.

«Οι εργαζόμενοι στις τράπεζες με τη μαζική τους συμμετοχή στη σημερινή 24ωρη πανελλαδική απεργία διαμαρτυρίας της ΟΤΟΕ, απαιτούν να αποδοθούν όλες οι ευθύνες στους υπεύθυνους. Οι αιτίες που στοίχισαν τη ζωή στους τρεις εργαζόμενους στο κατάστημα της οδού Σταδίου της Marfin Egnatia Bank πρέπει να διερευνηθούν σε βάθος και να αποδοθούν ευθύνες στους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς», αναφέρει η ΟΤΟΕ σε σημερινή της ανακοίνωση.

«Είναι προφανές, ότι το τραγικό γεγονός δεν ήταν ατύχημα, ούτε αποτέλεσμα μιας κακιάς στιγμής. Δυστυχώς, όπως όλα δείχνουν, το κατάστημα της συγκεκριμένης τράπεζας δε διέθετε όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, που προβλέπονται από τη σχετική νομοθεσία για την προστασία της ζωής των εργαζομένων και των συναλλασσόμενων πολιτών», αναφέρει η ΟΤΟΕ.

Η ΟΤΟΕ αναφέρει επίσης ότι το κατάστημα «δεν διέθετε ειδικούς άθραυστους υαλοπίνακες στην εξωτερική όψη, που δεν επιτρέπουν την είσοδο εύφλεκτων και βαρέως τύπου αντικειμένων, δεν διέθετε ικανό σύστημα πυρασφάλειας για την άμεση κατάσβεση των εύφλεκτων υλικών, δεν διέθετε εναλλακτική έξοδο κινδύνου, ενώ η κεντρική είσοδος του καταστήματος- για άγνωστους λόγους- ήταν κλειδωμένη και δεν διέθετε προστατευτικά σιδερένια ρολά αποτροπής επιθετικών ενεργειών».

«Ομως εκτός από τα παραπάνω, που αποτελούν τις στοιχειώδεις και προβλεπόμενες από το νόμο υποχρεώσεις ασφαλείας, η Διοίκηση της τράπεζας δεν διέθετε ούτε την απαραίτητη προνοητικότητα, αλλά ούτε και την αναγκαία ευαισθησία να δώσει εντολή στους εργαζόμενους του συγκεκριμένου καταστήματός της να μην εργασθούν σε μια ημέρα γενικής απεργίας.

Ειδικότερα δε, όταν πρόκειται για ένα κατάστημα που βρίσκεται στην οδό διέλευσης της πορείας των εργαζόμενων, όταν γνώριζε -όπως άλλωστε, γνωρίζουν όλες οι τράπεζες- ότι τα καταστήματα των τραπεζών της οδού Σταδίου είναι μόνιμοι στοχοι ανθρώπων που δεν έχουν σχέση με τους διαδηλωτές εργαζόμενους και το περιεχόμενο των απεργιακών κινητοποιήσεων, αλλά βρίσκουν την ευκαιρία να επιδοθούν σε πράξεις βίας και αυθαιρεσίας, θέτοντας σε σοβαρό κίνδυνο ανθρώπινες ζωές και περιουσίες», αναφέρει επίσης η ΟΤΟΕ.

Η ΟΤΟΕ ζήτησε σήμερα συνάντηση με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Μ. Χρυσοχοΐδη, προκειμένου να απαιτήσει την τήρηση όλων των μέτρων ασφαλείας που προβλέπονται σε όλες τις τράπεζες και την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων.

Απάντηση της Marfin

«Σε σημερινή της ανακοίνωση η ΟΤΟΕ αφιέρωσε τρεις μόνον γραμμές εναντίον των απάνθρωπων δολοφόνων και όλο το υπόλοιπο κείμενο εναντίον της ‘κακιάς εργοδοσίας’ για δήθεν έλλειψη μέτρων ασφαλείας. Προφανώς έκανε πραγματογνωμοσύνη, ολοκλήρωσε την δέουσα έρευνα, έβγαλε πόρισμα και προχώρησε σε καταδικαστική απόφαση. Ντροπή!», αναφέρει σε ανακοίνωση της η Marfin Egnatia Bank.

«Στις ώρες που περνάμε η απέραντη θλίψη εναλλάσσεται με την απέραντη οργή. Είναι πραγματικά ντροπή να μην μας αφήνουν να πενθήσουμε τους συναδέλφους μας», αναφέρει στην ανακοίνωση της τράπεζας.

 

[Costas]

Ευχαριστώ, Ρογήρε!

@Δημόσιος-Ιδιωτικός τομέας: Η φίλη μου, μετά από παράκλησή μου to elaborate, μου γράφει:

le public jalouse le privé pour ses salaires dits "élevés" !! et le privé pour la sécurité de l'emploi, leur absentéisme sans sanction, leur retraite calculée sur les six derniers mois, etc.

Tutto il mondo e' paese (Παντού τα ίδια), λένε οι Ιταλοί!

Δόκτορ, θενκς για την ενημέρωση για τους Γερμανούς δημ. υπαλλήλους. Μου αρέσει πολύ αυτό το μοντέλο τους, άσχετα αν φαίνεται εξωπραγματικό για τα δικά μας εδώ. Το Δημόσιο δεν πρέπει να είναι ούτε λεία για τους πολιτικούς, τα κόμματα και τους άρπαγες, ούτε τσιφλίκι των λειτουργών του οποιασδήποτε βαθμίδας.

 

[Ambrose]

Παρόλο που το troktiko δεν το συμπαθώ ιδιαίτερα (έχω αδυναμία στα γατάκια) και παρόλο που αυτά που λέγονται περί προτάσεων βοήθειας από Κίνα, Ρωσία και Άραβες αγγίζουν λίγο τη συνωμοσιολογία, αξίζει να αναρωτηθεί κανείς: είναι αλήθεια;

 

[nickel]

Ο συγκεκριμένος ιστότοπος, αν δεν κάνω λάθος, είναι χαβούζα, αφού πάει όποιος θέλει και γράφει ό,τι του κατέβει. Και επειδή δεν πρόκειται να απαντήσει η κυβέρνηση στο μύθευμα ενός αναγνώστη, θα μας μείνει η απορία. (Όχι τίποτ' άλλο, αλλά θα μπορούσαμε να είχαμε βάλει μέσα ταυτόχρονα Κινέζους, Ρώσους και Άραβες, και θα ζούσαμε μπέικα, για καμιά δεκαετία τουλάχιστον! Και άσε τους βλάκες τους Ευρωπαίους να βουρλίζονται.)

 

[Costas]

Ειδικά τα αιτήματα των εμίρηδων θυμίζουν πρωταπριλιάτικο αστείο ή σατιρικό άρθρο.

Πάντως, για την Κίνα, θυμάμαι πως προ μηνών είχαν συζητηθεί οι βολιδοσκοπήσεις προς τους Κινέζους, και είχαν νομίζω διαψευστεί, και θυμάμαι αόριστα, μα ίσως εσφαλμένα, πως ο Κινέζος της εκεί κρατικής τράπεζας είχε εκδηλώσει ελάχιστη όρεξη για χρηματοδότηση του ελληνικού χρέους. Γενικά, ποιος τραπεζίτης θα ήταν τόσο διεστραμμένος ώστε να γλείφεται για ελληνικά ομολογόπανα (junk bonds); Κι αυτοί που μας δανείζουν με τα χίλια ζόρια το κάνουν γιατί έχουν μπλέξει, αλλιώς...

 

[Ambrose]

Ναι, δεν έπρεπε να μπλέξω τα τρωκτικά. Οι Financial Times είναι καλύτερη πηγή. :)