Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)

[daeman]

Σκεφτόμουν... Φέτος δεν θα ήταν λογικό να μην συμμετέχουμε στη Γιουροβίζιον;
Πάντως, Ανδόρρα, Τσεχία, Ουγγαρία και Μαυροβούνιο δήλωσαν οτι αποχωρούν λόγω κρίσης χωρίς να έχουν και ένα ΔΝΤ στο σβέρκο.

Λογικότατο. Αλλά πότε χαρακτήριζε η λογική τη Μαριωρή που βγαίνει στα μαγαζιά για φερετζέ;

 

[nickel]

Krugman NYT:

First, Greek workers could redeem themselves through suffering, accepting large wage cuts that make Greece competitive enough to add jobs again.

Στο άρθρο του Κρούγκμαν, που δημοσιεύεται μεταφρασμένο (ίσως και διασκευασμένο) στην Καθημερινή, προβλέπεται αναδιάρθρωση του χρέους (δηλ. περισσότερες δόσεις, για να βγαίνει πιο εύκολα το κάθε έτος) μετά από επιστροφή στη δραχμή που θα επιτρέψει υποτίμηση υπέρ της ανταγωνιστικότητας. Επειδή δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε να γίνουμε φτηνότεροι (μισθοί, χρεώσεις, τιμές, ό,τι δεν έρχεται απέξω, κομμένα π.χ. στη μέση, δηλαδή εσωτερική υποτίμηση σαν την υποτίμηση 50% της δραχμής που είχε κάνει ο Σπύρος Μαρκεζίνης), είναι λογική η έξοδος από το ευρώ και η υποτίμηση της δραχμής, που δεν θα αυξήσει μόνο αναλογικά και το εξωτερικό χρέος αλλά θα δημιουργήσει και τεράστιες αβεβαιότητες σε κάθε υποψήφιο επενδυτή;

Πιστεύω ότι πρέπει να μελετηθούν λύσεις μέσα στο ευρώ. Για όσο θα υπάρχει το ευρώ. Σε μια Ευρώπη που ψηφίζει να μας δανείσουν για να μη γίνει το μπάχαλο — εκτός από τη χώρα μας, όπου κάποιοι προτιμούν να κρατάνε το κεφάλι ψηλά (ίσως όμως και στα σύννεφα).

 

[drsiebenmal]

Το άρθρο του Κρούγκμαν (και πολλά άλλα που διαβάζω τις τελευταίες ημέρες) αλλά και ο πανικός στις διεθνείς αγορές δείχνουν κτγμ πόσο ελλειμματικά καταλαβαίνουν τις «ειδικές συνθήκες» που επικρατούν στην Ελλάδα. Όλοι αυτοί (που ξεχνούν τι σημαίνει «δημόσια στατιστικά στοιχεία» στην Ελλάδα) εξακολουθούν να μας αντιμετωπίζουν με βάση ακριβώς αυτά τα στατιστικά στοιχεία που περιγράφουν τη χώρα ως μια χώρα του πρώτου κόσμου, με αξιόλογη σε όγκο οικονομία αλλά με συγκεκριμένα προβλήματα κλπ.

Στο περιβάλλον μιας χώρας που περιγράφεται με τέτοια στοιχεία όμως, μου φαίνεται π.χ. ότι θα ήταν αδιανόητη (καθώς η χώρα βρίσκεται ήδη σε ύφεση) η αύξηση του ΦΠΑ κατά τα ποσοστά που ανακοίνωσε η κυβέρνηση (και που προφανώς μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο από τη σύλληψη ενός ποσοστού μιας απίστευτα εκτεταμένης φοροδιαφυγής).

Επομένως, είναι εκτός των αναλύσεων και των μελετών τους πόσο σημαντικά μπορεί πραγματικά να ανέβει π.χ. η παραγωγικότητα στην Ελλάδα με τα λεγόμενα θεσμικά μέτρα, με την εξοικονόμηση αμέτρητων παραγωγικών ανθρωποωρών που σπαταλούμε σήμερα για να παρακάμπτουμε κάθε λογής μη παραγωγικά γραφειοκρατικά εμπόδια.

Επομένως, είναι εκτός των αναλύσεων και των μελετών τους ότι στην Ελλάδα μπορεί στη διάρκεια μιας απλής μαζικής διαδήλωσης να συμβαίνουν σχεδόν νομοτελειακά εγκληματικές ενέργειες και, βλέποντας κάποια στιγμιότυπα στην τηλεόρασή τους, λογικά υποθέτουν ότι αύριο-μεθαύριο θα σφαζόμαστε σε έναν νέο εμφύλιο. Δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν πόσο διαφορετικά εκτιμούμε και αντιδρούμε εμείς στις καταστάσεις αυτές.

Για εμένα, η κύρια, ίσως η μοναδική ελπίδα μας είναι μια γρήγορη θεσμική αναδιάρθρωση που, σε συνδυασμό με μια απλώς αισθητή μείωση των φαινομένων κοινωνικής αφασίας, αδιαφορίας και ωχαδερφισμού (για να μην πω τίποτε χειρότερο) μπορεί να προσφέρει και πόρους για ανάπτυξη και αποτελεσματικότητα, και όραμα, και προοπτική, και μέλλον, μετά το αναπόφευκτο ζόρι όπου έχουμε βρεθεί και από το οποίο πρέπει να ξεφύγουμε όσο γίνεται ταχύτερα. Ανάπτυξη και αναγέννηση, πέρα και πάνω από οτιδήποτε έχουν διανοηθεί οι διαπρεπείς αλλοδαποί οικονομολόγοι και χρηματιστηριακοί αναλυτές.

Μετά, θα γράφουν για το ελληνικό παράδοξο· δυστυχώς γι' αυτούς όμως, η Ελλάδα δεν θα αποδειχτεί αποδοτικό εργαστήριο εφαρμογής μεθόδων· όπως ξέρει κάθε θετικός επιστήμονας, τα πειράματα πρέπει να μπορεί να επαναληφθούν υπό ελεγχόμενες συνθήκες και ο συνδυασμός σκληρού νομίσματος, σημαντικού ιδιωτικού και δημόσιου ακίνητου πλούτου, τεράστιου χρέους και ελλειμμάτων, και οπερετικού κρατικού μηχανισμού είναι δύσκολο να υπήρξε στο παρελθόν, να υπάρχει αλλού στο παρόν, αλλά και να εμφανιστεί οποτεδήποτε στο μέλλον.

 

[Ambrose]

Το ζητούμενο είναι να μπορούμε να βλέπουμε την ευρύτερη εικόνα και το μέλλον. Γιατί όσοι είναι αντίθετοι στη στάση πληρωμών, αναδιαπραγμάτευση του χρέους και παραμονή στο Ευρώ, βλέπουν μόνο το άμεσο μέλλον και τίποτα παραπέρα. Μια μεταβολή όπως η έξοδος από το ευρώ είναι βέβαιο ότι θα είναι σοκ. Μέχρι την προσαρμογή. Από την άλλη, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι μπήκαμε στην Ευρωζώνη παράνομα και ανάξια και τώρα πληρώνουμε τις παρανομίες εκείνης της περιόδου.

Και εν πάση περιπτώσει, ποιο είναι το σχέδιο ανάπτυξης; Να προσπαθεί το μυρμήγκι να φτάσει τον ελέφαντα;

Η Μαλαισία αψήφισε το ΔΝΤ και ακολούθησε τις επιταγές της κλασικής κεϋνσιανής οικονομίας για να βγει από την κρίση. Πέτυχε δε μια εντυπωσιακή ανάκαμψη. Εμείς πέρα από το να δανειζόμαστε με εξωφρενικά επιτόκια και να κόβουμε μισθούς & συντάξεις, τι σκοπεύουμε να κάνουμε; Γιατί αν πιστεύουμε πραγματικά ότι με αυτές τις περικοπές της κοινωνικής μιζέριας, θα μπορέσουμε να ανακάμψουμε -πιστεύω-είμαστε πικρά γελασμένοι.

 

[drsiebenmal]

Θα συμφωνήσω μαζί σου Αμβρόσιε ότι, ακόμη και αν κουμαντάρουμε όσο γίνεται καλύτερα το σημερινό πρόβλημα, θα πρέπει πάντα να έχουμε μια ματιά και στο μετά. (Πόσο τυπικά ελληνικό· ακόμη δεν είδαμε το ζώο να το πιάσουμε και μοιράζουμε το τομάρι, δεν αρχίσαμε καν να λύνουμε το πρόβλημα και συζητάμε για το μετά).

Μια κουβέντα λοιπόν μόνο για το μετά: Μόνοι μας πρέπει να βρούμε τον δικό μας δρόμο για το πού και το πώς. Υπάρχουν πολλά θετικά και αρνητικά στοιχεία σε όλα τα παραδείγματα. Για παράδειγμα· σε ποιο ακριβώς περιβάλλον έχει πετύχει η Μαλαισία αυτή την ανάπτυξη; Ποιοι είναι οι μισθοί; Υπάρχει κοινωνικό κράτος και τι μορφή έχει; Πώς λειτουργούν οι δημοκρατικοί θεσμοί; (έχω την εντύπωση π.χ. ότι κυβερνάει το ίδιο κομμα από τη δεκαετία του '50) κλπ κλπ --και πολλά άλλα τέτοια ακόμη.

Δίκαια κατηγορούν π.χ. οι υπόλοιποι εταίροι ότι η Γερμανία εφαρμόζει ουσιαστικά συστηματική μισθολογική υποβάθμιση του πληθυσμού της με τα σημερινά αποτελέσματα. Στα ανατολικά ομόσπονδα κράτη υπάρχει π.χ. θεσμοθετημένη πολιτική χαμηλότερων μισθών για να επιταχυνθεί η ανάπτυξή τους (είναι αμφίβολο κτγμ αν το μέτρο έχει πετύχει· στην ολοκληρωμένη ελεύθερη εσωτερική αγορά εργασίας στη Γερμανία έχει οδηγήσει σε αρνητικά φαινόμενα όπως η αυξημένη εσωτερική μετανάστευση και η σημαντική μέση γήρανση του πληθυσμού εκεί). Είμαι βέβαιος πάντως, ότι μια σειρά νόμων και κανονισμών που εφαρμόζει η Γερμανία (δεν είναι μόνο το καθεστώς των ΔΥ) στην Ελλάδα θα ήταν αδιανόητα και επομένως, και από την άποψη αυτή είναι πραγματικά δύσκολο για το μυρμήγκι να φτάσει τον ελέφαντα.

Όμως ανάμεσα στους δανειστές μας σήμερα δεν είναι μόνο η Γερμανία· είναι και η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Αυστρία, χώρες με λίγο πολύ παρόμοιο πληθυσμό αριθμητικά. Είναι και η Σλοβακία και η Σλοβενία, στον υπαρκτό πριν είκοσι χρόνια· ακόμη και η Μάλτα και η Κύπρος θα μας δανείσουν, έστω συμβολικά.

Είναι γεγονός ότι όλοι γνώριζαν πως η Ελλάδα μπαίνει με αυξημένο δημόσιο χρέος στο ευρώ. Με αυξημένες υποχρεώσεις, όχι μόνο από το χρέος της, αλλά και πχ από τη συνταγματική της επιταγή να καλύπτει τη σύνταξη των πολιτών της. (Θυμίζω ότι υπήρχαν τότε άνθρωποι, από διαφορετικούς κομματικούς χώρους, που με σεβασμό στο σύνταγμα έλεγαν ότι η δέσμευση αυτή πρέπει επίσης να δραχμοποιείται και να συνυπολογίζεται στο δημόσιο χρέος.)

Η λογική ήταν όμως «ας μπει τώρα και το περιπτεράκι, είναι η μήτρα του πολιτισμού μας, να μην αλλάζουμε και νόμισμα όταν κάνουμε τα μπάνια μας». Το κρυφό μυστικό --που όλοι [edit: οι αρμόδιοι] γνώριζαν τότε και κανείς δεν κάνει τον κόπο να το ξαναπεί σήμερα-- ήταν πως το πολιτικό σύστημα, ευρωπαϊκό και ελληνικό, ήξεραν ότι μπαίνοντας στο ευρώ, η Ελλάδα θα πρέπει να συμμαζέψει αυτή την κατάσταση. Με ήπιο ρυθμό, σε μια δεκαετία ή και περισσότερο.

Μετά την παράταση λόγω Ολυμπιακών, πρόσφεραν λοιπόν στην ελληνική κυβέρνηση την αφορμή με την «απογραφή» να βάλει μπροστά το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που είχε υποσχεθεί. Όλοι έχουμε μια ιδέα τι έγινε από εκεί και πέρα...

 

[nickel]

Η Μαλαισία αψήφισε το ΔΝΤ και ακολούθησε τις επιταγές της κλασικής κεϋνσιανής οικονομίας για να βγει από την κρίση.

Συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να μην εκμεταλλευτώ το σερβιρισμένο λογοπαίγνιο: Αν η κεϊνσιανή οικονομία μοιράζει επιταγές, να σπεύσουμε να πάρουμε κι εμείς. Πώς μας ξέφυγε;

Κατά τ' άλλα: δεν είναι φρόνιμο να λέμε τέτοια πράγματα χωρίς να ξέρουμε τις ειδικές συνθήκες της κάθε χώρας. Δεν βρίσκω κάποιο σημείο που να μοιάζουν οι δύο οικονομίες / περιστάσεις. Δηλαδή, τι θα λέγαμε; Δεν θέλουμε τα λεφτά σας, θα τυπώσουμε δικό μας νόμισμα και θα ρίξουμε λεφτά (από αυτά) στην οικονομία; Τα κεϊνσιανά λεφτά που μας μοίραζε η ΕΟΚ τότε που μας τα μοίραζε τι τα κάναμε, αλήθεια;

Δεν λέω άλλα τώρα, τα λέει ο δόκτωρ καλύτερα.

 

[Ambrose]

Μια γρήγορη απάντηση στον Νίκελ: τα κλασικά κεϋνσιανά μέτρα δεν εφαρμόζονται μόνο στη Μαλαισία, αλλά σε περιπτώσεις ύφεσης για να ενισχυθεί η οικονομία. :)

Dr7x, πώς τα βλέπω εγώ τα πράγματα:
1. Η Μαλαισία είναι ένα παράδειγμα μιας χώρας που πήγε κόντρα στις προτάσεις του ΔΝΤ και βγήκε κερδισμένη. Γι΄αυτό την ανέφερα και αυτό -νομίζω- αρκεί. Αντιθέτως, όλες σχεδόν οι άλλες περιπτώσεις στην Ασία που ακολούθησαν το ΔΝΤ πάτωσαν.
2. Το μυρμήγκι είναι αδιανόητο κατά τη γνώμη μου να φτάσει τον ελέφαντα, όχι λόγω κανονισμών, αλλά λόγω μεγεθών και διαφορετικών οικονομικών δομών. Εμείς π.χ. δεν έχουμε βαριά βιομηχανία.
3. Εγώ δεν πιστεύω ότι η λογική ήταν να μπει "η μήτρα του πολιτισμού" στην Ευρωζώνη. Απλά, ακολούθησαν τη λογική των νέων αγορών. Δεν είναι τυχαίο ότι όπου έχουν μυριστεί φράγκα στην Ελλάδα, εκεί έχουν πέσει κι έχουν αγοράσει. Όχι για να μας τιμήσουν, αλλά για να κερδίσουν και να αναπτυχθούν.
4.Δεν μπορεί μια χώρα να αλλάξει την οικονομία και τα δημοσιονομικά της μέσα σε μια τόσο μικρή χρονική περίοδο (από το 2004 και μετά). Αυτό το γνώριζαν. Η κατρακύλα είχε ξεκινήσει από το 1982 και συνεχίστηκε μέχρι σήμερα. Ναι, η Ελλάδα έχει μεγάλες (και αποκλειστικές) ευθύνες για το δημοσιονομικό της χάλι. Αλλά αυτή είναι μόνο μια πλευρά του νομίσματος και μόνο η μισή αλήθεια.

Συμφωνώ ότι αυτή η κατάσταση προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να συμμαζέψουμε το δημοσιονομικό μας χάλι. Αλλά δεν αρκεί. Ο κόμπος είναι πολύ πιο περίπλοκος και -πιστεύω- ότι υπάρχει πολύ μεγαλύτερη σαπίλα στην υπόθεση απ' ό,τι φαίνεται. Τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχει μια ξεκάθαρη τάση για την συσσώρευση του παγκόσμιου πλούτου στα χέρια των ολιγαρχιών. Αυτό έκανε η παγκόσμια κρίση και αυτός ήταν ο σκοπός της. Είναι τυχαίο;

 

[nickel]

Μια γρήγορη απάντηση στον Νίκελ: τα κλασικά κεϋνσιανά μέτρα δεν εφαρμόζονται μόνο στη Μαλαισία, αλλά σε περιπτώσεις ύφεσης για να ενισχυθεί η οικονομία. :)

Ναι, αλλά, αν υπάρχει οικονομολόγος που θα τολμούσε να προτείνει την εφαρμογή κεϊνσιανής πολιτικής στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, θα έπρεπε να λιντσαριστεί (ή να του αφαιρεθούν τα πτυχία). Θα είχαμε αυτό που οι Εγγλέζοι λένε: Throwing good money after bad.

 

[Ambrose]

Ναι, αλλά, αν υπάρχει οικονομολόγος που θα τολμούσε να προτείνει την εφαρμογή κεϊνσιανής πολιτικής στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, θα έπρεπε να λιντσαριστεί (ή να του αφαιρεθούν τα πτυχία). Θα είχαμε αυτό που οι Εγγλέζοι λένε: Throwing good money after bad.

Μα νομίζω ότι η προηγούμενη κυβέρνηση προσπάθησε να εφαρμόσει κεϋνσιανά μέτρα στην Ελλάδα, όταν έβαλε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα και έδωσε στις τράπεζες πάκετο 28 δις από τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου για να τονώσουν τη ρευστότητα στην αγορά. Κι αυτές τι έκαναν; Τα μισά τα κράτησαν για τον εαυτό τους και τα άλλα μισά απλά δεν τα έδωσαν.

"Αναφορικά με το πακέτο των 28 δισ. ευρώ επέκρινε τις τράπεζες, καθώς όπως είπε «χρησιμοποίησαν μόλις 12-13 δισ. €. Από αυτά τα 4 ενίσχυσαν το δείκτη κεφαλαιακής επάρκειάς τους, ενώ τα 9 στο σύνολό τους σχεδόν χρησιμοποιήθηκαν για την επαναχρηματοδότηση του Δημοσίου.
http://www.apogevmatini.gr/?p=62451

Τι να λέμε τώρα...

 

[nickel]

Μα νομίζω ότι η προηγούμενη κυβέρνηση προσπάθησε να εφαρμόσει κεϋνσιανά μέτρα στην Ελλάδα.

Καλά, να μην πω «λιντσαριστεί» γι' αυτούς· ας μη βγάζουμε στη φόρα και στο φόρουμ τα πιο πρωτόγονα αισθήματά μας. Αλλά τα πτυχία τους, να καούν.

 

[somnambulist]

The Greek Crisis - Politics-Economics-Ethics: A Debate

από εδώ

 

[SBE]

Τα πληρώματα των αρμάτων μάχης (ο όρος «τανκς» έχει αυτονόητα εξοβελιστεί από την επίσημη ορολογία) δεν είναι βέβαια «τάνκερς» όπως είπε κάποια στιγμή ο βουλευτής αναζητώντας μετά από μια στιγμή αμηχανίας τη σωστή λέξη, αλλά αρματιστές.

Καλά που το είπες γιατί εγώ αμέσως σκέφτηκα τους πλοιοκτήτες πετρελαιοφόρων και αναρωτιόμουν πού κολλάγανε.

 

[Palavra]

Τα πληρώματα των αρμάτων μάχης (ο όρος «τανκς» έχει αυτονόητα εξοβελιστεί από την επίσημη ορολογία) δεν είναι βέβαια «τάνκερς» όπως είπε κάποια στιγμή ο βουλευτής αναζητώντας μετά από μια στιγμή αμηχανίας τη σωστή λέξη, αλλά αρματιστές. Τα έχει αυτά ο άμεσος, προφορικός λόγος.

Εδώ πάντως, λέει ότι στα αγγλικά όντως ο όρος αφορά τα πληρώματα των αρμάτων μάχης, μήπως πρόκειται απλώς για αυτόματο αγγλισμό;

A member of a military tank crew.​

Καλά που το είπες γιατί εγώ αμέσως σκέφτηκα τους πλοιοκτήτες πετρελαιοφόρων και αναρωτιόμουν πού κολλάγανε.

Νομίζω όμως ότι ούτε στα αγγλικά λέγεται tanker ο ιδιοκτήτης πετρελαιοφόρου, έτσι δεν είναι;

Έχω την αίσθηση πάντως ότι ήταν ξεκάθαρη η έννοια στο πλαίσιο του λόγου του. Εσείς όχι;

 

[drsiebenmal]

Προφανώς εννοούσα ότι στα ελληνικά δεν χρησιμοποιούμε τον όρο (και ναι, φυσικά κατάλαβα τι ήθελε να πει).

Και τους τανκίστες τους έχω επίσης δει παλιότερα, αλλά νομίζω ότι ο όρος δεν χρησιμοποιείται πια (μπορεί και να κάνω λάθος).

 

[SBE]

The EU statistics agency Eurostat recently discovered and revealed that in 2001, Goldman Sachs secretly (“but legally”, protest its executive officers) helped the right-wing Greek government tο meet EU membership criteria by using a complicated “currency swap” that masked the extent of public deficit and national debt.

Το 2001 είχαμε δεξιά κυβέρνηση στην Ελλάδα;
Το 2001 μπήκαμε στην ΕΕ;
Όταν ξεκινάει με τόσο χοντρά λάθη το άρθρο, υπάρχει λόγος να διαβάσουμε πιο κάτω;

 

[SBE]

Νομίζω όμως ότι ούτε στα αγγλικά λέγεται tanker ο ιδιοκτήτης πετρελαιοφόρου, έτσι δεν είναι;

Όχι, αλλα μπορεί στα ελληνικά να τους λεμε τανκεράδες και να μου διαφεύγει.

Έχω την αίσθηση πάντως ότι ήταν ξεκάθαρη η έννοια στο πλαίσιο του λόγου του. Εσείς όχι;

Για μένα δεν ήταν άμεσα ξεκάθαρη, απλά το έσβησα αυτό το κομμάτι και παρακολούθησα το υπόλοιπο.

ΥΓ Να πω ότι το πιο πάνω μακρυνάρι μου γράφτηκε το μεσημέρι, πολλές ώρες πριν το στείλω, οπότε άμα έχει προκύψει κατι νέο από τότε, δείξτε κατανόηση.

 

[somnambulist]

ΠΩΣ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ Σ’ ΑΥΤΗΝ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ


Ζήτημα ταξικού συσχετισμού η έκβαση της οικονομικής κρίσης



Ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ, πανεπιστημιακός και συγγραφέας έρχεται στην Αθήνα μετά την έκδοση του νέου του βιβλίου «The enigma of Capital» καλεσμένος να μιλήσει στο τετραήμερο «Μαρξισμός 2010». H συνέντευξή του δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Social Review.




*Μερικοί σχολιαστές βλέπουν την τωρινή κρίση σαν να προέκυψε από προβλήματα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, τα οποία επενέργησαν στην ευρύτερη οικονομία. Άλλοι την βλέπουν σαν αποτέλεσμα από ζητήματα που προέκυψαν στην παραγωγή και μετά οδήγησαν σε οικονομικά προβλήματα. Ποια είναι η δική σου γνώμη;

Είναι λάθος διχοτόμηση αυτή. Υπάρχει μια πιο διαλεκτική σχέση μεταξύ στο τι θα λέγαμε «πραγματικές» και τι «χρηματοοικονομικές» πλευρές της οικονομίας. Δεν υπάρχει καμιά αντίρρηση ότι έχουμε ένα υποκρυπτόμενο πρόβλημα που προκύπτει από αυτό που θα έλεγα υπερσυσσώρευση για σημαντικό διάστημα μέχρι τώρα. Και ειδικά η κίνηση να γίνονται επενδύσεις σε χρηματιστηριακά προϊόντα και όχι στην παραγωγή, είναι μια επίπτωση που οφείλεται σ’ αυτό ακριβώς. Αλλά όσο αναπτύσσεται η αναζήτηση για νέες μορφές χρηματιστηριακών προϊόντων, βλέπουμε οικονομικές καινοτομίες που δημιουργούν έδαφος για επικίνδυνες επενδύσεις.

Υπήρξε μια μακροπρόθεσμη διαδικασία, στην οποία οι πλούσιοι έψαχναν για υψηλές αποδόσεις και άρχισαν να επενδύουν ακόμα και σε «πυραμίδες» σαν αυτή του Μπέρναρντ Μέιντοφ.
Στην αγορά ακινήτων, στην αγορά μετοχών, στην αγορά τέχνης και στις δευτερογενείς αγορές όσο περισσότεροι άνθρωποι επενδύουν, τόσο αυξάνονται οι τιμές, πράγμα που οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερες επενδύσεις.

Όλες αυτές οι αγορές έχουν ένα χαρακτήρα «πυραμίδας». Οπότε υπάρχει μια χρηματοοικονομική διάσταση στην κρίση, αλλά αν δεν ρωτήσεις γιατί οι πιο πλούσιοι πήραν αυτό το δρόμο, θα χάσεις από τα μάτια σου το πραγματικό πρόβλημα.

όλο το άρθρο εδώ

Επίσης, αν ενδιαφέρεται κανείς να δει τις διαλέξεις του Χάρβι για το Κεφάλαιο, θα τις βρει εδώ

 

[Ambrose]

Το 2001 είχαμε δεξιά κυβέρνηση στην Ελλάδα;
Το 2001 μπήκαμε στην ΕΕ;
Όταν ξεκινάει με τόσο χοντρά λάθη το άρθρο, υπάρχει λόγος να διαβάσουμε πιο κάτω;

Και σένα τα γραπτά σου είναι γεμάτα λάθη SBE, αλλά δεν απαξιώνουμε τις ιδέες σου εξαιτίας αυτού, ούτε σε αρπάζουμε από τα μούτρα. Αν θέλετε, εσύ κι ο Κώστας που το παρατηρήσατε, να κάνετε κριτική στις ιδέες της, μπορείτε. Αλλά να καθόμαστε και να ψάχνουμε το κόμμα για να απαξιώσουμε όλο το γραπτό, αντί να αντικρούσουμε αυτά που λέει (αφού δεν συμφωνούμε μαζί τους), το θεωρώ υπεκφυγή.

Όχι ότι η Diana Johnstone έχει καμιά ανάγκη τη δική μας έγκριση ή αποδοχή, δεδομένου ότι είναι μια καθόλα σεβαστή διανοούμενη και συγγραφέας με αξιοσημείωτο έργο και διεθνή απήχηση.

 

[SBE]

Και σένα τα γραπτά σου είναι γεμάτα λάθη SBE, αλλά δεν απαξιώνουμε τις ιδέες σου εξαιτίας αυτού, ούτε σε αρπάζουμε από τα μούτρα.

Θα σε παρακαλούσα την επόμενη που θα έχω factual errors σε γραπτό μου για το οποίο πληρώνομαι να κάνεις ακριβώς αυτό. Και να είσαι ιδιαίτερα αυστηρός στις επιπλήξεις σου και να απαιτήσεις να επιστρέψω την αμοιβή μου. Σε διαβεβαιώνω ότι θα το κάνω.

Αν θέλετε, εσύ κι ο Κώστας που το παρατηρήσατε, να κάνετε κριτική στις ιδέες της, μπορείτε. Αλλά να καθόμαστε και να ψάχνουμε το κόμμα για να απαξιώσουμε όλο το γραπτό, αντί να αντικρούσουμε αυτά που λέει (αφού δεν συμφωνούμε μαζί τους), το θεωρώ υπεκφυγή.

Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν ήταν ένα κόμμα, αλλά σοβαρά λάθη σε γεγονότα και δεδομένα. Είμαι πρόθυμη να παραβλέψω τα περί κυβέρνησης, αλλά ας ξέρει τουλάχιστον ότι η Ελλάδα δεν μπήκε στην ΕΕ το 2001. Αφού αναφέρεται στην Ευρωζώνη, ας δείξει ότι ξέρει τι λέει.

Αν πραγματικά είναι διανοούμενη με απήχηση και αξιοσημείωτο έργο, όπως λες (εγώ δεν την ξέρω) πως απόκτησε αυτόν το σεβασμό και την απήχηση, κάνοντας τέτοια λάθη τεμπελιάς ή ελέγχοντας και την τελεία; Κι αν δεν ξέρει ή δεν είναι σίγουρη, γιατί δεν το κοιτάζει σε καμιά εγκυκλοπαίδεια;
Σφάλμα το οποίο δεν συγχωρείται στους φτωχομεταφραστές εδώ μέσα, αλλά άμα είσαι διεθνούς φήμης συγχωρείσαι;

Δεν γνωρίζω αν συμφωνώ ή διαφωνώ με το άρθρο γιατί δεν διάβασα πιο κάτω. Κι εσύ μην το παίρνεις προσωπικά, δεν σου θίγω την επιλογή άρθρου. Συγκεκριμένα δεν θυμόμουν καν ότι εσύ το έστειλες, δεν κοιτάζω συχνά αριστερά στην οθόνη.

 

[Elsa]

Αυτός ο Λαπαβίτσας που τόσο προφητικά τα λέει εδώ το Γενάρη και συνεχίζει εδώ τον Απρίλη, με συγκεκριμένες προτάσεις, εκ των οποίων η τρίτη θα μπορούσε να είναι και η «αριστερή πρόταση» εδώ που φτάσαμε, γιατί δεν ακούγεται παραπάνω; Ψέματα λέει; Και πώς δεν τον έχουνε πάρει χαμπάρι εκεί στο Λονδίνο που διδάσκει;

*Η τρίτη λύση είναι η ριζοσπαστική έξοδος από την ευρωζώνη. Θα ακολουθήσει υποτίμηση βελτιώνοντας την ανταγωνιστικότητα που τώρα καταρρέει. Παράλληλα, όμως, η εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους θα καταστεί κατά πάσα πιθανότητα αδύνατη, απαιτώντας παύση πληρωμών και αναδιάρθρωση του χρέους. Η πρόσβαση σε διεθνείς κεφαλαιαγορές θα γίνει δυσχερής. Οι τράπεζες θα δεχτούν μεγάλες πιέσεις αντιμετωπίζοντας κατάρρευση.

Για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα αυτά απαιτείται δραστικός οικονομικός και κοινωνικός μετασχηματισμός. Είναι απαραίτητο να κινητοποιηθούν ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, ικανές να λάβουν οικονομικά μέτρα υπέρ της εργασίας. Αυτά μπορούν να βάλουν τη χώρα σε νέα τροχιά ανάπτυξης.

Συγκεκριμένα, οι τράπεζες πρέπει να εθνικοποιηθούν και να επεκταθεί ο δημόσιος έλεγχος σε επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, μεταφορών, ενέργειας και τηλεπικοινωνιών. Πρέπει να υπάρξει βιομηχανική πολιτική, καθώς και στρατηγικές αύξησης της παραγωγικότητας. Παράλληλα, πρέπει να γίνει πραγματική «επανίδρυση» του κράτους, με διαφάνεια, δημοκρατικό έλεγχο και ουσιαστική αλλαγή του φορολογικού συστήματος. Για να αποφευχθεί η ροπή προς την εθνική οικονομική αυτάρκεια, πρέπει να διατηρηθούν οι προσβάσεις στο διεθνές εμπόριο, την τεχνολογία και τις επενδύσεις."