Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)

[nickel]

Γι' αυτό άνοιξα και νήμα για την «τιμή των όπλων». Αν οι απεργίες γίνουν για να δικαιολογήσουν κάποιοι το μισθό τους, έχει καλώς. Άντε να τελειώνουμε να πάμε παρακάτω. Αν είναι να γίνουν για να αλλάξει κάτι, ας ακούσουμε ποια είναι αυτή η πρόταση που μπορεί να γίνει πλειοψηφική. Αλλά καλύτερα να μη διέπεται από την ευφυΐα της πρότασης Τσίπρα για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Ας παρουσιάσει τις ρεαλιστικές προτάσεις του δημοψηφίσματος. Για ποιο πράγμα είμαστε διατεθειμένοι σαν λαός να χύσουμε αίμα και ιδρώτα. Αλλιώς, ας χρησιμοποιηθεί το όπλο / η απειλή της απεργίας για να εξασφαλίσουμε δεσμεύσεις από την κυβέρνηση, για τα μέτρα που θα ακολουθήσουν ώστε να φέρουν περισσότερη δικαιοσύνη και ανάπτυξη, μια αχτίδα ελπίδας. Οι απεργίες «όχι στα μέτρα» φέρνουν σκοτάδι απελπισίας. Γιατί νομίζω ότι μας πάνε στο πουθενά.

 

[drsiebenmal]

@drsiebenmal: Το ότι ο πλοιοκτήτης έπεσε μια φορά σε απεργία και από κει και πέρα πηγαίνει το πλοίο στην Τουρκία δεν το πιστεύω με τίποτα. Προφανέστατα τα μεροκάματα στην Τουρκία τον συμφέρουν περισσότερο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι Έλληνες εργάτες πρέπει να παίρνουν μεροκάματα Τουρκίας ή Κίνας ή ότι δεν πρέπει να απεργούν.

Δεν θα διαφωνήσω με το ότι κάποιος που έχει την επιλογή, από τη μία ψηλότερα μεροκάματα και απεργίες και από την άλλη χαμηλότερα μεροκάματα και πεφωτισμένη χούντα, θα προτιμήσει πιθανότατα την κουρτίνα δύο.

Θα ήθελα όμως να ξέρω το μυστικό με το οποίο κρατάνε (όσα κρατάνε και αυτοί...) τα ναυπηγεία τους, τα εργοστάσιά τους, τις επιχειρήσεις τους στις χώρες τους Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί και Σουηδοί. Δεν πείθομαι ότι τα μεροκάματα των δικών τους εργατών είναι χειρότερα από των δικών μας. Ούτε πείθομαι ότι εκείνοι οι βιομήχανοι και κεφαλαιοκράτες είναι πιο «πατριώτες» από τους δικούς μας, ούτε ότι αυτοσυγκρατούνται και αρκούνται σε λιγότερα κέρδη. Αυτό το μυστικό θέλω να ξέρω, αυτό να κατακτήσουμε σε πρώτο χρόνο.

Αν φταίνε διεφθαρμένοι γραφειοκράτες που κωλυσιεργούν, δόλιοι πολιτικοί που κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν «οχλούσες χρήσεις», άχρηστες δημόσιες υπηρεσίες που δεν μπορούν να δώσουν άδειες, κάθε λογής τρωκτικά που γυρνάνε με το χέρι απλωμένο αναζητώντας φακελάκια, αυτά θέλω να τα εξαφανίσουμε πρώτα, χτες αν είναι δυνατόν.

Στο μεταξύ πάντως, για πολλούς εργάτες η προοπτική δεν είναι η επιλογή μεταξύ ελληνικού ή τουρκικού μεροκάματου αλλά το καθόλου μεροκάματο. Κι εμένα με προβληματίζει ποια όπλα έχουν οι εργαζόμενοι να αμυνθούν ή και να επιτεθούν. Στο σκάκι λέμε πως «η απειλή είναι ισχυρότερη από την πραγματοποίησή της». Η απεργία είναι δυνατό όπλο, εφόσον κοστίζει σημαντικά και στον αντίπαλό σου. Αν δεν του κοστίζει (επειδή μπορεί να μεταφέρει αλλού τα κεφάλαιά του με το πάτημα ενός κουμπιού και τα καράβια του με ένα τηλεφώνημα) υπάρχει ο κίνδυνος να σου γυρίσει μπούμερανγκ.

Και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το κεφάλαιο διαθέτει σήμερα όπλα που κάνουν αυτή την αναμέτρηση πιο άνιση από κάθε άλλη φορά. Αντιμετωπίζει πχ η Lufthansa πριν τρεις μήνες προβλήματα με το ισχυρό συνδικάτο των πιλότων της; Αγοράζει την αυστριακή εταιρεία και δημιουργεί απεργοσπαστικό μηχανισμό με τα αεροπλάνα εκείνα. Ποια είναι η απάντηση; Μα δεν την ξέρω --και νομίζω ότι πουθενά στον πρώτο κόσμο δεν την γνωρίζουν τα συνδικάτα, και γι' αυτό η αμηχανία τους είναι εκκωφαντική. Το πρόβλημα είναι ότι στις κοινωνίες των δύο τρίτων είναι πολλοί πια που δεν έχουν να χάσουν απλώς τις αλυσίδες τους, αλλά και το υποθηκευμένο σπίτι και το αυτοκίνητό τους κι ένα σωρό άλλα καταναλωτικά και κοινωνικά αγαθά.

Όσο για μένα, έστω κι αν δεν έχω καν σπίτι για να το χάσω, πριν μπορέσω να ξανασταθώ κάτω από πανό, θα πρέπει να έχω και απαντήσεις. «Τα μέτρα δεν θα περάσουν, την κρίση να πληρώσει ο τάδε» δεν μου λύνουν την απορία: Αλλιώς, τι;

 

[nickel]

Προς το παρόν, η κυβέρνηση έστειλε κλιμάκιο στην Ινδία για να μελετήσει την περίπτωση του παρακάτω κυρίου:

Man claims to have had no food or drink for 70 years
Indian military scientists are studying an 82-year-old who claims he has not had any food or drink for 70 years.

Prahlad Jani is being held in isolation in a hospital in Ahmedabad, Gurjarat, where he is being closely monitored by India's defence research organization, who believe he may have a genuine quality which could help save lives.

He has now spent six days without food or water under strict observation and doctors say his body has not yet shown any adverse effects from hunger or dehydration.

Περισσότερα εδώ.​

 

[drsiebenmal]

Και συγγνώμη που ξαναπαίρνω τον λόγο, αλλά είπαμε· ως σκακιστής, μου αρέσει να εξετάζω και τις πιθανές κινήσεις του αντιπάλου. Να τι θα έκανα λοιπόν εγώ αν ήμουν διοικητής π.χ. μιας μεγάλης γερμανικής τράπεζας, με 50-70 δις ελληνικά κουρελόχαρτα στο χαρτοφυλάκιό μου και η Ελλάδα μού έκανε στάση πληρωμών πριν κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια να με ξοφλήσει:

Θα έπαιρνα τέσσερα-πέντε τηλεφωνήματα. Στην τάδε εταιρεία ιατροφαρμακευτικών, στη δείνα εταιρεία μηχανολογικών, στη χ εταιρεία λιανεμπορίου και στην ψ εταιρεία πυρομαχικών και θα τους ξεκαθάριζα ότι θα τους έκοβα κάθε γραμμή πίστωσης αν δεν σταματούσαν αμέσως να προσφέρουν υπηρεσίες στην Ελλάδα μέχρι να ρυθμιστεί φιλικά αυτό το μικρό θεματάκι που με απασχολεί. Και θα περίμενα να δω τα γκαζοζέν να κυκλοφορούν στην Αθήνα, την ιατρική να ασκείται με βότανα στα νοσοκομεία, το ηλεκτρικό να κόβεται επί ώρες λόγω έλλειψης ανταλλακτικών, και τα τουρκικά πλοία να βολτάρουν στον Ισθμό της Κορίνθου. Και θα έπαιρνα και μερικούς άλλους φίλους μου τραπεζίτες να τους πω τι ωραία ιδέα είχα.

Και μετά θα υπαγόρευα στον ικέτη πρωθυπουργό που θα μου στέλνανε τους όρους μου με την ησυχία μου.

Και θα του χάριζα για αναμνηστικό της γνωριμίας μας μια όμορφη κορνίζα με το ρητό που έμαθα στην πιάτσα από μικρός:
Τους τσαμπουκάδες εκεί που σε παίρνει.

 

[Costas]

Μια γνωστή μου άνοιξε φέτος τυροπιτάδικο. 2 μήνες την ταλαιπωρούσαν ο Δήμος, η Πολεοδομία και κυρίως η ΔΕΗ για να της επαυξήσει (έτσι μου είπε ότι το λένε) το ρεύμα από μονοφασικό σε τριφασικό. Στο μεταξύ αυτή πλήρωνε μισθώματα για το κλειστό μαγαζί. "Με διαλύσανε" μου είπε. Είχε σκοπό να βάλει υπάλληλο να το δουλεύει (η ίδια έχει άλλη δουλειά), δηλ. +1 θέση εργασίας, αλλά προς το παρόν, για να βγάλει τη χασούρα, το δουλεύει η ίδια, από τις 6.30 (ξυπνάει στις 5.00) ως τις 21.00-22.00. Α, και ο "αρμόδιος" της ΔΕΗ τής ζήτησε 500+200 ευρώ για να προχωρήσει η υπόθεση πιο γρήγορα. Δεν τους τα 'δωσε. Τελικά ήρθαν και της το έβαλαν Κυριακή, όταν τους απείλησε με αγωγή.

Φαντάζομαι να συμφωνούμε σε αυτό τουλάχιστον όλοι, δηλ. στη μείωση της διαφθοράς στο Δημόσιο. Μείωση της διαφθοράς στο Δημόσιο σημαίνει και μείωση της διαφθοράς στον ιδιωτικό τομέα. Και καμιά περικοπή μισθών στο Δημόσιο δεν πρέπει να δικιολογεί μέσα μας τις περιπτώσεις διαφθοράς. Σε αυτό, ναι, έχω "πολιτισμική ενοχή". Κατά τα άλλα, η παγκόσμια κυριαρχία του διεθνοποιημένου κεφαλαίου και των τραπεζών μάς ξεπερνά σαν Ελλάδα, ας μη γελιόμαστε. Ό,τι χαλιναγωγήσεις υπάρξουν, αν υπάρξουν, και μακάρι να υπάρξουν, θα έρθουν από τις ανεπτυγμένες χώρες, από τις Μέκκες του καπιταλισμού, και ίσως τότε, αν είμαστε κι εμείς κάπως ψηλά στη λίστα των χωρών του κόσμου, να ωφεληθούμε κατά τι. Όπως δηλαδή ωφεληθήκαμε πολλαπλώς (οικονομικά και θεσμικά) από την είσοδό μας στην ΕΟΚ.

Ο συσχετισμός με τον Βενιζέλο του 1932, που έκανε ο Μαρκέτος, should not be taken lightly. Κι αυτός μπαρούφες λέει;

@anef:
1) Κράτος και καλύτερο και λιγότερο. Λιγότερο εκεί που είναι επιζήμιο για να είναι καλύτερο εκεί που είναι ωφέλιμο και απαραίτητο. Ένα (εξ ορισμού ταξικό) κράτος μπορεί να είναι λιγότερο ή περισσότερο αποδοτικό, να έχει καλύτερη ή χειρότερη διαχείριση. Γιατί υπάρχει μια λογική αντίφαση: αν δεν υπάρχει αταξικό κράτος, τότε γιατί κοπτόμεθα ορισμένοι αταξιστές για καλύτερο κράτος και για κοινωνικό κράτος; Το (ταξικό) κράτος πολλοί εμίσησαν, τις παροχές του ουδείς. Αν επομένως υπάρχει "καλή πλευρά του κράτους", επίτρεψέ μου να μιλώ για διαχείριση.
2) Καταπληκτική η εικόνα που σου 'ρθε με το πόδι και το θεολογικό επιχείρημα! Για σενάριο ταινίας μικρού μήκους ή μίνι διηγήματος! (Η κρίση γεννά ιδέες :) )

 

[Ambrose]

οι ξένες κυβερνήσεις και οι αγορές έδειξαν ότι δεν εμπιστεύονται πλέον τους Έλληνες. Οι ξένες κυβερνήσεις και οι αγορές μάς έστειλαν στη χειρότερη λύση, του ΔΝΤ. Αναδιαπραγμάτευση δεν μας συμφέρει όσο δεν μας εμπιστεύεται κανείς.

Πολύ σχετικό είναι αυτό. Το ότι δεν μας εμπιστεύεται κανείς. Τι στο καλό, έτσι ξαφνικά ξύπνησαν μια μέρα και συνειδητοποίησαν ότι η Ελλάδα είναι αναξιόπιστη; Δεν νομίζω. Και δεν έχει και λογική.

 

[Zazula]

Οπότε κατά τη γνώμη σας, όποτε θίγονται συμφέροντα των εργαζόμενων αυτοί πρέπει απλώς να ανέχονται την κατάσταση και να προσεύχονται στο Θεό; Την απεργία πότε τη θεωρείτε κατάλληλο μέσο, μετά την απόλυση;

Η κατάσταση με τις απεργίες στη μεταπολιτευτική Ελλάδα συνιστά τη λεγόμενη κατάχρηση δικαιώματος (Άρθρο 281 ΑΚ). Διότι όταν γνωρίζω από πρώτο χέρι (και κατ' αναλογία δείτε και αυτά που προαναφέρθηκαν για άλλες περιπτώσεις) τι γίνεται στον ΟΛΠ και τα Τελωνεία, με όλους να μην κάνουν απολύτως ΤΙΠΟΤΑ το οχτάωρο προκειμένου να δουλεύουν υπερωρίες και να αμείβονται με ασύλληπτα ποσά (κι όλα αυτά από τη δική μου τσέπη — χώρια τα λαδώματα από εταιρείες για να επιταχυνθεί ο δικός τους εκτελωνισμός) κι όποτε θέλουν να κάνουν απεργία και να νεκρώνουν ΣΚΟΠΙΜΑ όλη την αγορά και να ζημιώνονται υπερπολλαπλάσια άτομα και να κλείνουν δουλειές κι εκείνοι εκεί ανένδοτοι μέχρι να πετύχει ο εκβιασμός τους, τότε με τον τρόπο που διεκδικούν τα όποια αιτήματά τους (που, ας είμαστε ειλικρινείς: δεν έχουν καμία σχέση με εργατιές και άλλα σοσιαλιστικά — απλώς κυνηγάνε ν' αποκτήσουν κι άλλες μασέλες και κουτάλες, αφού τους παίρνει να εκβιάζουν) προκαλούν πολύ μεγαλύτερη βλάβη στο κοινωνικό σύνολο. Συνιστούν όλες αυτές οι προνομιούχες κάστες (δεν αναφέρομαι στους πραγματικά μη προνομιούχους, αλλά στους κεκτημενομανείς και τους στυγνούς εκβιαστές κεκτημενοπατέρες) τον πραγματικό εχθρό όχι μόνον της εργατικής τάξης, αλλά και της ίδιας της κοινωνικής συνοχής καθότι κατακουρελιάζουν τον κοινωνικό ιστό με τα καμώματά τους. Παραβιάζουν και το γράμμα και το πνεύμα τού 281 ΑΚ: «Η άσκηση του δικαιώματος απαγορεύεται αν υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν [...] ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος.» Φυσικά, με τα ερείσματα-βράχους που έχουν στο συνδισκανδαλιστικό προσκίνημα, έχουν την απόλυτη ασυλία. Μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, να καταστρέφουν όσους θέλουν (π.χ. γονείς που δεν έχουν λεφτά να πληρώνουν το παιδί τους για τα χαμένα εξάμηνα στο Δημοκρίτειο ή την Κρήτη ή τα Γιάννενα — διότι οι μη έχοντες είναι αυτοί που στέλνουν τα παιδιά τους σε επαρχιακά ΑΕΙ και δεν μπορούν να τα φέρουν με μετεγγραφή ποτέ), να εκβιάζουν κάνοντας χρήση τού δημόσιου ρόλου τους (π.χ. εφοριακοί, νομαρχιακοί υπάλληλοι) όποιον βρίσκεται σε ανάγκη ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΓΓΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ. Όταν δω συνδικαλιστές να αγωνίζονται έμπρακτα κι αποτελεσματικά για "καθαρά χέρια" στον χώρο τους, να πετάτε πρώτοι εκείνοι με κλοτσιές τούς επίορκους, τότε θα κατέβω μαζί τους στους δρόμους. Αλλά, όσο επιμένουν στο "μην αγγίζετε ημάς, μην κρίνετε ημάς — απλώς δώστε για να μην μπαίνετε σε περιπέτειες" (λογική ταυτόσημη με τη λεγόμενη "προστασία" που προσφέρει η Μαφία και άλλα ευαγή ιδρύματα), και όσο συνεχίζουν να με ζημιώνουν προσωπικά (ως τρίτον, όχι ως τον εργοδότη εναντίον του οποίου ντεμέκ αγωνίζονται), τόσο θα με βρίσκουν απέναντί τους. Και, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, θυμάσαι τι παναπεί ριγκανάτο...

 

[Costas]

Βρε κορίτσια, τα της εκπαίδευσης δεν ανήκουν στο οικείο νήμα; :)

 

[nickel]

Ο συσχετισμός με τον Βενιζέλο του 1932, που έκανε ο Μαρκέτος, should not be taken lightly. Κι αυτός μπαρούφες λέει;

Ο συσχετισμός με τον Βενιζέλο ή ο συσχετισμός με τις Βαλτικές χώρες, εμένα δεν με βοηθάει, γιατί δεν ξέρω αρκετά για εκείνες τις περιστάσεις για να κάνω μια σύγκριση από την οποία θα προκύψουν χρήσιμα συμπεράσματα. Αντιλαμβάνομαι ωστόσο ότι οι δανειστές μας ήθελαν να μας βάλουν τα δυο πόδια σ' ένα παπούτσι για να διορθώσουμε μια κατάσταση που δεν πήγαινε άλλο. Ακόμα κι αν άνοιγαν όλοι οι κλέφτες και οι φοροκλέφτες τα πουγγιά τους για να αγοράσουν χωρίς τόκο τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου να μη μας τα τρώνε οι τοκογλύφοι και να μη βγαίνουμε στη ζητιανιά, προφανώς δεν θα λυνόταν το πρόβλημα σε μόνιμη βάση.

(@Ambrose: Τα άλματα του χρέους μέσα στο 2009, οι συνεχείς άνοδοι των ασφαλίστρων κινδύνου, ελληνιστί σπρεντς, το ότι στέκονταν όλοι και μας έδειχναν το δρόμο στο ΔΝΤ, είναι όλα δείγματα εμπιστοσύνης, υποθέτω.)

 

[Costas]

Και, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, θυμάσαι τι παναπεί ριγκανάτο...

Απ' ό,τι βλέπω στο ριγκανάτο, στις ΗΠΑ ισχύει ό,τι και στη Γερμανία; απαγορεύεται η απεργία στους δημόσιους υπαλλήλους; Θα ήταν χρήσιμο να μάθουμε με ποιους άλλους τρόπους διεκδικούν τα αιτήματά τους οι δημόσιοι υπάλληλοι σ' αυτές τις χώρες χωρίς να απεργούν. Σίγουρα, η απεργία όταν ξέρεις ότι δεν κινδυνεύεις να απολυθείς είναι ελαφρώς τζάμπα μαγκιά, όχι τόσο απέναντι στον εργοδότη-κράτος όσο σε σχέση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Γι' αυτό άλλωστε στην Ελλάδα απεργίες και συνδικάτα υπάρχουν πια κυρίως στις ΔΕΚΟ και στο Δημόσιο.

 

[Ambrose]

(@Ambrose: Τα άλματα του χρέους μέσα στο 2009, οι συνεχείς άνοδοι των ασφαλίστρων κινδύνου, ελληνιστί σπρεντς, το ότι στέκονταν όλοι και μας έδειχναν το δρόμο στο ΔΝΤ, είναι όλα δείγματα εμπιστοσύνης, υποθέτω.)

Ή τζόγου... Όπως το δει κανείς... :) Τα περί κερδοσκόπων του πρωθυπουργού δεν είναι άλλο ένα επικοινωνιακό τρικ. Την παγκόσμια οικονομική κρίση ποιος την δημιούργησε, αλήθεια; Και γιατί ο Μπαράκ Ομπάμα τους έχει ανοίξει πόλεμο (ή μάλλον αυτοί σε αυτόν);

 

[anef]

@ Costas : ο λόγος που, ενώ καμιά απολύτως συμπάθεια δεν έχω στο κράτος γενικά, το υπερασπίζομαι τώρα δεν οφείλεται σε διχασμό προσωπικότητας (μάλλον :) ). Λιγότερο κράτος στη βαρετή Σκανδιναβία ή σε μια φανταστική Δανία του νότου (ή Δανία Νου Τότου; ) μπορεί να μην έκανε μεγάλη ζημιά, λιγότερο κράτος στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή θα πλήξει κτγμ τους χαμηλόμισθους, τους άνεργους, όσους δεν έχουν περίθαλψη, όσους είναι πραγματικά φτωχοί κλπ. Οι ΗΠΑ είναι πολύ καλό παράδειγμα λιγότερου κράτους. Κι επειδή πολλές ιστορίες είπαμε, ας πούμε άλλη μία: πρόσφατα φίλος πήρε ταξί από το σπίτι του στην Ουάσιγκτον για το αεροδρόμιο. Ο ταξιτζής ήταν 92 χρονών και πήγαινε παντού με συνοδηγό τη γυναίκα του. Ο παππούς δεν είχε χρήματα για την ασφάλιση υγείας του.

Φυσικά και τίποτα δεν δικαιολογεί μέσα μου τη διαφθορά στο δημόσιο, αυτό έλειπε. Όμως, άλλο «καταπολεμώ τη διαφθορά στο δημόσιο» και άλλο «για την κρίση φταίει το δημόσιο». Αυτό το θεωρώ άκρως παραπλανητικό και, όταν προέρχεται από επίσημα χείλη, άκρως υποκριτικό. Θεωρώ επίσης ότι δημιουργεί χάσμα ανάμεσα στους εργαζόμενους με αποτέλεσμα να μην είναι αποτελεσματική η αντίδρασή τους. Κατά τα άλλα, κάτω το κράτος, θα κατηγορηθώ όμως για οπαδός μη ρεαλιστικής ουτοπίας (με ορολογία Τσίμα, βλ. παραπάνω).

@Zazula: επειδή λοιπόν κάποιοι είναι έτσι όπως τους περιγράφεις, αυτό σημαίνει ότι όλες οι απεργίες έχουν τέτοιους στόχους; Και ξαναρωτάω, γιατί σε άλλες περιπτώσεις ζητάτε συγκεκριμένες προτάσεις: η πρόταση εδώ ποια είναι; Τι πρέπει να κάνει αυτός που χάνει τη δουλειά του και δεν ξέρει πώς θα ζήσει αύριο; Να αυτοκτονήσει να τελειώνουμε;

 

[Costas]

Όμως, άλλο «καταπολεμώ τη διαφθορά στο δημόσιο» και άλλο «για την κρίση φταίει το δημόσιο». Αυτό το θεωρώ άκρως παραπλανητικό και, όταν προέρχεται από επίσημα χείλη, άκρως υποκριτικό.

Ποιο επίσημο αχείλι το είπε αυτό;

 

[Costas]

Ο φίλος μου (βλ. παραπάνω) μου έγραψε το εξής:

Je suis en train de lire (depuis longtemps, par morceaux) VERBATIM de Jacques ATTALI. Mai 89: l'Allemagne, Kohl, renonce à une harmonisation fiscale à laquelle croyait la France, Mitterrand. C'est, je crois, un tournant dans la "construction/destruction" européenne. Il y aura l'unité monétaire, c'est tout, et les traités que tu connais. En réalité, c'est la position anglo-saxonne qui l'a emporté.

Το καταθέτω εδώ σαν τροφή για σκέψη, ειδικά αν κάποιος γνωρίζει κάτι για το γεγονός ή αν έχει διαβάσει το βιβλίο.

 

[anef]

Ποιο επίσημο αχείλι το είπε αυτό;

Το έχω ακούσει τόσες φορές που χάνω το λογαριασμό. Πιο πρόσφατη είναι αυτή η δήλωση Παπανδρέου. Για την κρίση φταίει η διαφθορά στο δημόσιο (αυτός δεν ήξερε όταν ήταν στην εξουσία, μελετούσε: γι' αυτό λέω ότι είναι υποκριτικό). Η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι μέρος παγκόσμιας κρίσης, δεν φταίει ο ιδιωτικός τομέας και τα μεγάλα του αφεντικά ή οι τράπεζες, ούτε ότι με τους μικροσκοπικούς μισθούς όλος ο κόσμος δανειζόταν για χρόνια, η κρίση δεν έχει συστημικά χαρακτηριστικά. Αν πατάξουμε τις πελατειακές σχέσεις, δε θα 'χουμε κρίση. Και μετά ξύπνησε (στην Ιρλανδία, αίφνης).

 

[Costas]

Μάλιστα. Ανοησίες. Σύμφωνα με τον Krugman (βλ. παραπάνω), εν μέρει μόνο ισχύει αυτό για την Ελλάδα, πολύ λιγότερο για την Πορτογαλία και καθόλου για την Ισπανία. Ωστόσο, αν ο ΓΑΠ κάνει ενάντια στη διαφθορά τα μισά απ' αυτά που εξάγγειλε εκείνο το βράδυ μπροστά σ' ένα αρκούντως διεφθαρμένο ακροατήριο, θα είναι --για μένα-- άξιος ο μισθός του. Γιατί, αν η κρίση είναι κυρίως διεθνής, τότε είναι σαφές ότι η ανίσχυρη και καρυδότσουφλη Ελλάδα δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να την αποτρέψει. Αντιθέτως, κάτι μπορεί να κάνει σε σχέση με την ενδημική της διαφθορά. Και εν πάση περιπτώσει, μπορούν οι μη διεφθαρμένοι Έλληνες να πιέσουν προς αυτή την κατεύθυνση.

Να και μια πρόταση από το ΚΚΕ: κατάργηση της ειδικής βουλευτικής σύνταξης και των δήθεν υπερωριών των βουλευτών για συμμετοχή σε επιτροπές κλπ.

 

[Alexandra]

Βρε κορίτσια, τα της εκπαίδευσης δεν ανήκουν στο οικείο νήμα; :)

Δίκιο έχεις και μεταφέρονται πάραυτα, εδώ.

 

[Alexandra]

Σίγουρα, η απεργία όταν ξέρεις ότι δεν κινδυνεύεις να απολυθείς είναι ελαφρώς τζάμπα μαγκιά, όχι τόσο απέναντι στον εργοδότη-κράτος όσο σε σχέση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Γι' αυτό άλλωστε στην Ελλάδα απεργίες και συνδικάτα υπάρχουν πια κυρίως στις ΔΕΚΟ και στο Δημόσιο.

Πες τα, χρυσόστομε. Αυτό ήθελα να γράψω όλη μέρα χτες, αλλά πιάστηκα με τη δουλειά και το ξέχασα. Είναι πολύ εύκολο να κάνεις απεργία, ακόμα και διαρκείας, όταν το μόνο που χάνεις είναι μερικά μεροκάματα, αλλά ξέρεις ότι δεν κρέμεται από πάνω σου η δαμόκλεια σπάθη της απόλυσης. Γι' αυτό, όταν η απεργία είναι μόνο της ΓΣΕΕ, πας σε μαγαζιά και εταιρείες και δουλεύουν όλοι κανονικά, ενώ όταν είναι της ΑΔΕΔΥ ή των γιατρών του ΕΣΥ, νεκρώνουν οι υπηρεσίες και τα νοσοκομεία.

 

[Count Baltar]

Άντε και στα δικά μας...

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=28179149

 

[Ambrose]

Το γεγονός ότι ο Παπανδρέου είπε ότι φταίει το δημόσιο για την κρίση, δεν πρέπει να ερμηνεύεται κυριολεκτικά, αλλά μόνο πολιτικά. Το ζητούμενο εδώ και πάρα πολύ καιρό είναι η ελάφρυνση του δημοσίου, όπως όλοι γνωρίζουμε. Η κρίση προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία για να γίνει αυτό και να νομιμοποιηθεί κατά κάποιο τρόπο στα μάτια των ψηφοφόρων. Αυτό είναι το νόημα της δήλωσης και σε αυτό με βρίσκει σύμφωνο. Και μακάρι να γίνει και σύντομα (αν όχι με απολύσεις, τουλάχιστον με μετατάξεις και γενικότερη αναδιάρθρωση, βλ. π.χ. Καλλικράτης στον οποίο κάποιοι συμπολίτες μας αντιδρούν σθεναρά).