Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)

[nickel]

Για 30ή φορά: Με το ΔΝΤ μπροστά και ένα καλούλικο επιτόκιο —με το αζημίωτο, δηλαδή με εξασφάλιση της επιστροφής των χρημάτων και το απαραίτητο κέρδος— ο οποιοσδήποτε έχει πλεόνασμα θα μας δανείσει μετά χαράς. Ή θα μας δάνειζε. Ήδη, ακόμα και με το ΔΝΤ μπροστάρη, έχουν αρχίσει να έχουν αμφιβολίες αν θα τα βγάλουμε πέρα. Τα σενάρια για την Ελλάδα αλλά και άλλες χώρες της Ευρώπης (ας δούμε τι θα βγάλει απόψε και η βρετανική κάλπη) είναι πολλά και δυσπρόβλεπτα. Ωστόσο, δεν περιλαμβάνουν ξελάσπωμα από την Ανατολή με ευνοϊκά επιτόκια.

 

[Alexandra]

 

[drsiebenmal]

Ο Ψαριανός φωνή της λογικής! Και πού 'σαι ακόμη!

 

[Alexandra]

Αν μιλούσε έτσι και ο αρχηγός του κόμματός του, μπορεί και να τον έπαιρναν σοβαρά οι ψηφοφόροι.

 

[drsiebenmal]

Χωρίς να είμαι ειδικός (αλλά υπάρχουν και οι πιο ειδικοί να με διορθώσουν, αν χρειάζεται) ας σημειώσω και κάτι γλωσσικό (να μην ξεχνάμε και πού συζητάμε): Τα πληρώματα των αρμάτων μάχης (ο όρος «τανκς» έχει αυτονόητα εξοβελιστεί από την επίσημη ορολογία) δεν είναι βέβαια «τάνκερς» όπως είπε κάποια στιγμή ο βουλευτής αναζητώντας μετά από μια στιγμή αμηχανίας τη σωστή λέξη, αλλά αρματιστές. Τα έχει αυτά ο άμεσος, προφορικός λόγος.

 

[sarant]

Είχα συναντήσει παλιότερα και το "τανκίστας", π.χ. στα απομνημονεύματα του Έρενμπουργκ σε μετάφραση Αλεξάνδρου.

 

[Ambrose]

Ωστόσο, δεν περιλαμβάνουν ξελάσπωμα από την Ανατολή με ευνοϊκά επιτόκια.

Άραγε, επειδή δεν το θέλει η Ανατολή ή επειδή αν έμπαιναν, θα έμπαιναν σε ξένα χωράφια; Το "πακέτο διάσωσης" δεν περιλαμβάνει ομόλογα, αλλά κινητή και ακίνητη περιουσία επί της επικράτειας.

 

[Ambrose]

Στην Ισλανδία...

Ισλανδία
Η ζωή μετά την πτώχευση
Με αξιοπρέπεια και χιούμορ οι Ισλανδοί αρνούνται να πληρώσουν τα σπασμένα τραπεζιτών και κυβερνήσεων
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΑΡΑΣ | Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Πολλοί γνωρίζαμε την Ισλανδία χάρη στη σκοτεινή μούσα Μπγιορκ, τους Σίγκουρ Ρος, άντε και τις «παγωμένες» αλλά γεμάτες χιούμορ και ανθρωπισμό ταινίες του Μπαλτασάρ Κορμακούρ, του Νταγκούρ Κάρι και των άλλων σπουδαίων νεαρών σκηνοθετών του ισλανδικού σινεμά. Μετά, τον Οκτώβρη του 2008, μάθαμε ότι η Ισλανδία, εκτός από παγετώνες, θερμοπίδακες και αμέτρητα ενεργά ηφαίστεια, τα οποία συγκροτούν
ένα από τα πιο εντυπωσιακά τοπία στον κόσμο, διέθετε και μια αδηφάγο τραπεζική ελίτ. Αλόγιστα δανειζόμενοι και δανείζοντες, αυτοί οι κοστουμαρισμένοι μάνατζερ κατάφεραν σε μικρό διάστημα να φαλιρίσουν μια φαινομενικά πλούσια και ευνομούμενη χώρα χάρη στην ένοχη ανοχή των κυβερνώντων της. Η οικονομία κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους, τα σπίτια τους, τα αλιευτικά τους σκάφη. Το νόμισμα κόπηκε στη μέση από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις
και οι τιμές των προϊόντων εκτοξεύθηκαν στα ύψη. Χιλιάδες πολωνοί και άλλοι ανατολικοευρωπαίοι οικονομικοί μετανάστες επέστρεψαν άρον άρον στις πατρίδες τους: Τι ψωμί να βγάλεις σε μια κατεστραμμένη οικονομία; Η αισιοδοξία όμως δεν λείπει από τη μικρή νησιωτική χώρα. Υπάρχει ζωή και μετά την οικονομική καταστροφή, διατρανώνουν οι κάτοικοί της. Με αξιοπρέπεια και με χιούμορ. Και με τη βεβαιότητα ότι δεν ευθύνονται οι ίδιοι για την ασυδοσία άλλων.

Λονδίνο, Αμστερνταμ και Βερολίνο, από κοντά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μαζί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αξιώνουν από τους ισλανδούς πολίτες να πληρώσουν δισεκατομμύρια ευρώ στους 450.000 βρετανούς, ολλανδούς και άλλους ξένους καταθέτες που έχασαν τις επισφαλείς οικονομίες τους όταν το «ταχύπλοο» των ισλανδικών τραπεζών, ιδίως η διαδικτυακή «φούσκα» Ιcesave, προσέκρουσε σε παγόβουνο. Και βούλιαξε σαν Τιτανικός.

Το προπερασμένο Σαββατοκύριακο στο μακρινό Ρέικιαβικ έβρεχε καταρρακτωδώς και φυσούσε αέρας παγωμένος, ακόμη και για τους πιο σκληροτράχηλους Ισλανδούς. Οι απόγονοι των Βίκινγκς όμως αψήφησαν το κρύο και τις απειλές και πήγαν ομαδικά στις κάλπες για να πουν «Οχι», με ένα απίστευτο 93%, στους (κατά γενική ομολογία επαχθέστατους) όρους αποζημίωσης των βρετανών και ολλανδών καταθετών για την οποία είχε δεσμευθεί η κυβέρνησή τους. Το «Ναι» πήρε μόλις 1,8%- ακόμη και τα λευκά ήταν περισσότερα.

«Το “Οχι” μας δείχνει ότι δεν πιστεύουμε στην κοινωνικοποίηση του χρέους των ιδιωτών.Δείχνει ότι είναι πλέον καιρός η Βρετανία να μας αντιμετωπίσει ως κυρίαρχο κράτος και όχι σαν αποικία της. Και ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιούν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να μας εκβιάζουν για την υπόθεση “Ιcesave”» τονίζει η αριστερή βουλευτής Μπιργκίτα Γιονσντοτίρ.

Ούτε την Ευρώπη βλέπουν πια σαν σωτήρα, ιδίως μετά το χρηματοπιστωτικό δράμα της Ελλάδας. «Τα ψάρια μας είναι το μόνο που μας έχει απομείνει τώρα που οι τράπεζές μας κατέρρευσανκαι τα μεγάλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης θέλουν να μας τα πάρουν κι αυτά!» λέει οργισμένος ένας ταξιτζής, ο Χέλγκι Γιόνσον.

Στις απειλές των κυβερνώντων πως αν πουν «Οχι» θα γίνουν... «Κούβα του Βορρά» απαντά με χιούμορ μια 22χρονη φοιτήτρια, η Ελισαμπέτ Ρουν Σιγκουρντοτίρ, πίνοντας τον καφέ της σε ανοιχτό(!) καφενείο του Ρέικιαβικ. «Και λοιπόν; Στη χειρότερη περίπτωση, σε 20 χρόνια θα γίνουμε πράγματι σαν την Κούβα, με παλιά αυτοκίνητα στους δρόμους. Μόνο που τα δικά μας παλιά αμάξια θα είναι Range Rover!» λέει χαμογελώντας. Οι απειλές είχαν λοιπόν το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα. Και τώρα η Ισλανδία των 320.000 κατοίκων προκαλεί πονοκεφάλους, ανάβει φωτιές. Τι θα συνέβαινε, αλήθεια, αν αυτοί οι ανυπότακτοι απόγονοι των Βίκινγκς βρουν μιμητές, αν οι πολίτες και άλλων χωρών αρνηθούν να πληρώσουν τα σπασμένα των τραπεζών ή τα χρέη που στοιβάζουν εν ονόματί τους οι διαπλεκόμενες κυβερνήσεις τους; Μήπως έχουμε όλοι μέσα μας έναν... Βίκινγκ και δεν το ξέρουμε;

«Οι Ισλανδοί έγιναν οι πρώτοι στον κόσμο αντάρτες ενάντια στην ιδέα ότι οι πολίτες πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασμό μιας ανεξέλεγκτης ιδιωτικής τράπεζας» έγραψε χαρακτηριστικά η Ροβένα Μέισον στη βετανική εφημερίδα «Daily Τelegraph».

Αυτή η λαϊκή εξέγερση παρακολουθείται με άγχος από πολλές υπερχρεωμένες κυβερνήσεις στην Ευρώπη, οι οποίες φοβούνται μήπως αυτή η άρνηση γίνει «μεταδοτική».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=319980&dt=14/03/2010#ixzz0nEBdc45o

 

[Alexandra]

Επειδή δεν έχω παρακολουθήσει όλη την υπόθεση της Ισλανδίας, το χρέος τους δημιουργήθηκε με τον ίδιο τρόπο με το δικό μας; Δηλαδή, το κράτος δανειζόταν ασύστολα για να στηρίζει τον δημόσιο τομέα, τη διαφθορά και τη δήθεν ανάπτυξη;

 

[Costas]

Μολονότι το σύνθημα "διεθνής στάση πληρωμών" είναι υπαρκτό (και υπονοείται στο Peoples of Europe, rise up! του γιγαντοπανό του ΚΚΕ), έχω την εντύπωση ότι, πέρα από τη μοναδικότητα (τη γεωγραφική μοναδικότητα) της περίπτωσης Ισλανδία, εκεί πρόκειται για παιχνίδια ιδιωτικών τραπεζών που κατέρρευσαν και το κράτος βρέθηκε μπλεγμένο στις υποχρεώσεις τους. Στην Ελλάδα όμως και στις άλλες 'νορμάλ' χώρες, το χρέος είναι χρέος απευθείας του κράτους (με εξαίρεση ίσως τη διάσωση των τραπεζών από τον Αλογοσκούφη), ή όχι;

 

[Ambrose]

Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Το χρέος της Ελλάδας επιδεινώθηκε σημαντικά από τη διεθνή οικονομική κρίση την οποία δεν δημιούργησε αυτή. Στην περίπτωση της Ελλάδας, τα γνωστά δημοσιονομικά προβλήματρα χειροτέρεψαν από τη συμμετοχή στο Ευρώ και από τα παιδιά της Wall Street. Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει. Η κρίση στην Ισλανδία δημιουργήθηκε και επιδεινώθηκε από τους κερδοσκόπους. Οποιαδήποτε ανάλυση του χρέους της Ελλάδας που αγνοεί τους εξωτερικούς παράγοντες δεν μπορεί να είναι αντικειμενική.

Όμως, δεν πόσταρα το άρθρο για να καταδείξω ομοιότητες μεταξύ Ελλάδας-Ισλανδίας όσον αφορά τη δομή των οικονομιών τους.

 

[somnambulist]

Επειδή δεν έχω παρακολουθήσει όλη την υπόθεση της Ισλανδίας, το χρέος τους δημιουργήθηκε με τον ίδιο τρόπο με το δικό μας; Δηλαδή, το κράτος δανειζόταν ασύστολα για να στηρίζει τον δημόσιο τομέα, τη διαφθορά και τη δήθεν ανάπτυξη;

Δες εδώ για περισσότερα

 

[Ambrose]

Και κάποια πραγματάκια ακόμα από μια ανάλυση της Diana Johnstone από το πολύ ωραίο newsletter που μάς έμαθε ο somnambulist:

"There was no such supervision of the financial fiddling which caused this mess. The EU statistics agency Eurostat recently discovered and revealed that in 2001, Goldman Sachs secretly (“but legally”, protest its executive officers) helped the right-wing Greek government meet EU membership criteria by using a complicated “currency swap” that masked the extent of public deficit and national debt. [See Andrew Cockburn and Marshall Auerback, on this site.] Who understands how that worked? I think it is fair to guess that not even Angela Merkel, who is trained as a scientist, understands clearly what went on, much less the incompetent Greek politicians who accepted the Goldman Sachs trickery. It allowed them to create an illusion of success – for a while. Success meant being a “member of the club” of the rich, and it can be argued that this notion of success has actually favored bad government at the national level. Belonging to the EU gave a false sense of security that contributed to the irresponsibility of incompetent political leaders.

Having euros to buy imported goods (notably from Germany) pleased rich consumers, while the euro priced Greek goods out of their previous markets. Now the debt trap is closing. The traditional way out for Greece would be to leave the euro and return to a devaluated drachma, in order to cut imports and favor exports. This way, the burden of necessary sacrifices would not be borne solely by the working class. But the embrace of EU “solidarity” is there to prevent this from happening. German authorities are preparing to lay down the law to the Greeks, after reducing the income of their own working class in order to benefit Germany’s export-oriented economy.

Austerity measures are the opposite of what is needed in a time of looming depression. Rather, what is needed are Keynesian measures to stimulate employment and strengthen the domestic market. But Germany is firmly attached to the export model, for itself and everyone else (“globalization”). For a country like Greece, which cannot compete successfully within the EU, exports outside the EU are crippled by its use of a strong currency, the euro. Bound to the euro, Greece can neither stimulate its domestic market nor export successfully. But it is not going to be allowed to extricate itself from the debt trap and return to its traditional currency, the drachma. Poverty appears to be the only solution."

 

[Costas]

Ο Krugman βγάζει μεροκάματο γράφοντας για την Ελλάδα. Απόσπασμα από την NYT:


Logically, I see three ways Greece could stay on the euro.

First, Greek workers could redeem themselves through suffering, accepting large wage cuts that make Greece competitive enough to add jobs again. Second, the European Central Bank could engage in much more expansionary policy, among other things buying lots of government debt, and accepting — indeed welcoming — the resulting inflation; this would make adjustment in Greece and other troubled euro-zone nations much easier. Or third, Berlin could become to Athens what Washington is to Sacramento — that is, fiscally stronger European governments could offer their weaker neighbors enough aid to make the crisis bearable.

The trouble, of course, is that none of these alternatives seem politically plausible.

What remains seems unthinkable: Greece leaving the euro. But when you’ve ruled out everything else, that’s what’s left.

If it happens, it will play something like Argentina in 2001, which had a supposedly permanent, unbreakable peg to the dollar. Ending that peg was considered unthinkable for the same reasons leaving the euro seems impossible: even suggesting the possibility would risk crippling bank runs. But the bank runs happened anyway, and the Argentine government imposed emergency restrictions on withdrawals. This left the door open for devaluation, and Argentina eventually walked through that door.

 

[Costas]

"The EU statistics agency Eurostat recently discovered and revealed that in 2001, Goldman Sachs secretly (“but legally”, protest its executive officers) helped the right-wing Greek government meet EU membership criteria by using a complicated “currency swap” that masked the extent of public deficit and national debt."

Το right-wing Greek government είναι λάθος.

 

[Ambrose]

Αυτό λένε και οι περισσότεροι οικονομολόγοι. Δεδομένου ότι δεν μπορούμε να γίνουμε Γερμανία ή Γαλλία (να τρέχουμε δηλ. με τις ταχύτητες και τα μεγέθη των Βορείων), μόνη λύση είναι αυτή.

Και κάτι ακόμα Αλεξάνδρα, όσον αφορά το Ελληνικό χρέος, την Wall Street και τους πολιτικούς μας: http://www.lexilogia.gr/forum/showpost.php?p=58500&postcount=33

 

[Costas]

Πλήρωνε, μακάκα! (από το Capital.gr)

Αν ο λογαριασμός της ΔΕΗ σας έρθει κάπως... παραφουσκωμένος τον Μάιο μην συμπεράνετε αμέσως ότι, απλώς καταναλώσατε περισσότερο ρεύμα. Η απάντηση κρύβεται αλλού!

Μαζί με το ηλεκτρικό ρεύμα και την δαπάνη για την ΕΡΤ πληρώνεται[ε] εφεξής:

* Το νέο Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΕΦΚΗΕ), ενώ το Υπουργείο Οικονομικών «στρίμωξε» στους λογαριασμούς και μια επιπλέον χρέωση

* την επιβολή της χρέωσης Δικαιωμάτων Εκτέλεσης Τελωνειακών Εργασιών (ΔΕΤΕ) 5 τοις χιλίοις.

 

[Ambrose]

Δεν ξέρω αν το έχετε ακούσει, αλλά υπάρχει και το πρόγραμμα φωτοβολταϊκών στις στέγες που θα μπορούσε να βοηθήσει πολλούς.

 

[drsiebenmal]

7,8% πάνω τα έσοδα του ΦΠΑ τον Απρίλιο

Σημαντική αύξηση παρουσιάζουν τα έσοδα του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) για το μήνα Απρίλιο του 2010, συγκριτικά με τον αντίστοιχο μήνα του 2009.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, το μήνα αυτό εισπράχθηκαν 1205 εκ. ευρώ ΦΠΑ, έναντι 1118 εκ. ευρώ τον αντίστοιχο του προηγούμενου έτους, σημειώνοντας αύξηση +7,8%.

[...]η δε αύξηση οφείλεται κυρίως στο γεγονός των αποδείξεων, που ζητούν οι πολίτες από 1 Ιανουαρίου 2010 και μετά.

Όπως σημειώνεται, η αύξηση των συντελεστών του Φ.Π.Α. από 9% σε 10% και από 19% σε 21% έγινε από 15 Μαρτίου 2010 και ως εκ τούτου δεν επηρέασε σημαντικά τις παραπάνω μεταβολές, που οφείλονται κυρίως στο μέτρο των αποδείξεων.

Το υπουργείο Οικονομικών επισημαίνει ότι τα στοιχεία αυτά υποεκτιμούν τα πραγματικά στοιχεία Φ.Π.Α., καθώς εξακολουθεί να ισχύει το μέτρο της τμηματικής καταβολής του Φ.Π.Α.. Σε σχέση με τον Απρίλιο του προηγούμενου έτους, αν συνυπολογιστεί ότι κάποιοι φορολογούμενοι ζήτησαν, (όπως είχαν δικαίωμα από τον ισχύοντα νόμο) να πληρώσουν τους δύο επόμενους μήνες (Μάιο και Ιούνιο) τα έσοδα από Φ.Π.Α., όπως καταγράφονται από τις σχετικές δηλώσεις, διαμορφώνονται σε 1297 εκ. ευρώ έναντι 1118 εκ. ευρώ του αντίστοιχου μήνα του 2009, σημειώνοντας πραγματική αύξηση 16%.

[...]​

Από τη σημερινή Ναυτεμπορική, ολόκληρο το άρθρο εδώ.

 

[Elsa]

Σκεφτόμουν... Φέτος δεν θα ήταν λογικό να μην συμμετέχουμε στη Γιουροβίζιον;
Πάντως, Ανδόρρα, Τσεχία, Ουγγαρία και Μαυροβούνιο δήλωσαν οτι αποχωρούν λόγω κρίσης χωρίς να έχουν και ένα ΔΝΤ στο σβέρκο.