Υποθέτω ότι αυτή η ταινία ανάγεται στην εποχή που το Κανάλι της Βουλής είχε αναθέσει τον υποτιτλισμό σε κάποιους τυχάρπαστους, με αποτέλεσμα να βγαίνουν στον αέρα τέτοιοι υπότιτλοι. Κάποια στιγμή κατάλαβαν την ποιότητα της δουλειάς που τους παρέδιδαν και έβαλαν δικό τους επιμελητή των υποτίτλων. Μου κάνει εντύπωση, όμως, που αντί να πετάξουν στα σκουπίδια αυτές τις ταινίες, τις ξαναδείχνουν.
Και φυσικά, αυτό το μικρό δείγμα "ποιοτικών" υποτίτλων αποδεικνύει αυτό που λέμε: Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΥΠΟΤΙΤΛΙΣΜΟ. Δεν είναι δυνατόν αυτό το άτομο να μην ξέρει ότι τα Ελληνικά του είναι ελλιπή. Αν πήγε σε ελληνικό σχολείο, θα έπαιρνε σίγουρα χαμηλούς βαθμούς στα Ελληνικά. (Για τα Αγγλικά του θα πρέπει να έχουμε και το πρωτότυπο.) Όμως, πήγε κάπου, δήλωσε ότι θέλει να κάνει υποτιτλισμό και του είπαν, "Βεβαίως, περάστε". Τον πλήρωσαν κι ένα χαρτζιλίκι και μετά παρέδωσαν στο Κανάλι της Βουλής το πόνημά του.
Όταν πριν από 17 χρόνια, πήγα σε μια εταιρεία και ζήτησα να με δοκιμάσουν στον υποτιτλισμό, το άτομο που μου πήρε συνέντευξη με ρώτησε: "Πώς είναι τα Ελληνικά σας;" Του απάντησα ότι, απ' ό,τι ξέρω, είναι πολύ καλά. Αυτός σχολίασε ότι ήμουν από τους ελάχιστους που απάντησαν σοβαρά σ' αυτή την ερώτηση. Η συνήθης αντίδραση των επίδοξων υποτιτλιστών ήταν να απαντήσουν γελώντας, "Μα τι λέτε, καλέ; Έλληνας δεν είμαι;"
