Είναι σωστό να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άλλον ένα εισιτήριο του μετρό το οποίο ισχύει ακόμα;

[Ambrose]

Συμφωνώ απίστευτα και η συγκεκριμένη φορολόγηση των δωρεών έρχεται να προστεθεί σε κάτι άλλο εξίσου απαράδεκτο. Απ' τον καιρό που βγήκε το ενιαίο εισιτήριο του €1, όσοι έπαιρναν για 1-2 στάσεις, το άφηναν ή το έδιναν χέρι με χέρι ο ένας σε άλλον για να μην πάει χαμένο. Το έκανα και το κάνω.

Βγαίνει ευφυέστατο φιρμάνι που λέει ότι καθιερώνεται πρόστιμο. Δεν το'χω πληρώσει, μάστορα, το εισιτήριο; Δεν έχει συγκεκριμένη διάρκεια; Ε, για όσο θα ισχύει θα το κάνω ό,τι μου καπνίσει, με ποιο δικαίωμα με αναγκάζεις να το πετάξω;

Μ' αυτό το συγκεκριμένο, τα έχω πάρει κι εγώ πολύ άγρια. Δεν φτάνει που χρεώνουν ένα ευρώ γι' αυτή τη βασική και υποτυπώδη υπηρεσία (γιατί υποτυπώδες είναι το Μετρό της Αθήνας, όπως όλοι ξέρουμε), τώρα κυνηγάνε και τον κοσμάκη για να μη δώσει το πανάκριβο εισιτήριό του στον επόμενο. Πρόσφατα, έγινα στο Σύνταγμα μάρτυρας ενός πολύ απαράδεκτου επεισοδίου. Και προσοχή μην διαβεί κανείς την απαγορευμένη γραμμή των ακυρωτικών χωρίς εισιτήριο, γιατί κάηκε!

Mod's note: η συζήτηση ξεκίνησε από αυτήν την ανάρτηση.

 

[SBE]

Μ' αυτό το συγκεκριμένο, τα έχω πάρει κι εγώ πολύ άγρια. Δεν φτάνει που χρεώνουν ένα ευρώ γι' αυτή τη βασική και υποτυπώδη υπηρεσία (γιατί υποτυπώδες είναι το Μετρό της Αθήνας, όπως όλοι ξέρουμε), τώρα κυνηγάνε και τον κοσμάκη για να μη δώσει το πανάκριβο εισιτήριό του στον επόμενο.

Γιατί δεν το κάνουν απλά μη-διαρκείας; Ένα εισιτήριο για κάθε ταξίδι.

 

[Ulkomaalainen]

Μ' αυτό το συγκεκριμένο, τα έχω πάρει κι εγώ πολύ άγρια. Δεν φτάνει που χρεώνουν ένα ευρώ γι' αυτή τη βασική και υποτυπώδη υπηρεσία (γιατί υποτυπώδες είναι το Μετρό της Αθήνας, όπως όλοι ξέρουμε), τώρα κυνηγάνε και τον κοσμάκη για να μη δώσει το πανάκριβο εισιτήριό του στον επόμενο. Πρόσφατα, έγινα στο Σύνταγμα μάρτυρας ενός πολύ απαράδεκτου επεισοδίου. Και προσοχή μην διαβεί κανείς την απαγορευμένη γραμμή των ακυρωτικών χωρίς εισιτήριο, γιατί κάηκε!

Που κανονικά μόνο αν επιβιβαστείς επιτρέπεται να σου γίνει έλεγχος, γιατί είναι απολύτως λογικό να πας σε μια αποβάθρα να συναντήσεις κάποιο δικό σου που έρχεται με συρμό και δεν ξέρει πού στα τσακίδια είναι η έξοδος ή πού στην ευχή θέλεις να τον πας.

Οι υποτυπώδεις ελευθερίες έχουν ανατραπεί και καθόμαστε και διυλίζουμε την κάμηλον και τον κώνωπα...

 

[crystal]

Εντάξει, δεν πιστεύω ότι αν πεις στον ελεγκτή «Τη βλέπετε αυτή την κοπελίτσα; Κατέβηκα να την πάρω επειδή είναι από χωριό και δεν μπορεί ούτε την πινακίδα ''Έξοδος'' να βρει», θα σου κόψει πρόστιμο.
Α προπό (το ήξερα αλλά πρόσφατα είχα κι εγώ την ευκαιρία να το διαπιστώσω), οι περισσότεροι ελεγκτές είναι πολύ ελαστικοί.

 

[Ulkomaalainen]

Εντάξει, δεν πιστεύω ότι αν πεις στον ελεγκτή «Τη βλέπετε αυτή την κοπελίτσα; Κατέβηκα να την πάρω επειδή είναι από χωριό και δεν μπορεί ούτε την πινακίδα ''Έξοδος'' να βρει», θα σου κόψει πρόστιμο.
Α προπό (το ήξερα αλλά πρόσφατα είχα κι εγώ την ευκαιρία να το διαπιστώσω), οι περισσότεροι ελεγκτές είναι πολύ ελαστικοί.

Κι όμως, έτυχε να πάει φίλη να πάρει τη γιαγιά της που ερχόταν από σταθμό Λαρίσης με τη θεία της, την πήραν με το κινητό, της είπαν ότι είναι Σύνταγμα, μόνο που ήταν δε-θυμάμαι-πού (όχι πάντως στο Σύνταγμα) κι όταν το είπε στον ελεγκτή και δεν είδε πουθενά γιαγιά και θεία τής έκοψε πρόστιμο. Μετά βέβαια (όταν ήρθαν στο σωστό σταθμό) έτρεχε να τον βρει στα γραφεία των ελεγκτών (για καλή της τύχη ήταν στο Σύνταγμα) για να το σβήσει. Ωραία πράγματα!

Ή που αν διπλοχτυπήσεις το εβδομαδιαίο εισιτήριο (επειδή τυχαίνει να μη γράφει καθαρά πάντα την ημερομηνία), πρέπει να παρακαλάς να μην πέσεις σε γρουσούζη ελεγκτή, γιατί κάποιοι απ' αυτούς κόβουν πρόστιμο κι ας φαίνεται ότι είναι ίδια τα στοιχεία ακύρωσης και στις δύο φορές.

 

[Ambrose]

Πάντως, την περασμένη βδομάδα στο Σύνταγμα κάποιος πέρασε τα ακυρωτικά (στην πλατεία) χωρίς εισιτήριο και έγινε χαμός. Τους εξηγούσε (κάπως φωναχτά ομολογουμένως) ότι δεν έχει κατέβει στην αποβάθρα και δεν θέλει να πάρει τρένο και αυτοί τον κυνηγούσανε μέχρι την έξοδο. Μέχρι και την αστυνομία φωνάξανε. Προσωπικά (μια και ο τίτλος του νήματος είναι τέτοιος), δεν ξέρω αν είναι σωστό να μεταβιβάζουμε το εισιτήριό μας στον επόμενο. Αλλά ξέρω:

1. ότι είναι πολύ ακριβό (και για να δικαιολογήσουν το υπέρογκο κόμιστρο, θεσπίσανε το υποχρεωτικό "ενιαίο").
2. ότι σε αναγκάζουν θες-δε θες και 1 στάση ακόμα να πάρεις το ενιαίο.
3. οι υπηρεσίες τους δεν είναι πολύ καλές (αργεί πολύ, λίγες γραμμές, λίγες στάσεις κλπ).

Γιατί δεν το κάνουν απλά μη-διαρκείας; Ένα εισιτήριο για κάθε ταξίδι.

Για να δικαιολογήσουνε και να νομιμοποιήσουνε τις υπέρογκες αυξήσεις στο κόμιστρο SBE μου. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια έχει αυξηθεί δεν ξέρω κι εγώ πόσο. Πληρώνουμε 350 δραχμές για μία στάση (όταν θα έπρεπε να πληρώνουμε 50 ή 70)! Ποιος θα το πίστευε;

 

[Palavra]

Θα διαφωνήσω με το ότι το μετρό αργεί πολύ. Τις ώρες αιχμής, τα τραίνα περνάνε το πολύ κάθε 1 έως 4 λεπτά, ενώ σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις η καθυστέρηση αυτή είναι απείρως μεγαλύτερη. Ούτε οι στάσεις είναι λίγες, αν σκεφτείς ότι η απόσταση από σταθμό σε σταθμό περπατιέται.

Το ότι καλό θα ήταν να επεκταθούν οι γραμμές, καλό θα ήταν, ναι. Ωστόσο, όλα δείχνουν ότι αυτό θα γίνει-εξάλλου μιλάμε για έργο πολύ πρόσφατο σε σύγκριση πάντα με τα αντίστοιχα στις άλλες πρωτεύουσες της Ευρώπης.

Και τέλος, το μετρό της Αθήνας, από τη δική μου εμπειρία τουλάχιστον, είναι από τα καθαρότερα και ασφαλέστερα που έχω δει.

Κατά τα λοιπά, συμφωνώ με την άποψη ότι το εισιτήριο δικό μας είναι και ό,τι θέλουμε το κάνουμε. Άμα πια!

 

[Ambrose]

Τα Σάββατα το πρωί αργούν πάρα πολύ (και μην μου πεις ότι δεν είναι ώρα αιχμής, γιατί δεν είναι καθημερινή, τίγκα είναι τα τρένα). Και αν η απόσταση περπατιέται ή όχι, είναι σχετικό. Από την Ομόνοια στο Πανεπιστήμιο, περπατιέται. Από Πανόρμου->Αμπελόκηπους, όχι και τόσο.

 

[Palavra]

Τα Σάββατα το πρωί τα αραιότερα δρομολόγια περνούν κάθε 8 λεπτά. Η μεγαλύτερη χρονική καθυστέρηση που έχω προσέξει είναι γύρω στα 10, δηλαδή η μέση καθυστέρηση στο μετρό του Παρισιού (το οποίο, παρεμπιπτόντως, έχει ελάχιστους σταθμούς στους οποίους μπορεί να έχει πρόσβαση άτομο με κινητικά προβλήματα).

Και δεν αναφέρομαι στην απόσταση τεσσάρων σταθμών μεταξύ τους, όπως υποννοεί το Κολωνάκι-Θησείο που είχες γράψει, Αμβρόσιε, προτού κάνεις έντιτ, αλλά στην απόσταση του κάθε σταθμού από τον επόμενο.

 

[Ambrose]

Τα Σάββατα το πρωί τα αραιότερα δρομολόγια περνούν κάθε 8 λεπτά. Η μεγαλύτερη χρονική καθυστέρηση που έχω προσέξει είναι γύρω στα 10, δηλαδή η μέση καθυστέρηση στο μετρό του Παρισιού (το οποίο, παρεμπιπτόντως, έχει ελάχιστους σταθμούς στους οποίους μπορεί να έχει πρόσβαση άτομο με κινητικά προβλήματα).

Και δεν αναφέρομαι στην απόσταση τεσσάρων σταθμών μεταξύ τους, όπως υποννοεί το Κολωνάκι-Θησείο που είχες γράψει, Αμβρόσιε, προτού κάνεις έντιτ, αλλά στην απόσταση του κάθε σταθμού από τον επόμενο.

Και είναι λίγα τα 10+ λεπτά σε ώρα αιχμής με τα τρένα τίγκα.

Δεν σε πειράζει που έκανα έντιτ προτού εσύ απαντήσεις για να διατυπώσω τη σκέψη μου καλύτερα, έτσι; Thanks! :)

 

[Palavra]

Και είναι λίγα τα 10+ λεπτά σε ώρα αιχμής με τα τρένα τίγκα.

Φαντάζομαι ότι το εννοούσες ως ερώτηση. 10+ λεπτά καθυστέρηση στις γραμμές του μετρό ως τώρα έχω παρατηρήσει μία φορά που είχε γίνει ατύχημα, και παίρνω το μετρό τουλάχιστον 2 φορές τη μέρα, κάθε μέρα (και το σ/κ).

Όλα αυτά φυσικά, για να γυρίσουμε στο θέμα μας, ως αντίρρηση στο ότι το μετρό δεν παρέχει υπηρεσίες καλής ποιότητας. Το ότι το εισιτήριο είναι ακριβό σε σχέση με τους μισθούς και το κόστος ζωής στην Ελλάδα, θα έλεγα ότι είναι.

Δεν σε πειράζει που έκανα έντιτ για να διατυπώσω τη σκέψη μου καλύτερα, έτσι; Thanks! :)

Καθόλου. Ίσα ίσα, χαίρομαι που χρησιμοποίησες ένα καλύτερο παράδειγμα. Ωστόσο αφήνω την παρατήρησή μου γιατί δεν έχει νόημα να φαίνεται ότι απαντάω σε ένα ποστ που πια δεν υπάρχει. Ούτε εσένα πειράζει, ελπίζω.

 

[Ambrose]

Καθόλου. Ίσα ίσα, χαίρομαι που χρησιμοποιήσες ένα καλύτερο παράδειγμα. Ωστόσο αφήνω την παρατήρησή μου γιατί δεν έχει νόημα να φαίνεται ότι απαντάω σε ένα ποστ που πια δεν υπάρχει. Ούτε εσένα πειράζει, ελπίζω.

Όχι, δεν με πειράζει καθόλου όταν το κίνητρο είναι καλόβουλο και αποσκοπεί στην μεγαλύτερη δυνατή ενάργεια της συζήτησης και των επιχειρημάτων. :)

 

[Palavra]

Θα συμπεράνω ότι δε μου καταλογίζεις κακόβουλα κίνητρα λοιπόν και θα το αφήσω εδώ.

 

[Ambrose]

Φαντάζομαι ότι το εννοούσες ως ερώτηση. 10+ λεπτά καθυστέρηση στις γραμμές του μετρό ως τώρα έχω παρατηρήσει μία φορά που είχε γίνει ατύχημα, και παίρνω το μετρό τουλάχιστον 2 φορές τη μέρα, κάθε μέρα (και το σ/κ).

Όλα αυτά φυσικά, για να γυρίσουμε στο θέμα μας, ως αντίρρηση στο ότι το μετρό δεν παρέχει υπηρεσίες καλής ποιότητας. Το ότι το εισητήριο είναι ακριβό σε σχέση με τους μισθούς και το κόστος ζωής στην Ελλάδα, θα έλεγα ότι είναι.

Από συμπέρασμα σε συμπέρασμα. Αν ήθελα να βάλω ερωτηματικό εκεί, θα το έβαζα :). Εγώ πάλι το έχω βιώσει πολλές φορές, Σάββατο, ώρες αιχμής, 10+ λεπτά. Και δεν απάντησες στο παράδειγμα που σου έδωσα.

 

[Alexandra]

Το εισιτήριο μπορεί να είναι ακριβό, αλλά ανήκει σε ΕΝΑΝ επιβάτη, αυτόν που το αγόρασε. Ο άλλος που δεν αγόρασε εισιτήριο, δεν έχει εισιτήριο, είναι τζαμπατζής. Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει άλλη ερμηνεία: ή αγόρασες εισιτήριο ή δεν αγόρασες. Μπορεί το εισιτήριο να είναι ανώνυμο, μπορεί να βολεύονται οι νέοι άνθρωποι και αυτοί που έχουν χαμηλά εισοδήματα, αλλά καλό θα είναι να παραδεχόμαστε την αλήθεια: αυτός που δεν αγόρασε εισιτήριο είναι τζαμπατζής. Μπορεί να μη μας αρέσει όταν χρησιμοποιούμε το εισιτήριό μας μόνο για μια διαδρομή, αλλά μια χαρά μάς βολεύει όταν επί μιάμιση ώρα (και ακόμα περισσότερο, αν μπούμε ακριβώς στη λήξη του χρόνου στο τελευταίο μέσον) ταξιδεύουμε μόνο με 1 εισιτήριο. Μονά-ζυγά δικά μας, λοιπόν;

Τέλος πάντων, φαίνεται ότι σ' αυτό το θέμα οι απόψεις είναι διχασμένες, γι' αυτό δεν επιδιώκω να πείσω κανέναν, αλλά ούτε θα πειστώ ποτέ να χρησιμοποιήσω εισιτήριο που ακύρωσε κάποιος άλλος. Όσο για το τι κάνει το Μετρό ως επιχείρηση για να επιβάλει την τήρηση των κανόνων, νομίζω ότι είναι δικαίωμά τους, μέσα στα πλαίσια της προσπάθειας να μην καταλήξει κι αυτή η επιχείρηση δημοσίων μεταφορών προβληματική, οπότε θα κλαίμε ομαδικώς για τις ενέσεις που θα χρειάζεται από το κράτος για να μην πέσει έξω.

Τέλος, θα δώσω κι ένα παράδειγμα: Περνάμε απ' έξω από ένα ξενοδοχείο και βλέπουμε ότι με 30 ευρώ το άτομο, μπορεί κάποιος να φάει όσο θέλει σ' έναν μπουφέ. Θα μπορούσαν να μπουν τέσσερα άτομα, να καθίσουν σ' ένα τραπέζι και να πληρώσει μόνο ο ένας; Γιατί όχι; Αφού επιτρέπεται να φας όσο θέλεις στον μπουφέ, άνετα μπορείς να ταΐσεις και τέσσερα άτομα. Αλλά δεν το κάνουμε. Όταν λέμε 30 ευρώ το άτομο, εννοείται ένα άτομο, όσο μπορεί να φάει αυτό το άτομο. Αν το άτομο είναι ο Σχορτσανίτης (μια και δείχνει μπάσκετ αυτή τη στιγμή η ΕΡΤ) μπορεί να φάει για τέσσερις. Αν το άτομο είναι η τάδε ανορεξική μοντέλα, θα φάει για μισό άτομο. Αλλά δεν διανοούμαστε να πάμε τέσσερις και να πληρώσει μόνο ο ένας.

 

[sarant]

Σωστά είναι αυτά που λέει η Αλεξάνδρα, αλλά η επίδειξη αλληλεγγύης είναι πολύ ελπιδοφόρο πράγμα στην εποχή μας. Επίσης να προσθέσω ότι παρόμοιο φαινόμενο μού έχει τύχει στη Γερμανία, όχι στο μετρό αλλά στο πάρκινγκ της Τίτιζεε και μάλιστα τρεις φορές σε διαφορετικές χρονιές. Εκεί το εισιτήριο είναι με τη μέρα, επειδή ο πιο πολύς κόσμος κάθεται πολλές ώρες, και δεν υπάρχει ακυρωτικό στην έξοδο (απλώς βάζεις το εισιτήριο στο παρμπρίζ και περνάει κάποιος και το βλέπει) οπότε βγαίνοντας δίνεις το εισιτήριο σε κάποιον που μπαίνει. Τουλάχιστο έτσι ήταν πρόπερσι (αλλά και το 1990, και το 2003). Και σου φτιάχνει φοβερά τη διάθεση να σου δίνει ο άγνωστός σου το εισιτήριο.

 

[Alexandra]

Είμαι σίγουρη ότι γίνεται και αλλού, όπως θεωρητικά είναι δυνατό να φάνε στον μπουφέ δύο στην τιμή του ενός. Απλώς για μένα είναι ξεκάθαρο ότι η επιχείρηση έχει δικαίωμα να τα λέει όπως τα λέει και να παίρνει όποια μέτρα νομίζει. Το τι κάνει ο κόσμος είναι μια άλλη υπόθεση, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο κάθε επιβάτης που μπαίνει στο μετρό πρέπει να έχει ακυρώσει το δικό του εισιτήριο, όχι δέκα άτομα να μοιράζονται διαδοχικά ένα εισιτήριο.

Ίσως θα ήταν πιο σωστό να καθιερωθούν εισιτήρια δύο "ταχυτήτων": ένα φτηνό για μία και μοναδική διαδρομή και το ακριβότερο για πολλαπλές διαδρομές και διαφορετικά μέσα.

 

[Count Baltar]

Εγώ πάντως νιώθω πολύ όμορφα όταν δίνω το εισιτήριό μου σε κάποιον άγνωστο και το δέχεται με ένα χαμόγελο. (Αν είναι εμφανίσιμη άγνωστη, ακόμα καλύτερα).

 

[Bella]

Κατά την ταπεινή μου άποψη το μετρό πουλάει μια υπηρεσία για 90 λεπτά. Από τη στιγμή που εγώ δεν κάνω φουλ χρήση αυτής της υπηρεσίας, την παραχωρώ σε κάποιον άλλο. Για να το πω πιο απλά, αν πάω σε ένα μπαρ με έναν φίλο μου και αποφασίσω ότι δεν θέλω να πιω το μισό ποτό μου (ή πάω σε ένα εστιατόριο και δεν θέλω να φάω την μπριζόλα μου) μπορώ αν θέλω να το/την παραχωρήσω σε αυτόν. Δε νομίζω να έρθει ο μπάρμαν ή ο σερβιτόρος και να μου ζητήσει να πληρώσω παραπάνω από τη στιγμή που το προϊόν/υπηρεσία έχει πληρωθεί (ούτε κι εγώ φυσικά θα ζητήσω από το φίλο μου να μου δώσει τα μισά λεφτά! ). Δεν βλέπω λοιπόν την όλη κίνηση ως μια προσπάθεια να το ρίξουμε στο τσάμπα. Περισσότερο ως μια έκφραση διαμαρτυρίας για την ολοένα αυξανόμενη τιμή των εισιτηρίων (παρόλο που εμένα μου κοστίζει λιγότερο πια το να κατέβω στο κέντρο--πρώτα ήθελα 1,30 τώρα θέλω μόνο 1 ευρώ. Για τους περισσότερους όμως το κόστος διπλασιάστηκε).

 

[nickel]

Για το καθαρά μαθηματικό / αναλογιστικό του θέματος: Η εταιρεία έχει κάνει (υποθέτω) μελέτη η οποία ορίζει το ύψος του εισιτηρίου για τη βιώσιμη λειτουργία της εκεί που είναι, με βάση τόση κίνηση, τόση διάρκεια ισχύος εισιτηρίου κ.λπ. Αν τα φαινόμενα κοινωνικής αλληλεγγύης ανατρέψουν αυτά τα δεδομένα, η εταιρεία απλώς θα πρέπει κάποια στιγμή να αναθεωρήσει τους υπολογισμούς της και το αντίτιμο του εισιτηρίου. Τα μαθηματικά αυτά δεν ισχύουν στην περίπτωση της μπριζόλας, κυρίως επειδή στα εστιατόρια δεν έχει κάποιο μίνιμουμ για να ενοχληθεί ο εστιάτορας που ο φίλος σου έφαγε τη μπριζόλα σου και δεν έχει χώρο να παραγγείλει και μια παντσετούλα. ;)