Συγγνώμη, δεν ήμουν κατανοητός. Ουδέποτα αναφέρθηκα στις θέσεις του ΛΑΟΣ, της Χρυσής Αυγής ή κάποιου κόμματος. Αναφέρομαι στο κοινωνικό φαινόμενο αυτό καθαυτό και μάλιστα από τη σκοπιά του ουδέτερου και αμέτοχου παρατηρητή. Και αυτό που ήθελα να πω, είναι ότι το εκλογικό αυτό αποτέλεσμα δεν μου κάνει την παραμικρή εντύπωση. Είναι πολύ εύκολο, άμα είσαι έξω από το χορό να εκφέρεις κρίσεις. Πολύ φοβάμαι όμως, ότι σε αυτές τις περιπτώσεις ο ιδεαλισμός δεν βοήθησε ποτέ κανέναν. Υπάρχουν συγκεκριμένα, πολύ απτά και ουσιαστικά προβλήματα και η αναλγησία και η ανικανότητα του κράτους, της δημόσιας μηχανής και των εκάστοτε κυβερνήσεων ωθεί τον κόσμο σε απεγνωσμένες, ακροδεξιές κινήσεις απελπισίας με την ελπίδα ότι θα βρεθεί έτσι κάποια λύση στο πρόβλημά τους. Και μια και μιλάμε για απλούς καθημερινούς ανθρώπους (σαν κι εμένα κι εσένα, για παράδειγμα), ας θυμηθούμε ότι δεν θέλουν όλοι να γίνουν Τσε Γκεβάρα. Οπότε, αν τα ακροδεξιά φαινόμενα συνεχίσουν να αυξάνονται (όπως είχε γίνει με το κόμμα του ΛεΠεν στην Γαλλία, για παράδειγμα), να μην σας κάνει εντύπωση. Εδώ πέρα, έκλεισε η Βουλή και δεν ακούστηκε κιχ (που κανονικά έπρεπε να είχε γίνει λαϊκή εξέγερση -τι Δεκεμβριανά!-). Για τέτοια ψιλοπράγματα, θα νοιαστούμε;
