Ambrose
¥
Σε ταινία: Why don't you go and play with yourself? Μετάφραση: Άντε να παίξεις μόνος σου.
Your slip is showing: Γλωσσικές και μεταφραστικές γκάφες (και μικρολαθάκια)
Η μανία άλλων χωρών να μεταγλωττίζουν είναι φρικτή και εκνευριστική. Υποβιβάζουν την ερμηνεία μεγάλων ηθοποιών σε εικόνα μόνο, ενώ ο ηθοποιός δεν είναι μόνο πρόσωπο και κινήσεις, είναι και φωνή. Ποιος voice actor είναι ικανός να μιμηθεί τη φωνή του Άντονι Χόπκινς, για να πω ένα παράδειγμα μόνο;
Τέλος πάντων, δεν ξέρω γιατί ξεκίνησε το Σκάι αυτή τη φάμπρικα με τις μεταγλωττίσεις, που πάσχουν απ' όλες τις πλευρές. Έχω γράψει σε ένα άλλο πρώην φόρουμ ότι στην οθόνη έγραφε rice pudding with rhubarb και η φωνή έλεγε ότι τώρα φτιάχνουμε πουτίγκα ρυζιού με σέσκουλα. Όσο για τα scallops, τα γνωστά θαλασσινά (πίνες), τα ονόμαζε φιλετάκια.
Τέλος πάντων, δεν ξέρω γιατί ξεκίνησε το Σκάι αυτή τη φάμπρικα με τις μεταγλωττίσεις, που πάσχουν απ' όλες τις πλευρές. Έχω γράψει σε ένα άλλο πρώην φόρουμ ότι στην οθόνη έγραφε rice pudding with rhubarb και η φωνή έλεγε ότι τώρα φτιάχνουμε πουτίγκα ρυζιού με σέσκουλα. Όσο για τα scallops, τα γνωστά θαλασσινά (πίνες), τα ονόμαζε φιλετάκια.
Νομίζω ότι ο μεταγλωττισμός ξεκίνησε από παλιότερα (σε γλωσσικά μεγάλες αγορές και μόνο, που μπορούν να συντηρούν επαρκώς τη συνήθεια) για να διευκολύνει τα ηλικιωμένα άτομα που δεν έβλεπαν ή δεν μπορούσαν να διαβάσουν. Από εκεί και πέρα, δημιουργήθηκε συνήθεια, αγορά κλπ.
Το χειρότερο είδος μεταγλωττισμού όμως είναι αυτό που είχα δει παλιότερα σε σλαβόφωνες χώρες, όπου κάποιος ομιλητής μιλάει πάνω από τους ηθοποιους και εξηγεί στο κοινό τι λένε οι ήρωες.
Το χειρότερο είδος μεταγλωττισμού όμως είναι αυτό που είχα δει παλιότερα σε σλαβόφωνες χώρες, όπου κάποιος ομιλητής μιλάει πάνω από τους ηθοποιους και εξηγεί στο κοινό τι λένε οι ήρωες.
Καταπληκτικό! Πολύ θα ήθελα να δω ένα τέτοιο απόσπασμα!
Είχα κι εγώ αυτή την εμπειρία σαν θεατής. The horror, the horror!
Δεν είναι μόνο οι ηλικιωμένοι το κοινό των μεταγλωττισμένων εκπομπών. Αυτοί που αξιολογούν τα ποσοστά τηλεθέασης δεν μπορούν να μην προσέξουν ότι υπάρχουν ολόκληρες ζώνες όπου κυριαρχούν εκπομπές χωρίς κάτι το ιδιαίτερο (σενάριο, πρωταγωνιστές κλπ), που μπορούν και ξεπερνούν εξαιρετικές ξενόγλωσσες εκπομπές διαφόρων genres (που μπορεί και να ταυτίζονται με τα αντίστοιχα genres των ελληνικών εκπομπών που κυριαρχούν στην ίδια ζώνη ώρας). Οι έρευνες δείχνουν επίσης ότι συγκεκριμένες κατηγορίες τηλεθεατών είτε δεν νιώθουν άνετα με ξενόγλωσσες εκπομπές (κουράζονται να τις παρακολουθήσουν, μη αντιλαμβανόμενοι τι διαδραματίζεται, τι λέγεται, κι έχοντας και το πρόσθετο strain τού να προλαβαίνουν να διαβάσουν τους υπότιτλους), είτε δεν θέλουν εκείνη τη στιγμή να προσηλωθούν στην οθόνη της τηλεόρασης, αλλά μάλλον να ακούν (ενδεχομένως κάνοντας παράλληλα μιαν άλλη δουλειά τού σπιτιού ή παίζοντας με τα παιδιά κλπ) και να ρίχνουν κλεφτές ματιές όταν καταλαβαίνουν (απ' όσα άκουσαν) ότι συμβαίνει κάτι σημαντικό στη ροή της εκπομπής.
Επειδή από τα παραπάνω προκύπτει ότι η γλώσσα αποτελεί τελικά σημαντική παράμετρο του μίγματος μάρκετινγκ μιας τηλεοπτικής εκπομπής, και ανάλογα με το τηλεοπτικό κοινό που προσδοκάται να προσελκυστεί, εισέρχεται στην εξίσωση και ο μεταγλωττισμός. Φυσικά και στην Ελλάδα το φαινόμενο είναι περιορισμένο σε συγκεκριμένα genres και ουδεμία σχέση έχει με το τι συμβαίνει σε Ρωσία, Τουρκία, Γερμανία κλπ. Αλλά υπάρχουν και καλές δουλειές, όπως υπάρχουν και προχειροδουλειές (όπως και στον υποτιτλισμό, άλλωστε). Το ρωσικό voice-over εμένα πάντως μου άρεσε.
Επίσης, δεν μπορούμε να κρίνουμε με βάση το ποιες γλώσσες μάς κάνουν προσωπικά να αισθανόμαστε άνετα: Εγώ δεν θα μπορούσα να παρακολουθήσω οτιδήποτε στα πορτογαλικά διότι θα γέλαγα μέχρις δακρύων. Κάποιες γλώσσες μού ακούγονται τόσο αστείες, που δεν θα άντεχα να παρακολουθήσω κάτι σ' αυτές χωρίς να σκάω διαρκώς στα γέλια. :) Ο Σκάι πειραματίζεται με καινοτομίες και «καινοτομίες», αλλά πιστεύω ότι τελικά συνυπολογίζει και τη γνώμη του τηλεοπτικού κοινού: κι έτσι το Σασούκι παραμένει μεταγλωττισμένο, ενώ η Όπρα όχι πια.
Και μια επισήμανση: Υπάρχουν μεταγλωττίσεις που είναι κυριολεκτικά κορυφαίες. Όποιος έχει δει τον Ταρζάν τής Ντίσνεϊ στην ελληνική γλώσσα και το Λίλο & Στιτς στη ρωσική, κι αμέσως μετά τα συγκρίνει με τις αγγλόφωνες εκδόσεις, θα καταλάβει τι εννοώ. Στα αγγλικά είναι εντελώς επίπεδα, άνευρα, άχρωμα, άγευστα, ανούσια. Το ρωσικό Λίλο & Στιτς είναι πραγματικά μεγαλειώδες, εξαιρετικά συγκινητικό. Ο ελληνικός Ταρζάν υπέροχος. Αν είχα κάνει το λάθος να τα δω πρώτα στα αγγλικά, δεν θα τα έβλεπα δεύτερη φορά.
Βέβαια, μόλις ξεπεράσει η χώρα μας την τεχνολογική υστέρηση, τα πράγματα θα είναι πάναπλα: Παράλληλη εκπομπή πολλαπλών καναλιών φωνής.
Επειδή από τα παραπάνω προκύπτει ότι η γλώσσα αποτελεί τελικά σημαντική παράμετρο του μίγματος μάρκετινγκ μιας τηλεοπτικής εκπομπής, και ανάλογα με το τηλεοπτικό κοινό που προσδοκάται να προσελκυστεί, εισέρχεται στην εξίσωση και ο μεταγλωττισμός. Φυσικά και στην Ελλάδα το φαινόμενο είναι περιορισμένο σε συγκεκριμένα genres και ουδεμία σχέση έχει με το τι συμβαίνει σε Ρωσία, Τουρκία, Γερμανία κλπ. Αλλά υπάρχουν και καλές δουλειές, όπως υπάρχουν και προχειροδουλειές (όπως και στον υποτιτλισμό, άλλωστε). Το ρωσικό voice-over εμένα πάντως μου άρεσε.
Επίσης, δεν μπορούμε να κρίνουμε με βάση το ποιες γλώσσες μάς κάνουν προσωπικά να αισθανόμαστε άνετα: Εγώ δεν θα μπορούσα να παρακολουθήσω οτιδήποτε στα πορτογαλικά διότι θα γέλαγα μέχρις δακρύων. Κάποιες γλώσσες μού ακούγονται τόσο αστείες, που δεν θα άντεχα να παρακολουθήσω κάτι σ' αυτές χωρίς να σκάω διαρκώς στα γέλια. :) Ο Σκάι πειραματίζεται με καινοτομίες και «καινοτομίες», αλλά πιστεύω ότι τελικά συνυπολογίζει και τη γνώμη του τηλεοπτικού κοινού: κι έτσι το Σασούκι παραμένει μεταγλωττισμένο, ενώ η Όπρα όχι πια.Και μια επισήμανση: Υπάρχουν μεταγλωττίσεις που είναι κυριολεκτικά κορυφαίες. Όποιος έχει δει τον Ταρζάν τής Ντίσνεϊ στην ελληνική γλώσσα και το Λίλο & Στιτς στη ρωσική, κι αμέσως μετά τα συγκρίνει με τις αγγλόφωνες εκδόσεις, θα καταλάβει τι εννοώ. Στα αγγλικά είναι εντελώς επίπεδα, άνευρα, άχρωμα, άγευστα, ανούσια. Το ρωσικό Λίλο & Στιτς είναι πραγματικά μεγαλειώδες, εξαιρετικά συγκινητικό. Ο ελληνικός Ταρζάν υπέροχος. Αν είχα κάνει το λάθος να τα δω πρώτα στα αγγλικά, δεν θα τα έβλεπα δεύτερη φορά.
Βέβαια, μόλις ξεπεράσει η χώρα μας την τεχνολογική υστέρηση, τα πράγματα θα είναι πάναπλα: Παράλληλη εκπομπή πολλαπλών καναλιών φωνής.
Αυτό ισχύει γενικώς για τις μεταγλωττίσεις των ταινιών της Ντίσνεϊ στα ελληνικά, κατά τη γνώμη μου. Είναι πραγματικά πάρα πολύ καλές.
Αν σκας στα γέλια με τα πορτογαλικά, πού να ακούσεις μεταγλωττισμένη τουρκική ταινία
SBE
¥
Μπορεί να είναι η φωνή του ηθοποιού ιερή για κάποιους (και μέρος του χαρακτήρα που παίζει), αλλά αν πάμε πίσω στον βωβό κινηματογράφο θα δούμε ότι τότε οι ταινίες έβγαιναν σε πολλές κόπιες με καρτέλλες στη γλώσσα της κάθε χώρας διανομής. Στη συνέχεια που εμφανίστηκε ο ομιλών κινηματογράφος οι ταινίες έβγαιναν σε διάφορες γλώσσες- η ίδια ταινία ακριβώς με διαφορετικούς ηθοποιούς (εκτός αν υπήρχε κανένας πολύγλωσσος) και με όλους τους άλλους συντελεστές ίδιους, γυριζόταν παράλληλα σε πεντέξι γλώσσες. Ο Γαλάζιος Άγγελος π.χ. υπάρχει σε αγγλική και γερμανική εκδοχή, με τους ίδιους ηθοποιούς. Μετά ανακάλυψαν τους υπότιτλους, αν και νομίζω ότι ο Χέρτζογκ έκανε δύο βερσιόν του Νοσφεράτου
Όσο για τις μεταγλωττίσεις, υπάρχει πάντα κι ο Γουντυ Άλεν
Όσο για τις μεταγλωττίσεις, υπάρχει πάντα κι ο Γουντυ Άλεν
Last edited by a moderator:
Η ραδιοφωνική διαφήμιση της Qatar Airways που τρέχει αυτή την περίοδο αναφέρεται στο «οργιώδες και υπνωτικό Μπαλί» (εννοείται, διαφημίζοντάς το και προωθώντας το ως τουριστικό προορισμό).
1. Μπορούμε να πούμε ότι ένα μέρος είναι οργιώδες «με την καλή έννοια» (εκτός κι αν η δουλειά μας είναι η προώθηση της ακολασίας, όπου μια τέτοια χρήση θα ήταν φυσικά θεμιτή — αλλά είμαι βέβαιος πως εδώ δεν πρόκειται για τέτοια περίπτωση); Ο οργιώδης ή έχει σχέση με (κυριολεκτικά) όργια ή χρησιμοποιείται μεταφορικά για κάτι που οργιάζει (δηλαδή που είναι σε μεγάλη αφθονία ή έξαρση ή ένταση): κυρίως για τη βλάστηση και τη φαντασία (άλλα πράγματα και καταστάσεις που οργιάζουν είναι οι φήμες, η κερδοσκοπία, το έγκλημα κι ο χαφιεδισμός, καθώς λένε τα λεξικά). Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένας τόπος μπορεί να οργιάζει «με την καλή έννοια», αφού ο χαρακτηρισμός πηγαίνει μόνο σε δραστηριότητες και στη βλάστηση. Εκτός κι αν υπονοείται το «οργιώδους βλάστησης Μπαλί», οπότε η λέξη που λείπει οδηγεί σε γκάφα ολκής. Άλλη υπόθεση που κάνω για την αιτία τής γκάφας είναι, από τις τόσες αποδόσεις τού wild, να επιλέχθηκε το «οργιώδες» — προφανώς από κάποιον που δεν γνωρίζει καλά ελληνικά.
2. Μπορούμε να πούμε ότι ένα μέρος είναι υπνωτικό «με την καλή έννοια» (εκτός κι αν η δουλειά μας είναι η προώθηση της υπνοθεραπείας, όπου μια τέτοια χρήση θα ήταν φυσικά θεμιτή — αλλά είμαι βέβαιος πως εδώ δεν πρόκειται για τέτοια περίπτωση); Βέβαια, εδώ η αποκάλυψη της αιτίας για την (ακόμη μεγαλύτερη από την προηγούμενη) γκάφα είναι, φρονώ, πασιφανής: Από τις δύο σημασίες τού mesmeric, με την πρώτη να σημαίνει «υπνωτικός, υπνωτιστικός» και η δεύτερη «συναρπαστικός, ακαταμάχητος», επιλέχθηκε η λάθος. Τόσο λάθος δε, που ο χαρακτηρισμός, από ιδιαιτέρως κολακευτικός, καταλήγει να γίνεται καταδικαστικός.
Αναρωτιέμαι: Καλά, τόσα χρήματα δίνονται για μια τέτοια διαφήμιση. Κείνη η ρημάδα η διαφημιστική, δεν μπορεί να πληρώσει δυο ψίχουλα (σε σχέση μ' όσα λαμβάνει) σ' έναν επιμελητή, ώστε να προφυλάξει τον εαυτό της και τους πελάτες της από τέτοιες πατάτες; Κι ο πελάτης; Δεν μπορεί να δώσει κι εκείνος δυο ψίχουλα (σε σχέση μ' όσα ξοδεύει) σ' έναν επιμελητή, ώστε να προφυλαχθεί από μια τόσο τρανταχτή δυσφήμιση;
1. Μπορούμε να πούμε ότι ένα μέρος είναι οργιώδες «με την καλή έννοια» (εκτός κι αν η δουλειά μας είναι η προώθηση της ακολασίας, όπου μια τέτοια χρήση θα ήταν φυσικά θεμιτή — αλλά είμαι βέβαιος πως εδώ δεν πρόκειται για τέτοια περίπτωση); Ο οργιώδης ή έχει σχέση με (κυριολεκτικά) όργια ή χρησιμοποιείται μεταφορικά για κάτι που οργιάζει (δηλαδή που είναι σε μεγάλη αφθονία ή έξαρση ή ένταση): κυρίως για τη βλάστηση και τη φαντασία (άλλα πράγματα και καταστάσεις που οργιάζουν είναι οι φήμες, η κερδοσκοπία, το έγκλημα κι ο χαφιεδισμός, καθώς λένε τα λεξικά). Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένας τόπος μπορεί να οργιάζει «με την καλή έννοια», αφού ο χαρακτηρισμός πηγαίνει μόνο σε δραστηριότητες και στη βλάστηση. Εκτός κι αν υπονοείται το «οργιώδους βλάστησης Μπαλί», οπότε η λέξη που λείπει οδηγεί σε γκάφα ολκής. Άλλη υπόθεση που κάνω για την αιτία τής γκάφας είναι, από τις τόσες αποδόσεις τού wild, να επιλέχθηκε το «οργιώδες» — προφανώς από κάποιον που δεν γνωρίζει καλά ελληνικά.
2. Μπορούμε να πούμε ότι ένα μέρος είναι υπνωτικό «με την καλή έννοια» (εκτός κι αν η δουλειά μας είναι η προώθηση της υπνοθεραπείας, όπου μια τέτοια χρήση θα ήταν φυσικά θεμιτή — αλλά είμαι βέβαιος πως εδώ δεν πρόκειται για τέτοια περίπτωση); Βέβαια, εδώ η αποκάλυψη της αιτίας για την (ακόμη μεγαλύτερη από την προηγούμενη) γκάφα είναι, φρονώ, πασιφανής: Από τις δύο σημασίες τού mesmeric, με την πρώτη να σημαίνει «υπνωτικός, υπνωτιστικός» και η δεύτερη «συναρπαστικός, ακαταμάχητος», επιλέχθηκε η λάθος. Τόσο λάθος δε, που ο χαρακτηρισμός, από ιδιαιτέρως κολακευτικός, καταλήγει να γίνεται καταδικαστικός.
Αναρωτιέμαι: Καλά, τόσα χρήματα δίνονται για μια τέτοια διαφήμιση. Κείνη η ρημάδα η διαφημιστική, δεν μπορεί να πληρώσει δυο ψίχουλα (σε σχέση μ' όσα λαμβάνει) σ' έναν επιμελητή, ώστε να προφυλάξει τον εαυτό της και τους πελάτες της από τέτοιες πατάτες; Κι ο πελάτης; Δεν μπορεί να δώσει κι εκείνος δυο ψίχουλα (σε σχέση μ' όσα ξοδεύει) σ' έναν επιμελητή, ώστε να προφυλαχθεί από μια τόσο τρανταχτή δυσφήμιση;
Με την ευκαιρία, να πούμε ότι chain mail δεν είναι μόνο οι αλυσιδωτές επιστολές, αλλά, πριν από οκτώ αιώνες, ήταν η αλυσόπλεκτη θωράκιση, η αλυσιδωτή πανοπλία. Και, μεταφορικά, mailed fist δεν είναι η «ταχυδρομημένη πυγμή» που λέει το Systran (ευτυχώς όχι «γροθιά»), αλλά η σιδερένια πυγμή (λόγιο: σιδηρά πυγμή).
Αιτήθημεν, ητήθημεν ή ηττήθημεν;
Από το Βήμα της 28/5/2009.
Σχολιάζεται ποικιλοτρόπως.
Να το κάνω νήμα; Γιατί δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και αποκλείεται να τελειώσεις (αυτό παθαίνεις με τα αν[τι]οργασμικά κείμενα :) ).
Αστυνομικοί έκαναν αγωγή κατά της ΕΡΤ και ζητούν 300.000 ευρώ καθώς, σύμφωνα με ρεπορτάζ που μεταδόθηκε, εμφανίζονταν να πίνουν φραπέ εν ώρα υπηρεσίας και να έχουν σταθμεύσει παρανόμως. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στη σχετική αγωγή, στις 10 Μαΐου 2007, τέσσερις άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. είχαν αναλάβει καθήκοντα ρύθμισης της κυκλοφορίας και, όταν η κίνηση των οχημάτων ομαλοποιήθηκε, ζήτησαν και πήραν άδεια για να πάρουν καφέ και να πάνε στην τουαλέτα.
«Αιτήθημεν αδείας ολιγολέπτου διαλείμματος προκειμένου να προμηθευθώμεν ύδωρ και καφέ και να κάνομε και χρήσιν τουαλετών. Παραμείναμε σταθμευθέντες έμπροσθεν του καταστήματος, εις τον εξωτερικόν αυτού χώρον, μέχρις ότου παρασκευασθούν οι καφέδες και κάνομε άπαντες εκ περιτροπής την χρήσιν της τουαλέτας» σημειώνουν. «Κάποιοι εκ των συμπολιτών μας,ασκούντες το επάγγελμα του δημοσιογράφου, έκριναν ότι το να πίνη κάποιος καφέ είναι κατακριτέον και -προφανώς- το να υπακούη εις τας σωματικάς αυτού ανάγκας είναι παράνομον και ανήθικον» αναφέρεται στην αγωγή. «Απεικόνισαν ημάς, λοιπόν, άνευ αδείας εκ μέρους ημών, προσβάλλοντες βαναύσως την έκφανσιν της προσωπικότητος ημών» καθώς, όπως λένε, «εμφανιζόμεθα ως εάν είμεθα εγκληματίες, καταληφθέντες επ' αυτοφώρω». «Πρόκειται για διασπορά ψευδών ειδήσεων με σκοπό την προσωπική μας προσβολή» τονίζουν και προσθέτουν: «Πρόκειται επίσης περί επιθέσεως εις βάρος ημών και του κύρους της Αστυνομίας, όταν εμφανιζόμεθα ως οκνηροί και αδιάφοροι, επειδή καθήσαμε για ολίγα λεπτά και αποκλειστικώς μέχρις ότου ετοιμασθούν οι καφέδες και κάνομε άπαντες χρήσιν της τουαλέτας, κάτι το οποίον πράττουν επί ώρες ατελείωτες οι κύριοι οι οποίοι μας επιτίθενται τόσον υποκριτικώς».
«Αιτήθημεν αδείας ολιγολέπτου διαλείμματος προκειμένου να προμηθευθώμεν ύδωρ και καφέ και να κάνομε και χρήσιν τουαλετών. Παραμείναμε σταθμευθέντες έμπροσθεν του καταστήματος, εις τον εξωτερικόν αυτού χώρον, μέχρις ότου παρασκευασθούν οι καφέδες και κάνομε άπαντες εκ περιτροπής την χρήσιν της τουαλέτας» σημειώνουν. «Κάποιοι εκ των συμπολιτών μας,ασκούντες το επάγγελμα του δημοσιογράφου, έκριναν ότι το να πίνη κάποιος καφέ είναι κατακριτέον και -προφανώς- το να υπακούη εις τας σωματικάς αυτού ανάγκας είναι παράνομον και ανήθικον» αναφέρεται στην αγωγή. «Απεικόνισαν ημάς, λοιπόν, άνευ αδείας εκ μέρους ημών, προσβάλλοντες βαναύσως την έκφανσιν της προσωπικότητος ημών» καθώς, όπως λένε, «εμφανιζόμεθα ως εάν είμεθα εγκληματίες, καταληφθέντες επ' αυτοφώρω». «Πρόκειται για διασπορά ψευδών ειδήσεων με σκοπό την προσωπική μας προσβολή» τονίζουν και προσθέτουν: «Πρόκειται επίσης περί επιθέσεως εις βάρος ημών και του κύρους της Αστυνομίας, όταν εμφανιζόμεθα ως οκνηροί και αδιάφοροι, επειδή καθήσαμε για ολίγα λεπτά και αποκλειστικώς μέχρις ότου ετοιμασθούν οι καφέδες και κάνομε άπαντες χρήσιν της τουαλέτας, κάτι το οποίον πράττουν επί ώρες ατελείωτες οι κύριοι οι οποίοι μας επιτίθενται τόσον υποκριτικώς».
Από το Βήμα της 28/5/2009.
Σχολιάζεται ποικιλοτρόπως.
Να το κάνω νήμα; Γιατί δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και αποκλείεται να τελειώσεις (αυτό παθαίνεις με τα αν[τι]οργασμικά κείμενα :) ).
Ουαί τοις αιτημένοις!
και ωιμέ αναφώνησε ο καταστηματάρχης που αμφιβάλλω, βέβαια, ότι πληρώθηκε για τους καφέδες και την "εκ περιτροπής χρήσιν" του αφοδευτηρίου... Μα τέτοια ευθιξία πια!
Διαχρονικό το γλωσσικό μπάχαλο που αναδεικνύει για πολλοστή φορά το απελπιστικά φαιδρό αυτό κείμενο, όπως φαίνεται και από την παρακάτω σχετική (και πραγματική, υποτίθεται) αναφορά ενωμοτάρχη του 1907.
100+ χρόνια μετά, η πρόοδος είναι προφανής!Πέρα από το γλωσσικό: Φωνάζει ο κλέφτης να σκιαχτεί ο νοικοκύρης...
Οι Λιθουανοί να δεις. Το Panos Karan έγινε Panos Karanas.
Graikas pianistas – vėl Klaipėdoje
Ketvirtadienį Klaipėdos koncertų salėje kartu su uostamiesčio kameriniu orkestru koncertuos jaunas, talentingas graikų pianistas Panos Karanas, šiuo metu gyvenantis Didžiojoje Britanijoje.