Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)

[Costas]

Μα το αξιόλογο αφορολόγητο (που το κατάργησαν και το ξευτέλισαν οι διάφοροι ΥπΟικ από την αρχή του αιώνα κιόλας) θα μπορούσε να χτιστεί εξίσου και με μετρητά έναντι αποδείξεων. Δεν βλέπω καμιά διαφορά. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι φοβούνται πως ο γιατρός θα κόψει αποδείξεις και δεν θα τις δηλώσει στο Ε1, και για να τον βρουν χρειάζεται επιτόπιο έλεγχο, προσωπικό κλπ. Ενώ αν έχει πληρωθεί με κάρτα θα είναι πιο εύκολο να τον παρακολουθήσουν μ' ένα πάτημα του κουμπιού από το γραφείο τους, κοιτώντας την κίνηση των καρτών του, οπότε δεν θα το ρισκάρει αυτός να μη δηλώσει τις αποδείξεις του στο Ε1. Κατά τα άλλα, το χωρίς απόδειξη έναντι έκπτωσης (ή και στην ψύχρα, χωρίς έκπτωση) θα συνεχιστεί κανονικά, είτε με μετρητά είτε με κάρτα.

 

[nickel]

Δεν καταλαβαίνω τι θα τους εμποδίζει να κάνουν αυτό που κάνουν και τώρα, δλδ π.χ. "80 ευρώ με κάρτα και απόδειξη, 50 ευρώ με μετρητά και χωρίς απόδειξη".

Εκτός από την αργή και επίπονη αγωγή του πολίτη (civic duty κτλ):
Το να μην μπορείς να αποδείξεις ότι ήσουν ασθενής του γιατρού παρά μόνο με συναλλαγή με κάρτα. Δεν θα μπορείς να βάλεις τις δαπάνες σε φορολογική δήλωση, δεν θα μπορείς να ζητήσεις νομική δικαίωση σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά.
Δεν θα παίρνεις μέρος στην κλήρωση για ισόβια απαλλαγή από τον ΕΜΦΙΑ ή έστω δέκα δωρεάν πίτσες από τον Μήτσο.
Ό,τι άλλο έχει εφαρμοστεί αποτελεσματικά στο εξωτερικό.

 

[drsiebenmal]

Κατά τα άλλα, το χωρίς απόδειξη έναντι έκπτωσης (ή και στην ψύχρα, χωρίς έκπτωση) θα συνεχιστεί κανονικά, είτε με μετρητά είτε με κάρτα.

Μόνο με μετρητά. Με κάρτες θα μπορεί να δημιουργηθεί ενδεχόμενο θέμα πόθεν έσχες για τον ασθενή/πελάτη. Αλλά και τα μετρητά μπορούν να εμποδιστούν εφόσον π.χ., όπως ανέφερες, πρέπει να περνάει στη συνταγή ή στο παραπεμπτικό ο κωδικός είσπραξης της αμοιβής με κάρτα.

 

[Costas]

Ίσως δεν εκφράστηκα καλά. Λέω ότι είτε είναι υποχρεωτική η κάρτα προκειμένου για πληρωμή με απόδειξη είτε ισχύουν τα μετρητά, το αλισβερίσι "μετρητά χωρίς απόδειξη" δεν πολεμιέται. Δεν αλλάζει κάτι με την επιβολή της κάρτας. Η κάρτα δεν δημιουργεί αντικίνητρο για το μαύρο περισσότερο απ' ό,τι τα μετρητά. Όσο γι' αυτά που λέει ο Νίκελ, αυτά είναι πιθανά νέα πρόσθετα μέτρα, που ναι, θα δημιουργήσουν αντικίνητρο, αλλά όχι από μόνη της η υποχρέωση πληρωμής με κάρτα. Θα μπορούσαν δε να είχαν εφαρμοστεί και επί πληρωμής με μετρητά (πάντα με απόδειξη, εννοείται), αφού και τώρα, για να αλλάξεις ένα προϊόν σ' ένα κατάστημα, σου ζητάνε να τους πας την απόδειξη λιανικής, είτε πλήρωσες με μετρητά είτε με κάρτα. Εξαίρεση, η κλήρωση που ανέφερε, όπου δεν είναι δυνατόν να μπουν σε κλήρωση πληρωμές εκτός ονλάιν.

 

[SBE]

Το "τί εφαρμόζεται στο εξωτερικό" είναι σχετικό, γιατί δεν ξέρω χώρα με πρόβλημα σαν το δικό μας (θα υπάρχει, εγώ δεν ξέρω).

Συμφωνώ με τον Κώστα ότι και με υποχρεωτική την πιστωτική δεν είναι βέβαιο ότι θα γίνονται όλα με πιστωτική. Κάποιοι μπορεί να προτιμάνε μετρητά για διάφορους λόγους (όχι μόνο γιατί είναι μαύρα). Π.χ. πολλές επιχειρήσεις ακόμα πληρώνουν το προσωπικό μετρητά. Αν π.χ ο άλλος έχει ραντεβού με το γιατρό αμέσως μετά τη δουλειά, γιατί να μην πληρώσει από το μισθό που μόλις έλαβε;
Άλλοι προτιμούν μετρητά γιατί έτσι βλέπουν το χρήμα να λιγοστεύει κλπ κλπ.
Άλλοι γιατί το ζήτησε ο γιατρός και δεν θέλουν να τον στεναχωρήσουν.
Κλπ κλπ κλπ.

Θα μπορούσαν να υποχρεώνουν τους γιατρούς να έχουν βιβλίο ραντεβού και να αντιπαραβάλλεται το βιβλίο με τις αποδείξεις που κόβουν.

 

[nickel]

Θα μπορούσαν να υποχρεώνουν τους γιατρούς να έχουν βιβλίο ραντεβού και να αντιπαραβάλλεται το βιβλίο με τις αποδείξεις που κόβουν.

Πραγματικά δεν γνωρίζεις την ελληνική πραγματικότητα. Ίσως θα πρέπει να ρωτήσεις κάποιον που έχει γράψει πρόγραμμα υπολογιστή για διαχείριση ιατρείου.

Την περασμένη εβδομάδα μου έλεγε ένας γνωστός ταξιτζής για εναλλακτικό γιατρό που επισκέφτηκε. Όχι μόνο δεν του έδωσαν απόδειξη, αλλά τον έβγαλαν και από διαφορετική πόρτα από την κανονική είσοδο!

 

[Alexandra]

Αν όμως καθιερωθεί η χρήση κάρτας, υπάρχει περίπτωση να πηγαίνουμε στον γιατρό χωρίς να κουβαλάμε μετρητά πάνω μας, οπότε ό,τι και να μας τάξει ο γιατρός για να τα δώσουμε μαύρα, να μην μπορούμε να συμμορφωθούμε. Ειδικά τώρα με τα capital controls, μπορεί να είναι και πρακτικά αδύνατο να κουβαλάς πάνω σου 100-150 ευρώ την ώρα που ξεκινάς για τον γιατρό.

 

[Palavra]

Εγώ συμφωνώ με τον Κώστα, πάντως. Ιδίως αν ο γιατρός κάνει έκπτωση το φόρο του στα μαύρα, ο οποίος φόρος είναι γύρω στο 40%, το κίνητρο για μαύρα παραμένει.

 

[drsiebenmal]

Καλά, κάτσε να μείνουν τα κάπιταλ τα κοντρόλς κανά χρόνο ακόμη, να μην απομείνει ρευστό για πλάκα στη Στρώμαμπανκ, να κατεβάσουν και το όριο νόμιμης πληρωμής εκτός τραπεζικού συστήματος στα 200-300 ευρώ (ούτε καν στα 50 και 70 που συζητάνε), και θα δούμε και τα μαύρα τα λεφτά, και τα άσπρα, και τα σκακιερωτά.

 

[SBE]

Πραγματικά δεν γνωρίζεις την ελληνική πραγματικότητα. Ίσως θα πρέπει να ρωτήσεις κάποιον που έχει γράψει πρόγραμμα υπολογιστή για διαχείριση ιατρείου.

To πρόγραμμα διαχείρισης ιατρείου που έχω δει πάντως ήταν απαρχαιωμένο και ακατάλληλο τελείως για ιατρείο του 21ου αιώνα.

Την περασμένη εβδομάδα μου έλεγε ένας γνωστός ταξιτζής για εναλλακτικό γιατρό που επισκέφτηκε. Όχι μόνο δεν του έδωσαν απόδειξη, αλλά τον έβγαλαν και από διαφορετική πόρτα από την κανονική είσοδο!

Μην μπερδεύουμε τους εναλλακτικούς γιατρούς με τους κανονικούς γιατρούς. Οι εναλλακτικοί είναι σαν τα μέντιουμ.

 

[nickel]

Το μεταφέρω σαν πληροφορία γιατί δεν έχω τις γνώσεις να συγκρίνω τα νούμερα:

Κάνω κάτι πρόχειρους υπολογισμούς για την θυγατρική που στήνω στην Κύπρο. Είναι άλλο να τα λες τόσα χρόνια θεωρητικά, και άλλο να τα βλέπεις με μαύρα νούμερα στο λευκό φόντο του excel. Εργαζόμενος με μισθό 1450€ έχει διαθέσιμο εισόδημα περίπου 15.400€ τον χρόνο. Στην Κύπρο το ετήσιο διαθέσιμο εισόδημά του με τον ίδιο μισθό (και με παρόμοιο επίπεδο κόστους ζωής) θα είναι περίπου 18.800€, δηλαδή κοντά 3.400€ παραπάνω, ή 240€ παραπάνω σε κάθε μισθό που παίρνει στο χέρι. Έχει όμως και καλύτερο. Στην Ελλάδα αυτός ο εργαζόμενος κοστίζει στην επιχείρησή του 25.400€. Στην Κύπρο θα κοστίζει 22.800€, δηλαδή 2.600€ λιγότερο. Για δέκα-είκοσι εργαζομένους που μπορεί να απασχολεί μια μικρομεσαία επιχείρηση, αυτά τα 26 ή 50 χιλιάρικα μπορεί να είναι η διαφορά ανάμεσα στην ζημιά και την κερδοφορία. Και μιλάμε εδώ για χαμηλόμισθους, δεν θέλετε καν να ξέρετε πόσο μεγάλες γίνονται οι διαφορές στους πιο υψηλόμισθους. Πιο καλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι με χαμηλότερο κόστος για τις επιχειρήσεις, το λες και συνταγή ανάπτυξης. Εμείς εδώ, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί, αρνούμαστε να κοιτάξουμε το πρόβλημα των φόρων και του ασφαλιστικού στα μάτια και περιφέρουμε τα ιερά λάβαρα του κράτους σε λιτανείες προσευχόμενοι στον Θεό να βρέξει κρατικές επενδύσεις και ΕΣΠΑ.
— Γρηγόρης Φαρμάκης
https://www.facebook.com/gregoryfarmakis/posts/814529598644255?hc_location=ufi

 

[drsiebenmal]

Η γιαγιά στο χωριό (από το ιστολόγιο Τρια Κιλά Κώδικα)

Ζούμε σε ένα κόσμο όπου οι τεχνολογικές εξελίξεις κάθε 1-2 χρονια καθιστούν ξεπερασμένη οποιαδήποτε υπόνοια πρόβλεψης του μέλλοντος, λίγο αφότου έχει διατυπωθεί. Ακόμα και οι ίδιες οι έννοιες και οι ορισμοί ξεπερνιούνται και νέοι δημιουργούνται στη θέση τους. Θυμηθείτε πόσο γρήγορα περάσαμε από το single user / single machine computing στο distributed model και από εκεί στο internet και το cloud computing.

Αυτό δεν είναι ένα άρθρο που θα σας πει αυτό που ξέρετε ήδη: Ότι οι αλλαγές είναι τόσο μεγάλες που ενσωματώνονται στην καθημερινότητά μας με τρόπους που πολλές φορές είναι αντιληπτοί - βλέπε smartphones - όσο και με τρόπους που είναι λιγότερο αντιληπτοι - βλέπε τηλεοράσεις με ενσωματωμένους web browsers, πλυντήρια ρούχων με fuzzy logic, συστήματα ασφαλείας στην αυτοκίνηση με doppler και GPS και δεκάδες άλλα.

Αντ’αυτού, θα σας πω για τη γιαγιά στο χωριό.

Η “γιαγιά στο χωριό” αποτελεί το μόνιμο και σταθερό επιχείρημα αντίστασης του τεχνοφοβικού απέναντι σε κάθε δυνατότητα ή πιθανότητα εξέλιξης.

Θυμάστε όταν πρωτοστήθηκε το Taxis, όπου επιτέλους ο κόσμος είχε, παρά τα bugs και τις παθογένειες του συστήματος αυτού, τη δυνατότητα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να διαχειριστεί μόνος του κάποια βασικά φορολογικά του θέματα; Η έστω να έχει μια εικόνα;

Οοοοχι.

Υπήρχε ένα μόνιμο επιχείρημα άρνησης, καρφωμένο στο μυαλό και το στόμα όλων όσων δεν είχαν άλλα επιχειρήματα. Αν ήταν τραγούδι στο Spotify θα είχε χτυπήσει το all-time top 10 στο χρόνο που χρειάζεσαι να πεις “πληροφορική”:

“Και δηλαδή η γιαγιά στο χωριό θα πρέπει να ξέρει από υπολογιστές και να έχει Internet; Μα τι λέτε, δεν γίνονται αυτά”.

Και το κακό είναι ότι ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι όπως το ακούτε δεν ειπώθηκε από τον 70άρη συνταξιούχο θείο σας που δεν τελείωσε ούτε το εξατάξιο Γυμνάσιο στην εποχή του και το μόνο πληκτρολόγιο που έχει δει στη ζωή του είναι του σταθερού του τηλεφώνου και αυτό επειδή δεν βρίσκει πλέον να αγοράσει συσκευές με ροδέλα.

Αυτό ειπώθηκε (και) από ανθρώπους νεους και μορφωμένους: Δημοσιογράφους, σχολιαστές, πολιτικούς, παράγοντες της δημόσιας ζωής του τόπου μας.

Το e-banking έχει λίγο-πολύ καμια δεκαετία που “τρέχει” σε όλες τις τράπεζες. Μέχρι και φέτος η χρήση του ήταν πενιχρή. Το ίδιο και αυτή των εξοφλήσεων λογ/σμών ΔΕΚΟ από τα ΑΤΜ. Ο κόσμος δεν ήξερε, ούτε ήθελε να μάθει. Στηνόταν στα ΑΤΜ, έπαιρνε τα λεφτά στο χέρι και μετά έμπαινε μέσα στην τράπεζα και στηνόταν στην ατελείωτη ουρά για να ΞΑΝΑΔΩΣΕΙ τα λεφτά στον γκισέ πληρώνοντας το ρεύμα και το νερό, ενώ μπορούσε να κάνει όλη τη διαδικασία από το ATM.

Οι τράπεζες κάποια στιγμή το πήραν χαμπάρι και βάλανε αυτά τα ωραία μηχανάκια που έβαζες τα χαρτονομίσματα μέσα και σου έδιναν και ρέστα και πλήρωνες από εκεί τους λογαριασμούς σου.

Αμ δε.

Εχω βρεθεί μάρτυρας περιστατικών όπου οι 10 μπροστινοί από εμένα στην ουρά περίμεναν κραδαίνοντας ένα λογαριασμό ΔΕΚΟ μαζί με τα λεφτά για την πληρωμή του (εγώ περίμενα να καταθέσω επιταγή, μια από τις λίγες κινήσεις που δεν γίνονται δυστυχώς ηλεκτρονικά). Ερχόταν η ταλαίπωρη υπάλληλος να τους ενημερώσει ότι μπορούν άμεσα να πάνε στο μηχάνημα αυτό ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΕΙ πώς θα πληρώσουν ΚΑΙ ΕΛΕΓΑΝ ΟΧΙ.

Γιατί “στο ταμείο ξέρω εγώ να τα πληρώνω, όχι στα άψυχα μηχανήματα”. Το ότι ο ταμίας ουσιαστικά ήταν ένα εναλλακτικό interface προς το “άψυχο μηχάνημα” τους διέφευγε.

Και κατσικωνόντουσαν στην τεράστια ουρά. Γιατί “δεν τα ξέρω εγώ αυτά τα πράγματα του διαβόλου, μην με ζαλίζεις”. Ταλαιπωρώντας εαυτούς αλλά και όσους έπρεπε να κάνουν συναλλαγές που έπρεπε απαραίτητα να γίνουν από το ταμείο.

Φυσικά, τόσο το ebanking όσο και τα ATMs και τα μηχανήματα εξόφλησης λογαριασμών αντιμετωπίστηκαν με την δέουσα προσοχή, κατά το ξεκίνημά τους, από τα media: “Και δηλαδή η γιαγιά στο χωριό θα μάθει να πληκτρολογεί στο ATM; Η γιαγιά στο χωριό θα ανοίξει e-banking; Η γιαγιά στο χωριό θα κάνει εξόφληση στο αυτόματο μηχάνημα;”

Και διαιωνίζόταν η τεχνοφοβία.

Τελευταίο δείγμα του ίδιου επιχειρήματος απετέλεσε η ανακοίνωση του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών σύμφωνα με την οποία ο Σύλλογος αντιτίθετο στην χρήση πιστωτικών καρτών για πληρωμή των ιατρών γιατί, μεταξύ άλλων, το γεγονός “υπάρχει μια μεγάλη μερίδα ασθενών προχωρημένης ηλικίας που δεν έχει εξοικειωθεί με τη συγκεκριμένη διαδικασία”.

Υπήρχαν πολλά άλλα επιχειρήματα, αλλά διάλεξαν ΑΥΤΟ.

Ξέρετε γιατί; Γιατί σας βρίσκει σύμφωνους. Ισως όχι εσένα, αγαπητέ καμμένε techno-freak αναγνώστη που τώρα διαβάζεις το παρόν άρθρο κάνοντας ταυτόχρονα debugging στον κώδικα της distributed εφαρμογής που φτιάχνεις στα γρήγορα πριν πάρεις το βραδινό σου γράφοντας σε πέντε διαφορετικές γλώσσες ταυτόχρονα. Μάλλον σίγουρα όχι εσένα. Αλλά ΚΑΠΟΙΟΥΣ, και μάλιστα πολλούς, βρίσκει σύμφωνους αλλιώς δεν θα τολμούσαν να το αναφέρουν.

Κακά τα ψέμματα, η αλλαγή ποτέ δεν είναι αναίμακτη και σχεδόν πάντα συναντάει αντίσταση. Οταν οι ορχήστρες του (βωβού) κινηματογράφου περιήλθαν σε αχρηστία με την έλευση του ομιλώντος, ένα σωρό κόσμος έχασε τη δουλειά του (για την ακρίβεια 22.000 μουσικοί από το 1927 ως το 1930). Υπήρξαν αναταραχές. Διαδηλώσεις.

(Για αφίσες της εποχής, δείτε εδώ: http://www.smithsonianmag.com/history/musicians-wage-war-against-evil-robots-92702721/?no-ist)

Αλλά το να κρατούσαν τη δουλειά τους τελικά σήμαινε ότι θα είχαμε ως και σήμερα βωβό κινηματογράφο. Φαντάζεστε π.χ. το “300” σε βωβό, με τον Leather Leonidas να φωνάζει με 0% volume “THIS-IS-SPARTAAA” και εσείς να πρέπει να το διαβάζετε σε κάρτα, συνοδεία εγχόρδων από live ορχήστρα; Ασε που το YouTube θα αποτύγχανε εν τη γενέσει του γιατί θα έπρεπε να φωνάζετε την Μπάντα Περιπλανώμενων Μουσικών που θα πέρναγε τακτικά κάτω από το σπίτι σας και να τους βάζετε να παίζουν τη μουσική που θα ταίριαζε στο YouTube Video ID που θα βλέπατε εκείνη τη στιγμή.

Στις πρώτες μου ημέρες ως προγραμματιστής είχα ΙΔΡΩΣΕΙ πραγματικά για να πείσω ένα συγκεκριμένο άτομο ότι το πρόγραμμα που (δωρεάν) είχε εγκαταστήσει η εταιρία με την οποία συνεργαζόμουν στην υπηρεσία του, ως μέρος ενός μεγαλύτερου έργου, θα επιτάχυνε θεαματικά την έκδοση πιστοποιητικών για το κοινό (ήταν γραμμένο σε Clipper για DOS και ναι, είχε autocomplete) μια και μέχρι τότε έπρεπε να κατεβάζει από τα ράφια τεράστια χειρόγραφα βιβλία και να αναζητά τα στοιχεία του αιτούντος με χαρακάκι.

Φυσικά, υποψιαζόμουν οτι δεν φοβόταν να το μάθει (ήταν εξαιρετικά απλό) ούτε καν το ότι θα έκανε πολύ λιγότερο χρόνο να εξυπηρετήσει το κοινό (αρα περισσότερος χρόνος για καθησιο). Μετά από πολύ καιρό κατάλαβα ότι απλά φοβόταν ότι “η γιαγιά από το χωριό” δεν θα εκτιμούσε τον κόπο του αν, αντί για να τον βλέπει να ιδρώνει και να ξεφυσά ανεβοκατεβαίνοντας σε σκάλες και κρατώντας χαρακάκια, τον έβλεπε απλά να πατάει δυο-τρια πλήκτρα. Και θα τον “στόλιζε” με τα κοσμητικά επίθετα που θα της έρχονταν (τεμπέλης, χαραμοφάης κλπ).

Η “γιαγιά στο χωριό” δυστυχώς δεν βρίσκεται στο χωριό. Βρίσκεται ΠΑΝΤΟΥ.

Και εμποδίζει κάθε πρόοδο και κάθε εξέλιξη, εν αγνοία της, χρησιμοποιούμενη ως επιχείρημα από τους απανταχού τεχνοφοβικούς / έχοντες οποιοδήποτε έμμεσο ή άμεσο ώφελος από τη μη διάδοση της τεχνολογίας.

Η “γιαγιά στο χωριό” είναι η μόνιμη δικαιολογία των δημοσίων λειτουργών για τη μη μηχανογραφική διασύνδεση των υπηρεσιών του Δημοσίου, και την προώθηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης έτσι ώστε οι περισσότερες ενέργειες του πολίτη που σήμερα απαιτούν από τον ίδιο να παίζει τον courier χαρτούρας μεταξύ υπηρεσιών να εκτελούνται από ένα web portal με μερικά κλικ χωρίς να χάνονται απίστευτες ανθρωποώρες χωρίς κανένα νόημα.

Η “γιαγιά στο χωριό” ήταν η αιτία μη εξοικείωσης πολλών συμπατριωτών μας με τις ηλεκτρονικές πληρωμές (αλλά μόλις μπήκαν τα capital controls, για κοίτα πόσες “γιαγιάδες στο χωριό” έγιναν “κορασίδες στην πόλη” και έμαθαν να παίζουν στα δάχτυλα πιστωτικές/χρεωστικές/web banking. Ανάγκα και οι Θεοί πείθονται).

Η “γιαγιά στο χωριό” μπήκε ακόμα και στη Βουλή, με την απίστευτη απόφαση της τότε Προέδρου της Βουλής να τυπώσει το μνημόνιο σε χαρτί και να το μοιράσει σε βουλευτές (μιλάμε για κάτι εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες) αντί να το αναρτήσει σε κάποιο private share ή να το διανείμει με κάποιο ψηφιακό τρόπο. Εκτός του ότι ήταν αντιοικολογικό, η δυνατότητα γρήγορης αναζήτησης απλά δεν υφίστατο. Ένας βουλευτής θα έπρεπε να ανατρέξει σε καμμια χιλιάδα σελίδες προκειμένου να βρει αυτό που ήθελε. (Το σχόλιό μου ΔΕΝ είναι πολιτικό, όποιος και να το έκανε, από οποιαδήποτε παράταξη, το ίδιο θα ήταν).

Η “γιαγιά στο χωριό” δεν αφήνει τους μαυροπίνακες και τα τρίμματα κιμωλίας στα σχολεία να αντικατασταθούν από έξυπνους διαδραστικούς πίνακες και tablets. Οχι, κύριοι, δεν είναι τα λεφτά το κύριο πρόβλημα εδώ, όσο και αν ακούγεται περίεργο. Ούτε τα παιδιά. Είναι η “γιαγιά στο χωριό”.Και η “γιαγιά στο χωριό” είναι αυτή τη φορά ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ.

Ας επιχειρήσουμε όμως για λίγο να συμπλεύσουμε με την άποψη αυτή, δηλαδή ότι μια οποιαδήποτε τεχνολογική εξέλιξη δεν θα πρέπει να υλοποιηθεί λόγω της “γιαγιάς στο χωριό”.

Δηλαδή:

- Μετρητά (κυρίως “μαύρα”) παντού

- Γκισέ και γραφειοκρατία παντού

- Χειρόγραφα και φωτοτυπίες παντού

- Αδιαφάνεια παντού

- Προϊστορική παιδεία παντού

- Μηδενική πληροφόρηση παντού


Και ας κάνουμε την τραγική διαπίστωση:

ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ.

Γιατί με αυτή την κατάσταση να επικρατεί και με την παράλληλη έξοδο χιλιάδεων νέων ανθρώπων που λαμβάνει χώρα εδώ και αρκετά χρόνια ακριβώς εξ’αιτίας αυτής της κατάστασης, στο τέλος θα μείνουμε ΜΟΝΟ με τη “γιαγιά στο χωριό”.


Υ.Γ. Οταν, την εποχή της πρώτης “δόξας” του hypertext (πριν καλά καλά την έλευση του Web) τολμούσαμε να μιλήσουμε στους δασκάλους μας στο σχολείο για την δύναμη των συνδέσμων, της ψηφιακής αναζήτησης και της δυνατότητας αποθήκευσης τεράστιων κειμένων σε πολύ μικρό χώρο, αυτοί ανταπαντούσαν με επιχειρήματα όπως τη μυρωδιά του χαρτιού ή τη μαγεία του να υπογραμμίζεις, να μαρκάρεις και να βάζεις σημειώσεις στα πλάγια με διάφορα χρωματάκια.

Η συνήθεια είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Και η “γιαγιά στο χωριό” ξέρει από συνήθεια. Εξάλλου, στο χωριό όλα μια συνήθεια είναι.

 

[Alexandra]

Πρωτοάρχισα να χρησιμοποιώ υπολογιστή μετά τα 30 μου. Ξέρω ότι η "γιαγιά στο χωριό" ήταν τότε οι συνομήλικοι συνάδελφοί μου που αρνήθηκαν να μάθουν να χειρίζονται υπολογιστή, επειδή νόμιζαν μάλλον ότι μόδα είναι και θα περάσει. Πέρασαν πολλά χρόνια, οι ίδιοι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι "γιαγιάδες στο χωριό", υπό την έννοια ότι ενώ έμαθαν κουτσά-στραβά να χειρίζονται υπολογιστή για να μπαίνουν στο Φέισμπουκ και να στέλνουν email, αρνούνται να εξοικειωθούν με το internet banking ή με τη χρήση του Taxis.

Όπως λέει και το άρθρο, γι'' αυτούς που ψάχνουν δικαιολογία για να μην αλλάξει τίποτα, πάντα η εύκολη δικαιολογία θα είναι η "γιαγιά στο χωριό".

 

[Alexandra]

Συμπληρωματικά προς τα παραπάνω:

"Γιαγιά στο χωριό" είναι η κυρία που έχει σμαρτόφωνο, τάμπλετ ή υπολογιστή, χρησιμοποιεί Φέισμπουκ, και αρνείται να διαβάσει τις οδηγίες της κατσαρόλας που αγόρασε.



Ε, κι εγώ αρνούμαι να γυρίσω στα μέσα του 20ού αιώνα για χάρη αυτών των ανθρώπων.

 

[nickel]

Δεν διάβασα ακόμα τη Γιαγιά, αλλά ας πούμε ότι η τεχνολογία σταματά όταν δεν βρίσκει πελάτες. Δεν σταματά όταν το προσπαθούν λουδίτες / τεχνόφοβοι. Απλώς οι λουδίτες / τεχνόφοβοι μένουν πίσω.

 

[SBE]

Στην Ελλάδα κλασική δικαιολογία για όλα είναι οι ηλικιωμένοι. Οι οποίοι ηλικιωμένοι για τον μέσο Έλληνα είναι: άσχετοι με την τεχνολογία, άσχετοι με τις ξένες γλώσσες, άσχετοι με τα οικονομικά, άσχετοι με την πολιτική, άσχετοι με τα πάντα εκτός από την κουζίνα και το χωράφι.
Και δεν αμφιβάλλω ότι κι εγώ έχω πέσει στην παγίδα αυτή κάποιες φορές.

Θυμάμαι όταν έγινε η αλλαγή του νομίσματος κάτι συνομήλικοί μου μού είχαν πει ότι εμείς είμαστε πλέον μεγάλοι και ποτέ δεν θα συνηθίσουμε την αλλαγή, πάντα θα σκεφτόμαστε σε δραχμές.
:lol::lol::lol::scared::clap:

 

[Alexandra]

Αν υπολογίσεις ότι στα περισσότερα χωριά έχουν μείνει μόνο λίγες δεκάδες γέροι, θα καταλάβεις ότι η γιαγιά στο χωριό που ξέρει μόνο από κουζίνα και χωράφι είναι πλέον μύθος. Κι αν αυτά τα λίγα άτομα αδυνατούν να παρακολουθήσουν την τεχνολογία, πιο εύκολο είναι να τα βοηθήσουμε, παρά να κρατήσουμε πίσω ολόκληρη τη χώρα.
Ο 88χρονος θείος μου, που μένει σε χωριό με λίγους μόνιμους κατοίκους, κάνει τη φορολογική του δήλωση διαδικτυακά στο ΚΕΠ της περιοχής και φυσικά, από τη στιγμή που σταμάτησε να φέρνει ο ταχυδρόμος τη σύνταξη αλλά κατατίθεται στην τράπεζα, χρησιμοποιεί ΑΤΜ, που δεν υπάρχει καν στο χωριό, πρέπει να πάει στο διπλανό (Δημητσάνα).

 

[Palavra]

Ε μα πες τα, χρυσόστομε Ζαχαρία!

 

[SBE]

Οι περισσότεροι "γέροι" είναι αυτοί που ήταν εικοσάρηδες τη δεκαετία του '60 και σαραντάρηδες τη δεκαετία του '80. Μεγάλωσαν ακούγοντας ξένη ποπ μουσική σε φορητά πικάπ. Μετά είχαν όλοι τηλεόραση, ηλεκτρική σκούπα, στερεοφωνικό (ή έστω κασετόφωνο, και μάλιστα διπλό), μίξερ, βίντεο, ιχ κλπ. Κανένας τους δεν φόραγε το 1980 παραδοσιακή αμφίεση, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να είναι σήμερα οι ηλικιωμένες με μαντήλες και φακιόλια. Φόραγαν Λακόστ, κάπνιζαν Μάρλμπορο, τους είχαν μιλήσει για τη Ρεξόνα κλπ. Οι πιθανότητες να μην ξέρουν πούθε παν τα τέσσερα με την τεχνολογία είναι ελάχιστες.
Η μόνη εξήγηση για τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι πάσχουν από τη νόσο γέρασακαιπρεπειναμευπηρετούνολοι.

 

[nickel]

Σε συνέχεια του #3073, αντιγράφω από το σημερινό άρθρο του Θοδωρή Γεωργακόπουλου στην Καθημερινή («Οι Έλληνες που αντιστέκονται ακόμα»):

[...] Σε μια έρευνα στην οποία έχω αναφερθεί ξανά (εδώ), ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Σικάγου και της Μασαχουσέτης μελέτησαν στοιχεία από λογαριασμούς μεγάλης ελληνικής τράπεζας, και συγκεκριμένα από τα κάθε είδους δάνεια που έδινε η τράπεζα στους πελάτες της την περίοδο 2003-2009. Από τα δεδομένα γινόταν προφανές ότι η τράπεζα έδινε δάνεια σε πελάτες τα επίσημα δηλωμένα εισοδήματα των οποίων δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν το ύψος τους. Η τράπεζα, όπως όλες οι τράπεζες, χορηγούσε δάνεια με κριτήριο το πραγματικό εισόδημα των πελατών της (το οποίο υπολόγιζε με ακρίβεια) και όχι με το δηλωθέν εισόδημα, που ήταν συνήθως πολύ μικρότερο. Καθώς οι πελάτες είχαν δηλώσει διάφορα προσωπικά στοιχεία, όπως το επάγγελμα, η έρευνα έδειξε ότι το μέσο εισόδημα που είχαν δηλώσει οι γιατροί που ήταν πελάτες της τράπεζας ήταν 1660 ευρώ το μήνα, ενώ η μέση δόση δανείου που πλήρωναν στην τράπεζα ήταν 1282 ευρώ. Για να σας κάνω εγώ την αφαίρεση: 378 ευρώ. Με τόσα λεφτά υποτίθεται ότι ζει ένας γιατρός, αν δε φοροδιαφεύγει καθόλου. Οι ερευνητές βρήκαν κι άλλα ενδιαφέροντα πράγματα, όπως το συνολικό ύψος των μη-δηλωθέντων εισοδημάτων στην Ελλάδα (28 δισ. το χρόνο) και εντόπισαν και τους επαγγελματικούς κλάδους που φοροδιαφεύγουν περισσότερο από τους άλλους. Μαντέψτε ποιος κλάδος έρχεται πρώτος από όλους. Κάντε μια τρελή μαντεψιά.

Σύμφωνα με την εκτίμηση της έρευνας, ο μέσος γιατρός κρύβει έσοδα ύψους 32.548 ευρώ το χρόνο από την εφορία, περισσότερο από κάθε άλλο επαγγελματία (οι δικηγόροι ακολουθούν).

Εγώ και άλλοι σαν εμένα πιστεύουμε ότι οι γιατροί κάνουν μια πολύτιμη και πολύ δύσκολη δουλειά και έχουν φτύσει και αίμα στις σπουδές τους και τους αξίζει να αμείβονται πολύ καλά. Αλλά τι να κάνουμε, πολλοί από αυτούς φοροδιαφεύγουν, το ξέρουμε και το έχουμε δει ανεκδοτολογικά όλοι, και τα νούμερα επιβεβαιώνουν ότι φοροδιαφεύγουν περισσότερο από κάθε άλλο επαγγελματικό κλάδο. Το να επικαλείται λοιπόν “άδικη στοχοποίηση” ο αρμόδιος Σύλλογος μοιάζει λίγο σαν ένα νήπιο να προσπαθεί να πείσει τη μαμά του ότι δεν ήταν αυτό έσπασε το ροζ βάζο του σαλονιού, τη στιγμή που η μαμά του το είδε με τα μάτια της, και το έχει τραβήξει και σε βίντεο. [...]
http://www.kathimerini.gr/834173/opinion/epikairothta/politikh/oi-ellhnes-poy-antistekontai-akoma​