Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)
- Thread starter Alexandra
- Start date
Επίσης, ο μεγάλος Μίλιμπαντ γεννήθηκε το 1965 (άρα το 2030 θα είναι 65) και ο μικρός (αυτός που έγινε αρχηγός του Εργατικού κόμματος) γεννήθηκε το '69 και το 2030 θα είναι 61.
Επί της ουσίας, όμως (αν π.χ. μεταφέρουμε τη συζήτηση για το 2050): οι πολιτικοί ψηφίζονται από ψηφοφόρους. Οι ψηφοφόροι είναι εύλογο να έχουν κοντή μνήμη ως προς το παρελθόν (κάθε τι που κερδίζεται με αγώνες δεκαετιών είναι απλώς αιώνια «κεκτημένο» και πάμε γι' άλλα) και, όπως κάθε άνθρωπος, διαθέτουν μικρή ικανότητα να προβλέψουν το μέλλον. Φυσικά, αγωνιούν για το βραχυπρόθεσμο μέλλον της οικογένειας και των γύρω τους, κάποιοι (πολύ) λιγότεροι αγωνιούν και για το μέλλον σε ευρύτερο ορίζοντα (π.χ. περιβάλλον). Προσπαθούν επίσης να τοποθετούνται για το μεσομακροπρόθεσμο μέλλον, το δικό τους και των παιδιών τους, αλλά αυτό γίνεται αναγκαστικά με την προσφυγή σε «επαΐοντες» (που επίσης δεν γνωρίζουν πολύ περισσότερα· μέλλον είναι αυτό).
Ως άνθρωποι, οι πολιτικοί δεν έχουν ουσιαστικά διαφορετικό προφίλ από τον μέσο ψηφοφόρο. Κάποιοι είναι καλύτεροι εδώ, άλλοι υστερούν εκεί. Οι πολιτικοί πρέπει όμως να φροντίσουν για το μέλλον όλων μας (και το δικό τους). Ούτε οι πολιτικοί έχουν όμως κρυστάλλινες σφαίρες. Μπορεί να έχουν επιτελεία ειδικών, να γνωρίζουν πράγματα και αναλύσεις που δεν βλέπουμε οι κοινοί θνητοί, αλλά και πάλι μαντεψιές κάνουν. Καταρτισμένες μαντεψιές. Όμως, συστατικό της καθημερινότητας του πολιτικού είναι και η δυνατότητά του να μακροημερεύσει στην εξουσία. Όχι για την εξουσία καθαυτή (αν και αυτός είναι ο εύπεπτος και εύκολος στόχος) αλλά για να υλοποιήσει τα πιο μακροχρόνια σχέδιά του. Στην προσπάθεια αυτή παίρνει αποφάσεις που κάποτε πέφτουν έξω εδώ, άλλοτε βγαίνουν οφσάιτ από εκεί.
Η κριτική «οι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται για το μέλλον» χρειάζεται απόδειξη. Όταν ένας πολιτικός (όπως η Μέρκελ τώρα π.χ.) βλέπει από τις αναλύσεις που της φέρνουν οι ειδικοί της ότι η Γερμανία το 2050 θα έχει χάσει 20 εκατομμύρια πληθυσμό και θα είναι μια χώρα γερόντων με πληθυσμιακό προφίλ ανάλογο με της Ελλάδας σήμερα, υποθέτουμε ότι κατανοεί πως χρειάζεται να ενισχύσει τη χώρα της με νέο και δυναμικό πληθυσμό. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο τρόπος που το επιχειρεί σήμερα μπορεί να προκαλέσει στη χώρα της είκοσι διαφορετικά προβλήματα (όπως η άνοδος μιας εθνικιστικής δεξιάς και η εγκατάσταση των πολιτικών της άμεσα ή έμμεσα) που σήμερα ενδεχομένως δεν θεωρούνται τόσο κρίσιμα ή δεν έχουν προβλεφτεί καν. Θα κριθεί εκ των υστέρων.
Όπως εκ των υστέρων κρίθηκαν μακροπρόθεσμα θετικές οι αποφάσεις των καγκελαρίων Σμιτ και Σρέντερ, που την εποχή τους όμως τούς κόστισαν το κόμμα τους και την άμεση διακυβέρνηση και έφεραν μεγάλες περιόδους διακυβέρνησης του αντίπαλου συνασπισμού (που έδρεψε και τα μακροχρόνια οφέλη), με αποτέλεσμα τα πράγματα να πάνε ενδεχομένως αλλού από εκεί που θα ήθελαν οι Σμ. & Σρ. να έχουν πάει.
Επί της ουσίας, όμως (αν π.χ. μεταφέρουμε τη συζήτηση για το 2050): οι πολιτικοί ψηφίζονται από ψηφοφόρους. Οι ψηφοφόροι είναι εύλογο να έχουν κοντή μνήμη ως προς το παρελθόν (κάθε τι που κερδίζεται με αγώνες δεκαετιών είναι απλώς αιώνια «κεκτημένο» και πάμε γι' άλλα) και, όπως κάθε άνθρωπος, διαθέτουν μικρή ικανότητα να προβλέψουν το μέλλον. Φυσικά, αγωνιούν για το βραχυπρόθεσμο μέλλον της οικογένειας και των γύρω τους, κάποιοι (πολύ) λιγότεροι αγωνιούν και για το μέλλον σε ευρύτερο ορίζοντα (π.χ. περιβάλλον). Προσπαθούν επίσης να τοποθετούνται για το μεσομακροπρόθεσμο μέλλον, το δικό τους και των παιδιών τους, αλλά αυτό γίνεται αναγκαστικά με την προσφυγή σε «επαΐοντες» (που επίσης δεν γνωρίζουν πολύ περισσότερα· μέλλον είναι αυτό).
Ως άνθρωποι, οι πολιτικοί δεν έχουν ουσιαστικά διαφορετικό προφίλ από τον μέσο ψηφοφόρο. Κάποιοι είναι καλύτεροι εδώ, άλλοι υστερούν εκεί. Οι πολιτικοί πρέπει όμως να φροντίσουν για το μέλλον όλων μας (και το δικό τους). Ούτε οι πολιτικοί έχουν όμως κρυστάλλινες σφαίρες. Μπορεί να έχουν επιτελεία ειδικών, να γνωρίζουν πράγματα και αναλύσεις που δεν βλέπουμε οι κοινοί θνητοί, αλλά και πάλι μαντεψιές κάνουν. Καταρτισμένες μαντεψιές. Όμως, συστατικό της καθημερινότητας του πολιτικού είναι και η δυνατότητά του να μακροημερεύσει στην εξουσία. Όχι για την εξουσία καθαυτή (αν και αυτός είναι ο εύπεπτος και εύκολος στόχος) αλλά για να υλοποιήσει τα πιο μακροχρόνια σχέδιά του. Στην προσπάθεια αυτή παίρνει αποφάσεις που κάποτε πέφτουν έξω εδώ, άλλοτε βγαίνουν οφσάιτ από εκεί.
Η κριτική «οι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται για το μέλλον» χρειάζεται απόδειξη. Όταν ένας πολιτικός (όπως η Μέρκελ τώρα π.χ.) βλέπει από τις αναλύσεις που της φέρνουν οι ειδικοί της ότι η Γερμανία το 2050 θα έχει χάσει 20 εκατομμύρια πληθυσμό και θα είναι μια χώρα γερόντων με πληθυσμιακό προφίλ ανάλογο με της Ελλάδας σήμερα, υποθέτουμε ότι κατανοεί πως χρειάζεται να ενισχύσει τη χώρα της με νέο και δυναμικό πληθυσμό. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο τρόπος που το επιχειρεί σήμερα μπορεί να προκαλέσει στη χώρα της είκοσι διαφορετικά προβλήματα (όπως η άνοδος μιας εθνικιστικής δεξιάς και η εγκατάσταση των πολιτικών της άμεσα ή έμμεσα) που σήμερα ενδεχομένως δεν θεωρούνται τόσο κρίσιμα ή δεν έχουν προβλεφτεί καν. Θα κριθεί εκ των υστέρων.
Όπως εκ των υστέρων κρίθηκαν μακροπρόθεσμα θετικές οι αποφάσεις των καγκελαρίων Σμιτ και Σρέντερ, που την εποχή τους όμως τούς κόστισαν το κόμμα τους και την άμεση διακυβέρνηση και έφεραν μεγάλες περιόδους διακυβέρνησης του αντίπαλου συνασπισμού (που έδρεψε και τα μακροχρόνια οφέλη), με αποτέλεσμα τα πράγματα να πάνε ενδεχομένως αλλού από εκεί που θα ήθελαν οι Σμ. & Σρ. να έχουν πάει.
Ακούγοντας σήμερα τον κύριο πρωθυπουργό από τη Βουλή και πόσο καλά πηγαίνουν τα πράγματα, συνειδητοποιώ πόσο κορόιδα είναι στην αντιπολίτευση, που δεν δέχτηκαν να συμμετάσχουν στην αποθέωση του πολιτικού συστήματος υπό την ηγεσία του.
Αναγκαστικά τώρα θα καρπωθεί ολόκληρη τη δόξα η κυβέρνηση.
Αναγκαστικά τώρα θα καρπωθεί ολόκληρη τη δόξα η κυβέρνηση.
Μου είπαν ότι έπιασε και την αραβική παροιμία: «Τα σκυλιά ουρλιάζουν αλλά το καραβάνι προχωρά».
Το κακό είναι με τα τρένα που έχουν μπλοκαριστεί. Να καταφύγουν κι αυτοί σε καραβάνια;
Το κακό είναι με τα τρένα που έχουν μπλοκαριστεί. Να καταφύγουν κι αυτοί σε καραβάνια;
SBE
¥
Τώρα σχετικά με το "οι πολιτικοί ενδιαφέρονται για το μέλλον, γιατί έχουν οικογένειες" κλπ.
Διαφωνώ. Οι πολιτικοί ενδιαφέρονται για το μέλλον όσο και ο μέσος άνθρωπος, αλλά προέχει το δικό τους, άμεσο μέλλον, όπως σε κάθε άνθρωπο. Κι όπως μας έχει δείξει πολλές φορές η πειραματική ψυχολογία, το απώτερο μέλλον είναι... απώτερο.
Οι δε πολιτικοί- οι ανώτεροι τουλάχιστον, και φυσικά πάντα οι δημοκρατικά εκλεγμένοι- έχουν το πλεονέκτημα ότι λόγω της θέσης τους έχουν λίγο πολύ εξασφαλίσει το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους. Αν μη τι άλλο, οι περισσότεροι ανήκουν στις ελίτ της χώρας τους, με όλα τα θετικά επακόλουθα που μπορεί να έχει αυτό στη ζωή κάποιου. Και μην πάμε μακριά, με ένα εξάμηνο σε θέση συμβούλου σε ελληνικό υπουργείο (που μπορεί να την πάρεις απλώς γιατί το σόι σου φέρνει ψήφους στον υπουργό) πας μετά στη McKinsey στις ΗΠΑ, ούτε καν στα ευρωπαϊκά παρακατιανά υποκαταστήματα, και παίρνεις θέση για την οποία οι απόφοιτοι του ΜΙΤ και του Χάρβαρντ έχουν σφαχτεί μεταξύ τους. Και ναι, έχω παραδείγματα φίλους και συμφοιτητές μου. Αν μετά βέβαια είσαι τελείως ηλίθιος και ανεπίδεκτος, ε, δεν θα φτουρήσεις, αλλά για να κάνεις αυτήν την κίνηση προφανώς δεν είσαι τελείως ηλίθιος και ανεπίδεκτος.
Παρεμπιπτόντως, διαφωνώ ότι ο κλάδος της πρόγνωσης είναι "μαντεψιά". Το πρώτο πράγμα που σε μαθαίνουν στο πανεπιστήμιο είναι ότι ΔΕΝ είναι μαντεψιά. Είναι προετοιμασία για μελλοντικά ενδεχόμενα. Φτιάχνεις ένα σενάριο για κάθε περίπτωση.
Διαφωνώ. Οι πολιτικοί ενδιαφέρονται για το μέλλον όσο και ο μέσος άνθρωπος, αλλά προέχει το δικό τους, άμεσο μέλλον, όπως σε κάθε άνθρωπο. Κι όπως μας έχει δείξει πολλές φορές η πειραματική ψυχολογία, το απώτερο μέλλον είναι... απώτερο.
Οι δε πολιτικοί- οι ανώτεροι τουλάχιστον, και φυσικά πάντα οι δημοκρατικά εκλεγμένοι- έχουν το πλεονέκτημα ότι λόγω της θέσης τους έχουν λίγο πολύ εξασφαλίσει το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους. Αν μη τι άλλο, οι περισσότεροι ανήκουν στις ελίτ της χώρας τους, με όλα τα θετικά επακόλουθα που μπορεί να έχει αυτό στη ζωή κάποιου. Και μην πάμε μακριά, με ένα εξάμηνο σε θέση συμβούλου σε ελληνικό υπουργείο (που μπορεί να την πάρεις απλώς γιατί το σόι σου φέρνει ψήφους στον υπουργό) πας μετά στη McKinsey στις ΗΠΑ, ούτε καν στα ευρωπαϊκά παρακατιανά υποκαταστήματα, και παίρνεις θέση για την οποία οι απόφοιτοι του ΜΙΤ και του Χάρβαρντ έχουν σφαχτεί μεταξύ τους. Και ναι, έχω παραδείγματα φίλους και συμφοιτητές μου. Αν μετά βέβαια είσαι τελείως ηλίθιος και ανεπίδεκτος, ε, δεν θα φτουρήσεις, αλλά για να κάνεις αυτήν την κίνηση προφανώς δεν είσαι τελείως ηλίθιος και ανεπίδεκτος.
Παρεμπιπτόντως, διαφωνώ ότι ο κλάδος της πρόγνωσης είναι "μαντεψιά". Το πρώτο πράγμα που σε μαθαίνουν στο πανεπιστήμιο είναι ότι ΔΕΝ είναι μαντεψιά. Είναι προετοιμασία για μελλοντικά ενδεχόμενα. Φτιάχνεις ένα σενάριο για κάθε περίπτωση.
Χρησιμοποιείς εισαγωγικά για κάτι που δεν έγραψα πουθενά. Μετά επαναλαμβάνεις με δικά σου λόγια αυτά που έγραψα εγώ. Καλά κάνεις, είναι χρήσιμο για εμπέδωση.
Εξήγησα: καταρτισμένες μαντεψιές -- και υπέθεσα ότι είναι εύκολο να αναγνωριστεί το educated guess που κρυβόταν από πίσω. Προφανώς δεν ήταν.
Γενικά, καλό (και σωτήριο) το διαγώνιο διάβασμα, αλλά μερικές φορές δεν φτάνει.
Είναι βαρετό αυτό το παιχνίδι, καλή μου SBE. Έγραψα ότι οι πολιτικοί δεν έχουν διαφορετικό προφίλ από τον μέσο άνθρωπο (που ενδιαφέρεται πρωτίστως για τα δικά του, άρα ο πολιτικός για τις εκλογές όπως ο αγρότης για τις βροχές και την τιμή του πετρελαίου) και έγραψα ότι οι πολιτικοί πρέπει να φροντίσουν για το μέλλον --και το δικό μας. Έγραψα επίσης ότι η κριτική «οι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται για το μέλλον» χρειάζεται απόδειξη. Απόδειξέ το, αν το πιστεύεις.
Τα σενάρια που φτιάχνεις είναι υποθετικά και βασίζονται στην καλύτερη περίπτωση σε extrapolation και σε συσχέτιση παραγόντων. Ξέρουμε πολύ καλά από τα μαθηματικά ότι τα σενάρια πρόγνωσης περιγράφονται από μη γραμμικές εξισώσεις που είναι ακόμα αδύνατον να λυθούν με συμβατικούς υπολογιστές και στην καλύτερη περίπτωση δίνουν μια πιθανότητα σύγκλισης σε τρία ή τέσσερα αποτελέσματα, όταν το βάθος χρόνου μικραίνει, ο όγκος των δεδομένων αυξάνεται και αφαιρούνται παράμετροι από τις εξισώσεις (πρόγνωση καιρού). Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να υπολογιστεί το μοναδικά περίπλοκο σενάριο μιας μη γραμμικής κοινωνικής κατάστασης σε 30 χρόνια από τώρα, καθώς ο όγκος των δεδομένων και ο αριθμός των αλληλεπιδράσεων είναι τόσο μεγάλα που ακόμα κι αν αποθηκεύαμε κάθε πιθανό αποτέλεσμα σε ένα άτομο υδρογόνου, όλα τα άτομα του σύμπαντος δεν θα έφταναν για να περιγράψουν το σενάριο (κυριολεξία). Ο δε χρόνος υπολογισμού, ακόμα κι αν κάθε flop διαρκούσε μόλις ένα πλανκ, θα ήταν μεγαλύτερος από την εκτιμώμενη διάρκεια του σύμπαντος.
Ένας φίλος μεταφραστής έβαλε κάτω τα οικονομικά του και υπολόγισε ότι στα επόμενα τρία χρόνια χρειάζεται να βγάλει επιπλέον 5.400 ευρώ για να τα φέρει βόλτα. Έκανε μια απλή διαίρεση διά 36 μήνες: 150 ευρώ παραπάνω κάθε μήνα. Δεν ήταν μικρό το νούμερο αλλά ήταν σίγουρος ότι θα τα κατάφερνε. Καλού-κακού, σκέφτηκε ότι θα έπρεπε να προσθέσει και μερικά έκτακτα ιδιαίτερα μαθήματα, έτσι ώστε αν δεν έπιανε τον μέσο όρο των 150 ευρώ το μήνα, να μπορούσε να καλύψει το κενό με μαθήματα. Εναλλακτικά. Βέβαια, τον γλύκανε η ιδέα και σκέφτηκε ότι, αν έκανε κανονικά τόσες παραπάνω μεταφράσεις και έκανε και μερικά πρόσθετα μαθήματα, στο τέλος θα του έμενε και περίσσευμα, να κάνει από ένα ταξιδάκι κάθε χρόνο.
Καταλάβατε πώς σκέφτεται; Καταλαβαίνετε τη διαφορά ανάμεσα σε εναλλακτικό έσοδο και πρόσθετο έσοδο; Ωραία.
Όταν το ΔΝΤ απαιτεί εναλλακτικά μέτρα ύψους 3,6 δις, δεν σημαίνει ότι απαιτεί να προστεθούν 3,6 δις στα 5,4 δις για να πληρώσουμε συνολικά 9 δις. Λέει ότι οι τρύπες που μπορεί να δημιουργηθούν από τα μέτρα για τα 5,4 δις θα πρέπει να συμπληρωθούν από άλλα μέτρα που θα τα περιγράψουμε από τώρα σε αυτό και όχι σε μελλοντικά συμπληρωματικά μνημόνια. Λένε ότι δεν εμπιστεύονται τα νούμερα. Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουμε αυτό;
Καταλάβατε πώς σκέφτεται; Καταλαβαίνετε τη διαφορά ανάμεσα σε εναλλακτικό έσοδο και πρόσθετο έσοδο; Ωραία.
Όταν το ΔΝΤ απαιτεί εναλλακτικά μέτρα ύψους 3,6 δις, δεν σημαίνει ότι απαιτεί να προστεθούν 3,6 δις στα 5,4 δις για να πληρώσουμε συνολικά 9 δις. Λέει ότι οι τρύπες που μπορεί να δημιουργηθούν από τα μέτρα για τα 5,4 δις θα πρέπει να συμπληρωθούν από άλλα μέτρα που θα τα περιγράψουμε από τώρα σε αυτό και όχι σε μελλοντικά συμπληρωματικά μνημόνια. Λένε ότι δεν εμπιστεύονται τα νούμερα. Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουμε αυτό;
Μια χαρά το καταλαβαίνουμε οι όσοι λίγοι απομείναμε που επιμένουμε να ασχολούμαστε με αριθμούς, που, ως γνωστόν, είναι κάτω από τους ανθρώπους.
Καταλαβαίνουμε επίσης ότι αυτό σημαίνει πως το 66% των μέτρων των 5,4 δις είναι πιθανό να αποδειχτούν τζούφια. Καθόλου περίεργο αφού σε λίγο θα κηρυχτεί ολόκληρη η χώρα αρχαιολογική περιοχή (χιλιετώς τεκμηριωμένο γεγονός άλλωστε), το υπέδαφός της προστατευόμενο για τις μέλλουσες γενιές και οι υποδομές της επίφοβες να κινηθούν και να μετακινηθούν σε άλλες χώρες, σαν το λιμάνι του Τσίτσο που έφευγε και το εκκλησάκι του Αη Θωμά που περπάτησε πάνω στις ράγες (όποιος καταλάβει ένα ή δύο από τα τελευταία, δείχνει ανάλογα και τα χρόνια του).
Καταλαβαίνουμε επίσης ότι αυτό σημαίνει πως το 66% των μέτρων των 5,4 δις είναι πιθανό να αποδειχτούν τζούφια. Καθόλου περίεργο αφού σε λίγο θα κηρυχτεί ολόκληρη η χώρα αρχαιολογική περιοχή (χιλιετώς τεκμηριωμένο γεγονός άλλωστε), το υπέδαφός της προστατευόμενο για τις μέλλουσες γενιές και οι υποδομές της επίφοβες να κινηθούν και να μετακινηθούν σε άλλες χώρες, σαν το λιμάνι του Τσίτσο που έφευγε και το εκκλησάκι του Αη Θωμά που περπάτησε πάνω στις ράγες (όποιος καταλάβει ένα ή δύο από τα τελευταία, δείχνει ανάλογα και τα χρόνια του).
Ξεκαρδίστηκα. Έχω τα χρόνια, βλέπεις.
Για όσους δεν θυμούνται το τρίβιο:
http://www.eirinika.gr/article/3311...ote-o-franko-eipe-ston-tsitso-ahtypito-komiko
Δεν κατάλαβα κανένα απ' τα δύο. :)
Ε, ναι. Το πρώτο είναι late 60s, το δεύτερο είναι mid 80s.
Κοίτα, βρέθηκα αυτές τις ημέρες σε πολιτική συζήτηση ποικίλου ηλικιακού φάσματος, όπου όταν αναφέρθηκε «η εποχή Αβέρωφ στη ΝΔ» η 35άρα της παρέας κοίταξε με άδολη και ειλικρινή απορία, οπότε...
Πάλι καλά που δεν αναφέρθηκε και το ΚΚΕ Εσωτερικού. :)
Εεε... χμ... εκκλησάκι των Αγίων Σαράντα επί της λεωφόρου Κηφισίας, Δόκτορα. 