Ελλάδα 2015

[Costas]

Τελικά το "ανόητα αφελής" ήτανε συμπαιγνία ολκής, απ' ό,τι λέει εδώ, του μεταφραστικού του Μέγκα, και μάλιστα σε δύο επίπεδα.
(lifo)
Ο Βαρουφάκης του είχε παραπονεθεί ότι τα ΜΜΕ είναι φριχτά και διαστρέφουν πράγματα -ω, η ειρωνεία!- κι αυτός του είπε πάνω κάτω ότι 'έλα τώρα, αφού είσαι ειδικός στα επικοινωνιακά, μην εκπλήσσεσαι απ' τα μίντια'. Το χειρότερο είναι πως απ' ό,τι φαίνεται στο βίντεο η κουβέντα τους ήταν πολύ φιλική και με χιούμορ και από τις δύο πλευρές. Κι όμως, μπήκαμε όλοι εμείς, σαν τις κακές πεθερές, να βάλουμε εκ των υστέρων λόγια στον δικό μας, «σε είπε ανόητο!», «αντέδρασε, σε πρόσβαλε» ανάβοντας φιτίλια χωρίς αιτία. Δεν είναι μόνο το ότι το MEGA (οι μεταφραστές και όχι οι ανταποκριτές, ξανατονίζω) πρόσθεσε μια προσβλητική λέξη που δεν υπήρχε μετατρέποντας το "ξαφνικά αφελής" σε "ανόητα αφελής", αλλά ότι η Ελληνική κυβέρνηση, που έκανε σήμερα επίσημο διάβημα δεν κατάλαβε λέξη απ' τα λεγόμενα του Σόιμπλε. Ακόμα και να είχε πει «ανόητα αφελής» η φράση θα έλεγε ότι «δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι ανόητα αφελής» και όχι ότι «είναι ανόητα αφελής». Εννοείται πως τα ξένα μέσα πχ. BBC και New York Times μετέφεραν τις δηλώσεις με ακρίβεια και πρέπει να είναι έκπληκτα απ' το ότι η κυβέρνηση πίστεψε την πατριωτική μετάφραση του Μέγκα ή των αντιμνημονιακών σάιτ πατώντας την μπανανόφλουδα. Μόλις διάβασα και αυτό: Φλαμπουράρης: «Λόγω ψυχολογικών παραμέτρων η αντίδραση Σόιμπλε»(Σε ψυχολογικές παραμέτρους λόγω του ότι η ισορροπία δεν είναι πια υπέρ της Γερμανίας στην Ευρώπη απέδωσε την αντίδραση Σόιμπλε κατά Βαρουφάκη και την αμφιλεγόμενη φράση "ανόητα αφελής", ο υπουργός Επικρατείας.) Δηλαδή ο Υπουργός Επικρατείας μας και δεξί χέρι του Τσίπρα, βιάστηκε και έκανε και ψυχιατρική διάγνωση του Σόιμπλε!

ΣΣ: Ειδικά για το διάβημα ο Κοτζιάς είπε ότι έγινε για την ουσία των λεγομένων του Σόυμπλε και όχι για το "ανόητα αφελής". Χμμ...

 

[Hellegennes]

Τώρα που έχω λίγο παραπάνω χρόνο, θέλω να επικεντρωθώ ξανά στο κτγμ παράξενο σχόλιο του Δόκτορα, ότι είναι λογικό να σκεφτούμε ότι αν κάνουμε εμείς "αυτά που πρέπει" η άλλη πλευρά θα αναθεωρήσει τους στόχους της, γιατί είναι αυτονόητο ή μάλλον "προφανές" ότι δεν γίνεται αλλιώς. Ας κάνουμε το τρομερό αυτό άλμα πίστεως, για το οποίο μόνο υποψίες μπορούμε να έχουμε, γιατί κανείς δεν το έχει αναφέρει καν (εκτός κι αν αναφερόμαστε σε κάτι αόριστες "ευελιξίες" εκ στόματος ενός και μόνο ατόμου, για τις οποίες φυσικά θα πρέπει να ενημερωθούν και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι και να τις περάσουν απ' τα κοινοβούλιά τους για αποδοχή ή απόρριψη). Αλλά είπαμε, ας το δεχτούμε έτσι απλά. Το μεγάλο πρόβλημα είναι τι θυσιάζουμε στην πορεία μέχρι να έρθουν αυτές οι "προφανείς" αναθεωρήσεις. Στην πολιτική και γενικά στην ζωή υπάρχει η έννοια του "πολύ αργά", της "ανεπανόρθωτης βλάβης", του "η ζημιά έγινε τώρα" και του "τώρα, καληνύχτα". Αν λοιπόν για να ικανοποιήσεις τους στόχους πάρεις μέτρα που θα κάνουν ακόμα μεγαλύτερη ζημιά, η υποτιθέμενη ελάφρυνση της αναθεώρησης θα πάει στον βρόντο. Την έχουμε ξαναδεί την ιστορία και γι' αυτό αναφέρθηκα στο Μεσοπρόθεσμο. Συγκεκριμένα, τραβούσα τα μαλλιά μου όταν είδα τον παρακάτω πίνακα, που με έκανε να ψάξω κατά πόσο είναι εφικτό αυτό για κράτος σε καιρό λιτότητας:

Στην τελική, παίζουμε; Αν είναι να γίνει αναθεώρηση στόχων θα πρέπει να γίνει στην ώρα της, όχι να παίζουμε παιχνιδάκια με τις αντοχές ενός ολόκληρου λαού, του τύπου "κάνε το Χ και αν είσαι καλό παιζάκι έχει ο Θεός" και να αναλωνόμαστε σε πολιτικολογίες και κρυφτούλι. 10χρονα κυβερνάνε την Ευρώπη; Ώριμη στάση είναι να αποδέχεσαι τις ήττες σου και να αλλάζεις τακτική, να ελίσσεσαι, να εφευρίσκεις νέες λύσεις. Αντ' αυτού βλέπω κουκουρούκου δηλώσεις, όπως το σχόλιο του Σόιμπλε σχετικά με το ότι η Ελλάδα το 2014 τα πήγε καλύτερα απ' ό,τι προέβλεπε το σχέδιο διάσωσής της. Δουλευόμαστε; Ποιο σχέδιο διάσωσης; Αυτό που προέβλεπε ανάπτυξη 3% για το 2014 και πρωτογενές πλεόνασμα 6,7%; Αναθεωρήθηκαν οι στόχοι, θα πει κάποιος. Ε, και; Σημασία έχει ότι η ζημιά έγινε από την πολιτική που εφαρμόστηκε με βάση αυτούς τους στόχους. Και με βάση ποια λογική θα πρέπει να θεωρώ αυτονόητο ότι θα συνεχίσουν να αναθεωρούνται οι στόχοι επειδή είναι "προφανές"; Ποια επιστημονική θεωρία προβλέπει αυτό το "προφανές" που μοιάζει πιο αόριστο κι από θρησκευτικές υποσχέσεις για την ζωή του μέλλοντος;

 

[Palavra]

Διάλειμμα: ο Υπουργός Οικονομικών, με πλήρη επίγνωση του θεσμικού ρόλου του υποθέτω, φωτογραφίστηκε με τη σύζυγό του για το περιοδικό Paris Match. Στα πλαίσια του λιτού βίου, φαντάζομαι.

 

[nickel]

Καλημέρα. Η φωτογραφία προέρχεται από εδώ:

http://www.gettyimages.co.uk/detail...for-the-greek-government-news-photo/465966708
Credit: Baptiste Giroudon/Paris Match / contributor

Επειδή πρόκειται για φωτογραφικό πρακτορείο, καλό θα είναι να αναφέρουμε την πηγή. Τουλάχιστον.

 

[Alexandra]

Ε, αφού η πηγή είναι τυπωμένη πάνω στη φωτογραφία.

 

[Alexandra]

Διάλειμμα: ο Υπουργός Οικονομικών, με πλήρη επίγνωση του θεσμικού ρόλου του υποθέτω, φωτογραφίστηκε με τη σύζυγό του για το περιοδικό Paris Match.

Μα ακριβώς επειδή έχει επίγνωση του θεσμικού του ρόλου το κάνει. Θέλει να δείξει στους υπόλοιπους Ευρωπαίους που μας δανείζουν χρήματα τι σημαίνει "ανθρωπιστική κρίση".

 

[drsiebenmal]

Εγώ ομολογώ ότι μου αρέσει η φωτό, το καλόγουστο και λιτό (αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί) σαρακοστιανό τραπέζι και το δροσερό, χαρούμενο πρόσωπο της συζύγου. Εντάξει, είναι και ο Βαρούφ στη φωτό, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας.

Και ναι, θεωρώ υπερβολή να σηκώνεται αχός γι' αυτή τη σειρά φωτογραφιών. Να συνοδευόταν το άρθρο και από CD με συνέντευξη Βαρούφ, ναι, να διαμαρτυρηθώ ως αλληλέγγυος υπέρ των βασανιζομένων αμάχων και ανυποψίαστων αναγνωστών. Τώρα όμως, γιατί;

 

[drsiebenmal]

Το άκουσα με τα αυτιά μου και δεν το πίστευα:

Αθήνα (in.gr)
Ανοιχτό το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος σε περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία με τους εταίρους και ζητηθεί από την ελληνική κυβέρνηση να λάβει δημοσιονομικά μέτρα, άφησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακελλαρίδης, μιλώντας στον Βήμα 99,5.

«Δημοψήφισμα δεν προβλέπεται, εάν υπάρξει συμφωνία με τους εταίρους. Σε διαφορετική περίπτωση και εάν ζητηθούν δημοσιονομικά μέτρα, το ερώτημα του δημοψηφίσματος θα αφορά τα μέτρα αυτά και μόνο» δήλωσε.

Για τις μεταρρυθμίσεις, ο κ. Σακελλαρίδης διευκρίνισε ότι ζητήθηκε η τεχνογνωσία του ΟΟΣΑ για τις προτάσεις που η ίδια η κυβέρνηση παρουσίασε και απέρριψε τις αιτιάσεις για αντίθεση με όσα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση για τον Οργανισμό.

Και δεν το πίστευα, επειδή ούτε ο εκπρόσωπος, ούτε οι δημοσιογράφοι (Χιώτης-Παπαδόπουλος) φάνηκε να γνωρίζουν ότι:

Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, (Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 44.2 -- το αστείο είναι ότι το ακριβώς από πάνω 44.1 αναφέρεται στις επάρατες ΠΝΠ)...

Ότι απαιτούνται πρώτα 180 ψήφοι στη Βουλή το θεωρώ απλώς διαδικαστικό.

 

[nickel]

Πταίσμα άγνοιας. Από τη στιγμή που άκουσα τον σοβαρό κύριο Παρασκευόπουλο (τον διάβαζα πολλά χρόνια στην «Ε») να απειλεί ότι είναι έτοιμος να δώσει την άδεια για την εκτέλεση αρεοπαγιτικής απόφασης του έτους 2000 (με την οποία θα μπορούσαμε να έχουμε δήμευση περιουσίας του γερμανικού δημοσίου εντός της Ελλάδας) μέχρι και αυτά που διαβάζω για «ενημέρωση σε σχολεία και στρατό για γερμανικές οφειλές» [εδώ] φτάνω να πιστεύω ότι έχει σωρευτεί όγκος παραλογισμού που πρέπει γρήγορα να διαλυθεί. Αν είστε φίλοι της κυβέρνησης και νομίζετε ότι καλώς γίνονται όλα αυτά, ας μην τα συζητήσουμε, γιατί δεν θα συμφωνήσουμε.

 

[SBE]

Εγώ ομολογώ ότι μου αρέσει η φωτό, το καλόγουστο και λιτό (αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί) σαρακοστιανό τραπέζι και το δροσερό, χαρούμενο πρόσωπο της συζύγου. Εντάξει, είναι και ο Βαρούφ στη φωτό, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας.

Δόχτορα, οι τσιπούρες στα αριστερά της φωτό ειναι σαρακοστιανές;
Αν ναι, τότε να αναθεωρήσω και να αρχίσω κι εγώ τη νηστεία, γιατί στις νηστείες ήξερα ότι τρώμε μόνο θαλασσινά, όχι ψάρι.

Επίσης: ο φωτοσόπος του έδωσε και κατάλαβε, ε; Το κεφάλι του Βαρουφάκη είναι λες και προέκυψε με κολάζ από άσχετη φωτογραφία με διαφορετικό φωτισμό, διαπιστώνουμε ότι ο υπουργός οικονομικών έχει γιγαντιαίο δεξί βραχίονα και ατροφικό αριστερό (ίσως και χωρίς χέρι, αφού χάνεται κάπου στο τραπεζομάντηλο), και όχι, δεν ερμηνεύεται αυτό από την προοπτική, γιατί τότε θα ήταν και τα άλλα αντικείμενα στο τραπέζι ανάλογα παραμορφωμένα κλπ κλπ. Νομίζω ότι τον προσθέσανε μετά στη φωτογραφία, αλλά δε βάζω και το χέρι μου στη φωτιά (εκτός αν είναι φωτοσοπική φωτιά).

 

[SBE]

Νίκελ, μη σκας άδικα.
Ως γνωστόν θα λάβουμε γερμανικές αποζημιώσεις την ίδια μέρα που θα έρθουν οριστικά στην Ελλάδα τα ελγίνεια.

 

[Hellegennes]

Επίσης: ο φωτοσόπος του έδωσε και κατάλαβε, ε; Το κεφάλι του Βαρουφάκη είναι λες και προέκυψε με κολάζ από άσχετη φωτογραφία με διαφορετικό φωτισμό, διαπιστώνουμε ότι ο υπουργός οικονομικών έχει γιγαντιαίο δεξί βραχίονα και ατροφικό αριστερό (ίσως και χωρίς χέρι, αφού χάνεται κάπου στο τραπεζομάντηλο), και όχι, δεν ερμηνεύεται αυτό από την προοπτική, γιατί τότε θα ήταν και τα άλλα αντικείμενα στο τραπέζι ανάλογα παραμορφωμένα κλπ κλπ. Νομίζω ότι τον προσθέσανε μετά στη φωτογραφία, αλλά δε βάζω και το χέρι μου στη φωτιά (εκτός αν ειναι φωτοσοπική φωτιά).

Δεν νομίζω. Αυτό που πιστεύω ότι βλέπεις, επειδή, αν προσέξεις, και το δεξί χέρι της γυναίκας του είναι πολύ μικρότερο σε σχέση με το κεφάλι της, είναι πως ο φωτογράφος βρίσκεται πολύ πιο κοντά απ' ό,τι φαίνεται να είναι και η απόσταση δημιουργήθηκε με χρήση ευρυγώνιου φακού και κατόπιν η φωτογραφία «στριμώχτηκε» σε μικρότερο πλαίσιο. Λόγω της πολύ κοντινής απόστασης του φακού, ακόμη και μικρή απόσταση από την κάμερα δημιουργεί μεγάλη διαφορά βάθους. Αυτό το οπτικό εφέ χρησιμοποιείται και σε ταινίες όταν θέλεις να δείξεις κάποιον να φαίνεται μικρότερος ή μεγαλύτερος από το περιβάλλον του. Π.χ. στο χόμπιτ αξιοποιήθηκε σε σκηνές όπου ο Γκάνταλφ βρίσκεται δίπλα στα χόμπιτ. Η λήψη της σκηνής είναι τέτοια ώστε να φαίνεται ότι τα δυο άτομα είναι το ένα δίπλα στο άλλο αλλά στην πραγματικότητα ο ένας είναι πιο μακριά και έτσι μοιάζει μικρότερος. Πρόσεξε τις αναλογίες των δυο κεφαλιών και παρατήρησε ότι η μεταξύ τους απόσταση είναι στην πραγματικότητα πολύ μικρή.

 

[SBE]

Έλλη, δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη. Δεν είναι αποτυχημένο τελειώς φοτοσόπιασμα, η γυναίκα του Βαρουφάκη δέιχνει φυσιολογική και με κανονικές αναλογίες χεριών (το τράβηγμα στο κεφάλι νομίζω οφέιλεται στο φακό, αλλά δεν είναι για αποκεφαλισμό). Ο Βαρουφάκης όμως έχει πολύ έντονο περίγραμμα (που σημάινει διαφορές στο φωτισμό) και μοιάζει δυσανάλογος. Πώς γίνεται και το πιάτο του δε μοιάζει δυσανάλογα μικρότερο από το άλλο απέναντί του; Προφανώς κατι έγινε σε εκείνη τη μεριά της φωτογραφίας, και δεν οφείλεται απλά στο φακό.
Αυτά για τη φωτογραφία, ας μην αλλάζουμε θέμα.

 

[Costas]

Επιστολή της Μαρίας Βασιλάκη που απαντά στα ψέματα, όπως τα χαρακτηρίζει, του Κοτζιά: (ΕφΣυν)

Στο φύλλο της «Εφ.Συν.» της 10ης Μαρτίου δημοσιεύθηκαν κάποιες συσκοτιστικές «διευκρινίσεις» (!) «κύκλων» του υπουργού Εξωτερικών, σχετικά με τη δίκη που αυτός έχει κινήσει κατά της Athens Review of Books. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αποδείξεις την αλήθεια για ένα άτομο σαν τον Κοτζιά, από το να παραθέτεις ει δυνατόν φωτογραφικά τα έργα του. Αλλά και πάλι αυτός θα επιμένει να αρνείται αυτά που οι πάντες βλέπουν.

Κύκλοι προσκείμενοι στην Athens Review of Books, και κυρίως σε πολύ αξιόπιστο σκάνερ, σας στέλνουν μερικά φωτογραφικά ντοκουμέντα και παρακαλούν θερμά τους φίλους της «Εφ.Συν.» να δημοσιεύσουν δυο-τρία από αυτά, γιατί, όπως λένε, με τη συγκεκριμένη συμπεριφορά Κοτζιά κινδυνεύει και η ψυχική και διανοητική τους υγεία.

1. Ισχυρίζεται ο Κοτζιάς ότι τάχα δεν έχει δικηγόρο τον Γαρουφαήλ (Φαήλο) Κρανιδιώτη. Ομως στην πρώτη σελίδα της αγωγής βλέπουμε φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα τού εν λόγω πληρεξουσίου του δικηγόρου, όπως και στην τελευταία σελίδα την ιδιόγραφη και ενυπόγραφη παραγγελία τού περί ού ο λόγος Φαήλου για την επίδοσή της σ’ εμάς. Στη δίκη αυτή χρησιμοποίησε ως δικηγόρο και τον Γιάννη Μαντζουράνη. Στον ενάγοντα υπουργό ανήκει να εξηγήσει για ποιο λόγο, και μάλιστα τόσο όψιμα, προσπαθεί να «κρύψει» τον Φαήλο (ή στην γλώσσα του «κόμματος»: να διαγράψει τον Φαήλο).
2. Ισχυρίζεται ψευδέστατα ότι ζήτησε μόνο (!) 10.000 και όχι 250.000 ευρώ. Τον διαψεύδει το αίτημα της ίδιας της αγωγής του, το οποίο και παραθέτουμε επίσης φωτογραφικά.
3. Ισχυρίζεται ψευδόμενος ότι το επίμαχο δημοσίευμα της Athens Review of Books ήταν άρθρο και όχι επιστολή, και ότι τάχα αυτό το παραδεχθήκαμε. Από τις σελίδες που στέλνουμε στην εφημερίδα προκύπτει πεντακάθαρα ότι ήταν όντως επιστολή. Μάλιστα ήταν η δεύτερη από τρεις τέτοιες επιστολές και δημοσιεύθηκε στη στήλη «Διάλογος» (όπως και ο ίδιος ομολογεί στη σελ. 5 της αγωγής του).
4. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με τα υπόλοιπα ψέματα, αλλά δεν θέλουμε να κάνουμε κατάχρηση του χώρου σας. Επισημαίνουμε μόνο πως παραποιεί το κείμενο της επιστολής που δημοσιεύσαμε, αναφέροντας ότι τον χαρακτηρίζει σαν «διαφημιστή της Στάζι» (τα εισαγωγικά του Κοτζιά), φράση που δεν υπάρχει στην επιστολή. Εδώ μας προκαλεί. Διότι στο τρέχον τεύχος της Athens Review of Books (όπως και στην ιστοσελίδα μας) δημοσιεύονται στοιχεία για ένα προπαγανδιστικό του πόνημα, που εκδόθηκε στην πρώην ΛΔ Γερμανίας, υπό την ιδεολογική αιγίδα του πασίγνωστου σήμερα αρχιχαφιέ της διαβόητης Στάζι Manfred Buhr, γνωστού με το ψευδώνυμο «Rehbein» (Ελαφοπόδαρος).

Ομως στο θέμα αυτό θα επανέλθουμε σύντομα. Συνεπώς «άμεινον το σιγάν του λέγειν» γι’ αυτόν και τους ομόκεντρους «κύκλους» του.

Μαρία Βασιλάκη
Εκδότρια της Athens Review of Books

ΣΣ. Από το σχόλιο της εφημερίδας, συμπεραίνω ότι είναι εναντίον του Κοτζιά (ως αντισταλινική, ίσως):

Σχόλιο του συντάκτη της «Εφ.Συν.» (Τάσου Τσακίρογλου):
Η εφημερίδα μας φιλοξένησε σειρά επώνυμων άρθρων που τάχθηκαν με το μέρος του περιοδικού και ως εκ τούτου, στο πλαίσιο του ρεπορτάζ και της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, παρουσίασε και την άποψη του υπουργού Εξωτερικών ως όφειλε.

Εδώ, το σχετικό άρθρο της ΕφΣυν με τις απόψεις των "κύκλων προσκείμενων στον υπουργό Εξωτερικών"
Και εδώ, το άρθρο της ARB που αναφέρει η Βασιλάκη, για το τομίδιο που συν-έγραψε ο Κοτζιάς υπό την επιστημονική επιμέλεια ενός φιλόσοφου-πράκτορα της Στάζι με τον κωδικό Rehbein, όπως λέει το βιογραφικό του.
Αλίευσα και ένα φρικώδες "μαρξιανική" στο εν λόγω άρθρο, καθώς και μια χονδροειδή παρεξήγηση. Το Liquidierung, εκτός που δεν είναι αποκλειστικό κτήμα των σταλινικών ως λέξη, στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποιείται ειρωνικά από τους συγγραφείς, οι οποίοι φιλοδοξούν να ανασκευάσουν την δήθεν "Liquidierung" της υλιστικής διαλεκτικής που επιχείρησε ο Sohn-Rethel.

 

[nickel]

Λοιπόν, το μοναδικό ουσιαστικό κείμενο που διάβασα για τη φωτογράφιση της οικογένειας Βαρουφάκη από το Paris Match είναι ένα που με έστειλαν να διαβάσω στο Facebook και που κάνει παρατηρήσεις τύπου στιλ και σαβουάρ-βιβρ για όσα βλέπουμε στο σαρακοστιανό τραπέζι. Το βρίσκετε εδώ αν σας ενδιαφέρουν αυτά. Προφανώς, κι αυτά έχουν χιουμοριστική και μόνο αξία. Τα περισσότερα από τα άλλα που διάβασα σε σχέση με τη φωτογράφιση τα βρήκα λίγο μίζερα και φθονερά, γραμμένα με αντιπολιτευτικό πνεύμα. Μακάρι το κυβερνητικό έργο να είχε μόνο τέτοιες ευχάριστες νότες. Τα φάλτσα με χαλάνε.

 

[Costas]

Μπα, άμα διαβάσεις τις απαντήσεις της κυρίας στα σχόλια θα δεις για αλητοκουμούνια, για συμμορίτες κλπ. Αλλά εγώ δεν συμφωνώ ούτε με τους δήθεν σακροσάντους κανόνες του σαβουάρ βιβρ της, που είτε είναι αυθαίρετοι (εγώ ας πούμε τρώω φέτα με ψάρι, και χέστηκα τι λέει αυτή, και επίσης ενώ το παίζει Γαλλίδα λέει "πού θα βάλεις το ψάρι για να το φας, αφού έχεις ένα πιάτο όπου έχεις σερβίρει τη σαλάτα σου", ενώ αν το πάμε έτσι η σαλάτα τρώγεται σε χωριστό χρόνο από το ψάρι), είτε είναι του τύπου "το ψάρι σε πιατέλα και όχι σε γαβάθα, το ψωμί σε ψάθινο και όχι σε μπολ", και άλλα τέτοια μπουρζουάδικα της πίπας που σαν κριτικές είναι ικανές να με κάνουν στο τέλος να νιώσω περηφάνια για τον ντεκοντρακτέ δαιτυμόνα Έλληνα Βαρουφάκη (Θου Κύριε...)

 

[nickel]

Προφανώς, κι αυτά έχουν χιουμοριστική και μόνο αξία.

Πρόσεξες, ελπίζω, το παραπάνω. Δηλαδή, εγώ τα διάβασα για να χαμογελάσω και μόνο. Σιγά μη βάλω τον Ζαμπούνη στο τραπέζι μου και στο γέλιο μου. Αλλά, αν θέλουμε να κάνουμε ανάλυση, θα πρέπει να αναρωτηθούμε πρώτα κατά πόσο το στήσιμο του τραπεζιού ήταν επιλογή της νοικοκυράς, του υπουργού ή του φωτογράφου.

 

[Costas]

Το πρόσεξα, και γι' αυτό σχολίασα τα περί συμμοριτών και αλητοκουμουνιών. Αλλά και τα άλλα, τα δήθεν χιουμοριστικά, είναι έμπλεα ταξικού σνομπισμού. Τώρα, αν το βαρουφάκειον ζεύγος (ή ο φωτογράφος του περιοδικού, που το διαβάζει μεταξύ άλλων και η παραδοσιακή γαλλική μπουρζουαζία) το έκανε επίτηδες για να βγάλει προς τα έξω μικροαστικό "βλαχομπαρόκ" προφίλ, πολύ πιθανόν, αλλά δεν το ξέρω.

 

[Paradiper_Du]

Επικίνδυνα παιχνίδια

Αυτό που σχεδίασε, με επιτυχία ομολογώ, από το 2012 έως τις εκλογές, την εθνοκτόνο διχαστική πολιτική δηλαδή (μνημονιακοί γερμανοτσολιάδες - αντιμνημονιακοί πατριώτες), συνεχίζεται σήμερα με το κυνήγι Γερμανίδων μαγισσών αφού είναι φανερό πως το σκισμένο μνημόνιο και τα χαστούκια στην τρόικα ήταν απλώς ένα διεγερτικό για το θυμικό ενός μέρους της κοινωνίας.

Χθες βράδυ στη Βουλή, ο πρωθυπουργός σε «ιστορική συνεδρίαση» προσπάθησε με αδέξιο τρόπο και διαφανή κίνητρα να συνδέσει τις γερμανικές κτηνωδίες των ναζί του B' Παγκόσμιου Πολέμου και τις πολεμικές επανορθώσεις με την, όπως είπε, «αφ' υψηλού ηθική διδασκαλία» των σημερινών Γερμανών εταίρων. Να γαργαλίσει, δηλαδή, τα αντιγερμανικά αντανακλαστικά προσφεύγοντας στην Ιστορία. Ας το πω καθαρά: Η χθεσινή ημερησία διάταξη της Βουλής, που επέβαλε η Πρόεδρός της σε συνεργασία με τον πρωθυπουργό, ήταν ένα κακοπαιγμένο θεατρικό έργο που θέλησε να ανεβάσει επί σκηνής η κυβέρνηση, δείχνοντας τους σημερινούς Γερμανούς εταίρους σαν εχθρούς, που κουβαλάνε ακόμα τα εγκλήματα των ναζί προγόνων τους! Τι άλλο μπορεί να είναι όταν σήμερα «κατά προτεραιότητα» ασχολούνται με ένα θέμα αβέβαιης κατάληξης, που για να ανακινηθεί και μόνο θα περάσουν χρόνια, όπως έχουν αποδείξει παρόμοιες προσπάθειες; Πώς να εξηγηθεί διαφορετικά όταν την ίδια στιγμή που αναφέρονται σε πραγματικούς ελληνικούς ηρωισμούς του παρελθόντος, η πλειοψηφία των Ελλήνων κρατάει την ανάσα της για το γκρίζο σήμερα; Μακάρι κάποτε να τελειώσει με ευτυχή κατάληξη για τη χώρα μας η ιστορία των πολεμικών αποζημιώσεων, αλλά μήπως ας πούμε το θέμα των μισθών και συντάξεων του Απριλίου είναι περισσότερο επείγον;

Το ολισθηρό για τη χώρα έδαφος ωστόσο είχε προλειανθεί από τη Δευτέρα με τις ευλογίες ενός ακροδεξιού συγκυβερνήτη, του Καμμένου και ενός αναπληρωτή υπουργού, θαυμαστή του Τσάβες και του Μαδούρο, του Κώστα Ήσυχου. Μάζεψαν στρατιωτικούς, συνδικαλιστές, εκπροσώπους υπουργείων, κ.α. «σε μια γενική συστράτευση» για τη διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία. Ξαναζεσταμένο φαΐ, θα πείτε. Ναι, αλλά αυτή η έμπνευση ήταν αρκετή για να προγραμματίσουν ενέργειες στρατοκρατικής αντίληψης που έχουμε να απολαύσουμε από τον καιρό της χούντας!

Στόχος, η δημιουργία λαϊκών εκδηλώσεων (από ποιους; με ποιο περιεχόμενο;) σε όλη την Ελλάδα και, διαβάστε: «Η όλη προώθηση του στόχου για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα, συνδέεται άμεσα και με μια παράλληλη εκστρατεία αποκατάστασης της ιστορικής μνήμης και αντιναζιστικής-αντιφασιστικής θωράκισης της νέας γενιάς, τόσο στα σχολεία όσο και στις Ένοπλες Δυνάμεις. Ως πρώτο βήμα για αυτό τον σκοπό εξετάζεται η έκδοση και διανομή σε σχολεία και στρατόπεδα ειδικού εντύπου».

Το δίδυμο Καμμένου - Ήσυχου προσπαθεί, με πρόσχημα τις αποζημιώσεις, να επιτύχει κάτι που ταιριάζει στη ιδεολογία τους: Να βάλει τις Ένοπλες Δυνάμεις από την πίσω πόρτα στην κεντρική πολιτική σκηνή. Να τους δώσει αρμοδιότητες που δεν έχουν εδώ και σαράντα χρόνια. Να δημιουργήσει μιαν εθνικιστική κουλτούρα στους μαθητές και στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Να υποδαυλίσει το μίσος κατά του μεγαλύτερου εταίρου μας, με αρωγό βεβαίως και την Κωνσταντοπούλου, που υποδέχτηκε στα λημέρια της με ένα ανεκδιήγητο ταρατατζούμ.

Εδώ, όμως, το παιχνίδι γίνεται επικίνδυνο για την Ελληνική Δημοκρατία.

Κώστας Ρεσβάνης

protagon (Ειδοί του Μαρτίου 2015)

 

[pidyo]

Προσπαθώ να αποφεύγω τα πολιτικά, αλλά θα ήθελα να σχολιάσω μια γλωσσική πτυχή του θέματος των γερμανικών οφειλών. Μου φαίνεται ενδιαφέρον και δηλωτικό της αντιμετώπισης των σοβαρών θεμάτων στον δημόσιο λόγο το γεγονός ότι πολλοί χρησιμοποιούν συλλήβδην τον όρο «πολεμικές αποζημιώσεις» για να μιλήσουν για τρία τελείως διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα. Το ένα είναι οι κατεξοχήν πολεμικές αποζημιώσεις, το δεύτερο είναι η αποπληρωμή του αναγκαστικού κατοχικού δανείου και το τρίτο είναι οι ατομικές αποζημιώσεις στους συγγενείς θυμάτων της γερμανικής κατοχής.

Αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά, στο δεύτερο από αυτά έχουμε, κατά τη γνώμη μου, καταφανέστατο ηθικό, πολιτικό και οικονομικό έρεισμα να το διεκδικήσουμε και απ' ό,τι διαβάζω έχουμε και νομικό έρεισμα, αλλά εγώ δεν ξέρω από αυτά. Ως προς τις πολεμικές αποζημιώσεις τα πράγματα είναι πολιτικά σαφώς πιο επικίνδυνα, ηθικά πιο ζόρικα και νομικά εξαιρετικά πιο δύσκολα, με αποτέλεσμα να μην έχει, κατά τη γνώμη μου πάντα, νόημα να καλλιεργούνται φρούδες ελπίδες για μυθώδη ποσά που μας περιμένουν στη γωνία μόλις αποκτήσουμε τα κότσια να τα ζητήσουμε. Το ζήτημα των ατομικών αποζημιώσεων, τέλος, είναι ένα ζήτημα στο οποίο η μόνη εμπλοκή της πολιτείας είναι η περίφημη υπογραφή ή όχι της απόφασης του Αρείου Πάγου περί κατάσχεσης γερμανικών ακινήτων από τους συγγενείς των θυμάτων, μια ανούσια υπόθεση, αφού είναι δεδομένο ότι η Γερμανία θα μας σύρει στην περίπτωση αυτή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπου έχει ήδη κερδίσει δυο φορές για το θέμα.

Αντί λοιπόν να μιλήσουμε σοβαρά για τα θέματα αυτά, κυριαρχεί η ισοπεδωτική ταμπέλα «πολεμικές αποζημιώσεις», ηθικολογίες και ρητορικές μπουρμπουλήθρες εκατέρωθεν, επικλήσεις ενός φτηνού τάχα μου διεκδικητικού πατριωτισμού από τους μεν και τάχα μου πολιτισμένου κομιλφό ευρωπαϊσμού από τους δε, δυο όψεις του ίδιου χυδαίου λαϊκισμού κατά τη γνώμη μου.