Εχμ... το εργατικό δυναμικό της χώρας μας έχει να επιδείξει εξαίρετες ικανότητες αλλά κανείς δεν θέλει να επενδύσει στην Ελλάδα, έτσι κι αλλιώς. Οι επενδύσεις που θα απαιτήσουν εξειδικευμένο προσωπικό κι όχι απλούς εργάτες/σερβιτόρους/ανειδίκευτους αφορούν επιχειρήσεις με μακρόπνοο πλάνο, που θα αρχίσουν να αποδίδουν μετά από αρκετά χρόνια. Έτσι λοιπόν, μη έχοντας τι να κάνει το εργατικό δυναμικό που έχει τις απαιτούμενες δεξιότητες, μεταναστεύει σε χώρες που έχουν ήδη τέτοιες επιχειρήσεις. Από την αρχή της κρίσης υπολογίζεται ότι έχουν φύγει κάπου 200.000 Έλληνες στο εξωτερικό, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων είναι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, με πολύ μεγάλο αριθμό αυτών να έχουν τελειώσει διδακτορικά. Δηλαδή μάλλον το τελείως ανάποδο συμβαίνει, η χώρα μας είναι -ή μάλλον ήταν- γεμάτη από εξειδικευμένα άτομα με εξαιρετικές ικανότητες που κανείς δεν θέλει να αποκτήσει στην Ελλάδα. Η ανταγωνιστικότητα του εργατικού δυναμικού περιορίζεται στο να αγοράζεται φτηνά, γιατί το κομμάτι του εργατικού δυναμικού που η ανταγωνιστικότητά του έγκειται στις ικανότητές του έχει οδηγηθεί στην μετανάστευση.
Καλά είναι τα όνειρα, αλλά ο δρόμος προς την ανάπτυξη δεν θα έρθει αν προσαρμόσουμε καλύτερα το εκπαιδευτικό μας σύστημα στις ανάγκες της αγοράς, γιατί οι ανάγκες των επίδοξων επενδυτών στην χώρα μας είναι η εξής μία: φθηνό εργατικό δυναμικό. Δεν θυμάμαι να περιλαμβάνεται στις φιλοδοξίες των επενδυτών να επενδύσουν σε τίποτα πιο εξεζητημένο από ξενοδοχεία, ταβέρνες, μπαρ και πηγές εύκολου πλουτισμού. Εξάλλου δεν μας έλειψαν οι επιστήμονες, αυτό που μας λείπει είναι ο προσανατολισμός σε επενδύσεις που θα μας οδηγήσουν σε κάτι πιο φιλόδοξο από την μετατροπή μας σε αποικιακό θέρετρο. Και δεν βλέπω να περιλαμβάνεται κάτι τέτοιο στα μελλοντικά σχέδια ούτε της κυβέρνησης ούτε των εταίρων μας.
Να θυμήσω επίσης ότι για να κάνουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα εφάμιλλο των χωρών που αναφέρονται σε τέτοιες συζητήσεις, όπως π.χ. της Φινλανδίας, χρειάζεται πολύ χρήμα που δεν βλέπω κανέναν να έχει την διάθεση να δώσει. Και δεν μιλάω για το μπουστάρισμα που χρειάζεται για να τους φτάσουμε αλλά απλά και μόνο για την αντιστοιχία δαπανών/ΑΕΠ, που για την Φινλανδία είναι 6,8% και για την Ελλάδα 2,5%.