Costas
¥
Το πάρτι συνεχίζεται (Λώρη Κέζα / Το Βήμα)
Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)
- Thread starter Alexandra
- Start date
Costas
¥
Απίστευτο μου φαίνεται, με τόση ανεργία:
(Καθημερινή)
Αποστάσεις από την απασχόληση στο Δημόσιο φαίνεται να λαμβάνουν σταδιακά οι Έλληνες καθώς στην προκήρυξη 1Δ/2014 του ΑΣΕΠ για την πλήρωση 773 θέσεων αορίστου χρόνου για το Δημόσιο υποβλήθηκαν 729 αιτήσεις, 44, δηλαδή, λιγότερες από τον συνολικό αριθμό των θέσεων.
Ειδικότερα, προκηρύχθηκαν με σειρά προτεραιότητας 705 θέσεων Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης και 68 θέσεων Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, τακτικού προσωπικού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, σε διάφορους κλάδους του Δημοσίου και Νομικών Προσώπων του Δημοσίου.
Σημειώνεται ότι υποβλήθηκαν 526 αιτήσεις για την κάλυψη των 705 θέσεων Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, δηλαδή 179 λιγότερες και 203 αιτήσεις για την κάλυψη 68 θέσεων Τεχνολογικής Εκπαίδευσης.
(Καθημερινή)
Αποστάσεις από την απασχόληση στο Δημόσιο φαίνεται να λαμβάνουν σταδιακά οι Έλληνες καθώς στην προκήρυξη 1Δ/2014 του ΑΣΕΠ για την πλήρωση 773 θέσεων αορίστου χρόνου για το Δημόσιο υποβλήθηκαν 729 αιτήσεις, 44, δηλαδή, λιγότερες από τον συνολικό αριθμό των θέσεων.
Ειδικότερα, προκηρύχθηκαν με σειρά προτεραιότητας 705 θέσεων Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης και 68 θέσεων Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, τακτικού προσωπικού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, σε διάφορους κλάδους του Δημοσίου και Νομικών Προσώπων του Δημοσίου.
Σημειώνεται ότι υποβλήθηκαν 526 αιτήσεις για την κάλυψη των 705 θέσεων Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, δηλαδή 179 λιγότερες και 203 αιτήσεις για την κάλυψη 68 θέσεων Τεχνολογικής Εκπαίδευσης.
Ας το ρίξω κι αυτό εδώ επειδή είναι από τα αγαπημένα μου φετίχ, αν και η θεματική δεν προσφέρει κάτι καινούργιο -- σίγουρα όχι για εμάς εδώ, στη Λεξιλογία:
Κωνσταντίνος Ζούλας (Καθημερινή)
Το μάθημα της Μαλαισίας
Την Τρίτη παρακολούθησα μια εκδήλωση με θέμα τη λειτουργία των πανεπιστήμιων και θα σας μεταφέρω μια πρόταση που με εξέπληξε μήπως και ξεφύγουμε και λίγο από τη ζοφερή επικαιρότητα. Τη διατύπωσε ο καθηγητής Βαγγέλης Τσιλιγγίρης που είναι επίτιμος λέκτορας στο University of Liverpool.
Σύμφωνα, λοιπόν, με μια εκτενή έρευνα που έχει κάνει, αν η χώρα στοχεύσει στη διεθνοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσής της, μπορεί άμεσα να έχει οικονομικά οφέλη της τάξεως των 750 εκατ. ευρώ και από τον δεύτερο χρόνο να βρει μια νέα μόνιμη πηγή εσόδων που θα απέφερε στο ελληνικό ΑΕΠ 2 δισ. ευρώ κατ’ έτος. Τι σημαίνει «διεθνοποίηση της εκπαίδευσης» ο κ. Τσιλιγγίρης το εξήγησε με απλά λόγια. Αν, όπως είπε, η Ελλάδα δημιουργήσει την επόμενη τριετία δέκα αγγλόφωνα πανεπιστημιακά τμήματα, μπορεί αξιοποιώντας και μόνον τη γεωγραφική της θέση να μετατρέψει άμεσα το λεγόμενο brain drain σε brain gain. Να αντιστρέψει δηλαδή το πρόβλημα της φυγής φοιτητών και να αρχίσει να γίνεται χώρα προσέλκυσης ξένων φοιτητών όχι μόνον από τα Βαλκάνια, αλλά και από όλη τη μεσογειακή λεκάνη.
Ο καθηγητής απέδειξε με στοιχεία τα πλεονεκτήματα που έχει η Ελλάδα αν τα δημόσια ΑΕΙ της συμπράξουν με ξένα πανεπιστήμια. Εφερε μάλιστα ως παράδειγμα μια πιθανή συνεργασία του Οικονομικού Πανεπιστημίου με το London School Of Economics για την υλοποίηση ενός κοινού αγγλόφωνου μεταπτυχιακού προγράμματος που θα γινόταν εξ ολοκλήρου στην Αθήνα (με καθηγητές και των δύο πανεπιστημίων) και εξήγησε ότι ανάλογες συνέργειες αποτελούν πλέον στόχευση των μεγαλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου που επιθυμούν να προσφέρουν τα πτυχία τους μακριά από τις έδρες τους. Τόνισε επίσης ότι η χώρα μας έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα να γειτνιάζει με πάρα πολλά κράτη που εξάγουν φοιτητές, κάτι που μπορεί να αξιοποιήσει αν διαμορφώσει μια πολιτική χαμηλότερων τιμών σε σχέση π.χ. με τη Βρετανία ή τη Γερμανία, ενώ ανέδειξε και το τεράστιο όπλο της Ελλάδας να διοργανώνει μαθήματα και το καλοκαίρι (summer courses) π.χ. από μια αγγλόφωνη σχολή τουρισμού που (μαζί με ολίγες διακοπές) θα προσφέρει στους ξένους φοιτητές της και πρακτική άσκηση στα καλύτερα ελληνικά ξενοδοχεία.
Τέλος, ανέδειξε ως αυτονόητη ανάγκη οι αγγλόφωνες σπουδές που θα επιλέξει η Ελλάδα να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις της διεθνούς αγοράς για να γνωρίζουν οι ενδιαφερόμενοι ότι, αφού τις ολοκληρώσουν, θα μπορούν να εργαστούν οπουδήποτε, ενώ προκειμένου να καταδείξει ότι η πρότασή του ούτε θεωρητική είναι ούτε ανεφάρμοστη, επικαλέστηκε ένα παράδειγμα που μάλλον θα σας εκπλήξει: η χώρα που κατόρθωσε τα τελευταία χρόνια να δημιουργήσει ένα πρωτόγνωρο ρεύμα ξένων φοιτητών που την επιλέγουν για τις σπουδές τους είναι η Μαλαισία. Ο κ. Τσιλιγγίρης παρουσίασε πίνακες από τους οποίους προκύπτει ότι αφ’ ης στιγμής η κυβέρνηση της Μαλαισίας ανέδειξε σε στρατηγική της προτεραιότητα τη διεθνοποίηση των σπουδών της, πέτυχε (από το 2011 μέχρι σήμερα) να εκτινάξει στο 6% το ποσοστό των ξένων φοιτητών της με αποτέλεσμα να προσβλέπει το 2015 σε ετήσια έσοδα 1,2 δισ. ευρώ (από 850 εκατ. ευρώ το 2013).
Φεύγοντας από την εκδήλωση ήταν αναπόφευκτο να θυμηθώ μια συζήτηση που είχα προσφάτως με έναν πολύπειρο οικονομολόγο. Ο συνομιλητής μου εξέφραζε την απορία του που οι πολιτικοί μας δεν καταλαβαίνουν ότι η ελληνική οικονομία μόνον από τις υπηρεσίες μπορεί να δει φως, καθώς ο πρωτογενής της τομέας χρειάζεται χρόνια για να συνέλθει και είναι αμφίβολο αν θα γίνει και ανταγωνιστικός. Ολως τυχαίως μάλιστα, μου εξηγούσε ότι πλην του τουρισμού, η Ελλάδα έχει δύο ευκαιρίες: την επένδυση σε μικρές ιντερνετικές εταιρείες που μπορούν να μεγαλώσουν γρήγορα, αν κατορθώσουν να δημιουργήσουν πρωτοποριακά προϊόντα και υπηρεσίες, και «την ευκαιρία της εκπαίδευσης», όπως την ονόμασε. Εκατοντάδες Ελληνες καθηγητές που διαπρέπουν στο εξωτερικό και θέλουν να γυρίσουν στη χώρα μας θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα ισχυρότατο κίνητρο προσέλκυσης ξένων φοιτητών, γεγονός που εκτός από συνάλλαγμα θα έφερνε καλύτερες μέρες και στα πανεπιστήμια της Ελλάδας, μου είπε ο πολύπειρος οικονομολόγος. Kαι έχει τόσο δίκιο.
ΥΓ.: Ο κ. Τσιλιγγίρης (χωρίς να προσβλέπει σε οποιοδήποτε προσωπικό κέρδος) έστειλε αναλυτικά την έρευνα και τις προτάσεις του και στους τέσσερις τελευταίους υπουργούς Παιδείας, Αννα Διαμαντοπούλου, Γ. Μπαμπινιώτη, Κ. Αρβανιτόπουλο, Ανδρ. Λοβέρδο. Ουδείς τού απάντησε. Προφανώς είχαν σοβαρότερα να ασχοληθούν...
Κωνσταντίνος Ζούλας (Καθημερινή)
Το μάθημα της Μαλαισίας
Την Τρίτη παρακολούθησα μια εκδήλωση με θέμα τη λειτουργία των πανεπιστήμιων και θα σας μεταφέρω μια πρόταση που με εξέπληξε μήπως και ξεφύγουμε και λίγο από τη ζοφερή επικαιρότητα. Τη διατύπωσε ο καθηγητής Βαγγέλης Τσιλιγγίρης που είναι επίτιμος λέκτορας στο University of Liverpool.
Σύμφωνα, λοιπόν, με μια εκτενή έρευνα που έχει κάνει, αν η χώρα στοχεύσει στη διεθνοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσής της, μπορεί άμεσα να έχει οικονομικά οφέλη της τάξεως των 750 εκατ. ευρώ και από τον δεύτερο χρόνο να βρει μια νέα μόνιμη πηγή εσόδων που θα απέφερε στο ελληνικό ΑΕΠ 2 δισ. ευρώ κατ’ έτος. Τι σημαίνει «διεθνοποίηση της εκπαίδευσης» ο κ. Τσιλιγγίρης το εξήγησε με απλά λόγια. Αν, όπως είπε, η Ελλάδα δημιουργήσει την επόμενη τριετία δέκα αγγλόφωνα πανεπιστημιακά τμήματα, μπορεί αξιοποιώντας και μόνον τη γεωγραφική της θέση να μετατρέψει άμεσα το λεγόμενο brain drain σε brain gain. Να αντιστρέψει δηλαδή το πρόβλημα της φυγής φοιτητών και να αρχίσει να γίνεται χώρα προσέλκυσης ξένων φοιτητών όχι μόνον από τα Βαλκάνια, αλλά και από όλη τη μεσογειακή λεκάνη.
Ο καθηγητής απέδειξε με στοιχεία τα πλεονεκτήματα που έχει η Ελλάδα αν τα δημόσια ΑΕΙ της συμπράξουν με ξένα πανεπιστήμια. Εφερε μάλιστα ως παράδειγμα μια πιθανή συνεργασία του Οικονομικού Πανεπιστημίου με το London School Of Economics για την υλοποίηση ενός κοινού αγγλόφωνου μεταπτυχιακού προγράμματος που θα γινόταν εξ ολοκλήρου στην Αθήνα (με καθηγητές και των δύο πανεπιστημίων) και εξήγησε ότι ανάλογες συνέργειες αποτελούν πλέον στόχευση των μεγαλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου που επιθυμούν να προσφέρουν τα πτυχία τους μακριά από τις έδρες τους. Τόνισε επίσης ότι η χώρα μας έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα να γειτνιάζει με πάρα πολλά κράτη που εξάγουν φοιτητές, κάτι που μπορεί να αξιοποιήσει αν διαμορφώσει μια πολιτική χαμηλότερων τιμών σε σχέση π.χ. με τη Βρετανία ή τη Γερμανία, ενώ ανέδειξε και το τεράστιο όπλο της Ελλάδας να διοργανώνει μαθήματα και το καλοκαίρι (summer courses) π.χ. από μια αγγλόφωνη σχολή τουρισμού που (μαζί με ολίγες διακοπές) θα προσφέρει στους ξένους φοιτητές της και πρακτική άσκηση στα καλύτερα ελληνικά ξενοδοχεία.
Τέλος, ανέδειξε ως αυτονόητη ανάγκη οι αγγλόφωνες σπουδές που θα επιλέξει η Ελλάδα να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις της διεθνούς αγοράς για να γνωρίζουν οι ενδιαφερόμενοι ότι, αφού τις ολοκληρώσουν, θα μπορούν να εργαστούν οπουδήποτε, ενώ προκειμένου να καταδείξει ότι η πρότασή του ούτε θεωρητική είναι ούτε ανεφάρμοστη, επικαλέστηκε ένα παράδειγμα που μάλλον θα σας εκπλήξει: η χώρα που κατόρθωσε τα τελευταία χρόνια να δημιουργήσει ένα πρωτόγνωρο ρεύμα ξένων φοιτητών που την επιλέγουν για τις σπουδές τους είναι η Μαλαισία. Ο κ. Τσιλιγγίρης παρουσίασε πίνακες από τους οποίους προκύπτει ότι αφ’ ης στιγμής η κυβέρνηση της Μαλαισίας ανέδειξε σε στρατηγική της προτεραιότητα τη διεθνοποίηση των σπουδών της, πέτυχε (από το 2011 μέχρι σήμερα) να εκτινάξει στο 6% το ποσοστό των ξένων φοιτητών της με αποτέλεσμα να προσβλέπει το 2015 σε ετήσια έσοδα 1,2 δισ. ευρώ (από 850 εκατ. ευρώ το 2013).
Φεύγοντας από την εκδήλωση ήταν αναπόφευκτο να θυμηθώ μια συζήτηση που είχα προσφάτως με έναν πολύπειρο οικονομολόγο. Ο συνομιλητής μου εξέφραζε την απορία του που οι πολιτικοί μας δεν καταλαβαίνουν ότι η ελληνική οικονομία μόνον από τις υπηρεσίες μπορεί να δει φως, καθώς ο πρωτογενής της τομέας χρειάζεται χρόνια για να συνέλθει και είναι αμφίβολο αν θα γίνει και ανταγωνιστικός. Ολως τυχαίως μάλιστα, μου εξηγούσε ότι πλην του τουρισμού, η Ελλάδα έχει δύο ευκαιρίες: την επένδυση σε μικρές ιντερνετικές εταιρείες που μπορούν να μεγαλώσουν γρήγορα, αν κατορθώσουν να δημιουργήσουν πρωτοποριακά προϊόντα και υπηρεσίες, και «την ευκαιρία της εκπαίδευσης», όπως την ονόμασε. Εκατοντάδες Ελληνες καθηγητές που διαπρέπουν στο εξωτερικό και θέλουν να γυρίσουν στη χώρα μας θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα ισχυρότατο κίνητρο προσέλκυσης ξένων φοιτητών, γεγονός που εκτός από συνάλλαγμα θα έφερνε καλύτερες μέρες και στα πανεπιστήμια της Ελλάδας, μου είπε ο πολύπειρος οικονομολόγος. Kαι έχει τόσο δίκιο.
ΥΓ.: Ο κ. Τσιλιγγίρης (χωρίς να προσβλέπει σε οποιοδήποτε προσωπικό κέρδος) έστειλε αναλυτικά την έρευνα και τις προτάσεις του και στους τέσσερις τελευταίους υπουργούς Παιδείας, Αννα Διαμαντοπούλου, Γ. Μπαμπινιώτη, Κ. Αρβανιτόπουλο, Ανδρ. Λοβέρδο. Ουδείς τού απάντησε. Προφανώς είχαν σοβαρότερα να ασχοληθούν...
Κώστα (#2743) η προκήρυξη 1Δ/2014 είναι για να διοριστούν σε θέσεις οι επιτυχόντες σε διαγωνισμόυς του ΑΣΕΠ από το 2009 και μετά.
Επισημαίνεται ότι δικαίωμα συμμετοχής στην Προκήρυξη 1Δ/2014 έχουν μόνο όσοι περιλαμβάνονται σε οριστικούς πίνακες διοριστέων του ΑΣΕΠ και φορέων, οι πίνακες των οποίων έχουν ελεγχθεί από το ΑΣΕΠ, που δημοσιεύθηκαν σε ΦΕΚ από 1-1-2009 και μετά και που δεν έχουν διοριστεί.
Δεν είναι παράξενο που ορισμένοι από τους επιτυχόντες αυτούς έπειτα από πέντε χρόνια αναμονής έχουν ψάξει και βρει άλλους δρόμους στη ζωή τους.
Επισημαίνεται ότι δικαίωμα συμμετοχής στην Προκήρυξη 1Δ/2014 έχουν μόνο όσοι περιλαμβάνονται σε οριστικούς πίνακες διοριστέων του ΑΣΕΠ και φορέων, οι πίνακες των οποίων έχουν ελεγχθεί από το ΑΣΕΠ, που δημοσιεύθηκαν σε ΦΕΚ από 1-1-2009 και μετά και που δεν έχουν διοριστεί.
Δεν είναι παράξενο που ορισμένοι από τους επιτυχόντες αυτούς έπειτα από πέντε χρόνια αναμονής έχουν ψάξει και βρει άλλους δρόμους στη ζωή τους.
Είδαμε χτες στην τηλεόραση τον δραματικό τρόπο με τον οποίο τα ξένα ΜΜΕ μετέδωσαν τα επεισόδια στην Αθήνα, ανησυχούσε και η υπουργός Τουρισμού για την εικόνα που στέλνουμε έξω. Νομίζω ότι θα πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτά τα επετειακά ξεσπάσματα. Αντί να φοβόμαστε μη μας χαλάσουν τα σχέδια για τον τουρισμό, θα έπρεπε να τα εκμεταλλευτούμε τουριστικά. Να τα περιορίζουμε, όπως προχτές, στη γνωστή συνοικία του κέντρου. Να νοικιάζουμε μπαλκόνια και ταράτσες σε τουρίστες, οπωσδήποτε εξοπλισμένους με αντιασφυξιογόνες μάσκες — και να μην αφήνουμε να νέμονται τις ταράτσες οι σόουμεν των δρόμων (όπως στο βίντεο). Κάποιοι να μπορούν να προμηθευτούν εισιτήρια πρώτο τραπέζι πίστα — θα τους δίνουμε και μολότοφ, να τις ρίχνουν σε χαρακτηρισμένα κτίρια. Να υπάρχει κάθε φορά ένα παλιό άδειο κτίριο για εμπρησμό και ένα κατάλληλο κατάστημα για πλιάτσικο. Να καταγραφούν και οι μπαχαλάκηδες, για να παίρνουν το κατιτί τους, και να μπορούν να ελπίζουν ότι κάποιο κόμμα του μέλλοντος θα τους βγάλει και σύνταξη «αντιστασιακού».
SBE
¥
Εννοείς να φτιάξουμε καινούργιο επικίνδυνο σπορ;
Αχ, είσαι τόσο πολύ της παλιάς τεχνολογίας. Καλή ιδέα, δε λέω, αλλά θα μπορούσαμε να κάνουμε δικό μας, 100% ελληνικό βιδεοπαιχνίδι, ώστε να γίνει προσιτή η εμπειρία ακόμα και σε αυτούς που δεν θα μπορούν να ταξιδέψουν στην Αθήνα. Ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να ξεπεράσει το Grand theft auto 1, 2, 3, 4, 5 κοκ. Μπορούμε να το συνδυάσουμε και με ολίγη Λάρα Κροφτ, αρχαία έχουμε άλλωστε, μόνο που τη δικιά μας θα τη λένε Τούλα Κρυφτ(οπούλου).
Αχ, είσαι τόσο πολύ της παλιάς τεχνολογίας. Καλή ιδέα, δε λέω, αλλά θα μπορούσαμε να κάνουμε δικό μας, 100% ελληνικό βιδεοπαιχνίδι, ώστε να γίνει προσιτή η εμπειρία ακόμα και σε αυτούς που δεν θα μπορούν να ταξιδέψουν στην Αθήνα. Ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να ξεπεράσει το Grand theft auto 1, 2, 3, 4, 5 κοκ. Μπορούμε να το συνδυάσουμε και με ολίγη Λάρα Κροφτ, αρχαία έχουμε άλλωστε, μόνο που τη δικιά μας θα τη λένε Τούλα Κρυφτ(οπούλου).
Marinos
¥
Έψαχνα να βρω μια γκραβούρα που μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση όταν πήγαινα λύκειο και διάβαζα για τη Γαλλική Επανάσταση, με ρίψεις κεραμιδιών και πετρών από τις στέγες του Φωμπούρ-Σαιντ-Αντουάν, και πρώτον απογοητεύτηκα γιατί δεν τη βρήκα, δεύτερον απογοητεύτηκα και εντυπωσιάστηκα που δεν φαίνεται να υπάρχει στα Google Books η γαλλική έκδοση του Michelet, που διάβαζα σε μια δημοτική δανειστική βιβλιοθήκη (στα ελληνικά: δεν το ξαναβρήκα έκτοτε).
Εμένα με είχε εντυπωσιάσει όταν ήμουν μικρός η ιστορία για τον άδοξο θάνατο του κεραμιδοσκοτωμένου βασιλιά Πύρρου.
Έτσι, εκτός από την «πύρρεια νίκη», έχουμε και την αναπάντεχη πύρρεια ήττα, κοινώς «πύρρεια κεραμίδα».
Costas
¥
Ο Paul Krugman ψηφίζει Σύριζα: The Greeks are Mad as Hellas (NYT)
Ιδιαίτερα όταν γράφει:
And, if it fails, the likely winner in that election is Syriza, a party of the left that has demanded a renegotiation of the austerity program, which could lead to a confrontation with Germany and exit from the euro.
Καλημέρα!
Costas
¥
Είναι να παθαίνεις(-ω) κατάθλιψη με τις συγκρίσεις:
Sweden to scrap planned 2015 election
(The Local -se)
(...)
The snap poll had been called to take place on March 22. If it had gone ahead, it would have been the first early election in Sweden since 1958.
(...)
The agreement, which will run until 2022, means that whichever of the six parties are in opposition will commit to not voting against the government's budget.
"Sweden has a proud tradition for solving difficult problems across party boundaries which doesn't exist in any other country," [prime minister] Löfven said.
Sweden to scrap planned 2015 election
(The Local -se)
(...)
The snap poll had been called to take place on March 22. If it had gone ahead, it would have been the first early election in Sweden since 1958.
(...)
The agreement, which will run until 2022, means that whichever of the six parties are in opposition will commit to not voting against the government's budget.
"Sweden has a proud tradition for solving difficult problems across party boundaries which doesn't exist in any other country," [prime minister] Löfven said.
Η κυβέρνηση δεν κατάφερε να ολοκληρώσει το «σαξές στόρι» της. Η προσπάθειά της να βγει από τα μνημόνια δεν ξεγέλασε τους δανειστές — ήταν εμφανέστατη η πρεμούρα της να επιστρέψει σε προεκλογική χαλαρότητα. Έτσι, αντί για τον προβλεπόμενο αργό και επώδυνο θάνατο (με κάποιους ακόμα κυβερνητικούς βουλευτές να μην ψηφίζουν νέα μέτρα), επέλεξε τις εκλογές — πρώτα για πρόεδρο, μετά για κυβέρνηση. Φαίνεται, νομίζω, και από τη σαββατιάτικη συνέντευξη-διάγγελμα του πρωθυπουργού ότι περισσότερο από την παράταση ζωής που θα έδινε η εκλογή προέδρου, ο κ. Σαμαράς ενδιαφέρεται για την εντολή που θα του έδινε μια νέα εκλογική νίκη.
Από την άλλη, ο Σύριζα δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει πρόβλημα με το «πραξικόπημα» που επιχειρεί μέσω της προεδρικής εκλογής. Αξιοποιώντας μια από τις πολλές κουταμάρες του Συντάγματος και συμμαχώντας με ένα αλλοπρόσαλλο κράμα εκπροσώπων του λαού, επιδιώκει να ανατρέψει την εκλεγμένη κυβέρνηση τη στιγμή που η πλειοψηφία του κόσμου (καθώς και κάθε λογική ανάλυση) δεν θέλει εκλογές τώρα, ενώ ακόμα και οι δημοσκοπήσεις λένε ότι τα ποσοστά των συνιστωσών του δεν υπερβαίνουν τα ποσοστά των συνιστωσών της σημερινής κυβέρνησης (κάτι που έτσι κι αλλιώς δεν πρέπει να επηρεάζει τις διαδικασίες στο παγιωμένο μοντέλο των προδημοσκοπικών δημοκρατικών πολιτειών, αλλιώς να πάμε τάχιστα σε νέο μοντέλο, όπου θα αλλάζουμε κυβέρνηση ανά μήνα, ανάλογα με τον μέσο όρο των δημοσκοπικών αποτελεσμάτων).
Έτσι, αναρωτιέται κανείς ποια θα ήταν η καλύτερη εξέλιξη για την αξιωματική αντιπολίτευση: να χάσει στις επικείμενες εκλογές ή να κερδίσει με το πιο ευνοϊκό ποσοστό που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς (τόσοι βουλευτές που ούτε η ομάδα Λαφαζάνη να μην μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις της εσωκομματικής πλειοψηφίας). Τα χρονικά περιθώρια που έχουν δώσει οι δανειστές για τη νέα συμφωνία με την τρόικα δεν αρκούν ούτε καν για να βρει μια νέα κυβέρνηση πού είναι τα γραφεία των υπουργείων. Η κυρία Μέρκελ έχει υποσχεθεί στη δική της Βουλή ότι δεν θα δοθούν χρήματα χωρίς μεταρρυθμίσεις. Το επόμενο μνημόνιο περιέχει δύσκολες αλλά απαραίτητες ρυθμίσεις, όπως π.χ. για το ασφαλιστικό. Ακόμα κι αν ο Σύριζα έχει διατυπωμένες με κάθε λεπτομέρεια τις μαγικές λύσεις της επόμενης μέρας, ακόμα κι αν οι δανειστές είναι διατεθειμένοι να δώσουν κάθε ευκαιρία στη νέα κυβέρνηση (ξέρω, απίθανα φαίνονται και τα δύο), δεν πιστεύω ότι θα συμπέσουν σε πολλά σημεία. Υπάρχει φόβος κάποιος να βγει ματωμένος από τις επόμενες διαπραγματεύσεις και τρέμω στο ενδεχόμενο να είμαστε εμείς — όλοι εμείς. Δεν με ανησυχεί μια ενδεχόμενη πανωλεθρία του Σύριζα σ’ αυτή την περίπτωση. Φοβάμαι ότι, αφού θα έχουμε πληρώσει τις ανοησίες των κεντροδεξιών, θα πρέπει να πληρώσουμε και τις ανοησίες των αριστερών.
Έστω και αυτή την ύστατη στιγμή ο Σύριζα θα μπορούσε να κάνει την ανατροπή. Να επιδιώξει, να επιβάλει ει δυνατόν, την ομαλή συνέχεια της κυβέρνησης για όσους μήνες απαιτούνται ώστε να εξομαλυνθούν τα πράγματα. Να θέσει ήπιους όρους που θα αναγκαζόταν να δεχτεί η κυβέρνηση: να ψηφίσει τον πρόεδρο (τον Σ. Δήμα ή άλλον κοινής αποδοχής) και να συμμετάσχει ενεργά στις επόμενες διαπραγματεύσεις με την τρόικα (και σε συζητήσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος). Να δείξει ότι μπορεί να διαπραγματευτεί, ξεχωρίζοντας τι είναι καλό και τι όχι για τη χώρα, αφού αποφάσισε επιτέλους να πει ότι δεν σκοπεύει να προβεί σε μονομερείς ενέργειες — και κάθε σοβαρός άνθρωπος ελπίζει ότι θα σταματήσουν τις μεγαλοστομίες του είδους «σκίζουμε τα μνημόνια» και «θα χορέψουμε πεντοζάλη τις αγορές».
Να μην πάει ο Σύριζα σε εκλογές στις δυσμενέστερες στιγμές για τον ίδιο και το πολιτικό μας σύστημα γενικότερα. Να πάει σε εκλογές μετά από μια περίοδο ηρεμίας και σταθεροποίησης. Να τις κερδίσει με επίδειξη υπευθυνότητας και ένα πειστικό, ρεαλιστικό, γνήσια προοδευτικό πρόγραμμα, και όχι σε μάχη με την κυβέρνηση για το ποιος είναι ο καλύτερος λαϊκιστής. Και να μπορέσει να διαπραγματευτεί με τους εταίρους μας έχοντας κερδίσει αρκετά εύσημα υπευθυνότητας. (Αυτή τη στιγμή είναι ένας άγνωστος Χ με ένα ιστορικό αλλοπρόσαλλων δηλώσεων, εξαγγελιών και απειλών.)
Αυτό είναι ένα σενάριο που έχει πλεονεκτήματα για πολλούς. Τα σενάρια που θα μας ξημερώσουν αλλιώς, δεν ξέρω τι πλεονεκτήματα έχουν και για ποιους — πείτε μου εσείς αν ξέρετε. Δείχνουν ωστόσο μια αριστερά που για άλλη μια φορά θα επιλέγει να δώσει μάχες χαμένες από τα πριν.
Καλημέρα
Από την άλλη, ο Σύριζα δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει πρόβλημα με το «πραξικόπημα» που επιχειρεί μέσω της προεδρικής εκλογής. Αξιοποιώντας μια από τις πολλές κουταμάρες του Συντάγματος και συμμαχώντας με ένα αλλοπρόσαλλο κράμα εκπροσώπων του λαού, επιδιώκει να ανατρέψει την εκλεγμένη κυβέρνηση τη στιγμή που η πλειοψηφία του κόσμου (καθώς και κάθε λογική ανάλυση) δεν θέλει εκλογές τώρα, ενώ ακόμα και οι δημοσκοπήσεις λένε ότι τα ποσοστά των συνιστωσών του δεν υπερβαίνουν τα ποσοστά των συνιστωσών της σημερινής κυβέρνησης (κάτι που έτσι κι αλλιώς δεν πρέπει να επηρεάζει τις διαδικασίες στο παγιωμένο μοντέλο των προδημοσκοπικών δημοκρατικών πολιτειών, αλλιώς να πάμε τάχιστα σε νέο μοντέλο, όπου θα αλλάζουμε κυβέρνηση ανά μήνα, ανάλογα με τον μέσο όρο των δημοσκοπικών αποτελεσμάτων).
Έτσι, αναρωτιέται κανείς ποια θα ήταν η καλύτερη εξέλιξη για την αξιωματική αντιπολίτευση: να χάσει στις επικείμενες εκλογές ή να κερδίσει με το πιο ευνοϊκό ποσοστό που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς (τόσοι βουλευτές που ούτε η ομάδα Λαφαζάνη να μην μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις της εσωκομματικής πλειοψηφίας). Τα χρονικά περιθώρια που έχουν δώσει οι δανειστές για τη νέα συμφωνία με την τρόικα δεν αρκούν ούτε καν για να βρει μια νέα κυβέρνηση πού είναι τα γραφεία των υπουργείων. Η κυρία Μέρκελ έχει υποσχεθεί στη δική της Βουλή ότι δεν θα δοθούν χρήματα χωρίς μεταρρυθμίσεις. Το επόμενο μνημόνιο περιέχει δύσκολες αλλά απαραίτητες ρυθμίσεις, όπως π.χ. για το ασφαλιστικό. Ακόμα κι αν ο Σύριζα έχει διατυπωμένες με κάθε λεπτομέρεια τις μαγικές λύσεις της επόμενης μέρας, ακόμα κι αν οι δανειστές είναι διατεθειμένοι να δώσουν κάθε ευκαιρία στη νέα κυβέρνηση (ξέρω, απίθανα φαίνονται και τα δύο), δεν πιστεύω ότι θα συμπέσουν σε πολλά σημεία. Υπάρχει φόβος κάποιος να βγει ματωμένος από τις επόμενες διαπραγματεύσεις και τρέμω στο ενδεχόμενο να είμαστε εμείς — όλοι εμείς. Δεν με ανησυχεί μια ενδεχόμενη πανωλεθρία του Σύριζα σ’ αυτή την περίπτωση. Φοβάμαι ότι, αφού θα έχουμε πληρώσει τις ανοησίες των κεντροδεξιών, θα πρέπει να πληρώσουμε και τις ανοησίες των αριστερών.
Έστω και αυτή την ύστατη στιγμή ο Σύριζα θα μπορούσε να κάνει την ανατροπή. Να επιδιώξει, να επιβάλει ει δυνατόν, την ομαλή συνέχεια της κυβέρνησης για όσους μήνες απαιτούνται ώστε να εξομαλυνθούν τα πράγματα. Να θέσει ήπιους όρους που θα αναγκαζόταν να δεχτεί η κυβέρνηση: να ψηφίσει τον πρόεδρο (τον Σ. Δήμα ή άλλον κοινής αποδοχής) και να συμμετάσχει ενεργά στις επόμενες διαπραγματεύσεις με την τρόικα (και σε συζητήσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος). Να δείξει ότι μπορεί να διαπραγματευτεί, ξεχωρίζοντας τι είναι καλό και τι όχι για τη χώρα, αφού αποφάσισε επιτέλους να πει ότι δεν σκοπεύει να προβεί σε μονομερείς ενέργειες — και κάθε σοβαρός άνθρωπος ελπίζει ότι θα σταματήσουν τις μεγαλοστομίες του είδους «σκίζουμε τα μνημόνια» και «θα χορέψουμε πεντοζάλη τις αγορές».
Να μην πάει ο Σύριζα σε εκλογές στις δυσμενέστερες στιγμές για τον ίδιο και το πολιτικό μας σύστημα γενικότερα. Να πάει σε εκλογές μετά από μια περίοδο ηρεμίας και σταθεροποίησης. Να τις κερδίσει με επίδειξη υπευθυνότητας και ένα πειστικό, ρεαλιστικό, γνήσια προοδευτικό πρόγραμμα, και όχι σε μάχη με την κυβέρνηση για το ποιος είναι ο καλύτερος λαϊκιστής. Και να μπορέσει να διαπραγματευτεί με τους εταίρους μας έχοντας κερδίσει αρκετά εύσημα υπευθυνότητας. (Αυτή τη στιγμή είναι ένας άγνωστος Χ με ένα ιστορικό αλλοπρόσαλλων δηλώσεων, εξαγγελιών και απειλών.)
Αυτό είναι ένα σενάριο που έχει πλεονεκτήματα για πολλούς. Τα σενάρια που θα μας ξημερώσουν αλλιώς, δεν ξέρω τι πλεονεκτήματα έχουν και για ποιους — πείτε μου εσείς αν ξέρετε. Δείχνουν ωστόσο μια αριστερά που για άλλη μια φορά θα επιλέγει να δώσει μάχες χαμένες από τα πριν.
Καλημέρα
Σου έχω μια παραγγελιά:
SBE
¥
Νίκελ, τα πράγματα είναι πολύ απλά: το πιο πιθανό είναι από τις εκλογές να προκύψει κάποια κυβέρνηση συνασπισμού (πιθανόν με ΣΥΡΙΖΑ πρώτο) η οποία κουτσά στραβά θα πορεύεται, όπως πορευτήκαμε τόσα χρόνια, και θα φωνάζει ότι θέλει να κάνει όσα υποσχέθηκε προεκλογικά, αλλά δεν την αφήνουν οι συγκυβερνώντες, και για το καλό μας δεν πάει σε εκλογές.
Η καλύτερη λύση για να έχεις και την πίτα ολόκληρη, και τον ψηφοφόρο χορτάτο.
Τί είπες; Α, για την οικονομική κατάσταση της χώρας. Έλα μωρέ τώρα, ποιός νοιάζεται; Όπως τα καταφέραμε τα τελευταία δυο χρόνια να βρίσκουμε με τσοντάρισμα και φορολογία από δω κι απο κεί χωρίς να κάνουμε καμιά ουσιαστική αλλαγή, έτσι θα συνεχίσουμε.
Παρεμπιπτόντως, Πωλ Μέισον, γιατί τους άλλους δεν τους καταλαβαίνω στα οικονομικά. Το άρθρο του [URL="http://blogs.channel4.com/paul-mason-blog/greece-greek-election-syriza-radical-left-opposition-party-antonis-samaras/2769"]της 21ης Δεκεμβρίου ήταν ενδιαφέρον. [/URL]
Η καλύτερη λύση για να έχεις και την πίτα ολόκληρη, και τον ψηφοφόρο χορτάτο.
Τί είπες; Α, για την οικονομική κατάσταση της χώρας. Έλα μωρέ τώρα, ποιός νοιάζεται; Όπως τα καταφέραμε τα τελευταία δυο χρόνια να βρίσκουμε με τσοντάρισμα και φορολογία από δω κι απο κεί χωρίς να κάνουμε καμιά ουσιαστική αλλαγή, έτσι θα συνεχίσουμε.
Παρεμπιπτόντως, Πωλ Μέισον, γιατί τους άλλους δεν τους καταλαβαίνω στα οικονομικά. Το άρθρο του [URL="http://blogs.channel4.com/paul-mason-blog/greece-greek-election-syriza-radical-left-opposition-party-antonis-samaras/2769"]της 21ης Δεκεμβρίου ήταν ενδιαφέρον. [/URL]