Μονικιάδα: το νήμα της Μόνικας
- Thread starter Costas
- Start date
Ε-ε-έρχεται! 
bernardina
Moderator
Δεν ξέρω αν το έχω ξαναπεί, αλλά θεωρώ αυτή την εικόνα ένα από τα πιο υπέροχα πράγματα που έχω δει στη ζωή μου.
Costas
¥
Δυστυχώς, αν δεν κάνω λάθος (διαψεύσεις, ευπρόσδεκτες!), οι αρχαίοι Έλληνες γλύπτες δεν έφτασαν στο σημείο να δουλέψουν αυτή την πόζα, με τους αγκώνες ψηλά, τα άκρα χέρια πίσω από το κεφάλι και, φυσικά, τις μασχάλες να κοιτάνε το θεατή και τα στήθια να εξαίρονται. Μάλλον ήταν πολύ τολμηρή για τα ήθη τους.
Edit: ιδού μια όψη του λεγόμενου θρόνου Ludovisi, που είναι ό,τι πιο παραπλήσιο μπορεί να κατεβάσει η κούτρα μου:
2ο Edit: βέβαια, αν πάμε στην Ινδία τα πράγματα αλλάζουν, αλλάζει όμως και η ποιότητα της γλυπτικής:
You have, Bernie, you have :) :
Τα έχουμε πει ήδη, Μπέρνη (της Μπέρνης, οι Μπέρνες), σ' ένα νήμα για κοντσέρτα και συναυλίες όπου είχαμε δώσει παράσταση ανεκδότων:
Ι guess that, when it comes to Monica, I'm not up to the task of being a true gentleman.
Without a doubt, you will again, Oscar, you will...
And it'll still be more than welcome, any time.
bernardina
Moderator
You have, Bernie, you have :) :
Without a doubt, you will again, Oscar, you will...
Αν μη τι άλλο, είμαι συνεπής στις εμμονές μου. :devil:
Costas
¥
Themis†
¥
Μας σκλάβωσες, Κώστα. Κάτι που θα ήθελα πάντως να προσθέσω για την πληρότητα του νήματος, είναι ότι οι Ιδέες (προσέξτε το κεφαλαίο Ι) δεν μπορούν να περιοριστούν στα όρια ενός νήματος, υπόκεινται σε φαινόμενα κοσμικής διαστολής και συμπαντικής υπερχείλισης. Κι εμείς, σαν αδέκαστοι (ναι, καλά) ιχνηλάτες, οφείλουμε να αναζητήσουμε κάποια προγενέστερα μπελούτσεια λεξιλογικά αποτυπώματα.
Από το νήμα πριν και μετά — με "από" και χωρίς "από"
"μετά από τη Μόνικα Μπελούτσι, δε στέριωσα σοβαρή σχέση" (#9)
Φυσικό ήταν, Πιδύε. Μετά τη Μόνικα, το χάος. Μετά απ' αυτήν, ανίατη συρρίκνωση του βιοτικού σύμπαντος. Μετά από μια τέτοια θεά, στροβιλίζονται μοναχικά το σκότος, ο ζόφος και το έρεβος. Δεν μπορείς να τη χάνεις και μετά να καμώνεσαι πως δεν τρέχει τίποτα. Όλες οι ψευδαισθήσεις θα καταρρεύσουν μετά από δυο-τρεις νέες σχέσεις.
Δεν θεωρώ πως γίνομαι μετά Χριστόν προφήτης, απλώς μιλάω μετά λόγου γνώσεως. (#17)
Συγγνώμη που τα παραδείγματα στρέφονται γύρω από το φαγητό και όχι γύρω από την Μπελούτσι, αλλά έχουμε και μια φήμη να συντηρήσουμε. (#23)
Από το νήμα Η παπαριά είναι ένα δέντρο σαν την αχλαδιά μόνο που δεν κάνει αχλάδια
-Μου είπε ότι θα βγει με τη Μπελούτσι... (#6)
Κά-τω τα χέ-ρια απ' τη Μπε-λούτσι! Τον χαβά μου εγώ... (#7)
Κά-τω τα χέ-ρια, απτή Μπε-λούτσι!
Έτσι δεν το λες; Ή βάζεις την απόστροφο; (#9)
Αποστροφή και Μπελούτσι δεν είναι συμβατές έννοιες. (#12)
Touché, Themis, μακριαπομενά, ομώς. Να πας σ' αυτή τη Μονικά, άμα τη βρεις απτή. (#13)
Από το νήμα πριν και μετά — με "από" και χωρίς "από"
"μετά από τη Μόνικα Μπελούτσι, δε στέριωσα σοβαρή σχέση" (#9)
Φυσικό ήταν, Πιδύε. Μετά τη Μόνικα, το χάος. Μετά απ' αυτήν, ανίατη συρρίκνωση του βιοτικού σύμπαντος. Μετά από μια τέτοια θεά, στροβιλίζονται μοναχικά το σκότος, ο ζόφος και το έρεβος. Δεν μπορείς να τη χάνεις και μετά να καμώνεσαι πως δεν τρέχει τίποτα. Όλες οι ψευδαισθήσεις θα καταρρεύσουν μετά από δυο-τρεις νέες σχέσεις.
Δεν θεωρώ πως γίνομαι μετά Χριστόν προφήτης, απλώς μιλάω μετά λόγου γνώσεως. (#17)
Συγγνώμη που τα παραδείγματα στρέφονται γύρω από το φαγητό και όχι γύρω από την Μπελούτσι, αλλά έχουμε και μια φήμη να συντηρήσουμε. (#23)
Από το νήμα Η παπαριά είναι ένα δέντρο σαν την αχλαδιά μόνο που δεν κάνει αχλάδια
-Μου είπε ότι θα βγει με τη Μπελούτσι... (#6)
Κά-τω τα χέ-ρια απ' τη Μπε-λούτσι! Τον χαβά μου εγώ... (#7)
Κά-τω τα χέ-ρια, απτή Μπε-λούτσι!
Έτσι δεν το λες; Ή βάζεις την απόστροφο; (#9)
Αποστροφή και Μπελούτσι δεν είναι συμβατές έννοιες. (#12)
Touché, Themis, μακριαπομενά, ομώς. Να πας σ' αυτή τη Μονικά, άμα τη βρεις απτή. (#13)
Καλός φίλος που ενημερώθηκε για το παρόν νήμα με παρέπεμψε στην επίσημη πηγή.
Costas
¥
Είχα υποσχεθεί την πρώτη φωτογραφία που είχα δει της Μόνικας. Λοιπόν, ήτανε σ' ένα τεύχος του ΚΛΙΚ του '92 περίπου. Αυτή μαζί με άλλες φωτογραφίες της κοσμούσαν ένα εμετικό άρθρο για την εκλογή της Παπαρήγα, που εστίαζε στο φυσικό της παρουσιαστικό ("Είναι δυνατόν να βάλετε τον Φραγκίσκο Μανέλη να βγάλει προεκλογικό λόγο;" "η Φρόγκυ" κττ.), και το κοσμούσαν προφανώς για το κοντράστ του πράγματος, αλλά χωρίς το όνομα της καλλονής, απ' ό,τι τουλάχιστον θυμάμαι. Πρόκειται για αρκετά σπάνια, τελικά, φωτογραφία, αφού και στην αναζήτηση εικόνων που έκανα στο Google Image βρήκα μία μόνο, η οποία είναι καδραρισμένη πιο φαρδιά αλλά πιο κοντή, πράγμα που έχει σαν αποτέλεσμα, σε σχέση με τη φωτογραφία του ΚΛΙΚ, να φαίνεται μεν παραπάνω το δεξί της χέρι με το βραχιόλι (αλλά η Μόνικα δεν φημίζεται για τα ωραία της δάχτυλα, κτγμ), αλλά να χάνεται η ωραία καρφίτσα του κασκέτου. Άλλη διαφορά είναι ότι το σουλούπι και το πρόσωπο είναι πολύ πιο μακρόστενο, ενώ στου ΚΛΙΚ πιο φαρδύ. Η φωτογραφία του διαδικτύου είναι εδώ, η δε ποιότητα είναι πολύ μέτρια.
Η του αρχείου μου στο μεν πρωτότυπο είναι μια χαρά, αλλά δυστυχώς στο δικό μου σκάνερ βγάζει κίτρινες ρίγες πάνω στην ωραία σάρκα...Τέλος πάντων, you'll get the concept:
Edit: Δεν είναι ίδιες τελικά οι δύο φωτογραφίες, αλλά πολύ όμοιες.
Η του αρχείου μου στο μεν πρωτότυπο είναι μια χαρά, αλλά δυστυχώς στο δικό μου σκάνερ βγάζει κίτρινες ρίγες πάνω στην ωραία σάρκα...Τέλος πάντων, you'll get the concept:
Edit: Δεν είναι ίδιες τελικά οι δύο φωτογραφίες, αλλά πολύ όμοιες.
Ο Βενσάν Κασσέλ έκανε δηλώσεις για το διαζύγιό του με τη Μόνικα.
Με αφήνει παγερά αδιάφορο το τι λέει ή δε λέει ο Βενσάν Κασσέλ.
Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πώς γίνεται ένας άντρας να πάψει να ποθεί τη Μόνικα.
Πώς είναι δυνατόν να την έχεις στο κρεβάτι σου κάθε βράδυ και να τρέχει το μυαλό σου (και ο πόθος σου;) αλλού.
Γίνεται; Κι όμως γίνεται.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Τι να μας κάνουν οι φιλοσοφίες, οι ψυχολογίες, οι βιολογίες, οι αστρολογίες, οι αλχημείες, που πασχίζουν αιώνες να ερμηνεύσουν την αιτία.
Μόνο η λογοτεχνία μπορεί καμιά φορά να πλησιάσει την άβυσσο.
Άνοιξα αυτές τις μέρες, για πολλοστή φορά, τον αγαπημένο μου Εμμανουήλ Ροΐδη στην Ψυχολογία Συριανού συζύγου κι έπεσα πάνω σ' αυτό:
Με αφήνει παγερά αδιάφορο το τι λέει ή δε λέει ο Βενσάν Κασσέλ.
Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πώς γίνεται ένας άντρας να πάψει να ποθεί τη Μόνικα.
Πώς είναι δυνατόν να την έχεις στο κρεβάτι σου κάθε βράδυ και να τρέχει το μυαλό σου (και ο πόθος σου;) αλλού.
Γίνεται; Κι όμως γίνεται.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Τι να μας κάνουν οι φιλοσοφίες, οι ψυχολογίες, οι βιολογίες, οι αστρολογίες, οι αλχημείες, που πασχίζουν αιώνες να ερμηνεύσουν την αιτία.
Μόνο η λογοτεχνία μπορεί καμιά φορά να πλησιάσει την άβυσσο.
Άνοιξα αυτές τις μέρες, για πολλοστή φορά, τον αγαπημένο μου Εμμανουήλ Ροΐδη στην Ψυχολογία Συριανού συζύγου κι έπεσα πάνω σ' αυτό:
Πλην των άλλων έχουν και τούτο το αλλόκοτον οι ερωτευμένοι, ότι δεν δύνανται να εννοήσωσιν ούτε ότι ενδέχεται να πεινάσουν, όταν είναι χορτάτοι, ούτε ότι ημπορούν να χορτάσουν όταν είναι πεινασμένοι.
SBE
¥
Εάριε, θεωρείς δεδομένο ότι ο Κασελ(άκης) αποφάσισε ότι δεν θέλει πλέον τη Μόνικα, όχι ότι η Μόνικα του έδωσε τα παπούτσια στο χέρι.
Από την άλλη, η Μόνικα των φωτογραφιών και του σινεμά είναι η ιδανική γυναίκα γιατί συμπληρώνει ο καθένας τα κενά όπως θέλει. Η Μόνικα η πραγματική μας είναι άγνωστη. Και στην εμφάνιση και στο χαρακτήρα και στα μυαλά.
Από την άλλη, η Μόνικα των φωτογραφιών και του σινεμά είναι η ιδανική γυναίκα γιατί συμπληρώνει ο καθένας τα κενά όπως θέλει. Η Μόνικα η πραγματική μας είναι άγνωστη. Και στην εμφάνιση και στο χαρακτήρα και στα μυαλά.
Μα προφανώς. Προφανέστατα. Μη σκεφτείς ούτε στιγμή ότι υπάρχει έστω και ένας άνδρας στο νήμα ή στον κόσμο που δεν ξέρει ακριβώς πώς λειτουργεί αυτή η διαδικασία δημιουργίας ειδώλων. Ήδη άλλωστε, επειδή το συγκεκριμένο είδωλο έχει αρχίσει να φέρει εμφανώς σημάδια από τη φθορά του χρόνου, κάποιοι μπορεί να αναζητούν και αντικαταστάτρια. Έλα όμως που δεν βρίσκεται εύκολα...