Υπάρχει συζήτηση για το αν τα παιδιά με παραβατική συμπεριφορά πρέπει να εντάσσονται στην ειδική αγωγή ή όχι (είτε σε ξεχωριστά τμήματα είτε με παράλληλη στήριξη). Αλλά για παιδιά με χαμηλότερες επιδόσεις είναι γελοίο κάτι τέτοιο. Εξάλλου θυμάμαι πάρα πολύ καθαρά τον καιρό που προσπάθησαν να κάνουν κάτι ακριβώς πάνω σ' αυτό, όταν πήγαινα γυμνάσιο. Το υπουργείο είχε αποφασίσει να κάνει τμήματα δυο ταχυτήτων στα αγγλικά, επειδή υπήρχε η αίσθηση ότι τα παιδιά που πήγαιναν σε φροντιστήριο έκαναν πράγματα που ήξεραν και αυτοί που δεν πήγαιναν είχαν δυσκολία να ακολουθήσουν. Κι έτσι δώσαμε μια ηλίθια εξέταση και μας χώρισαν σε τμήμα. Για την ιστορία, να πω ότι εγώ κατέληξα στο τμήμα των "κακών μαθητών", όπως μας είχαν χαρακτηρίσει (εκπαιδευτικοί και μαθητές μαζί). Από αυτό και μόνο προϊδεάζεται κανείς ότι το σύστημα ήταν μια παταγώδης αποτυχία, σε όλα τα επίπεδα. Το χειρότερο δε ήταν ότι δεν χωριστήκαμε μόνο στα αγγλικά αλλά και στην ιστορία και την γυμναστική, γιατί ήμασταν σχολείο με τρία τμήματα και έπρεπε κάπως να κάνουμε switch. Θυμάμαι ακόμα την ημέρα που μπήκε η -αναπληρώτρια- καθηγήτρια ιστορίας και ρώτησε "εδώ είναι το τμήμα των κακών μαθητών", όπου τής απάντησα με ένα λογύδριο για να μου ανταπαντήσει "αποδείξτε το ότι δεν είστε κακοί μαθητές".
Μεγάλωσε αυτό το σύστημα -που εφαρμόστηκε μόνο έναν χρόνο- τις διαφορές; Ναι. Θηριωδώς. Θυμάμαι πάρα πολλά πράγματα που σχετίζονται μ' αυτό, μιας και έχω αηδιαστικά καλή μνήμη. Μπορώ να αρχίζω να αραδιάζω περιστατικά. Και για να προλάβω αντιδράσεις, δεν ήταν το σύστημα εφαρμογής που μπορεί να χώλαινε, ήταν η εκ των πραγμάτων λογική του. Τι διάολο, τόσες και τόσες έρευνες έχουν γίνει τις τελευταίες δεκαετίες από τις ανθρωπιστικές επιστήμες σχετικά με τους σχολικούς διαχωρισμούς. Ακόμα και ο διαχωρισμός δημοτικού-γυμνασίου έχει βρεθεί να προκαλεί μεγάλο μέρος των προβλημάτων που έχουν τα παιδιά στην εφηβεία τους και την μαθησιακή τους απόδοση.
Επίπεδα επιδόσεων δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν, αλλά είναι ευνόητο ότι μεγαλώνεις την διακριτότητά τους και το βάθος της διαφοράς, αν ακολουθήσεις ένα σύστημα διαχωρισμού. Εξάλλου σαμποτάρεις τις προσδοκίες σου από την εκπαίδευσή τους, γιατί τούς πιστοποιείς με την βούλα ότι δεν περιμένεις τα ίδια πράγματα, άρα είναι εύλογο να προσπαθούν λιγότερο ή να μην προσπαθούν να καλυτερέψουν.
Αυτό ήταν το δίφραγκό μου, συγγνώμη για την παρεκτροπή. Ας μεταφερθεί στο νήμα με την παιδεία που νοσεί αν είναι τόσο οφ.
Μεγάλωσε αυτό το σύστημα -που εφαρμόστηκε μόνο έναν χρόνο- τις διαφορές; Ναι. Θηριωδώς. Θυμάμαι πάρα πολλά πράγματα που σχετίζονται μ' αυτό, μιας και έχω αηδιαστικά καλή μνήμη. Μπορώ να αρχίζω να αραδιάζω περιστατικά. Και για να προλάβω αντιδράσεις, δεν ήταν το σύστημα εφαρμογής που μπορεί να χώλαινε, ήταν η εκ των πραγμάτων λογική του. Τι διάολο, τόσες και τόσες έρευνες έχουν γίνει τις τελευταίες δεκαετίες από τις ανθρωπιστικές επιστήμες σχετικά με τους σχολικούς διαχωρισμούς. Ακόμα και ο διαχωρισμός δημοτικού-γυμνασίου έχει βρεθεί να προκαλεί μεγάλο μέρος των προβλημάτων που έχουν τα παιδιά στην εφηβεία τους και την μαθησιακή τους απόδοση.
Επίπεδα επιδόσεων δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν, αλλά είναι ευνόητο ότι μεγαλώνεις την διακριτότητά τους και το βάθος της διαφοράς, αν ακολουθήσεις ένα σύστημα διαχωρισμού. Εξάλλου σαμποτάρεις τις προσδοκίες σου από την εκπαίδευσή τους, γιατί τούς πιστοποιείς με την βούλα ότι δεν περιμένεις τα ίδια πράγματα, άρα είναι εύλογο να προσπαθούν λιγότερο ή να μην προσπαθούν να καλυτερέψουν.
Αυτό ήταν το δίφραγκό μου, συγγνώμη για την παρεκτροπή. Ας μεταφερθεί στο νήμα με την παιδεία που νοσεί αν είναι τόσο οφ.
