Ναι, είναι νεκρή γλώσσα τα αρχαία ελληνικά

[Palavra]

Με τη νέα ελληνική μόνο, κατά βάση την μαθαίνεις από μνήμης, αν όμως έχεις κάποιο γνωστικό υπόβαθρο στην ετυμολογία, ακόμα και να μην θυμάσαι πώς γράφεται μια λέξη, μπορείς να το προσδιορίσεις.

Για να γνωρίζεις την ετυμολογία των λέξεων δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζεις αρχαία ελληνικά, αρκεί να έχεις ένα καλό ετυμολογικό λεξικό και ένα καλό λεξικό αρχαίων. Εξάλλου, δεν προέρχεται όλο το λεξιλόγιο της ΚΝΕ από τα αρχαία, υπάρχουν και λέξεις τουρκικού, περσικού, αραβικού, αλβανικού, λατινικού, γαλλικού, αγγλικού κλπ ετύμου.

Εκτός αυτού, το να γνωρίζει κανείς αρχαία δεν απαιτεί ικανό κανόνα για να καταλαβαίνει τα νέα. Παράδειγμα σε αυτό είναι αλλόγλωσσοι που γνωρίζουν αρχαία ελληνικά αλλά δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν (πόσο μάλλον να μιλήσουν) τα νέα ελληνικά σε βαθμό ικανό για να επικοινωνήσουν με τους ομιλητές τους.

 

[LostVerse]

Για να γνωρίζεις την ετυμολογία των λέξεων δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζεις αρχαία ελληνικά, αρκεί να έχεις ένα καλό ετυμολογικό λεξικό και ένα καλό λεξικό αρχαίων. Εξάλλου, δεν προέρχεται όλο το λεξιλόγιο της ΚΝΕ από τα αρχαία, υπάρχουν και λέξεις τουρκικού, περσικού, αραβικού, αλβανικού, λατινικού, γαλλικού, αγγλικού κλπ ετύμου.

Αν ξέρεις κάποιους γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες δεν χρειάζεσαι ούτε λεξικό. Π.χ. αν συναντήσεις το ρήμα «νενικήκαμεν» (τυχαίο παράδειγμα), το να έχεις ένα άριστο λεξικό δίπλα δεν θα σε βοηθήσει πολύ, ή δεν θα σε βοηθήσει αμέσως. Αν ξέρεις έστω τα αρχαία ελληνικά του σχολείου, καταλαβαίνεις άμεσα ότι τουλάχιστον πρόκειται για πρώτο πληθυντικό παρελθοντικού χρόνου. Παρομοίως, αν δεις μια λέξη στα νέα ελληνικά με ωμέγα στο τέλος αντί για όμικρον, ανάλογα με το αν ξερεις ή όχι αρχαία ελληνικά (ξανά: έστω αυτά του σχολείου, όχι να διαβάζεις Όμηρο από πρωτότυπο κτλ) θα καταλάβεις αν πρόκειται για ένα ορθογραφικό λάθος ή μια δοτική του μέσου. Στην πρώτη περίπτωση θα λοιδορείς τον συντάκτη για την ορθογραφία του και στην άλλη θα καταλάβεις ακριβώς τι ήθελε να γράψει. Αν θες να γράψεις ένα ρήμα με αναδιπλασιασμό θα ξέρεις ότι εξ ορισμού θα γράφεται με έψιλον, αν δεν ξέρεις ότι είναι αναδιπλασιασμός, θα αναρωτιέσαι πώς είναι το σωστό, με έψιλον ή άλφα-γιώτα.
Και πάει λέγοντας.

Ξένες λέξεις σαφώς και υπάρχουν, αλλά δεν έχει να λέει. Η ορθογραφία μιας ξένης λέξης στην μεταγραφή της σε ελληνικούς χαρακτήρες δεν έχει και τόση σημασία, αφού έτσι ή αλλιώς στον μεγαλύτερο ποσοστό είναι αυθαίρετη. Επίσης ναι μεν υπάρχουν ξένες λέξεις πολλές από τις οποίες είναι άκλιτες, αλλά υπάρχουν κι άλλες τόσες που ελληνοποιούνται κι άρα ακολουθούν και τους αντίστοιχους κανόνες κλίσης, τις αντίστοιχες καταλήξεις κτλ, άρα και πάλι η ξένη προέλευσή τους δεν έχει σχέση με το κατά πόσο καταννοείς ορθογραφία και γραμματική.

Εκτός αυτού, το να γνωρίζει κανείς αρχαία δεν απαιτεί ικανό κανόνα για να καταλαβαίνει τα νέα. Παράδειγμα σε αυτό είναι αλλόγλωσσοι που γνωρίζουν αρχαία ελληνικά αλλά δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν (πόσο μάλλον να μιλήσουν) τα νέα ελληνικά σε βαθμό ικανό για να επικοινωνήσουν με τους ομιλητές τους.

Φυσικά, αφού είναι πρακτικά δυο διαφορετικές γλώσσες. Θα ήταν περίεργο αν ξέροντας αρχαία ελληνικά μπορούσαν να καταλάβουν μια νεοελληνική συνομιλία ή κείμενο. Ωστόσο αν αποφάσιζαν να μάθουν νέα ελληνικά θα τους ήταν απείρως ευκολότερο με το υπόβαθρο στα αρχαία ελληνικά που θα είχαν ήδη. Αυτό λέω.

 

[Hellegennes]

Εξάλλου η ετυμολογία εν πολλοίς δεν σε βοηθάει να θυμάσαι την γραφή μιας λέξης. Δηλαδή τι ακριβώς στην ετυμολογία του "κρύβω" σε βοηθάει να ξέρεις ότι γράφεται με ύψιλον; Δεν χρειάζεται να το απομνημονεύσεις; Δεν μιλάμε για καταλήξεις, γιατί αυτές έτσι κι αλλιώς τις μαθαίνουμε με κανόνες, στην ΚΝΕ.

 

[LostVerse]

Εξάλλου η ετυμολογία εν πολλοίς δεν σε βοηθάει να θυμάσαι την γραφή μιας λέξης.

Αν ξέρεις ότι είναι δοτική, ξέρεις ότι γράφεται και με όμικρον-γιώτα, κι όχι μόνο αυτό αλλά οτιδήποτε μ' αυτήν την σύνταξη και κατάληξη. Αν δεν ξέρεις, απλά αναρωτιέσαι και ρωτάς τον δίπλα «πως γράφεται το εν πολλοίς;»

Δηλαδή τι ακριβώς στην ετυμολογία του "κρύβω" σε βοηθάει να ξέρεις ότι γράφεται με ύψιλον; Δεν χρειάζεται να το απομνημονεύσεις; Δεν μιλάμε για καταλήξεις, γιατί αυτές έτσι κι αλλιώς τις μαθαίνουμε με κανόνες, στην ΚΝΕ.

Την ρίζα μιας λέξης δε νομίζω ότι υπάρχει άλλος τρόπος να την θυμάσαι εκτός από μνήμης, πράγμα φυσιολογικό εφόσον οι ρίζες είναι αυθαίρετες, δεν έχουν κανόνες. Το θέμα είναι μετά, με βάση αυτήν την ρίζα πώς χειρίζεσαι ορθογραφικά στον γραπτό λόγο όλα τα παράγωγά της.

 

[Hellegennes]

Παρομοίως, αν δεις μια λέξη στα νέα ελληνικά με ωμέγα στο τέλος αντί για όμικρον, ανάλογα με το αν ξερεις ή όχι αρχαία ελληνικά (ξανά: έστω αυτά του σχολείου, όχι να διαβάζεις Όμηρο από πρωτότυπο κτλ) θα καταλάβεις αν πρόκειται για ένα ορθογραφικό λάθος ή μια δοτική του μέσου.

Προφανώς εννοείς εκτός από ρήματα. Κι εκτός από: το εγώ, το οκτώ, η απόκρεω, ο εξαποδώ, το ευρώ, η ηχώ, η πειθώ, ο φαραώ, η φειδώ, το έστω, το ενώ, το ζήτω, κτλ.

Αν ξέρεις ότι είναι δοτική, ξέρεις ότι γράφεται και με όμικρον-γιώτα, κι όχι μόνο αυτό αλλά οτιδήποτε μ' αυτήν την σύνταξη και κατάληξη. Αν δεν ξέρεις, απλά αναρωτιέσαι και ρωτάς τον δίπλα «πως γράφεται το εν πολλοίς;»

Μα κανόνες γραμματικής της ΚΝΕ μαθαίνουμε. Και σ' αυτούς περιέχεται και η εκμάθηση των δανεικών δοτικών. Ακόμα δεν κατάλαβα σε τι ακριβώς βοηθάει η εκμάθηση της αρχαίας στην ορθογραφία της νέας.

 

[Palavra]

Αν ξέρεις κάποιους γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες δεν χρειάζεσαι ούτε λεξικό. Π.χ. αν συναντήσεις το ρήμα «νενικήκαμεν» (τυχαίο παράδειγμα), το να έχεις ένα άριστο λεξικό δίπλα δεν θα σε βοηθήσει πολύ, ή δεν θα σε βοηθήσει αμέσως.

Ενώ αν δεις το τεύξηι ή το ἀπέκλαγξεν και δεν έχεις λεξικό θα καταλάβεις αμέσως ότι το πρώτο σημαίνει (μεταξύ άλλων) «κάνω», «προκαλώ» και το δεύτερο (περίπου) «ανακράζω».

Μια παρατήρηση σε αυτό το σημείο: μπερδεύεις τα πράγματα. Μίλησες για ετυμολογία, όχι για γραμματική. Το να αναγνωρίσεις τον γραμματικό τύπο δεν σε βοηθάει σε καμία περίπτωση να αναγνωρίσεις το έτυμο της λέξης. Επίσης, ακόμα δεν έχεις εξηγήσει τι σχέση έχει το έτυμο μιας λέξης της νέας ελληνικής με την αρχαία. Άντε και το αναγνώρισες. Αν τα συστατικά στοιχεία μιας λέξης της ΚΝΕ έχουν αλλάξει νόημα με το πέρασμα των αιώνων, πώς θα σε βοηθήσει στα νέα ελληνικά αν δεν γνωρίζεις τι σήμαιναν στα αρχαία;

Αν ξέρεις έστω τα αρχαία ελληνικά του σχολείου, καταλαβαίνεις άμεσα ότι τουλάχιστον πρόκειται για πρώτο πληθυντικό παρελθοντικού χρόνου. Παρομοίως, αν δεις μια λέξη στα νέα ελληνικά με ωμέγα στο τέλος αντί για όμικρον, ανάλογα με το αν ξερεις ή όχι αρχαία ελληνικά (ξανά: έστω αυτά του σχολείου, όχι να διαβάζεις Όμηρο από πρωτότυπο κτλ) θα καταλάβεις αν πρόκειται για ένα ορθογραφικό λάθος ή μια δοτική του μέσου. Στην πρώτη περίπτωση θα λοιδορείς τον συντάκτη για την ορθογραφία του και στην άλλη θα καταλάβεις ακριβώς τι ήθελε να γράψει.

Εφόσον ο συντάκτης έγραφε στα νέα ελληνικά και όχι στα αρχαία ή στην καθαρεύουσα, το ωμέγα είναι λάθος σε κάθε περίπτωση, εκτός κι αν πρόκειται για παγιωμένες εκφράσεις.

 

[LostVerse]

Ενώ αν δεις το τεύξηι ή το ἀπέκλαγξεν και δεν έχεις λεξικό θα καταλάβεις αμέσως ότι το πρώτο σημαίνει (μεταξύ άλλων) «κάνω», «προκαλώ» και το δεύτερο (περίπου) «ανακράζω».

Όχι βέβαια, γιατί αυτό είναι θέμα γνώσεων καθαρά. Δεν μπορείς να ξέρεις τα πάντα. Και στη νέα ελληνική άλλωστε μπορεί κάποια λέξη κάποιος να μην την έχει ξανασυναντήσει ποτέ και να μην ξέρει τι σημαίνει. Για αυτό και είπα για τα λεξικά ότι ναι μεν βοηθούν αλλά δεν είναι πανάκεια. Αν ήταν έτσι με ένα π.χ. γερμανικό λεξικό στην κατοχή του κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ξέρει γερμανικά.

Μια παρατήρηση σε αυτό το σημείο: μπερδεύεις τα πράγματα. Μίλησες για ετυμολογία, όχι για γραμματική. Το να αναγνωρίσεις τον γραμματικό τύπο δεν σε βοηθάει σε καμία περίπτωση να αναγνωρίσεις το έτυμο της λέξης. Επίσης, ακόμα δεν έχεις εξηγήσει τι σχέση έχει το έτυμο μιας λέξης της νέας ελληνικής με την αρχαία. Άντε και το αναγνώρισες. Αν τα συστατικά στοιχεία μιας λέξης της ΚΝΕ έχουν αλλάξει νόημα με το πέρασμα των αιώνων, πώς θα σε βοηθήσει στα νέα ελληνικά αν δεν γνωρίζεις τι σήμαιναν στα αρχαία;

Αυτά τα δυο είναι διαφορετικά μεν, αλληλένδετα δε, στο πλαίσιο της εκμάθησης μιας γλώσσας τουλάχιστον.
Όσο για το δεύτερο, θεωρώ ότι παρέθεσα κάποια παραδείγματα όπου η σχέση είναι άμεση.

Εφόσον ο συντάκτης έγραφε στα νέα ελληνικά και όχι στα αρχαία ή στην καθαρεύουσα, το ωμέγα είναι λάθος σε κάθε περίπτωση, εκτός κι αν πρόκειται για παγιωμένες εκφράσεις.

Προφανώς!

 

[AoratiMelani]

Με τη νέα ελληνική μόνο, κατά βάση την μαθαίνεις από μνήμης, αν όμως έχεις κάποιο γνωστικό υπόβαθρο στην ετυμολογία, ακόμα και να μην θυμάσαι πώς γράφεται μια λέξη, μπορείς να το προσδιορίσεις. Ένα άλλο παράδειγμα, είναι η σημασία των λέξεων στη νέα ελληνική, και ο βαθμός που μπορείς να κατανοήσεις την χρήση λέξεων και φράσεων αρχαιοελληνικής προέλευσης σε νεοελληνικό περιεχόμενο.

Ας ξεκινήσουμε από ένα δεδομένο: κανείς δεν έχει μητρική την αρχαία ελληνική. Ορισμένοι έχουμε μητρική την νέα ελληνική. Αυτό σημαίνει ότι μαθαίνουμε πρώτα αυτήν, και μετά την αρχαία. Την πρώτη γλώσσα που μαθαίνουμε (εν προκειμένω τη νέα ελληνική) την μαθαίνουμε από μνήμης: δεν έχουμε καμία βάση στο μυαλό μας, αντιθέτως αυτή θα αποτελέσει τη βάση πάνω στην οποία θα έρθουν να καθήσουν όλες οι επόμενες γλώσσες που θα μάθουμε.

Τα μικρά παιδιά, αφού απομνημονεύσουν αρκετό λεξιλόγιο και αρκετούς γραμματικούς τύπους, αρχίζουν και κάνουν συνδυασμούς στο μυαλό τους και βγάζουν λογικά συμπεράσματα για τους υπόλοιπους γραμματικούς τύπους και για τη σημασία των νέων λέξεων που μαθαίνουν, καθώς επίσης και να κάνουν λογικές λεξιπλασίες και αργότερα να βγάζουν και λογικά συμπεράσματα για τη γραμματική. Αυτή είναι η φάση που λένε διάφορα "χαριτωμένα" και οι μεγάλοι γελάνε, γιατί οι γραμματικοί τύποι δεν έχουν πάντα μια άμεση λογική σχέση ούτε έναν άμεσο παραλληλισμό με άλλους παρόμοιους (αυτό μόνο στην εσπεράντο συμβαίνει, φαντάζομαι).

Κάποια στιγμή στη ζωή του το παιδάκι θα αρχίσει να μαθαίνει συστηματικά νέα ελληνικά και θα κατανοήσει καλύτερα τους μηχανισμούς της γλώσσας. Ίσως αργότερα αρχίσει να μαθαίνει και αρχαία ελληνικά, και τότε θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο από αυτό που λες: δεν θα είναι τα αρχαία που θα βοηθήσουν την κατανόηση των νέων, αλλά τα νέα που θα βοηθήσουν (ως ένα σημείο) την κατανόηση των αρχαίων, λόγω της όποιας συνάφειας υπάρχει.

Το παιδάκι μπορεί επίσης να μην μάθει ποτέ του αρχαία ελληνικά, αλλά να συνεχίσει να μαθαίνει νέα ελληνικά, και μπορεί να έχει μια θαυμάσια κατανόηση της γλώσσας χωρίς να χρειαστεί ποτέ να μάθει αρχαία. Φυσικά μαθαίνοντας αρχαία θα εμβαθύνει ακόμη περισσότερο - αλλά είναι πραγματικά τόσο αναγκαίο αυτό για όλους; Μαθαίνοντας ολοκλήρωση και διαφορικό λογισμό εμβαθύνεις ακόμη περισσότερο στην κατανόηση των μαθηματικών - χρειαζόμαστε όμως όλοι τόσο βαθιά κατανόηση των μαθηματικών; Ακόμη και όσοι θα πάμε πανεπιστήμιο και θα γίνουμε ακαδημαϊκοί σε άλλους τομείς;

Όταν ξεκίνησα να μαθαίνω ισπανικά, τα γαλλικά που ήδη ήξερα με βοήθησαν να τα κατανοήσω ευκολότερα (όχι καλύτερα: ευκολότερα) και να τα μάθω κάπως γρηγορότερα. Στην πραγματικότητα όμως, οι έξι μήνες που ίσως εξοικονόμησα από την εκμάθηση των ισπανικών (τυχαίο το νούμερο, δεν ξέρω πόσο χρόνο πραγματικά γλίτωσα, θα ήταν πολύ δύσκολο να το εκτιμήσω με ακρίβεια) είχαν στοιχίσει τρία χρόνια εκμάθησης γαλλικών. (Βεβαίως είχα μάθει και γαλλικά, αλλά ως προς την εκμάθηση των ισπανικών, το γεγονός αυτό είναι αδιάφορο: εκατομμύρια Ισπανοί μιλούν τέλεια ισπανικά και δεν ξέρουν λέξη γαλλικά).

Αν ο στόχος είναι να μάθεις ισπανικά και όχι γαλλικά, δεν μοιάζει πολύ λογικό να κάνεις 3 χρόνια γαλλικά με σκοπό να μάθεις μετά ισπανικά πιο γρήγορα, έτσι δεν είναι; Συμφέρει πολύ περισσότερο να αφιερώσεις ας πούμε 1 χρόνο παραπάνω στα ίδια τα ισπανικά για να τα μάθεις ακόμη καλύτερα, δεν συμφωνείς; (Φυσικά αν ο στόχος είναι θα μάθεις γαλλικά αυτά καθαυτά, το πράγμα αλλάζει - αλλά εδώ μιλάμε για το πλεονέκτημα που δίνει μια γλώσσα ως προς την εκμάθηση μιας άλλης, όχι ως προς την εκμάθηση αυτής της ιδίας!)

Με την ίδια λογική, αν ο στόχος είναι η καλή εκμάθηση και κατανόηση των νέων ελληνικών, το λογικό και πρακτικό είναι να δώσεις περισσότερο χρόνο στη διδασκαλία των ίδιων των νέων ελληνικών και όχι στη διδασκαλία των αρχαίων. Αυτό εμένα μου φαίνεται Ομόνοια-Κηφισιά μέσω Διακοφτού.

 

[drsiebenmal]

 

[Hellegennes]

Πολύ καλογραμμένο το συμπέρασμα. Πράγματι, ακόμα κι αν τα αρχαία βοηθάνε σε κάποιον βαθμό στην εμβάθυνση της νέας ελληνικής, υπάρχουν ευκολότεροι και πιο γρήγοροι τρόποι που μας φέρνουν στο ίδιο αποτέλεσμα.

 

[SBE]

Συμφωνώ και επαυξάνω.
Οπότε πάει το επιχείρημα περί νεοελληνικής γλώσσας.

 

[LostVerse]

Με την ίδια λογική, αν ο στόχος είναι η καλή εκμάθηση και κατανόηση των νέων ελληνικών, το λογικό και πρακτικό είναι να δώσεις περισσότερο χρόνο στη διδασκαλία των ίδιων των νέων ελληνικών και όχι στη διδασκαλία των αρχαίων.

θα ήθελες να εμβαθύνεις λίγο ως προς αυτό; Όταν λες περισσότερο χρόνο πώς περίπου το φαντάζεσαι; Ειλικρινά αναρωτιέμαι διότι τα νέα ελληνικά είναι μάθημα που έτσι ή αλλιώς ήδη από το δημοτικό κυριαρχεί στο σχολικό πρόγραμμα. Επιπλέον, πρόκειται έτσι ή αλλιώς για την μητρική μας γλώσσα (έστω των περισσότερων) η οποία όπως λες κι εσύ είναι η βάση πάνω στην οποία θα έρθουν να καθήσουν όλες οι τυχόν επόμενες, με λίγα λόγια είναι μια γλώσσα που έτσι ή αλλιώς την μαθαίνει κανείς στο οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον. Δε νομίζω δηλαδή ότι στοιχειοθετείται πως τα νέα ελληνικά από πλευράς εκμάθησης εντός κι εκτός σχολείου είναι ας πούμε «ριγμένα» για να χρειάζονται ενίσχυση. Τι παραπάνω και κυρίως, τι νέο θα μπορούσαν να προσφέρουν κάποιες επιπλέον ώρες νέων ελληνικών, ειδικά στις μεγαλύτερες τάξεις;

Αυτό εμένα μου φαίνεται Ομόνοια-Κηφισιά μέσω Διακοφτού.

Σχετικό. Η λύση που προτείνεις εμένα μου φαίνεται σαν να έχεις πνευμονία ας πούμε και να παίρνεις ασπιρίνη, κι όταν δεν γίνεται τίποτα, να παίρνεις και δεύτερη ασπιρίνη. Και τρίτη, και τέταρτη, και στο τέλος να αναρωτιέσαι γιατί δεν γίνεται τίποτα.

 

[Hellegennes]

Αυτό το ότι τα νέα ελληνικά κυριαρχούν στο πρόγραμμα είναι ψιλοαπάτη, γιατί ένα μεγάλο μέρος του προγράμματος αφορά την λογοτεχνία* και όχι την εκμάθηση της γλώσσας καθεαυτή. Π.χ. η έκθεση-έκφραση, όπως γίνεται τώρα έχει ελάχιστη σχέση με την εκμάθηση νεοελληνικών.

Όπως και να 'χει, αν θεωρείς ότι δεν λείπει τίποτα από το πρόγραμμα διδασκαλίας της νεοελληνικής, σε τι θα βοηθήσει την εκμάθηση της νέας η εκμάθηση της αρχαίας; Ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι μια κολοσιαία αντίφαση. Αν η εκμάθηση της αρχαίας βοηθάει την εκμάθηση της νέας γλώσσας, τότε κάτι λείπει απ' την διδασκαλία της τελευταίας.

Είναι σαν να έχεις έναν τοίχο από τούβλα που χτίζεται με τον βέλτιστο, κατά την γνώμη σου, ρυθμό, και ωστόσο να θεωρείς ότι μπορείς να χώσεις κι άλλα τούβλα ενδιάμεσα, καθώς χτίζουν οι χτίστες.


* Που κι αυτή λάθος διδάσκεται αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.

 

[LostVerse]

Αυτό το ότι τα νέα ελληνικά κυριαρχούν στο πρόγραμμα είναι ψιλοαπάτη, γιατί ένα μεγάλο μέρος του προγράμματος αφορά την λογοτεχνία* και όχι την εκμάθηση της γλώσσας καθεαυτή. Π.χ. η έκθεση-έκφραση, όπως γίνεται τώρα έχει ελάχιστη σχέση με την εκμάθηση νεοελληνικών.

Όπως και να 'χει, αν θεωρείς ότι δεν λείπει τίποτα από το πρόγραμμα διδασκαλίας της νεοελληνικής, σε τι θα βοηθήσει την εκμάθηση της νέας η εκμάθηση της αρχαίας; Ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι μια κολοσιαία αντίφαση. Αν η εκμάθηση της αρχαίας βοηθάει την εκμάθηση της νέας γλώσσας, τότε κάτι λείπει απ' την διδασκαλία της τελευταίας.

Εγώ προσωπικά δε νομίζω ότι είπα κάτι για εκμάθηση, απλά σχολίασα κάτι που είπε η μελάνη. Νομίζω η κουβέντα από αν και κατά πόσο μπορεί να υπάρξει βαθύτερη κατανόηση των νέων ελληνικών μέσω των αρχαίων εξελίχθηκε. Εγώ νομίζω ότι μπορεί.

Είναι σαν να έχεις έναν τοίχο από τούβλα που χτίζεται με τον βέλτιστο, κατά την γνώμη σου, ρυθμό, και ωστόσο να θεωρείς ότι μπορείς να χώσεις κι άλλα τούβλα ενδιάμεσα, καθώς χτίζουν οι χτίστες.

Ή σαν να χτίζεις ένα τοίχο από τούβλα και να σου λείπει ο ασβέστης από το χαρμάνι, αλλά εσύ να ρίχνεις κι άλλα τούβλα.

 

[AoratiMelani]

Ούτε κι εγώ νομίζω πως τα νέα ελληνικά είναι ριγμένα για να χρειάζονται ενίσχυση.

Επειδή όμως έφερες το επιχείρημα ότι μαθαίνοντας αρχαία ελληνικά θα μάθουν τα παιδιά καλύτερα τα νέα από κάποιες απόψεις, επισήμανα το γεγονός ότι αυτό μπορεί να γίνει συντομότερα εστιάζοντας στα ίδια τα νέα - αν υποθέσουμε ότι χρειάζεται κάτι τέτοιο, που μπορεί και να μην χρειάζεται.

Στον παραλληλισμό με την ασπιρίνη υποθέτω ταυτίζεις την διδασκαλία νέων ελληνικών γενικά με την ασπιρίνη, και λες ότι το να κάνεις κι άλλο απ' τα ίδια δεν ωφελεί σε τίποτα. Αν αυτό εννοείς, θα έλεγα πρώτον ότι μία ασπιρίνη ίσως δεν βοηθά, αλλά τρεις ίσως βοηθήσουν. :) Επίσης, η διδασκαλία των νέων ελληνικών μπορεί να γίνεται παράλληλα με διαφορετικούς τρόπους, όπου ο καθένας θα αντιστοιχούσε σε διαφορετικό φάρμακο. :) Αν το πρόβλημα (ο πονοκέφαλος) είναι ας πούμε η ορθογραφία, ας μπει μια παραπάνω ώρα εκμάθησης ορθογραφίας με κάποιον νεωτεριστικό τρόπο (η ασπιρίνη). Αν το πρόβλημα είναι η κατανόηση του λεξιλογίου, ας μπει μια παραπάνω ώρα εστιασμένη στην ανάπτυξη του λεξιλογίου (με σύγκριση κειμένων, με ανεύρεση συνωνύμων, με όποιον τρόπο μπορεί να γίνει αυτό). Τέλος, καλύτερα ίσως να αποφύγουμε τους παραλληλισμούς με διαδρομές τραίνου, με φάρμακα και με τούβλα, γιατί υπάρχει κίνδυνος να παρασυρθούμε από αυτούς και να χάσουμε την ουσία αυτού που θέλουμε να πούμε.

Ξαναλέω ότι δεν το θεωρώ αναγκαίο να γίνει ενίσχυση της διδασκαλίας της νέας ελληνικής, ούτε το πρότεινα: σχολίασα απλώς το γεγονός ότι ο χρόνος και ο κόπος που επενδύεται στην εκμάθηση της αρχαίας ελληνικής είναι δυσανάλογος του αποτελέσματος, στο βαθμό που το αποτέλεσμα αυτό αφορά την καλύτερη κατανόηση της νέας ελληνικής. Διαφωνείς ως προς αυτό;

 

[LostVerse]

Τέλος, καλύτερα ίσως να αποφύγουμε τους παραλληλισμούς με διαδρομές τραίνου, με φάρμακα και με τούβλα, γιατί υπάρχει κίνδυνος να παρασυρθούμε από αυτούς και να χάσουμε την ουσία αυτού που θέλουμε να πούμε.

συμφωνώ μ' αυτό, προφανώς η μια παρομοίωση φέρνει την άλλη και δεν μένει κάτι ουσιαστικό στο τέλος.
Θα επανέλθω αργότερα όταν βρω λίγο χρόνο.

 

[Alexandra]

Μια επιστολή "τρικυμία εν κρανίω" στην Καθημερινή. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_13/10/2013_536659

Αντιγράφω την κατακλείδα και λυπάμαι αφάνταστα που ένα μεγάλο ποσοστό συμπατριωτών μας συμμερίζεται αυτές τις μπούρδες. Ξέρουμε ότι δυστυχώς κάποιοι από αυτούς είναι εκπαιδευτικοί και αυτά τα λένε μέσα σε σχολικές τάξεις:

H γλώσσα μας δέχεται συνέχεια και με επιμονή επίθεση. Aπέτυχαν να καθιερώσουν τη λατινική γραφή και δεν έχει συνέχεια, προς το παρόν, η προσπάθεια να ανακηρυχθεί η αγγλική ως δεύτερη επίσημη γλώσσα του κράτους, αλλά επέτυχαν να κάνουν τη γλώσσα ανάπηρη με το μονοτονικό και να περιορίσουν σε μεγάλο βαθμό τη διδασκαλία των αρχαίων και προσπαθούν να καταργήσουν τελείως τη διδασκαλία αυτή και τη διδασκαλία των θρησκευτικών με σκοπό να καταφέρουν πλήγματα και κατά της πίστεώς μας, αλλά και κατά της γλώσσας μας που διαποτίζει τη ζωή μας ως ορθοδόξων χριστιανών και προπαγανδίζουν την ιδέα ότι τα αρχαία ελληνικά είναι νεκρή γλώσσα.
Aμφισβητείται αν ο Kίσινγκερ είπε ότι ο Eλληνισμός πρέπει να χτυπηθεί στη γλώσσα και στην πίστη του, αλλά εκείνο που δεν αμφισβητείται είναι το ότι είναι Eλληνες αυτοί που χτυπούν τον Eλληνισμό ακριβώς στη γλώσσα και την πίστη του.

​

Αν ισχύει η διασταύρωση των στοιχείων, ο επιστολογράφος είναι επίτιμος αρεοπαγίτης.

 

[Palavra]

Δεν παύω να αναρωτιέμαι ποιοι είναι αυτοί που «απέτυχαν» και οι άλλοι που «επέτυχαν».

 

[SBE]

Εκείνοι, βεβαίως. Εκείνοι.
Οι γνωστοί ανώνυμοι.
Τι απορίες έχεις κι εσύ Παλ!

 

[bernardina]

Κι επίσης εγώ αναρωτιέμαι, αφού είναι τόσο πετυχημένοι πώς και εξακολουθούμε να μιλάμε ελληνικά. Για να μην πω ότι το σύνταγμά μας με το άρθρο 3 ορίζει ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑ θρησκεία αυτήν της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού!
Δεν πάνε να κοιταχτούν όλοι αυτοί με τη λασκαρισμένη βίδα, λέω 'γώ...