Συλλεξιλόγες και συλλεξιλόγοι, γρηγορείτε!
Έχω απόλυτη και αμέριστη κατανόηση στο ότι, η κατά τα τελευταία χρόνια, ανηλεής κατάργηση σχεδόν κάθε βεβαιότητας περί τα καθημερινά εγκόσμια και τα επέκεινα εξωκόσμια, αλλά και η πίεση από την απόλυτη λαπαδοποίηση των πάντων γύρω μας καταπιέζει το κριτικό και ερευνητικό πνεύμα που μας διακρίνει. Καταπίεση που δεν είναι βεβαίως (αυτό δα έλειπε) ορατή στις άμεσες οδηγίες χρήσης για την ορθή τοποθέτηση κομμάτων και αποκομμάτων, τελειών (επίγειων και απογειωμένων και πολλαπλασιασμένων) και λοιπών σημείων στίξης, παρελθόντων, παρόντων και
μελλόντων. Δεν παρατηρείται ούτε στη ζέση για τη φωνητικά ορθή μεταγραφή των ονομάτων των 7500 βουλευτών της κινεζικής εθνοσυνέλευσης (ή όπως λέγεται, τελοσπάντων) και των μογγολικών συστημάτων αεροπροσκόπων μογκολφιέρι (ή όπως λέγονται τελοσπάντων) --ούτε, θεός φυλάξοι, στην άψογη διεκπεραίωση των γλωσσολεξικών και εγκυκλοπαιδικών μεταφραστικών μας καθημερινών ρουτινών.
Καταπίεση υπάρχει όμως, και μας παρασέρνει όμως σε δρόμους σκοτεινούς, οδούς αντιεπιστημονικές, ατραπούς και πρακτικές --αν είναι δυνατόν-- διαδικτυακών σχολιαστών! Συλλεξιλόγες και συλλεξιλόγοι, ο φατσομπουκισμός καραδοκεί. Γρηγορείτε!
Ιδού, λοιπόν: Ο έγκριτος αδιμινστράτωρ Ζαζουλεύς, από τα Σέρρας ορμώμενος, εκόμισε το ανωτέρω εξαίρετο δείγμα συγχρόνου βουλγαρικής λαϊκής τέχνης και τα σχόλιά μας περιορίζονται σε απολύτως επιφανειακά, χωρίς μέθοδο, χωρίς τεκμηρίωση, χωρίς διατύπωση ερωτημάτων, συλλογή στοιχείων, ανάλυση και μεθοδική συναγωγή αποτελεσμάτων.
Πού είναι οι παραπομπές για το εξαίρετο μουσικό αυτό είδος, που ονομάζεται
τσάλγκα βουλγαριστί; Πού οι συζητήσεις για την ετυμολόγηση από τα αραβικά μέσω των τουρκικών; Πού η συζήτηση αν το αντίστοιχο συγγενέστερο μουσικό είδος παρ' ημίν είναι το κατά την αγγλοουίκη Greek skiladiko ή, αντίθετα, τα νησιώτικα (έλεος, βρε!), όπως εκτιμά το αδελφό άρθρο στη συνδεδεμένη ελληνική
βικιπαίδεια εστιάζοντας πιθανώς στη μέθοδο ανάμειξης των βαλκανικών ήχων και όχι στο αποτέλεσμα;
Πού είναι η συζήτηση για τις συνέπειες που είχε σε αυτό το μουσικό είδος η μετάβαση των κεντρικών βαλκανικών χωρών από τον βαλκανικό σοσιαλισμό στον βαλκανικό καπιταλισμό; Πού η συζήτηση για την καθετοποίηση της παραγωγής από τη δισκογραφική Planeta Payner (Планета Пайнер) μέχρι την κατανάλωση στα λεγόμενα клуб που οδηγεί στην εξασφάλιση μεγάλων μεριδίων της αγοράς και την περιθωριοποίηση μη συνδεδεμένων εις το άρμα της καλλιτεχνών και, κυρίως, καλλιτεχνιδών;
Πού είναι τα βιογραφικά του εκ Σβιλενγράδ ορμωμένου υπερεξηκοντούτη καλλιτέχνη (
εδώ είναι), πού οι μεγαλόφωνες απορίες για το μουστάκι και τον φερετζέ; Και τέλος, πού είναι η ανάλυση των διονυσιακών κινήσεων των χορογραφιών, η κοινωνική κριτική με αφορμή τα απεικονιζόμενα εξυπνόφωνα και τα σειόμενα γλαστρόφυτα, που η ψυχρή, κλινική καταμέτρηση των αισθησιακών κινήσεων και η σημασιοδοτική της απεικονιστικής τους;
Και τελευταίο αλλά όχι έσχατο, πού είναι η εκτελούσα μεταφορές μοδερατόρισσα, να δημιουργήσει ένα νέο νήμα αφιερωμένο σε αυτό το εξαίρετο είδος μουσικής; Για την εξέταση των ως άνω διαβαλκανικών κοινωνικών και άλλων φαινομένων, φυσικά. Με έμφαση στο άλλων, βεβαίως. Τι νομίσατε, δηλαδή;
:up:
