Διαδίκτυο και μοναξιά

[nickel]

Προφανώς είναι λάθος, αλλά απ' ό,τι φαίνεται το κάνουν και πολλοί άλλοι. Εμπίπτει στις περιπτώσεις όπου το λάθος που επαναλαμβάνεται αρκετά καταλήγει τελικά να θεωρείται σωστό;

Όχι λάθος. Εναλλακτικός τύπος.

http://www.onelook.com/?loc=bm&w=ludditism
Οι εμπρησμοί ερευνητικών εργαστηρίων περισσότερο μυρίζουν λουδιτισμό (ένα κίνημα εργατών του 19ου αιώνα που κατέστρεφε τις μηχανές) παρά οικολογικές ευαισθησίες...
http://lexilogia.gr/forum/showthread.php?6263-speciesism-ειδισμός&p=79899&viewfull=1#post79899

Ο Γραμματικάκης γράφει: «Την αρχική μου έκπληξη διαδέχθηκε η αυτοεκτίμηση, και σε λίγο η αγωνία». Λογικό, ανθρώπινο, δεν είναι; Πρώτα η χαρά, έπειτα οι ωριμότερες σκέψεις. Δεν μπορεί άλλωστε να μη σκέφτηκε ότι μέσα σε λίγες ώρες, όσες χρειάστηκε για να στήσει το γραφτό του, μπόρεσε να επικοινωνήσει τις σκέψεις του σε τόσο και τόσο κόσμο (επίτηδες χρησιμοποιώ το μεταβατικό «επικοινωνώ» — λέει κάποια πράγματα από μόνο του). Δεν είναι αποξένωση αυτό.

Και σωστά βάζει μετά τις ανησυχίες του. Πολύ συζητήθηκε αυτές τις ημέρες το χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου μιας απεργίας. Πότε θα συζητήσουμε ότι η εκπαίδευση είναι εντελώς αναντίστοιχη προς την εποχή μας;

 

[panadeli]

Με ενόχλησε αυτό το κομμάτι, το οποίο βγάζει μια αυταρέσκεια που θα μπορούσε να λείπει:

Βρήκα πολύ ενδιαφέρον το κείμενο, που συνόδευε τις ερωτήσεις. Συνέδεε με πρωτότυπο τρόπο το περιβάλλον, την ανάπτυξη του διαδικτύου, την αποξένωση του ανθρώπου. Μου άρεσε. Καθώς όμως περνούσε η ώρα και τα πυκνά του νοήματα χόρευαν στο μυαλό μου, μου φαινόταν ολοένα και πιο οικείο. Γρήγορα κατάλαβα τον λόγο: Το κείμενο βασιζόταν στο τελευταίο μου βιβλίο “Ενας αστρολάβος του Ουρανού και της Ζωής”. Ο Αστρολάβος, πανέμορφο όργανο που έδειχνε παλιά τις κατευθύνσεις, είχε κληθεί να δείξει κατευθύνσεις και στην Παιδεία.


Τα υπόλοιπα που γράφει και που αναφέρεις είναι πράγματι πολύ λογικά και ανθρώπινα.

 

[drsiebenmal]

Βρήκα πολύ ενδιαφέρον το κείμενο, που συνόδευε τις ερωτήσεις. Συνέδεε με πρωτότυπο τρόπο το περιβάλλον, την ανάπτυξη του διαδικτύου, την αποξένωση του ανθρώπου.

Έχω την εντύπωση ότι αυτά ίσως είναι από σχόλια που δημοσιεύτηκαν (διάβασα διάφορα παρόμοια) και ο Γρ. ενδεχομένως κλείνει το μάτι στον αναγνώστη...

 

[Earion]

Η εφημερίδα Τα Νέα (18-19 Μαΐου 2013) ζήτησε από τρεις ανθρώπους να σχολιάσουν τα περί αλλοτρίωσης/αποξένωσης στο Διαδίκτυο. Ο Παντελής Θαλασσινός ενοχλείται που Περιφρονούμε τη φύση ... Μάθαμε να προσπαθούμε να φτάσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται, και φυσικά όσο πιο εύκολα μπορούμε, στον στόχο μας. Και θυσιάζουμε τη μαγεία της διαδρομής, αλλά και τον πλούτο του κόπου που προσφέρει η προσπάθεια. Ο Πέτρος Μάρκαρης καγχάζει με το στερεότυπο και, έπειτα δυο τρία καλαμπούρια καταλήγει: το Ίντερνετ δεν αποξενώνει. Πώς να σε αποξενώσει όταν σε περιλούζει με πληροφορίες, επαφές, αλληλογραφίες, φωτογραφίες, όταν κάθε στιγμή επικοινωνείς και με κάποιον άλλον; Αν τώρα μου πείτε ότι αυτή η ατελείωτη πληροφόρηση και οι ατελείωτες επαφές εμποδίζουν την αξιολόγηση και σε κάνουν να τα καταπίνεις όλα, αυτό το συζητάμε. Αποξένωση όμως; Μην τρελαθούμε. Βρίσκω εύστοχες και τις δύο απόψεις και συμφωνώ. Αντιθέτως δεν μπορώ να συμφωνήσω, ούτε καν να κατανοήσω τον τρίτον της παρέας, τον συγγραφέα Κυριάκο Αθανασιάδη, ο οποίος διαπιστώνει (και καλά κάνει από την πλευρά του) ότι «Η μοναξιά μεγαλώνει», αλλά καταλήγει με τον παρακάτω εξωφρενικό αφορισμό, που δεν μπορώ να σας τον μεταφέρω γιατί το πνεύμα μου εξεγείρεται, και γι' αυτό σας τον επικολλώ να τον διαβάσετε μόνοι σας και να με βεβαιώσετε ότι δεν κάνουν πουλάκια τα μάτια μου:

 

[drsiebenmal]

Νομίζω ότι απλώς κάνει πλάκα με όλα τα στερεότυπα. Χοντρή πλάκα. :)

 

[Earion]

Δεν καταλαβαίνω, Δόκτορα. Εάν το μήνυμα δεν περνάει ή εγώ είμαι ντιπ χαζός ή αυτός δεν έχει δεν ξέρει να γράφει.

Σου το βάζω ολόκληρο:

Εντάξει λοιπόν, εγώ είμαι ο πτωχός τω πνεύματι.

 

[drsiebenmal]

Κοίτα, αν γνωρίζεις ότι ο συγκεκριμένος είναι από αυτούς που θα κατατάσσαμε στην πρωτοπορία της διαδικτυακής επικοινωνίας στη χώρα μας (νομίζω ότι αυτή την εποχή διευθύνει διαδικτυακό ραδιόφωνο) και πιάσεις το κλίμα ανάλογα από την αρχή, δεν νομίζω ότι μπορείς να τον ερμηνεύσεις αλλιώς.

Έχω την αίσθηση ότι ο τίτλος σε επηρέασε να τον διαβάσεις αλλιώς, αλλά μην ξεχνάς ότι τον τίτλο δεν τον δίνει ο συγγραφέας και ξέρουμε δα εδώ στη Λέξι από τίτλους αλλαντάλλων...

 

[Hellegennes]

Κι εμένα το κείμενο μού φαίνεται καθαρά ειρωνικό, ειδικά αν προσέξεις ότι το ύφος του είναι απλοϊκής έκθεσης δημοτικού. Επαναλαμβάνει σημεία της ερώτησης, χρησιμοποιεί απλοϊκά σχήματα, κτλ. Δηλαδή δες στην πρώτη παράγραφο "όχι όπως παλιά με τα ΕΛΤΑ" και παρακάτω "και υπάρχουν και πολλά τραγούδια και ματς και τα πάντα" και ακόμη παρακάτω "δεν αισθάνεται τον κτύπο της καρδιάς του, που κτυπά κάτω απ' το πουκάμισό του".

 

[bernardina]

Επειδή πιο πάνω αναφέρθηκε ο όρος χικικομoρί καλό είναι να ξέρουμε. Όπως κατάλαβα, πρόκειται για μια ακραία μορφή αγοραφοβίας.
Το ενδιαφέρον είναι ότι δεν αποδίδεται στην τεχνολογία ή/και το διαδίκτυο, αλλά αντίθετα στον Κομφουκιανισμό και τις απαιτήσεις της παραδοσιακής ανταγωνιστικής κοινωνίας/παιδείας, σε συνδυασμό με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου που επιτρέπει στους παραχωρητικούς γονείς να τρέφουν, σχεδόν παρασιτικά, τα παιδιά τους μέχρι και πολύ προχωρημένη ηλικία!

Spoiler

Επίσης όσοι παρατηρούν μια πετριά μου με τις μεταγραφές: δεν είναι της φαντασίας τους. Ιδού και η προφορά.

 

[nickel]

Για το χικικομορί μια ωραία απόδοση θα ήταν και ο αναχωρητισμός («η αποχώρηση από τη ζωή του κοινωνικού συνόλου, η τάση να αποσυρθεί κανείς στον εαυτό του και να αποκοπεί από το κοινωνικό σύνολο που τον περιβάλλει»). Ο Τσαούσης χρησιμοποιεί τον όρο για να αποδώσει το retreatism.

 

[Hellegennes]

Εγώ παλιότερα το είχα διαβάσει σε ένα άρθρο γραμμένο ως χικικομόρι κι έτσι το ήξερα μέχρι τώρα. Ο τόνος στην τελευταία συλλαβή μού δημιουργεί χαζούς συνειρμούς.

 

[nickel]

Εγώ παλιότερα το είχα διαβάσει σε ένα άρθρο γραμμένο ως χικικομόρι κι έτσι το ήξερα μέχρι τώρα. Ο τόνος στην τελευταία συλλαβή μού δημιουργεί χαζούς συνειρμούς.

Ναι, αλλά το χικικομόρι μού δημιουργεί χειρότερους: Μου θυμίζει το memento mori.

Αστειεύομαι, ωστόσο. Το χικικομόρι θα ήταν η μητσική μεταγραφή, χωρίς καμιά αμφιβολία.

 

[bernardina]

Εγώ παλιότερα το είχα διαβάσει σε ένα άρθρο γραμμένο ως χικικομόρι κι έτσι το ήξερα μέχρι τώρα. Ο τόνος στην τελευταία συλλαβή μού δημιουργεί χαζούς συνειρμούς.

Είναι η ίδια τάση που κάνει τους ξένους να προφέρουν Ολυμ-πιάκος και Πανατινάικος.

Εδιτ. Επίσης, ακούγοντας το φόρβο, ήμουν έτοιμη να βάλω τόνο και στο δεύτερο γιώτα, αλλά είπα να μην το παρακάνω.

 

[panadeli]

Κι εμένα το κείμενο μού φαίνεται καθαρά ειρωνικό, ειδικά αν προσέξεις ότι το ύφος του είναι απλοϊκής έκθεσης δημοτικού. Επαναλαμβάνει σημεία της ερώτησης, χρησιμοποιεί απλοϊκά σχήματα, κτλ. Δηλαδή δες στην πρώτη παράγραφο "όχι όπως παλιά με τα ΕΛΤΑ" και παρακάτω "και υπάρχουν και πολλά τραγούδια και ματς και τα πάντα" και ακόμη παρακάτω "δεν αισθάνεται τον κτύπο της καρδιάς του, που κτυπά κάτω απ' το πουκάμισό του".

Ναι, μου θύμισε τη γραφή του Γκοσινί στον Μικρό Νικόλα.
"... και όλα πλέον γράφονται εκεί και υπάρχουν και πολλά τραγούδια και ματς και τα πάντα, αλλά και πολλή πορνογραφία και διάφορα άλλα καθόλου ωραία."

Διάλεξε με τον τρόπο αυτό να ειρωνευτεί την ερώτηση. Το κομμάτι για την ομοφυλοφιλία στο τέλος πιστεύω ότι το έβαλε ώστε να σιγουρευτεί ο αναγνώστης ότι κάνει πλάκα εξαρχής. Προσωπικά το βρήκα εύστοχο.

 

[panadeli]

Ορίστε και μια απάντηση, από τον εκπαιδευτικό οργανισμό με τον οποίο συνεργάζεται το in.gr για τις απαντήσεις στα θέματα:

Να αναπτύξετε σε μία παράγραφο 100 έως 120 λέξεων το περιεχόμενο του αποσπάσματος που ακολουθεί: «…όσο η επικοινωνία […] πυκνώνει με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, το διαδίκτυο και τα κινητά τηλέφωνα, τόσο η μοναξιά μας, η ανθρώπινη, μεγαλώνει και η αποξένωση κυριαρχεί».

Καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται ραγδαία, ο σύγχρονος άνθρωπος απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τον συνάνθρωπό του. Ειδικότερα, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που παρέχουν, καταδικάζουν τον σύγχρονο «κοινωνό» σε μία πλαστή και εικονική επικοινωνία, με αποτέλεσμα να αποξενώνεται από τον πλησίον του. Ακόμη, τα κινητά τηλέφωνα, ενόψει της εξοικονόμησης χρόνου, έχουν αντικαταστήσει την ουσιαστική ανθρώπινη επικοινωνία και επαφή. Όσο, λοιπόν, ο άνθρωπος σήμερα εφευρίσκει τρόπους για να «βελτιώνει» τη ζωή του, τόσο περισσότερο καθίσταται έρμαιό τους, εφόσον υποφέρει από μοναξιά και κοινωνική απομόνωση. Συνεπώς, αίτημα των καιρών μας συνιστά η αποκατάσταση των σχέσεων του ανθρώπου με τον συνάνθρωπό του, καθώς δεν πρέπει να λησμονούμε ότι, πρωτίστως, ο άνθρωπος αποτελεί ένα κοινωνικό ον το οποίο μόνο στο πλαίσιο της κοινωνικής συμβίωσης και επικοινωνίας δύναται να αυτοπραγματωθεί.

Μια εναλλακτική απάντηση:

Πολλοί φοβούνται ότι η ολοένα μεγαλύτερη εισβολή της τεχνολογίας στη ζωή μας οδηγεί τον άνθρωπο στη μοναξιά και την αποξένωση. Όμως οι φόβοι τους είναι αβάσιμοι. Ο άνθρωπος είναι ένα βαθιά κοινωνικό ζώο. Η επιθυμία του να συνυπάρχει και να συνδιαλέγεται με άλλους ανθρώπους είναι μια αδήριτη βιολογική ανάγκη. Η τεχνολογία μπορεί να έχει αλλάξει τη ζωή μας, αλλά κανένα τεχνολογικό μέσο δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει τη φύση μας. Ορισμένοι άνθρωποι πράγματι αφιερώνουν υπέρμετρο χρόνο στον ηλεκτρονικό κόσμο του διαδικτύου εις βάρος των απτών κοινωνικών συναναστροφών τους, όμως συντριπτικά περισσότεροι αξιοποιούν τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα για να έρθουν πιο κοντά σε συνανθρώπους τους. Μέσω των τηλεπικοινωνιών και του διαδικτύου γνωρίζονται καθημερινά άνθρωποι που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα γνωρίζονταν ποτέ, και διατηρούνται ζωντανές σχέσεις εξ αποστάσεως οι οποίες άλλοτε θα σιγοέσβηναν. Η τεχνολογία δεν είναι σκοπός, αλλά μέσο. Όσο μεγάλη επίδραση κι αν ασκεί, οι άνθρωποι δεν θα πάψουν ποτέ να επιζητούν την παρέα ενός φίλου ή το άγγιγμα ενός ερωτικού συντρόφου.

 

[Hellegennes]

Πολύ καλό. Μου άρεσε που διάλεξες να πεις "ζώο" αντί "ον", λες και ο άνθρωπος είναι από κάποια ανώτερη πάστα και χρειάζεται εκλεπτυσμό η λέξη.

 

[bernardina]

Μια εναλλακτική απάντηση:

Πολλοί φοβούνται ότι η ολοένα μεγαλύτερη εισβολή της τεχνολογίας στη ζωή μας οδηγεί τον άνθρωπο στη μοναξιά και την αποξένωση. Όμως οι φόβοι τους είναι αβάσιμοι. Ο άνθρωπος είναι ένα βαθιά κοινωνικό ζώο. Η επιθυμία του να συνυπάρχει και να συνδιαλέγεται με άλλους ανθρώπους είναι μια αδήριτη βιολογική ανάγκη. Η τεχνολογία μπορεί να έχει αλλάξει τη ζωή μας, αλλά κανένα τεχνολογικό μέσο δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει τη φύση μας. Ορισμένοι άνθρωποι πράγματι αφιερώνουν υπέρμετρο χρόνο στον ηλεκτρονικό κόσμο του διαδικτύου εις βάρος των απτών κοινωνικών συναναστροφών τους, όμως συντριπτικά περισσότεροι αξιοποιούν τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα για να έρθουν πιο κοντά σε συνανθρώπους τους. Μέσω των τηλεπικοινωνιών και του διαδικτύου γνωρίζονται καθημερινά άνθρωποι που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα γνωρίζονταν ποτέ, και διατηρούνται ζωντανές σχέσεις εξ αποστάσεως οι οποίες άλλοτε θα σιγοέσβηναν. Η τεχνολογία δεν είναι σκοπός, αλλά μέσο. Όσο μεγάλη επίδραση κι αν ασκεί, οι άνθρωποι δεν θα πάψουν ποτέ να επιζητούν την παρέα ενός φίλου ή το άγγιγμα ενός ερωτικού συντρόφου.

:upz::up:

 

[Alexandra]

Δεν θα μπορούσες να το έχεις πει καλύτερα, αγαπητέ Panadeli. Αυτό που ίσως ήθελε να πει το κείμενο της έκθεσης ήταν το αυτονόητο, δηλαδή ότι ο άνθρωπος μπορεί να νιώθει μοναξιά ακόμα και όταν είναι με παρέα ή μέσα σε μεγάλο πλήθος ανθρώπων. Δηλαδή ότι κάποιοι άνθρωποι, σε κάποιες καταστάσεις, έχουν τη μοναξιά μέσα τους, και αυτό είναι ανεξάρτητο από το αν βρίσκονται μόνοι ή με παρέα ή αν συζητούν στο Διαδίκτυο με κάποιους αγνώστους.

Αλλά ο ισχυρισμός ότι το Διαδίκτυο οδηγεί σε απομόνωση τον άνθρωπο είναι αστείος. Οι άνθρωποι που είναι αυτή τη στιγμή φίλοι μου αλλά ξεκίνησαν από διαδικτυακή γνωριμία είναι πολλαπλάσιοι από τους μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού φίλους που είχα προ Διαδικτύου.

Διαβάζουμε:
«Ο άνθρωπος απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τον συνάνθρωπό του.»
Διαφωνώ. Μέσω του Διαδικτύου γνωρίζεις συνανθρώπους που έχουν ανάγκη συμπαράστασης, ακόμα κι αν βρίσκονται μακριά από σένα. Όχι μόνο δεν απομακρύνεσαι από τους συνανθρώπους, αλλά ενημερώνεσαι για προβλήματα που είναι έξω από τον μικρόκοσμό σου, και συμπαρίστασαι ακόμα και σε αγνώστους, εφόσον το θέλεις.

Και:
«Ειδικότερα, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που παρέχουν, καταδικάζουν τον σύγχρονο «κοινωνό» σε μία πλαστή και εικονική επικοινωνία, με αποτέλεσμα να αποξενώνεται από τον πλησίον του.»
Τι θα πει "πλαστή και εικονική επικοινωνία"; Σε αντίθεση με τι; Με την "ειλικρινή και πραγματική" επικοινωνία που θα είχες με... ποιον; Δηλαδή, προ Διαδικτύου οι άνθρωποι έκαναν γνωριμίες αβέρτα; Είχαν όλοι φίλους και παρέες; Δεν ένιωθαν μοναξιά; Σοβαρά τώρα; Μήπως μιλάει για την εποχή που οι άντρες πήγαιναν στο καφενείο και οι γυναίκες κάθονταν έξω από την πόρτα και μιλούσαν με τις γειτόνισσες; Γιατί μπορεί να απευθύνεται σε παιδιά που δεν ζούσαν προ Διαδικτύου, αλλά εμείς οι μεγάλοι ζούσαμε και ξέρουμε τι είδους (και πόσο συχνή) επικοινωνία είχαμε.

 

[Hellegennes]

Να σημειώσω εδώ μια τεράστια προσφορά του Διαδικτύου στο κοινωνικό σύνολο. Μπορείς, πλέον, με την βοήθεια των νέων μέσων, να διοργανώσεις πολύ πιο άμεσα, εύκολα και γρήγορα, μαζικές διαμαρτυρίες, είτε ηλεκτρονικές είτε όχι, να εκφράσεις τις απόψεις σου από ένα μέσο που μπορούν να τις διαβάσουν όλοι, να σχολιάσουν, να συνεισφέρουν και να μοιραστούν με όποιους θέλουν και να το κοινοποιήσουν σε έναν αριθμό ατόμων πολλαπλάσιο απ' αυτόν που θα μπορούσαν χθες. Έχεις την δυνατότητα να μαζέψεις υπογραφές πιο άμεσα, για θέματα που ζητάνε λύσεις γρήγορα. Μπορείς πιο εύκολα και αποτελεσματικά να ευαισθητοποιήσεις κόσμο, να μιλήσεις με κόσμο για τα προβλήματα της περιοχής σου, του τόπου σου ή ευρύτερων γεωγραφικών προσδιορισμών. Με την βοήθεια των ηλεκτρονικών μέσων, ακυρώθηκαν ή καταψηφίστηκαν νόμοι, ρυθμίσεις και σχέδια όπως το SOPA, το PIPA και άλλα. Το Ίντερνετ πρόσφερε ένα νέο μέσο κοινωνικοποίησης, πιο ευρύ από οτιδήποτε άλλο έχει ποτέ υπάρξει.

 

[nickel]

Καλημέρα. Καιρός να αρχίσουμε να μιλάμε για τη μοναξιά των μη δικτυωμένων: αυτών που δεν έχουν τις τεχνικές ή όποιες άλλες δυνατότητες απαιτούνται, των τεχνοφοβικών που εφευρίσκουν διάφορες δικαιολογίες για τη μη δικτύωσή τους, ακόμα και εκείνων που δικτυώνονται αλλά δεν ξέρουν να αξιοποιήσουν το μέσο (για να βρουν μια πληροφορία, να κάνουν πιο γρήγορα μια δουλειά τους κτλ κτλ, και εντέλει να βρουν και συντροφιά αν νιώθουν μοναξιά). Ο τίτλος είναι: Διαδίκτυο από τη μια, μοναξιά από την άλλη.