Διαδίκτυο και μοναξιά

[panadeli]

Κι άλλοι φαίνεται ότι θυμήθηκαν, όπως η Μπέρνι, το θέμα του 1984:

Ποτέ οι επικοινωνιακές δυνατότητες των ανθρώπων δεν ήταν τόσο διευρυμένες και οι καρδιές τους τόσο απομακρυσμένες. Πράγματι, η διασύνδεση των υπολογιστών σ’ ένα παγκόσμιο δίκτυο και η τελειοποίηση της κινητής τηλεφωνίας δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για άμεση, ταχύτατη και αποτελεσματική επικοινωνία, καθώς και ανταλλαγή απόψεων διαμέσου των οικουμενικών μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ωστόσο, δε γίνεται λόγος για βαθύτερη επικοινωνία γνήσια ανθρώπινη συναναστροφή, ψυχική επαφή και διαμόρφωση ισχυρών και υγιών διαπροσωπικών δεσμών. Πρόκειται συχνά για απρόσωπη και επιφανειακή μορφή επικοινωνίας περιβεβλημένης με το καθεστώς της ανωνυμίας ή των ψεύτικων προσωπείων που δεν ικανοποιεί την πανανθρώπινη ανάγκη για ψυχική πλήρωση και κάλυψη των υπαρξιακών αναγκών του ανθρώπου.
http://sup.kathimerini.gr/kath/kath22/Downloads/lyseis__ekthesi_13c.pdf

 

[Alexandra]

Μην μπερδεύεστε, παιδιά! Το να κάνεις τσατ και να ποστάρεις σε μια ερυθρόλευκη οθόνη της Λεξιλογίας δεν αντικαθιστά μια ματιά, ένα ζωντανό γέλιο, ένα χάδι.

Μήπως θέλετε την επόμενη μάζωξη της Λεξιλογίας να την κάνουμε μέσω Σκάιπ; Να ψήσουμε μεζεδάκια ο καθένας σπίτι του και να τα τρώμε και να μιλάμε στην οθόνη...

Είπαμε, η τεχνολογία μας έχει προσφέρει άπειρα πράγματα, αλλά όχι και να αντικαταστήσει την ανθρώπινη επαφή. Ρωτήστε όσους επικοινωνούν μέσω του σπουδαίου Σκάιπ κατ' ανάγκη, τι θα προτιμούσαν. Οθόνη ή καφεδάκι και περίπατο από κοντά; Θα εκπλαγείτε με την απάντηση!

Και ναι, Άλεξ, μπορείς να νιώσεις μοναξιά σε ένα σπίτι κλεισμένος, μπροστά σε μια οθόνη, έστω και αν έχεις 2000 φίλους στο φβ και 100 εδώ... Μην μπερδεύεσαι! Τη μοναξιά δεν τη φέρνει η έλλειψη ομιλίας ή γραπτών κειμένων. Τη μοναξιά τη φέρνει η απουσία ουσιαστικής επικοινωνίας με αληθινούς φίλους και όχι με εικονικούς.
Και όχι, Άλεξ, όποιος προτιμάει να βγαίνει με τους φίλους του και να πίνει μια μπίρα, δεν είναι εγκάθετος αναχρονιστής, ούτε σημαίνει πως δαιμονοποιεί το Διαδίκτυο. Έλεος με τις γενικεύσεις! Μην τα λέτε έτσι απότομα, βρε παιδιά...

Στοπ, φάουλ εδώ. Μου λες ότι επειδή ο γιος μου ζει μόνιμα στο εξωτερικό και οι επαφές μας είναι μόνο μέσω τηλεφώνου και Σκάιπ, πρέπει να είμαι μόνιμα σε κατάθλιψη επειδή δεν μπορώ να τον αγγίξω και να του μιλήσω από κοντά; Φυσικά και θα προτιμούσα να ήταν δίπλα μου, αλλά ποιος γενικεύει τώρα; Εγώ που είπα ότι η μοναξιά μου μειώνεται επειδή μπορώ να έχω έστω κι αυτή την καθημερινή επαφή ή εσύ που δηλώνεις ότι ΠΡΕΠΕΙ να νιώθω μοναξιά επειδή αυτή η επαφή δεν είναι physical; Για όνομα του Θεού, νομίζω ότι είμαστε όλοι έξυπνοι άνθρωποι και καταλαβαίνουμε τη χρήση της τεχνολογίας στη ζωή μας. Όπως λέει και ο Panadeli, η τεχνολογία μάς έχει φέρει πιο κοντά, όχι πιο μακριά.

Οι φίλοι μου στη Λεξιλογία δεν είναι "εικονικοί" φίλοι, είναι πραγματικοί φίλοι. Συναντιόμαστε και μιλάμε στο τηλέφωνο πολύ πιο συχνά απ' ό,τι με άλλους, παλιότερους φίλους που έχασαν το τρένο της τεχνολογίας και δεν έχουν καν email για να μπορούμε να επικοινωνούμε. Όταν μιλούσα για επικοινωνία μέσω Διαδικτύου, εννοούσα έναν νέο τρόπο επικοινωνίας με υπαρκτούς, χειροπιαστούς, πραγματικούς φίλους. Αν νόμισες ότι μιλούσα για "εικονικούς φίλους", λες και είμαι 15χρονος έφηβος που μιλάει με αγνώστους και τους αποκαλύπτει τα εσώψυχά του, μάλλον λάθος με αξιολόγησες. Αν μιλούσα όλη μέρα σε chat-rooms με τον Nickel, με τον Δόκτορα, με την Μπέρνι, με τον Daeman, χωρίς να τους συναντώ από κοντά ή να επικοινωνώ μαζί τους δια ζώσης, θα χρειαζόμουν ψυχίατρο. Είπα εγώ πουθενά ότι προτιμάω να μιλάω με τους φίλους μου στο Διαδίκτυο από το να πιω μια μπίρα μαζί τους; Το μόνο που είπα είναι ότι το Διαδίκτυο υποκαθιστά τη δια ζώσης επικοινωνία όταν είναι αδύνατο να συναντάς τους φίλους σου μέρα παρά μέρα, επειδή είσαι μεγάλος άνθρωπος, και όχι έφηβος ή φοιτητής.

Ελπίζω να κατάλαβες τώρα τι εννοούσα όταν είπα ότι λόγω του Διαδικτύου δεν νιώθω μοναξιά: Επειδή επικοινωνώ με τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ φίλους μου κάθε μέρα μέσω του Διαδικτύου, ενώ τα ωράριά μας και τα προγράμματά μας μάς επιτρέπουν να συναντιόμαστε μόνο μια φορά τον μήνα.

 

[MelidonisM]

(Δημήτρη Φύσσα)

Ο κ. Γραμματικάκης προφανώς λέει εδώ αρκετά πράγματα λογικά, ειδικά όσα αφορούν τη διπλή φύση του ανθρώπου (δημιουργική και ταυτόχρονα καταστροφική). Αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν τρεις τουλάχιστον θέσεις που, εμένα τουλάχιστον, μου φαίνονται ανορθολογικές, και σε μικρή επαφή με την επιστήμη. Η πρώτη, ότι δεν χρειάζεται η διαστημική προσπάθεια από τη στιγμή που υπάρχουν τόσα προβλήματα στη Γη. Η δεύτερη, ότι όσο αναπτύσσονται οι τεχνολογίες της επικοινωνίας τόσο μεγαλώνει η ανθρώπινη μοναξιά. Η τρίτη, ότι οι παλιοί πολιτισμοί ήταν καλύτεροι.

 

[Palavra]

Πάντως γενίκευση είναι κι ότι η διά ζώσης επαφή είναι ΠΑΝΤΑ ουσιαστική. Όχι, δεν είναι ΠΑΝΤΑ ουσιαστική.

Ακριβώς. Δεν έχετε δει ζευγάρια/παρέες να κάθονται σε ένα τραπέζι και να κοιτάει ο ένας δεξιά κι ο άλλος το μίνι της αλληνής αριστερά και να μη μιλάνε καν μεταξύ τους; Όχι σαν μερικούς μερικούς γνωστούς μου που για να φύγουν από το μαγαζί που είναι, αυτό πρέπει να κλείσει και οι μαγαζάτορες μόνο που δεν τους βάζουν να σκουπίσουν :twit:

 

[panadeli]

Φοβερό για άλλη μια φορά το κείμενο του Φύσσα. Προσυπογράφω μέχρι κεραίας.
Θα συμπλήρωνα μάλιστα ότι τα δεινά που αναφέρει στην 7η παράγραφο (θάνατοι από ασθένειες που σήμερα θεραπεύονται εύκολα, παιδική θνησιμότητα, δουλεία, θεοκρατία, γυνακεία καταπίεση, αναλφαβητισμός, πείνα κλπ κλπ) δεν αφορούν μόνο το παρελθόν. Πολλά από αυτά τα δεινά εξακολουθούν σήμερα να μαστίζουν πολλές χώρες και -ω τι έκπληξη- ακριβώς εκείνες που είναι λιγότερο αναπτυγμένες τεχνολογικά.

 

[Hellegennes]

Να συμπληρώσω στα όσα πολύ ωραία ειπώθηκαν από τους άλλους, ότι ο μικρός μου αδερφός έχει περισσότερους φίλους μέσω διαδικτυακής κοινωνικοποίησης παρά εκτός. Αυτούς τους άνθρωπους τούς γνώρισε μέσα από φόρα, από multiplayer, από ιστολόγια και λοιπούς διαδικτυακούς χώρους. Με πολλούς απ' αυτούς βγαίνει, γιατί είναι στην ίδια πόλη. Με άλλους μιλάει μόνο μέσω skype, τηλεφώνου, κτλ. Η σχολική του παρέα ήταν 4-5 άτομα, με την οποία κρατάει επαφές, αλλά πολύ λιγότερες πλέον, όχι μόνο γιατί σκόρπισαν δεξιά-αριστερά αλλά και γιατί οι διαφορετικές υποχρεώσεις και διαδρομές πολλές φορές μάς απομακρύνουν, άθελα μας ή μη, από τους παλιότερους φίλους μας.

Κι εγώ αν δεν ήταν το Ίντερνετ θα είχα 4 φίλους. Κάποτε είχα δεκάδες, αλλά, για παρόμοιους λόγους με τους παραπάνω, έχουμε χαθεί. Άλλοι έκαναν οικογένειες, άλλοι μετακόμισαν, άλλοι μετανάστευσαν, κτλ. Το διαδίκτυο -και η τεχνολογία εν γένει- μού προσφέρει την δυνατότητα να επικοινωνώ με άτομα που δεν θα γνώριζα διαφορετικά ή που γνώρισα κάπου αλλά οι αποστάσεις και άλλες συνθήκες μάς απέτρεψαν από την καθημερινή επαφή και κοινωνικοποίηση. Αυτό το πράγμα δεν υπήρχε ποτέ πριν. Κάποτε υπήρχαν οι pen pals, αλλά στην ουσία ήταν τελείως άγνωστα πρόσωπα για τα οποία μάθαινες 10 πράγματα σε 10 χρόνια, γιατί το ταχυδρομείο είναι ο πιο αργός τρόπος επικοινωνίας. Θεωρώ π.χ. την SBE πολύ περισσότερο φίλη μου από κάποιους pen pals που είχα στο παρελθόν, γιατί μέσα σε έναν μήνα ανταλλάσσουμε πολύ περισσότερη πληροφορία απ' ό,τι αντάλλαζα μ' εκείνους μέσα σε 5 χρόνια. Νιώθω ότι "ξέρω" την SBE, πολύ περισσότερο από εκείνους. Δεν την έχω ζήσει βέβαια, δεν έχουμε βγει ποτέ, δεν ξέρω την καθημερινότητά της, τις συνήθειές της, τα χούγια της, το γέλιο της και την φάτσα της. Αλλά ξέρω ένα μέρος της προσωπικότητάς της και αισθάνομαι άνετα. Ένα φόρουμ είναι μέσο κοινωνικοποίησης, είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Δεν δέχομαι ότι είναι ψεύτικος οργανισμός, μια ζωγραφιά, εικονική πραγματικότητα. Είναι πραγματικότητα φιλτραρισμένη από ένα τεχνολογικό μέσο. Και μέσα απ' αυτό, μπορείς να επιλέξεις, αν έχεις πάντα αυτήν την δυνατότητα, αν θα διαλέξεις την συναναστροφή και σε άλλα μέσα, σε άλλα επίπεδα και σε άλλες μορφές.

Νομίζω ότι η προσέγγιση των διορθωτών είναι αυτή που είπε ο δόκτωρ - κάθε τεκμηριωμένη άποψη είναι αποδεκτή. Ας μην θεωρούμε de facto τους διορθωτές οπισθοδρομικούς παρωπιδικούς μπαμπούλες.

Νομίζω ότι κανείς μας δεν εντόπισε την ρίζα του προβληματισμού στους ίδιους τους διορθωτές. Φαντάζομαι ότι ακολουθούν κάποιες -έστω γενικές- οδηγίες. Άρα και να σε διόρθωναν με το σκεπτικό ότι είσαι εκτός θέματος, δεν θα ήταν δικό τους ουσιαστικό φταίξιμο.

 

[azimuthios]

Εγώ:

Και ναι, Άλεξ, μπορείς να νιώσεις μοναξιά σε ένα σπίτι κλεισμένος, μπροστά σε μια οθόνη

Εσύ:

ή εσύ που δηλώνεις ότι ΠΡΕΠΕΙ να νιώθω μοναξιά επειδή αυτή η επαφή δεν είναι physical

Τα συμπεράσματα ας βγουν από άλλους... ;)

Μπορείς=δύνασαι, υπάρχει πιθανότητα, ίσως... νιώσεις μοναξιά...

Προφανώς, αλλά σκέφτεσαι και άλλα γράφεις ή άλλα γράφεις και άλλα καταλαβαίνω εγώ...

Δεν είπα ποτέ ότι θα είσαι στην κατάθλιψη επειδή δεν μπορείς να επικοινωνήσεις με τον γιο σου από κοντά. Κι εγώ με τη αδερφή μου έτσι επικοινωνώ.
Μη μου βάζεις σε παρακαλώ λόγια στο στόμα. Εντάξει; Ας διαφωνούμε αιώνια, όπως φαίνεται. Μόνο πράγματα που δεν λέω να μη μου αποδίδεις. Θα το εκτιμούσα.

Ευχαριστώ!

 

[bernardina]

Σχετικά με τους διορθωτές και το αν η κάθε άποψη είναι αποδεκτή ή όχι: οι σοφοί εκθεσάδες μας μας συμβούλευαν πάντα να μην υποστηρίζουμε φανατικά τη μία ή την άλλη πλευρά, να είμαστε λιγάκι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ, νηφάλια, ευγενικά και κυρίως εμπεριστατωμένα. Ένα "ναι μεν, αλλά..." Και, πάνω απ' όλα, χωρίς να περιπτωσιολογούμε με συγκεκριμένα παραδείγματα γιατί τις περισσότερες φορές αποτελούν παγίδα παρά στοιχείο που ενισχύει τη θέση μας.

Κι έτσι σχηματίζεται σιγά σιγά η εικόναααα. Μου άρεσε αυτό που είπε η κόρη ενός σχολιαστή κάτω από το άρθρο του Φύσσα: Πάω να γράψω έκθεση με τις ιδέες των άλλων. Νομίζω πως η κοπελιά τα είπε όλα.

 

[drsiebenmal]

Μου άρεσε αυτό που είπε η κόρη ενός σχολιαστή κάτω από το άρθρο του Φύσσα: Πάω να γράψω έκθεση με τις ιδέες των άλλων. Νομίζω πως η κοπελιά τα είπε όλα.

Που σε κάνει να αναρωτιέσαι, αν και πόσο θα μας έκανε καλό αν, έστω μια φορά στο τόσο, γράφαμε ή επιχειρηματολογούσαμε συμπεριλαμβάνοντας τις ιδέες των άλλων. Ίσως μας βοηθούσε να καταλάβουμε καλύτερα γιατί πάντα έχουν άδικο οι άλλοι και πάντα έχουμε δίκιο εμείς.

 

[bernardina]

Που σε κάνει να αναρωτιέσαι, αν και πόσο θα μας έκανε καλό αν, έστω μια φορά στο τόσο, γράφαμε ή επιχειρηματολογούσαμε συμπεριλαμβάνοντας τις ιδέες των άλλων. Ίσως μας βοηθούσε να καταλάβουμε καλύτερα γιατί πάντα έχουν άδικο οι άλλοι και πάντα έχουμε δίκιο εμείς.

Ίσως επειδή το μάθημα λέγεται Έκθεση Ιδεών και όχι Έκθεση Ιδεών των Άλλων;
Μπα... Μάλλον επειδή υποτίθεται πως δεν εξετάζει το δίκιο ή το άδικο αλλά το γιατί και πώς καταλήγουμε (αν καταλήγουμε) κάπου, με την έννοια του αν είμαστε ικανοί να συντάξουμε συγκροτημένο λόγο.
Προσωπικά, πάντως, αυτό ζητούσα από τους μαθητές μου. Όσο το δυνατόν πιο συγκροτημένο λόγο με εφαρμογή των όσων διδάσκονταν. Ούτε πιστοποιητικό φρονημάτων ούτε χρηστομάθεια ούτε ξερολισμό.;)

 

[Earion]

Τέλος, ας σταματήσει ο μύθος ότι το παρελθόν ήταν ιδανικό. Δεν υπήρχε μονάχα το όντως καθαρότερο περιβάλλον και τα υπέροχα πολιτισμικά μνημεία, που αναφέρει ο κ. Γραμματικάκης. Στο παρελθόν κυριαρχούσαν (μέχρι όχι πολύ παλιά) ψείρες, κοριοί, μεγάλη παιδική θνησιμότητα, πειρατεία σε όλες τις θάλασσες, δουλεία, θάνατοι από ασθένειες που σήμερα αντιμετωπίζονται για πλάκα, απίστευτη γυναικεία καταπίεση, θεοκρατία, συνεχείς πόλεμοι, χαμηλός μέσος όρος ζωής, δεισιδαιμονία, βρόμα, αναλφαβητισμός, ληστεία στις πόλεις και στα χωριά, απόλυτες μοναρχίες, τρομερή πείνα, βασανιστήρια και πολλά άλλα. (Δ. Φύσσας)

Δεν χρειάζονταν τόσα πολλά. Εγώ, κάθε φορά που συναντώ τέτοια νοσταλγική άποψη (για κάτι που σημειωτέον ο συνομιλητής μου δεν έχει βιώσει), υπενθυμίζω ένα πράγμα μόνο: στο παρελθόν οι άνθρωποι δεν είχαν τρεχούμενο νερό στο μπάνιο και στην κουζίνα.

 

[drsiebenmal]

Ίσως επειδή το μάθημα λέγεται Έκθεση Ιδεών και όχι Έκθεση Ιδεών των Άλλων;

Ακριβώς. Έκθεση ιδεών. Όχι (μόνο) των ιδεών μας. ;) :)

Αλλά πάλι ξεφεύγουμε. Εδώ, η άσκηση ζητούσε να αναπτυχθεί σε μια παράγραφο 100-120 λέξεων η συγκεκριμένη πρόταση. Η έκθεση (των 500-600 λέξεων), είχε άλλο θέμα, περιβαλλοντικό:

 

[Hellegennes]

Και το θέμα της έκθεσης χαζό είναι, γιατί κανείς δεν μπορεί να δώσει σοβαρή έκθεση για ένα τόσο τεχνικό θέμα. Οι εκθέσεις θα έπρεπε να αφορούσαν περισσότερο θέματα που μπορούν να κατανοήσουν σε μεγάλο βάθος, όλοι (κυρίως κοινωνικά ή ψυχολογικά). Γιατί οι επιπτώσεις που θα απαριθμήσει ο μαθητής θα είναι επιφανειακές και κατά πάσα πιθανότητα αντιεπιστημονικές, αστήρικτες ή δεν θα έχουν μεγάλη συσχέτιση με το αίτιο. Εξάλλου το αίτιο που δίνεται είναι απίστευτη γενικούρα. Τι πάει να πει "έλλειψη σεβασμού προς το φυσικό περιβάλλον"; Στους δε τρόπους αποκατάστασης δεν έχει καν συμφωνήσει η επιστήμη ακόμα. Εκτός κι αν η έκθεση ζητάει να γραφτούν κοινοτυπίες για ανακύκλωση και εξοικονόμηση ενέργειας, που πάλι θα καταλήξει σε αντιεπιστημονικά πράγματα. Θα μου πεις, δεν είναι το ζητούμενο τι θα γραφτεί, αλλά πώς. Με την ίδια λογική όμως θα μπορούσε η έκθεση να ζητάει τις συνέπειες του μελλοντικού αποικισμού του σύμπαντος.

Στο θέμα μας, πάντως, είναι φανερό ότι η πρώτη άσκηση ζητά να αναπτύξεις την σκέψη του συγγραφέα, όχι να επιχειρηματολογήσεις υπέρ ή κατά. Ζητάει "ανάπτυξη του περιεχομένου σε μια παράγραφο". Το δε περιεχόμενο είναι δήλωση και δη καταληκτική. Δεν υπάρχει περιθώριο αμφιβολίας, ο συγγραφέας δεν αναρωτιέται, δεν προβληματίζεται· δηλώνει κατηγορηματικά· και πρέπει να αναπτύξεις την δήλωσή του.

 

[nickel]

Με τον Γραμματικάκη βγάλαμε διπλανά σχολειά (με μερικά χρόνια διαφορά). Εγώ έβγαλα το (εξατάξιο τότε) πρακτικό γυμνάσιο και ασχολήθηκα με τις ξένες γλώσσες, εκείνος έβγαλε το λεγόμενο «κλασικό» γυμνάσιο, αλλά σπούδασε Φυσική. Δεν ξέχασε ωστόσο την αγάπη του για τη γλώσσα και τη λογοτεχνία, και φαίνεται ότι η λογοτεχνία απαιτεί ενίοτε μια νοσταλγία για το παρελθόν, να παραμερίσεις για λίγο τον στεγνό ορθολογισμό (που ξέρω ότι διέπει τη σκέψη του Γραμματικάκη) και να πλάσεις ένα εξωραϊσμένο παρελθόν για να το παραβάλεις με τις ασχημίες του σήμερα. Το λάθος το έχουμε κάνει όλοι μας, του Γραμματικάκη τού ξέφυγε σε γραπτό (που μένει) και οι εξεταστές βρήκαν αυτό το σημείο για να βγάλουν τη δική τους παρελθοντολαγνεία στην πλάτη των παιδιών. Μια κακιά στιγμή ήταν.

 

[panadeli]

Μια κακιά στιγμή του Γραμματικάκη εννοείς. Γιατί οι εξεταστές όλο τέτοιες κακές στιγμές έχουν.

Συμφωνώ με την εκτίμηση για τον Γραμματικάκη. Αν και πρέπει να ομολογήσω ότι δεν μου πολυαρέσει ο τρόπος γραφής του (την Κόμη της Βερενίκης τη βρήκα αχρείαστα φλύαρη, ενώ την Αυτοβιογραφία του φωτός δεν έχω καταφέρει να τη διαβάσω παρότι το έχω προσπαθήσει δυο-τρεις φορές —αλλά αυτές είναι υποκειμενικές εκτιμήσεις, άλλοι μπορεί να τα θεωρούν αριστουργήματα), εντούτοις γενικά γράφει νηφάλια. Διακατέχεται μεν από έναν εμφανή ρομαντισμό (καθ' όλα θεμιτό, κατά τη γνώμη μου), ο οποίος ώρες ώρες ίσως τον κάνει να εξιδανικεύει κάποιες καταστάσεις ή να δαιμονοποιεί κάποιες άλλες, αλλά δεν πιστεύω ότι τον χαρακτηρίζει ούτε η παρελθοντολαγνεία ούτε ο λουδιτισμός.

Τώρα, το γεγονός ότι η επιτροπή εξετάσεων διάλεξε να απομονώσει το συγκεκριμένο κείμενο, δεν το θεωρώ καθόλου τυχαίο.

 

[AoratiMelani]

λουδιτισμός

Εγώ "λουδισμός" το ήξερα αυτό.

 

[panadeli]

Ναι, δίκιο έχεις.

 

[nickel]

Αν και ο αγγλικός όρος (Luddism) προέρχεται από κάποιον μυθικό σχεδόν Ned Lud(d), που ξεκίνησε να σπάει αργαλειούς, δεν θα είναι η πρώτη φορά που ο -ισμός παράγεται από τον -ίτη. Έτσι, δίπλα στο Luddism υπάρχει και Ludditism (καταγραμμένο και στα λεξικά) και είναι φυσιολογικά και αναπόφευκτα και τα ελληνικά λουδιτισμός.

 

[nickel]

Μια κακιά στιγμή του Γραμματικάκη εννοείς. Γιατί οι εξεταστές όλο τέτοιες κακές στιγμές έχουν.

Ναι, του Γραμματικάκη. Δεν παρακολουθώ τα θέματα που βάζουν οι εξεταστές. Θα μπορούσαν πάντως να βάζουν αμφιλεγόμενα ζητήματα για συζήτηση. Να κάνουν και διαφοροποίηση: 18 σε όποιον αναπτύξει άριστα το επιχείρημα του τίτλου, 19 σε όποιον αναπτύξει άριστα την αντίθετη άποψη, 20 σε όποιον αναπτύξει άριστα και τις δύο απόψεις, αφήνοντας τον αναγνώστη να διαλέξει.

 

[panadeli]

Ναι, του Γραμματικάκη.

Δεν δείχνει πάντως καθόλου να την αντιλαμβάνεται ως τέτοια. Αντίθετα, δείχνει να έχει φουσκώσει σαν το παγόνι που διάλεξαν το "γεμάτο πυκνά νοήματα" κείμενό του για τις εξετάσεις. Με στεναχωρούν αυτά που γράφει, γιατί κατά βάση τον θεωρώ αξιόλογο. Κρίμα, λίγη σεμνότητα δεν θα έβλαπτε.

Έτσι, δίπλα στο Luddism υπάρχει και Ludditism (καταγραμμένο και στα λεξικά) και είναι φυσιολογικά και αναπόφευκτα και τα ελληνικά λουδιτισμός.

Ο λουδιτισμός μου ήρθε πολύ φυσικά στη γλώσσα όταν έγραφα το #75. Δεν προβληματίστηκα καθόλου. Αναζητώντας το ουσιαστικό φαντάζομαι ότι το κατασκεύασα κατ' αναλογία, ας πούμε, με το σημίτης/σημιτισμός (οπότε: λουδίτης/λουδιτισμός). Προφανώς είναι λάθος, αλλά απ' ό,τι φαίνεται το κάνουν και πολλοί άλλοι. Εμπίπτει στις περιπτώσεις όπου το λάθος που επαναλαμβάνεται αρκετά καταλήγει τελικά να θεωρείται σωστό;