Εν τω γεννάσθαι...

[Hellegennes]

Ναι, αλλά δεν βλέπω να λέει τίποτα για μακροπρόθεσμες επιπτώσεις*, πέρα από την αυξημένη άνεση που προφανώς νιώθει η μάνα στο σπίτι της. Πιθανότατα το ίδιο να ίσχυε κι αν ερχόταν ο γιατρός να σε εγχειρίσει στο σπίτι σου, για οποιοδήποτε πρόβλημα είχες. Υπάρχουν κάποιες πρακτικές που μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα, αλλά ως επί το πλείστον είναι πρακτικές που γίνονται λόγω επιπλοκών, κοινώς θα ίσχυαν και στην περίπτωση γέννας στο σπίτι. Δεν βλέπω πουθενά να γράφει για μακροπρόθεσμα ωφέλη του να θηλάσει το παιδί από το πρώτο λεπτό ή να βρίσκεται σπίτι του.


* τουλάχιστον τίποτα για το οποίο να παρέχονται στοιχεία, παραπομπές ή ανάλυση.

 

[Elsa]

Σήμερα (χτες πια) που δεν πρόλαβα να μπω καθόλου, πιάσατε ένα τόσο ενδιαφέρον θέμα! Πολύ ζηλεύω που πριν 18 χρόνια που γέννησα δεν ήταν τόσο διαδεδομένη η γέννα στο σπίτι... Είχα μια πολύ φυσιολογική εγκυμοσύνη και ένα πανεύκολο τοκετό και είναι μεγάλο κρίμα που τον θυμάμαι τόσο δυσάρεστα εξαιτίας της βίας που ζήσαμε στο -ιδιωτικό μάλιστα- μαιευτήριο, πολύ κρίμα. Όπως τα είπε η SBE για τη μαμά της, έτσι ακριβώς.

 

[SBE]

H Μελάνη νομίζω το έθεσε σωστά, ότι δηλαδή οι γιατροί κοιτάζουν τι τους βολεύει καλύτερα. Και αυτό είναι που καταδικάζει η οργάνωση που έφτιαξε το φιλμάκι.

Σχετικά με τις εγχειρίσεις στο σπίτι: όχι, ελληγενή, δεν είναι το ίδιο πράγμα η εγχείριση και ο τοκετός. Μία βασική διαφορά είναι ότι ο τοκετός δεν χρειάζεται αντισηψία όπως οι εγχειρίσεις. Γιατί και αυτό το έχει φροντίσει η φύση. Και επίσης δεν χρειάζεται ολική νάρκωση, ούτε όργανα που πιάνουν ένα δωμάτιο και δεν γίνεται να μεταφέρονται στο σπίτι του καθενός.

 

[daeman]

[...]Σχετικά με τις εγχειρίσεις στο σπίτι: όχι, ελληγενή, δεν είναι το ίδιο πράγμα η εγχείριση και ο τοκετός. Μία βασική διαφορά είναι ότι ο τοκετός δεν χρειάζεται αντισηψία όπως οι εγχειρίσεις. Γιατί και αυτό το έχει φροντίσει η φύση. Και επίσης δεν χρειάζεται ολική νάρκωση, ούτε όργανα που πιάνουν ένα δωμάτιο και δεν γίνεται να μεταφέρονται στο σπίτι του καθενός.

Κρατιέμαι, κρατιέμαι, αλλά με τέτοια πάσα :

The Meaning of Life, Part I: The Miracle of Birth

Πινγκ, πινγκ.

 

[Hellegennes]

Σχετικά με τις εγχειρίσεις στο σπίτι: όχι, ελληγενή, δεν είναι το ίδιο πράγμα η εγχείριση και ο τοκετός. Μία βασική διαφορά είναι ότι ο τοκετός δεν χρειάζεται αντισηψία όπως οι εγχειρίσεις. Γιατί και αυτό το έχει φροντίσει η φύση. Και επίσης δεν χρειάζεται ολική νάρκωση, ούτε όργανα που πιάνουν ένα δωμάτιο και δεν γίνεται να μεταφέρονται στο σπίτι του καθενός.

Συγγνώμη, αλλά επειδή έχω πολύ αδύνατη μνήμη, θα είχες την ευγενή καλοσύνη να μου θυμίσεις πού ακριβώς είπα ότι είναι το ίδιο; Αν ενθυμούμαι καλώς, το μόνο που είπα ήταν ότι αν εγχειριζόσουν στο σπίτι θα ένιωθες άνετα, γιατί τα πλεονεκτήματα της γέννας στο σπίτι βλέπω να συνοψίζονται σ' αυτό. Όσο για το τι φρόντισε η φύση, άσ' το. Η φύση τα έκανε σκατά, αλλιώς δεν θα ήταν τόσο υψηλός ο κίνδυνος για την έγγυο χωρίς την ύπαρξη ιατρικής επιστήμης. Γενικά, ας μην αρχίσουμε να μιλάμε για την φύση και τι έχει κάνει. Εξάλλου γενικεύεις. Π.χ. η εγχείριση σκωληκοειδίτη δεν χρειάζεται τίποτα απ' αυτά που λες, πλην αναισθησίας (μάλιστα υπήρξε γιατρός που έκανε την επέμβαση στον εαυτό του, με τοπική αναισθησία).

 

[bernardina]

Θεωρώ λάθος να αντιμετωπίζεται ο τοκετός σαν ασθένεια που χρειάζεται εγχείριση για να θεραπευτεί. Είναι ακριβώς η νοοτροπία που καλλιέργησαν τεχνηέντως τις τελευταίες δεκαετίες κλινικάρχες και μαιευτήρες επειδή είναι πολλά τα λεφτά, Άρη. Γέννα στο σπίτι δεν σημαίνει γεννάω κάτω από το λιόδεντρο και κόβω το λώρο με τα δόντια (Ελληγενή). Σημαίνει αντιμετωπίζω φυσικά* ένα φυσικό γεγονός, έχοντας δίπλα μου εκείνους που θέλω, αν τους θέλω (μέλη οικογένειας) γιατρό και μαία και στην έσχατη ανάγκη κανονισμένη πρόσβαση σε νοσοκομειακή φροντίδα.
Στον αντίποδα: προγραμματισμένη καισαρική (σε εργάσιμη μέρα, για να μη χάσει το γουικέντ του ο γιατρός μου) με ένα σακί λεφταδάκια για τις ξενοδοχειακές υπηρεσίες του μαιευτηρίου.
*Γονατιστή, μπρούμυτα, ανάσκελα, μέσα στη μπανιέρα, πάνω στο κρεβάτι μου, δίπλα στη σόμπα, κρεμασμένη από το μονόζυγο. Όπου βολεύει εμένα και όχι τον μαιευτήρα.

 

[Hellegennes]

Μπορούμε παρακαλώ να απαντάμε σε πράγματα που ειπώθηκαν και όχι σε αχυράνθρωπους; Δεν έδωσα την εικόνα στην οποία απαντάς, σε ό,τι είπα για τον τοκετό στο σπίτι. Ούτε υπάρχει άνθρωπος που ισχυρίζεται ότι ο τοκετός είναι ασθένεια ή πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ασθένεια. Ούτε αντιμετωπίζεται σαν ασθένεια, βέβαια. Λυπάμαι αν σας έτυχαν δύσκολες γέννες ή απατεώνες γιατροί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έτσι αντιμετωπίζεται η γέννα, γενικά. Αυτό που λέτε για την βολή των γιατρών και γενικά για πρακτικές των νοσοκομείων θα μπορούσε να επεκταθεί στο οτιδήποτε έχει σχέση με την υγεία. Π.χ. το ότι υπάρχουν γιατροί που πέρνουν φακελάκια δεν αποτελεί επιχείρημα για να απαξιωθεί η αξία της ιατρικής ή να στοχοποιηθούν οι πρακτικές των νοσοκομείων και να προβληθούν σαν κακοί της υπόθεσης.

 

[Zazula]

Μου την δίνουν οι χιπιές στυλ "γέννα στο σπίτι". Δεν καταλαβαίνω γιατί να θέλει κανείς να υποβάλει τον εαυτό του σε ένα εθελοντικό πισωγύρισμα που το μόνο που κάνει είναι πιο επικίνδυνα τα πράγματα.

Δώσε έστω και μία απόδειξη για τον αφορισμό «η γέννα στο σπίτι το μόνο που κάνει είναι πιο επικίνδυνα τα πράγματα». Απόδειξη, έτσι; Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι σημαίνει «απόδειξη».

 

[agezerlis]

Γέννησα καθισμένη πάνω στην αγκαλιά του άντρα μου, κάτι που στο νοσοκομείο δεν θα το επέτρεπαν ούτε με σφαίρες. Σε όλη τη διάρκεια του τοκετού ήμουν ελεύθερη να κινηθώ όπως ένιωθα και να πάρω όποια στάση με βόλευε, ενώ στο νοσοκομείο είσαι υποχρεωμένη να είσαι ανάσκελα, στάση πολύ άβολη για γέννα (δοκιμάστε να ενεργηθείτε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι). Επίσης είχα αντιμετώπιση πολύ ανθρώπινη και ζεστή από γιατρό και μαία, που ήταν μαζί μου από την προηγούμενη μέρα σχεδόν συνέχεια. Είχα το παιδί μου δίπλα μου από την πρώτη στιγμή, θήλασα από την πρώτη στιγμή, ενώ πολλές γυναίκες αποθαρρύνονται από τον θηλασμό λόγω της αρχικής δυσκολίας ή αποτρέπονται να θηλάσουν αμέσως επειδή "δεν έχουν ακόμη γάλα" (έχουν όμως το πρωτόγαλα ή πύαρ, που είναι θρεπτικό και αναγκαίο για το μωρό, επιπλέον ο θηλασμός απαιτείται για να διεγερθεί το στήθος και να αρχίσει η ροή του γάλακτος, και φυσικά παίζει τεράστιο και σημαντικό ρόλο στον συναισθηματικό δεσμό μητέρας παιδιού - κυριολεκτικά πλημμυρίζεις ορμόνες).

*Γονατιστή, μπρούμυτα, ανάσκελα, μέσα στη μπανιέρα, πάνω στο κρεβάτι μου, δίπλα στη σόμπα, κρεμασμένη από το μονόζυγο. Όπου βολεύει εμένα και όχι τον μαιευτήρα.

Καλά και άγια όλα αυτά, αλλά η προφανής λύση είναι να διαλέξεις γιατρό και νοσοκομείο που σου προσφέρει τις παραπάνω επιλογές. Χτίζεις σχέση με μικρή κλινική όπου γνωρίζεις όλους τους γιατρούς μήνες πριν, οπότε και χαράματα να πας στο νοσοκομείο ξέρεις ότι δεν θα σου στείλουν κάποιον άσχετο πιτσιρικά αλλά άνθρωπο που ξέρεις και σέβεσαι (ακόμα κι αν δεν είναι ο αρχικός γιατρός σου, θα μιλάτε στο τηλέφωνο απ' τη στιγμή που αρχίζουν οι πόνοι). Ετοιμάζεις λίστα με τα "αιτήματά" σου/σας που τη δίνεις στους νοσοκόμους αμέσως μόλις μπεις στο νοσοκομείο. Στις ΗΠΑ αυτά είναι κοινός τόπος, αρκεί να ενδιαφερθείς μήνες πριν και να μην είσαι πάμφτωχος.

Disclaimer: δεν γνωρίζω τίποτα για το σύστημα στην Ελλάδα τα τελευταία 10 χρόνια.

 

[Hellegennes]

Δώσε έστω και μία απόδειξη για τον αφορισμό «η γέννα στο σπίτι το μόνο που κάνει είναι πιο επικίνδυνα τα πράγματα». Απόδειξη, έτσι; Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι σημαίνει «απόδειξη».

Πολύ ευχαρίστως να σου δείξω τα στοιχεία που δείχνουν διπλάσια περιγεννητική θνησιμότητα στις σπιτικές γέννες. Εκτός κι αν ψάχνεις κάτι άλλο, οπότε πες μου για να μην κάνω κόπο εις διπλούν, να τα βάλω όλα μια και καλή.

 

[Palavra]

Καλά και άγια όλα αυτά, αλλά η προφανής λύση είναι να διαλέξεις γιατρό και νοσοκομείο που σου προσφέρει τις παραπάνω επιλογές. Χτίζεις σχέση με μικρή κλινική όπου γνωρίζεις όλους τους γιατρούς μήνες πριν, οπότε και χαράματα να πας στο νοσοκομείο ξέρεις ότι δεν θα σου στείλουν κάποιον άσχετο πιτσιρικά αλλά άνθρωπο που ξέρεις και σέβεσαι (ακόμα κι αν δεν είναι ο αρχικός γιατρός σου, θα μιλάτε στο τηλέφωνο απ' τη στιγμή που αρχίζουν οι πόνοι). Ετοιμάζεις λίστα με τα "αιτήματά" σου/σας που τη δίνεις στους νοσοκόμους αμέσως μόλις μπεις στο νοσοκομείο. Στις ΗΠΑ αυτά είναι κοινός τόπος, αρκεί να ενδιαφερθείς μήνες πριν και να μην είσαι πάμφτωχος.

Disclaimer: δεν γνωρίζω τίποτα για το σύστημα στην Ελλάδα τα τελευταία 10 χρόνια.

Κι εγώ κάτι σαν το παραπάνω ήθελα να πω - στην Ελλάδα είναι κάπως δύσκολο, βέβαια, όμως υπάρχουν κάποια, μεταξύ των οποίων και δημόσια (όπως το Αττικόν, που είναι baby friendly). Βέβαια στα δημόσια νοσοκομεία για να γεννήσεις με το γιατρό σου πρέπει να του δώσεις φακελάκι.

Κατανοώ μια γυναίκα που θέλει να γεννήσει σπίτι, αν όμως κάτι πάει στραβά, μέχρι να φτάσει στο νοσοκομείο μπορεί να έχει συμβεί κάτι ανεπανόρθωτο - όσο έμπειρη κι αν είναι η μαία και η ομάδα της. Κι αυτό είναι ένα ρίσκο που νομίζω ότι δεν αξίζει τον κόπο να πάρει κανείς, έστω κι αν είναι πολύ μικρό. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι υπέρ των καισαρικών χωρίς μέτρο, ή των άλλων μοδών που επικρατούν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, όμως νομίζω ότι το να επιλέγεις να μη γεννήσεις σε νοσοκομείο δεν είναι σοφό. Ιδίως αν σκεφτείς ότι οι περισσότερες γυναίκες στις μη δυτικές χώρες θα έδιναν πολλά για να είναι στη θέση σου.

 

[Cadmian]

Δεν έχω σκοπό να εμπλακώ στη συζήτηση, δεν έχει και νόημα εξάλλου. Απλά θα αφήσω αυτό εδώ να υπάρχει.

 

[bernardina]

Δεν έχω σκοπό να εμπλακώ στη συζήτηση, δεν έχει και νόημα εξάλλου. Απλά θα αφήσω αυτό εδώ να υπάρχει.

Παρομοίως. Και με τη σειρά μου ν' αφήσω αυτό εδώ. :)

 

[SBE]

Η φύση τα έκανε σκατά, αλλιώς δεν θα ήταν τόσο υψηλός ο κίνδυνος για την έγγυο χωρίς την ύπαρξη ιατρικής επιστήμης.

Νομίζω το πρόβλημα ξεκινάει από αυτή την άποψη.
Δηλαδή τόσα δισεκατομμύρια χρόνια διεργασιών και εξέλιξης, για να φτάσουμε στην εμφάνιση του ανθρώπου, που κατάφερε να επιζήσει και να διαιωνίζεται για χιλιάδες χρόνια χωρίς την σύγχρονη ιατρική και τώρα ανακαλύψαμε ότι είναι ατελής και χωρίς τους γιατρούς δεν μπορεί να διαιωνιστεί;

Επίσης, γιατί κολλάμε στην θνησιμότητα; Κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα περιέχει κινδύνους, όχι μόνο η εγκυμοσύνη. Είναι αναπόφευκτο το ότι κάποιες γυναίκες θα πεθάνουν. Κι από τα στοιχεία της Βίκι, και το συνοδευτικό χάρτη, θα έλεγα ότι δεν οφείλεται μόνο στην έλλειψη ιατρικού ελέγχου η θνησιμότητα. Θα δεiς π.χ. ότι οι χώρες με τη μεγαλύτερη θνησιμότητα γυναικών είναι οι χώρες της κεντρικής Αφρικής. Eκει που ακολουθουν πιστά τις παραδόσεις γεννητικού ακρωτηριασμού. Και ακολουθεί η υπόλοιπη Αφρική και η νοτοανατολική Ασία, εκεί που οι γυναίκες παντρέυονται από τα 10 και έχουν καμια δεκαπενταριά εγκυμοσύνες μέχρι τα 30. Η 25χρονη από το Μαλί έχει ξεθεωθεί από τις εγκυμοσύνες και τις μολύνσεις (παρενέργεια του ακρωτηριασμού), η 25χρονη Ιταλίδα πιθανόν να μην έχει ακόμα παιδιά.

 

[Elsa]

Πολύ ευχαρίστως να σου δείξω τα στοιχεία που δείχνουν διπλάσια περιγεννητική θνησιμότητα στις σπιτικές γέννες. Εκτός κι αν ψάχνεις κάτι άλλο, οπότε πες μου για να μην κάνω κόπο εις διπλούν, να τα βάλω όλα μια και καλή.

Ελπίζω να μη συγκρίνεις γέννες στο σπίτι στην Αφρική με γέννες στο νοσοκομείο στην Ευρώπη...

 

[Hellegennes]

Νομίζω το πρόβλημα ξεκινάει από αυτή την άποψη.
Δηλαδή τόσα δισεκατομμύρια χρόνια διεργασιών και εξέλιξης, για να φτάσουμε στην εμφάνιση του ανθρώπου, που κατάφερε να επιζήσει και να διαιωνίζεται για χιλιάδες χρόνια χωρίς την σύγχρονη ιατρική και τώρα ανακαλύψαμε ότι είναι ατελής και χωρίς τους γιατρούς δεν μπορεί να διαιωνιστεί;

Hello! Γη καλεί SBE. Για την φύση αποδεκτότατο ποσοστό επιβίωσης είναι ακόμα και το 10%. Για τον πολιτισμένο κόσμο μας, που η περιγεννητική θνησιμότητα είναι κάπου στο 1-4 τοις χιλίοις, τα φυσικά ποσοστά επιβίωσης των ανθρώπινων βρεφών είναι απαράδεκτα. Νόμιζα ότι λειτουργούσαμε με την αρχή "one death is one too many". Καταφανώς έκανα λάθος. Κάποιες γυναίκες θα πεθάνουν, άρα τι πειράζει να πεθάνουν παραπάνω; Ποιος ο λόγος να προσπαθήσουμε να εξαλείψουμε τον κίνδυνο, έστω κι αν είναι σε βάρος της άνεσης της μιας μέρας;

Ελπίζω να μη συγκρίνεις γέννες στο σπίτι στην Αφρική με γέννες στο νοσοκομείο στην Ευρώπη...

Γέννες στον δυτικό κόσμο. Μία πρόγευση (έχω κι άλλες):

The 13th Report of the Perinatal and Infant Mortality Committee of Western Australia for Deaths in the Triennium 2005–07:

The greatest discrepancy in mortality risks for planned home births compared to planned hospital births was in deaths due to peripartum hypoxia (Table 54). There were 28 perinatal deaths attributed to hypoxic peripartum insult in the 2005-07 triennium (24 in planned hospital births and 4 in planned homebirths). The risk ratio for stillbirth attributed to peripartum asphyxia was 21.5 times higher for the planned home birth group compared to the planned hospital group. The risk ratio for infant death due to peripartum asphyxia was 18.2 times higher for the planned home births compared with planned hospital births.

20 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα. 20. 20. 20. Να το ξαναπώ; 20.

 

[SBE]

Hello! Γη καλεί SBE. Για την φύση αποδεκτότατο ποσοστό επιβίωσης είναι ακόμα και το 10%. Για τον πολιτισμένο κόσμο μας, που η περιγεννητική θνησιμότητα είναι κάπου στο 1-4 τοις χιλίοις, τα φυσικά ποσοστά επιβίωσης των ανθρώπινων βρεφών είναι απαράδεκτα. Νόμιζα ότι λειτουργούσαμε με την αρχή "one death is one too many". Καταφανώς έκανα λάθος. Κάποιες γυναίκες θα πεθάνουν, άρα τι πειράζει να πεθάνουν παραπάνω; Ποιος ο λόγος να προσπαθήσουμε να εξαλείψουμε τον κίνδυνο, έστω κι αν είναι σε βάρος της άνεσης της μιας μέρας;

Δεν ξέρω αν έχει καν νόημα η συνέχεια γιατί ό,τι θυμάσαι χαίρεσαι.

 

[Zazula]

Γέννες στον δυτικό κόσμο. Μία πρόγευση (έχω κι άλλες):

The 13th Report of the Perinatal and Infant Mortality Committee of Western Australia for Deaths in the Triennium 2005–07:

The greatest discrepancy in mortality risks for planned home births compared to planned hospital births was in deaths due to peripartum hypoxia (Table 54). There were 28 perinatal deaths attributed to hypoxic peripartum insult in the 2005-07 triennium (24 in planned hospital births and 4 in planned homebirths). The risk ratio for stillbirth attributed to peripartum asphyxia was 21.5 times higher for the planned home birth group compared to the planned hospital group. The risk ratio for infant death due to peripartum asphyxia was 18.2 times higher for the planned home births compared with planned hospital births.

20 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα. 20. 20. 20. Να το ξαναπώ; 20.

Βρε συ Hellegennes, μέχρι να απαντήσω στα #30 & #36 (που το βλέπω να πηγαίνει για αργά απόψε), μπορείς σε παρακαλώ να μην κλέβεις; Διάβασε τον Πίνακα 8 (σελ. 18) για την ίδια περιοχή: http://www.health.wa.gov.au/publica...rinatal_Infant_Maternal_Mortality_dec2010.pdf

 

[elimeli]

Η εγκυμοσύνη στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται από τους γιατρούς ως βαριά ασθένεια (και δεν μιλάμε για τις απαραίτητες εξετάσεις που πρέπει να κάνει μια έγκυος). Υπάρχει μια αρνητική φόρτιση, να δούμε αυτό, να εξασφαλίσουμε εκείνο, αν δεν συμβεί το άλλο, ώστε να προετοιμαστεί η "βαριά ασθενής" όταν έρθει η ώρα για την αναπόφευκτη καισαρική. Όλα αυτά πλέον έχουν περάσει τόσο στην κουλτούρα μας (η βαριά ασθένεια, η νοσοκομειακή περίθαλψη, το αναγκαίο φακελάκι, τα μονόκλινα στα ιδιωτικά μαιευτήρια), που πια πολλές νέες κοπέλες κανονίζουν ήδη από τους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης την καισαρική τους με τον επαΐοντα αγιογδύτη, για να μην ταλαιπωρηθεί, λέει, το μωρό κατά τον τοκετό, να μην κολλήσει μικρόβιο, να μην πονέσει η εγκυμονούσα κτλ. Γίνονται μάλιστα και παζάρια σε ποιο ακριβώς σημείο θα γίνει η τομή και πόσο μεγάλη θα είναι, για να μη δημιουργεί προβλήματα αισθητικής η εμφάνιση με μαγιό. Η μοναδική εμπειρία της γέννας, η επαφή του νεογέννητου με τη μητέρα του, ο θηλασμός και η συμμετοχή όλης της οικογένειας στο ευτυχές γεγονός είναι ψιλά γράμματα για μια κοινωνία που εξέθρεψε τέτοιους μηχανισμούς εκμετάλλευσης των πιο απλών και φυσικών γεγονότων. Φτου!

 

[nickel]

Επειδή και αναρμόδιος είμαι και το θέμα το έχω αφήσει πολύ πίσω μου, θα περιοριστώ σε γλωσσικές παραπομπές:

Είναι τελικά μια μικρή ταλαιπωρία αυτά τα δύο «ν», ίσως πιο ταλαιπωρημένα και από άλλα διπλά σύμφωνα που προφέρονται σαν ένα. Έχω την εντύπωση ότι μόνο η έννοια και το εννοώ δεν ταλαιπωρούν και δεν ταλαιπωρούνται ιδιαίτερα. Αποκεί και πέρα το χάος.

Πάρτε το γεννάω: γεννήθηκα, γέννηση, γέννημα θρέμμα, γεννητούρια, ετοιμόγεννη, σαββατογεννημένος, υπογεννητικότητα, γεννήτρια, από γεννησιμιού. Αλλά από δίπλα, για να μας χαλάνε την εικόνα και τη σιγουριά: γενηθήτω (τα ανορθόγραφα με δύο «ν» κοντεύουν να είναι όσα και τα σωστά), όλα τα –γενής (ευγενής, θνησιγενής κ.λπ.) και τα –γένεια (οικογένεια, φωτογένεια κ.λπ.), οι γέννες αλλά οι γενεές, η γέννηση αλλά η γένεση, τα γενέθλια, η γενεαλογία, η γενέτειρα, η γενετική, οι γενετήσιες ορμές και η παλιγγενεσία.

Εδώ έχουμε το «εν τω γεννάσθαι», εκεί έχουμε το «εν τω γίγνεσθαι».