Δυσχερής ο ορισμός της δημοκρατίας, αλήθεια! Σίγουρα δεν είναι μόνο να ψηφίζεις κάθε τρία (ή τέσσερα) χρόνια ή κάθε τρεις και λίγο. Ούτε μόνο να μπορείς να συνδικαλίζεσαι ή να διαδηλώνεις. Δημοκρατία είναι, πριν από όλα και επί της ουσίας, η ισονομία, η αδεύσμευτη δικαιοσύνη, η τήρηση των επιταγών του Συντάγματος.
Πολλά από αυτά πάει χρόνια που τσαλαπατιούνται απροσχημάτιστα. Όταν, μετά την Χούντα, δεν έγινε καμία απολύτως κάθαρση, πέραν ολίγων "σταγονιδίων", του κοπρώδους μηχανισμού της μετεμφυλιακής ακροδεξιάς ούτε στην Διοίκηση, ούτε στην Δικαιοσύνη, ούτε στα Σώματα Ασφαλείας, μόνο για κουτσουρεμένη Δημηκρατία μπορούμε να μιλάμε. Παρεμπιπτόντως στο Γυμνάσιο μάς δέρνανε μέχρι και το 1976 (δεν ξέρω για πιο μετά). Εμένα με απέβαλαν γιατί πήγα ντυμένος ως "κάου-μπόις", τζήν και καρώ πουκάμισο, το 1976. Μη συμμετοχή στον εκκλησιασμό, όπως ανοήτως είχαμε πιστέψει πως μπορούσαμε να διεκδικήσουμε, επέσειρε διήμερη αποβολή. Συμμετοχή στις πορείες για το Πολυτεχνείο, το ίδιο. Για τις τρίχες, παρόμοια. Για μένα, η χούντα δεν "έφυγε" το 1974. Κάπου εκεί το 1978, με την, αδιανόητη πριν, λειτουργία μεικτών Γυμνασίων και Λυκείων.
Όσο για το τί χαρακτηρίζει "προγραμματικά" μια Χούντα, πολύ πρόχειρα θα πω ότι είναι η αναστολή βασικών άρθρων του Συντάγματος. Δείτε τί (και πώς) ψηφίζει σήμερα η Βουλή, και θα καταλάβετε. "Ναι, δεν το επιτρέπει το τάδε ή δείνα άρθρο, αλλά η κατάσταση έκτακτης ανάγκης το επιβάλλει". Άλατις! Τα ίδια δεν έλεγε και ο Παπαδόπουλος; Δεν επιτρέπεται από τον νόμο η αναδρομική μείωση αποδοχών; Τόσο το χειρότερο για τον νόμο. Ελευθεροτυπία; Βέβαια, πόση θέλετε; Αρκεί να μην δημοσιεύετε πληροφορίες αιχμής που υποσκάπτουν και ακυρώνουν το προφίλ που θέλουμε να φιλοτεχνήσουμε. Δικαίωμα του "αόπλως και ησύχως συνέρχεσθαι"; Βεβαίως. Περάστε πρώτα από τους ψεκασμούς.
Αυτή η θεσμική ανομία, που υποθάλπεται κι επικυρώνεται από τους φύσει και θέσει υποστηρικτές του δικαίου, είναι ακριβώς ο ορισμός της Χούντας. Και στα χρόνια των πρώτων ρωμαίων αυτοκρατόρων, το πολίτευμα δημοκρατία το λέγανε και συγκλητικούς είχανε κι από όλα. Όπως ακριβώς κι εμείς τώρα. Όταν αρχίσουν να μας μαζεύουν ή να εκπατριζόμαστε, τα ξαναλέμε (με κωδικοποιημένες επιστολές φαντάζομαι).
Με γεια μας.