Την ίδια ώρα, στην Κίνα...

Η άποψη της μεταφράστριας του Μο Γιαν Anna Gustafsson Chen για το θέμα που δημιουργήθηκε με τον Göran Malmqvist (βλ. παραπάνω #454). Έχει ενδιαφέρον και για μια φευγαλέα εικόνα της αγοράς του μεταφρασμένου λογοτεχνικού βιβλίου στη Σουηδία:

1. When the Swedish Academy¹s Nobel Committee is interested in a certain author they will start by reading those of his/her works that are available in translation into a language that the Committee members can read. That would mean Swedish, English, French, German and possibly some other European languages. If the Committee needs more materials they can engage a translator to translate for them. This is done under secrecy, of course.

2. In this case, the Nobel Committee asked Göran Malmqvist to translate a number of essays and short stories for them. Since he is a member of the Academy as well as an acclaimed translator this is by no means odd ­ this way they could get a very good translation to read and at the same time diminish the risk that outsiders would know what they were working with. It is important to remember that Malmqvist made his translations on request from the Nobel Committee once they were already interested in Mo Yan and had read most of his earlier translated works.

3. Malmqvist cannot himself decide who will be awarded the Nobel Prize. The Nobel Committee consists of five Academy members, and Malmqvist is not one of them. He can promote a candidate that he likes, but so can all the other Academy members. And in the end, he has only one vote, just like all the others.

4. If Malmqvist would have wanted to promote a certain writer for his own personal gain, he would not likely have chosen Mo Yan, whose works he never translated before. He would have gained much more if either Bei Dao, Li Rui or Cao Naiqian had been awarded the Nobel Prize.

5. As for translators, no translator has exclusive rights to a certain author. There exists a sort of gentleman¹s agreement among Swedish translators ­ if your colleague has worked with an author for a long time you don¹t snatch that author away from under that translator¹s nose once the author becomes famous. For this reason, some people in Sweden have criticized Malmqvist and claimed that it¹s unfair of him to act the way he has. My point of view is that since he already translated these essays and short stories it would be a pity if nobody could read them. Better to publish them than to let them rot away in his computer.

6. The Academy¹s Permanent Secretary, Peter Englund, has told the press that Malmqvist will give his translations to the publisher for free. This way, he won¹t gain financially. Of course, some people then criticized this decision as well, saying that Malmqvist would dump the market for other translators of Chinese literature. Since I am basically the only other active translator from Chinese to Swedish and since the publishing house (the same one) didn¹t pay one cent out of its own coffers for my translation of Life and Death are Wearing Me Out (I did that job on a scholarship from elsewhere) I¹d say the market is pretty dumped as it is. Translating Chinese literature into Swedish is not something you can make money from.

7. In short: knowing Malmqvist, I don¹t suspect for one moment that he promoted Mo Yan for his own personal gain. I do think, however, that he needs some media training and that he needs to realize that you should nevernevernever send e-mails when you¹re upset.
 
Οι συντοπίτες του Μο Γιαν (για την ακρίβεια, η οικεία νομαρχία) σκέφτονται πώς να βγάλουν λεφτά από τη φήμη του συγγραφέα (The Financial Times):

(...)
Local officials in the writer’s hometown of Gaomi in the Eastern province of Shandong have dreamed up a plan to create a ‘Mo Yan Experience Park’ and a ‘Red Sorghum Culture Park’.
The idea is to attract tourists by planting ’10,000 mu’ (approx 666 ha) of red sorghum, a grain local farmers gave up planting many years ago because it didn’t earn enough. Mo Yan wrote the novel which Zhang Yimou, the acclaimed director, used as the basis for his famous film ‘Red Sorghum’.
Fan Hui, a local official, was quoted in a Beijing newspaper on Thursday as saying he envisioned investing about Rmb10m a year and a total of Rmb670m, and the sorghum “must be planted even at a financial loss”. He was also quoted as telling the writer’s father that the family must refurbish its ancestral home, Mo Yan’s birthplace, to be included in the planned park because the house and the son were no longer his alone but belonged to Chinese society now.
Within hours, the idea met with a wave of derision. So when contacted on Friday, a Gaomi government spokesman described the plan as Fan’s ‘personal views’. Nonetheless, the city government’s website carried a statement quoting mayor Yang Jianhua as saying: “We must further stress the most important points, create a ‘Mo Yan’ brand and stress the ‘Mo Yan’ factor.”

(...)
 

bernardina

Moderator
Nonetheless, the city government’s website carried a statement quoting mayor Yang Jianhua as saying: “We must further stress the most important points, create a ‘Mo Yan’ brand and stress the ‘Mo Yan’ factor.”

καταραμένε καπιταλισμέ... icon_mrgreen.gif
 
Εμένα μου άρεσε το

The idea is to attract tourists by planting ’10,000 mu’ (approx 666 ha) of red sorghum, a grain local farmers gave up planting many years ago because it didn’t earn enough. Mo Yan wrote the novel which Zhang Yimou, the acclaimed director, used as the basis for his famous film ‘Red Sorghum’.
Fan Hui, a local official, was quoted in a Beijing newspaper on Thursday as saying he envisioned investing about Rmb10m a year and a total of Rmb670m, and the sorghum “must be planted even at a financial loss”.


Το προτείνω στους Σαντορινιούς που πουλάνε φάβα Σαντορίνης και άμα ρωτάνε οι τουρίστες "πού είναι τα χωράφια με τη φάβα;" δεν ξέρουν τι να πουν....
 

nickel

Administrator
Staff member
Το προτείνω στους Σαντορινιούς που πουλάνε φάβα Σαντορίνης και άμα ρωτάνε οι τουρίστες "πού είναι τα χωράφια με τη φάβα;" δεν ξέρουν τι να πουν....


 

nickel

Administrator
Staff member
Ο τίτλος του σχετικού γιουτιουμπακίου απαγγελίας είναι Holy shi...

 
Είναι δυνατόν αυτό να οφείλεται σε υπερφόρτωση του φορτηγού; Έτσι πάντως είπε η αστυνομία. (φωτό)
 

Zazula

Administrator
Staff member
Μήπως εννοούσε ότι το φορτηγό υπερέβη το όριο βάρους που υπήρχε (σηματοδοτημένο, να υποθέσω) για τη συγκεκριμένη γέφυρα; Πάντως ένα τέτοιο φορτηγό έχει νόμιμο όριο φόρτωσης 26t, οπότε πόσο να το υπερφορτώσεις; Άντε 35t — λογικά οι συνήθεις γέφυρες τέτοιας κατασκευής θα άντεχαν. Πέρναγαν κι άλλα οχήματα εκείνη την ώρα (υπάρχει άλλη σηματοδότηση και για τη μεταξύ των οχημάτων απόσταση); Μήπως ήταν θέμα ιδιοσυχνότητας; Πάντως κι εμένα το μυαλό μου θα πήγαινε σε κατασκευαστικό πρόβλημα της ίδιας της γέφυρας μας (είτε κατά τη σχεδίαση είτε κατά τη δόμηση).
 
Μήπως εννοούσε ότι το φορτηγό υπερέβη το όριο βάρους που υπήρχε (σηματοδοτημένο, να υποθέσω) για τη συγκεκριμένη γέφυρα;
Ναι, αυτό κατάλαβα τουλάχιστον κι εγώ ότι εννοούσε. Τώρα, για τη σήμανση, δεν ξέρω. Κι εμένα (και αυτών που αναμετάδωσαν την είδηση ως άξια λόγου από 'πολιτική' άποψη) το μυαλό μου εκεί πήγε που λες κι εσύ.
 

bernardina

Moderator
Γρρρρήγορα ο οδηγός στο πλησιέστερο laojiao για επανεκπαίδευση, αυτοκριτική και γαϊδουρινή δουλειά μέχρι να βάλει μυαλό. Καθημερινά, δε, να γράφει εκατό φορές δεν θα ξαναπεράσω με υπερφορτωμένο φορτηγό από γέφυρα της τιμημένης λαϊκής δημοκρατίας μας.

Ζάζουλα, είσαι καχυποπτώδης και όργανο του διεθνούς καπιταλισμού. Έρχεται κι εσένα η ώρα σου...icon_mrgreen.gif
 

bernardina

Moderator
A circle-shaped piece of landscape architecture in Fushun, Liaoning province, on September 13, 2012. The 157-meter high building named "Ring of Life" cost around a hundred million RMB ($16 million USD) and used 3,000 tons of steel, local media reported. (Reuters/China Daily)




Έχει κι άλλες εδώ: Scenes fron 21st-century China
 
Κι εδώ έχει παλιά χτίρια (αλλά η γλώσσα είναι τα κινέζικα), π.χ. αυτό της φωτογραφίας του λινκ είναι παλιό αστυνομικό τμήμα (που αναφέρεται στην ιστορία του άρθρου που λινκάρω ακριβώς αποκάτω, απ' όπου και το ίδιο το λινκ).

Μια και ο λόγος για laojiao (劳教): Sheng Shuren: The Story of a Journalist in New China, σε 5 μέρη. Η τύχη ενός αριστερού διανοουμένου της αστικής τάξης στην κομουνιστική Κίνα τις δεκαετίες 1950-1970. Αχτένιστο σαν κείμενο, αλλά πολύ ενδιαφέρον, από τον Yaxue Cao (Γιαξ(σ)υέ Τσάο). (Seeing Red in China)
 

bernardina

Moderator
Κώστα, δεν σ' το έχω πει ως τώρα, αλλά το νήμα σου είναι ένα από τα συναρπαστικότερα της Λέξι. Προσωπικά, σ' ευχαριστώ γι' αυτό. :eek:
 
Το δεύτερο και τελευταίο μέρος της κριτικής εξέτασης του Mo Yan από τον Yaxue Cao. Πέρα από τα πολιτικά, έχει και κάποιες παρατηρήσεις για το στιλ του (τον "παραισθητικό ρεαλισμό" που ανέφερε η Σουηδική Ακαδημία). (Seeing Red in China)
 

Zazula

Administrator
Staff member
Κι εμένα (και αυτών που αναμετάδωσαν την είδηση ως άξια λόγου από 'πολιτική' άποψη) το μυαλό μου εκεί πήγε που λες κι εσύ.
Πάντως τις περισσότερες υποψίες μου θα τις συγκέντρωνε το ενδεχόμενο κάποιος να 'βαλε χέρι στις πρώτες ύλες κι έτσι η κατασκευή τελικά να προέκυψε πολλαπλώς υποδεέστερη της προδιαγραφείσας και σχεδιασθείσας...
 
Θα πρότεινα στον κ. Τσοχατζόπουλο, όταν αποφυλακιστεί, να πάει να γίνει λούστρος του Ουέν Τζιαμπάο, ώστε να ξαναφτιαχτεί ο άνθρωπος:
(ΝΥΤ)

Billions in Hidden Riches for Family of Chinese Leader
(...)
(...) many of the holdings found by The Times would not need to be disclosed under the rules since they are not held in the name of the prime minister’s immediate family — his wife, son and daughter.
Eighty percent of the $2.7 billion in assets identified in The Times’s investigation and verified by the outside auditors were held by, among others, the prime minister’s mother, his younger brother, two brothers-in-law, a sister-in-law, daughter-in-law and the parents of his son’s wife, none of whom is subject to party disclosure rules.

(...)
 
Ένα σπουδαίο ρεπορτάζ του Evan Osnos (The New Yorker) για τη διαφθορά στους σιδηροδρόμους, με παράλληλη εξιστόρηση του εξωπραγματικού ράλι των υποδομών στον τομέα (χάρη και στα δισεκατομμύρια της αντιυφεσιακής τονωτικής ένεσης του 2008) και του "ατυχήματος" της 23ης Ιουλίου 2011. Αξίζει πολλαπλά το διάβασμα· απομονώνω εδώ πρώτο ένα απόσπασμα, έτσι για τον αθέλητο σουρεαλισμό της κατάστασης [η πρόσθεση του λινκ, δική μου]:

Ding’s given name, Shumiao, betrayed her rural roots, so she changed it to Yuxin, at the suggestion of her feng-shui adviser. She was easy to lampoon—Daft Mrs. Ding, people called her—but she had a genius for cultivating business relationships. A longtime colleague told me, “When I tried to teach her how to analyze the market, how to run the company, she said, ‘I don’t need to understand this.’ ” Caixin chronicled her audacious social ascent. To gain foreign contacts, she backed a club “for international diplomats,” which managed to attract a visit in 2010 by Britain’s former Prime Minister Tony Blair. Her lavish receptions drew members of the Politburo. She joined the lower house of the provincial legislature, and made so many charitable gifts that in 2010 she ranked No. 6 on the Forbes China list of philanthropists.

Κι αυτό καλό είναι για σκηνή ταινίας:

The ministry was so large that bureaucrats would create fictional departments and run up expenses for them. Procurement was a prime opportunity for graft. The ministry spent nearly three million dollars on a five-minute promotional video that went largely unseen. The video led investigators to the ministry’s deputy propaganda chief, a woman whose home contained a million and a half dollars in cash and the deeds to nine houses.

Επίσης ένα άλλο για το πώς βλέπει ο κόσμος τη διαφθορά, θερμομετρική ένδειξη πολύ ανησυχητική για το μέλλον του συστήματος (άλλος ένας λόγος να μαζεύουν όσο μπορούν πιο πολύ ιδιωτικό πλούτο για την ώρα του μπαμ):

“The officials are getting greedier and greedier,” he said. “In the past, whenever we were working on a tunnel, the local officials visited the site. Now they just stay in their big, beautiful office and collect their money.”

Και το βουλοκέρι της καταστροφής:

“Inside the system today, if you don’t take bribes you have to get out. There’s no way you can stay. If three of us are in one department, and you are the only one who doesn’t take a bribe, are the two of us ever going to feel safe?”
 
Top