Το πόσο η οδική συμπεριφορά είναι επίκτητη φαίνεται ξεκάθαρα στην Αργεντινή.
Παρ' όλες τις δικτατορίες, τις αιματοχυσίες, τους 30.000 εξαφανισμένους και τα αγνώστου αριθμού "απαλλοτριωμένα" βρέφη (όλα τα παραπάνω προϊόντα αλλεπάλληλων ένοπλων ή κοινοβουλευτικών δικτατοριών -επιλογών της Εσπερίας) οι Αργεντίνοι παρέμειναν άνθρωποι εξαιρετικά πολιτισμένοι και τυπικοί σε όλες τις κοινωνικές τους εκδηλώσεις, αν και περισσότερο απ' ό,τι σηκώνουν τα γούστα μου.
Στα πεζοδρόμια, σε περίπτωση που κάποιος σού κλείσει τον δρόμο, αυτόματα σού ζητάει συγνώμη. Στις διαβάσεις όλοι σταματούν και παραχωρούν προτεραιότητα, αν δε μιλάμε για ηλικιωμένους ή μητέρες με καροτσάκι, κυριολεκτικά κοκκαλώνουν. Για παράνομο ή δίχως απόδειξη πληρωμής παρκάρισμα, δεν το συζητώ, ξεφυτρώνει από το πουθενά ο (δημοτικός) τροχαίος και μοιράζει κλήσεις που δεν μπορεί να σβήσει μήτε ο θεός. Οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι πολύ καλές, μπορείς να πας οπουδήποτε σε οποιαδήποτε στιγμή του 24ώρου, μολονότι ίσως καθυστερήσει η έλευση του λεωφορείου. Στις εθνικές οδούς τα όρια τηρούνται μετ' ευλαβείας κάτω από το άγρυπνο μάτι των πανταχού παρόντων τροχονόμων. Βέβαια, οι διαθέσιμοι χώροι είναι ατελείωτοι και η ρυμοτομία εξαιρετικά λειτουργική, όσο και μονότονη.
Τα τελευταία χρόνια, όμως, και μετά την υιοθέτηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της δεκαετίας του '90, την στροφή στην ιδιωτική σφαίρα και, συνεπώς, καί στην ατομική μετακίνηση, το ξήλωμα (κυριολεκτικά) του σιδηροδρομικού δικτύου, την εκθείαση της φιγούρας μέσω των διαφημίσεων και σε πείσμα όλων των προσπαθειών επαναφοράς του δημόσιου χαρακτήρα του κράτους και αναδιανομής του κλεμμένου πλούτου, όλο και αυξάνονται, συνακολουθώντας την εγκληματικότητα, την ανασφάλεια, τον πληθωρισμό και, γενικότερα, την διαφθορά, τα "ατυχήματα", τα δείγματα επιθετικής οδήγησης κι εγωπαθών ελληνικού τύπου συμπεριφορών, από οδηγούς αυτοκινήτων, μοτοσυκλετιστές, ποδηλάτες και πεζούς.
Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για γονίδια; Για AMD;
Κατανοώ την ειρωνική χρήση της λέξης "γονίδιο" στα περισσότερα ποσταρίσματα. Έκρινα, όμως, ότι μερικά ακροβατούν ανάμεσα στην ειρωνεία και την κυριολεξία.