Όμως (...) γνωρίζω ως μηχανικός ότι για τα πάντα μπορούν να υπάρχουν διαδικασίες ποιοτικού ελέγχου. Και μάλιστα, διαδικασίες διατυπωμένες τόσο απλά ώστε να μπορεί να υλοποιούνται από το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού που καλείται να τις υλοποιήσει.
Πάντα μου ζήλευα την ευτυχία των ανθρώπων που εργάζονται με την άψυχη ύλη. Η κούρασή τους φεύγει μ’ ένα μπανάκι κι έναν καλό ύπνο, το έζησα για πολύ καιρό και το γνωρίζω. Το δικό μας, όμως, "υλικό" δεν είναι μείγμα οπλισμένου σκυροδέματος για να κάνεις μια δοκιμή θραύσης. Ούτε καν μπορείς να επιλέξεις ή ν’ αλλάξεις τα υλικά σου (κάτι που μεταφορικά κάνουν τα ακριβά ιδιωτικά σχολεία).
Επίσης, έχω καταλάβει (χωρίς να έχω διαβάσει κάτι ιδιαίτερο σχετικά) ότι σήμερα υπάρχει στην Ευρώπη ένα σύστημα αξιολόγησης της εκπαίδευσης (PISA) που (αυτό φαντάζομαι εννοεί ο Ντράζεν) διατυπώθηκε από συντηρητικές κυρίως κυβερνήσεις και εκπορεύεται από συντηρητικά κέντρα σκέψης, με στόχους που υποθέτω ότι ταιριάζουν στο συγκεκριμένο προφίλ πολιτικής (δηλαδή, να ετοιμάσει το ανθρώπινο δυναμικό σύμφωνα με τις προβλεπόμενες ανάγκες της συγκεκριμένης πολιτικής)
Και πάλι πολύ καλά κατάλαβες. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι, στην εποχή μας, για την λειτουργία του συστήματος είναι απαραίτητο μόνο το 20% του πληθυσμού, όπως σε συγκέντρωση
της Λέσχης ανέφερε ο γερο- Brzezinski στους (μη συνωμοτούντες) συνδαιτημόνες του, και ότι το υπόλοιπο του πληθυσμού θα πρέπει να έχει ένα οριακό επίπεδο διαβίωσης και (κάτι σαν) «βυζοδιασκέδαση» (tittienment; Δυστυχώς δεν έχω την παραπομπή, βρίσκεται όμως στο Jean - Claude Michéa,
Η εκπαίδευση της αμάθειας, Βιβλιόραμα, 2002) για να ξεχνιέται. Κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι απότοκη συνωμοσιολογίας.
Σχετικά με τους
σπόρους, ακόμη κι αν προς το παρόν δεν απαγορεύεται η ελεύθερη καλλιέργεια παραδοσιακών ειδών, όταν στον περίγυρο του μπαχτσέ σου πέφτουν τα φυτοφάρμακα σαν το χαλάζι, φυτοφάρμακα που σκοτώνουν τα πάντα, πλην των τυποποιημένων σπόρων και των απογόνων τους, στην ουσία σού το απαγορεύουν. Αύριο θα σου επιβάλ(λ)ουν την χρήση τους για λόγους δημόσιας υγείας. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, την όχι και τόσο μακρυνή εποχή, κατά την οποία (καί γνωστοί μου) αναγκάστηκαν (αν δεν ήθελαν να τις στεγάσουν και περιορίσουν μέσα στο κοτέτσι) να σφάξουν τις λιγοστές τους κοτούλες, γιατί συνέτρεχαν οι ως άνω λόγοι (και πρόστιμα έως 3000 ευρώ), λόγω μιας “επιδημίας”, που, πέρα από τα οικονομικά της συγκείμενα, χρησίμευσε περισσότερο σαν άσκηση μαζικής υπακοής λόγω πανικού, όπως η αντικαπνιστική υστερία (την ώρα που οι πολιτικές αποθαρρύνουν την χρήση δημόσιων μέσων μεταφοράς είτε βαριακούν στις καταγγελίες για ρυπογόνα φουγάρα ή καρκινογόνες κεραίες είτε ψεκάζουν τον κόσμο χημικά παρά τις γνωματεύσεις των καθ' ύλην αρμοδίων) ή οι επιθέσεις με άνθρακα (αλήθεια, εκείνες οι στολές χρησιμοποιήθηκαν τουλάχιστον σε κανένα καρναβάλι; ).
Σχετικά με τις
“συνωμοσίες”, το πρόβλημα είναι τί θα ορίσεις ως τέτοιες. Αν φαντάζεσαι ιππότες με σπαθιά, όρκους σε ακαταλαβίστικες γλώσσες και αίματα παρθένων, θα γελάσω μαζί σου
(μολονότι τα τυπικά εισόδου στους βαθμούς της μασονίας περιλαμβάνουν τα δύο πρώτα τουλάχιστον). Αν, αντιθέτως, χαρακτηρίσεις ως συνωμοσία κάθε συννενόηση εξωθεσμικών (και γι’ αυτό ανεξέλεγκτων) ομάδων με θεσμικούς παράγοντες για ανάληψη “δράσεων” που προωθούν συμφέροντα πέρα από αυτά που κρίθηκαν κι εγκρίθηκαν με τον τρόπο που τα κατά τόπους συντάγματα (όχι στρατιωτικά) ορίζουν, ε, τότε, ναι, αυτό είναι συνωμοσία (ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το.) Όταν οι ευρωπαϊκές τράπεζες δεν θέλουν να πληρώσουν την χασούρα από τον τζόγο με τα αμερικάνικα σκουπίδια και στέλνουν τον λογαριασμό στους πολλούς, ανατρέποντας κυβερνήσεις κι επιβάλλοντας μεγαλοστελέχη τους στα τιμόνια της διακυβέρνησης, αυτό πώς να το ονομάσω;