vowel = φωνήεν

[nickel]

Στα φληναφήματα της δασκάλας που ξεκίνησε αυτή τη βλακώδη υπόθεση, ιδού η απλή και ξεκάθαρη απάντηση συναδέλφου της (που δεν κουβαλάει εθνικιστικό κάλο).

Κυρία Χρυσού, εσείς ποια γραμματική εφαρμόζετε; (απάντηση στη συνάδελφο που ανακάλυψε ότι καταργήθηκαν τα φωνήεντα)

(Διασκέδασα με τις διορθώσεις. Ιδίως με τη διόρθωση του τελικού -ν...)

Το άρθρο περιλαμβάνει μερική απάντηση και στην απορία που είχα για το κατά πόσο έγινε επαρκής ενημέρωση των δασκάλων για τον τρόπο διδασκαλίας του νέου βιβλίου.

 

[nickel]

Είχα φοβηθεί ότι τώρα που θα ανοίξουν τα σχολεία θα αρχίσουν πάλι να βγαίνουν οι βρικόλακες από τις κρύπτες τους. Ευτυχώς πρόλαβε ο υπουργός και έδωσε απάντηση στην ερώτηση του Α. Γεωργιάδη. Δεν ξέρω αν έδωσε διαφορετική στους άλλους βουλευτές που ανησύχησαν. Αντιγράφω το σύνολο σχεδόν της απάντησης. Ολόκληρη είναι εδώ:
http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/67715b2c-ec81-4f0c-ad6a-476a34d732bd/7690917.pdf


Όπως μας έχει γνωστοποιηθεί από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, του οποίου τις απόψεις σας παραθέτω, τα φωνολογικού τύπου φαινόμενα που περιέχονται στην εν λόγω Γραμματική της Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού έχουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

α) Στηρίζονται σε παλαιότερες παραδοσιακές αντιλήψεις για το γλωσσικό φαινόμενο και τον τρόπο ανάλυσης και περιγραφής του.
β) Δεν λαμβάνουν υπόψη τη θεμελιακή διαφορά μεταξύ προφορικού και γραπτού λόγου που ανέδειξε και υιοθέτησε η σύγχρονη γλωσσική επιστήμη ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα (Saussure 1916) και ιδίως μετά την εργασία του Trubetzkoy (1939) για τις Αρχές της Φωνολογίας.

Στην προκείμενη όμως περίπτωση, οι ενστάσεις που έχουν διατυπωθεί αντλούν τα επιχειρήματά τους από τη κριτική από μία σελίδα της Γραμματικής της Ε΄- Στ΄ Δημοτικού, (και η οποία είναι ήδη από το 2008 εγκεκριμένη από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) ειδικότερα στον πίνακα των φωνηέντων και των συμφώνων της Ελληνικής Γλώσσας.

Πρόκειται για μια βάση πολύ στενή για την εξαγωγή του αυθαίρετου συμπεράσματος περί «δήθεν διολίσθησης της εκπαίδευσης προς τη φωνητική γραφή και την υιοθέτηση του λατινικού αλφαβήτου». Αλλά ούτε καθεαυτή ευσταθεί η ένσταση, διότι υπονομεύεται από μια σύγχυση περί την ορολογία και τις βασικές έννοιες της γραμματικής.

Στις ενστάσεις αυτές λανθάνουν δύο αμαρτήματα που τις ακυρώνουν:

Το πρώτο είναι ότι η πρόταση αυτή χρησιμοποιεί τον όρο «φωνήεν», μη διακρίνοντας στο εσωτερικό του τον φθόγγο από το γράμμα.

Αλλά Φθόγγος είναι ο ήχος, και Γράμμα η γραπτή απόδοση του ήχου. (Οι σύγχρονοι γλωσσολόγοι χρησιμοποιούν τους όρους φωνήματα και γραφήματα.) Απόλυτη σύμπτωση Γραμμάτων και Φθόγγων δεν ίσχυσε ποτέ παρά μόνον στην ιστορική αρχή του ελληνικού αλφαβήτου. Στη συνέχεια, καθώς η ζωντανή γλώσσα βρισκόταν και βρίσκεται σε διαρκή αλλαγή, συμβαίνει άλλοτε τα δύο να συμπίπτουν (όπως στην περίπτωση του α, όπου /α/ ακούεται και α γράφεται), άλλοτε όμως όχι (με αποτέλεσμα, λ.χ., /i/ να ακούεται και ει να γράφεται). Η αξία της διάκρισης θα φανεί στη συνέχεια. Στις περιπτώσεις αυτές η σύγχυση πρέπει να αναζητηθεί στην άγνοια ή έλλειψη προσοχής άλλων, και όχι των συγγραφέων του εγχειριδίου.

Το δεύτερο είναι ότι η πρόταση υποθέτει μία γραμματική, κοινή για όλες τις φάσεις της ελληνικής, όπου όλα τα φαινόμενα θα έχουν οριστεί τελεσίδικα και άπαξ και διά παντός με τρόπο ομοιόμορφο και αμετακίνητο.

Το ορθό όμως είναι ότι η μεν γραμματική της αρχαίας όντως γνωρίζει επτά «φωνήεντα» (προσοχή: γράμματα/φθόγγους), αλλά τούτο δεν εμποδίζει εκείνη της νέας (αιώνες αργότερα) να αναγνωρίζει πέντε «φωνήεντα» (προσοχή: «φωνήεντα-φθόγγους», ή καλύτερα «φωνηεντικούς φθόγγους», κατά Τριανταφυλλίδη, στους οποίους αντιστοιχούν δώδεκα «γράμματα»). Όπως και συμβαίνει. Αναλυτικότερα:

Στην αρχαιότητα. Τον κατάλογο των επτά «φωνηέντων» τον διαβάζουμε σε μια αρχαία γραμματική αυθεντία, τον Διονύσιο Θράκα, και αφορά στη γραμματική της Αρχαίας: Φωνήεντα μέν ἐστιν ἑπτά· α ε η ι ο υ ω. (…) Τῶν δὲ φωνηέντων μακρὰ μέν ἐστι δύο, η καὶ ω, βραχέα δύο, ε καὶ ο, δίχρονα τρία, α ι υ. Δίχρονα δὲ λέγεται, ἐπεὶ ἐκτείνεται καὶ συστέλλεται. Φωνήεντα μέν εστίν έπτά: α, ε, η, ι, ο, υ, ω. (...) Των δέ φωνηέντων μακρά μέν έστί δύο, η καί ω, βραχέα δύο, ε καί ο, δίχρονα τρία, α, ι, υ. Δίχρονα δέ λέγεται, έπεί έκτείνεται καί συστέλλεται. Και η νεότερη γλωσσολογία επιβεβαιώνει την ύπαρξη επτά γραμμάτων της αλφαβήτου για επτά διακριτούς ήχους. Πολύ αδρά: η αρχαία, ως γλώσσα ποσοτική, διακρίνει ‘φωνήεντα’ τριών κατηγοριών (μακρά, βραχέα, δίχρονα). (Θα δούμε πόσο κρίσιμη είναι η ποσοτική διάκριση των συλλαβών, μεταξύ άλλων, για τον τονισμό των λέξεων.) Τη διαφορά ποσότητας ο αρχαίος κάποτε την αποδίδει ακόμη και γραφικά: γράφοντας ω στις λέξεις όπου ο φθόγγος /ο/ διαρκεί χρόνο διπλάσιο του βραχέος ο, και η στις λέξεις όπου ο φθόγγος /e/ διαρκεί χρόνο διπλάσιο του βραχέος ε. Όχι όμως πάντα: για λόγους οικονομίας, δεν επινοήθηκε ιδιαίτερο γράμμα για το μακρό και ιδιαίτερο για το βραχύ ι· για το μακρό ή το βραχύ α· για το μακρό ή το βραχύ υ. Στην περίπτωση του γράμματος υ, η καταγραφόμενη διαφορά είναι και ποιοτική, εφόσον το /u/ ακουόταν όπως στα γαλλικά lune, ruse, δηλαδή ολότελα διαφορετικά από το σημερινό γράμμα υ, που φθογγικά είναι /i/. Με αυτές τις εξηγήσεις αιτιολογείται πλήρως ο αριθμός επτά.

Στο σχολείο. Έτσι μαθαίνουμε τα «φωνήεντα» και σήμερα, όταν μαθαίνουμε αρχαία (κατά τη «Γραμματική της Αρχαίας» του Μιχ. Οικονόμου, ή του Αχ. Τζάρτζανου, αν προτιμάτε)· έτσι τα διδασκόμασταν οι παλαιότεροι, μαθαίνοντας τον τονισμό της καθαρεύουσας (κατά τη «Γραμματική της Απλής Καθαρευούσης» του Αχ. Τζάρτζανου)· έτσι εξακολουθούσαμε να τα μαθαίνουμε και αφότου, μετά την επικράτηση της δημοτικής, έπρεπε οι λέξεις της να τονίζονται κατά το παραδοσιακό πολυτονικό σύστημα. Κατά την πάγια σχολική πρακτική, και ορθώς ως σήμερα ορθογραφούμε με τρόπο ενιαίο, παρά το γεγονός ότι στο ενδιάμεσο ο ‘ποσοτικός’ χαρακτήρας των φωνηέντων δεν έχει επιβιώσει, και παρά το γεγονός ότι πρόσφατα σχετικά το συμβατικό πολυτονικό σύστημα έδωσε τη θέση του στο μονοτονικό – αιώνες αφότου ο αρχαίος μουσικός τόνος των λέξεων έδωσε τη θέση του στον λεγόμενο δυναμικό τόνο.

Στη Νέα Ελληνική. Προδηλώθηκε ότι η γλωσσολογία, ήδη από την εποχή της Μεγάλης (ή ‘κρατικής’) Γραμματικής του Μ. Τριανταφυλλίδη του 1941, προκειμένου για τη Νέα Ελληνική, διακρίνοντας συστηματικά ήχους από γράμματα, ομιλεί για ένα σύστημα πέντε στοιχειακών «φθόγγων», ή μάλλον «φωνηεντικών φθόγγων» ή «φωνημάτων». Έκτοτε καμία επιστημονική ανάλυση της κοινής νέας ελληνικής (και υπάρχει σεβαστή βιβλιογραφία) δεν έχει ανακαλύψει στοιχειακούς «φθόγγους» άλλους πέραν αυτών των πέντε.

Εδώ, όσοι διδάχτηκαν μόνον την παλαιά γραμματική πιθανώς εγείρουν νέα ένσταση: μα εδώ ανακατεύονται γράμματα και «δίφθογγοι». Η απάντηση είναι ότι, στην αρχαιότητα, τα ανωτέρω ονομάζονταν και ήσαν πράγματι δί-φθογγοι, δηλαδή ζεύγη φθόγγων. Στην ιστορική όμως συνέχεια, μονοφθογγίστηκαν, έγιναν μονοί φθόγγοι. Ο σημερινός όρος δίγραμμα (δύο γράμματα για έναν φθόγγο) διακρίνει σαφώς την περίπτωση αυτή από την δίφθογγο, που κατά κυριολεξίαν σημαίνει δύο φθόγγους, «δύο γράμματα για δύο φθόγγους». — Για διευκρινήσεις πάνω στο ότι άλλες είναι οι δίφθογγοι της αρχαίας (και της καθαρεύουσας), και άλλες της νέας, είναι εύκολο να παραπέμψει κανείς στα δύο εγχειρίδια του Τζάρτζανου, ένα για την Αρχαία (σελ. 7, όπου μιλά για ένδεκα διφθόγγους), και ένα για την Καθαρεύουσα (σελ. 20-21, επίσης ένδεκα), και του Τριανταφυλλίδη για τη Νέα Ελληνική (σελ. 25-26, όπου φαίνεται ότι οι νεοελληνικές «δίφθογγοι» –άσχετες από τα δίψηφα– δεν συμπίπτουν με τις αρχαίες).

Ανάλογα ισχύουν και για τα «σύμφωνα». Η επίμαχη Γραμματική δεν εισάγει νέα σύμφωνα «μπ, ντ, γκ». Στη σελίδα 36 σαφώς σημειώνονται δι’ άλλης γραμματοσειράς και εντός αγκυλών [μπ], [ντ], [γκ], όπως κάνουν οι συγγραφείς της σχολικής Γραμματικής όταν σημειώνουν φθόγγους, που λανθασμένα εκλαμβάνονται ως γράμματα. Άλλωστε, πώς μπορεί να εξοβελίζει η νέα γραμματική τα διπλά ξ, ψ (όπως της προσάπτεται), όταν τα καταλογογραφεί μεταξύ των συμφώνων – ως γραμμάτων του αλφαβήτου, βέβαια. Όλα αυτά τα ορίζουν οι γλωσσολόγοι όπως τα διδάσκει η Γραμματική της Ε΄ –Στ΄ Δημοτικού, απλά, επιστημονικά και παιδαγωγικά σωστά. Δεν είναι σκόπιμη η επιμήκυνση του λόγου εδώ.

Συμπερασματικά, όλες οι γραμματικές προειδοποιούσαν και ο Μ. Τριανταφυλλίδης τόνιζε: «Είναι βαθιά ριζωμένη η συνήθεια, όταν μιλούμε για φθόγγους να πηγαίνει ο νους μας σε λέξεις τυπωμένες, που μας έρχονται την ίδια στιγμή εμπρός στα μάτια μας, και αυτό μας εμποδίζει να κρίνομε σωστά ό,τι αληθινά προφέρεται» [σελ. 10].

Όπως έχουν επισημάνει ομόφωνα και οι ειδικοί γλωσσολόγοι, ζήτημα για το βιβλίο δεν υφίσταται. Διότι ούτε καινοτομεί ούτε σκανδαλίζει: αυτά διδάσκονται σε όλες τις φιλοσοφικές σχολές της χώρας και στο εξωτερικό. Το βεβαιώνουν οι υπογραφές των 140 γλωσσολόγων σε κοινό τους κείμενο.

Συνοψίζοντας τονίζουμε πως ο θόρυβος που δημιουργήθηκε γύρω από τα φωνήεντα και τα σύμφωνα της Νέας Ελληνικής, είναι αδικαιολόγητος και δεν έχει επιστημονική βάση. Διαθέτουμε άξιους επιστήμονες γλωσσολόγους στα Πανεπιστήμιά μας που μπορούν να προστατεύουν την εθνική γλωσσική κληρονομιά. Πάντα όμως λαός, πνευματικοί φορείς και πολιτικοί πρέπει να επαγρυπνούμε για τη διαφύλαξη της γλώσσας μας».

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ

 

[Zazula]

Για διευκρινήσεις πάνω στο ότι...

Εεεμμ, σχολική γραμματική δεν έχουν στο Υπουργείο;

 

[nickel]

Ποιο υπουργείο; Κατευθείαν από το άντρο του ΛΚΝ βγήκε αυτή η αρχαιολογία...

 

[Zazula]

Ποιο υπουργείο; Κατευθείαν από το άντρο του ΛΚΝ βγήκε αυτή η αρχαιολογία...

Το άντρο του ΛΚΝ ή μήπως το άντρο τού ΛΝΕΓ (που προκρίνει άλλωστε και τον τύπο διευκρίνηση); ;)

 

[nickel]

Όπως μας έχει γνωστοποιηθεί από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, του οποίου τις απόψεις σας παραθέτω

Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

 

[Zazula]

Α, ΟΚ, άρα στο ΚΕΓ δεν διαβάζουν το δικό τους λεξικό, ωραία... :)

 

[nickel]

Δεν ξέρω αν έδωσε διαφορετική στους άλλους βουλευτές που ανησύχησαν.

Όχι βέβαια. Παρόμοιες είναι και οι απαντήσεις στον (1) Β. Πολύδωρα και (2) στους βουλευτές της ΧΑ.

(1)
http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/67715b2c-ec81-4f0c-ad6a-476a34d732bd/7690916.pdf
(2)
http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/67715b2c-ec81-4f0c-ad6a-476a34d732bd/7690918.pdf

 

[Hellegennes]

Α, ΟΚ, άρα στο ΚΕΓ δεν διαβάζουν το δικό τους λεξικό, ωραία... :)

Την περίπτωση τυπογραφικού λάθος την σκεφτόμαστε;

 

[nickel]

Την περίπτωση τυπογραφικού λάθος την σκεφτόμαστε;

Δεν χρειάζεται. Κάποιοι παλαιότεροι εξακολουθούν να λένε διευκρινώ και διευκρίνηση.

 

[SBE]

Νομίζω δεν χρειαζόταν τόσο λεπτομερής απάντηση, αρκούσαν οι πρώτες κι οι τελευταίες παράγραφοι.
Πώς γράφεται δηλαδή η *διευκρίνειση;

 

[nickel]

Από το διευκρινίζω διευκρίνιση, όπως από το αποσαφηνίζω αποσαφήνιση. Γι' αυτό και διευκρινιστικός.

Πού να σου λέω για τα εισιτήρια... :inno:

 

[SBE]

Εννοείς τα εισιτύρια, που είναι τα ισοβαρή κεφάλια τυρί;

 

[daeman]

Εννοείς τα εισιτύρια, που είναι τα ισοβαρή κεφάλια τυρί;

Τσκ τσκ τσκ:
α. αυτά τα γράφουμε στης Τυρινής,
β. ισιτύρια εννοείς, ε; Γιατί "εισιτύρια" είναι τα «εισαγωγικά» τυριά:


the "blog" of "unnecessary" quotation marks

 

[nickel]

Όπως μας έχει γνωστοποιηθεί από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, του οποίου τις απόψεις σας παραθέτω, τα φωνολογικού τύπου φαινόμενα που περιέχονται στην εν λόγω Γραμματική της Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού έχουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

α) Στηρίζονται σε παλαιότερες παραδοσιακές αντιλήψεις για το γλωσσικό φαινόμενο και τον τρόπο ανάλυσης και περιγραφής του.
β) Δεν λαμβάνουν υπόψη τη θεμελιακή διαφορά μεταξύ προφορικού και γραπτού λόγου που ανέδειξε και υιοθέτησε η σύγχρονη γλωσσική επιστήμη ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα (Saussure 1916) και ιδίως μετά την εργασία του Trubetzkoy (1939) για τις Αρχές της Φωνολογίας.

Νίκο Σαραντάκο, όταν πάρεις απάντηση στην απορία σου για αυτά τα χαρακτηριστικά, δώσε μια εξήγηση κι εδώ, και κάν' τα μας λιανά, γιατί θα πρέπει να τα καταλάβουν και οι βουλευτές. Οι άνθρωποι του ΚΕΓ δεν το σκέφτηκαν αυτό, βέβαια.

 

[Alexandra]

Επιστολή της συγγραφικής ομάδας του βιβλίου Γραμματικής, που δημοσιεύεται σήμερα στην Καθημερινή:

Κύριε διευθυντά

Με έκπληξη διαβάσαμε στην «Καθημερινή» της 22/8/2012 επιστολή του Ακαδημαϊκού κ. Κουνάδη για το εγχειρίδιο «Γραμματική Ε΄ και Στ΄ Δημοτικού».

Η έκπληξη δεν αφορά τόσο το ότι στο άρθρο αυτό ο κ. Κουνάδης δείχνει να ενστερνίζεται αστήρικτους γλωσσικούς μύθους, όπως τον μύθο περί «μαθηματική[ς] […] δομή[ς]» της Ελληνικής. Ο συντάκτης της επιστολής, πολιτικός μηχανικός και όχι γλωσσολόγος, έχει και στο παρελθόν επιχειρήσει ερασιτεχνικές βουτιές στα ρηχά νερά της γλωσσοδιφικής παραφιλολογίας, με αποτελέσματα που επικρίθηκαν σφοδρότατα από τους ειδικούς.

Μας θλίβει όμως το γεγονός ότι στην προσπάθειά του να στηρίξει την επίθεσή του εναντίον του εγχειριδίου ο κ. Κουνάδης αναπαράγει ανακρίβειες και αποδίδει σε εμάς, τους συγγραφείς του, δηλώσεις παντελώς ανύπαρκτες. Από μία πλευρά, βέβαια, κάτι τέτοιο μας χαροποιεί, καθώς φανερώνει σε ποιο σημείο διαστρέβλωσης της πραγματικότητας πρέπει να φτάσει κανείς για να βρει ψήγματα, έστω, επιχειρημάτων εναντίον της παρουσίασης του συστήματος φθόγγων της Κοινής Νέας Ελληνικής που επιχειρείται στο βιβλίο μας. Από την άλλη, μας προκαλεί λύπη το επίπεδο της συζήτησης.

Κατ’ αρχάς, αλγεινή εντύπωση προκαλεί το ότι ακόμα και μετά την κατηγορηματική τοποθέτηση της συγγραφικής ομάδας και πολλών γλωσσολόγων εξακολουθούν να υπάρχουν μορφωμένοι άνθρωποι, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι το βιβλίο προτείνει ή διευκολύνει την επιβολή της «φωνητικής ορθογραφίας». Μεγαλύτερη εντύπωση όμως μάς προκαλεί το γεγονός ότι το όλο επιχείρημα του συντάκτη της επιστολής βασίζεται στην υπόθεσή του ότι η φράση «Μιλώ και γράφω» στην κορυφή της σελ. 36 μπορεί να εκληφθεί από τους μαθητές ως δήθεν προτροπή για επιβολή της φωνητικής ορθογραφίας. Μάλλον ο κ. Κουνάδης δεν έχει κάνει τον κόπο να ξεφυλλίσει το βιβλίο. Αν το έκανε θα έβλεπε ότι το «Μιλώ και γράφω» εμφανίζεται στην κορυφή όχι μόνο της «επίμαχης» σελ. 36 αλλά και στην κορυφή των σελίδων, 34, 38, 40, 42, 44, 46, 48, 50, 52, 54 και 56, καθώς δεν πρόκειται για τίτλο στο κυρίως σώμα της 36, στην οποία παρουσιάζονται οι φθόγγοι (η σελίδα 36 περιέχεται σε ενότητα με τον ξεκάθαρο τίτλο «3.1. Φθόγγοι») αλλά για την επαναλαμβανόμενη κεφαλίδα που εμφανίζεται σε όλες τις ζυγές σελίδες ολόκληρου βιβλίου και απλώς σημειώνει τον τίτλο του εκάστοτε μέρους (και μάλιστα εντός διακριτού χρωματιστού πλαισίου). Eτσι, αντίστοιχα στις σελίδες 57174 εμφανίζεται η κεφαλίδα «Σχηματίζω λέξεις», στις σελίδες 175-200 η κεφαλίδα «Σχηματίζω φράσεις και προτάσεις», κ.ο.κ. Δεν πρόκειται λοιπόν για τίτλο της σελίδας 36 μεμονωμένα, αλλά για την κεφαλίδα όλου του δεύτερου μέρους του βιβλίου, το οποίο ασχολείται με τα ελάχιστα στοιχεία του προφορικού («μιλώ») και του γραπτού («γράφω») λόγου. Το να θεωρεί κανείς ότι είναι δυνατόν ένας μαθητής να μπερδευτεί με κάτι τέτοιο είναι υποτιμητικό για τη νοημοσύνη των μικρών μαθητών. Πολύ περισσότερο, το να στηρίξει κανείς επάνω σε αυτή την αστεία και κατασκευασμένη παρανόηση το επιχείρημα ότι «συμπεραίνεται –εμμέσως πλην σαφώς– ότι η φωνητική ορθογραφία […] θα επιβληθεί στον γραπτό λόγο» είναι απλώς ένα σκόπιμα παραπλανητικό συμπέρασμα.

Επίσης εκπλησσόμεθα που ο κ. Κουνάδης παρερμηνεύει τις δηλώσεις της καθηγήτριας κ. Φιλιππάκη-Warburton. Η κ. Φιλιππάκη-Warburton σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου θέλοντας να δώσει έμφαση στο ότι όντως κατά τη συγγραφή του έργου συμβουλευθήκαμε δασκάλους, σημειώνει ότι ένα μέλος της συγγραφικής ομάδας είναι δασκάλα. Από κανένα μέρος της απάντησής της δεν συνάγεται το συμπέρασμα ότι κατά τη συγγραφή συμβουλευθήκαμε μόνο την κ. Λουκά και κανέναν άλλο δάσκαλο, όπως συμπεραίνει ο συντάκτης της επιστολής. Φυσικά, στο συμπέρασμα αυτό ο κ. Κουνάδης μάλλον παρασύρθηκε από δημοσίευμα της εφημερίδας «Το Παρόν» της Κυριακής (29/7/2012). Αλλά κι η δανεική λάσπη, λάσπη είναι. Ντροπή του να μας αποδίδει ανύπαρκτες δηλώσεις.

Επίσης ψευδές είναι το συμπέρασμα ότι «οι συντάκτες του βιβλίου έχουν υιοθετήσει εγχειρίδια για την αγγλική γλώσσα χωρίς πολλή σκέψη», το οποίο ο κ. Κουνάδης αποδίδει σε κάποια «διεθνούς εμβέλειας καθηγήτρια κλασσικής φιλολογίας», επινοώντας ένα νέο είδος λογικής πλάνης, την καταφυγή στη μη κατονομαζόμενη αυθεντία. Δεν γνωρίζουμε σε ποια φιλόλογο αναφέρεται ο ακαδημαϊκός, αλλά αφού αναπαράγει τα λόγια αυτά είναι και ο ίδιος υπεύθυνος για την απαράδεκτη ψευδή κατηγορία. Και πάλι, θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός.

Με την εξαίρεση της κοινοποίησης στον Tύπο μιας επιστολής μας στα μέσα Ιουλίου συνειδητά σιωπούμε, καθώς βλέπουμε ότι την εκστρατεία κατά του βιβλίου έχουν αναλάβει ΜΜΕ αμφιβόλου σοβαρότητας. Θεωρήσαμε όμως ότι η εμφάνιση της επιστολής σε ένα έντυπο του κύρους της «Καθημερινής» χρήζει απάντησης, ειδικά όσον αφορά το ηθικό της μέρος, δηλαδή τα ψεύδη.

Ελπίζουμε ότι πρόκειται για την τελευταία απέλπιδα προσπάθεια να αποδοθεί δολίως στο βιβλίο μας η πρόθεση αλλαγής της ελληνικής ορθογραφίας. Το λέμε για μία ακόμα φορά, ελπίζουμε τελευταία: Το εγχειρίδιο «Γραμματική Ε΄ και Στ΄ Δημοτικού» δεν προτείνει καμία αλλαγή στην ορθογραφία της γλώσσας μας, ούτε προτρέπει «εμμέσως πλην σαφώς» σε αυτή, ούτε προλειαίνει το έδαφος γι’ αυτή, ούτε δίνει λαβές, ούτε τίποτα. Αρκετά με την προβολή υστερικών φοβιών στο έργο μας. Αρκετά με τα ψέματα.

ΕΙΡΗΝΗ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ-WARBURTON
Ομότιμη Καθηγήτρια Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Reading

ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΦΕΝΤΗΣ
Λέκτορας Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΤΖΟΓΛΟΥ
Επίκουρος Καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΛΟΥΚΑ
Εκπαιδευτικός Π.Ε.
​

 

[pidyo]

Από την απάντηση των συγγραφέων του βιβλίου πήρα, σήμερα μόλις, είδηση την επιστολή του Κουνάδη στην Καθημερινή.

Κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνουμε με τις περιττές ευγένειες για ανθρώπους που εκμεταλλεύονται τη δημόσια θέση τους για να μπουρδολογήσουν από καθέδρας εκεί που δεν τους έσπειρε κανείς. Και κάποια στιγμή θα πρέπει η Ακαδημία να κάνει κάτι για τους τενεκέδες της, γιατί αργά ή γρήγορα θα το βρει μπροστά της. Δεν ξέρω κανέναν ακαδημαϊκό θεσμό να διεκδικεί δημόσια ευθύνη επιδεικνύοντας επί μακρόν έλλειμμα πραγματικού αισθήματος ευθύνης για τα του οίκου της.

 

[nickel]

Ρε τα ανεγκέφαλα!

Προσθήκη: Κυρία και κύριος σκίζουν το νέο βιβλίο της γραμματικής και μοιράζουν το παλιό στα απορημένα μαθητούδια. Λένε τις γνωστές βλακείες. Η πρώτη (αναμενόμενη) αντίδραση «ανησυχούντων πολιτών».

 

[drsiebenmal]

Βάλε και μια λεζάντα, μια περίληψη... 6,5 λεπτά βιδεάκι είναι.

 

[pidyo]

Βάλε και μια λεζάντα, μια περίληψη... 6,5 λεπτά βιδεάκι είναι.

Fahrenheit 451.