Πράγματα που με άφησαν άφωνη:
Σκίζουν πρώτα το δικό τους βιβλίο που το αγόρασαν. Δικαίωμά τους και καλά κάνουν. Μετά ενώ μοιράζουν βιβλία γραμματικής στα παιδιά σκίζουν και το βιβλίο ενός μαθητή ή δεν είδα καλά;
Το ωραίο είναι που λέει η τύπισσα ότι ήθελε να μοιράσει τη γραμματική του Τριανταφυλλίδη, η οποία τα λέει σωστά όλα, ότι τα φωνήεντα είναι επτά. Για θυμίστε μου, γιατί το Αλτζάιμερ με έχει φάει, ο Τριανταφυλλίδης πέντε δε λέει ότι είναι;
Κι ο άλλος που λέει ότι δεν θέλει να παιδιά του να γίνουν αμόρφωτα, να άγονται κλπ περίμενα να το τελειώσει με ένα "σαν εμένα", αλλά δεν το είπε.
Ομολογώ πάντως ότι το σημείο που ήθελα να βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο ήταν εκεί που μπλέξανε μέσα σημαίες, καθεστώς κατοχής
, πόλεμους κατά της ελληνικότητας :mellow: και άλλα παρεμφερή. Αντιλαμβάνομαι ότι η οικονομική κρίση έπεσε σαν σίφουνας στον ανυποψίαστο Έλληνα που αγρόν ηγόραζε και καθησυχαζόταν ότι λεφτά υπάρχουν, αλλά δεν περίμενα ότι είχαμε τόσες πολλές οριακές περιπτώσεις που τώρα απολωλάθηκαν.
Και φυσικά η πρώτη μου ερώτηση, από την αρχή του κλιπακίου: αυτά δεν έγιναν στο δρόμο, όπως οι συνεντεύξεις στο τέλος που είναι έξω από το σχολείο. Έγιναν στην αυλή του σχολείου. Ιδιωτικός χώρος. Ο διευθυντής του σχολείου γιατί δεν κάλεσε την αστυνομία να τους μαζέψει;