Το νήμα για την παιδεία

[Alexandra]

Να υποθέσω ότι όλο αυτοί που δεν εμφανίζονταν κλπ πληρώνονταν κανονικά για τις ώρες που δεν δούλευαν;

Εννοείται. Απλώς αυτή που δεν πήγε στις πανελλήνιες δεν εισέπραξε και το έξτρα της.

Εγώ ξέρω κι άλλη περίπτωση που την έχω δει αρκετές φορές: Καθηγητής καλείται στις πανελλήνιες. Εμφανίζεται στο εξεταστικό κέντρο και τους ζητάει απαλλαγή. Του δίνουν την απαλλαγή, αλλά για κάποιο λόγο δεν ενημερώνουν το σχολείο του. Αυτός δεν εμφανίζεται καθόλου στο σχολείο, αλλά δεν τον ψάχνουν επειδή νομίζουν ότι είναι στις πανελλήνιες. Άρα κάνει δυο βδομάδες πληρωμένες διακοπές, χωρίς να εμφανίζεται πουθενά.

Οι διευθυντές των σχολείων είναι συνήθως ανθρωπάκια που δεν ξέρουν πώς να φερθούν όταν ένας καθηγητής τούς κοροϊδεύει κάτω από τη μύτη τους. Μερικές φορές θα αρκούσε μόνο μία αυστηρή παρατήρηση για να επαναφέρει στην τάξη κάποιους. Να πει π.χ. ο διευθυντής με αυστηρό ύφος: "Αυτό που έκανες ήταν αντικανονικό και παρακαλώ να μην επαναληφθεί, αλλιώς θα έχεις συνέπειες".

 

[SBE]

ΟΚ, ο διευθυντής φοβάται μην τον πουν μπαμπούλα.

Οι υπάλληλοι προτιμούν να χάσουν το πριμ της επιτήρησης π.χ. παρά να πάνε να επιτηρήσουν, τι άλλη απόδειξη θέλουμε ότι οι μισθοί ήταν υψηλοί; Έτσι εύκολα κλωτσάς τα έξτρα λεφτά;

 

[Alexandra]

Οι υπάλληλοι προτιμούν να χάσουν το πριμ της επιτήρησης π.χ. παρά να πάνε να επιτηρήσουν, τι άλλη απόδειξη θέλουμε ότι οι μισθοί ήταν υψηλοί; Έτσι εύκολα κλωτσάς τα έξτρα λεφτά;

Υπάρχει κι άλλη εξήγηση που τη βάζω στην ίδια κατηγορία με το γεγονός ότι νέοι άνθρωποι προτιμούν να κλαίγονται ότι είναι άνεργοι παρά να αναζητήσουν έστω και προσωρινά κάποιες κακοπληρωμένες εργασίες που ανατίθενται σε μετανάστες.

Δηλαδή, μπορεί να κλαίγονται οι καθηγητές ότι είναι λίγα τα λεφτά τους, αλλά θεωρούν ότι το πριμ της επιτήρησης δεν αξίζει να χάσουν την ξεκούρασή τους.

 

[bernardina]

Λίαν προσφάτως έμαθα από σοβαρούς ανθρώπους που πονάνε τη δημόσια παιδεία και ανησυχούν με ειλικρίνεια για το μέλλον των παιδιών, ότι από πέρυσι εμφανίστηκε ένα καινούριο φαινόμενο αθλιότητας και μπαγαποντιάς στον χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που φουντώνει επικίνδυνα.

Φροντιστήρια που ειδικευόντουσαν στην προετοιμασία των παιδιών για τις εισαγωγικές εξετάσεις στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, μετατρέπουν σωρηδόν τον εαυτό τους σε ιδιωτικά σχολεία ή μάλλον σε ιδιωτικά λύκεια. Κάνουν αίτηση στο υπουργείο Παιδείας, παίρνουν την άδεια λειτουργίας και στη συνέχεια συνεχίζουν να δουλεύουν ως φροντιστήρια.

Το πλεονέκτημα που διαφημίζουν είναι ότι τα παιδιά του λυκείου δεν χρειάζεται να «σκοτώνονται» πηγαίνοντας και στο σχολείο και στο φροντιστήριο, αφού μπορούν να φοιτούν μόνο στο δεύτερο παίρνοντας τίτλο και για το πρώτο. Αν και με βάση τον νόμο τα ιδιωτικά σχολεία είναι υποχρεωμένα να ακολουθούν το αναλυτικό πρόγραμμα που έχει ορίσει το υπουργείο Παιδείας, μέσα στις αίθουσες κάνουν μόνο τα μαθήματα προετοιμασίας και κανένα άλλο.

Μέσα στο «πακέτο» που προσφέρουν αυτοί οι «επιχειρηματίες», υπάρχουν τέσσερα «ελκυστικά» πλεονεκτήματα για τους μαθητές αλλά και για όσους γονείς έχουν μοναδικό στόχο την εισαγωγή του παιδιού τους στα πανεπιστήμια:

1. Λιγότερη συνολική κούραση για το παιδί, αφού δεν μπαίνει πρωί και απόγευμα στην αίθουσα.

2. Μεγαλύτερη προετοιμασία στα λίγα μαθήματα που τους ενδιαφέρουν για τις εξετάσεις, αφού επί δυο ή τρία χρόνια διδάσκονται μόνο αυτά και όχι τα υπόλοιπα «άχρηστα».

3. Εκ’ των προτέρων διαβεβαίωση για άριστα στους βαθμούς όλων των μαθημάτων, είτε τα διδάσκονται είτε όχι. Ως γνωστόν, ο βαθμός επίδοσης στο λύκειο, μετρά στην συλλογή μορίων για εισαγωγή.

4. Ελάχιστη πρόσθετη επιβάρυνση απ’ αυτά που ούτως ή άλλως θα πλήρωναν οι γονείς για φροντιστήριο, η οποία όμως αντισταθμίζεται από τα ολοφάνερα συνολικά «οφέλη».

Τέλος, για να μην υπάρξει κανένα παρατράγουδο από πιθανή καταγγελία, έχουν μερικούς αδιόριστους καθηγητές «δευτερευόντων» μαθημάτων, οι οποίοι πληρώνονται ψίχουλα για να κάθονται απλώς σ’ ένα γραφείο και να μπαίνουν στις αίθουσες σε περίπτωση εφόδου, παριστάνοντας ότι διδάσκουν. Ξέρω ότι έχουν γίνει τέτοιοι έλεγχοι, όμως οι τσιλιαδόροι της εισόδου είχαν ειδοποιήσει και δεν αποκαλύφθηκαν παρατυπίες ικανές να οδηγήσουν σε αναστολή της λειτουργίας αυτών των «σχολείων».

Όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με κατάργηση στην πράξη μιας ολόκληρης βαθμίδας της εκπαίδευσης. Είναι εγκληματικό, από όπου κι αν το κοιτάξει κανείς. Πρόκειται για την απόλυτη εμπορευματοποίηση, για εξευτελισμό της έννοιας της Παιδείας, αλλά και για αθέμιτο ανταγωνισμό απέναντι στα υπόλοιπα παιδιά που πάνε κανονικά στο σχολείο.

Κύριε Αρβανιτόπουλε, κάντε αυτό που επιβάλλεται ώστε να κλείσουν αύριο κιόλας και να αφαιρεθεί από τους ιδιοκτήτες τους η δυνατότητα να «δραστηριοποιηθούν» ξανά στον χώρο. Μην το αφήσετε να φουντώσει, να γίνει κοινό μυστικό, να πάρει διαστάσεις. Μην εμπιστευθείτε τους τυπικούς ελέγχους των προϊσταμένων στα κατά τόπους γραφεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κάθε περιοχής. Θέλουν οι άνθρωποι, αλλά δεν μπορούν. Χρειάζονται πιο δραστικές πρωτοβουλίες. Επειδή είμαι σίγουρος ότι θέλετε να το σταματήσετε εδώ, θα βρείτε τι πρέπει να κάνετε.

Προχτεσινό άρθρο του Καμπουράκη στο Protagon με τον τίτλο-κραυγή βοώντος εν τη ερήμω Κύριε Αρβανιτόπουλε, κλείστε τους

(Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα εβδομήντα-τόσα σχόλια που ακολουθούν. Ευτυχώς αρκετοί άνθρωποι διατηρούν ακόμα τη λογική και την ευθυκρισία τους. Δυστυχώς δεν είναι αυτοί που δίνουν τον τόνο ή επηρεάζουν τις εξελίξεις).

Οι ίδιοι αυτοί γονείς και τα ίδια αυτά παιδιά, αύριο θα αγανακτούν και θα διαμαρτύρονται επειδή είναι άνεργοι πτυχιούχοι. Άνεργοι αμόρφωτοι και αμαθείς πτυχιούχοι, για την ακρίβεια. Και θα γκαρίζουν με όλη τη δύναμη των πνευμόνων τους "Πού είναι το κράτος!"

Από καιρό έχω πει στον εαυτό μου να μην εκπλήσσεται πια με τίποτε απ' ό,τι συμβαίνει σε μια χώρα όπου, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση, τρίτο κόμμα είναι πλέον τα χρυσαύγουλα. Όσο κι αν φαίνεται άσχετο εκ πρώτης όψεως, είναι όλα δείγματα ενός κράτους (αλλά δυστυχώς και μιας κοινωνίας) σε προϊούσα σήψη.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, εξακολουθώ να εκπλήσσομαι. Και να εξοργίζομαι.

 

[Alexandra]

Εκπλήσσομαι και θλίβομαι που το διαβάζω. Και αναρωτιέμαι αν ήταν ένα αναμενόμενο βήμα μετά από την ολοκληρωτική παράδοση του λυκείου στις πανελλαδικές εξετάσεις και στα φροντιστήρια. Όταν εδώ και πολλά χρόνια στις τελευταίες τάξεις του λυκείου ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με το αν θα πετύχουν στις πανελλαδικές, αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα μαθήματα, ίσως ήταν θέμα χρόνου να σκεφτεί κάποιος αυτή την πατέντα.

Αλλά έχω μια απορία: Λύκειο δεν είναι μόνο η τελευταία τάξη, είναι τρεις τάξεις. Τι κάνουν τα παιδιά της Α' Λυκείου στην τάξη; Ο ιδιοκτήτης του λυκείου ισχυρίζεται ότι "δυστυχώς" δεν είχε εγγραφές για την Α' Λυκείου, γι' αυτό λειτουργεί μόνο τη Β' και τη Γ'; Ή από την Α' Λυκείου λειτουργεί αυτή η φάμπρικα;

 

[bernardina]

Ασφαλώς ήταν θέμα χρόνου, έχεις απόλυτο δίκιο. Και ήταν φανερό ότι η δευτεροβάθμια είχε απαξιωθεί απολύτως, κανονικά και με το νόμο. Επίσης δεν χρειαζόταν να είναι κανείς φωστήρας για να μαντέψει την εξέλιξη --μονάχα τοσοδά κυνικός. Οι άνθρωποι δεν κωλώνουν πουθενά, ειδικά όταν μένουν επανειλημμένα ατιμώρητοι. Τα 'χουμε ξαναπεί ad nauseam.

Τις λεπτομέρειες δεν τις γνωρίζω, αλλά θα ήθελα πολύ να μας ενημερώσει κάποιος αφού εγώ δεν έχω πλέον άκρες στην εκπαίδευση.

Από την ώρα που το διάβασα νιώθω αναγούλα

 

[Alexandra]

Ορίστε κι ένα τέτοιο, που το έμαθα από τα σχόλια στο άρθρο του Καμπουράκη.

 

[bernardina]

Ορίστε κι ένα τέτοιο, που το έμαθα από τα σχόλια στο άρθρο του Καμπουράκη.

Το οποίο καυχάται ότι κατέχει το 4,8 των αριστούχων πανελλαδικώς.
Εύγε!

 

[nickel]

Σας έστειλα στο άρθρο από το #392. Η απορία που μου γεννήθηκε (αλλά δεν την έγραψα εκεί) είναι: Έχει σημασία που μια σχολή κάνει με τρόπο πρακτικό και οικονομικό αυτό που γίνεται στην πραγματικότητα από όλους με τρόπο σπάταλο και υποκριτικό; Να κλείσουν οι παράνομες σχολές, αλλά μήπως το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο το σύστημα δουλεύει κανονικότατα τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τις σχολές; Αν θέλουμε την εξειδίκευση στα τελευταία δύο χρόνια του λυκείου, ας αλλάξει το πρόγραμμα. Αν θέλουμε κάτι ευρύτερο, πρέπει να είναι και ουσιαστικό, όχι πασάλειμμα. Σαράντα χρόνια αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε ένα από τα πρακτικά συστήματα που έχουν στη Δύση. Αλλά η Παιδεία είναι ο χώρος που δείχνει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο ότι αυτή η χώρα θέλει να πιάσει κάποια ρεκόρ στους πάτους. Να δούμε πότε θα μας πνίξει η ντροπή.

 

[bernardina]

Καταρχάς συγνώμη που για αδιευκρίνιστους λόγους (προφανώς τελείως κατά λάθος) μου διέφυγε το #392. Θα είχα σχολιάσει εκεί και τότε.

Έπειτα, για να μην το κουράσω πολύ: με ένα ακόμα λάθος δεν διορθώνεις τα προηγούμενα. Ήταν ζαβό το κλήμα, το έφαγαν κι άλλοι τρεις γάιδαροι κι απόγινε. Έτσι θα διορθωθούν τα στραβά του θεόστραβου εκπαιδευτικού συστήματός μας; Βαφτίζοντας πρακτικό το παράνομο και έξυπνο το πονηρό κι αθέμιτο;
Σαράντα χρόνια αναρωτιέσαι, άντε ας πούμε ότι μου ρίχνεις μια δεκαετία αναρώτησης. ;) Άμα βρεις την απάντηση πες μου τη κι εμένα.
Ποιος έχασε τη ντροπή για να τη βρει ο Νεοέλληνας; Που η δουλίτσα του να γίνεται κι από 'κεί και πέρα γαία πυρί μιχθήτω. Και μετά ξέρει μόνο να ζητάει τα ρέστα. Από ποιον; Από αυτόν που του επέτρεψε να τα κάνει σκατά!
(Δες το σχόλιο κάποιας Πατρίτσια, για παράδειγμα, κάτω από το άρθρο του Καμπουράκη, και θα καταλάβεις -λες και δεν την ξέρεις ήδη- τη νοοτροπία που μας οδηγεί από το κακό στο χειρότερο. Και απορεί κιόλας η κυρία. :blink:

 

[nickel]

Έπειτα, για να μην το κουράσω πολύ: με ένα ακόμα λάθος δεν διορθώνεις τα προηγούμενα.

Για να μην ξεφύγει: ούτε στο 392 ούτε στο 409 δεν ζήτησα να μείνει το λάθος. Το τόνισα: να κλείσουν. Αλλά η ύπαρξή τους να μας κάνει να σκεφτούμε.

Το ίδιο και η ύπαρξη του συνόλου της παραπαιδείας: την έχουμε δεχτεί, την έχουμε πληρώσει. Είναι όμως ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ η ύπαρξή της. Υπάρχει για να μην έχουμε άνεργους εκπαιδευτικούς.

 

[bernardina]

Για να μην ξεφύγει: ούτε στο 392 ούτε στο 409 δεν ζήτησα να μείνει το λάθος. Το τόνισα: να κλείσουν. Αλλά η ύπαρξή τους να μας κάνει να σκεφτούμε.

Το ίδιο και η ύπαρξη του συνόλου της παραπαιδείας: την έχουμε δεχτεί, την έχουμε πληρώσει. Είναι όμως ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ η ύπαρξή της. Υπάρχει για να μην έχουμε άνεργους εκπαιδευτικούς.

Πώς να διαφωνήσω;

Όλα μας κάνουν να σκεφτόμαστε, Νίκελ. Πολύ φοβάμαι όμως ότι, με τον μιθριδατισμό που μας χαρακτηρίζει, πολλοί θα εκθειάσουν τη χρησιμότητά του, θα πέσουν και τα γνωστά "επιχειρήματα", και θα γίνει κι αυτό "θεσμός", όπως κάθε τι που καταξιώνεται και καθαγιάζεται μέσω της κολυμβήθρας του Σιλωάμ με το ψευδεπίγραφο όνομα του ρεαλισμού, ενώ στην πραγματικότητα είναι άλλη μια σταγόνα δηλητήριο (πήξαμε στα κλισέ και τις μπανάλ μεταφορές, αλλά συνεννοούμαστε, θαρρώ...)
Μα ΗΔΗ πάει να παγιωθεί κι αυτό!

 

[SBE]

Σαράντα χρόνια αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε ένα από τα πρακτικά συστήματα που έχουν στη Δύση.

Ποιάς χώρας, όμως;
Γιατί υπάρχουν μεγάλες διαφορές από τη μία χώρα στην άλλη.
Από τη μια έχεις την απόλυτη εξειδίκευση των Βρετανών κι από την άλλη έχεις τη Φιλανδία, που το σύστημά της δεν διαφέρει από το ελληνικό στην οργάνωση.
Και πριν αρχίσουμε να κοροϊδεύομε αυτό που είπα για τη Φιλανδία, το σύστημά τους είναι:
Εννέα χρόνια υποχρεωτική εκπαίδευση, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, χωρίς εξετάσεις.
Η διδακτική ώρα είναι 45 λεπτά με 15 λεπτά διάλειμμα και έχουν πέντε με έξι ώρες την ημέρα.
Τρία χρόνια λύκειο (που το λένε στη γλώσσα τους lukio, κατά σύμπτωση), με τις πρώτες εξετάσεις στο τέλος της πρώτης λυκείου, το οποίο μπορεί να είναι:
Τεχνικής κατεύθυνσης, όπου ο μαθητής μπορεί να μάθει επάγγελμα, να προετοιμαστεί για φοίτηση σε ανώτατες τεχνικές σχολές ή άμα είναι γερός μαθητής, να δώσει για πανεπιστήμιο
Γενικής κατεύθυνσης, με κύριο σκοπό την προετοιμασία για το πανεπιστήμιο. Με υποχρεωτικά μαθήματα κατεύθυνσης και επιλογή των άλλων μαθημάτων από λίστα με προσφερόμενα.
Υποχρεωτικές για όλες τις τάξεις και τις κατευθύνσεις και τον τύπο του σχολείου, ανεξάρτητα από τις άλλες επιλογές είναι η γλώσσα (και οι δυο επίσημες της χώρας) και η ξένη γλώσσα με περιθώρια να ορίσει κι άλλες το σχολείο, αν έχει εξειδίκευση. Επίσης υποχρεωτικά είναι στο λύκειο και μαθήματα όπως μαθηματικά για αυτούς που θέλουν να σπουδάσουν φιλολογία κλπ αλλά όχι σε όλες τις τάξεις. Τα εξειδικευμένα σχολεία δεν είναι πολλά, απευθύνονται σε μαθητές με ειδικά ενδιαφέροντα και έχουν εξειδίκευση σε: μουσική, καλλιτεχνικά, μαθηματικά, τεχνολογικά, περιβαλλοντικά, αθλητισμό κλπ.

Εγώ δε βλέπω μεγάλες διαφορές στη δομή με το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Μπορώ να φανταστώ τους Φιλανδούς έφηβους να γκρινιάζουν ότι μαζί με τα μαθηματικά και τη φυσική που τους ενδιαφέρει, τους υποχρεώνει το κράτος να κάνουν και "δευτερεύοντα" όπως ψυχολογία, φιλοσοφία και θρησκευτικά.

Επομένως, ποιανού το σύστημα να εφαρμόσουμε, που δεν το έχουμε ήδη εφαρμόσει;
Μήπως δεν είναι στραβός ο γιαλός;

 

[drsiebenmal]

Ας αναρωτηθούμε τώρα, λοιπόν, μέσα σε όλα τα άλλα, και αν οι νέοι και οι νέες που προτίμησαν στις φετινές Πανελλαδικές τις στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές θα είχαν την ίδια προτίμηση αν οι περικοπές στα ειδικά μισθολόγια είχαν γίνει πριν από 3 ή 6 μήνες (όπως προβλεπόταν από το δεύτερο μνημόνιο) ή αν θα κοίταζαν να προσπαθήσουν λίγο περισσότερο να σπουδάσουν εκεί που θα ταίριαζε σύμφωνα με την πραγματική τους κλίση και όχι αναζητώντας πληρωμένο αραλίκι.

 

[SBE]

Νομίζω ότι η ανυπαρξία επαγγελματικού προσανατολισμού στην Ελλάδα δεν επέτρεπε ποτέ να σπουδάσει κανείς σύμφωνα με την πραγματική του κλίση.

Όλοι αυτοί που το 2000-2004 έτρεχαν να μπουν Πολιτικών Μηχανικών λόγω των ολυμπιακών έργων, το είχαν σκεφτέι πολύ το πράμα;

 

[nickel]

Νομίζω ότι η ανυπαρξία επαγγελματικού προσανατολισμού στην Ελλάδα ...

Στη Φιλανδία υπάρχει επαγγελματικός προσανατολισμός; Ή, τέλος πάντων, αν έχουμε το ίδιο σύστημα, αλλά αυτοί είναι στην κορυφή και εμείς είμαστε δεν ξέρω πού είμαστε, αλλά με άγχος και άσκοπα έξοδα, δεν μπορεί κάπου θα υπάρχουν και διαφορές στο σύστημα, δεν θα είναι μόνο στα γονίδια και στον κακό τους τον καιρό.

 

[Hellegennes]

Και για να προλάβω αυτούς που θα μου πουν ότι ο εκπαιδευτικός κάθεται μόνο 20 ώρες (το πολύ) στο σχολείο επειδή έχει και δουλειά στο σπίτι: Αυτό το επιχείρημα θα έστεκε αν το μειωμένο ωράριο παρουσίας στο σχολείο το είχαν μόνο εκείνες οι ειδικότητες που ΕΧΟΥΝ δουλειά στο σπίτι, και όχι όλοι, ανεξαρτήτως ειδικότητας. Επίσης, άλλη δουλειά στο σπίτι έχει ένας φιλόλογος (πολλή), άλλη ένας φυσικοχημικός (λίγη) και άλλη ένας καθηγητής καλλιτεχνικών (μηδενική). Γενικά, με εξαίρεση τους φιλολόγους ελληνικής και ξένης γλώσσας, οι άλλες ειδικότητες μόνο από ψώνιο μπορεί να βάζουν δουλειά στο σπίτι και μετά να παίρνουν τετράδια να διορθώσουν. Δηλαδή, μπορεί να βάζουν οι μαθηματικοί ασκήσεις, αλλά τις εξετάζουν στον πίνακα, συνήθως δεν παίρνουν τετράδια στο σπίτι τους.

Συμφωνώ μέχρι κεραίας με τα γραφόμενά σου, αλλά θέλω να πω ότι, σε ένα σωστό εκπαιδευτικό σύστημα, όλοι θα πρέπει να έχουν δουλειά "για το σπίτι" είτε την κάνουν στο σπίτι τους είτε στο γραφείο καθηγητών είτε οπουδήποτε αλλού. Το έχω ξαναπεί πολλές φορές ότι η δουλειά του εκπαιδευτικού είναι πολύ δύσκολη γιατί ενέχει μεγάλη ευθύνη˙ και ως προς την σωματική ακεραιότητα των παιδιών αλλά και ως προς το νόημα της εκπαίδευσης. Ο εκπαιδευτικός πρέπει να έχει φαντασία και δημιουργικότητα. Δυστυχώς αυτό είναι ένα πρόβλημα που πλήττει όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα, όχι μόνο το ελληνικό. Κατά την γνώμη μου, όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα νοσούν γιατί δεν εξελίσσονται όσο γρήγορα πρέπει˙ όσο γρήγορα εξελίσσεται η ίδια η κοινωνία.

Σε ένα ιδανικό σύστημα εκπαίδευσης, ο εκπαιδευτικός θα αναπροσάρμοζε το μάθημά του και την μέθοδο διδασκαλίας ανάλογα με την επίδοση και την ανταπόκριση των μαθητών. Δεν εστιάζω μόνο στον ίδιο τον εκπαιδευτικό γιατί αυτό απαιτεί και δομικές αλλαγές από το ίδιο το σύστημα, που οφείλει να είναι δομημένο με τέτοιον τρόπο ώστε να επιτρέπει τέτοιου είδους τακτικές. Προσωπικά είμαι κατά της παθητικής εκπαίδευσης και οι ασκήσεις δεν το αναιρούν αυτό. Είμαι κατά του "μάθε-επανάλαβε" πάνω στο οποίο είναι δομημένο το σύστημά μας (και το σύστημα των περισσοτέρων -αν όχι όλων- χωρών). Το σύστημα αυτό οφείλει να εφαρμόζεται μόνο όταν βρισκόμαστε στην αρχή εκμάθησης ενός πεδίου˙ δηλαδή στο δημοτικό, για εμάς.

Το σύστημα θα όφειλε να δίνει στον εκπαιδευτικό την δυνατότητα να επιλέξει το ειδικό, πάνω σε ένα γενικό πλαίσιο. Να μην ορίζει ότι πρέπει να κάνεις αυτό το ποίημα κι εκείνον τον συγγραφέα. Να αφήνει την δυνατότητα να διαλέξει ο μαθηματικός την μεθοδολογία του και να αναπτύξει τον δικό του τρόπο σκέψης. Κι ο δάσκαλος καλλιτεχνικών θα πρέπει να κάνει δουλειά. Θα πρέπει να επιλέξει αν θα διδάξει στους μαθητές του ιστορία της τέχνης, κινήματα, τεχνικές, θεωρία χρωμάτων, υφές, ελεύθερο και γραμμικό σχέδιο, κτλ (είχα καθηγητή καλλιτεχνικών που με δική του πρωτοβουλία μάς έμαθε όλα τα προαναφερθέντα, από σουρρεαλισμό μέχρι συγκεκριμένες τεχνοτροπίες, πρόσωπα της τέχνης, κτλ). Υπάρχουν χιλιάδες απίστευτα πειράματα φυσικής και χημείας που μπορεί κανείς να κάνει με ελάχιστο κόστος και δουλειά και που θα δώσουν ψυχή στο μάθημα. Χιλιάδες ενδιαφέροντα πράγματα που μπορεί κανείς να βρει για κάθε μάθημα και κάθε ειδικότητα.

Βέβαια εγώ ονειρεύομαι πραγματική εκπαίδευση, αλλά με ένα όνειρο ζούμε όλοι. Ένα σύστημα που σκοπός του δεν θα είναι να αξιολογήσει τον μαθητή, σαν να κάνει σύγκριση μεταξύ μηχανημάτων, αλλά που θα του διδάσκει.

 

[Hellegennes]

Εγώ φυσικά δεν άλλαξα το πρόγραμμα και εκείνη έκανε πράξη της απειλή της και δεν ξαναέκανε την 9η ώρα. Εννοείται βέβαια ότι δεν υπέστη καμία απολύτως συνέπεια. Το καλύτερο όμως το φύλαξε για το τέλος της χρονιάς, όταν την κάλεσαν για επιτήρηση στις πανελλαδικές. Τότε έκανε ολόκληρο θέμα στον σύλλογο, ότι δεν είναι δυνατόν να καλούνε για επιτήρηση εκείνη, με τόσα χρόνια διδασκαλίας, με μεταπτυχιακά κλπ, και είπε ότι θα κανόνιζε να την εξαιρέσουν. Χαρτί εξαίρεσης ουδέποτε ήρθε στο σχολείο, το όνομά της παρέμεινε κανονικά στις λίστες των επιτηρητών, αλλά όταν με το καλό ήρθε η ώρα των πανελλαδικών εκείνη πολύ απλά δεν εμφανίστηκε στο σχολείο όπου την είχαν ορίσει επιτηρήτρια.

Πραγματικά αηδιαστικό. Απόλυση και πρόστιμο θα της έπρεπε. Πραγματικά με χαλάει και που το διαβάζω. Τι είδους ζώα υπάρχουν σ' αυτήν την κοινωνία, πια;

Μερικές φορές θα αρκούσε μόνο μία αυστηρή παρατήρηση για να επαναφέρει στην τάξη κάποιους. Να πει π.χ. ο διευθυντής με αυστηρό ύφος: "Αυτό που έκανες ήταν αντικανονικό και παρακαλώ να μην επαναληφθεί, αλλιώς θα έχεις συνέπειες".

Το θέμα είναι και τι συνέπειες προβλέπει ο νόμος. Δυστυχώς το κράτος δεν βλέπει αρκετά σοβαρά την εκπαίδευση και δεν φροντίζει το σύστημα να είναι αδιάβλητο, σοβαρό και καθαρό. Οι μεγαλύτερες ποινές θα έπρεπε να προβλέπονται για τέτοια ζητήματα, όχι για το αν χρωστάς 500 ευρώ στο δημόσιο.

Μέσα στο «πακέτο» που προσφέρουν αυτοί οι «επιχειρηματίες», υπάρχουν τέσσερα «ελκυστικά» πλεονεκτήματα για τους μαθητές αλλά και για όσους γονείς έχουν μοναδικό στόχο την εισαγωγή του παιδιού τους στα πανεπιστήμια:

1. Λιγότερη συνολική κούραση για το παιδί, αφού δεν μπαίνει πρωί και απόγευμα στην αίθουσα.

2. Μεγαλύτερη προετοιμασία στα λίγα μαθήματα που τους ενδιαφέρουν για τις εξετάσεις, αφού επί δυο ή τρία χρόνια διδάσκονται μόνο αυτά και όχι τα υπόλοιπα «άχρηστα».

3. Εκ’ των προτέρων διαβεβαίωση για άριστα στους βαθμούς όλων των μαθημάτων, είτε τα διδάσκονται είτε όχι. Ως γνωστόν, ο βαθμός επίδοσης στο λύκειο, μετρά στην συλλογή μορίων για εισαγωγή.

4. Ελάχιστη πρόσθετη επιβάρυνση απ’ αυτά που ούτως ή άλλως θα πλήρωναν οι γονείς για φροντιστήριο, η οποία όμως αντισταθμίζεται από τα ολοφάνερα συνολικά «οφέλη».

Πραγματικά άθλιο. Δείχνει, κατά την γνώμη μου, με τον καλύτερο τρόπο, ότι οι εξετάσεις δεν δουλεύουν και οφείλουν να αντικαταστηθούν από κάποιο άλλο σύστημα.

 

[SBE]

Στη Φιλανδία υπάρχει επαγγελματικός προσανατολισμός; Ή, τέλος πάντων, αν έχουμε το ίδιο σύστημα, αλλά αυτοί είναι στην κορυφή και εμείς είμαστε δεν ξέρω πού είμαστε, αλλά με άγχος και άσκοπα έξοδα, δεν μπορεί κάπου θα υπάρχουν και διαφορές στο σύστημα, δεν θα είναι μόνο στα γονίδια και στον κακό τους τον καιρό.

Υποθέτω υπάρχει αλλά αυτό που ήθελα να δείξω είναι ότι δεν φταίει η οργάνωση του συστήματος, γιατί η Ελλάδα ανήκει στις ηπειρωτικές δυτικοευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες έχουν λίγο-πολύ το ίδιο σύστημα. Φταίει η εφαρμογή του συστήματος.

Μερικές διαφορές που είδα και που νομίζω είναι σημαντικές:
Οι δάσκαλοι έχουν την ίδια κοινωνική καταξίωση με τους γιατρούς και τους δικηγόρους.
Οι δάσκαλοι έχουν όλοι μεταπτυχιακό τίτλο, που τον αποκτούν με κρατική χρηματοδότηση (υποθέτω είναι στην παιδαγωγική)
Για να γίνεις δάσκαλος πρέπει να έχεις καλό βαθμό πτυχίου (διάβαζα κάπου το 10% της τάξης, αλλά το βρίσκω υπερβολικό)

Οι μαθητές τώρα:
Όλοι οι μαθητές έχουν δωρεάν απεριόριστη έξτρα βοήθεια από την πρώτη δημοτικού μέχρι την τρίτη γυμνασίου.
Δεν υπάρχουν τάξεις καλών ή κακών μαθητών, όλες οι ικανότητες συνυπάρχουν στην ίδια τάξη.
Τα ιδιωτικά σχολεία απαγορεύονται.
Οι μαθητές έχουν κοινωνική- ψυχολογική υποστήριξη, αν τη χρειαστούν.
Στα πρακτικά μαθήματα η τάξη περιορίζεται στα 16 άτομα, ώστε να μπορούν όλοι να κάνουν εργαστήρια.
Μερικά από αυτά θα μπορούσαμε να τα έχουμε και εμείς χωρίς έξτρα έξοδο, άλλα ίσως δεν μπορεί η χώρα να τα εφαρμόσει, αλλά εντάξει, δε χρειάζεται να γίνουμε Φιλανδία.

Αλλά το πιο ωραίο που είδα, το οποίο περιγράφει εξαιρετικά τη νοοτροπία, που νομίζω είναι το κλειδί: τα σχολεία δεν λειτουργούν Σάββατο και Κυριακή εκτός αν υπάρχει καμιά μεσοβδόμαδη αργία οπότε το σχολείο, με απόφαση του διευθυντή, μπορεί να καλύψει τις ώρες το Σάββατο.

 

[nickel]

δε χρειάζεται να γίνουμε Φιλανδία.

Εγώ πάλι υποστηρίζω ότι ο στόχος πρέπει να είναι να γίνουμε Φιλανδία, αν δεν θέλουμε να γίνουμε Βουλγαρία.
Εκτός από τις ειδικές επιχειρήσεις μπουτίκ, ακόμα και ο τουρισμός μας, αν θέλουμε να είναι άλλου επιπέδου και να έχει βάθος χρόνου, θα πρέπει σε μεγάλο βαθμό να στηριχτεί στους ανθρώπους.