Συγγνώμη, αλλά έτσι όπως το θέτεις είναι σαν να λες "δεν ήταν". Επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις με κάτι για το οποίο δεν έχουμε δεδομένα, καλά θα κάνουμε να το αφήσουμε στην άκρη. Δεν έχει νόημα να λες "δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ήταν έτσι" γιατί είναι εξίσου σίγουρο ότι δεν ξέρουμε αν ήταν γιουβέτσι.
Μα εννοείται ότι δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τίποτα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε καθόλου δεδομένα. Και τα καλύτερα διαθέσιμα δεδομένα προέρχονται από τις σύγχρονες κοινωνίες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών, οι οποίες βρίσκονται σε προαγροτικό επίπεδο, με τεχνολογία Λίθινης Εποχής, και πιστεύεται ότι αποτελούν ό,τι κοντινότερο διαθέτουμε στις κοινωνίες του πρόσφατου εξελικτικού παρελθόντος, δηλ. των τελευταίων δύο εκατομμυρίων ετών. Οι συγκρίσεις βέβαια και εδώ επισφαλείς είναι, αλλά λιγότερο επισφαλείς σε σχέση με αυτές που αναφέρεις αμέσως μετά:
Μοιραία η σύγκριση θα γίνει με το πιο πρόσφατο παρελθόν για το οποίο έχουμε δεδομένα και με άλλα πρωτεύοντα. Ρίξε μια ματιά στο άρθρο που λίνκαρα παραπάνω.
Αρχικά με μπέρδεψε λίγο η σύνταξη, αλλά φαντάζομαι ότι εννοείς: α. με το πρόσφατο, ιστορικό παρελθόν, και β. με άλλα πρωτεύοντα. Εδώ οι συγκρίσεις είναι αρκετά (
quite) προβληματικές, για διαφορετικούς λόγους.
α. Το πρόσφατο ιστορικό μας παρελθόν είναι ήδη ένα παρελθόν με έντονες πολιτισμικές επιδράσεις, οπότε όσο νόημα έχει το επιχείρημα ότι η σεξουαλική βία αμβλύνθηκε από τον πολιτισμό, αλλά τόσο και ίσως περισσότερο νόημα έχει το επιχείρημα ότι η σεξουαλική βία
εντάθηκε από τον πολιτισμό. Με άλλα λόγια, αν θέλουμε να αναζητήσουμε τον αρχέγονο τρόπο συμπεριφοράς μας, πριν από την ανάπτυξη του πολιτισμού, τότε εξορισμού θα πρέπει να αποκλείσουμε τις συγκρίσεις με τις πολιτισμικές κοινωνίες του ιστορικού παρελθόντος, όπου η "φυσική" συμπεριφορά μας είχε ήδη υποστεί τις πλείστες όσες πολιτισμικές, θρησκευτικές κλπ επιδράσεις.
β. Εδώ τα πράγματα είναι ακόμα πιο πολύπλοκα. Τα συστήματα ζευγαρώματος των στενότερων συγγενών μας διαφέρουν πολύ μεταξύ τους, όπως και με το δικό μας. Οι χιμπαντζήδες ζουν σε ελευθεριακές κοινότητες, όπου τα θηλυκά ζευγαρώνουν με όλα τα αρσενικά. Οι γορίλλες ζουν σε χαρέμια. Οι γίββονες σχηματίζουν απόλυτα μονογαμικούς δεσμούς αρσενικού-θηλυκού. Με ποιο ακριβώς πρωτεύον να συγκριθούμε;
Μια λογική απάντηση θα ήταν με τους χιμπαντζήδες, που είναι οι στενότεροι συγγενείς μας, αλλά και εκεί έχουμε ένα εντυπωσιακό δίλημμα: με ποιους χιμπαντζήδες; με τους βίαιους κοινούς χιμπαντζήδες ή με τους ειρηνικούς και σεξουλιάρηδες πυγμαίους χιμπαντζήδες (μπονόμπο); Πόσο μάλλον όταν οι πρώτοι συγγενεύουν εξίσου με εμάς όσο και οι δεύτεροι! Επίσης, οι συγκρίσεις με τους χιμπαντζήδες πάντοτε έχουν την αξία τους, αλλά ειδικά όταν μιλάμε για τη
σεξουαλική μας συμπεριφορά πρέπει να είμαστε διπλά επιφυλακτικοί, γιατί η σεξουαλική συμπεριφορά των χιμπατζήδων διαφέρει πολύ από τη δική μας.
Το άρθρο που μου παραπέμπεις θα το διαβάσω προσεκτικά μόλις βρω λίγο χρόνο και καθαρό μυαλό. Κοιτάζοντας το διαγώνια είδα ότι αναφέρεται σε βίαιες επιθέσεις αρσενικών πρωτευόντων σε θηλυκά, καθώς και στις γνωστές έρευνες της Γκούνταλ για τη βία στους χιμπαντζήδες, τις οποίες τις γνωρίζω καλά. Η Γκούνταλ μάλιστα παρατήρησε ουσιαστικά μια μορφή οργανωμένου πολέμου: εχθροπραξίες ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες χιμπαντζήδων, όπου τα αρσενικά της μιας ομάδας έκαναν επιδρομή σε γειτονικες ομάδες, σκοτώνοντας τα αρσενικά και απαγάγοντας τα θηλυκά.
Με τα πολλά φτάσαμε σε κάτι που μπορούμε να συμφωνήσουμε:
Αν από τα παραπάνω θες να αντλήσουμε το συμπέρασμα ότι η εξέλιξη μας έχει προικοδοτήσει με βίαια ένστικτα, δεν θα διαφωνήσω καθόλου. Προφανώς και μας έχει προικοδοτήσει με βίαια ένστικτα. Και μάλιστα τους άντρες περισσότερο απ' ό,τι τις γυναίκες.
Θα πρόσθετα όμως ότι μας έχει προικοδοτήσει και με ένστικτα
συνεργασίας, ένστικα που μας επιτρέπουν να χαλιναγωγήσουμε τις βίαιες τάσεις μας και να συγκροτήσουμε οργανωμένες κοινότητες. Με άλλα λόγια, αυτό που εσύ ονομάζεις θρίαμβο του
πολιτισμού, τη χαλιναγώγηση δηλαδή των βίαιων ενστίκτων μας από την κοινωνία, εγώ δεν το αποδίδω στον πολιτισμό. Πιστεύω ότι αποτελούσε
εξαρχής μέρος της φύσης μας, και ήταν ακριβώς εκείνο το μέρος της φύσης μας που μας
επέτρεψε να συγκροτήσουμε κοινωνίες και να δημιουργήσουμε πολιτισμό.