35 χρόνια χωρίς τον Έλβις

[Zazula]

Την ίδια ώρα που κάποιοι θρηνούν για τα 40 χρόνια χωρίς τους υπερεκτιμημένους κτγμ Μπιτλς (http://lexilogia.gr/forum/showthread.php?5914-Σαράντα-χρόνια-(και)-χωρίς-τους-Μπιτλς), κάποιοι άλλοι —εμού συμπεριλαμβανομένου— θυμόμαστε ότι η σημερινή μέρα σηματοδοτεί 35 χρόνια χωρίς τον Βασιλιά. Σίγουρα εγώ δεν θα έγραφα τους ίδιους ακριβώς λόγους με αυτούς που αναφέρονται στο παρακάτω άρθρο (κι ούτε με το ίδιο λεκτικό), αλλά είναι κι αυτοί μια αρχή:

http://www.cosmo.gr/Entertainment/M...esley-10-ypokliseis-ston-vasilia.1894347.html

35 χρόνια χωρίς τον Elvis Presley - 10 υποκλίσεις στον "Βασιλιά"

Στις 16 Αυγούστου του 1977, ο Elvis έφυγε από τη ζωή αφήνοντας πίσω του έναν iconic ροκ θρύλο που δεν έχει ξεπεραστεί μέχρι σήμερα. Το Cosmo.gr παρουσιάζει 10 σημεία που έχτισαν τον μύθο.

.
Έζησε 42 χρόνια. Παραπάνω από αρκετά για να προλάβει να ξεφύγει από την ταπεινή μοίρα του Tupelo του Μισισιπή όπου γεννήθηκε και να γίνει ο Βασιλιάς του rock'n'roll.
48 χρυσοί δίσκοι, πάνω από 1 δισεκατομμύριο πωλήσεις σε όλο τον κόσμο, ο πιο εμπορικός solo καλλιτέχνης όλων των εποχών. Τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι στον κόσμο τον μιμούνται επισήμως και με υπερηφάνεια. Κάποιοι βγάζουν και λεφτά από αυτό.
Αλλά αρκετά με την εισαγωγή. Ο "Βασιλιάς" και 10 κάπως άγνωστοι (εξαιρούνται τα τραγούδια) λόγοι που ο κόσμος θα υποκλίνεται στη μνήμη του, ακόμη και 100 χρόνια μετά τον θάνατό του.
.
1. Το Jailhouse Rock

Το μεγαλύτερο (μέχρι το επόμενο) hit του Presley το 1957. Νο 67 στα 500 Καλύτερα Τραγούδια Όλων των Εποχών στη λίστα του Rolling Stone κι ένα τραγούδι που χορεύεται κάθε μέρα σε χιλιάδες spots σε όλο τον κόσμο.
.
2. Το Rock and Roll Hall of Fame δεν είναι αρκετό

(φωτογραφία Getty Images)
Ο Presley είναι ο μοναδικός τραγουδιστής εκτός του Johnny Cash που έχει περάσει το νοητό κατώφλι τριών(!) διαφορετικών Hall of Fame. Εκτός από αυτό του Rock and Roll, ο Elvis έχει μπει και στο Gospel και στο Country Music. Να σημειωθεί εδώ ότι τα μόλις 3 Γκράμι που κέρδισε ήταν όλα για gospel τραγούδια.
.
3. Αυτό το Suspicious Minds

O Presley ζωντανά (απ' όσο τουλάχιστον έχουμε δει σε βίντεο και αφιερώματα) ήταν ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΣ. Εδώ, "τρενάρει" για 3 ολόκληρα λεπτά το έπος "Suspicious Minds", γιατί απλά κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει. Η ορχήστρα; Μα, πλάκα κάνεις; Όσο υπάρχουν στριγγλιές από κάτω, ο Βασιλιάς είναι άκοπος.
.
4. Λευκά κοστούμια στη σκηνή, μαύρη ζώνη στο καράτε
Μέγας φαν των πολεμικών τεχνών, ο Elvis είχε μαύρη ζώνη στο καράτε, ενώ είχε δώσει στον δάσκαλό του 50.000 δολάρια τη δεκαετία του '60 για να ανοίξει μια σχολή καράτε στο Memphis.
.
5. Το γράμμα στον Richard Nixon

(φωτογραφία Getty Images)
Επί προεδρίας Nixon, ο Elvis έστειλε μια επιστολή στον Πρόεδρο των Η.Π.Α. ζητώντας του να τον διορίσει ως undercover αστυνομικό για την καταπολέμηση των ναρκωτικών. Ο Nixon απλά τον κάλεσε στον Λευκό Οίκο και του απένειμε ένα παράσημο τιμής ένεκεν.
.
6. Ο Βασιλιάς (και) των fan clubs
Υπάρχουν 600 επίσημα fan clubs του Elvis Presley παγκοσμίως. Μερικά από αυτά είναι παράνομα (βλέπε Πακιστάν, πρώην Σοβιετική Ένωση).
.
7. Σταρ και στα γραμματόσημα

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία των Αμερικάνικων Ταχυδρομείων, το γραμματόσημο με τη φιγούρα του Έλβις (κοστίζει 29 cents) είναι μέχρι και σήμερα αυτό που "πουλάει" περισσότερο.
.
8. Ο Elvis χτυπά και τον 21ο αιώνα
Ο Junkie XL πήρε ένα από τα όχι πρώτα σουξέ του Elvis και από το 2002 και μετά, το "A Little Less Conversation" και με ένα ρεμίξ "πάρ'το-χόρεψ'το", η φωνή (και η μνήμη) του Elvis είναι πιο ζωντανή από ποτέ.
.
9. Yuri Gagarin, να μας συγχωράς

Είναι μετρημένο fact ότι περισσότεροι άνθρωποι (περίπου 1,5 δισ.) παρακολούθησαν το περίφημο live του Presley στην Χαβάη (Aloha from Hawaii) που μεταδόθηκε από το δορυφόρο το 1973 παρά την πρώτη φορά που πάτησε ο άνθρωπος στο φεγγάρι (περίπου 1,2 δισ. θεατές). Αυτό.
.
10. Δεν ήταν κανονικός άνθρωπος
Ωραίο (και ελληνικότατο) όλο αυτό το χαρούμενο και απαλό "οι μεγάλοι σταρ είναι τόσο προσηνείς και καθημερινοί όσο οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας", αλλά, όχι, ο αέρας του Elvis (όπως τον έχουν περιγράψει σεβαστές προσωπικότητες που τον έζησαν από κοντά κι όπως τον βλέπουμε κι εμείς από φωτογραφίες) δεν ήταν (άλλου) ενός γήινου τύπου. Σε καμία περίπτωση. Σταρ παντού. Ακόμη και στον στρατό:

(φωτογραφία Getty Images)

 

[Costas]

Ωραίες οι γραμμές του μπάσου στο Suspicious Minds! (Τι δουλειά έχει ο Γκαγκάριν πάνω στο φεγγάρι;)

 

[Zazula]

(Τι δουλειά έχει ο Γκαγκάριν πάνω στο φεγγάρι;)

Κι εγώ αυτό σκέφτηκα...

 

[Hellegennes]

Την ίδια ώρα που κάποιοι θρηνούν για τα 40 χρόνια χωρίς τους υπερεκτιμημένους κτγμ Μπιτλς

:upz:

 

[Marinos]

:upz:

:down:
Συγγνώμη, αλλά...

 

[Zazula]

:down: Συγγνώμη, αλλά...

Απ' τα λίγα πράγματα που είναι πιο υπερεκτιμημένα κι απ' τα Apple!

 

[bernardina]

Είναι υπερεκτιμημένοι οι Beatles και δεν είναι ο Pelvis; Δεν πάτε καλά!

 

[Marinos]

McZazula...

 

[Zazula]

Είναι υπερεκτιμημένοι οι Beatles και δεν είναι ο Pelvis; Δεν πάτε καλά! View attachment 2924

Θέλεις ν' ανοίξουμε τώρα σοβαρή συζήτηση; Φυσικά κι έτσι είναι!

 

[agezerlis]

Την ίδια ώρα που κάποιοι θρηνούν για τα 40 χρόνια χωρίς τους υπερεκτιμημένους κτγμ Μπιτλς (http://lexilogia.gr/forum/showthread.php?5914-Σαράντα-χρόνια-(και)-χωρίς-τους-Μπιτλς), κάποιοι άλλοι —εμού συμπεριλαμβανομένου— θυμόμαστε ότι η σημερινή μέρα σηματοδοτεί 35 χρόνια χωρίς τον Βασιλιά. Σίγουρα εγώ δεν θα έγραφα τους ίδιους ακριβώς λόγους με αυτούς που αναφέρονται στο παρακάτω άρθρο (κι ούτε με το ίδιο λεκτικό), αλλά είναι κι αυτοί μια αρχή:[/I]

Διαβάζοντάς το αυτό σκέφτηκα: καλά Δεκέμβριο δεν έγινε το ψευτοαντιπραξικόπημα; Και τι σχέση έχει αυτό με τους Beatles; (Έπρεπε να είχα κοιτάξει αυτό το 35 πιο προσεκτικά.)

 

[bernardina]

Θέλεις ν' ανοίξουμε τώρα σοβαρή συζήτηση; Φυσικά κι έτσι είναι!

Ρε άντε αγόρασε κανα Samsung 512GB 830 SATA III σε RAID5, κανα HD 7970 για πούρο four-way CrossFireX και 8x8GB PC3-10600 (Patriot - x79) που θες ν' ανοίξουμε και σοβαρή συζήτηση για τον Έλβις! :devil::lol: :twit::twit:

 

[Zazula]

Ρε άντε αγόρασε κανα Samsung 512GB 830 SATA III σε RAID5, κανα HD 7970 για πούρο four-way CrossFireX και 8x8GB PC3-10600 (Patriot - x79) που θες ν' ανοίξουμε και σοβαρή συζήτηση για τον Έλβις! :devil::lol: :twit::twit:

Προσοχή — θα ζητήσω τη «βοήθεια του κοινού» και μάλιστα μέσα στο ίδιο σου το σπίτι! Βενσερέμος, Βενσερέμος!!! :laugh:

ΥΓ Για πούρο four-way CrossFireX χρειάζομαι τέσσερις HD 7970 είπαμε — ΤΕΣΣΕΡΙΣ!

 

[SBE]

Εδώ ίσως κολλάει πρόσφατη συζήτηση με τη μητέρα μου, η οποία αναπολούσε τα εφηβικά της χρόνια στον Καναδά, και μου έλεγε ότι οι ταινίες του Έλβις παίζονταν φυσικά στα κεντρικά σινεμά, όπου οι νεαρές της εποχής περίμεναν στην ουρά για εισιτήριο και το σώου ξεκίναγε από την ουρά, κάθε που έβλεπαν τη φωτογραφία του Έλβις άρχιζαν το τσίριγμα. Μέσα στην αίθουσα εκτυλίσσονταν σκηνές υστερίας όποτε εμφανιζόταν ο Έλβις στην οθόνη: ανήλικες να ουρλιάζουν, να γρατσουνάνε τα μπράτσα τους, να τραβάνε τα μαλλιά τους, να κλαίνε, να λιποθυμάνε κλπ κλπ. Ήταν αδύνατο να παρακολουθήσεις την ταινία (ίσως να ήταν καλό αυτό). Από τις φωνές, δεν άκουγες τίποτα. Η μητέρα μου μου είπε ότι πήγε μια- δυο φορές και μετά δεν ξαναπήγε γιατί της φαινόταν χάσιμο χρόνου, αφού σινεμά δεν έβλεπες. Δηλαδή αυτά που βλέπουμε στα επίκαιρα της εποχής δεν ήταν περιστατικά μικρής κλίμακας, κανονισμένα από τους διαφημιστές, αλλά κανονικότατη αρρώστια που είχε πειράξει όλη τη νεολαία.
Βεβαίως η υστερία δεν θα είχε διάρκεια αν ήταν απλώς ζήτημα εμφάνισης και μάρκετινγκ. Ο Πρέσλης (έτσι τον έλεγε ο παππούς μου, κλίνεται κατά το πρέσβης και συνοδεύεται από τη φράση "πήγε κατά Ισραήλ κι αυτός") είχε φωνάρα και το είδος που υπηρετούσε είχε λαϊκές ρίζες χωρίς να είναι υπερβολικά λαϊκό, και με απήχηση σε όλες τις ηλικίες.

ΥΓ Για τους Μπητλς (που μικρή τους έλεγα "οι Μπίκλες") δεν υπήρχε ο ίδιος ενθουσιασμός. Εντούτοις, παρόλο που δεν είχαν θαυμαστές στην οικία SBE, είχαμε ένα χαλάκι με τις φάτσες τους, ίδιο με αυτό εδώ, το έστρωνε η γιαγιά μου στο σαλόνι για να μην πατάμε το παρκέ.

Η μητέρα μου το θεωρούσε το άκρον άωτον της ακαλαισθησίας και το εξαφάνισε πριν καμιά δεκαριά χρόνια. Ήταν στο χάλι του, ούτως ή άλλως, ξεφτισμένο κλπ. Θυμάμαι τον παππού μου να μου κάνει μάθημα τριβιδογνώσεων: αυτός είναι ο Πωλ, κι αυτός ο μικρός, πώς τον λέγανε, να δεις; Α, ναι, Τζωρτζ, κλπ κλπ. Ο παππούς μου είχε μανία με το popular culture και την απομνημόνευση στοιχείων, το αγαπημένο του ανάγνωσμα ήταν το αλμανάκ του 1967, μέχρι που αποφάσισε η μητέρα μου να του κάνει δώρο του '82 και μετά να το κάνει συνήθεια κάθε δυο χρόνια, μέχρι που πέθανε. Από την έκδοση του '67 είχα μάθει όλες τις πρωτεύουσες, καμία δεν ισχύει σήμερα

ΥΓ2 Την έκφραση "πήγε κατά Ισραήλ" ή "πήγε στην Καπερναούμ" και λοιπά βιβλικά τοπωνύμια για όσους έφυγαν κυριολεκτικά και μεταφορικά, την έχουμε ή ήταν τοπική γλωσσική ιδιομορφία;

 

[Hellegennes]

Απ' τα λίγα πράγματα που είναι πιο υπερεκτιμημένα κι απ' τα Apple!

Έλα να κάνουμε μια αγκαλίτσα.:-D

 

[Costas]

Επιτέλους ένα θέμα που πάθιασε τους Λεξιλόγους. Μια και δεν ανοίξατε ακόμα δημοσκόπηση, ψηφίζω βεβαίως εδώ Ρυθμοσκαθάρια, που άλλωστε ήταν κυρίως συνθέτες, μην το ξεχνάμε αυτό. Δηλαδή συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια. Τέλος πάντων. Το Πέλβις, πολύ μου άρεσε!

Να και το πρωτότυπο του πρώτου χιτ του Έλβις:

ΥΓ2 Την έκφραση "πήγε κατά Ισραήλ" ή "πήγε στην Καπερναούμ" και λοιπα βιβλικά τοπωνύμια για όσους έφυγαν κυριολεκτικά και μεταφορικά, την έχουμε ή ήταν τοπική γλωσσική ιδιομορφία;

Πάντως στα ιταλικά andare a Patrasso σημαίνει ότι κάτι πήγε κατά διαόλου...

 

[Zazula]

Αξίζει πάντως τον κόπο να δούμε τι γράφει η Μπριτάνικα:

1. Ο Έλβις: http://www.britannica.com/EBchecked/topic/475282/Elvis-Presley
Elvis Presley, in full Elvis Aaron Presley or Elvis Aron Presley (see Researcher’s Note) (born January 8, 1935, Tupelo, Mississippi, U.S.—died August 16, 1977, Memphis, Tennessee), American popular singer widely known as the “King of Rock and Roll” and one of rock music’s dominant performers from the mid-1950s until his death.
[...]
From 1956 through 1958 he completely dominated the best-seller charts and ushered in the age of rock and roll, opening doors for both white and black rock artists. His television appearances, especially those on Ed Sullivan’s Sunday night variety show, set records for the size of the audiences. [...]
Presley became the teen idol of his decade, greeted everywhere by screaming hordes of young women, and, when it was announced in early 1958 that he had been drafted and would enter the U.S. Army, there was that rarest of all pop culture events, a moment of true grief. More important, he served as the great cultural catalyst of his period. Elvis projected a mixed vision of humility and self-confidence, of intense commitment and comic disbelief in his ability to inspire frenzy. He inspired literally thousands of musicians—initially those more or less like-minded Southerners, from Jerry Lee Lewis and Carl Perkins on down, who were the first generation of rockabillies, and, later, people who had far different combinations of musical and cultural influences and ambitions. From John Lennon to Bruce Springsteen, Bob Dylan to Prince, it was impossible to think of a rock star of any importance who did not owe an explicit debt to Presley.
Beyond even that, Presley inspired his audience. “It was like he whispered his dream in all our ears and then we dreamed it,” said Springsteen at the time of Presley’s death. You did not have to want to be a rock and roll star or even a musician to want to be like Elvis—which meant, ultimately, to be free and uninhibited and yet still a part of the everyday. Literally millions of people—an entire generation or two—defined their sense of personal style and ambition in terms that Elvis first personified. [...]

2. Οι Who (που κτγμ έχουν συνεισφέρει πολλαπλάσια απ' ό,τι οι Μπιτλς): http://www.britannica.com/EBchecked/topic/642975/the-Who
the Who, British rock group that was among the most popular and influential bands of the 1960s and ’70s and that originated the rock opera. [...] Though primarily inspired by American rhythm and blues, the Who took a bold step toward defining a uniquely British rock vernacular in the 1960s.
[...]
The West London quartet cultivated a Pop art image to suit the fashion-obsessed British “mod” subculture and matched that look with the rhythm-and-blues sound that mod youth favoured. Townshend ultimately acknowledged that clothing made from the Union Jack, sharp suits, pointy boots, and short haircuts were a contrivance, but it did the trick, locking in a fanatically devoted core following. Fashion, however, was strictly a starting point for the Who; by the late 1960s the mods were history, and the Who were long past needing to identify themselves with the uniform of any movement. [...]

3. Οι Μπιτλς: http://www.britannica.com/EBchecked/topic/57495/the-Beatles
the Beatles, British musical quartet and a global cynosure for the hopes and dreams of a generation that came of age in the 1960s. [...]
In those years the Beatles effectively reinvented the meaning of rock and roll as a cultural form. The American artists they admired and chose to emulate—Chuck Berry, Little Richard, Fats Domino, Elvis Presley, the Everly Brothers, Buddy Holly, the pioneering rock composers Jerry Leiber and Mike Stoller, the influential soul songwriter Smokey Robinson, and, after 1964, folksinger and topical songwriter Bob Dylan—became widely regarded as canonic sources of inspiration, offering “classical” models for aspiring younger rock musicians. At the same time, the original songs the Beatles wrote and recorded dramatically expanded the musical range and expressive scope of the genre they had inherited. Their close vocal harmonies, subtle arrangements, and clever production touches, combined with an elemental rhythm section anchored by Starr’s no-nonsense drumming, created new standards of excellence and beauty in a form of music previously known for amateurism. [...]

 

[Zazula]

Έλα να κάνουμε μια αγκαλίτσα.:-D

 

[Costas]

Από τα παραπάνω, εγώ θα κρατήσω τούτο (γιατί μ' ενδιαφέρει περισσότερο):

In those years the Beatles effectively reinvented the meaning of rock and roll as a cultural form. (...) At the same time, the original songs the Beatles wrote and recorded dramatically expanded the musical range and expressive scope of the genre they had inherited. Their close vocal harmonies, subtle arrangements, and clever production touches, combined with an elemental rhythm section anchored by Starr’s no-nonsense drumming, created new standards of excellence and beauty in a form of music previously known for amateurism.

Από τους Who μου αρέσει ιδιαίτερα το Quadrophenia.

 

[nickel]

Τη μία κύρια διαφορά την ανέφερε ήδη ο Κώστας. Ο Έλβις ήταν απλώς performer (σκεύος, vessel). Οι Μπιτλς έγραφαν τη μουσική τους και έκαναν τεράστια μουσικά πειράματα (α μπράβο, τα πρόσθεσε κι αυτά).

Η δεύτερη και κυριότερη διαφορά είναι ότι σε μένα αρέσουν οι μεν, στον Ζάζουλα ο δε. Και περί ορέξεως, κολοκυθοκορφάδες. Δεν πά' να βγάλετε τον ένα βασιλιά και τους άλλους σκαθάρια...


ΥΓ. Πρόσφατα διάβασα και βρήκα πολύ καλό το άρθρο για τους Beatles στο allmusic.com:
http://www.allmusic.com/artist/the-beatles-mn0000754032

 

[drsiebenmal]

Από την έκδοση του '67 είχα μάθει όλες τις πρωτεύουσες, καμία δεν ισχύει σήμερα

Κόψε κάτι Κάνε μια έκπτωση εδώ. Ούτε το χρώμα δεν βοηθάει (εκτός αν δεν θέλεις να πιστέψουμε ούτε τα προηγούμενα... ;))

ΥΓ2 Την έκφραση "πήγε κατά Ισραήλ" ή "πήγε στην Καπερναούμ" και λοιπά βιβλικά τοπωνύμια για όσους έφυγαν κυριολεκτικά και μεταφορικά, την έχουμε ή ήταν τοπική γλωσσική ιδιομορφία;

Αυτό με την Καπερναούμ μπορεί να το έχω ακούσει ή διαβάσει κανά δυο φορές σε μακρινά (πολύυυυ μακρινά) παιδικά χρόνια (στη βερσιόν «πήγε η ψυχή του στην Καπερναούμ»), αλλά για Ισραήλ δεν το έχω ξανακούσει.