Ε, ναι, στα στρογγυλά χιλιόμετρα.
Ολυμπιάδα 2012, Λονδίνο
- Thread starter drsiebenmal
- Start date
SBE
¥
Δεν ξέρω νούμερα, αλλά λένε ότι αρκετοί από τους επισκέπτες (ένα εκατομμύριο ημερησίως) ήταν εσωτερικοί τουρίστες. Οι μόνοι που συνάντησα ήταν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι στο λεωφορείο, που κοίταζαν έξω ενώ πέρναγε το λεωφορείο από το Σίτυ, και σχολίασε η κυρία ότι το Λονδίνο είναι βρώμικο. Για να το λέει θα πρέπει να ζει σε καθαρό μέρος, και τα καθαρά μέρη είναι συνήθως χωριά.
Αν θέλεις να πεις ότι το Λονδίνο έχει όλους τους χωριάτες κι η επαρχία τους εκλεπτυσμένους, σκέψου πρώτα ότι η νοτιοανατολική Αγγλία -η περιοχή Λονδίνου και περιχώρων- έχει το υψηλότερο κατά κεφαλή εισόδημα με μεγάλη διαφορά, και το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο (και η ευρύτερη περιοχή περιλαμβάνει και την Οξφόρδη και το Καίμπριτζ). Επίσης αυτό το στυλ Άγγλου το έχω συναντήσει και αλλού σε εκδηλώσεις που δεν θα ερχόταν κανείς μεγάλο ταξίδι γι'αυτές.
SBE
¥
Εγώ μόνο χιλιομετρικές είδα, ήμουνα στην ταμπέλα των 500 μέτρων.
Παρεμπιπτόντως το σύμβολο για τα μίλια δεν είναι Μ κι όχι m;
Και όχι, δεν έχει εφαρμοστεί το διεθνές σύστημα στις χιλιομετρικές αποστάσεις, τα ιχ έχουν καντράν με μίλια και με χιλιόμετρα από κάτω με άλλο χρώμα, αλλά δεν έχει νόημα, αφού οι ταμπέλες είναι σε μίλια, δεν έχεις λόγο να χρησιμοποιείς χιλιόμετρα.
Στα γρήγορα, για να μην το ξεχάσω, αν και θα έπρεπε να είναι μια από πολλές παρατηρήσεις στην αποτίμηση των αγώνων.
Με εκνευρίζουν απίστευτα διατυπώσεις του είδους «του απόλυτου πρωταγωνιστή των αγώνων» για τον Μπολτ (ειδήσεις του Mega). Είδαμε τους δρόμους που έκανε, στα 10 και 20 δευτερόλεπτα που χρειάστηκαν, καταλάβαμε από τα ρολόγια ότι μείωσε τα ρεκόρ, είδαμε τον Μπλέικ (που είναι 15 εκατοστά πιο κοντός) να τον ακολουθεί κατά πόδας, απολαύσαμε το σόου, αλλά τους Ολυμπιακούς θα τους απολάμβανα και χωρίς αυτή την πτυχή. Είναι τόσο πολλές οι συγκινήσεις και η ομορφιά που μπορείς να βρεις στους αγώνες (και το λέω εγώ που δεν είμαι στους πρώτους φίλαθλους) ώστε να καταντά δημοσιογραφική αφέλεια να μιλάς για «απόλυτο πρωταγωνιστή».
Με εκνευρίζουν απίστευτα διατυπώσεις του είδους «του απόλυτου πρωταγωνιστή των αγώνων» για τον Μπολτ (ειδήσεις του Mega). Είδαμε τους δρόμους που έκανε, στα 10 και 20 δευτερόλεπτα που χρειάστηκαν, καταλάβαμε από τα ρολόγια ότι μείωσε τα ρεκόρ, είδαμε τον Μπλέικ (που είναι 15 εκατοστά πιο κοντός) να τον ακολουθεί κατά πόδας, απολαύσαμε το σόου, αλλά τους Ολυμπιακούς θα τους απολάμβανα και χωρίς αυτή την πτυχή. Είναι τόσο πολλές οι συγκινήσεις και η ομορφιά που μπορείς να βρεις στους αγώνες (και το λέω εγώ που δεν είμαι στους πρώτους φίλαθλους) ώστε να καταντά δημοσιογραφική αφέλεια να μιλάς για «απόλυτο πρωταγωνιστή».
SBE
¥
Όπως είπα και πιο πάνω, σήμερα πήγα να δω τον μαραθώνιο. Πήρα το λεωφορείο κατά τις δώδεκα, με άφησε στο πλάι του παλατιού, περπάτησα και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα απέναντι από την ταμπέλα που έλεγε 500 μέτρα, δίπλα σε μια τηλεοπτική κάμερα, μπροστά- μπροστά, με ένα μπουλούκι Κενυάτες δίπλα μου, κάτι Βραζιλιάνους από την άλλη και ένα κύριο ισπανόφωνο πίσω μου, που κόντεψε να με καβαλήσει για να βγάλει τη φωτογραφία που ήθελε.
Ο Κόου είχε δεχτεί πολλή κριτική για το ότι δεν ακολουθήθηκε η διαδρομή του μαραθώνιου του Λονδίνου, αλλά τώρα κατάλαβα τι έκανε: για να πουληθούν τα εισιτήρια πρέπει να δει κάτι ο θεατής, οπότε με το να κάνει τους δρομείς να περάσουν τρεις φορές στο δρόμο του παλατιού και να φράξει το δρόμο και να πουλήσει εισιτήρια έλυσε το πρόβλημα. Κάθε είκοσι λεπτά ξαναπερνάγανε από το ίδιο μέρος.
Και γι'αυτό το λόγο είδατε στην οθόνη σας τόση πολυκοσμία, γιατί δεν ήταν απλωμένοι σε 42 χιλιόμετρα οι θεατές. Εντωμεταξύ επικρατούσε ατμόσφαιρα γηπέδου, καλύτερα από την εμπειρία μου στο στίβο τις προάλλες. Είχαν πάρει όλοι εκείνους τους φουσκωτούς σωλήνες που μοιράζουν οι χορηγοί και τους χτυπούσαν και σε μια φάση οι Κενυάτες άρχισαν να τραγουδάνε, δεν έχω ιδέα τι λέγανε πάντως έπιασα τη γνωστή από το βασιλιά των λιονταριών φράση ακούνα ματάτα και τη λέξη Κένυα. Κι όταν πέρασαν οι Κενυάτες έγινε Ο χαμός. Και εμφανίστηκαν και κάτι ουγκαντέζοι οπαδοί και ακολούθησε αυτοσχέδιο πάρτυ. Ο κόσμος, όποτε έβλεπε κάποιον να πηγαίνει αργά τον ενθάρρυνε, ένας κακομοίρης είχε μάλλον τραυματιστεί γιατί πήγαινε περπατώντας και κράταγε το πόδι του. Πέρασαν κάμποσοι ταλαιπωρημένοι και στο τέλος, είκοσι λεπτά μετά τους άλλους, περνάει κι ο έλληνας, τραλαλά τραλαλό, χαρωπός και γελαστός, χαιρετούσε τα πλήθη, μόνο φιλάκια δεν μοίραζε, φαινόταν πάντως να το απολαμβάνει, με αποτέλεσμα να εισπράξει το πολύ χειροκρότημα. Φαινόταν κιόλας λιγότερο κουρασμένος από τους άλλους. Μου είπαν κάτι φίλοι που είχαν κολλήσει στην άλλη μεριά της διαδρομής και δεν μπορούσαν να έρθουν να με βρουν ότι στην αρχή ο συμπατριώτης ήταν κατσούφης, μάλλον γιατί πήγαιναν πιο γρήγορα απ'όσο περίμενε, αλλά στο τέλος είδε ότι δεν είχε ελπίδες για καλή θέση και άλλαξε διάθεση και καλά έκανε, αυτό είναι ολυμπιακό πνεύμα.
Σε μια φάση, πανικός πίσω μας, κοντά σε κάτι στούντιο λυόμενα, οι Κενυάτες να παραληρούν, ο κόσμος να τρέχει, ρώτησα και μου είπαν ότι ήταν ο Γκεμπρεσελασιέ, ο οποίος σχολίαζε για κάποιο κανάλι. Με αστυνομική συνοδεία που προσπαθούσαν να τον πάνε από το ένα μέρος στο άλλο. Δεν είδα τίποτα, οπότε δεν έδωσα περισσότερη σημασία, προχώρησα προς το δρόμο, που τον είχαν κλείσει αφού είχε τελειώσει η διαδρομή και από εκεί είδα στη γιγαντοοθόνη το γύρο του θριάμβου των αθλητών. Σε μια στιγμή μου λέει μια εθελόντρια να κάνω αν γίνεται στην άκρη να περάσει η αστυνομία. Γυρίζω και βλέπω τον Γκεμπρεσελασιέ μπροστά μου. Έβγαλα φωτογραφίες, αλλά δυστυχώς οι αστυνομικοί τον πέρναγαν δυο κεφάλια, και δεν φαίνεται. Εγώ πάντως τον είδα και είναι μινιόν και φατσούλα. Ο κόσμος να τον χειροκροτεί κλπ. Λίγο πιο πίσω του ερχόταν μια γυναίκα σε αναπηρική καρέκλα. Ένας Γάλλος την αναγνώρισε και ήθελε να βγει φωτογραφία μαζί της. Ήταν η Τάνι Γκρέι- Τόμσον, 11 χρυσά, τέσσερα αργυρά κι ένα χάλκινο σε παραολυμπιάδες. Τη θυμάμαι από την Αθήνα, έχει μεγαλώσει λίγο βέβαια. Αυτή τουλάχιστον πρόλαβα και την έβγαλα φωτογραφία.
Κατά τ'άλλα, πολύ ζεστή μέρα, η πρόγνωση ήταν 23 βαθμούς αλλά είχε 28 (για όσους ξέρουν από Λονδίνο, αντιστοιχεί σε 35 της Αθήνας), με υγρασία και ψιλοσυννεφιά, δυστυχώς όχι αρκετή.
Τώρα ετοιμάζομαι για την τελετή λήξης που θα πάω να τη δω στο δημαρχείο, απέναντι στον Πύργο και τη Γέφυρα. Μας υποσχέθηκαν 50 χρόνια μουσικής ιστορίας. Κα μας είπαν ότι θα τραγουδήσουν όσοι τραγούδησαν και στο Ιωβηλαίο, οπότε Τομ Τζόουνς, Σίρλεϊ Μπάσεϊ και ο γερο-Μακάρτνει χωρίς φωνή πια, και ότι θα εμφανιστούν μαζί οι Σπάις Γκερλς (ή τέλος πάντων, φημολογείται ότι η κα Μπέκαμ θα τραγουδήσει, όπως μας είπε ο Μπέκαμ χτες καλεσμένος στην εκπομπή του μπιμπισί). Επειδή η κυρία Μπέκαμ δεν έχει τραγουδήσει ποτέ της ούτε όταν ήταν στο συγκρότημα, θα έχω για καλό και για κακό ωτοασπίδες. Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν συγκινήθηκα ιδιαίτερα που το άκουσα, αλλά εσείς θα δείτε μόνο το πρώτο ενενηντάλεπτο, το υπόλοιπο πάρτυ που θα λήξει τα μεσάνυχτα, θα είναι για εσωτερική κατανάλωση. Εννοείται περιμένουμε ανυπόμονα το δεκάλεπτο της Βραζιλίας και ελπίζουμε σε καρναβαλική μέθεξη κλπ κλπ. Επίσης ο Μπόρις έχει πει ότι θα κάνει κάποια πλακίτσα, κι επειδή μέχρι στιγμής έχει κάνει ό,τι υποσχέθηκε και δεν έχει πρόβλημα να γελοιοποιείται, θα τον προσέχουμε κι αυτόν.
Αυτά και τα επόμενα μετά τις τελετές.
ΥΓ Η ατμόσφαιρα σήμερα μου έφτιαξε κάπως τη διάθεση που ψιλοχάλασε το ότι ήρθε το τέλος των αγώνων.
Ο Κόου είχε δεχτεί πολλή κριτική για το ότι δεν ακολουθήθηκε η διαδρομή του μαραθώνιου του Λονδίνου, αλλά τώρα κατάλαβα τι έκανε: για να πουληθούν τα εισιτήρια πρέπει να δει κάτι ο θεατής, οπότε με το να κάνει τους δρομείς να περάσουν τρεις φορές στο δρόμο του παλατιού και να φράξει το δρόμο και να πουλήσει εισιτήρια έλυσε το πρόβλημα. Κάθε είκοσι λεπτά ξαναπερνάγανε από το ίδιο μέρος.
Και γι'αυτό το λόγο είδατε στην οθόνη σας τόση πολυκοσμία, γιατί δεν ήταν απλωμένοι σε 42 χιλιόμετρα οι θεατές. Εντωμεταξύ επικρατούσε ατμόσφαιρα γηπέδου, καλύτερα από την εμπειρία μου στο στίβο τις προάλλες. Είχαν πάρει όλοι εκείνους τους φουσκωτούς σωλήνες που μοιράζουν οι χορηγοί και τους χτυπούσαν και σε μια φάση οι Κενυάτες άρχισαν να τραγουδάνε, δεν έχω ιδέα τι λέγανε πάντως έπιασα τη γνωστή από το βασιλιά των λιονταριών φράση ακούνα ματάτα και τη λέξη Κένυα. Κι όταν πέρασαν οι Κενυάτες έγινε Ο χαμός. Και εμφανίστηκαν και κάτι ουγκαντέζοι οπαδοί και ακολούθησε αυτοσχέδιο πάρτυ. Ο κόσμος, όποτε έβλεπε κάποιον να πηγαίνει αργά τον ενθάρρυνε, ένας κακομοίρης είχε μάλλον τραυματιστεί γιατί πήγαινε περπατώντας και κράταγε το πόδι του. Πέρασαν κάμποσοι ταλαιπωρημένοι και στο τέλος, είκοσι λεπτά μετά τους άλλους, περνάει κι ο έλληνας, τραλαλά τραλαλό, χαρωπός και γελαστός, χαιρετούσε τα πλήθη, μόνο φιλάκια δεν μοίραζε, φαινόταν πάντως να το απολαμβάνει, με αποτέλεσμα να εισπράξει το πολύ χειροκρότημα. Φαινόταν κιόλας λιγότερο κουρασμένος από τους άλλους. Μου είπαν κάτι φίλοι που είχαν κολλήσει στην άλλη μεριά της διαδρομής και δεν μπορούσαν να έρθουν να με βρουν ότι στην αρχή ο συμπατριώτης ήταν κατσούφης, μάλλον γιατί πήγαιναν πιο γρήγορα απ'όσο περίμενε, αλλά στο τέλος είδε ότι δεν είχε ελπίδες για καλή θέση και άλλαξε διάθεση και καλά έκανε, αυτό είναι ολυμπιακό πνεύμα.
Σε μια φάση, πανικός πίσω μας, κοντά σε κάτι στούντιο λυόμενα, οι Κενυάτες να παραληρούν, ο κόσμος να τρέχει, ρώτησα και μου είπαν ότι ήταν ο Γκεμπρεσελασιέ, ο οποίος σχολίαζε για κάποιο κανάλι. Με αστυνομική συνοδεία που προσπαθούσαν να τον πάνε από το ένα μέρος στο άλλο. Δεν είδα τίποτα, οπότε δεν έδωσα περισσότερη σημασία, προχώρησα προς το δρόμο, που τον είχαν κλείσει αφού είχε τελειώσει η διαδρομή και από εκεί είδα στη γιγαντοοθόνη το γύρο του θριάμβου των αθλητών. Σε μια στιγμή μου λέει μια εθελόντρια να κάνω αν γίνεται στην άκρη να περάσει η αστυνομία. Γυρίζω και βλέπω τον Γκεμπρεσελασιέ μπροστά μου. Έβγαλα φωτογραφίες, αλλά δυστυχώς οι αστυνομικοί τον πέρναγαν δυο κεφάλια, και δεν φαίνεται. Εγώ πάντως τον είδα και είναι μινιόν και φατσούλα. Ο κόσμος να τον χειροκροτεί κλπ. Λίγο πιο πίσω του ερχόταν μια γυναίκα σε αναπηρική καρέκλα. Ένας Γάλλος την αναγνώρισε και ήθελε να βγει φωτογραφία μαζί της. Ήταν η Τάνι Γκρέι- Τόμσον, 11 χρυσά, τέσσερα αργυρά κι ένα χάλκινο σε παραολυμπιάδες. Τη θυμάμαι από την Αθήνα, έχει μεγαλώσει λίγο βέβαια. Αυτή τουλάχιστον πρόλαβα και την έβγαλα φωτογραφία.
Κατά τ'άλλα, πολύ ζεστή μέρα, η πρόγνωση ήταν 23 βαθμούς αλλά είχε 28 (για όσους ξέρουν από Λονδίνο, αντιστοιχεί σε 35 της Αθήνας), με υγρασία και ψιλοσυννεφιά, δυστυχώς όχι αρκετή.
Τώρα ετοιμάζομαι για την τελετή λήξης που θα πάω να τη δω στο δημαρχείο, απέναντι στον Πύργο και τη Γέφυρα. Μας υποσχέθηκαν 50 χρόνια μουσικής ιστορίας. Κα μας είπαν ότι θα τραγουδήσουν όσοι τραγούδησαν και στο Ιωβηλαίο, οπότε Τομ Τζόουνς, Σίρλεϊ Μπάσεϊ και ο γερο-Μακάρτνει χωρίς φωνή πια, και ότι θα εμφανιστούν μαζί οι Σπάις Γκερλς (ή τέλος πάντων, φημολογείται ότι η κα Μπέκαμ θα τραγουδήσει, όπως μας είπε ο Μπέκαμ χτες καλεσμένος στην εκπομπή του μπιμπισί). Επειδή η κυρία Μπέκαμ δεν έχει τραγουδήσει ποτέ της ούτε όταν ήταν στο συγκρότημα, θα έχω για καλό και για κακό ωτοασπίδες. Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν συγκινήθηκα ιδιαίτερα που το άκουσα, αλλά εσείς θα δείτε μόνο το πρώτο ενενηντάλεπτο, το υπόλοιπο πάρτυ που θα λήξει τα μεσάνυχτα, θα είναι για εσωτερική κατανάλωση. Εννοείται περιμένουμε ανυπόμονα το δεκάλεπτο της Βραζιλίας και ελπίζουμε σε καρναβαλική μέθεξη κλπ κλπ. Επίσης ο Μπόρις έχει πει ότι θα κάνει κάποια πλακίτσα, κι επειδή μέχρι στιγμής έχει κάνει ό,τι υποσχέθηκε και δεν έχει πρόβλημα να γελοιοποιείται, θα τον προσέχουμε κι αυτόν.
Αυτά και τα επόμενα μετά τις τελετές.
ΥΓ Η ατμόσφαιρα σήμερα μου έφτιαξε κάπως τη διάθεση που ψιλοχάλασε το ότι ήρθε το τέλος των αγώνων.
Elsa
¥
Το διάβασα διαγωνίως, αλλά μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον!
Άσχετο αλλά ο καθένας με τον πόνο του:
Η τενίστρια Venus Williams που μαζί με την αδερφή της κέρδισαν το χρυσό μετάλλιο στο διπλό γυναικών, εξηγεί εδώ, πώς αντιμετωπίζει το σύνδρομο Sjogren (αυτοάνοσο νόσημα που προκαλεί αίσθημα εξάντλησης και μυϊκούς πόνους, ανάμεσα σε άλλα συμπτώματα), από το οποίο πάσχει εδώ και 12 χρόνια, με την αλλαγή της διατροφής της σε βέγκαν ωμοφαγία!
Καλά να πάθει.
Ωραία ξεσκάσαμε πάλι απόψε.
Ελπίζω να μη γίνουν κι άλλες συγκρίσεις με την Αθήνα… Εδώ οι άνθρωποι πούλησαν κάτι που όχι μόνο τους πλουτίζει αλλά που, καλώς ή κακώς, είναι η πιο χαρακτηριστική νότα της παγκόσμιας κουλτούρας τα τελευταία πενήντα χρόνια. (Λίαν ευπρόσδεκτο και το βραζιλιάνικο κερασάκι.)
Υποσημειώσεις:
Φρέσκες φρέσκες οι Σπάις Γκερλς κι ας έχει πατήσει τα σαράντα η μεγαλύτερη. Εντάξει, και ο Πιτ Τάουνσεντ εξακολουθεί να πηδάει ψηλά και ο Ρότζερ Ντάλτρεϊ να τραγουδάει ψηλές νότες.
Ομολογώ ότι περίμενα να πεταχτεί ο δήμαρχος από το κανόνι.
Για την ελληνική περιγραφή δεν θα γκρινιάξω. Τον Ντέιμιεν Χερστ πολλοί τον λένε Ντάμιεν Χιρστ. Αλλά, όταν ο Έρικ Άιντλ έγινε Ιντλ, έτρεμα για κάνα δεκάλεπτο.
Η πιο γελοία στιγμή της μετάφρασης ήταν όταν ο Ρογκ είπε στην ομιλία του, απευθυνόμενος στους αθλητές: «…κερδίσατε το δικαίωμα να σας αποκαλούμε (Olympians στα αγγλικά) συμμετέχοντες στους Ολυμπιακούς Αγώνες».
Ας επιστρέψουμε τώρα φουλ τάιμ στο δικό μας πανηγυράκι.
Ελπίζω να μη γίνουν κι άλλες συγκρίσεις με την Αθήνα… Εδώ οι άνθρωποι πούλησαν κάτι που όχι μόνο τους πλουτίζει αλλά που, καλώς ή κακώς, είναι η πιο χαρακτηριστική νότα της παγκόσμιας κουλτούρας τα τελευταία πενήντα χρόνια. (Λίαν ευπρόσδεκτο και το βραζιλιάνικο κερασάκι.)
Υποσημειώσεις:
Φρέσκες φρέσκες οι Σπάις Γκερλς κι ας έχει πατήσει τα σαράντα η μεγαλύτερη. Εντάξει, και ο Πιτ Τάουνσεντ εξακολουθεί να πηδάει ψηλά και ο Ρότζερ Ντάλτρεϊ να τραγουδάει ψηλές νότες.
Ομολογώ ότι περίμενα να πεταχτεί ο δήμαρχος από το κανόνι.
Για την ελληνική περιγραφή δεν θα γκρινιάξω. Τον Ντέιμιεν Χερστ πολλοί τον λένε Ντάμιεν Χιρστ. Αλλά, όταν ο Έρικ Άιντλ έγινε Ιντλ, έτρεμα για κάνα δεκάλεπτο.
Η πιο γελοία στιγμή της μετάφρασης ήταν όταν ο Ρογκ είπε στην ομιλία του, απευθυνόμενος στους αθλητές: «…κερδίσατε το δικαίωμα να σας αποκαλούμε (Olympians στα αγγλικά) συμμετέχοντες στους Ολυμπιακούς Αγώνες».
Ας επιστρέψουμε τώρα φουλ τάιμ στο δικό μας πανηγυράκι.
SBE
¥
Είμαι σίγουρη ότι ο λάτρης της αγγλικής μουσικής Νίκελ θα ενθουσιάστηκε (επίτηδες δεν έχω διαβάσει τι έγραψε), ιδού τα δικά μου:
Για όσους ήταν στο στάδιο σίγουρα ήταν μια χαρά εκδήλωση. Για τους τηλεθεατές δεν είμαι και τόσο σίγουρη.
Τα πυροτεχνήματα ήταν όντως εντυπωσιακά, μάλιστα σε μια φάση αναρωτήθηκα μήπως ήταν κι αυτά CGI όπως στο Πεκίνο, γιατί τα εκτός σταδίου ήταν φτιαγμένα για την τηλεόραση, όχι για τους θεατές στο στάδιο.
Η βασίλισσα και η λοιπή γερουσία δεν εμφανίστηκε, το οποίο μου κακοφάνηκε, βεβαίως ήταν αφορμή να αναβαθμιστεί ο δεύτερος και καταϊδρωμένος πρίγκιπας (μου φαίνεται μεγάλο βάρος να ξέρεις ότι μόλις κάνει παιδιά ο αδερφός σου θα πέσεις σε αχρηστία ΚΑΙ θα πρέπει να κάνεις υποκλίσεις στα ανήψια σου; ). Από την άλλη, αν εμφανιζόταν η βασίλισσα θα πάθαινε εγκεφαλικό με τη μουσική. Και ίσως ο Κάρολος θεωρεί ότι είναι πολύ νέος για να αναλάβει, οπότε την έπεισε να κάτσει σπίτι.
Γιατί άραγε κατεβασμένα μούτρα ο Ρογκ; Μήπως γιατί έλειπε η βασίλισσα κι άμα είσαι πρόεδρος της ΔΟΕ πώς να το κάνουμε είσαι τάτσι μίτσι κότσι με εστεμμένους και εκατομμυριούχους, δεν είσαι όποιος κι όποιος, και να μη σε καταδέχονται; Ίσως να είναι κάτι άλλο. Μας είχαν πει στις ειδήσεις ότι ο Ρογκ είπε ότι οι αγώνες ήταν absolutely fabulous και περίμενα επομένως να πει το ίδιο και στο λόγο του, τελικά είπε happy and glorious. Που δεν θα έλεγα ότι είναι και κανένα σπουδαίο κομπλιμέντο. Τι να είχε άραγε προηγηθεί; Μήπως οι πρώην αθλητές Ρογκ και Κόου επιδόθηκαν σε κανένα πιο ευγενές σπορ, π.χ. πυγμαχία, ελληνορωμαϊκή κλπ πριν εμφανιστούν; Δεν έχω ιδέα. Προς μεγάλη ανακούφιση των εύθικτων Ελλήνων, οι Ολυμπιακοί της Αθήνας παραμένουν προς το παρόν the best ever.
Όσο για τη μουσική, δεν είμαι μόνη, κι οι κριτικοί την ψιλοθάβουν, βλέπω.
Σε γενικές γραμμές, ένα μεγάλο μέρος κινήθηκε πολύ κοντά στους σταρ των τηλεδιαγωνισμών.
Ο Τζορτζ Μάικλ γιατί είπε δύο τραγούδια, το ένα από το νέο του δίσκο; Τον βρήκανε σε τιμή ευκαιρίας ή τους είπε ότι δεν εμφανίζεται αν δεν αυτοδιαφημιστεί; κι αν ήταν το δεύτερο, γιατί δεν τον άφησαν απ΄εξω; Μήπως δεν είχαν άλλο υλικό;
Εκεί που μπήκε η Άννι Λένοξ με το πειρατικό του κάπταιν Τζιμ περίμενα και μια λαιμητόμο και να αρχίσουν να αποκεφαλίζουν θεατές.
Το μόνο κομμάτι που ήταν καλαίσθητο και αναμενόμενο ήταν αυτό με τον Λένον, αλλά λέει το επιμελήθηκε η Γιόκο Όνο, ίσως γι’ αυτό.
Σε κάποια σημεία μου φάνηκε ότι έκανε μια ψιλοκοιλίτσα.
Μου φάνηκε επίσης ότι προσπαθούσε πολύ να αρέσει στους τριανταπεντάρηδες, ο ήχος της κουλ μπριτάνια ήταν δυσανάλογα πολύς. Δε σχολιάζω τα μπαχαροκόριτσα, θα έλεγα ότι δεν τραγουδήσανε καν.
Ο Φατμπόι Σλιμ ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, ειδικά όταν άρχισε να γίνεται μαϊντανός στις κοσμικές στήλες. Πέρα από το ότι το όνομά του πάντα μου θύμιζε το ανέκδοτο "παχύς σκελετός/ υπερτροφικός Αιθίοπας". Κι επειδή όλα πλεϊμπάκ ήταν, το να τον βάλεις πάνω σε ένα χταπόδι, εντελώς άσχετο, να προσποιείται ότι κάνει ντιτζέικα κόλπα, δεν μας κοροϊδεύει, το βλέπουμε κιόλας ότι είναι πλεϊμπάκ.
Και μια που είπα για πλεϊμπάκ, η ρηαλιτζού Τζέσι Τζέι είναι ο τρέχων μαϊντανός, αν ήταν πλεϊμπάκ η ερμηνεία της στο We will rock you, φταίει ο ρυθμιστής ήχου, αν δεν ήταν, τι το θες κορίτσι μου το τραγούδι με τόσο αδύναμη φωνή; Γενικά όταν βλέπω τους υπόλοιπους Κουήν σκέφτομαι ότι ξεζουμίζουν μεταθανάτια με κάθε ευκαιρία τον Μέρκιουρι.
Κι άμα δεν μπορείς να φέρεις τον Μπόουι ή την Κέιτ Μπους (γιατί δεν μπορείς; Δεν καταδέχονται; ), γιατί τους βάζεις κονσέρβα;
Αυτά για τώρα γιατί είναι αργά, η συνέχεια αύριο
Για όσους ήταν στο στάδιο σίγουρα ήταν μια χαρά εκδήλωση. Για τους τηλεθεατές δεν είμαι και τόσο σίγουρη.
Τα πυροτεχνήματα ήταν όντως εντυπωσιακά, μάλιστα σε μια φάση αναρωτήθηκα μήπως ήταν κι αυτά CGI όπως στο Πεκίνο, γιατί τα εκτός σταδίου ήταν φτιαγμένα για την τηλεόραση, όχι για τους θεατές στο στάδιο.
Η βασίλισσα και η λοιπή γερουσία δεν εμφανίστηκε, το οποίο μου κακοφάνηκε, βεβαίως ήταν αφορμή να αναβαθμιστεί ο δεύτερος και καταϊδρωμένος πρίγκιπας (μου φαίνεται μεγάλο βάρος να ξέρεις ότι μόλις κάνει παιδιά ο αδερφός σου θα πέσεις σε αχρηστία ΚΑΙ θα πρέπει να κάνεις υποκλίσεις στα ανήψια σου; ). Από την άλλη, αν εμφανιζόταν η βασίλισσα θα πάθαινε εγκεφαλικό με τη μουσική. Και ίσως ο Κάρολος θεωρεί ότι είναι πολύ νέος για να αναλάβει, οπότε την έπεισε να κάτσει σπίτι.
Γιατί άραγε κατεβασμένα μούτρα ο Ρογκ; Μήπως γιατί έλειπε η βασίλισσα κι άμα είσαι πρόεδρος της ΔΟΕ πώς να το κάνουμε είσαι τάτσι μίτσι κότσι με εστεμμένους και εκατομμυριούχους, δεν είσαι όποιος κι όποιος, και να μη σε καταδέχονται; Ίσως να είναι κάτι άλλο. Μας είχαν πει στις ειδήσεις ότι ο Ρογκ είπε ότι οι αγώνες ήταν absolutely fabulous και περίμενα επομένως να πει το ίδιο και στο λόγο του, τελικά είπε happy and glorious. Που δεν θα έλεγα ότι είναι και κανένα σπουδαίο κομπλιμέντο. Τι να είχε άραγε προηγηθεί; Μήπως οι πρώην αθλητές Ρογκ και Κόου επιδόθηκαν σε κανένα πιο ευγενές σπορ, π.χ. πυγμαχία, ελληνορωμαϊκή κλπ πριν εμφανιστούν; Δεν έχω ιδέα. Προς μεγάλη ανακούφιση των εύθικτων Ελλήνων, οι Ολυμπιακοί της Αθήνας παραμένουν προς το παρόν the best ever.
Όσο για τη μουσική, δεν είμαι μόνη, κι οι κριτικοί την ψιλοθάβουν, βλέπω.
Σε γενικές γραμμές, ένα μεγάλο μέρος κινήθηκε πολύ κοντά στους σταρ των τηλεδιαγωνισμών.
Ο Τζορτζ Μάικλ γιατί είπε δύο τραγούδια, το ένα από το νέο του δίσκο; Τον βρήκανε σε τιμή ευκαιρίας ή τους είπε ότι δεν εμφανίζεται αν δεν αυτοδιαφημιστεί; κι αν ήταν το δεύτερο, γιατί δεν τον άφησαν απ΄εξω; Μήπως δεν είχαν άλλο υλικό;
Εκεί που μπήκε η Άννι Λένοξ με το πειρατικό του κάπταιν Τζιμ περίμενα και μια λαιμητόμο και να αρχίσουν να αποκεφαλίζουν θεατές.
Το μόνο κομμάτι που ήταν καλαίσθητο και αναμενόμενο ήταν αυτό με τον Λένον, αλλά λέει το επιμελήθηκε η Γιόκο Όνο, ίσως γι’ αυτό.
Σε κάποια σημεία μου φάνηκε ότι έκανε μια ψιλοκοιλίτσα.
Μου φάνηκε επίσης ότι προσπαθούσε πολύ να αρέσει στους τριανταπεντάρηδες, ο ήχος της κουλ μπριτάνια ήταν δυσανάλογα πολύς. Δε σχολιάζω τα μπαχαροκόριτσα, θα έλεγα ότι δεν τραγουδήσανε καν.
Ο Φατμπόι Σλιμ ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, ειδικά όταν άρχισε να γίνεται μαϊντανός στις κοσμικές στήλες. Πέρα από το ότι το όνομά του πάντα μου θύμιζε το ανέκδοτο "παχύς σκελετός/ υπερτροφικός Αιθίοπας". Κι επειδή όλα πλεϊμπάκ ήταν, το να τον βάλεις πάνω σε ένα χταπόδι, εντελώς άσχετο, να προσποιείται ότι κάνει ντιτζέικα κόλπα, δεν μας κοροϊδεύει, το βλέπουμε κιόλας ότι είναι πλεϊμπάκ.
Και μια που είπα για πλεϊμπάκ, η ρηαλιτζού Τζέσι Τζέι είναι ο τρέχων μαϊντανός, αν ήταν πλεϊμπάκ η ερμηνεία της στο We will rock you, φταίει ο ρυθμιστής ήχου, αν δεν ήταν, τι το θες κορίτσι μου το τραγούδι με τόσο αδύναμη φωνή; Γενικά όταν βλέπω τους υπόλοιπους Κουήν σκέφτομαι ότι ξεζουμίζουν μεταθανάτια με κάθε ευκαιρία τον Μέρκιουρι.
Κι άμα δεν μπορείς να φέρεις τον Μπόουι ή την Κέιτ Μπους (γιατί δεν μπορείς; Δεν καταδέχονται; ), γιατί τους βάζεις κονσέρβα;
Αυτά για τώρα γιατί είναι αργά, η συνέχεια αύριο
Την Ελισάβετ δεν την περίμενα. Εδώ ο μικρός ήρθε με σακάκι που του έλειπε το κουμπί.
Ευτυχώς που ήταν πλεϊμπάκ, δεν θα άντεχα την Λένοξ πάλι στο λάιβ.
Έχω την ίδια περιέργεια για το ξίνισμα του Ρογκ.
Για το μιξ της μουσικής δεν λέω κουβέντα γιατί είναι η περίπτωση που ο καθένας έχει τη δική του άποψη.
Τα νέα παιδιά δεν τα ξέρω και ήταν καλή ενημέρωση.
Το ποσοστό του κιτς ήταν στο όριο του ανεκτού. Λίγο ακόμη και θα βάζαμε τα γέλια.
Γενικώς πάντως τέτοια συναυλία δεν έχουμε ξαναδεί. Οπότε το μόνο παράπονο είναι που δεν μπήκε ο Μπόρις στο κανόνι.
Ευτυχώς που ήταν πλεϊμπάκ, δεν θα άντεχα την Λένοξ πάλι στο λάιβ.
Έχω την ίδια περιέργεια για το ξίνισμα του Ρογκ.
Για το μιξ της μουσικής δεν λέω κουβέντα γιατί είναι η περίπτωση που ο καθένας έχει τη δική του άποψη.
Τα νέα παιδιά δεν τα ξέρω και ήταν καλή ενημέρωση.
Το ποσοστό του κιτς ήταν στο όριο του ανεκτού. Λίγο ακόμη και θα βάζαμε τα γέλια.
Γενικώς πάντως τέτοια συναυλία δεν έχουμε ξαναδεί. Οπότε το μόνο παράπονο είναι που δεν μπήκε ο Μπόρις στο κανόνι.
Το κόκκινο ψητό πουλί του ράιχ; Ούτε μισό σχόλιο; Και η έμπνευση με τους ανθρώπους-αμπαζούρ;
Εμένα μου φάνηκε σαν εμποροπανήγυρη, όπου βγάζουμε την πραμάτεια μας και επειδή δεν διαθέτουμε πια από τα παλιά και καλά κομμάτια, σας τα δείχνουμε βίντεο, ερζάτς, κάπως τελοσπάντων.
Αυτά τα αυτοεπαινετικά που είπε ο λόρδος Σεμπάστιαν μήπως ανήκαν ή έπρεπε να ανήκουν στο ρεπερτόριο του Ρογκ και τα χάλασαν στη μοιρασιά; Ο οποίος Ρογκ ξεκίνησε την ομιλία του με Your Majesty {ποια;}, Your Royal Highnesses (εκτός αν δεν τα άκουσα όλα/σωστά);
Μου θύμισε μέτρια αρπαχτή, χωρίς καν τα δεύτερα που κρατάνε το μαγαζί ανάμεσα στις εμφανίσεις των βεντετών, με πολλά ντεκόρ και όχι ιδιαίτερα πολλά βεγγαλικά. Σιγά το πάρτι, δηλαδή.
Εμένα μου φάνηκε σαν εμποροπανήγυρη, όπου βγάζουμε την πραμάτεια μας και επειδή δεν διαθέτουμε πια από τα παλιά και καλά κομμάτια, σας τα δείχνουμε βίντεο, ερζάτς, κάπως τελοσπάντων.
Αυτά τα αυτοεπαινετικά που είπε ο λόρδος Σεμπάστιαν μήπως ανήκαν ή έπρεπε να ανήκουν στο ρεπερτόριο του Ρογκ και τα χάλασαν στη μοιρασιά; Ο οποίος Ρογκ ξεκίνησε την ομιλία του με Your Majesty {ποια;}, Your Royal Highnesses (εκτός αν δεν τα άκουσα όλα/σωστά);
Μου θύμισε μέτρια αρπαχτή, χωρίς καν τα δεύτερα που κρατάνε το μαγαζί ανάμεσα στις εμφανίσεις των βεντετών, με πολλά ντεκόρ και όχι ιδιαίτερα πολλά βεγγαλικά. Σιγά το πάρτι, δηλαδή.
SBE
¥
Συνεχίζω έχοντας διαβάσει τα σχόλιά σας: η εισαγωγή δεν ήταν άσχημη, μέχρι που μπήκαν οι σημαίες. Θα συγχωρούσα και την Εμελί Σαντέ και το μπόιμπαντ (προϊόν ρηάλιτι) και τους Μάντνες- μαϊντανό, δυο σουξέ έκαναν αυτοί οι άνθρωποι όλα κι όλα στην καριέρα τους και 25 χρόνια μετά ακόμα τα ξεζουμίζουν, και δεν ήταν και τίποτα υπερ-σουξέ, σουξεδάκια. Θα συγχωρούσα και το ντύσιμο των Πετσοπ Μπόις και των χορευτών τους, αν και δεν μπορώ να πω ότι κατάλαβα γιατί ντύθηκαν σαν μεταμοντέρνα κουκλουξκλάν.
Η χώρα που πρόσφερε στον κόσμο το πιο χαρακτηριστικό ανδρικό ντύσιμο (που το ακολουθούν όλοι οι Ιταλοί και κανένας Άγγλος), πάσχει από wardrobe malfunction, και στο Πεκίνο ο Μπόρις ήταν ξεκούμπωτος και το είχαν πει οι πάντες ότι έπρεπε να είχε κουμπωθεί πριν εμφανιστεί, και ο Ερρίκος έψαχνε το κουμπί και δεν το έβρισκε. Διαβάζω ότι συμμετείχε με την ιδιότητα του πρέσβη του αθλητισμού. Δηλαδή προσπαθούν να του βρουν του παιδιού μια δουλειά να κάνει. Όμως έχω άλλη απορία: η Κέιτ τους παντρεύτηκε και τους δύο αδερφούς; Παντού είτε πάνε κι οι τρεις μαζί, ή λείπει ο Γουίλης.
Ο Ρογκ όντως είπε Μεγαλειοτάτη, Υψηλότατοι. Αναρωτιέμαι αν τα μούτρα ήταν εν μέρει γιατί η Μεγαλειοτάτη δεν εμφανίστηκε και ήρθαν μόνο οι μισοί υψηλότατοι. Bέβαια ήταν προγραμματισμένο, στο επίσημο πρόγραμμα της τελετής στην πρώτη σελίδα είχε χαιρετισμό από τον Χάρη. Πολύ γέλασα με τον κάμερος, τον Τζόνσον και τις κυρίες τους που χόρευαν. Οπωσδήποτε καλύτερα από την δική μας τελετή λήξης που έφυγαν όλοι οι επίσημοι πριν το τέλος. Παρεμπιπτόντως, ανακοινώθηκε ότι ο Κόου θα αναλάβει θέση γενικού δερβέναγα ολυμπιακής κληρονομίας, κοινώς θα ασχοληθεί με τη διάθεση της ολυμπιακής περιουσίας μέχρι το 2016. Αυτός ο άνθρωπος δεν σταματάει τη μάσα με τίποτα. Είναι παράδειγμα προ μίμηση για κάθε μέτριο μυαλό με γρήγορα πόδια.
Πριν την τελετή, σε συνέντευξή του, ο σκηνοθέτης της παράστασης είχε πει ότι όταν έμαθε τι σχεδίαζε ο Μπόιλ για τη φλόγα κατάλαβε ότι θα πρέπει να κάνει κάτι εξίσου εντυπωσιακό για το σβήσιμο της φλόγας. Εγώ δεν είδα τίποτα εντυπωσιακό, έγινε ό,τι και στην τελετή έναρξης παιγμένο προς τα πίσω. Ο (υποθέτω) φοίνικας που κρεμόταν πάνω από τη φλόγα τι σχέση είχε με τα υπόλοιπα; Τουλάχιστον το χορευτικό ήταν καλό, μας είπαν ότι βλέπαμε το κορ ντε μπαλέ του Κόβεντ Γκάρντεν, αλλά μερικές δεν μου φάνηκαν επαγγελματίες μπαλαρίνες, εκτός αν το μπαλέτο πλέον δέχεται και τις στρουμπουλές χορεύτριες. Χμ, ενδιαφέρον θα είχε αθλητικής εμπνεύσεως μπαλέτο, με σφαιροβόλες και αρσιβαρίστες. Οι αρσιβαρίστες να πετάνε στον αέρα τις σφαιροβόλες.
Σχετικά με την ελληνική ομάδα: είχε κανέναν αθλητή; Γιατί όταν τους έδειξε ο φακός εγώ είδα μόνο κάτι σιτεμένα παλικάρια που μάλλον για παράγοντες τους έκοψα, παρά για αθλητές. Παρεμπιπτόντως, έχω μια απορία: γιατί δεν ακούμε ποτέ Έλληνα αθλητή να πηγαίνει σε αμερικάνικο πανεπιστήμιο με αθλητοϋποτροφία; Ή έστω, κανέναν Έλληνα κωπηλάτη σε Καίμπριτζ/ Οξφόρδη; Και μη μου πείτε δεν είναι αρκετά καλοί, γιατί για τους πιο πολλούς αρκεί καλούτσικη εμφάνιση σε διεθνή αγώνα. Και μετά πάνε Αμερική και έχουν την καλύτερη φαρμακευτική τεχνολογία.
Τέλος πάντων, πάει κι αυτό, φινίτο λα μούζικα κλπ. Επειδή οι πιθανότητες να βρεθώ στο Ρίο είναι ελάχιστες, τώρα βάζουμε πλώρη για Κωνσταντινούπολη το 2020. Οι υποψήφιες πόλεις είναι Μαδρίτη, Τόκυο και Κωνσταντινούπολη και πιστεύω ότι η ΔΟΕ θα θελήσει να κάνει ακόμα μεγαλύτερο άνοιγμα προς τις μουσουλμανικές χώρες και η Τουρκία να επιδείξει πόσο προοδευτική χώρα είναι και πόσο ισχυρή οικονομία κλπ κλπ. Λόγω οικονομικής κρίσης, λίγες οι υποψήφιες πόλεις αυτή τη φορά.
Η χώρα που πρόσφερε στον κόσμο το πιο χαρακτηριστικό ανδρικό ντύσιμο (που το ακολουθούν όλοι οι Ιταλοί και κανένας Άγγλος), πάσχει από wardrobe malfunction, και στο Πεκίνο ο Μπόρις ήταν ξεκούμπωτος και το είχαν πει οι πάντες ότι έπρεπε να είχε κουμπωθεί πριν εμφανιστεί, και ο Ερρίκος έψαχνε το κουμπί και δεν το έβρισκε. Διαβάζω ότι συμμετείχε με την ιδιότητα του πρέσβη του αθλητισμού. Δηλαδή προσπαθούν να του βρουν του παιδιού μια δουλειά να κάνει. Όμως έχω άλλη απορία: η Κέιτ τους παντρεύτηκε και τους δύο αδερφούς; Παντού είτε πάνε κι οι τρεις μαζί, ή λείπει ο Γουίλης.
Ο Ρογκ όντως είπε Μεγαλειοτάτη, Υψηλότατοι. Αναρωτιέμαι αν τα μούτρα ήταν εν μέρει γιατί η Μεγαλειοτάτη δεν εμφανίστηκε και ήρθαν μόνο οι μισοί υψηλότατοι. Bέβαια ήταν προγραμματισμένο, στο επίσημο πρόγραμμα της τελετής στην πρώτη σελίδα είχε χαιρετισμό από τον Χάρη. Πολύ γέλασα με τον κάμερος, τον Τζόνσον και τις κυρίες τους που χόρευαν. Οπωσδήποτε καλύτερα από την δική μας τελετή λήξης που έφυγαν όλοι οι επίσημοι πριν το τέλος. Παρεμπιπτόντως, ανακοινώθηκε ότι ο Κόου θα αναλάβει θέση γενικού δερβέναγα ολυμπιακής κληρονομίας, κοινώς θα ασχοληθεί με τη διάθεση της ολυμπιακής περιουσίας μέχρι το 2016. Αυτός ο άνθρωπος δεν σταματάει τη μάσα με τίποτα. Είναι παράδειγμα προ μίμηση για κάθε μέτριο μυαλό με γρήγορα πόδια.
Πριν την τελετή, σε συνέντευξή του, ο σκηνοθέτης της παράστασης είχε πει ότι όταν έμαθε τι σχεδίαζε ο Μπόιλ για τη φλόγα κατάλαβε ότι θα πρέπει να κάνει κάτι εξίσου εντυπωσιακό για το σβήσιμο της φλόγας. Εγώ δεν είδα τίποτα εντυπωσιακό, έγινε ό,τι και στην τελετή έναρξης παιγμένο προς τα πίσω. Ο (υποθέτω) φοίνικας που κρεμόταν πάνω από τη φλόγα τι σχέση είχε με τα υπόλοιπα; Τουλάχιστον το χορευτικό ήταν καλό, μας είπαν ότι βλέπαμε το κορ ντε μπαλέ του Κόβεντ Γκάρντεν, αλλά μερικές δεν μου φάνηκαν επαγγελματίες μπαλαρίνες, εκτός αν το μπαλέτο πλέον δέχεται και τις στρουμπουλές χορεύτριες. Χμ, ενδιαφέρον θα είχε αθλητικής εμπνεύσεως μπαλέτο, με σφαιροβόλες και αρσιβαρίστες. Οι αρσιβαρίστες να πετάνε στον αέρα τις σφαιροβόλες.
Σχετικά με την ελληνική ομάδα: είχε κανέναν αθλητή; Γιατί όταν τους έδειξε ο φακός εγώ είδα μόνο κάτι σιτεμένα παλικάρια που μάλλον για παράγοντες τους έκοψα, παρά για αθλητές. Παρεμπιπτόντως, έχω μια απορία: γιατί δεν ακούμε ποτέ Έλληνα αθλητή να πηγαίνει σε αμερικάνικο πανεπιστήμιο με αθλητοϋποτροφία; Ή έστω, κανέναν Έλληνα κωπηλάτη σε Καίμπριτζ/ Οξφόρδη; Και μη μου πείτε δεν είναι αρκετά καλοί, γιατί για τους πιο πολλούς αρκεί καλούτσικη εμφάνιση σε διεθνή αγώνα. Και μετά πάνε Αμερική και έχουν την καλύτερη φαρμακευτική τεχνολογία.
Τέλος πάντων, πάει κι αυτό, φινίτο λα μούζικα κλπ. Επειδή οι πιθανότητες να βρεθώ στο Ρίο είναι ελάχιστες, τώρα βάζουμε πλώρη για Κωνσταντινούπολη το 2020. Οι υποψήφιες πόλεις είναι Μαδρίτη, Τόκυο και Κωνσταντινούπολη και πιστεύω ότι η ΔΟΕ θα θελήσει να κάνει ακόμα μεγαλύτερο άνοιγμα προς τις μουσουλμανικές χώρες και η Τουρκία να επιδείξει πόσο προοδευτική χώρα είναι και πόσο ισχυρή οικονομία κλπ κλπ. Λόγω οικονομικής κρίσης, λίγες οι υποψήφιες πόλεις αυτή τη φορά.
Μιμίδιο, μιμίδιο: McKayla not impressed.
http://mckaylaisnotimpressed.tumblr.com/
http://knowyourmeme.com/memes/mckayla-is-not-impressed
http://www.huffingtonpost.com/2012/...-not-impressed-fab-five-photos_n_1760225.html
http://www.huffingtonpost.com/2012/08/11/mckayla-maroney-not-impressed-instagram_n_1768928.html
http://mckaylaisnotimpressed.tumblr.com/
http://knowyourmeme.com/memes/mckayla-is-not-impressed
http://www.huffingtonpost.com/2012/...-not-impressed-fab-five-photos_n_1760225.html
http://www.huffingtonpost.com/2012/08/11/mckayla-maroney-not-impressed-instagram_n_1768928.html
SBE
¥
Μου κάνει εντύπωση ο μεγάλος ενθουσιασμός από Ελλάδα για την τελετή λήξης, τη στιγμή που εδώ οι μουσικοκριτικοί πιο πολύ συμφωνούν με τον Δόχτορα πιο πάνω. Μα τόσο- τόσο πολύ είναι οι Έλληνες θαυμαστές της αγγλικής χαζοπόπ; Εγώ θυμάμαι ότι εν Ελλάδι πιο πολύ τα αμερικάνικα τσαρτ ακούγαμε (και ήταν σαφώς ανώτεροι, μετά μετακόμισα εδώ και έχασα κάθε επαφή με την Αμερική και μετά βγήκαν τα ρηάλιτι και μετά...).