Ολυμπιάδα 2012, Λονδίνο

[SBE]

Απόψε οι εκφωνητές του μπιμπισί ήταν όπως θα έπρεπε να είναι κάθε μέρα. Δηλαδή δεν έλεγαν βλακείες κατά των μη-Άγγλων αθλητών. Δεν τους υποτιμούσαν, δεν έκαναν άσχημα σχόλια όποτε έχανε ο δικός τους κλπ. Ίσως να οφείλεται στο ότι απόψε στο στίβο δεν είχε κανέναν βρετανό με ελπίδες. Ίσως να είναι κάτι άλλο: πρόσεξα παρόμοια ουδετερότητα το πρωί στη γυμναστική και στην μαραθωνοκολύμβηση. Και χτες σε μια φάση που μίλαγαν για ποδηλασία πέταξε η παρουσιάστρια ότι επειδή τα πήγανε τόσο καλά μία φορά δε σημαίνει ότι έπαψε να έχει ποδηλασία ο υπόλοιπος κόσμος. Αυτό το είπε την ώρα που έπλενα τα πιάτα και κόντεψα να σπάσω το πιάτο από το σοκ.
Κι επειδή ξέρω λίγο το μπιμπισί, υποθέτω ότι υπήρξαν διαμαρτυρίες θεατών, τις οποίες στην αρχή τις έγραψαν κανονικά γιατί η υπεροψία είναι το εθνικό σπορ κι αν ήταν ολυμπιακό άθλημα θα είχαν όλα τα μετάλλια και το παγκόσμιο ρεκόρ. Οι διαμαρτυρίες πολλαπλασιάστηκαν όσο πέρναγαν οι μέρες κι έφτασαν στο αποκορύφωμα τη δεύτερη μέρα του στίβου, την Τρίτη (γιατί είδε περισσότερος κόσμος την πρώτη μέρα). Κάποιος διευθυντής άρχισε να ανησυχεί και ετοίμασε την εντολή για τους δημοσιογράφους, αλλά την κράτησε μια μέρα να δει τι θα γίνει. Την τρίτη μέρα του στίβου, Τετάρτη, οι διαμαρτυρίες είχαν γίνει κράξιμο, οπότε Πέμπτη πρωί πρωί δόθηκε η εντολή.

Άλλο, για την Αλεξάνδρα, απόψε είχαν καλεσμένη για να σχολιάσει τα 1500 γυναικών την Ντέιμ Κέλι Χολμς, την ολυμπιονίκη της Αθήνας. Δεν τη γνώρισα στην αρχή γιατί έμοιαζε μια χαρά γυναίκα, ενώ στην Αθήνα ήταν ελαφρώς αγριόφατσα. Σκέφτηκα ότι έχει κάνει λίφτινγκ, είναι το βάψιμο και ο φωτισμός, αλλά τελικά μπορεί να είναι κάτι άλλο.

 

[SBE]

Χτες πήγα στο περίπτερο της Ρωσίας, που είναι η επόμενη διοργανώτρια των χειμερινών ολυμπιακών (Σότσι 2014, αλλά ανήκει στην οικογένεια Μπολσόι, το προφέρανε όλοι Σάτσι). Δεν ξέρω αν οι Ρώσοι έχουν μανία με τις ξεναγήσεις, αλλά ενώ στα άλλα περίπτερα σε άφηναν να κάνεις ό,τι θες, εδώ μας έβαζαν μέσα σε μπουλούκια με ξεναγό. Ευτυχώς κιόλας, γιατί ο ξεναγός μας είπε πολύ χρήσιμα πράγματα για τη διοργάνωση και για την περιοχή. Το πιο ενδιαφέρον:
Το στάδιο που χτίζεται για τους αγώνες θα χρησιμοποιηθεί και στο παγκόσμιο κύπελλο του 2018, που θα γίνει στη Ρωσία, και οι πίστες θα προσαρμοστούν για να φιλοξενήσουν από το 2014 το Ρωσικό Γκραν Πρι της Φόρμουλας 1 (νέα αθλητική διοργάνωση). Είπε επίσης ότι το Σότσι, με 400Κ κατοίκους, έχει τέσσερα εκ. επισκέπτες το χρόνο.
Αυτά για τους Ρώσους. Τις προάλλες έβλεπα ένα φιλμάκι στην τηλεόραση για την Κορέα και πως επωφελήθηκε η Σεούλ από τους ολυμπιακούς του '88, που έκλεινε λέγοντας ότι η επένδυση έβαλε την Κορέα στον αθλητικό χάρτη (για διοργανώσεις) με αποτέλεσμα να φιλοξενήσουν και το παγκόσμιο κύπελλο.
Πάμε τώρα στο Λονδίνο.
Πρώτα πρώτα, το Λονδίνο επωφελείται από το ότι μια περιοχή τρισάθλια φτιάχτηκε. Εκεί που είναι σήμερα το ολυμπιακό πάρκο (το οποίο επισήμως λέγεται Πάρκο Ελισάβετ της 2ης) ήταν κυριολεκτικά καμένη γη. Σε μια σχετική ταμπέλα στο πάρκο αναφέρει ότι η περιοχή ήταν βιομηχανική ζώνη το 19ο αιώνα, με αποτέλεσμα να έχει το χώμα μόλυβδο, αρσενικό κι όλα τα καλούδια. Αυτό το χώμα τώρα καθαρίστηκε με χημικές διεργασίες και ανακυκλώθηκε. Καθαρίσανε και το ποτάμι, στο οποίο ερχόταν για διακοπές το τέρας το Λοχ Νες και διάφορα μεταλλαγμένα είδη του ζωικού βασιλείου. Και γενικά, όταν θα ανοιχτεί στο κοινό θα είναι πολύ ωραίο πάρκο. Πέρα όμως από αυτό, τι χτίστηκε; Έχουμε και λέμε:
Το Ολυμπιακό Στάδιο με το έργο μοντέρνας τέχνης δίπλα του, που θα γίνει εστιατόριο σε δύο χρόνια. Ακόμα δεν έχει βρεθεί αγοραστής νομίζω, αλλά συζητάνε με τη Γουέστ Χαμ να το νοικιάσει για μερικά χρόνια.
Το κολυμβητήριο, το οποίο τώρα που το είδα κατάλαβα: είναι κολυμβητήριο της γειτονιάς. Για τους αγώνες έβαλαν λυόμενες έξτρα θέσεις κι όταν αυτές θα φύγουν και θα χτιστούν οι πλαϊνοί τοίχοι θα είναι ένα ντιζαϊνεράτο κολυμβητήριο που θα το αναλάβει ο δήμος, που ήδη έχει καλό κολυμβητικό πρόγραμμα, εγώ π.χ. στην πισίνα του Στράτφορντ έμαθα κολύμπι.
Το ποδηλατοδρόμιο, που κι αυτό δεν είναι μεγάλο, και περιλαμβάνει το γήπεδο του ΒΜΧ, με λυόμενες θέσεις κι αυτό.
Το Copper Box, κλειστός χώρος για εκδηλώσεις που στέγασε, χάντμπολ κλπ.

Λυόμενα ανοιχτά γήπεδα ή τέντες:
Το γήπεδο του μπάσκετ
Το γήπεδο του χόκεϊ
Το γήπεδο του πόλο (λυόμενη πισίνα)

Αλλού στο Λονδίνο λυόμενα:
Στο Γκρήνουιτς, στις εγκαταστάσεις της παλιάς Ναυτικής Σχολής, κάτω απ το αστεροσκοπείο, ιππικά αγωνίσματα
Στην αυλή της φρουράς του Μπάκιγχαμ, μπιτς βόλεϊ.

Και επίσης, εγκαταστάσεις που προϋπήρχαν:
Το Γουέμπλεϊ, για το ποδόσφαιρο
Το Γουίμπλεντον, για το τένις
Το Λορντς, γήπεδο του κρίκετ, για την τοξοβολία
και κάποια εκθεσιακά/ συναυλιακά κέντρα που νοικιάστηκαν για την περίσταση:
Το εκθεσιακό κέντρο ExCeL (άρση βαρών, πάλη διαφόρων ειδών)
Το εκθεσιακό κέντρο του Ερλς Κόρτ (βόλεϊ, τόσο μεγάλο που δε γέμιζε και το πιο εύκολο εισιτήριο όταν είχαν χαθεί τα άλλα)
Το Ο2, για γυμναστική, ταεκβοντό κλπ κλπ. Είχε βγει κι ένα σκάνδαλο το 2007 για τον Κόου αλλά το θάψανε, ότι η εταιρία Σεμπάστιαν Κόου ΕΠΕ, διοργανώσεις αθλητικών εκδηλώσεων, είχε πολλά πάρε δώσε με την εταιρία που διαχειρίζεται το Ο2 και σε διάστημα δύο μηνών έλαβαν από αυτούς πληρωμές 200Κ λιρών για υπηρεσίες που δεν ήταν ξεκάθαρες, αλλά ήταν μάλλον για να προτιμηθούν για τους αγώνες.
Δεν ξέρω πόσο κόστισε η ενοικίαση των εγκαταστάσεων, αλλά υποθέτω φτηνότερα από την κατασκευή. Στην ουσία το κράτος έφτιαξε τέσσερεις νέες αθλητικές εγκαταστάσεις, εκ των οποίων οι τρεις είναι μικρού σχετικά μεγέθους.

Και το ολυμπιακό χωριό, που είναι συγκρότημα πολυκατοικιών έχει ήδη πουληθεί σε Καταρινούς, οι οποίοι μετά τους αγώνες θα συνεχίσουν να χτίζουν (θα γεμίσει πολυκατοικίες), και έχουν ήδη λίστα αναμονής αγοραστών. Για να μην πει κανείς ότι με δημόσιο χρήμα πλουτίζουν οι άραβες, ένα μέρος των διαμερισμάτων θα διατεθεί σε χαμηλόμισθους για μερική ιδιοκτησία.

Φυσικά υπήρξε διαφθορά, υπήρξε νεποτισμός, υπήρξε ρουσφέτι, μέσο και γενικώς, ήταν ένα μεγάλο φαγοπότι, όπως πάντα. Δεν έγιναν π.χ. συγκοινωνιακά έργα, που τα χρειάζεται το Λονδίνο. Αλλά τουλάχιστον προσπάθησαν να μην έχουν άχρηστες μόνιμες κατασκευές. Στο μάρκετινγκ της υπόθεσης τόνισαν ιδιαίτερα τον κοινωνικό χαρακτήρα του έργου, που εντούτοις αμφισβητείται από πολλούς (κι εγώ μαζί τους, το να φυτέψεις ωραίες πολυκατοικίες με πανάκριβα ενοίκια και λουξ εμπορικά κέντρα σε μια φτωχογειτονιά τη "βελτιώνει" διώχνοντας τους κατοίκους σε άλλες φτωχογειτονιές).

Στην Ελλάδα χτίζαμε. Και τώρα με την εντύπωση που έχει δημιουργηθεί ότι οι ολυμπιακοί μας συνέβαλαν δυσανάλογα πολύ στη χρεοκοπία (δε συμφωνώ), θα είναι αδύνατο για πολλά χρόνια να επιχειρήσει η Ελλάδα να διεκδικήσει άλλες αθλητικές οργανώσεις.

Α, και κάτι ακόμα: το μπιμπισί έλεγε ότι το ενδιαφέρον για τον αθλητισμό έχει ανέβει τις τελευταίες μέρες, και πολλοί σύλλογοι λένε ότι επικοινώνησε μαζί τους πολύς κόσμος για πληροφορίες. Οπότε το μπιμπισί έφτιαξε ενημερωτικό φυλλάδιο και σχετική ιστοσελίδα για όποιον ενδιαφέρεται και έχει πολλαπλασιάσει τα σποτάκια όπου διάφοροι αθλητές εξηγούν πώς ξεκίνησαν με τον αθλητισμό.

 

[nickel]

Τελικά την πήρε τη σκυτάλη.

(Έχω λιώσει στην τηλεπαρακολούθηση των Ολυμπιακών. Στη δεξιά μου οθόνη έχω ανοίξει δύο παράθυρα, ένα στην ΕΡΤ κι ένα στη ΝΕΤ, και περιττό να πω ότι αυτά που κάνω στην αριστερή οθόνη πάσχουν λόγω παντελούς απουσίας συγκέντρωσης. Είναι συγκινητικός ο στίβος, αλλά ομολογώ ότι, αν έπαιρνα ποτέ τα πόδια μου να πάω να παρακολουθήσω από κοντά, θα πήγαινα να δω τις γυμνάστριες. Τις θεωρώ εξωπραγματικές, ψεύτικες, μαγικές, με την ομορφιά τους και τις ασκήσεις ακριβείας.)

 

[SBE]

Κι εγώ στη ρυθμική γυμναστική ήθελα να πάω. Βεβαίως δεν ξέρω που τελειώνει ο αθλητισμός και που αρχίζει το τσίρκο, με μερικά αγωνίσματα της γυμναστικής (τραμπολίνο; κορύνες; ), αλλά η συγχρονική κολύμβηση, η ρυθμική γυμναστική και το πατινάζ είναι τα σπορ που βλέπω πολύ ευχαρίστως. Με τον Κωστάλα στο μικρόφωνο, ακόμα καλύτερα.
Κι ας είναι καλά η ΕΡΤ της εποχής που όλοι γκρίνιαζαν ότι είχαμε μόνο κρατική τηλεόραση, που με το Σπορ και Θέαμα κάθε Κυριακή μεσημέρι μας μάθανε τα πιο παράξενα σπορ.

 

[SBE]

Ένα άρθρο για τη χρησιμότητα ή μη της διοργάνωσης μεγάλων αθλητικών γεγονότων.
The Politics of Sports Mega-events

 

[nickel]

Μέχρι τώρα δεν έχω μάθει από πού ψώνισε επώνυμο η Γαλλίδα δρομέας Phara Anacharsis από τη Μαρτινίκα.
http://fr.wikipedia.org/wiki/Phara_Anacharsis
http://en.wikipedia.org/wiki/Phara_Anacharsis

 

[SBE]

Συνεχίζοντας εντυπώσεις κλπ:
Όπως είπα και πιο πάνω, οι θεατές ήταν χλιαροί και ζωντάνεψαν τις τελευταίες μέρες.
Ξένοι είχαν έρθει αρκετοί, πολλοί Αμερικανοί οι οποίοι αγόραζαν εισιτήρια στη μαύρη αγορά χρυσοπληρώνοντάς τα, και κάμποσοι Ευρωπαίοι λίγο πιο οργανωμένοι, βοηθούσε η δυνατότητα να αγοράσεις εισιτήρια από 27 χώρες. Σε γενικές γραμμές πάντως, οι επισκέπτες είχαν χρήμα και πλήρωναν αδρά για τις καλές θέσεις.
Όσο για τους ντόπιους, είχε μεγάλο ενδιαφέρον η κοινωνιολογική ανάλυση. Το ερώτημα: ποιοί γίνονται εθελοντές και ποιοί πηγαίνουν να δουν τους αγώνες;
Ας ξεκινήσω με το πρώτο: είχα σκεφτεί κι εγώ να κάνω αίτηση για εθελόντρια αλλά όταν κοίταξα το σχετικό σάιτ μου έδωσε την εντύπωση ότι ο ιδανικός εθελοντής είναι έφηβος, μαύρος, ιδανικά πρώην τρόφιμος αναμορφωτηρίου, χαζοχαρούμενος και γενικά "από μειονεκτικό περιβάλλον", που με κάποιον μαγικό τρόπο ο εθελοντισμός θα τον κάνει έντιμο και χρήσιμο μέλος της κοινωνίας (και μετά ξύπνησαν). Πολλά είχαν ανακοινωθεί για την αναγέννηση του ανατολικού Λονδίνου (το Στράτφορντ είναι οριακά ανατολικό Λονδίνο), την προσφορά στην τοπική κοινότητα κλπ κλπ. Η πραγματικότητα; Ο μέσος εθελοντής είναι πενηντάρης (πολλοί συνταξιούχοι), λευκός, μιλάει ξένες γλώσσες, μιλάει αγγλικά με προφορά μπιμπισί, είναι μέσου+ εισοδήματος και το κυριότερο, είναι μελιστάλακτος και με την κλασσική αγγλική ευγένεια. Στο Ολυμπιακό Πάρκο είδα και λίγα "παιδιά της περιοχής" και ο φίλος που είχαμε πάει μαζί, που είναι Άγγλος, παρατήρησε ότι ήταν μεν ενθουσιώδη αλλά δεν είχαν τους ίδιους καλούς τρόπους. Ξέρω, κάποιοι θα μου πείτε ότι λέω αμπελοφιλοσοφίες, και πού το ξέρω από πού είναι ο καθένας και σε ποια κοινωνικοοικονομική ομάδα ανήκει, αλλά εδώ οι κοινωνικές ομάδες διαφοροποιούνται έντονα, παρόλο που δεν είναι προφανές στον επισκέπτη.
Οι θεατές: αυτοί ήταν μια ομάδα που πραγματικά δεν ξέρω πού κρύβεται τον υπόλοιπο καιρό, γιατί ο αλλοδαπός σαν εμένα μπορεί να τους πλησιάσει μόνο μέσω συγκεκριμένων οδών τις οποίες εγώ δεν έχω βρει. Παρόμοιοι με τους εθελοντές, μεγαλύτερες ηλικίες, άνθρωποι με ενδιαφέρον για τα σπορ, κυρίως όμως με ενδιαφέρον για τους ολυμπιακούς, με καλή μόρφωση, με καλούς τρόπους και με χρήματα για να αγοράσουν εισιτήρια. Πολλοί οικογενειάρχες με παιδιά σχολικής ηλικίας που χρησιμοποίησαν τους αγώνες για να μάθουν στα παιδιά τους δυο πράματα. Κι επειδή στις θέσεις που καθόμουν δεν υπήρχε έκπτωση για τα παιδιά, άνθρωποι που για την οικογενειακή έξοδο στους ολυμπιακούς ξόδεψαν μισό μηνιάτικο ανειδίκευτου εργάτη. Κατά 99.9% λευκοί και υποψιάζομαι η χαρά του διαφημιστή: αυτοί που έχουν χρήμα για αγορές.
Βεβαίως αυτό αντικατοπτρίζει και το ποιοί κάνουν σπορ. Μου έλεγε ο φίλος που πήγαμε μαζί στο στίβο, ο οποίος είναι αθλητής, ότι δεν έχει συναντήσει στο άθλημά του (κωπηλασία) κανέναν μη-λευκό, και γενικά είναι γνωστό ότι στίβο κάνουν οι φτωχοί γιατί δε μοιάζει να κοστίζει, ενώ όλα τα σπορ που χρειάζονται εγκαταστάσεις, εξοπλισμό κλπ, δηλαδή σχεδόν όλα τα άλλα, είναι αποκλειστικότητα των άλλων, υπάρχει ρατσισμός και η είσοδος ελέγχεται αυστηρά.

Άλλο θέμα:
Τα παράπονα των καταστηματαρχών ότι δεν έχουν δουλειές εν μέρει οφείλονται στο ότι την περίοδο των αγώνων καταργήθηκαν τα ωράρια λειτουργίας και μπορεί να ανοίγει ο καθένας το μαγαζί του όσες ώρες θέλει και όπως είδα χτες το βράδυ στην Όξφορντ Στρίτ, κάποιοι το πήραν ζεστά κι ήταν ανοιχτοί στις δέκα, με προσωπικό που πληρωνόταν κλπ. Λογικό είναι αν δεν βγάζουν στις δέκα το βράδυ όσα θα ήθελαν να ενοχλούνται που πληρώνουν προσωπικό.

Πολύ πετυχημένο το ότι οι διοργανωτές κατάφεραν να ρυθμίζουν την κίνηση του πλήθους, όπου υπήρχε συνωστισμός, με ευγένεια και χαμόγελο. Μεγάλη η αντίθεση στο τρένο για το Στράτφορντ, όπου οι υπάλληλοι των τρένων, που δεν ήταν εθελοντές και δεν τους είχαν πει να χαμογελάνε, είχαν δει τη δουλειά δεσμοφύλακες. Και γενικά, έχω παρατηρήσει ότι τελευταία η αστυνομία, οι σεκιουρητάδες, γενικά όποιος την έχει δει εξουσία, έχει αρχίσει να φέρεται σαν τους αμερικανούς αστυνομικούς. Δεν ξέρω σε τι οφείλεται αυτή η στροφή και ελπίζω τώρα με τους ολυμπιακούς να επιστρέψουμε στα παλιά, που οι αστυνομικοί ήταν ευγενικοί.

Πολύ πιο οργανωμένοι στα θέματα πωλήσεων σουβενίρ απ'ό,τι στην Αθήνα. Το μαγαζί των αγώνων είχε από τη δεύτερη μέρα το ντιβιντί με την τελετή έναρξης και πολλές φωτογραφίες και πόστερ από παλιές ολυμπιάδες, με αυτόγραφα των αθλητών (περιορισμένος αριθμός κλπ), ενώ ήδη έχει αρχίσει η δημοπρασία του υλικού, από τις στολές της τελετής έναρξης μέχρι το δίχτυ στο καλάθι του τελικού μπάσκετ (που έχει φτάσει στις τρεισήμισι χιλιάδες ήδη). Ναι, το ξέρω ότι είναι μεγαλύτερη αγορά και με παράδοση στις αγορές τέτοιου είδους, αλλά το δίχτυ του μπάσκετ είμαι σίγουρη ότι το θέλει κάποιος αμερικανός, δηλαδή η δημοπρασία απευθύνεται σε διεθνές κοινό. Μέχρι και τις σημαίες των χωρών από την τελετή έναρξης πουλάνε.

 

[Rogerios]

Μέχρι τώρα δεν έχω μάθει από πού ψώνισε επώνυμο η Γαλλίδα δρομέας Phara Anacharsis από τη Μαρτινίκα.
http://fr.wikipedia.org/wiki/Phara_Anacharsis
http://en.wikipedia.org/wiki/Phara_Anacharsis

Κι ούτε είναι εύκολο να μάθεις για τέτοιο λεπτό (κι ίσως και ξεχασμένο στον χρόνο θεματάκι). Η καταγωγή από τη Μαρτινίκα, όμως, μας επιτρέπει να πιθανολογήσουμε ότι οι πρόγονοί της θα ήταν... φευ... δούλοι. Και τη συνήθεια των κυρίων να ασκούν την αρχαιολατρεία τους στην ονοματοδοσία των σκλάβων τους μάλλον την ξέρουμε. Τέσπα, μια υπόθεση κάνω, αλλά μου φαίνεται η πιο λογική.

 

[Rogerios]

Κι ούτε είναι εύκολο να μάθεις για τέτοιο λεπτό (κι ίσως και ξεχασμένο στον χρόνο θεματάκι). Η καταγωγή από τη Μαρτινίκα, όμως, μας επιτρέπει να πιθανολογήσουμε ότι οι πρόγονοί της θα ήταν... φευ... δούλοι. Και τη συνήθεια των κυρίων να ασκούν την αρχαιολατρεία τους στην ονοματοδοσία των σκλάβων τους μάλλον την ξέρουμε. Τέσπα, μια υπόθεση κάνω, αλλά μου φαίνεται η πιο λογική.

Κι ας μη λησμονούμε ότι το όνομα Ανάχαρσις είχε μεγάλο σουξέ στο τέλος του 18ου και τις αρχές του 19ου αι. στη Γαλλία, όχι απαραίτητα λόγω του φιλόσοφου. Αντιγράφω από τη Βίκη:

"En 1788, l'abbé Jean-Jacques Barthélemy (1716-1795), philologue, publia les Les Voyages du jeune Anacharsis en Grèce remacle.org, un récit de voyage détaillé et érudit décrivant les sites et la géographie de la Grèce classique (une version française de la Description de la Grèce de Pausanias).

Le voyage du jeune Anacharsis, le descendant du sage renommé en Grèce, dure d'avril 363 au 7 juillet 336 avant J.-C., quelques jours avant le déclenchement de l'invasion de l'Empire perse par Philippe. Mais l'abbé Barthélémy retrace également d'autres passages de l'histoire athénienne, tels que les réformes des législateurs du VIe et VIIe siècle av. J.-C. (Dracon, Épiménide, Solon…), les guerres médiques, le siège de Syracuse (415 - 413 avant J.-C.), la chute d'Athènes (avril 404 avant J.-C.)… Il en profite pour rédiger de longues et minutieuses descriptions de diverses villes grecques ou ioniennes, et digresse souvent sur d'autres sujets tels que le théâtre, les coutumes et traditions des peuples, et la philosophie.

Un détail qui caractérise ses écrits : Barthélémy décida, par souci de précision, de noter en bas de ses pages chacune des références antiques qu'il utilise, et convertit lui-même les dates antiques et les valeurs monétaires ou de poids. Nombre d'écrivains célèbres après lui (dont Chateaubriand) se contentèrent de reprendre les notes scrupuleusement écrites par l'abbé lorsqu'ils voulaient parler de l'Antiquité, au lieu de refaire la recherche par eux-mêmes… L'Anarcharsis renferme de nombreuses informations très précieuses sur le vin : mœurs et vie civile des athéniens, fêtes, grandes Dionysiaques, culte de Bacchus, repas, mœurs de table, plats, boissons, longues listes de nourriture avec leurs provenances, cuisiniers, recettes, divers vins de Grèce et des îles ; fêtes des Spartiates, fêtes et mystères d'Eleusis, l'agriculture, etc.

Au moyen d'un cadre simple et ingénieux, Barthélemy y présente le tableau fidèle de la Grèce au siècle de Périclès et de Philippe ; il avait employé 30 années à élever ce monument ; on estime surtout l'Introduction de l'ouvrage. Le livre eut un énorme succès en France et à l’étranger et contribua au renouveau du néoclassicisme. Le livre eut de nombreuses imitations tout au long du XIXe siècle. René Étiemble qualifiera cet ouvrage d’« illustre fadaise»".

 

[Marinos]

Κι ούτε είναι εύκολο να μάθεις για τέτοιο λεπτό (κι ίσως και ξεχασμένο στον χρόνο θεματάκι). Η καταγωγή από τη Μαρτινίκα, όμως, μας επιτρέπει να πιθανολογήσουμε ότι οι πρόγονοί της θα ήταν... φευ... δούλοι. Και τη συνήθεια των κυρίων να ασκούν την αρχαιολατρεία τους στην ονοματοδοσία των σκλάβων τους μάλλον την ξέρουμε. Τέσπα, μια υπόθεση κάνω, αλλά μου φαίνεται η πιο λογική.

Λοιπόν τώρα κατάλαβα πόθεν και το όνομα Cyparis!

 

[Zazula]

Εξωφρενικοί οι Εγγλέζοι που, παρότι έχουν υιοθετήσει το μετρικό για νέες οδικές εφαρμογές εδώ και χρόνια, επιμένουν στον Μαραθώνιο να έχουν τις ταμπέλες σήμανσης της διανυθείσας απόστασης αποκλειστικά σε μίλια!

 

[Zazula]

Οι θεατές: αυτοί ήταν μια ομάδα που πραγματικά δεν ξέρω πού κρύβεται τον υπόλοιπο καιρό, γιατί ο αλλοδαπός σαν εμένα μπορεί να τους πλησιάσει μόνο μέσω συγκεκριμένων οδών τις οποίες εγώ δεν έχω βρει. Παρόμοιοι με τους εθελοντές, μεγαλύτερες ηλικίες, άνθρωποι με ενδιαφέρον για τα σπορ, κυρίως όμως με ενδιαφέρον για τους ολυμπιακούς, με καλή μόρφωση, με καλούς τρόπους και με χρήματα για να αγοράσουν εισιτήρια. Πολλοί οικογενειάρχες με παιδιά σχολικής ηλικίας που χρησιμοποίησαν τους αγώνες για να μάθουν στα παιδιά τους δυο πράματα. Κι επειδή στις θέσεις που καθόμουν δεν υπήρχε έκπτωση για τα παιδιά, άνθρωποι που για την οικογενειακή έξοδο στους ολυμπιακούς ξόδεψαν μισό μηνιάτικο ανειδίκευτου εργάτη. Κατά 99.9% λευκοί και υποψιάζομαι η χαρά του διαφημιστή: αυτοί που έχουν χρήμα για αγορές.

Έχεις καμιά ιδέα για την ποσόστωση των Βρετανών θεατών που δεν είναι κάτοικοι του ευρύτερου Λονδίνου;

 

[nickel]

Καλή η υπόθεση περί δουλοκτητών-νονών για τον Ανάχαρση (αν και το βιβλίο του Μπαρτελεμί το αγνοούσα).

Στις 5 το απόγευμα από τη ΝΕΤ θα έχει τον τελικό του μπάσκετ. Αν έχει την αγωνία που είχε ο αγώνας για το χάλκινο (συν μερικές αμερικάνικες φιγούρες), θα τον ευχαριστηθούμε πολύ.

 

[Hellegennes]

Εξωφρενικοί οι Εγγλέζοι που, παρότι έχουν υιοθετήσει το μετρικό για νέες οδικές εφαρμογές εδώ και χρόνια...

Έτσι νομίζεις.

 

[Zazula]

Έτσι διατείνονται εκείνοι. Αλλά το τι κάνουν στα δικά τους, λίγο ενδιαφέρει τελικά. Ενώ εδώ τώρα βλέπει όλος ο κόσμος.

 

[Hellegennes]

Ναι, αλλά ο μισός κόσμος χρησιμοποιεί μίλια. Στην επιστήμη δεν χρησιμοποιούν μίλια ποτέ των ποτών, πια. Αλλά στις αποστάσεις, όλες οι πινακίδες που θυμάμαι ήταν γραμμένες σε μίλια. Θυμάμαι μια φορά που πηγαίναμε για βόλτα στο κοντινό χωριό με τα πόδια και κάπου στο μέσον του πουθενά, βλέπουμε μια πινακίδα να γράφει "Godalming 3 m". Οπότε διαβάζει ο ένας της παρέας: "Γκοντάλμινγκ*, 3 μέτρα".


* Γκόνταλμινγκ προφέρεται.

 

[Zazula]

Πάντως, αν πρόσεξες, μίλησα ρητά για «νέες oδικές εφαρμογές».

 

[Hellegennes]

Καλά, δεν έμενα και σε κάνα κουτσοχώρι. Υπήρχαν μια χαρά νέες πινακίδες που έγραφαν πάλι αποστάσεις σε μίλια. Στο Λονδίνο δεν πρόσεξα ποτέ πινακίδες, αλλά στο Γκίλφορντ και στα πέριξ υπήρχαν πινακίδες σε μίλια κι άλλες σε μίλια και χιλιόμετρα.

 

[drsiebenmal]

Εξωφρενικοί οι Εγγλέζοι που, παρότι έχουν υιοθετήσει το μετρικό για νέες οδικές εφαρμογές εδώ και χρόνια, επιμένουν στον Μαραθώνιο να έχουν τις ταμπέλες σήμανσης της διανυθείσας απόστασης αποκλειστικά σε μίλια!

Είχε κίτρινες σε μίλια και φούξια σε χιλιόμετρα.

 

[Zazula]

Εννοείς είχε σε διαφορετικά σημεία και χιλιομετρικές; Επειδή δεν είδα κάποια (αλλά δεν ήμουν και καρφωμένος).