Ναι, προ φασιστικών...
Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)
- Thread starter Alexandra
- Start date
Κάποτε ένας Λάσκαρης είχε καταργήσει την πάλη των τάξεων. Τώρα, με τις σιβυλλικές δηλώσεις της («Δεν δεχόμαστε ούτε καν τον όρο μισθολογικό και εργατικό κόστος») η γ.γ. του ΚΚΕ φαίνεται να καταργεί το κόστος της εργασίας. Πιστεύω ότι το ΚΚΕ οφείλει να κάνει γρήγορα μια διευκρινιστική δήλωση, μη νομιστεί ότι στη μεθαυριανή σοσιαλιστική κοινωνία, όταν ας πούμε υπολογίζεται η τιμή ενός εξαγώγιμου προϊόντος, δεν θα λαμβάνεται υπόψη το εργατικό κόστος, γιατί μπορεί να νομίζουν κάποιοι ότι κάτι τέτοιο θα συμβαίνει επειδή οι μισθοί θα είναι κοντά στο μηδέν.
(Φαίνεται ότι δεν έχω διάθεση για σοβαρή κουβέντα, ε;)
(Φαίνεται ότι δεν έχω διάθεση για σοβαρή κουβέντα, ε;)
The German treasury has just sold €3.9bn at a negative interest rate of -0.0122% (ie, they will receive less € back than they invested). Why would investors want to do this? What advantages does it have over simply holding the assets in currency-denominated bank accounts?
The post, and an answer to it, from here.
The news, here: Investoren schenken Deutschland Geld (Οι επενδυτές χαρίζουν λεφτά στη Γερμανία). The rest is in German -sorry, you'll have to pay something to get a good translation, but since you are willing to pay them as keepers of your money... :devil:
The post, and an answer to it, from here.
The news, here: Investoren schenken Deutschland Geld (Οι επενδυτές χαρίζουν λεφτά στη Γερμανία). The rest is in German -sorry, you'll have to pay something to get a good translation, but since you are willing to pay them as keepers of your money... :devil:
Και εδώ μια απλή ανάλυση για τα τραπεζικά ξεσαλώματα:
Η χειρότερη καθωσπρέπει χώρα
Γλωσσικό σχόλιο: Σε κάποιο σημείο γράφει «υπολοιπόμαστε». Όπως ξέρετε, η (νέα) σωστή γραφή είναι... «υπολυπόμαστε». Διότι πλέον ούτε να λυπηθούμε σωστά δεν αντέχουμε.
Η χειρότερη καθωσπρέπει χώρα
Γλωσσικό σχόλιο: Σε κάποιο σημείο γράφει «υπολοιπόμαστε». Όπως ξέρετε, η (νέα) σωστή γραφή είναι... «υπολυπόμαστε». Διότι πλέον ούτε να λυπηθούμε σωστά δεν αντέχουμε.
Costas
¥
BLAENAU FFESTINIOG, Wales — This could have been Britain’s Greece. Δε λέει τίποτα καινούργιο (αντιπαραθέτει την έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ χωρών της ΕΕ στην αλληλεγγύη μεταξύ χωρών του ΗΒ, και την αποδίδει στην έλλειψη κοινής εθνικής ταυτότητας), απλά έχω παιδιόθεν μια συμπάθεια για την Ουαλία. :)
Το πρώτο μεγάλο «κούρεμα» του δημόσιου εξωτερικού χρέους
Οι συζητήσεις ξεκίνησαν το 1875 και η συμφωνία υπογράφηκε το 1878
Από τη σημερινή «Ημερησία»
Οι συζητήσεις ξεκίνησαν το 1875 και η συμφωνία υπογράφηκε το 1878
Από τη σημερινή «Ημερησία»
Costas
¥
Μετά από την εδώ πιο πάνω Britain's Greece, τώρα la Grèce de la France. (Le Figaro)
Last edited by a moderator:
Η αναπόφευκτη «εσωτερική υποτίμηση»
Από τον ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΙΩΑΝΝΟΥ
The Athens Review of Books (Φεβ. 2012)
http://booksreview.gr/index.php?opt...cle&id=156:-l-r&catid=59:-26--2012-&Itemid=55
Αυτό το άρθρο θέλει προσεκτικό διάβασμα και ίσως να μη συμφωνήσετε με τα συμπεράσματά του.
Η «εσωτερική υποτίμηση» είναι αναπόφευκτη, και αν δεν εφαρμοσθεί ελεγχόμενα, συνειδητοποιημένα και με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, θα πραγματοποιηθεί καταστροφικά μέσω της χρεοκοπίας. Αιτία της δεν είναι η σημερινή οικονομική πολιτική. Είναι η χθεσινή ανεύθυνη «εσωτερική ανατίμηση».
Και πριν απ' αυτό:
Είναι αλήθεια ότι η «εσωτερική υποτίμηση» δεν είναι μία απλή έκφραση. Κρύβει πίσω της πόνο, δυστυχία και ανασφάλεια. Είναι όμως εξαιρετικά παράλογο να της επιτίθεται κανείς και να την καταδικάζει. Αυτό ισοδυναμεί με το να καταριέται τον νόμο της βαρύτητας ή τους νόμους της υδροστατικής.
Από τον ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΙΩΑΝΝΟΥ
The Athens Review of Books (Φεβ. 2012)
http://booksreview.gr/index.php?opt...cle&id=156:-l-r&catid=59:-26--2012-&Itemid=55
Αυτό το άρθρο θέλει προσεκτικό διάβασμα και ίσως να μη συμφωνήσετε με τα συμπεράσματά του.
Η «εσωτερική υποτίμηση» είναι αναπόφευκτη, και αν δεν εφαρμοσθεί ελεγχόμενα, συνειδητοποιημένα και με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, θα πραγματοποιηθεί καταστροφικά μέσω της χρεοκοπίας. Αιτία της δεν είναι η σημερινή οικονομική πολιτική. Είναι η χθεσινή ανεύθυνη «εσωτερική ανατίμηση».
Και πριν απ' αυτό:
Είναι αλήθεια ότι η «εσωτερική υποτίμηση» δεν είναι μία απλή έκφραση. Κρύβει πίσω της πόνο, δυστυχία και ανασφάλεια. Είναι όμως εξαιρετικά παράλογο να της επιτίθεται κανείς και να την καταδικάζει. Αυτό ισοδυναμεί με το να καταριέται τον νόμο της βαρύτητας ή τους νόμους της υδροστατικής.
SBE
¥
Δεν το διάβασα προσεκτικά, οπότε ίσως και να διαφωνώ άδικα (παρεμπιπτόντως το πρώτο μέρος είναι πάνω κάτω σαν το άρθρο του Εκόνομιστ για την Ελλάδα στο τρέχον τεύχος), αλλά στο τέλος λέει κάτι το οποίο ακούω συνέχεια και νομίζω ότι είναι υπερβολικό και ανήκει στα πλαίσια του εθνικού αυτομαστιγώματος. Ότι η σημερινή κατάσταση οφείλεται μεταξύ άλλων και κυρίως στο ότι οι μισθοί δεν ακολουθούσαν την παραγωγικότητα και συνεπώς θα έπρεπε να μειώνονται ή να είναι στάσιμοι αντί να αυξάνονται.
Καλά και άγια όλα αυτά από λογιστική άποψη ίσως, αλλά έτσι η ευθύνη για την οικονομική πορεία της χώρας περνάει στον πολίτη, ατομικά, και δε νομίζω ότι ο πολίτης μπορεί να επηρεάσει την μακροπρόθεσμη οικονομική πορεία μιας χώρας. Και δεν εννοώ με αυτό ότι ο πολίτης δεν έχει δύναμη με την ψήφο του κλπκλπ. Έχει. Και καθορίζει με την ψήφο του και με τη νοοτροπία του το γενικό πνεύμα. Αλλά τις πιο ειδικές κατευθύνσεις τις καθορίζει το κράτος (όχι οι κυβερνήσεις, γιατί οι κυβερνήσεις κοιτάζουν μόνο μέχρι τις επόμενες εκλογές).
Το πρόβλημα της παραγωγικότητας ήταν γνωστό εδώ και δεκαετίες. Τι κάναμε σαν κράτος για να το περιορίσουμε; Πώς οργανωθήκαμε μέσα από το κράτος; Έγιναν σχετικές μελέτες; Μετατράπηκαν σε νομοσχέδια τα πορίσματα των μελετών; Καθορίστηκε κάποια γραμμή πλεύσης που δεν την άλλαξε ο επόμενος ερασιτέχνης που ανάλαβε το υπουργείο; Έγινε κατανοητό από τους περισσότερους ότι και η δική τους επιβίωση εξαρτάται από τη συνεργασία τους; Υπήρξε συντονισμός του τραπεζικού συστήματος, της παιδείας και όλων των άλλων παραγόντων που είναι απαραίτητοι για την επιτυχία τέτοιων στόχων; Μ'άλλα λόγια, υπήρχε κανένα άλλο σχέδιο για να αντιστραφεί η τάση του προβλήματος;
Δεν ξέρω τις απαντήσεις και υποψιάζομαι ότι θα είναι ναι, σε κάποιο βαθμό- προφανώς όχι επαρκή βαθμό. Κι αυτό γιατί για καλή μας ίσως τύχη, υπάρχει η ΕΕ και εκεί γίνονται μελέτες, προβλέψεις, συστάσεις και νομοσχέδια, αφήνοντας έτσι ελεύθερο χρόνο στον κατά τόπους νομοθέτη να ασχοληθεί με τα ζητήματα της επανεκλογής του. Επικυρώνει τη νομοθεσία της ΕΕ και καθάρισε, δε χρειάζεται να δουλέψει.
Επομένως αντί να γίνεται ατομικό το ζήτημα ή αντί να κατηγορούμε τους αντιπαραγωγικούς εργάτες (που έχω πει εκατό φορές ότι χαμηλή παραγωγικότητα δε σημαίνει τεμπελιά), γιατί δεν καθόμαστε να σκεφτούμε ότι έχουμε αναποτελεσματικούς θεσμούς για την αντιμετώπιση μελλοντικών προβλημάτων; Και, ναι, το ξέρω ότι το λέμε, αλλά το λέμε στα πεταχτά και με ελαφρύ τρόπο και επιστρέφουμε στην κριτική των συμπτωμάτων, στο σχολιασμό της ανικανότητας του ενός και του άλλου και τελικά στην φράση- ομπρέλλα "έτσι είναι ο Έλληνας". Υποδομή φυσικά υπάρχει, δεν υπάρχει εφαρμογή. Κι αυτό δεν είναι ζήτημα του μη-παραγωγικού εργάτη αλλά του διευθυντή του.
Καλά και άγια όλα αυτά από λογιστική άποψη ίσως, αλλά έτσι η ευθύνη για την οικονομική πορεία της χώρας περνάει στον πολίτη, ατομικά, και δε νομίζω ότι ο πολίτης μπορεί να επηρεάσει την μακροπρόθεσμη οικονομική πορεία μιας χώρας. Και δεν εννοώ με αυτό ότι ο πολίτης δεν έχει δύναμη με την ψήφο του κλπκλπ. Έχει. Και καθορίζει με την ψήφο του και με τη νοοτροπία του το γενικό πνεύμα. Αλλά τις πιο ειδικές κατευθύνσεις τις καθορίζει το κράτος (όχι οι κυβερνήσεις, γιατί οι κυβερνήσεις κοιτάζουν μόνο μέχρι τις επόμενες εκλογές).
Το πρόβλημα της παραγωγικότητας ήταν γνωστό εδώ και δεκαετίες. Τι κάναμε σαν κράτος για να το περιορίσουμε; Πώς οργανωθήκαμε μέσα από το κράτος; Έγιναν σχετικές μελέτες; Μετατράπηκαν σε νομοσχέδια τα πορίσματα των μελετών; Καθορίστηκε κάποια γραμμή πλεύσης που δεν την άλλαξε ο επόμενος ερασιτέχνης που ανάλαβε το υπουργείο; Έγινε κατανοητό από τους περισσότερους ότι και η δική τους επιβίωση εξαρτάται από τη συνεργασία τους; Υπήρξε συντονισμός του τραπεζικού συστήματος, της παιδείας και όλων των άλλων παραγόντων που είναι απαραίτητοι για την επιτυχία τέτοιων στόχων; Μ'άλλα λόγια, υπήρχε κανένα άλλο σχέδιο για να αντιστραφεί η τάση του προβλήματος;
Δεν ξέρω τις απαντήσεις και υποψιάζομαι ότι θα είναι ναι, σε κάποιο βαθμό- προφανώς όχι επαρκή βαθμό. Κι αυτό γιατί για καλή μας ίσως τύχη, υπάρχει η ΕΕ και εκεί γίνονται μελέτες, προβλέψεις, συστάσεις και νομοσχέδια, αφήνοντας έτσι ελεύθερο χρόνο στον κατά τόπους νομοθέτη να ασχοληθεί με τα ζητήματα της επανεκλογής του. Επικυρώνει τη νομοθεσία της ΕΕ και καθάρισε, δε χρειάζεται να δουλέψει.
Επομένως αντί να γίνεται ατομικό το ζήτημα ή αντί να κατηγορούμε τους αντιπαραγωγικούς εργάτες (που έχω πει εκατό φορές ότι χαμηλή παραγωγικότητα δε σημαίνει τεμπελιά), γιατί δεν καθόμαστε να σκεφτούμε ότι έχουμε αναποτελεσματικούς θεσμούς για την αντιμετώπιση μελλοντικών προβλημάτων; Και, ναι, το ξέρω ότι το λέμε, αλλά το λέμε στα πεταχτά και με ελαφρύ τρόπο και επιστρέφουμε στην κριτική των συμπτωμάτων, στο σχολιασμό της ανικανότητας του ενός και του άλλου και τελικά στην φράση- ομπρέλλα "έτσι είναι ο Έλληνας". Υποδομή φυσικά υπάρχει, δεν υπάρχει εφαρμογή. Κι αυτό δεν είναι ζήτημα του μη-παραγωγικού εργάτη αλλά του διευθυντή του.
Δεν αποκόμισα την ίδια εντύπωση. Ο καθένας φταίει ανάλογα με το ρόλο του. Ο ψηφοφόρος φταίει για την ψήφο του, αλλά ομόλογα δεν εκδίδει. Ο εργαζόμενος διεκδικεί καλύτερες αμοιβές, αλλά δεν τις δίνει ο ίδιος στον εαυτό του.
Αν συμβαίνει, κακώς και περιέργως συμβαίνει. Στα πρότυπα που λειτουργούν ανεβοκατεβαίνουν και οι μισθοί των διευθυντών. Συχνά οι μισθοί των διευθυντών ανεβαίνουν επειδή κατάφεραν να κατεβάσουν τους μισθούς του προσωπικού, να κάνουν τη δουλειά με λιγότερους...
SBE
¥
Αυτό είναι ίσως σημείο των καιρών, αλλά δεν είναι η κανονική κατάσταση των πραγμάτων. Ο μισθός του διευθυντή εξαρτάται από το πόσο καλά κάνει τη δουλειά του, όπως ο μισθός κάθε υπαλλήλου.
Αλλά γιατί τέτοια αρνητική στάση προς τους διευθυντές; Μήπως γιατί διευθυντής = εργοστασιάρχης = καπιταλιστής = πίνει το αίμα του εργάτη με το καλαμάκι;
Όμως αυτό δεν είναι ο κανόνας. Ο διευθυντής του υποκαταστήματος της τράπεζας μισθωτός δεν είναι;
Παρατηρώ (όχι αποκλειστικά στην Έλσα) ότι μένουμε σε κάποια στερεότυπα του ελληνικού σινεμά της δεκαετίας του '60. Όμως οι επιχειρήσεις της δεκαετίας του '60 πάνε, τέλειωσαν. Το ΙΕΚ διοίκησης επιχειρήσεων Παπαγιανόπουλος- Κωσταντάρας- Γκιωνάκης και σία μας τέλειωσε κι αυτό.
Όχι βέβαια, δεν ισχύει το διευθυντής = εργοστασιάρχης = καπιταλιστής κλπ. Ωστόσο τα κορυφαία στελέχη λαμβάνουν αμοιβές όσες όλο το υπόλοιπο εργοστάσιο μαζί και κάτι παραπάνω, και συνεχίζουν να παίρνουν αφράτα μπόνους ακόμη κι αν η εταιρεία παρουσιάζει χοντρές ζημίες και κάνει του κόσμου τις (άλλες) περικοπές.
http://www.payscale.com/ceo-income/fortune-50
http://www.usatoday.com/money/companies/management/story/CEO-pay-2010/45634384/1
http://blogs.payscale.com/ask_dr_salary/2011/12/ceo-pay-vs-typical-worker-pay.html
SBE
¥
SBE, με κάλυψε ήδη ο Ζαζ παραθέτοντας στοιχεία, αλλά το έχω διαπιστώσει και προσωπικά, ισχύει.
(η σκανδαλώδης διαφορά μισθού, όχι το ...καλαμάκι)
Είπα ότι αυτό είναι σημείο των καιρών, και σίγουρα είναι κάτι που πρέπει να εξεταστεί χωριστά. Αυτό που περιγράφει ο Ζαζ και όλα του τα παραδείγματα, είναι το αμερικάνικο μοντέλο. Εμφανίζεται ειδικά σε συγκεκριμένη κουλτούρα (την αγγλοσαξονική), ενώ οι Γερμανοί π.χ. που τα πάνε πολύ καλύτερα, δεν έχουν τόσο μεγάλες διαφορές στο μισθό του πρώτου και του τελευταίου της κάθε επιχείρησης, αν και αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει τα τελευταία χρόνια σε ορισμένες επιχειρήσεις (όχι όλες).
Όμως αυτή η ανωμαλία δεν είναι δικαιολογία για να τα βλέπουμε όλα μαύρα.
Πού είδες, βρε SBE, ότι η Elsa χρησιμοποίησε αυτόν τον λόγο για να περάσει το μήνυμα πως όλα είναι μαύρα;
1. Είπες εσύ ότι συχνά η μη-παραγωγικότητα ενός εργάτη δεν είναι προϊόν της τεμπελιάς τού ιδίου, αλλά φταίει ο διευθυντής του.
2. Σχολίασε η Έλσα ότι έχεις δίκιο ωστόσο, παρά ταύτα, οι αποδοχές που υφίστανται συμπίεση είναι του εργάτη, όχι του διευθυντή με το φταίξιμο.
3. Εκεί εσύ αντέδρασες σαν να σου πάτησαν τον κάλο — όχι δηλαδή με το τι πραγματικά ειπώθηκε, αλλά με βάση το τι νόμισες εσύ πως ειπώθηκε και με βάση το τι πιστεύεις εσύ πως υποκρύπτεται πίσω από ένα τέτοιο σχόλιο, βάζοντας σε στερεότυπα τα ελατήρια των σχολίων μας: Ότι δηλαδή εμείς στην Ελλάδα είμαστε φανατισμένοι κατά των διευθυντών επειδή τους εξισώνουμε με τον κακό καπιταλιστή-σατανά κι έχουμε μείνει σε καρικατούρες του '60. Καμία σχέση, μαλλαλόγια, μ' αυτό που προηγήθηκε στην κουβέντα.
4. Σου δίνω κάποια στοιχεία για το ότι, και ζημίες να έχει μια εταιρεία, ο διευθυντής θα συνεχίσει να αμοίβεται παχυλότατα (ενώ ο απλός εργάτης, όπως έχουμε δει, θα «εξορθολογιστεί» ως μέγεθος ή θα καταστεί «περισσευούμενος» —κοινώς θ' απολυθεί— ή θ' αναγκαστεί ν' αποδεχτεί περικοπές στις αποδοχές του).
5. Η Έλσα λέει πως κι εκείνη αυτό εννοούσε.
6. Σχολιάζεις λέγοντας πως αυτό αφορά τους Αγγλοσάξονες και τελευταίως και τους Γερμανούς, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για να τα βλέπουμε όλα μαύρα.
Εεεεε;
1. Είπες εσύ ότι συχνά η μη-παραγωγικότητα ενός εργάτη δεν είναι προϊόν της τεμπελιάς τού ιδίου, αλλά φταίει ο διευθυντής του.
2. Σχολίασε η Έλσα ότι έχεις δίκιο ωστόσο, παρά ταύτα, οι αποδοχές που υφίστανται συμπίεση είναι του εργάτη, όχι του διευθυντή με το φταίξιμο.
3. Εκεί εσύ αντέδρασες σαν να σου πάτησαν τον κάλο — όχι δηλαδή με το τι πραγματικά ειπώθηκε, αλλά με βάση το τι νόμισες εσύ πως ειπώθηκε και με βάση το τι πιστεύεις εσύ πως υποκρύπτεται πίσω από ένα τέτοιο σχόλιο, βάζοντας σε στερεότυπα τα ελατήρια των σχολίων μας: Ότι δηλαδή εμείς στην Ελλάδα είμαστε φανατισμένοι κατά των διευθυντών επειδή τους εξισώνουμε με τον κακό καπιταλιστή-σατανά κι έχουμε μείνει σε καρικατούρες του '60. Καμία σχέση, μαλλαλόγια, μ' αυτό που προηγήθηκε στην κουβέντα.
4. Σου δίνω κάποια στοιχεία για το ότι, και ζημίες να έχει μια εταιρεία, ο διευθυντής θα συνεχίσει να αμοίβεται παχυλότατα (ενώ ο απλός εργάτης, όπως έχουμε δει, θα «εξορθολογιστεί» ως μέγεθος ή θα καταστεί «περισσευούμενος» —κοινώς θ' απολυθεί— ή θ' αναγκαστεί ν' αποδεχτεί περικοπές στις αποδοχές του).
5. Η Έλσα λέει πως κι εκείνη αυτό εννοούσε.
6. Σχολιάζεις λέγοντας πως αυτό αφορά τους Αγγλοσάξονες και τελευταίως και τους Γερμανούς, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για να τα βλέπουμε όλα μαύρα.
Εεεεε;
SBE
¥
Και μια που λέμε για αμοιβές:
Spain caps senior pay at bailed-out banks
Spain’s centre-right government has capped the pay of executives and directors at banks supported by or taken over by the state, cutting their income in some cases by three-quarters.[...] High quality global journalism requires investment. Please share this article with others using the link below, do not cut & paste the article. See our Ts&Cs and Copyright Policy for more detail. Email ftsales.support@ft.com to buy additional rights. http://www.ft.com/cms/s/0/9deff7cc-4e86-11e1-ada2-00144feabdc0.html#ixzz1lNBebLf7
Chairmen and chief executives of banks such as Bankia and Banca Cívica, which both received loans from the official bank rescue fund before listing on the stock exchange last year, will not be able to earn more than €600,000 a year, including pension benefits. Bonuses are suspended, and annual pay for non-executive directors limited to €100,000.
Last year, Rodrigo Rato, executive chairman of Bankia as well as a former finance minister and ex-head of the International Monetary Fund, earned a fixed salary excluding bonuses of €2.34m, and therefore faces a pay cut of at least 74 per cent this year.
The limits are even stricter for banks nationalised by the authorities during the continuing economic crisis to save them from possible collapse. In the case of banks such as Catalunya Caixa, whose chairman Adolf Todó was paid €1.55m last year, pay for top executives is capped at €300,000 and for non-executives at €50,000.
Spain caps senior pay at bailed-out banks
Spain’s centre-right government has capped the pay of executives and directors at banks supported by or taken over by the state, cutting their income in some cases by three-quarters.[...] High quality global journalism requires investment. Please share this article with others using the link below, do not cut & paste the article. See our Ts&Cs and Copyright Policy for more detail. Email ftsales.support@ft.com to buy additional rights. http://www.ft.com/cms/s/0/9deff7cc-4e86-11e1-ada2-00144feabdc0.html#ixzz1lNBebLf7
Chairmen and chief executives of banks such as Bankia and Banca Cívica, which both received loans from the official bank rescue fund before listing on the stock exchange last year, will not be able to earn more than €600,000 a year, including pension benefits. Bonuses are suspended, and annual pay for non-executive directors limited to €100,000.
Last year, Rodrigo Rato, executive chairman of Bankia as well as a former finance minister and ex-head of the International Monetary Fund, earned a fixed salary excluding bonuses of €2.34m, and therefore faces a pay cut of at least 74 per cent this year.
The limits are even stricter for banks nationalised by the authorities during the continuing economic crisis to save them from possible collapse. In the case of banks such as Catalunya Caixa, whose chairman Adolf Todó was paid €1.55m last year, pay for top executives is capped at €300,000 and for non-executives at €50,000.