Mήπως γνωρίζετε στο περίπου τα κριτήρια για να διεκδικήσει κάποιος αυτές τις υποτροφίες;;
Να έχει σφυγμό κι αναπνοή ο φοιτητής κατά την έναρξη των μαθημάτων- η εγκεφαλική δραστηριότητα είναι προαιρετική. :)
Μ' άλλα λόγια τα κριτήρια είναι στοιχειώδη αλλά διαφέρουν από πανεπιστήμιο σε πανεπιστήμιο. Μερικά πανεπιστήμια έχουν πιο πολλά λεφτά και δίνουν πιο πολλές υποτροφίες, άλλα δεν έχουν δεκάρα. Μερικά πανεπιστήμια βλέπουν το πρόγραμμα σπουδών που προσφέρουν σαν ευκαιρία να πιάσουν κορόιδα αλλοδαπούς φοιτητές και δεν προσφέρουν δεκάρα, άλλα το βλέπουν σαν ευκαιρία να εκπαιδεύσουν τις μάζες, οπότε προσφέρουν αβέρτα κλπκλπ. Σε γενικές γραμμές καλοί βαθμοί στο προηγούμενο πτυχίο (όχι απαραίτητα άριστα), να δείξεις στην αίτησή σου ότι έχεις ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το αντικείμενο, π.χ. ότι έχεις ασχοληθεί όχι μόνο μέσα στο πανεπιστήμιο αλλά και στον ελεύθερο χρόνο σου με αυτό, και τέλος τι φοιτητής είσαι. Και εξηγώ: υπάρχουν τρεις κατηγορίες φοιτητών: ντόπιοι (home), ΕΕ και ξένοι. Ντόπιοι και ΕΕ πληρώνουν τα ίδια δίδακτρα αλλά έχουν διαφορετική πρόσβαση σε υποτροφίες (μερικές υποτροφίες π.χ. είναι μόνο για ΕΕ).
Ντόπιος φοιτητής είναι όποιος, ανεξάρτητα από το διαβατήριό του, έχει ζήσει και πληρώσει φόρους στη χώρα όλη την τριετία πριν την έναρξη των σπουδών (έχει και κάποιες ρυθμίσεις για στρατιώτες, αλλά αυτό δε μας απασχολεί). Σε πολλά προγράμματα συμφέρει να είσαι ντόπιος γιατί είναι τόσο λίγοι οι ντόπιοι που τους δίνουν χρηματοδότηση για να τους προσελκύσουν. Υποψιάζομαι ότι η μετάφραση ανήκει στα προγράμματα που δεν έχουν μεγάλη ζήτηση από ντόπιους. Φυσικά αυτά δεν θα στα πούνε με το νι και με το σίγμα τα πανεπιστήμια, γιατί όπως θα έχεις μάθει από τη μελέτη της Αγγλικής Φιλολογίας, εδώ στο ΗΒ όλα λέγονται πλαγίως. Άλλωστε άμα ανακοίνωναν περάστε κόσμε, εδώ τα λεφτά με ουρά, θα γινόταν το αδιαχώρητο. Απλά ρωτάς (ή κοιτάς στις σελίδες του πανεπιστημίου): what funding is available?
Εδώ στην Ελλάδα συνήθως ισχύει το αντίθετο. Πρώτα γράφεσαι σε μία σχολή και μετά σου επιτρέπεται να διεκδικήσεις κάποια υποτροφία.
Όχι σε όσες ξέρω, όπως π.χ. του Ωνάσειου κλπ, αλλά δεν είναι του παρόντος η συζήτηση αυτή.
Ναι, μόνο που αυτές οι αγγελίες είναι για δασκάλους που έχουν τελειώσει την διδασκαλική εκπαίδευση, δηλαδή όχι της κατηγορίας σου. Διάβασε
εδώ λεπτομέρειες.
Το θέμα όμως είναι πως δε θα μου άρεσε να ζήσω στην Αγγλία για πολύ καιρό, άντε το πολύ 1-2 χρόνια.
Αυτό δεν το ξέρεις προκαταβολικά. Μπορεί να έρθεις εδώ και να σου αρέσει, κι αν δε σου αρέσει φεύγεις, δεν έγινε και τίποτα. Αλλά εκτός από το ΗΒ υπάρχει και η Ιρλανδία, η Μάλτα κι ένα σωρό άλλες αγγλόφωνες χώρες που προσφέρουν παρόμοιες ή και καλύτερες δυνατότητες. Απλά δεν ξέρω πολλά γι'αυτές για προφανείς λόγους.
Έπειτα τα μεταπτυχιακά προγράμματα έχουν μεγάλο φόρτο εργασίας. Θα προλαβαίνω και να διαβάζω και να δουλεύω;;
Αν βρεις υποτροφία ή εκμεταλλευτείς άλλες δυνατότητες χρηματοδότησης δεν θα χρειάζεται να δουλεύεις και να εργάζεσαι.
Επιπλέον, φαντάζομαι πως για να σε δεχθούν σε σχολείο ως δασκάλα, καθηγήτρια θα πρέπει να έχεις και κάποια προϋπηρεσία στο επάγγελμα.
Δεν σου πρότεινα δουλειά δασκάλου αλλά βοηθού δασκάλου. Classroom assistant. Δεν χρειάζεται προϋπηρεσία.
Όπως εξήγησα στο προηγούμενο, για να γίνεις δάσκαλος χρειάζεται ΡGCE, το πτυχίο του δασκάλου (πρωτοβάθμιας- δευτεροβάθμιας) για όσους έχουν ήδη πτυχίο. Αυτό μπορείς να το πάρεις είτε με σπουδές παιδαγωγικής και πρακτική εξάσκηση σε ένα χρόνο, είτε σε δύο χρόνια στη δουλειά, ενώ εργάζεσαι σε σχολείο σαν βοηθός δασκάλου. Τα δίδακτρα συνήθως τα πληρώνει το κράτος. Οι εκπαιδευόμενοι δάσκαλοι έχουν επίσης οικονομική βοήθεια για στέγαση κοντά στο σχολείο και διάφορα άλλα οικονομικά κίνητρα. Μ' άλλα λόγια, δεν είναι άσχημα τα πράγματα, ούτε θα σου κοστίσει το να πάρεις το χαρτί του δασκάλου. Φυσικά ο μισθός του εκπαιδευόμενου δασκάλου είναι χαμηλός και επιπλέον όπως είπα, για ορισμένες ειδικότητες δεν έχουν μεγάλη ανάγκη οπότε έχουν λιγότερα κίνητρα. Αν όμως ξέρεις καλά Γαλλικά, μπορείς να ζητήσεις να γίνεις δασκάλα Γαλλικών που είναι ειδικότητα υψηλής ζήτησης: επειδή δεν έχεις πτυχίο γαλλικής φιλολογίας μάλλον θα σου ζητήσουν να δώσεις εξετάσεις στα γαλλικά για να αποδείξεις ότι τα ξέρεις ικανοποιητικά ή να παρακολουθήσεις πρόγραμμα ενίσχυσης των γαλλικών.
Οπότε αυτό που σου πρότεινα είναι:
Αύγουστος 2012: έρχεσαι Αγγλία, ξεκινάς εκπαιδευόμενη βοηθός δασκάλου σε σχολείο. Μόλις εξοικειωθείς με το σύστημα θα μπορείς ίσως να κάνεις και ιδιαίτερα για να συμπληρώνεις το εισόδημά σου.
Αύγουστος 2014: τελειώνει η εκπαίδευση και πιάνεις δουλειά σαν κανονική δασκάλα σε σχολείο
Αύγουστος 2015: έχεις κλείσει τρία χρόνια φορολογούμενη στην Αγγλία, άρα θεωρείσαι home student, δικαιούσαι φοιτητικό δάνειο με πολύ χαμηλό επιτόκιο και ευνοϊκούς όρους, δικαιούσαι έξτρα χρηματοδότηση, γενικώς είσαι σε πολύ καλύτερη θέση για να χρηματοδοτήσεις τις σπουδές μετάφρασης. Επιπλέον έχεις εξοικειωθεί με τη χώρα, τη γλώσσα, το πώς κάνουμε αιτήσεις στα πανεπιστήμια κλπ. Οπότε ξεκινάς τις σπουδές μετάφρασης τώρα ή συνεχίζεις άλλη μια χρονιά σα δασκάλα και ξεκινάς του χρόνου. Συστατική παίρνεις από τον διευθυντή του σχολείου σου (προϊστάμενός σου).
Αύγουστος 2016: είσαι 26 ετών (αν έχω υπολογίσει σωστά) κι έχεις τελειώσει τις σπουδές μετάφρασης, έχεις διδακτική πείρα, έχεις μάθει πολύ καλύτερα την αγγλική γλώσσα και τα τερτίπια της. Η συνέχεια επί της οθόνης.
Εγώ δυστυχώς δεν την έχω και δεν ξέρω καν αν θα την αποκτήσω. Έχω ψάξει μέσω αγγελιών σε φροντιστήρια (εδώ στην Ελλάδα) και συνεχώς τρώω "εργασιακές χυλόπιτες"
επειδή μου λείπει πολυετής (τουλάχιστον 3-5 χρόνια) εμπειρία στη φροντιστηριακή διδασκαλία.
Καλή τύχη. Δυστυχώς, στο τρέχον οικονομικό και εργασιακό κλίμα, θα είναι πολύ δύσκολο.
Ένα άλλο που με αγχώνει με το μεταπτυχιακό στο εξωτερικό είναι αν μέχρι να πάω (γιατί για τα επόμενα 1-2 χρόνια δε μπορώ να φύγω για έξω) θα μπορέσω να έχω τις απαιτούμενες συστατικές επιστολές.
Βλ. άνω. Αν εργάζεσαι, μία συστατική είναι λογικό να είναι από τον εργοδότη σου. Φυσικά οι Έλληνες εργοδότες δεν ξέρουν πολλά από τέτοια, αλλά στην ουσία γράφει ότι κάνεις καλά τη δουλειά σου και είσαι επιμελής και πιστεύει ότι οι μεταπτυχιακές σπουδές θα σε ωφελήσουν και ότι με τις ικανότητες και την αφοσίωση που δείχνεις σε κάθε στόχο σου οι σπουδές θα είναι παιχνιδάκι κλπ κλπ. Επίσης, εδώ είναι
Βαλκάνια Αγγλία, οι συστατικές είναι απαραίτητες με την αίτηση αλλά δεν είναι τόσο σημαντικές όσο τις παρουσιάζουν. Επιπλέον, το πολύ τρεις συστατικές χρειάζονται, όχι εκατόν τρεις.
Τα χρόνια όμως περνούν και οι 2 από τους καθηγητές αυτούς θα πάρουν σε 1-2 χρόνια σύνταξη.
Κράτησε επαφή έτσι ώστε να μπορείς να τους ζητήσεις συστατική και τότε.
Μετά οι άλλοι που θα μείνουν θα μπορούν να μου δώσουν επιστολή ή επειδή θα έχουν μεσολαβήσει κάποια χρόνια δε θα μπορέσουν να "εκτιμήσουν" τους βαθμούς μου και τις εργασίες μου στα μαθήματά τους;;
Θα έχουν στο αρχείο τους βαθμούς σου, ούτως ή άλλως.
Εδώ να κάνω μια παρένθεση για τις συστατικές: αυτές οι συστατικές που ο καθηγητής δεν σε ξέρει ιδιαίτερα και απλώς κοιτάζει τι βαθμούς είχες και σου γράφει κάτι γενικό καλές είναι, αλλά δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο και το ξερουν κι οι παραλήπτες τους. Αυτό που δεν ξέρουμε (τουλάχιστον όλοι) στην Ελλάδα είναι ότι αυτό που μετράει είναι η προσπάθεια πέρα από τις απαιτήσεις του κάθε μαθήματος. Μια έξτρα εργασία, λίγη παραπάνω δουλειά που μπορεί να οδηγήσει σε καμιά μικροπαρουσίαση σε συνέδριο, ενασχόληση με κάποιο θέμα για προσωπικό ενδιαφέρον κι όχι γιατί το απαιτεί το μάθημα (και αναζήτηση βοήθειας από τον τομέα), συμμετοχή σε προαιρετικές δραστηριότητες κλπ κλπ. Αυτά κάνουν τον φοιτητή αξέχαστο και μετά μπορείς να του δώσεις συστατική που πετάει και μπορεί ο φοιτητής να προσθέσει τη δραστηριότητα στην αίτησή του σαν επιπρόσθετο στοιχείο γιατί είμαι καλός φοιτητής και να με πάρετε κλπκλπ. Για να καταλάβεις, είχα μια συγκάτοικο κάποτε που δεν ήταν ιδιαίτερα καλή φοιτήτρια αλλά είχε ασχοληθεί με το αντικείμενό της και εκτός μαθημάτων, επειδή την ενδιέφερε. Τη δέχτηκαν για μεταπτυχιακά σε κάποιο πολύ καλό πανεπιστήμιο που κανονικά με το βαθμό που είχε δεν θα την δέχονταν, βασισμένοι στην εξωπανεπιστημιακή επιστημονική δραστηριότητά της (δυστυχώς, δεν τους έβγαλε ασπροπρόσωπους, κόπηκε, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα).
Τέλος, θα πω αυτό που λέει κι η Παλάβρα: αποφάσισε τι ακριβώς σε ενδιαφέρει. Ακολουθούν συστάσεις που ίσως φαίνονται επικριτικές, αλλά είναι για το καλό σου και ίσως κάποιες δεν ισχύουν στην περίπτωσή σου:
Όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας σου που μεγαλώνουν στην Ελλάδα σε περιβάλλον που δεν έχει γνώσεις για το τι γίνεται παραπέρα, είναι φυσικό να σου φαίνονται βουνό τα πάντα. Μια βασική διαφορά που έχω παρατηρήσει ανάμεσα στα "καλά" ιδιωτικά σχολεία της Ελλάδας και στα δημόσια (ακόμα και τα πολύ καλά δημόσια σαν αυτό που πήγαινα εγώ) είναι το ότι τα δημόσια δεν σε προετοιμάζουν για το παραπέρα, για το αντισυμβατικό κλπ. Και φυσικά δεν τα κατηγορώ. Στο "κανονικό", το "ομαλό" αν θέλεις μοντέλο, τελειώνεις το σχολείο, πας πανεπιστήμιο και μετά εργάζεσαι σε αυτό ακριβώς που σπούδασες. Συνήθως όλα κοντά στον τόπο καταγωγής σου. Όμως το μοντέλο αυτό δεν καλύπτει περιπτώσεις που κάποιοι π.χ. σπουδάζουν εκτός Ελλάδας, έχουν εξωπανεπιστημιακές ασχολίες πιο σημαντικές από τις πανεπιστημιακές, κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές, έχουν επιστημονικά ενδιαφέροντα σε άλλο κλάδο, έχουν καλλιτεχνικές ανησυχίες, εργάζονται ή επιθυμούν να εργαστούν σε κάτι τελείως διαφορετικό κλπ κλπ κλπ. Αν δεν είσαι ο τρικούπης που τα ξετρυπώνει όλα (έτσι με λέει η γιαγιά μου υπερβάλλοντας), ώστε να βρεις το δρόμο μόνος σου, αν δεν έχεις το ανάλογο οικογενειακό/ φιλικό περιβάλλον που θα σε καθοδηγήσει, δυστυχώς, είναι δύσκολα. Κι είναι κρίμα, γιατί τα μη-παραδοσιακά μοντέλα που περιγράφω πιο πάνω δεν είναι πλέον τόσο ασυνήθιστα, κι είναι κρίμα να τους βλέπεις να πνίγονται (σε μια κουταλιά νερό συνήθως).
Προχτές μίλαγα με την κουμπάρα μου και αναρωτιόμασταν πόσο βόδια ήμασταν όταν πρωτοήρθαμε στην Αγγλία και πόσο ανελαστικά βλέπαμε τα πάντα γιατί δεν ξέραμε, και πόσα λάθη κάναμε λόγω του ότι νομίζαμε ότι όλα ήταν σαν την Ελλάδα. Και πόση έπαρση είχαμε γιατί νομίζαμε ότι επειδή είχαμε πάρει ένα πτυχίο (με λίαν καλώς και χωρίς πρόσθετα επιστημονικά ενδιαφέροντα) είχαμε δέσει το γάιδαρό μας, είχαμε γίνει επιστημόνισσες και περιμέναμε τον ανάλογο θαυμασμό (που δεν ερχόταν). Ευελπιστώ ότι εγώ ήμουνα λίγο, ελάχιστα καλύτερα γιατί μίλαγα καλά τη γλώσσα κι αυτό βοήθησε στην πιο γρήγορη ένταξη ή μπορεί να συνέβαλε να γίνω πιο πολύ ρεζίλι, μια που με καταλάβαιναν όταν έλεγα @^%#*&^% εις άπταιστον αγγλικήν, ενώ άλλοι Έλληνες έλεγαν @#%$^%& σε τρισάθλια αγγλικά κι ίσως δεν γίνονταν κατανοητοί.
Οπότε, επιστρέφοντας σε σένα αγαπητό Όνειρο13, βλέπω αναποφασιστικότητα, δισταγμό και ανελαστικότητα. Πολλά από αυτά που λες ότι άκουσες ή σου είπαν δείχνουν παρόμοια ανελαστικότητα, είναι υπερβολικά απόλυτα και συνήθως όχι 100% ακριβή. Βεβαίως η Ελλάδα είναι ανελαστική και απόλυτη, κι ίσως μας φαίνεται παράξενο το ότι αλλού υπάρχει και ελαστικότητα και σχετικότητα (και παρόλα αυτά όλα δουλεύουν ρολόι, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Είναι πολύ πιθανό αναζητώντας πληροφορίες για την Αγγλία, βλέποντας τα πάντα υπό το πρίσμα της Ελλάδας να σου φαίνονται όλα δύσκολα ή ασυνάρτητα, να μην ξέρεις από πού ν' αρχίσεις. Δεν είναι, και... ξεκίνα από την αρχή. Αφιέρωσε λίγο χρόνο, διάβασε τις σελίδες που σε παραπέμπουμε και θα βρεις πολλές πληροφορίες.
Βλέπω επίσης περισσότερη σημασία στο χαρτί κι όχι στην ουσία. Αυτό είναι συνηθισμένο λάθος των Ελλήνων, γιατί στην Ελλάδα όλοι ζητάνε για απόδειξη πτυχία, πιστοποιητικά κλπ. Και ναι μεν εγγυώνται ένα ελάχιστο επίπεδο, αλλά δεν αρκεί το χαρτί, πρέπει να μπορείς να δείξεις και άλλο ενδιαφέρον για το αντικείμενο (με αποδείξεις, όχι με λόγια). Αλλιώς είσαι μία ακόμα απόφοιτη αγγλικής φιλολογίας με μεταπτυχιακό στη μετάφραση, δεν ξεχωρίζεις από το σωρό. Να σου πω κι ένα μυστικό: στα μεταπτυχιακά στην Αγγλία πρέπει να κάνεις προσπάθεια να μην πάρεις το πτυχίο ή να είσαι έξτρα-τούβλο.
Βλέπω μια ψιλοπαραίτηση, επίσης. Δε χρειάζεται να μας δώσεις λογαριασμό για τις αποφάσεις σου, σκέψου το όμως. Γιατί παραίτηση; Μήπως λόγω αναποφασιστικότητας; Μήπως γιατί δεν φαίνονται εύκολα όλα; Και συνήθως, όταν υπάρχει αναποφασιστικότητα και έλλειψη σχεδίου δεν φταίει μόνο η έλλειψη ενημέρωσης κλπ αλλά και το ότι δεν είναι 100% ικανοποιητικές οι επιλογές μας.
Και τέλος, το κλασσικό, που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία, δεν βλέπω στόχους και πρόγραμμα. Πιο πάνω σου έδωσα ένα πρόγραμμα που οδηγεί σε κάποιον στόχο. Μπορεί να μην είναι αυτός ο στόχος σου, οπότε το πρόγραμμα σού είναι άχρηστο. Μόνο εσύ ξέρεις τους στόχους σου. Ένα πράγμα που έμαθα με την πείρα είναι ότι πρέπει να έχεις στόχους και προγράμματα αλλιώς δεν καταφέρνεις και πολλά πράγματα (και φυσικά ελαστικότητα, δεν είναι κρεμάλα οι στόχοι, πάντα μπορείς να αλλάξεις γνώμη, έχοντας φυσικά επίγνωση των συνεπειών της αλλαγής). Αν πάλι φοβάσαι ότι οι επιλογές σου είναι μη-αντιστρέψιμες, φρόντισε να αποβάλεις το φόβο. Πάντα υπάρχει σχέδιο Β, ποτέ δεν είναι αργά κλπ κλπ. Στόχος είναι στην ουσία το κίνητρο, δεν είναι πέτρα στο λαιμό, δεν είναι ντε και καλά κάτι που το σχεδιάζεις με την τελευταία λεπτομέρεια.
Επειδή λοιπόν στα καθ' ημάς όταν είμαστε μικροί δε μας ρωτάει ή μάλλον δεν μας βάζει κανείς να σκεφτούμε τους στόχους μας, κι επειδή οι πιο πολλοί γονείς είναι απλώς ικανοποιημένοι που το παιδί τους πάει πανεπιστήμιο, χωρίς πρόγραμμα (εκτός από το μοντέλο πιο πάνω), βλέπω συνέχεια νέα παιδιά να είναι χαμένα στο διάστημα με το τέλος του πτυχίου, να περιμένουν εκατό χρόνια το διορισμό χαζολογώντας (όταν ήταν εφικτό κάτι τέτοιο) και γενικότερα να έχουν μια γενική ιδέα του τι θέλουν επαγγελματικά (ενίοτε ούτε δική τους η ιδέα αλλά κάποιου φίλου ή συγγενή) αλλά χωρίς σχέδιο. Εντάξει, υπάρχουν και μερικοί που δεν είναι έτσι, αλλά δεν ασχολούμαι με αυτούς τώρα.
Να μερικά που δεν σου είπα πιο πάνω για τους στόχους: Πες λοιπόν ότι τα αγγλικά σου δεν είναι αρκετά καλά για να πας κατευθείαν στο πρόγραμμα εκπαιδευόμενου δασκάλου (πράγμα πολύ πιθανό). Επιπλέον, δεν έχεις συστατικές για δουλειά από Αγγλία, μόνο από Ελλάδα, που σημαίνει ότι μειονεκτείς σε σχέση με τον Άγγλο υποψήφιο (εννοείται ότι οι εργοδότες εμπιστεύονται περισσότερο τους ντόπιους, που ξέρουν το σύστημα και μπορούν να πουν πόσο καλά ταιριάζεις στην κάθε θέση και να σε αξιολογήσουν με βάση αγγλικά κριτήρια). Τι κάνεις; Το βάζεις κάτω; Όχι. Βρίσκεις θέση βοηθού δασκάλου για να αποκτήσεις την πείρα, τη συστατική και την πρακτική εξάσκηση στη γλώσσα. Οπότε στο πιο πάνω πλάνο προσθέτεις ένα χρόνο ακόμα στην αρχή κάπως έτσι:
2012: Βοηθός δασκάλου με σκοπό τη συστατική και την εξάσκηση
Εννοείται ότι ο μισθός θα είναι χαμηλός και θα ζεις πολύ μετρημένα και χωρίς την έξτρα οικονομική βοήθεια για υποψήφιους δασκάλους, αλλά δεν θα πεινάς και με λίγο καλό κουμάντο κάπως θα τα φέρνεις βόλτα. Εννοείται επίσης ότι δεν θα είναι κοντά σου η μαμά σου να σου σιδερώνει τα εσώρουχα. Θα είναι λίγο ζόρικα, ίσως. Και μπορεί και να μη σου αρέσει και να αποφασίσεις ότι αντί να σε πρήζουν τα σκασμένα στο σχολείο προτιμάς να κάνεις μια αίτηση για δουλειά στο αγγλικό δημόσιο (προσλαμβάνουν πολίτες ΕΕ με πτυχίο) ή σε τράπεζα (εκεί δουλεύουν οι περισσότεροι με πτυχίο αγγλικής φιλολογίας στην Αγγλία) ή να πας να γίνεις αρτίστα του παλκοσένικου ή να γυρίσεις τρέχοντας στην Ελλάδα με μια βαλίτσα γεμάτη ιστορίες για το πόσο φρικτά ήταν.
Λοιπόν, έξω έχει αρχίσει να ξημερώνει κι εγώ γράφω εδώ και δυο ώρες αντί να κοιμάμαι, οπότε σε αφήνω γιατί θέλω να κοιμηθώ. Σκέψου τα αυτά που σου λέμε και διάβασε τα πάντα. Όχι ζαβολιές, να κοιτάξεις όλες τις σελίδες.
