Ταλέντο στη μετάφραση!!

[Zazula]

Two thumbs up, SBE. :)

 

[Alexandra]

Thumbs up κι από μένα στην SBE. Νομίζω ότι άνετα θα μπορούσε να δώσει μερικά motivation seminars :)

 

[Palavra]

Πήγαινα να της βάλω το παράσημο αλλά είδα ότι κάποιος με πρόλαβε :)

 

[drsiebenmal]

Χεχε ;)

 

[bernardina]

Ρε συ SBE, το κείμενό σου μου έφερε δάκρυα στα μάτια. Να 'σαι καλά, κοπέλα μου...

Edit. Δεν ξέρεις πόσο θα 'θελα να το τρίψω στα μούτρα να το δείξω σε μερικούς γονείς και στα βλαστάρια που μεγάλωσαν...
Προφανώς κανένας υπαινιγμός για την κοπελίτσα που ρωτάει. Τουλάχιστον εκείνη το ψάχνει.

 

[Elsa]

Πολύ καλό το κείμενο, SBE, το πρότεινα ήδη στα δικά μου βλαστάρια για μελέτη!

 

[Philip]

Fantastic and very helpful analysis, SBE (and very true!). I hope you got some sleep afterwards.:)

 

[SBE]

Τι να πω τώρα; Ευχαριστώ, παίδες, για τα καλά λόγια, αλλά περισσότερο είναι το θέμα διάλογος με τον εαυτό μου σε ηλικία 22 ετών- τι θα ήθελα να μου είχαν πει τότε και να είχα το μυαλό να δώσω σημασία. Κατά προτίμηση οι γονείς μου, αλλά και οποιοσδήποτε άλλος, το ίδιο θα ήταν. Από το ένα αυτί θα μπαίνανε κι από το άλλο θα βγαίνανε, όμως, έτσι δεν είναι; Κι εντάξει, τότε δεν υπήρχε ιντερνέτ (αν και υπήρχε ημέιλ, δεν είμαι ΤΟΣΟ αρχαία), όλα γίνονταν δι' αλληλογραφίας και τα ταξίδια στο εξωτερικό με αεροπλάνο κόστιζαν όσο μερικά μηνιάτικα οπότε δεν υπήρχε να πάω να δω αν θα μου αρέσει πριν αποφασίσω αν θα πάω εκεί. Λάθη που έκανα; Πολλά. Όπως π.χ νόμιζα ότι όλα ήταν άσπρο- μαύρο.

Όσο για τη συγκάτοικό μου που τη δέχτηκε καλό πανεπιστήμιο χάρη στις εξωπανεπιστημιακές της δραστηριότητες, παρόλο που είχε αίσχος βαθμούς, όταν κόπηκε απλώς έψαξε στο ιντερνέτ, βρήκε έναν ελληνοαμερικανό που έκανε αυτά που την ενδιέφεραν, είδε ότι αυτός θα ήταν στο Λονδίνο για ένα συνέδριο και πήγε και τον βρήκε στο συνέδριο και πιστεύω ότι τον έπιασε και στις γαλιφιές, πατριωτάκια είμαστε ας αλληλοβοηθηθούμε (μην πάει ο νους σας στο πονηρό, δεν του ρίχτηκε), και λίγους μήνες αργότερα ήταν στις ΗΠΑ με χρηματοδότηση. Και πέρσι τη βλέπω στην τηλεόραση, η διακεκριμένη ελληνοαμερικανίδα καθηγήτρια κλπ κλπ. Έκανε κιόλας ότι έχει ξεχάσει τα ελλήνικος.

Εγώ από την άλλη είχα εντοπίσει μια ελληνοαμερικανίδα που έκανε έρευνα ακριβώς σε αυτά που με ενδιέφεραν (και είχα κάνει κι εγώ παρόμοια) κι είχα πάει να την βρω σε ένα συνέδριο που είχε έρθει Αγγλία. Και με το που εμφανίστηκε, ήταν λες και εμφανίστηκε η Μαντόνα, της ορμήξανε οι πάντες να της μιλήσουν κι εγώ περίμενα υπομονετικά τη σειρά μου η οποία δεν ήρθε γιατί η φίρμα η ελληνοαμερικανίδα έπρεπε για κάποιο λόγο να φύγει γρήγορα και... αυτό ήταν. Ίσως καλύτερα για μένα, γιατί βλακείες θα της έλεγα, δεν είχα ιδέα ότι όταν κάνεις τέτοια πρέπει να έχεις έτοιμο κάτι πιασάρικο να τους πεις. Είχα σκοπό να της πω π.χ. ότι μου άρεσε πολύ η έρευνά της και ότι ήθελα να δουλέψω μαζί της. Γενικώς και αορίστως. Είχα μελετήσει ό,τι είχε δημοσιεύσει την προηγούμενη πενταετία, αλλά προετοιμασμένη να μιλήσω γι' αυτά δεν ήμουνα, ούτε είχα σκεφτεί τι δουλειά θα μπορούσα να της προτείνω να κάνουμε, γιατί κανένας δε μου είχε πει ότι για να σου δώσει σημασία κάποιος πρέπει να του δείξεις ότι θα του λύσεις κάποιο πρόβλημά του και ότι έχεις ήδη κάνει την σχετική προεργασία- πράγματα απλά που τότε μοιάζανε να έχουν βγει από άλλο ανέκδοτο. Ούτε ήμουνα προετοιμασμένη να μιλήσω για τη δική μου έρευνα, γιατί πίστευα ότι δεν ήταν αξιόλογη (η μετριοφροσύνη στα όρια της ηλιθιότητας).
Στην περίπτωση της μεγαλοκαθηγήτριας- ροκ σταρ, έπρεπε να είχα επικοινωνήσει μαζί της με συγκεκριμένες προτάσεις για έρευνα, ακόμα κι αν κατάληγα να κάνω άλλα στο τέλος, αλλά εγώ πάνω στον ενθουσιασμό μου να δουλέψω στο εργαστήριό της κι ας φτιάχνω καφέδες, δεν είχα κανένα σχέδιο. Στο συνέδριο έτυχε να καθίσω δίπλα σε έναν από τους συνεργάτες της και πιάσαμε κουβέντα στο διάλειμμα και αντί να τον ξεψαχνίσω για το πού κοιτάνε να επεκταθούν και προς τα πού πάει η έρευνά τους, ώστε να έχω πληροφορίες από μέσα για να ξέρω τι θα ήθελαν να ακούσουν, έμεινα στα περί ανέμων και υδάτων. Με ψιλοαπογοήτευσε κιόλας που μου είπε ότι η τύπισσα είναι τόσο διάσημη που έχουν καμιά εκατοστή μηνύματα κάθε βδομάδα που την παρακαλάνε για σπουδές στο μαγαζί της, γιατί δε σκέφτηκα ότι οι πιο πολλοί είναι περιπτώσεις σαν εμένα, απροετοίμαστοι, και απλώς τα μηνύματα πάνε στο καλάθι των αχρήστων. Της έστειλα κι εγώ μήνυμα και μάλλον αυτή την τύχη είχε.
Τι άλλο θα μπορούσα να είχα κάνει διαφορετικά; Να επιστρατεύσω τον καθηγητή μου. Να του είχα πει το και το, και επειδή εσένα θα σε προσέξει γιατί είσαι καθηγητής και είσαστε συνάδερφοι, πες της καμιά καλή κουβέντα κλπ. Είμαι σίγουρη ότι θα βοηθούσε γιατί κι ο ίδιος θα έβγαινε κερδισμένος να έχει δικό του άνθρωπο σε τέτοιο ερευνητικό κέντρο για μελλοντικές συνεργασίες.
Έπειτα, μετά από λίγο καιρό ανακάλυψα ότι είχαμε κοινούς γνωστούς με την Λαίδη Γκάγκα της ηλεκτρονικής, αλλά δεν ήθελα να ζητήσω να μας φέρουν σε επαφή γιατί δεν ήθελα να τους έχω υποχρέωση :woot: Ακόμα τότε νόμιζα ότι τέτοιες διευκολύνσεις είναι βδελυρά ρουσφέτια ή τρισάθλιες και ύποπτες συναλλαγές- πολλοί Έλληνες τα ίδια νομίζουν για το νετγουόρκινγκ. Ενώ θα μπορούσα και σ' ένα αεροπλάνο να είχα μπει, να πήγαινα στις ΗΠΑ να την δω. Να είχα πει στους κοινούς μας γνωστούς να μας καλέσουν π.χ. σπίτι τους να γνωριστούμε μεταξύ τυρού και αχλαδίου. Όχι, αυτά μου φαίνονταν βουνό.
Η υπόθεση τελείωσε με το ότι μια ωραία ημέρα ενώ ακόμα προσπαθούσα ανεπιτυχώς να βρω μια άκρη, η Γκάγκα ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από την ενεργή έρευνα για να αφοσιωθεί στα διοικητικά και στην οικογένειά της.

Και ελπίζω όποιος διαβάζει τα πιο πάνω να μπορεί να ξεχωρίσει τι θέλω να πω και να μην κολλήσει στο ότι τα αναφέρω σε παράδειγμα αντί για λίστα με δράσεις. Τα έχω χρωματίσει κιόλας.

 

[nickel]

Is Σοφία your middle name? :)

(No, don't answer it.)

 

[Earion]

Ευχαριστούμε SBE. Τα δυο κείμενά σου ήταν η προσφορά σου στα τετράχρονα της Λεξιλογίας. Μοδεράτορες, βάλτε το σηματάκι.

 

[mariposa]

Congrats και από μένα SBE!!

 

[azimuthios]

Ευχαριστώ, SBE! Πλέον όταν οι φοιτητές μου κάνουν την ίδια ερώτηση (όπως κάθε τέλος έτους) θα τους δείχνω το κείμενό σου χωρίς να πω κουβέντα.

Πολύτιμο κομμάτι, indeed! :)

 

[Alexandra]

Ευχαριστώ, SBE! Πλέον όταν οι φοιτητές μου κάνουν την ίδια ερώτηση (όπως κάθε τέλος έτους) θα τους δείχνω το κείμενό σου χωρίς να πω κουβέντα.
Πολύτιμο κομμάτι, indeed! :)

Προτείνω να τη φωνάξεις να τους τα πει από κοντά :)

 

[SBE]

Χαίρομαι που το εκτιμάτε παίδες, αλλά, ποιά είναι η ερώτηση;

ΥΓ Εμφανίσεις κατόπιν συνεννοήσεως με τον ατζέντη μου

 

[Themis†]

ΥΓ Εμφανίσεις κατόπιν συνεννοήσεως με τον ατζέντη μου

Ναι, αλλά θα κάνεις έκπτωση στους λεξιλόγους, ε;

 

[SBE]

Eιδικά τιμολόγια κατόπιν συνεννοήσεως.

 

[agezerlis]

Εγώ από την άλλη είχα εντοπίσει μια ελληνοαμερικανίδα που έκανε έρευνα ακριβώς σε αυτά που με ενδιέφεραν (και είχα κάνει κι εγώ παρόμοια) κι είχα πάει να την βρω σε ένα συνέδριο που είχε έρθει Αγγλία. Και με το που εμφανίστηκε, ήταν λες και εμφανίστηκε η Μαντόνα, της ορμήξανε οι πάντες να της μιλήσουν κι εγώ περίμενα υπομονετικά τη σειρά μου η οποία δεν ήρθε γιατί η φίρμα η ελληνοαμερικανίδα έπρεπε για κάποιο λόγο να φύγει γρήγορα και... αυτό ήταν. Ίσως καλύτερα για μένα, γιατί βλακείες θα της έλεγα, δεν είχα ιδέα ότι όταν κάνεις τέτοια πρέπει να έχεις έτοιμο κάτι πιασάρικο να τους πεις. Είχα σκοπό να της πω π.χ. ότι μου άρεσε πολύ η έρευνά της και ότι ήθελα να δουλέψω μαζί της. Γενικώς και αορίστως. Είχα μελετήσει ό,τι είχε δημοσιεύσει την προηγούμενη πενταετία, αλλά προετοιμασμένη να μιλήσω γι' αυτά δεν ήμουνα, ούτε είχα σκεφτεί τι δουλειά θα μπορούσα να της προτείνω να κάνουμε, γιατί κανένας δε μου είχε πει ότι για να σου δώσει σημασία κάποιος πρέπει να του δείξεις ότι θα του λύσεις κάποιο πρόβλημά του και ότι έχεις ήδη κάνει την σχετική προεργασία- πράγματα απλά που τότε μοιάζανε να έχουν βγει από άλλο ανέκδοτο. Ούτε ήμουνα προετοιμασμένη να μιλήσω για τη δική μου έρευνα, γιατί πίστευα ότι δεν ήταν αξιόλογη (η μετριοφροσύνη στα όρια της ηλιθιότητας).
Στην περίπτωση της μεγαλοκαθηγήτριας- ροκ σταρ, έπρεπε να είχα επικοινωνήσει μαζί της με συγκεκριμένες προτάσεις για έρευνα, ακόμα κι αν κατάληγα να κάνω άλλα στο τέλος, αλλά εγώ πάνω στον ενθουσιασμό μου να δουλέψω στο εργαστήριό της κι ας φτιάχνω καφέδες, δεν είχα κανένα σχέδιο.

Καταρχήν να πω κι εγώ ότι το προηγούμενο ποστ ήταν όντως πάρα πολύ καλό, (μάλλον) αποτέλεσμα εμπειρίας αλλά και με ενδιαφέρον για τη συγκεκριμένη περίπτωση.

Ωστόσο, αυτά εδώ περί ελληνοαμερικανίδας δεν είναι στο ίδιο επίπεδο, πιστεύω. Πάρα πολλοί Έλληνες ξεκίνησαν ακαδημαϊκή σταδιοδρομία στην Αμερική χωρίς να έχουν έστω και μία διασύνδεση. Δεν έψαξαν να βρουν Έλληνες και μη. Ξεκίνησαν διδακτορικό από τη μπροστινή πόρτα. Τα διδακτορικά προγράμματα στα μεγάλα πανεπιστήμια της Αμερικής έχουν καθιερωμένη διαδικασία αίτησης (με επιπλέον εξετάσεις σε κάποια πεδία, π.χ. Subject GRE). Καθιερωμένη διαδικασία σημαίνει ότι είναι συνηθισμένο να μην έχεις επιβλέποντα τον πρώτο χρόνο: αυτό πάει να πει ότι σε δέχτηκε το Τμήμα λόγω των προσόντων σου κι από κει και πέρα πρέπει να ψάξεις να βρεις με ποιον θα δουλέψεις.

 

[SBE]

Ίσως δεν έγιναν ξεκάθαρα τα εξής:
α. εγώ έψαχνα για μεταδιδακτορική θέση, έχοντας κάνει διδακτορικό εκτός ΗΠΑ με επόπτη καθηγητή που δεν ενδιαφερόταν να προωθήσει τους φοιτητές του. Το ότι έτυχε να είναι ελληνοαμερικανίδα η μεγαλοκαθηγήτρια είναι τυχαίο γεγονός, θα μπορούσε να είναι Αγγλοαμερικανίδα ή Αμερικανοτουρκάλα. Αλλά μη μου πεις ότι δεν είναι ένας από τους βασικούς στόχους των συνεδρίων το νετγουόρκιγκ μεταξύ συναδέρφων.
β. η συγκάτοικός μου είχε πολύ χαμηλούς βαθμούς και είχαν αρνηθεί όλοι να της δώσουν συστατικές για ΗΠΑ, οπότε χρειαζόταν την προσωπική επαφή για να κάνει το sales talk της.
Και (σημαντικότερο) δεν βλέπω γιατί υποτιμάς τόσο πολύ την προσωπική επαφή. Δεν είναι ρουσφέτι, δεν είναι παρακάλια για χατήρι και επιπλέον, τώρα με το ιντερνέτ δεν είναι δύσκολη υπόθεση. Επιπλέον δεν ξέρω πολλούς που να ξεκίνησαν διδακτορικό κάπου χωρίς να έχουν πρώτα συζητήσει (και διαπραγματευτεί) με τον μετέπειτα επόπτη καθηγητή τους, ούτε στις ΗΠΑ.

 

[agezerlis]

Ίσως δεν έγιναν ξεκάθαρα τα εξής:
α. εγώ έψαχνα για μεταδιδακτορική θέση, έχοντας κάνει διδακτορικό εκτός ΗΠΑ με επόπτη καθηγητή που δεν ενδιαφερόταν να προωθήσει τους φοιτητές του. Το ότι έτυχε να είναι ελληνοαμερικανίδα η μεγαλοκαθηγήτρια είναι τυχαίο γεγονός, θα μπορούσε να είναι Αγγλοαμερικανίδα ή Αμερικανοτουρκάλα. Αλλά μη μου πεις ότι δεν είναι ένας από τους βασικούς στόχους των συνεδρίων το νετγουόρκιγκ μεταξύ συναδέρφων.

ΟΚ, αυτό είτε δεν το είχες γράψει είτε δεν το πρόσεξα εγώ. Όντως, αν θέλεις να κάνεις ποστντοκ πάρα πολύ συχνά το νετγουόρκιγκ είναι η μόνη λύση ιδίως αν θέλεις να κάνεις υπερατλαντικό άλμα (αν και για ποστντοκ υπάρχουν fellowships και group postdocs όπου μετράει το βιογραφικό και η συνέντευξη αποκλειστικά).

β. η συγκάτοικός μου είχε πολύ χαμηλούς βαθμούς και είχαν αρνηθεί όλοι να της δώσουν συστατικές για ΗΠΑ, οπότε χρειαζόταν την προσωπική επαφή για να κάνει το sales talk της.

Ακριβώς αυτό είναι που προσπάθησα να κριτικάρω: γιατί είχε πολύ χαμηλούς βαθμούς; Κι εφόσον τους είχε, γιατί δεν αποφάσισε να πάει να κάνει κάτι άλλο; Καλή και άγια η προσωπική επαφή, αλλά μόνο αν χρειάζεται για να αναδείξει όντως καλά προσόντα που αλλιώς ίσως να μην τα πρόσεχε κανείς.

Και (σημαντικότερο) δεν βλέπω γιατί υποτιμάς τόσο πολύ την προσωπική επαφή. Δεν είναι ρουσφέτι, δεν είναι παρακάλια για χατήρι και επιπλεόν, τώρα με το ιντερνέτ δεν είναι δύσκολη υπόθεση.

Νομίζω δεν την υποτιμώ, βλ. παραπάνω. Βασικά εγώ κάνω μία διάκριση ανάμεσα στο α) τι-δουλεύει-αν-είσαι-καπάτσος-και-χωρίς-ηθικές-αναστολές από τη μία και το β) τι-μπορεί-να-κάνει-κάποιος-που-είναι-αξιόλογος-αλλά-όχι-τελείως-αφελής από την άλλη. Με βάση την ανάγνωσή μου του 4x ποστ σου παραπάνω αυτά που γράφεις ανήκουν στο β).

Επιπλέον δεν ξέρω πολλούς που να ξεκίνησαν διδακτορικό κάπου χωρίς να έχουν πρωτα συζητήσει (και διαπραγματευτεί) με τον μετέπειτα επόπτη καθηγητή τους, ούτε στις ΗΠΑ.

Οι περισσότεροι από τους γνωστούς μου στις ΗΠΑ ξεκίνησαν διδακτορικό χωρίς να γνωρίζουν κάποιον καθηγητή προσωπικά ή μέσω γνωστού. Βέβαια αυτό ισχύει για τους ξένους, οι Αμερικάνοι όλο και κάποια διασύνδεση είχαν, όμως α) τα τμήματα προσλαμβάνουν πολύ περισσότερους αμερικανούς, εφόσον είναι στην ίδια τους τη χώρα, β) το σχετικό ποσοστό των φοιτητών που γίνονται καθηγητές στο τέλος είναι πολύ μεγαλύτερο για τους ξένους.

Επαναλαμβάνω: δεν λέω ασφαλώς ότι αν τα πας καλά στο προπτυχιακό πρόκειται να γίνεις καλός ερευνητής. Λέω όμως ότι
για να βρεις τους καλούς ερευνητές πρέπει να ξεκινήσεις με αυτούς που στα 22-23 δείχνουν ότι ίσως έχουν μέλλον (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, π.χ. διάνοιες που βαριούνται).

 

[SBE]

Νομίζω ότι κάνουμε κύκλους γύρω από το ίδιο θέμα και πολύ φοβάμαι ότι εξακολουθείς να συγχέεις το να κάνει κάποιος γνωστή την παρουσία του με το ρουσφέτι. Δε μου αρέσει να δίνω πληροφορίες για τον εαυτό μου σε ανοιχτά μαγαζιά, αλλά για να μην χρειαστούν κι άλλες διευκρινήσεις πιο κάτω να αναφέρω ότι είχα γίνει δεκτή με πλήρη χρηματοδότηση για (μεταπτυχιακό που θα οδηγούσε σε) διδακτορικό σε τρία πολύ γνωστά αμερικανικά πανεπιστήμια κι ένα καναδικό. Οπότε το σύστημα το ξέρω. Δεν θεωρώ όμως ότι στο συγκεκριμένο νήμα συζητάμε τέτοιες περιπτώσεις, απλώς κοιτάμε να βοηθήσουμε κάποιον που έχει συγκεκριμένες απορίες, χωρίς φιλολογίες που δεν ισχύουν στην περίπτωσή του.

αν και για ποστντοκ υπάρχουν fellowships και group postdocs όπου μετράει το βιογραφικό και η συνέντευξη αποκλειστικά

Εγώ αντιλαμβάνομαι ότι μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαινόμαστε και μάλλον αντιδράσεις σαν τη δική σου είχα υπόψη πιο πάνω όταν έλεγα ότι οι Έλληνες συνήθως παρεξηγούν το νετγουόρκινγκ και το περνάνε για ρουσφετολογία και για χατίρια. Δεν είπα πουθενά, ούτε υπονόησα, ότι το να πλησιάσεις κάποιον και να του συστηθείς και να του πεις δυο κουβέντες για επαγγελματικά ζητήματα θα τον κάνει να σου δώσει δουλειά, χωρίς μάλιστα να κοιτάξει τι άλλο κυκλοφορεί στην πιάτσα. Δεν το έχω δει ποτέ να συμβαίνει και είπα τόσες φορές οτι δεν μιλάω για ρουσφέτι. Το ότι κάπου μιλήσατε με κάποιον και του έκανες κάποια εντύπωση μπορεί να σε πάει μέχρι τη συνέντευξη (αν ήταν καλή η εντύπωση) ή να σε χαντακώσει (αν ήταν κακή η εντύπωση). Το ζητούμενο είναι πάντα να βρεις την ευκαιρία να παρουσιάσεις τον εαυτό σου στη ρημάδα τη συνέντευξη, ώστε να συγκριθείς με τους άλλους υποψήφιους. Και αυτά ισχύουν σε όλες τις δουλειές, όχι μόνο στα ποστντόκια.

Ακριβώς αυτό είναι που προσπάθησα να κριτικάρω: γιατί είχε πολύ χαμηλούς βαθμούς; Κι εφόσον τους είχε, γιατί δεν αποφάσισε να πάει να κάνει κάτι άλλο; Καλή και άγια η προσωπική επαφή, αλλά μόνο αν χρειάζεται για να αναδείξει όντως καλά προσόντα που αλλιώς ίσως να μην τα πρόσεχε κανείς.

Είχε χαμηλούς βαθμούς γιατί δεν διάβαζε. Και όχι, δεν αποφάσισε να πάει να κάνει κάτι άλλο γιατί ήταν ξεροκέφαλη και ήθελε πάση θυσία να γίνει μια μέρα καθηγήτρια στο ΜΙΤ. Και πιστεύω ότι αυτό που πούλαγε, που δεν θα φαινόταν χωρίς προσωπική επαφή, ήταν η φιλοδοξία που έτρεχε από τα μπατζάκια της, η αυτογνωσία ότι δεν είχε καλούς βαθμούς και το θράσος της. Άμα είσαι αυτός που επιλέγει να δώσει ευκαιρίες σε άλλους μπορεί καμιά φορά να δώσεις μια ευκαιρία σε κάποιον που δεν είναι φαβορί μόνο και μόνο γιατί βλέπεις άλλα προσόντα. Μπορεί να σου βγει σκάρτος, μπορεί και όχι.

Οι περισσότεροι από τους γνωστούς μου στις ΗΠΑ ξεκίνησαν διδακτορικό χωρίς να γνωρίζουν κάποιον καθηγητή προσωπικά ή μέσω γνωστού.

Βλ. άνω, τρία πανεπιστήμια των ΗΠΑ κλπ. Αλλά δε συζητάμε για αυτό το πράγμα. Και για να μην μιλάω όλο για μένα, ένας Κορεάτης ξεκίνησε διδακτορικό κανά χρόνο μετά από μένα στο εργαστήριό μας και πριν δεχτεί την προσφορά θέσης που του έκανε το πανεπιστήμιο ήρθε επίσκεψη να μας δει και να αποφασίσει αν του κάνουμε και συμφώνησε μέχρι και σε ποιό γραφείο θα καθόταν. Φυσικά ήταν 32 ετών κι όχι 22 σαν εμάς τους υπόλοιπους, και συνεπώς δεν ήταν χάνος.