Ο Οθέλλος είναι έτσι κι αλλιώς θεατρικό. Αλλά μην ξεχνάμε ότι γυρίστηκε και πάνω από μισό αιώνα πριν, όταν τα budget των παραγωγών ήταν πολύ μικρά και η προσδοκία από τον ρεαλισμό στην απεικόνιση πολύ μικρότερη. Για παράδειγμα, ο Κινγκ Κονγκ ήταν αριστούργημα όταν βγήκε το 1933. Σήμερα όμως δεν θα μπορούσες να το κάνεις με τον ίδιο τρόπο γιατί το κοινό περιμένει να δει έναν ρεαλιστικό γορίλα, όχι στοπ μόσιον ή άντρα σε στολή γορίλα. Όσο προχωράει η τεχνολογία, οι προσδοκίες είναι διαφορετικές και καλά κάνουν. Ούτε οι θεατές του '60 είχαν τις ίδιες προσδοκίες με αυτές του '30.
Αν δεν θες να βγει η ταινία σου φάρσα, δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις μέσα άλλων δεκαετιών. Γυρίζεις, ας πούμε, την οδύσσεια. Μόνο για τα κοστούμια και τα σκηνικά, θέλεις χοντρό χρήμα. Ακόμη δηλαδή κι αν εξαιρέσεις όλες τις σκηνές που θέλουν της Παναγιάς τα μάτια από άποψη εφέ. Εκτός κι αν το γυρίσεις σε μονόλογο του Οδυσσέα, να αφηγείται την ιστορία.
