Από την άλλη ωστόσο, η αιτιολόγηση του ενός και όχι του άλλου δεν είναι και τόσο δίκαιη. Τι εννοώ: άκουγα σήμερα το πρωί στις ειδήσεις έναν εκπρόσωπο (των συνδικαλιστών, νομίζω) της ΕΛ.ΑΣ., ο οποίος τοποθετήθηκε επί του άγριου χθεσινού ξυλοδαρμού με επιχειρήματα του τύπου: «Ναι, αλλά εκείνοι γιατί μας πετάνε πέτρες;» Δηλαδή, σχιζοφρένεια: οι διαδηλωτές μας πετάνε πέτρες άρα εμείς τους ανοίγουμε τα κεφάλια.
Επίσης, και θα ξεφύγω από το θέμα που προκάλεσε τη συζήτηση, ναι, η βία μεταναστών και ακροδεξιών είναι εξίσου καταδικαστέα. Προσοχή: αυτό δεν ισοδυναμεί με συνθήματα τύπου «έξω οι μετανάστες». Όμως, ακόμα και αν η πηγή, η αιτία της βίας είναι διαφορετική, το αποτέλεσμα είναι θάνατοι και ανοιγμένα κεφάλια. Οι δύο (ή οι τρεις ή οι δεκατρείς) μορφές βίας πρέπει βέβαια να αντιμετωπιστούν διαφορετικά, δηλαδή, κτγμ, πρέπει από τη μία να αντιμετωπιστεί η εξαθλίωση των μεταναστών με τη στήριξη της κοινωνίας και της πολιτείας και από την άλλη οι αστυνομικοί που έδειραν το διαδηλωτή πρέπει να πάνε φυλακή, και επιτέλους η πολιτική ηγεσία πρέπει να βάλει τάξη στο χάος που έχει δημιουργήσει.
Ωστόσο, η απάντηση δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι ακόμα περισσότερη βία, τύπου «μας έδειραν οι μπάτσοι/οι ΑΕΚτζήδες/ο Ατρόμητος, θα τους δείρουμε κι εμείς». Για πολλούς λόγους, κυρίως ωστόσο επειδή εμένα προσωπικά μου θυμίζει αυλή δημοτικού σχολείου.
