Το παρακάτω περιστατικό συνέβη σε συνέλευση συλλόγου. Μια κυρία, φιλόλογος με ειδίκευση στην ιστορία και μεταφράστρια ιστορικών βιβλίων για πανεπιστημιακές εκδόσεις, απευθυνόμενη σε άλλο μέλος του συλλόγου και σχολιάζοντας την άποψη που μόλις είχε εκφράσει, του είπε "Λανθάνετε" εννοώντας ότι έκανε λάθος. Εμένα μου γρατζούνισε τα αυτιά, αλλά μου φάνηκε άστοχο να διακόψω για να τη διορθώσω. Φοβήθηκα λιγάκι και τυχόν αντιδράσεις ή αντιρρήσεις*, μια που δεν είχα λεξικό αγκαλιά, φοβήθηκα και μην εκτραπεί η συζήτηση, σκέφτηκα ότι δεν είχε σημασία και το άφησα να περάσει έτσι. Η κυρία το επανέλαβε για έμφαση, "Λανθάνετε", και το άλλο μέλος απάντησε "Δεν λανθάνω", πιάνοντας έτσι το μπαλάκι του λάθους. Δεν γνωρίζω αν θα είχε χρησιμοποιήσει αυθορμήτως τη λέξη με τον τρόπο αυτόν, ωστόσο την άκουσε δυο φορές και όχι μόνο δεν του φάνηκε λάθος, αλλά την επανέλαβε - που σημαίνει πως είτε είχε κι εκείνος καταχωρημένη μέσα στο κεφάλι του τη λέξη με τη σημασία "κάνω λάθος" είτε την καταχώρησε εκείνη τη στιγμή.
Υποθέτω πως βρέθηκα για άλλη μια φορά μάρτυρας σε ένα στιγμιότυπο εξέλιξης της ζωντανής μας γλώσσας.
Και μια που το αναφέραμε, τι ξέρουμε για την προέλευση της φράσης "Γλώσσα λανθάνουσα τα αληθή λέγει"; Είναι η μόνη περίπτωση που το ρήμα "λανθάνω" χρησιμοποιείται με την έννοια "κάνω λάθος" κι αυτό μου φαίνεται πολύ παράξενο. Η έκφραση συμπεριλαμβάνεται στο ΛΚΝ και στο Μπαμπινιώτη (με αναφορά στον Μένανδρο), αλλά στο ρήμα αυτό καθαυτό δεν αποδίδεται τέτοια έννοια, παρά μόνο όταν απαντάται στην έκφραση αυτή. Πού οφείλεται αυτό το παράδοξο; Και πώς το ρήμα δεν πήρε και την άλλη σημασία, αφού οι χρήστες της γλώσσας φαίνεται να έχουν τάση να το χρησιμοποιήσουν έτσι;
*
Ήμουν κάποτε σε μια παραλία νύχτα και κάναμε φύλαξη της περιοχής με άλλους δυο εθελοντές της Ορνιθολογικής Εταιρείας στα πλαίσια ενός προγράμματος προστασίας. Η ώρα δεν περνούσε και χαζεύαμε τα αστέρια και μια κοπέλα είπε "Να η μεγάλη άρκτος". "Όχι", είπα εγώ, "αυτή δεν είναι η άρκτος". Η άλλη επέμενε, επέμεινα κι εγώ, η άρκτος δεν φαινόταν εκείνη τη στιγμή για να της τη δείξω, χάρτη ή άλλα ντοκουμέντα δεν είχα μαζί μου, έτσι είχαμε μόνο το δικό μου λόγο και τον δικό της. Τελικά αναγκαστήκαμε να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούσαμε και ότι θα το κοιτάζαμε κάποια άλλη στιγμή.
Εκείνη εκεί η αίσθηση, του να ξέρω με μεγάλη βεβαιότητα ότι έχω δίκιο (όπως αποδείχτηκε αργότερα όντως είχα δίκιο) αλλά να μην μπορώ να το τεκμηριώσω και να αναγκαστώ να αντιμετωπίσω μια λάθος γνώμη ως να υπήρχε περίπτωση να είναι σωστή, ήταν πολύ δυσάρεστη. Ομολογώ ότι καθόλου δεν ήθελα να το ξαναπεράσω, και μάλιστα μπροστά σε τόσο κόσμο, κι έχοντας διακόψει τη συζήτηση.
Και μια που το αναφέραμε, τι ξέρουμε για την προέλευση της φράσης "Γλώσσα λανθάνουσα τα αληθή λέγει"; Είναι η μόνη περίπτωση που το ρήμα "λανθάνω" χρησιμοποιείται με την έννοια "κάνω λάθος" κι αυτό μου φαίνεται πολύ παράξενο.
Ξεχνάμε ότι το κόρπους των αρχαίων κειμένων που διασώζονται είναι κάτι σαν την αφρόκρεμα της γραπτής παραγωγής των αρχαίων. Η εντύπωσή μου (ιδίως από κάποιες τραβηγμένες αρχαίες ετυμολογίες και από κάτι αναλυτικούς γραμματικούς κανόνες που διασώζονται) είναι ότι αφενός το σπορ της λατρείας της προαιώνιας γλώσσας (της ομηρικής π.χ.) ήταν διαδεδομένο και στους ΑΗΠ, αφ' ετέρου η γλώσσα μεταβαλλόταν και τότε, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλοί που την πάταγαν με ελληνικούρες ή απλώς έκαναν λάθος.
Νομίζω όμως ότι και η ερμηνεία του τσιτάτου από τον Μένανδρο θα μπορούσε να είναι και ότι «η αφηρημένη γλώσσα λέει την αλήθεια»...
...
Άλλο οι λαχανίδες κι άλλο οι λανθανίδες. Κι άλλο το «λάθος είδες». Όποιος έχει πολλά νι βάζει και στα λάχανα λαθέματα. A cryptic comment from the Knights who say Ni, hidden in the shrubbery.
Κι αυτή είναι η μόνη φράση όπου βρίσκω γλῶττα ή γλῶσσα λανθάνουσα. Στον Μένανδρο αποδίδονται κάποια γνωμικά για τη γλώσσα σε βυζαντινά γνωμολόγια αλλά κανένα σχετικό. Θέλει όντως ψάξιμο. Το ΛΚΝ σημειώνει τη φράση ως "απαρχ.", άρα μάλλον ως νεότερο κατασκεύασμα.
Ουπς, είχα ξεχάσει την εκδοχή με το αμαρτάνουσα. Αποδίδεται πράγματι στον Μένανδρο σε βυζαντινά γνωμολόγια, χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει τίποτε. Η σχετική συλλογή είναι πολύ ύστερη (παλαιότερη πηγή στον 3ο μ.Χ. αι., άλλες έως και τον 7ο).
Στον Πολίτη όμως θα δεις ότι υπάρχει "λανθάνουσα" στον Γρηγορά (14ος αιώνας) που είναι θαρρώ ακριβώς αυτό που ψάχνουμε:
ἐν οἷς ἐνίοτε καὶ ἡ γλῶττα λανθάνουσα προδότις ἀκούσιος γίνεται τῶν τῆς ψυχῆς ἀπορρήτων ἀρρωστημάτων,
(που βέβαια το είχε επισημάνει ο π2 πολύ νωρίτερα... παραβλέψτε το σχόλιό μου)
Κι αυτή είναι η μόνη φράση όπου βρίσκω γλῶττα ή γλῶσσα λανθάνουσα. Στον Μένανδρο αποδίδονται κάποια γνωμικά για τη γλώσσα σε βυζαντινά γνωμολόγια αλλά κανένα σχετικό. Θέλει όντως ψάξιμο. Το ΛΚΝ σημειώνει τη φράση ως "απαρχ.", άρα μάλλον ως νεότερο κατασκεύασμα.
μπορούμε να αναρωτηθούμε κατά πόσο είναι σωστή η συσχέτιση με τη «γλώσσα που κάνει λάθος»; Γιατί εγώ το απόσπασμα αυτό ποτέ δεν θα το ερμήνευα με «γλώσσα που κάνει λάθος» αλλά με «αφηρημένη γλώσσα»... Αφού το εξηγεί: «προδότις ακούσιος γίνεται», πόσο πιο καθαρά να το πει δηλαδή;
Τι να συγχωρήσουμε; Αυτά που κάνουμε όλοι μας; Ίσα ίσα, έδωσες κλώτσο στην ανέμη κι αρχίνισε το παρανήμα. ΥΓ: Ασόβαρος είμαι κι εγώ όποτε θέλω· κοντός πάντα, η μνήμη μου όμως όχι, ακόμα τουλάχιστον.
To πώς αλλάζουν οι γιορτές κλπ έχει ενδιαφέρον. Π.χ. όταν πρωτοήρθα Αγγλία είχαμε πάει σε μια παμπ και η σερβιτόρα είχε ψεύτικα δόντια δρακουλίσια. Τι έπαθε καλέ αυτή; Α, είναι το Χαλογουίν. Έξω απο την παμπ δεν υπήρχε κανένας μεταμφιεσμένος κλπ. Και στις εφημερίδες κάποιοι στέλνανε επιστολές διαμαρτυρίας γιατί ξενόφερτα έθιμα μας αλλοτριώνουν κλπ κλπ.
FFW 25 χρόνια και όλο το Σαββατοκύριακο ήταν αφιερωμένο σε κολοκύθες και διάφορα τρομαχτικά.
Σιγά το πράμα. Λες και οι άλλες μας γιορτές δεν είναι αμερικανοποιημένες (βλέπε Χριστούγεννα). Λες και δεν έχουμε κάτι άγιους Βαλεντίνους και άλλες χαριτωμενιές. Προσωπικά θα το έβισκα ευχάριστο να κληρονομούσαμε άλλη μια γιορτή. Πλάκα θα είχε.
Γράφω από το κουνιστό οπότε ένας Θεός ξέρει τι μπορεί να μου βγάλει (τις προάλλες, στα αγγλικά, έκανε το Puristic Pristina). Και δεν έχει κι ελληνικά εισαγωγικά το άτιμο.
Διαβάζω στο Έθνος σε άρθρο για τη σπείρα που εξαρθρώθηκε:
"Σημαντικό ρόλο στη δικογραφία κατέχουν αστυνομικοί που φέρονται να ήταν στο «payroll» των μαφιόζων, οι οποίοι παρείχαν πληροφορίες μεγάλης αξίας που επέτρεπαν στους εγκληματίες να συνεχίζουν να δρουν ανενόχλητοι και να αποφεύγουν την «τσιμπίδα» του νόμου."
Υποθέτω φταίει που πρώτη φορά Έλληνες αστυνομικοί πληρώνονται από μαφιόζους. Και που δεν υπάρχει τρόπος να πεις "payroll" στα ελληνικά.
Τα κείμενα για την γκάφα σχετικά με τους ανά τον κόσμο Τραμπ μεταφέρονται στο πολιτικό φόρουμ. Έπαψε να είναι μια γκάφα της πλάκας και αναδεικνύεται σε ζήτημα κοινής διαστρέβλωσης.
υπάρχουν αξιοσημείωτες διαφορές ανάμεσα στα δύο αυτά φαινόμενα:
*Ο σίφωνας είναι συνήθως μεγαλύτερης έντασης από τον ανεμοστρόβιλο και πολύ πιο επικίνδυνος.
*Οι αιτίες και ο τρόπος δημιουργίας του σίφωνα είναι εντελώς διαφορετικές από του ανεμοστρόβιλου, που αιτίες του είναι είτε κάποιο φράγμα, είτε η διαφορά θερμοκρασίας σε πολύ μικρή ακτίνα.
*Ο σίφωνας δημιουργείται μέσα σε τεράστια καταιγιδοφόρα σύννεφα (σωρειτομελανίες) και αποφύεται από τη βάση τους, φτάνοντας έως το έδαφος, ενώ ο ανεμοστρόβιλος «σηκώνεται» από το έδαφος, με εντελώς αίθριο ουρανό ή το πολύ ελαφρά νέφωση.
Το πρόβλημα είναι ότι όποιος δεν είναι μετεωρολόγος δεν γνωρίζει τις διαφορές ακόμα κι αν παρατηρεί το φαινόμενο. Οπότε παραμένει η καλή γνώση της μεταφραστικής αντιστοιχίας:
tornado > σίφωνας, κν. σίφουνας
whirlwind > ανεμοστρόβιλος
(Σύμφωνα με τη Wikipedia, τουλάχιστον)
Γίνεται αυτό σαφές από τα λεξικά; Δεν νομίζω.
Αλλά και οι δημοσιογραφικές περιγραφές δεν αποκλείεται να περιλαμβάνουν και τους δύο όρους:
Οπότε θα παραμείνει πιθανό να βλέπουμε δημοσιογραφικά και λογοτεχνικά κείμενα με το tornado να αποδίδεται ανεμοστρόβιλος, και ο σίφουνας να εμφανίζεται πιο συχνά στις μεταφορικές σημασίες.
Οι λέξεις ανεμοστρόβιλος, κυκλώνας και τυφώνας χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην καθομιλουμένη για να περιγράψουν αυτό το φαινόμενο και περίπου το ίδιο συμβαίνει και στα αγγλικά. Στην καθομιλουμένη έχουμε tornado, cyclone και twister. Και πράγματι τα λεξικά (αγγλικά και ελληνικά) δεν κάνουν κάποιον αποσαφηνιστικό επιστημονικό διαχωρισμό.
Τώρα που το θυμήθηκα: στην ωραία έκδοση Οδηγός του ανέμελου παρατηρητή των νεφών, με την κατά τ' άλλα καλή μετάφραση, όλα τα (ελάχιστα μεν) tornado μεταφράστηκαν σε ανεμοστρόβιλους.
Το βιβλίο απευθύνεται σε χομπίστες και όχι σε ειδικούς ή επιστήμονες, αλλά θα έπρεπε να χρησιμοποιείται αυστηρή ορολογία σε τέτοιες περιπτώσεις.