Από τις Αναμνήσεις... του Σερζ, ένα γουστόζικο λαθάκι.
Μιλάει για κάποιους αναρχικούς που ζούσαν στην παρανομία και "Όταν αισθάνθηκαν χαμένοι, αποφάσισαν ότι προτιμούσαν να σκοτωθούν παρά να μπουν στη φυλακή" (εγώ εδώ θα έβαζα παρατατικό, γιατί δεν μιλάει για ένα μεμονωμένο γεγονός αλλά για διαρκή κατάσταση, αλλά δεν έχω δει το πρωτότυπο) και μετά λέει πως ένας από αυτούς, που ποτέ δεν έβγαινε χωρίς το πιστόλι του, έλεγε: "Έξι σφαίρες για τα σκυλιά των φρουρών και η έβδομη για μένα".
Γιατί τέτοια μανία με τα ζώα τα καημένα; Μην τάχα σαν κι εμένα και κείνα δεν πονούν;
Στην πραγματικότητα, κατά 99% το πρωτότυπο λέει "ces chiens de gardes..." (ή κάτι τέτοιο) κι αυτό είναι σχήμα της γαλλικής γλώσσας που μεταφράζεται "αυτά τα σκυλιά οι φρουροί" (ή οι αστυφύλακες, ίσως) και όχι βέβαια τα σκυλιά των φρουρών, που θα ήθελε des άλλωστε. Όπως όταν λέμε "ton imbecile de mari" εννοούμε "ο ηλίθιος ο άντρας σου" και όχι "ο ηλίθιος του άντρα σου"