Η εμπειρία μου από υποτιτλισμό για τηλεόραση και κινηματογράφο, χωρίς να ισχυρίζομαι ότι ξέρω από πρώτο χέρι τις οδηγίες όλων των εταιρειών προς τους μεταφραστές, είναι η εξής:
1) Όταν ένας μεταφραστής υποτιτλίζει για τα κανάλια, όντως παίρνει οδηγίες να παραλείψει τις πολλές βωμολοχίες. Όμως, υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ εταιρειών: μία εταιρεία απαγορεύει ακόμα και το "άι στο διάολο" και το αντικαθιστά με το "άι στο καλό"· επίσης το "σκάσε" αντικαθίσταται με το "πάψε", ενώ άλλη εταιρεία επιτρέπει πιο ρεαλιστικές καταστάσεις. Όταν μεταφράζω το The Wire, με θέμα τις συμμορίες ναρκωτικών της Βαλτιμόρης, εννοείται ότι θα δείτε και τη λέξη "καριόλης" στον υπότιτλο. Αλλά, όπως είπα, σε κάποια άλλη εταιρεία το απαγορεύουν δια ροπάλου. Μάλλον εκεί θα βλέπουμε τους γκάνγκστερς να αποκαλούν ο ένας τον άλλον "κάθαρμα" και "παλιόπαιδο".
2) Στον κινηματογράφο, απ' όσο γνωρίζω, δεν υπάρχει καμία απαγόρευση όσον αφορά τις βωμολοχίες. Οι υπότιτλοι αντιμετωπίζονται όπως η λογοτεχνία, δηλαδή υπάρχει απόλυτη ελευθερία. Θεωρώ δεδομένο ότι ήταν προσωπική επιλογή του μεταφραστή στον κινηματογράφο να λογοκρίνει τις βωμολοχίες. Μια ξένη εταιρεία υποτιτλισμού μού έστειλε ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με τους κινηματογραφικούς υποτίτλους, όπου υπήρχε ερώτηση σχετικά μ' αυτό το θέμα. Απάντησα αυτό που λέω εδώ, δηλαδή ότι δεν υπάρχει καμιά λογοκρισία. Οι απαντήσεις μου τέθηκαν υπόψη και ενός μεγάλου εργαστηρίου υποτιτλισμού και τελικής επεξεργασίας, και εγκρίθηκαν ως απόλυτα σύμφωνες με την πραγματικότητα.
Αν θυμάστε, πριν από λίγες μέρες, είχα εκδηλώσει τη δυσαρέσκειά μου για μια
ταινία που είδα, όπου η μεταφράστρια είχε επιλέξει να μεταφράσει όλες τις βωμολοχίες, και μάλιστα με τις πιο χυδαίες ελληνικές εκφράσεις που υπάρχουν. Εκεί είπα, ας έκανε και λίγο σκόντο σε κάποιες εμετικές λέξεις.